Terug
als alle theaterbezoeken zo eens mochten eindigen ....
Mijn echtgenoot en ik staan in de foyer van het theater en praten na over de voorstelling en drinken een glas wijn. Ik zeg dat ik nog even naar het toilet moet omdat ik het niet tot huis kan volhouden. Als ik heb geplast en mijn handen gewassen maak ik een kort praatje met enkele dames.
Ineens voel ik een lichaam tegen mijn rug gedrukt worden en twee armen die om mij heen geslagen worden. Een arm verdwijnt in mijn jurk en pakt een borst vast en mijn tepel wipt tussen wijs- en middelvinger door.
De andere arm reikt tussen de over elkaar geslagen panden van mijn rok en vinden mijn klit. Ik leun automatisch naar achter en leg mijn hoofd achterover tegen een schouder, ik kreun en sluit mijn ogen.
De dames schamen zich rot om dit tafereel en weten niet hoe snel ze weg moeten komen.
Ik word een kwart slag gedraaid en zachtjes hoor ik in mijn oor fluisteren: “Niet doen, blijven kijken alsjeblieft”. Ik open mijn ogen en kijk in de grote spiegel aan de achterkant van de deur.
Ik zie twee smaragdgroene amandelvormige ogen, omlijst door kastanjebruine krullen die tot over haar schouders rijken.
“Ik voel dat je me niet vergeten bent”, zegt ze als ze mijn kutkettinkje en slotje voelt.
Ik sidder van anticipatie en kreunend stamel ik: “Dag meesteres, ik heb je gemist” en draai me om. Ik geef haar een zoen die eindeloos duurt, mijn tong gaat op zoek naar de hare en ik zuig haar speeksel gretig naar binnen. We lopen samen de foyer in en als Nico haar ziet, komt er een brede glimlach op zijn gezicht.
“Dag Wilma,” zegt hij vriendelijk. “Blijf je?”
“Een poosje,” zegt ze langzaam. “Een poosje.”
Met z’n drieën lopen we naar huis. Nico heeft zijn arm in de hare gestoken en ze houdt mijn hand stevig vast. Ik blijf automatisch een halve pas achter haar lopen en mijn hart zingt van vreugde.
Thuisgekomen pakt Nico mijn medaillon, legt het geopend op de palm van zijn hand en biedt het Wilma aan. Ze ziet het sleuteltje van het kettinkje liggen en kijkt hem vragend aan.
“Drie jaar geleden heb je haar gezegd dat ze voor altijd jouw slavinnetje zou blijven, waar je ook zou zijn.”
Ze kijkt me indringend aan en vraagt: “Ben je nog steeds mijn slavinnetje?”
Met tranen in mijn ogen zeg ik zachtjes: “Ja, meesteres Wilma.”
Na 3 lange jaren is mijn meesteres eindelijk weer terug en mijn kut loopt over van geiligheid.
https://www.marny.nl
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Terug
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?