| Gepost op zondag 15 oktober 2006 - 12:10 am: | 
|
|
Op mannenjacht op de trein in opdracht van haar meester
Sophie hield ervan om minirokjes te dragen die haar mollige sexy beentjes goed deden uitkomen. Haar ouders zeiden vroeger soms : “Maar Sophieke toch, zijt ge wel zeker dat ge zo naar buiten gaat? Wat moeten de mensen wel niet denken?”
Maar ze wist goed genoeg wat de mensen, en vooral de mannen dan, van haar dachten en ze hield dus voet bij stuk en uiteindelijk ging ze dan altijd lekker door de stad wandelen, soms met vriendinnen, maar daarna ook meer en meer alleen, deels om teveel concurrentie te vermijden van die knappe Els, die eigenlijk een geniepige slet en een heks was, en deels om niet te moeten luisteren naar het gezeur en gegiechel van Anja, een andere klasgenote.
Sophie was eerder klein van postuur, maar nogal gezet, om niet te zeggen veel te dik voor haar leeftijd. Maar ze had daardoor ook de grootste borsten van de hele school. Wat alle andere meisjes als een handicap beschouwden begreep Sophie niet goed. Waarom zou ze altijd liggen vasten en diëten, als de mannen nu evenveel oog voor haar hadden als ze maar uitdagend genoeg was? Daarbij had ze wel een mooi lief gezichtje, al zei ze het zelf. Ze genoot ervan om hier en daar nagefloten te worden door bouwvakkers en ze droeg daarbij ook steeds haar hoge hakken, haar kortste minirokjes en kleedjes, en haar decolleté was meestal diep uitgesneden, waardoor men gemakkelijk een gedeeltelijke of zelfs volledige inkijk op haar dikke borsten kon verkrijgen.
Ook langs terrassen in de stad liep ze soms meerdere malen achtereen op en neer, om zich goed te laten opvallen bij de mannen die daar buiten aan tafeltjes zaten te drinken en te praten.
Ze vond het prettig om altijd door mannen bekeken te worden als ze door de straten flaneerde. Ze was misschien altijd al een beetje exhibitionistisch geweest, maar het was erger geworden met de tijd.
Ze was nog maar pas een tienertje, toen ze al begon hippe kleren te dragen en doorzichtige bloesjes die nog net genoeg aan de fantasie overlieten.
Het wond haar toen soms al op om te zien hoe jongens haar aankeken, en vaak onbeholpen pogingen deden om haar te versieren of zelfs daarvoor te verlegen waren.
Dan dacht ze eraan hoe die jongetjes ’s avonds op hun kamertje hele lange liefdesbrieven zaten te schrijven naar haar, brieven die ze zeker nooit zouden durven afgeven de volgende schooldag. En dan fantaseerde ze erover hoe ze aan hun stijve pikkies zaten te sjorren terwijl ze zich voor de geest haalden welke kleur slipje Sophie vandaag weer gedragen had en hoe weinig moeite ze deed om haar schatten te verbergen in de klas en vooral tijdens de recreatie. Sommige leraars keken ook nogal vaak toevallig onder haar bank, maar dat had zo zijn redenen. Verder was het echter nooit gegaan, gelukkig maar…
Toen Sophie wat ouder was, een jaar of achttien, leerde ze een man kennen die haar helemaal inpakte. Ze was nog nooit zo verliefd geweest, en ook nog nooit zo verloren.
Ze verliet zelfs een paar maanden later de ouderlijke woning om met hem te gaan samenwonen. Niet lang daarna waren ze getrouwd.
Hij nam helemaal bezit van haar, ze was zo verliefd dat ze niet merkte dat haar wereldje steeds kleiner werd. Vriendinnen had ze eigenlijk toch al niet meer, de meeste vrouwen van haar dorp vonden haar maar een ‘sletje’ en wilden niet met haar omgaan. Vooral nadat op haar zestiende al eens bekend was geworden dat ze op school betrapt werd op de jongenstoiletten. Niet haar aanwezigheid op die plaats op zich, maar vooral het feit dat haar slipje op haar rode hakkenschoentjes hing, was het bewijs geweest van ‘ontoelaatbaar onzedig gedrag’. Maar ook alle mannen die eerst achter haar aan liepen, bleven, toen ze eenmaal getrouwd was, één na één weg natuurlijk.
Maar Sophie was tevreden met haar eigen man. Ze liet zich graag door hem nemen, liefst elke dag, en ze plooide zich helemaal naar zijn grilligste wensen. Langzaam maar zeker liet ze zich helemaal gaan en vertrouwde alleen nog op haar man, die nu stilaan meer en meer haar Meester was geworden.
Ze voelde zich onderdanig en genoot ervan, ze kon er echt wel mee leven. Ze kookte en poetste voor hem, regelde al zijn zaakjes en maakte elke avond als hij van zijn werk kwam een warm bad voor hem klaar waar ze dan in weinig verhullende frutseltjes naast kwam zitten om drank te serveren en om vrijwillig en liefdevol met zijn piemel te spelen en hem te wassen en te kussen. Ja, haar orale poetsneigingen gingen zeer ver om toch maar bij hem in de gunst te blijven. Ze was verslaafd geraakt aan zijn lange, harde, kloppende paal en het was haar grootste genot om hem te strelen en er zachtjes mee te spelen totdat ze er met haar hoofdje tegen in slaap viel.
Haar man vroeg echter steeds meer van haar, zo wilde hij soms dat ze naakt voor hem danste in de living na een striptease, dat ze op haar knieën in de hoek ging zitten, dat ze naar hem toe kroop en meer van dat soort dingen. Of dat ze topless drankjes serveerde voor bezoekers die hij had uitgenodigd. De laatste maanden werd ze daarbij, op het einde van het feest, zelfs geblinddoekt en dan mochten alle aanwezigen haar betasten. Een paar mensen hadden haar zelfs geknepen, maar ze had natuurlijk niet kunnen zien wie het was. Of dat knijpen haar had opgewonden? Ze genoot eerder van de onderdanige positie dan van de pijn, ze was er zelfs wat van geschrokken in het begin.
Ook had haar meester haar eens de opdracht gegeven om uit te gaan in een lesbische tent om er vrouwen te versieren, en ook dat was haar gelukt. Ze had zich de hele avond drankjes laten trakteren maar was uiteindelijk dan ook niet ontkomen aan de ‘tegenprestaties’ en ze had dus een koppel vrouwen terwille moeten zijn. Dat was meteen haar eerste lesbische ervaring waar ze zich in het begin, ten opzichte van zichzelf en van haar meester, nogal wat ongemakkelijk om voelde. Maar hij had haar uitgelegd dat zowel sex met mannen als met vrouwen bevredigend kan zijn, dat het tegenwoordig niks was waar mensen zich nog over zouden moeten schamen. Hij vertelde haar dat we allemaal wel in meerdere of mindere mate bisexuele eigenschappen kunnen hebben, alleen beseffen veel mensen dat niet eens van zichzelf.
Hij bracht haar steeds verder op het glibberige pad tussen schaamte en genot, soms was hij zelfs een beetje gemeen en wreed en liet hij haar, die zoveel van hem hield, huilen van angst en verdriet, zoals een keer met die haarborstel op een regenachtige zondagnamiddag.
Ze had toen een flinke straf gehad omdat hij gezien had hoe ze op de bus eens gluurde naar een wat oudere man die haar ook goed in de gaten had. Hij had zelfs gezien hoe ze voorovergebogen zat om hem een betere blik te gunnen en hoe ze ook haar benen alweer uit elkaar begon te doen. Dat was er teveel aan geweest natuurlijk, hij had haar bij de volgende halte van de bus af gesleurd, letterlijk bijna, en thuis had hij haar nog eens een goede bolwassing gegeven.
Soms was haar man nogal hard en gemeen vond ze, vooral als ze kletsen kreeg op haar kontje, maar dat was dan alleen maar om haar later weer in zijn armen te kunnen sluiten en haar te troosten, zo begreep ze. En sinds een tijdje speelde ze het spel mee met hem. Ze begon haar onderdanigheid beter in te passen in dit hele spel en in te spelen op de verlangens van haar meester. Ze probeerde te raden wat hij beoogde, wat hij wilde. Maar dat leverde soms nog meer straffen op. “Een slavin mag nooit in de plaats van haar meester denken”, zei hij dan. En hij kreeg altijd zijn zin, hij kreeg altijd gelijk.
Nadat ze weer eens was betrapt op een foutje, ditmaal weer het zich veel te exhibitionistisch kleden en de aandacht trekken van voorbijgangers door in een veel te kort kleedje de ramen te gaan wassen, kreeg ze een fikse straf van haar man.
En een opdracht ditmaal. Ze kreeg één condoom mee en moest dan op het openbaar vervoer een man van rond de vijftig zoeken en daar iets mee uitspoken en daarna het dichtgeknoopte condoom met de ‘bewijzen’ terugbrengen bij haar meester. Zo ver was ze in haar hele periode als schoolmeisje vroeger uiteraard nooit durven gaan. En nu, jaren later, nu zou ze zomaar op de trein iemand moeten opscharrelen om die dan te laten spuiten in een condoom?
Liefst van al gebruikte ze het openbaar vervoer om te reizen, en als ze de trein nam, dan ging ze indien mogelijk tegenover een wat oudere man zitten. Dat was altijd al haar gewoonte geweest. Ooit had dat zelfs tot een avontuurtje geleid waarbij een man haar gevingerd had omdat ze hem zo opgehitst had. Maar verder was dat nooit gegaan, het was op de trein bij een éénmalige ervaring gebleven.
Vandaag moet ze echter wel, want ze weet dat als ze haar meester niet zal gehoorzamen, dat als ze thuiskomt zonder tastbare resultaten, de haarborstel wel weer eens uit de kast gehaald zal kunnen worden.
Of dat hij haar misschien weer zal vastbinden en uren laten liggen in een onderdanige positie, de enkels en de polsen bijeengebonden met een bezemsteel tussen de benen. Wat had ze toen gejankt en gesmeekt om straf te mogen krijgen.
Niets was erger dan gewoon zomaar genegeerd te worden. Zelfs een straf krijgen betekent nog dat je aandacht krijgt. Ze had hem toen van alles beloofd waar ze alweer spijt van had en allerlei dingen gezegd die niet voor preutse oren bestemd waren, in de hoop dat hij haar opnieuw zijn aandacht zou schenken, dat hij haar zou straffen en daarna weer troosten.
Want hoe heerlijk vond ze het om na de straf op zijn knie te mogen zitten en haar tranen de vrije loop te laten terwijl hij zachtjes door haar haren streelde en lieve woordjes zei.
Meestal liep het er dan mee af dat zij na de huilbui de toestemming kreeg om zichzelf op zijn schoot of in zijn sterke armen te masturberen, iets wat haar normaal gesproken niet werd toegestaan. Ze werd immers getraind om op bevel klaar te komen, maar anders liefst niet.
Maar intussen zit ze nog steeds met haar opdracht.
Vanochtend werd ze het huis uitgezet door haar man met de woorden: “Durf niet terugkomen zonder dat je de bewijzen hebt dat je ergens een man hebt laten spuiten, sloerie, al kom je morgen pas terug”.
Ze vindt zichzelf een beetje pervers om de reden dat ze opgewonden wordt van de scheldwoordjes die hij haar altijd naroept. Als haar meester de woorden ‘slet’ en ‘sloerie’ uitspreekt tegen haar, dan wordt ze al heet bij het geluid van zijn stem. Net zoals wanneer ze betast wordt door zijn grote handen, daar wordt ze meestal spontaan vochtig van.
En terwijl mollige Sophie in haar achterhoofd weet dat ze altijd al graag wat rijpere mannen had gezien, kan ze het toch niet laten om zich even zorgen te maken.
Ze zal op de trein moeten stappen en ergens een alleenzittende man uitkiezen, met de bedoeling hem een beetje op te hitsen door net genoeg te laten zien om het zo ver te laten komen. Dat is het plan in een notendop.
Negen uur ’s avonds. Ze stapt op een trein met weinig passagiers en een verre bestemming. Ze kijkt de coupé rond en ziet daar een man zitten, in zijn eentje, met een krant. Ze besluit onmiddellijk tot actie over te gaan en zegt lachend ‘goedendag meneer’ en gaat behaaglijk zitten op de tegenoverliggende bank.
“U vindt het hopelijk toch niet erg dat ik bij U kom zitten, mijnheer”, hoort ze zichzelf vragen met een zwoel stemmetje, gepaard gaand met een indringende en smekende blik.
“Nee hoor, ga gerust uw gang”.
Uit haar tasje haalt ze nu een romannetje om te doen alsof ze ontspannen zit te lezen. Dat geeft haar meteen wat bedenktijd om te zien hoe ze hem kan opwinden om uiteindelijk de opdracht van haar meester te vervullen.
Ze zit daar zo ontspannen zelfs, dat ze zogezegd niet in de gaten heeft dat haar knieën langzaam maar zeker steeds verder van elkaar gaan en dat ze op die manier de onbekende man een blik op haar ragfijne, roze en doorzichtige slipje gunt.
Dat had ze vroeger op school en in de treinen ook altijd al het spannendste moment gevonden. Het ogenblik dat zo’n man dat in de gaten krijgt en hoe hij dan daarna reageert. Maar nu moet ze die man zo ver zien te krijgen dat hij ergens met haar heen zou gaan om zijn vrachtje te lossen voor haar.
Ik zal hem in de trein zodanig moeten ophitsen dat hij me uitnodigt om samen uit te stappen en dan tot de daad moeten overgaan met hem, liefst in een rustige sfeer, waar ze tenminste in staat is de zaak zo te regelen dat hij zich een condoom laat aandoen.
Ik zal proberen zijn aandacht wat te trekken, om hem een handje te helpen, denkt ze stilletjes bij zichzelf. Ja, dat zou meteen moeten lukken.
Gewoonlijk pretendeert dat soort glurende mannen dan ook niets gezien te hebben, maar als je zelf geconcentreerd in je boek kijkt, dan staren ze ongegeneerd weer verder, denkend dat je niets in de gaten hebt.
Als Sophie daarna even opkijkt, zo onverwacht, dan voelt de man zich wat betrapt, gegeneerd, klaar om een excuus te mompelen en verder te doen alsof er niks aan de hand is. Maar in plaats van dan boos te reageren of zomaar op te staan, lacht Sophie en geeft hem een geheimzinnige knipoog, of zegt ze met zachte stem: “En, is het interessant daar beneden?”
Sophie laat nu haar boek even vallen, alsof het per ongeluk was, en ze vraagt met honingzoete stem: “Zou u zo vriendelijk willen zijn om mijn boek op te rapen, mijnheer?”
Ze laat het zo zacht en suggestief mogelijk klinken. Verleidelijk.
Dat laat deze man zich geen twee keer zeggen, want het geeft hem de onverhoopte kans om diep voorover te bukken en een volle blik op haar nu doorweekte slipje te werpen.
Sophie wordt toch zo geil van haar spelletje. En vochtig, waardoor het enigszins gaat plakken tussen haar benen en uiteindelijk haar slipje vlekken gaat vertonen.
Vroeger had ze in een gelijkaardige situatie op de trein bij het terug aannemen van het boek een man zijn hand zachtjes vastgepakt, een paar van zijn vingers sensueel afgezogen met haar mondje en vervolgens in de richting van haar kletsnatte slipje geleid. Ze had het met de vingers van haar andere hand een beetje opzij gedaan en hem de kans gegeven om aan haar glibberig vochtige schaamlipjes te voelen en haar even te vingeren.
Ik ga dat opnieuw proberen nu, denkt ze.
En waarachtig, het lukt. De man die terug rechtkrabbelt komt nu naast haar zitten en neemt haar lief vast. Ook hij begint haar zachtjes en rustig genot te geven, kriebelend met zijn vingers in haar kleine bosje schaamhaar, en ze voelt een heerlijk warm gevoel opkomen en haar ademhaling versnelt enigszins. Langzaam wordt ze vochtig…
Ze hebben wel wat geluk dat er niet veel mensen in de trein zitten, niemand kan hen zien tijdens dit o zo opwindende voorspelletje. De trein scheurt door de nacht nu, het koppeltje amuseert zich voortreffelijk en Sophie is nu helemaal opgewarmd en haar broekje is kletsnat. De opwinding, het ‘gevaar’ dat er iemand zou kunnen komen (alhoewel dat nu wel meeviel).
En zo komt ze al na een kwartiertje heftig klaar, met haar benen rond zijn hand en met haar schaamlipjes rond zijn vinger kronkelend.
Nu is het niet meer moeilijk om hem mee te krijgen, zo denkt ze.
En inderdaad, de man stelt haar zelf voor om mee af te stappen in Nergenshuizen en dan ‘even’ naar zijn thuis te gaan met haar.
“Als ik met U uitstap, dan kan ik helemaal niet meer naar huis, het is voorbij tienen al. Kan ik dan blijven tot morgenvroeg?”, zo vraagt ze ongeremd.
Dat klinkt haar minnaar voor deze gelegenheid natuurlijk als muziek in de oren.
“Zo’n buitenkansje met zo’n heet dondertje, dat krijg je niet elke dag, ik zou wel gek zijn als ik haar niet zou meenemen”, flitst het door zijn op hol gebrachte hoofd.
Ze stappen samen uit, hij houdt haar lief vast nog in het station, en kust haar innig terwijl zijn hand verder voelt aan haar natte slipje.
“Je bent behoorlijk opgewonden heb ik in de gaten”, zo zegt hij glimlachend tegen haar.
“Ik voel me heel prettig zo, dank je, kunnen we nu naar je thuis gaan alsjeblieft?”
Dat laat de kerel zich geen twee keer zeggen. Hij neemt haar mee, een paar straten verder stoppen ze voor een normaal uitziend huis, niet te groot niet te klein.
“Ik weet, het is geen villa, zegt hij, maar het is wel van mij”.
In de living praten ze een uur en strelen elkaar.
“Zullen we misschien naar boven gaan en het ons daar gemakkelijk maken,” zo stelt ze voor, “Of doe je het liever hier beneden?”
“Toch maar naar boven, als je het niet erg vindt. Dan liggen we meteen goed om daarna een beetje te slapen.”
Hij laat haar voorgaan en hij gaat achter haar aan de trap op. Ze kleedt zich uit en vindt het een beetje fris op de kamer. Snel kruipt Sophie onder de dekens en wanneer hij ook zo ver is, trekt ze hem het condoom aan.
“Zal ik je eerst lekker klaarmaken met mijn tong?”
“O, wat ben je lief, ja, dat zou ik wel graag willen,” zo zegt haar gastheer.
Voorzichtig brengt ze het condoom aan en zuigt hem dan zachtjes totdat zijn slanke staaf van vijftien centimeter helemaal gespannen rechtop staat.
“Aaah, ik kom, ik ga nu komen… Aaahh.”
En zo komt hij klaar, haar moeilijkste opdracht is vervuld. Ze helpt hem het condoom weer losmaken, legt er een knoopje in en laat het daarna, bij het naar het toilet gaan, onopvallend in haar tasje verdwijnen.
Wat een toffe ervaring, ik had geen idee dat een opdracht zo leuk kon zijn, denkt ze bij zichzelf.
Ik zou bijna het voornemen maken om nog vaker te proberen op het openbaar vervoer mannen op te hitsen. Dat is wel wat spannend en gevaarlijk, maar ook wel aantrekkelijk, misschien juist om die reden.
Toen ze ’s anderendaags pas ’s middags thuiskwam met het vrachtje dat ze op bevel verzameld had, was haar man tegen al haar verwachtingen in uiterst tevreden. Ze kreeg dus maar een half pakje slaag die dag, en een alternatieve straf: ze werd op het dakterras buitengesloten bij eerder lage temperatuur, met alleen een slipje aan. Het was buiten al koud, ze voelde de wind waaien door de flinterdunne stof en langs haar schaamlipjes. Weer voelde ze zich vernederd, weer kende ze haar plaats. Ze huilde bijna van geluk toen hij haar later terug binnen liet.
’s Nachts werd ze echter extra fijn getroost en beloond voor haar gehoorzaamheid.
Ze werd toen vastgebonden en door haar meester gemasturbeerd, maar zo langzaam en zo geil, dat ze niet wist of ze het nu uitschreeuwen moest van hitsigheid, of dat ze huilen moest van geluk en ontroering.
Ja, ze voelde zich weer EEN met hem. Na haar explosieve en langdurige orgasme werd ze losgemaakt en wist ze niet hoe snel ze in zijn armen moest duiken in bed.
Ze graaide naar zijn lange, dikke en harde pik en legde hem tussen haar borsten. Hij was zo lang dat de eikel nog tot tegen haar mondje kwam, ook al lagen de ballen haast gelijk met haar eigen venusheuvel. Ze hield van de paal van haar meester en likte zachtjes aan de eikel. Ze streelde hem helemaal op en neer, smeerde de eikel in met het voorvocht dat er nu en dan uitdrupte. Zo vielen ze dan na een tijdje in slaap, warm en onder de lakens geborgen in het donker van de kille herfstnacht.
Stefanie
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 185
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 10 oktober 2006 - 07:31 pm: |
|
Hou maar op |
Beste Stefanie
Ik mag graag plagen, vandaar deze titel.
Wat mij betreft hou je op met proberen hoor. Want met dit verhaal is naar mijn bescheiden mening helemaal niks mis. Natuurlijk zullen we allemaal een paar dingetjes kunnen aanwijzen die we zelf anders zouden doen, maar ja, het is ons verhaal niet, dus waar bemoeien we ons mee?
Nee hoor, lekker verhaal, met heel wat ingrediënten die ik wel apprecieer.
Join the club, zou ik zeggen en toon ons uwe verdere kunsten!
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Groentje
Bevlogen lid
Inlognaam: Groentje
Bericht Nummer: 58
Aangemeld: 01-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 11 oktober 2006 - 07:15 am: |
|
Knap |
Hi Stefanie,
wat goed dat je het laatste deel hebt uitgewerkt. Ik heb het idee dat het verhaal nu meer af is.
En ik wil me aansluiten bij Janneman. Haal het maar uit het verhalen lab!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik van dit lab juffenneigingen krijg, ik wil al bijna een rode pen aan gaan schaffen. En als ik eenmaal door zo'n bril naar een verhaal ga kijken, wil ik allemaal goedbedoelde adviezen geven. Maar dat moet ik bij jou gewoon niet meer doen. Jij moet lekker gaan schrijven en je niet meer geremd voelen door onzekere gevoelens die lijken te zijn ontstaan na je eerste verhaal (of klink ik nu weer als amateurpsycholoog?).
Ik ben zo benieuwd waar je nieuwe verhaal over zal gaan!
Groetjes Groentje
|
Stefanie
Productief lid
Inlognaam: Stefanie
Bericht Nummer: 31
Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 15 oktober 2006 - 12:22 am: |
|
verhaal is verplaatst |
Ik heb uiteindelijk de tijd gevonden om het verhaal te verplaatsen. Het staat nu bij de 'Diverse verhalen', waar ik het vorige ook had gepost.
Blij dat het eindelijk goed is nu. Ik zal minder tijd hebben de komende twee weken, maar toch al eens nadenken hoe ik dat verhaal ga afkrijgen dat ik al begonnen was.
Groetjes,
Stefanie
en zoals je ziet is niet alleen het verhaal verplaatst, maar ook de reactie op de "tweede poging".
Toch zonde immers als dergelijke lof verloren gaat.
admin
|
DarkAngel
Beginnend lid
Inlognaam: Darkangel
Bericht Nummer: 8
Aangemeld: 10-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 31 oktober 2006 - 10:44 pm: |
|
Een mooi verhaal |
Dag Stefanie,
Ik heb je verhaal gelezen en vind het een heel mooi verhaaltje. Vind het vooral heel spannend hoe je op de trein probeert je opdracht uit te voeren. Want het is best wel een uitdagende opdracht. En dat je met een volle condoom moet terugkomen vind ik echt wel het toppunt!
Groetjes DarkAngel
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?