Hij Van Wie Zij Is
Lid Inlognaam: Hij
Bericht Nummer: 12 Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: Stemmen: 3 (Waardeer!) | Gepost op zondag 08 mei 2005 - 02:31 pm: |
|
ik heers en zij volgt en dat is .... |
gewoon Deze tekening van Lynn Paula Russell* fascineert me enorm. Wat ik zie is een meisje dat straf heeft verdiend. Daarom gaat ze over de knie. Da’s heel gewoon. Net zo gewoon dat, als haar man even iets anders te doen heeft, ze moet wachten. Het maakt eigenlijk niet uit wat hij te doen heeft. Zelfs een heftig telefoongesprek verandert daar niets aan. Zij ligt daar te wachten, halverwege haar straf, totdat hij weer tijd voor haar heeft. Lijdzaam, maar zo is haar leven. Meisjes die straf verdienen èn krijgen is ongewoon. Het is waar ik naar verlang en van droom. Dat ik dat verlangen vaak tot werkelijkheid kan maken, verandert daar niets aan. Nu dat voor mij zo binnen mijn bereik is gekomen èn toen dat voor mij nog slechts een droom was: het is een blijft héél bijzonder. En juist wanneer dat bijzondere behandeld wordt alsof het heel gewoon is, komt die extra fascinatie los. Ik heb dat ook bij één van de tekeningen van Loic Dubigeon, nu niet met straf maar met seks. dienen En ik denk dat het ook daarom is dat ik mijn Bod op Eva schreef: Ouders Eva ontmoet voor het eerst de ouders van haar Meester. Het bezoek vindt plaats in een klein restaurantje. Een gewone ontmoeting, maar op elk moment wordt duidelijk dat de positie van Eva daarin allesbehalve gewoon is. Toch verloopt alles als vanzelfsprekend. Eva weet niet beter. En ik ben benieuwd of iemand de plot van dat verhaal gevat heeft, want dan blijkt dat vanzelfsprekende toch helemaal zo vanzelfsprekend niet te zijn. Alleen blijft juist dàt voor haar verborgen. Dat verschijnsel vormt voor mij de verbinding tussen droom en realiteit. Want in werkelijkheid zorg ik ervoor dat, ook al wordt het ongewone gewoon, het voor mijn lief altijd speciaal zal blijven. Dus in werkelijkheid zorg ik er voor dat ik niet gebeld wordt op het moment dat ik haar straf.... Ik ben heel benieuwd of jullie bovenstaande herkennen. Wat is voor jullie een mooie situatie dat ongewoon gewoon wordt? Proberen jullie dat ook in de praktijk te brengen, en zo ja, hoe? En zoeken jullie daarbij hulp (zoals in “Ouders”)? Hij Van Wie Zij Is * opgenomen in haar boek “A Sexual Odyssey” (uitgegeven door The Erotic Print Society; www.eroticprints.org)
voor Mijn Meisje
| |
Ghostwriter
Lid Inlognaam: Ghostwriter
Bericht Nummer: 12 Aangemeld: 11-2004
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op zondag 08 mei 2005 - 08:13 pm: |
|
Maar wat denkt ze nu? |
Wat me het meest op die tekening opvalt, is dat ze met wilde blik en grote pupillen opzij kijkt. Ongeduldig? Angstig? En wat denkt ze eigenlijk op dit moment? "Blijf nog even aan de lijn, blijf nog even bekvechten, pleaease..." Of: "Schiet nu op schat, mijn billen worden koud!" Of nog erger: Hij: Wie? Reaal verzekeringen? Deuk? Welke deuk? Dit is zeker zo'n foutje hè? Zij: Oh shit, had die vent van de verzekering niet morgenvroeg kunnen bellen? Wink-wink, /Ghostwriter
|
Stefanie
Lid Inlognaam: Stefanie
Bericht Nummer: 18 Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op vrijdag 15 september 2006 - 03:24 am: |
|
Speciale foto inderdaad |
Ik vind het ook een speciale foto. Ze lijkt te wachten op wat komt, maar een beetje onverschillig precies. Ik heb die foto maar ingepikt om er stiekem nog eens naar te kijken. Ik zal er elders op dit forum een andere plaatsen die ik ook wel geil vind.
|
DarkAngel
Actief lid Inlognaam: Darkangel
Bericht Nummer: 22 Aangemeld: 10-2006
Beoordeling: Stemmen: 1 (Waardeer!) | Gepost op vrijdag 08 december 2006 - 12:46 pm: |
|
Het ongewone gewoon worden |
Wanneer het ongewone gewoon word. Het is eigenlijk een triestige mededeling vind ik. Ik heb hier dikwijls over zitten mijmeren. Het is waar dat je ongewone dingen evengoed gewoon word en er niet meer bij word stilgestaan. Maar daarbij vind ik dat je van tijd jezelf wel is op het matje moet roepen om je te herinneren vanwaar je gekomen bent. Wanneer ik zelf ondervind dat ik het allemaal maar gewoon begint te vinden, pauzeer ik toch even en daar is volgens mij niets mis mee. Je zou het ongewone gewoon worden ook kunnen vergelijken met evolueren. En soms kan het dan wel weer goed zijn, want er zijn inderdaad een aantal dingen, dat je wel gewoon moet worden om nadien het ongewone te beleven. Zoals je zou gewoon worden dat hij je meester is en dat er regels zijn die je niet mag overtreden, en dat je gewoon word dat je hiervoor word gestraft. De dagelijkse omgang. Je gewoon word dat je altijd beschikbaar moet zijn. Daar is vind ik niets mis mee. Maar wanneer je de straffen zelf gewoon word, en het niet meer volledig bewust kan beleven, je het gewoon maar ondergaat of het maar normaal is dat vind ik heel spijtig. Je het zo gewoon bent dat je als sub geen schaamte en vernedering meer voelt, en wanneer je merkt dat de Dom er ook niet meer van geniet. Ik zelf ben nog helemaal niet zover, maar het zijn dingen waar ik wel over nadenk. Het zou zover kunnen komen. Ik denk daar ook veel aan omdat ik zelf nog heel jong ben, en zelf weet dat eens je ermee begint je niet meer wilt ophouden, je niet meer van gewone seks kan genieten. En daar heb je het al ‘gewone seks wind je niet meer op’. Daarom vind ik het Histoire d’O eerder een niet zo mooi verhaal. Het wordt haar fataal. Het is lief dat ze zogenaamd niet meer verder kan en ze zichzelf helemaal heeft gegeven maar vind het ook dramatisch. Hoe dan ook is het volgens mij onomkeerbaar. Het gebeurt, overkomt je ooit. Het houdt me ook niet tegen. Want waarom zou ik het niet willen meemaken? Ik vind het zelfs een uitdaging om er zolang van te genieten als ik kan. En het is dan ook heel opwindend. En vind het een hele uitdaging om het ongewone zo lang mogelijk ongewoon te houden.
|
Verteller
Bevlogen lid Inlognaam: Verteller_53
Bericht Nummer: 67 Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: Stemmen: 2 (Waardeer!) | Gepost op vrijdag 08 december 2006 - 01:58 pm: |
|
Mee eens |
Ik ben het met je eens Dark Angel. Als gebeurtenissen die bijzonder moeten zijn alledaags en vanzelfsprekend worden dan treedt afstomping in en houdt de levenskracht langzaam aan op. Dat geldt niet alleen voor het bijzondere genot of bevrediging binnen bdsm. Het is nog meer van toepassing op de oorlogsgebieden, waar vernietiging, dood en intens lijden orde van de dag zijn. En plaatsen die worden geteisterd door rampen. Je ziet het in de ogen van de mensen die apatisch en krachteloos zijn geworden. Laten wij, fortuinlijke en welvarende mensen nooit onze schouders daarvoor ophalen. Verteller.
|
|