Gepost op woensdag 15 december 2004 - 10:14 pm: |
|
| Het Amelandse strand
fantasie rond het rustige strand bij paal 5 [herplaatst verhaal]
HET STRAND De lange golvenrij kwam langzaam dichterbij. Behalve het donkere daveren van de branding was nu ook het lichte bruisen van de aparte golf hoorbaar. Vanuit het strand bekeken was een stip uit de duinen te voorschijn gekomen; het bleek een vrouw te zijn; ze liep met een boog om het windscherm naar het water. Uit zijn boek opkijkend had hij haar opgemerkt. Zij hield stil, liet de door de noordenwind opgezwiepte golven over haar voeten lopen en nam de omgeving in zich op. Dit was een afgelegen plaats, een breed strand. De juni zon was vandaag om 10 uur door de wolken gebroken en brandde al een tijd op het zand. De door de hitte trillende zon leek de duinen in de verte op te tillen. Achter het windscherm lag een naakte man, verdiept in zijn boek. (zij had hem hier verwacht / hij had de egale kleur van het zand) Bij het omslaan van de bladzijde zag hij, dat ze was blijven staan.Ze tuurde nu naar het water, naar de fraaie hoge, regelmatige branding, ze keek om zich heen, leek te aarzelen, beschreef lopend een cirkel en stapte op het windscherm af. Had hij haar deze week eerder gezien, met kort en donker haar, iets ouder dan hij, met een vrij stevig postuur? Nu droeg ze een t-shirt, een trui tegen de frisse wind, een rok en sandalen. "Meneer, past u even op mijn spullen? Ik wil even een duik nemen in de zee." "Dat zal ik doen, maar niemand zal uw eigendommen stelen. Tot in de wijde omtrek is er niemand aanwezig die dat kan doen." "sorry! Ik val u toch niet lastig hopelijk?' De man zweeg, trok een voorzichtige glimlach en bleef haar aankijken. "Beslist niet. Al zou u dat doen, dan zou ik daar misschien geen bezwaar tegen hebben. Ik let op uw bagage. Zwem met plezier." De vrouw verbaasde zich over het bijna statige taalgebruik van de man, die veel jonger leek dan zij. Hij bleef haar opnemen. Zij kon ook moeilijk haar ogen afhouden van de naakte enkeling op het stille strand. "Mag je hier in je blootje liggen en zwemmen?" "Ja zeker, gekleed mag ook!" Hij trok een ietwat vrolijk gezicht. Terwijl ze haar trui uittrok zei ze: "In zee houd ik wel wat kleren aan tegen de kwallen." "Kwallen laten zich niet zien met noordenwind, behalve een enkele vette blauwe, die echter geen tentakels hebben." "Plaaggeest." "Eén vraag! U weet, dat u slechts een kwartier in zee kunt blijven, omdat dan het getij keert?" De vrouw blaast verbaasd. "De watte? Hoezo? Als ik er niet tijdig uitga, sleep je me dan uit het water?" "Ja, daar hoeft u niet aan te twijfelen." Hoofdschuddend liep de vrouw naar het water. Een hoge golf deed haar op de tenen staan. Hij staarde naar haar brede ronde billen, die uit de witte onderbroek leken te ontsnappen. Hij vatte sympathie op voor de eigenwijze, ondernemende 30-plus vrouw die bij haar spottende glimlach een plooi dwars op haar mondhoeken trok. Na enig op en neer springen op de aanrollende golven sprong ze met een gil de zee in. Al zwemmend zag ze na enige tijd, dat de man een dam opwierp om het windscherm te beschermen tegen het opkomende water. Ze liet het tengere, gespierde lichaam op zich inwerken. Hij was weer gaan lezen en had met een vliegemepper strandvliegen platgeslagen. Na een kwartier hoorde hij nog steeds haar gespetter en geproest in het water.Hij dacht aan de zeestroming die vanaf nu onzichtbaar landafwaarts ging. Hij was met zijn voeten in het water gaan staan, wees met zijn wijsvinger op de linkerpols en zwaaide deze vermanend heen weer. Ze ging staan, stak haar volslanke bovenlijf boven de branding en haar lange tong uit. Ze zwom naar hem toe, maar bleef tergend in het water liggen. Hij sleepte haar door de branding. Klappertandend bleef ze voor hem staan. "Kom je achter het windscherm afdrogen. Ik wil niet dat je kou vat." "Ja, pa!" Met snelle trippelpassen greep ze haar handdoek, dook achter het scherm, stopte hem de handdoek toe en stak haar armen omhoog." "Mevrouw wil afgedroogd, verzorgd en in de watten gelegd worden." Een instemmend gehum volgde. Hij nam het natte hemd, waar de tepels zichtbaar doorheen prikten, omhoog en scheerde met zijn vingertoppen over haar bovenlijf. Hij wreef haar droog. Erna nam hij de weinig verhullende bij de zijkanten en trok het iets omlaag. Halverwege haar billen trok hij cirkels met zijn vingers. Hij trok haar slipje nog verder omlaag en streelde met de volle hand buik en billen. Vervolgens trok hij afwisselend haar beide voeten omhoog en wrong beide kledingstukken uit. "Heb je aan ander t-shirt om aan te trekken, zodat je op temperatuur kunt komen?" Zij ging op haar buik liggen. Hij keek langs haar ontspannen liggende lichaam en zag, dat ze blijkbaar altijd met een slipje zonnebaadde. Hij vroeg zich af, hoe hij die witte kleur kon veranderen. "Waar is je zonnebrand-olie of body-lotion?" "Als je met wilt insmeren, graag!" Hij duwde haar langzaam maar krachtig haar schouders naar beneden op de grote handdoek, wreef de olie met de vlakke hand over haar schouders, streek met een vinger vanuit haar nek over de ruggegraat naar het stuitbotje. Hij ging verder met het insmeren van haar rug, staarde haar onderwijl aan, gooide op elke bil een klodder en wreef soms onvoelbaar, dan hard knijpend. Ze begon te wiebelen en diep te zuchten. "ik logeer met een vriendin en haar kinderen in een huisje. Ik wou vandaag alleen erop uit, wat avontuurlijks doen. Ik dacht: misschien tref ik hier wel een man alleen aan." "Jij laat je gezelschap in de steek om op een stil stuk strand een onschuldige jongeman te verleiden? Schaam jij je niet?" Nee! Beslist niet! Maar als je ondeugend vindt, verdien ik misschien straf." "Ik zal me erop beraden, of je krijgt wat je verdient." Hij nam wat nieuwe olie langs de bilnaad, rustte op haar anus en draaide met zijn vinger langzaam rond. Hij duwde één arm onder haar buik, trok haar achterwerk omhoog, legde de linkerhand op een bil en houdt zijn rechterhand omhoog geheven. "Je houdt de tel bij, en wel hardop; bij iedere zogenaamde vergissing komen er klappen bij!" "Ik zal doen wat je zegt, auw!" Haar gewicht was weker geworden, haar dijen konden haar gewicht nauwelijks torsen. Hij gaf met ruime tussenpozen een zachte tik, maar steeds iets sneller en harder. Na klap nummer 6 roept ze "9!" Zijn rechterhand slaat nu sneller. Hij verwisselt zijn rood geworden hand voor zijn linkerhand en moet haar nu ander beetgrijpen. "Tel tot 20 nu!" Ook bij het slaan met zijn linkerhand gaat het mis; na 16 zwijgt ze even en zegt zacht "14". Ze kijkt hem opnieuw aan, en blijft hem aankijken met een brutale blik, geeft zelfs een knipoog. Hij slaat door tot de oorspronkelijke 20, maar kan met zijn linkerhand niet zoveel kracht uitoefenen. Hij stopt en ze heft haar roze geworden billen iets meer omhoog. Alleen de vliegemepper kan haar tot bedaren brengen. Hij reikt over haar heen naar het apparaat, zet daarbij zijn knie tegen haar zij. Om zijn evenwicht te bewaren zet hij zijn hand op haar linkerbil, streelt met de volle hand richting buitenkant dij, keert weer terug met 2 vingers naar de bovenkant van haar rug, laat het plastic even op haar achterste liggen, draait met zijn vingers kringen over haar rug, zwiept hard met de mepper sissend door de lucht; hij beweegt met 2 vingers van schouderblad naar de onderkant van de rug; 2 vingers worden er 4, waarmee hij steeds steviger neerdrukt; zijn hand wordt een klauw die haar rechterbil lijkt te willen omvatten en fijn te knijpen. Hij plaatst zijn rechterknie op haar rug en drukt haar in het zand. De eerste voorzichtige en langzame klappen van de vliegemepper dalen nu neer. Het lijkt eerste mee te vallen, maar het plastic wordt feller en scherper, lijkt zich in haar vlees te boren. Hij stopt na een tijdje. Ze wist niet na hoeveel slagen, ze had ze noch hardop noch in gedachten geteld; ze kon alleen maar zuchten en kreunen, had haar ogen dicht, en kon zijn strakke geconcentreerde blik niet zien. Plotseling houdt hij op, draait haar lichaam op haar zij en haar gezicht naar hem toe, kust haar wang en oor, streelt haat schouders en gaat met zijn hand tussen haar borsten richting navel. Hij looft haar lichaam, soms roemt hij een lichaamsdeel bij naam. Hij duldt tijdens die handstrelende lofzang geen tegenspraak, ook niet als zij haar leeftijd ter sprake brengt. "Persoonlijk prefereer ik jouw leeftijd boven de 20-jarige meiden. Jullie zijn vaak aardiger, kritischer, zelfstandiger, mooier. Ik val op je ruime rondingen." Hij kijkt schichtig, of er wandelaars aankomen, draait haar op haar buik, knielt achter haar, duwt haar benen uit elkaar. Hij tast, aait en knijpt van knie tot bil; grijpt met schietende hand haar vagina en anus vast. Hij neemt wat vaginaal vocht mee naar haar anus en draait langzaam naar binnen. Ze steunt en kronkelt. "Je voelt vochtig aan" "Doe wat je wilt!" Hij sleept haar een stuk naar anderen en plaatst haar armen in een diepe sleuf. Haar polsen worden achter haar rug gebonden, haar gezicht opzij gelegd. Erna graaft hij gaten voor haar knieën en voeten, grijpt deze uiteen en zet deze vast in het natte harde zand met touwen en haringen die bij het windscherm horen. Hij neemt zijn broekriem en begint langzaam haar billen te slaan. Zijn slagen worden feller en sneller, haar reacties heftiger. Na 30 slagen stopt hij en vraagt zich af, hoe hij de roze-rode kleur van haar billen kan behouden. Ze ligt weerloos, met haar lichaam bijna pal op de zon; ze voelt de zon op haar billen schijnen; de straling gaat over in een licht brandend gevoel, dat een erotische tinteling geeft, van haar achterwerk uitstralend naar vagina. "Roep me, als je benen dreigen te verbranden. Dan zal ik er een handdoek op gooien. "Mijn benen zijn al bruin, die zijn al wat gewend, maar...eh" "Houdt je mond, vertel me, als je bovenlichaam het te koud krijgt of te warm." "En mijn kont dan?" "Die laat ik mooi rood worden. Zonodig laat je deze vanavond afkoelen met koude yoghurt of komkommer schillen." "Hoezo, vanavond afkoelen, het is nu pas ochtend!" Hij glijdt met zijn hand omhoog naar haar dijen.
|
|
|