| Gepost op donderdag 04 november 2004 - 10:54 pm: | 
|
|
echte gebeurtenis in 1983
DE RECHTBANK
Het is een grote kamer in een statig herenhuis in Amsterdam.
Wij zitten met zijn vieren op een rij in hoge comfortabele fauteuils.
| 1. | Ik zit onwennig als deel van de rechtbank achter een eikenhouten tafel. Ik ben hulp officier van justitie en heb weinig ervaring. |
Naast mij achter de eikenhouten tafel zitten:
| 2. | een oudere man met sik als rechter; | | 3. | een mevrouw als griffier | | | 4. | een jonge man als officier van justitie. |
We hebben zojuist een voorbespreking gehad. Na enige tijd liep de rechter met gefronst voorhoofd geluidloos naar de deur en trekt deze ineens open. 2 van de dames staan gebukt vlak achter de deur en slaken een gil.
De rechter roept bars: “Worden wij in het ootje genomen?”
Zij worden even apart genomen, bestraft met 10 slagen met een pollepel en weer terug gestuurd.
Daarna worden de verdachten de kamer binnen geroepen.
| A. | Voorop loopt een mollige mevrouw van ruim 40 jaar; zij is huisvrouw. | | B. | Er achter komt de eigenares van een hotel binnen; zij heeft de meest gewaagde kleding aan. | | C. | Dan volgt een vrouw van achter in de 50 jaar met mooi haar en een fijn gezicht; zij is kunstenares. | | D. | Tot slot volgt de ingenieur met VUT als enige man. |
Wij torenen boven de verdachten uit.
Iemand wijst hen naar de kleine kale stoelen.
De verdachten proberen schuchter en zedig te kijken; zij zitten tegen elkaar gepropt; vanuit de plastic kinderstoelen steken 6 vrouwenbenen en 2 mannenbenen omhoog. De vrouwen drukken hun rokken met hun handen vast op hun knieën.
“Doe de handen op de rug.”
De rechter met sik blaft de overtreders streng toe.
De rokken van 2 vrouwen vallen terug op het kruis. De strakke kokerrok van de jongste vrouw blijft halfweg op de dijbenen geplakt.
“U staat terecht wegens het veroorzaken van een verkeersongeval, dan wel wegens medeplichtigheid”.
Er klinkt verontwaardigd gesis. Het is de vrouw van rond de 40 jaar; in haar zo even zedige gezicht twinkelen ondeugende ogen.
“U beledigt de rechtbank. Officier, maak daar korte metten mee. 20 klappen!”
De officier van justitie is een 30-jarige man, die de protesterende vrouw bij zich roept. Zij vleit zich gedwee over zijn knie. Hij duwt haar rug naar beneden, en plaatst de handen op de vloer. Hij geeft harde klappen, 10 op iedere bil, voor iedere klap aait hij haar bil, kneedt zacht, en slaat steeds harder. Met een rood zitvlak loopt zij terug.
De rechter geeft commentaar: “Wat een mooi gezicht is zoiets toch altijd!”
De rechter richt zich tot de manlijke verdachte.
“U bent als bestuurder van de auto tegen een lantaarnpaal gereden?”.
“Jawel, edelachtbare.”
“Een vlotte bekentenis, mooi zo!”
De manlijke bestuurder erkent ruiterlijk zijn fout. Hij vermeldt, dat de 3 mede beklaagden passagiers waren. 2 Van hen hadden hem gesmeekt om sneller te rijden om een afspraak te halen.
“Mevrouw, u hebt als passagier de bestuurder opgejut om te snel te rijden?”
Een mevrouw met een fijn gelaat en golvend grijs haar antwoordt.
‘Dat is niet waar! Ik zat niet eens in die auto!”
“Uit het politierapport blijkt te tegendeel. Beken!”
“Ik ontken!”
“Nu zal ik zelf uw brutaliteiten meteen corrigeren. Sta op en kom, hier!”
De vrouw staat verend overeind en loopt met een glimlach naar de tafel. Bereidwillig trekt zij haar onderbroek omlaag.
De rechter met sik komt met zijn flinke buik naar voren, plaatst haar armen tegen de tafel en pakt zijn broekriem. Hij stroopt haar rok omhoog over haar kousen heen; en slaat er 10 striemen in.
“Ontken je nog steeds? De extra klappen komen boven op je straf.”
“Ik heb die bestuurder niet opgejut; ik zat niet eens in die auto!”
De rechter mept met zijn riem harder, geconcentreerd kijkend met de tong tussen zijn tanden. De vrouw kreunt. Ik schrik ervan.
Pas na 25 keer stopt hij en vraagt: “En nu? Of moet ik de matteklopper gebruiken?”
“Ik beken alles! Ik heb gezegd: schiet eens op!”
De vrouw strijkt met een pijnlijk gezicht haar rok glad en wankelt terug naar haar zitje.
De rechter wrijft zich (genoegzaam) in de handen en richt zijn vraag aan de vrouw met leren kokerrok.
“Ik beken ook alles.”
Deze vrouw is de jongste van de groep; zij heeft zich voorover gebogen, zodat zij haar borsten vanuit haar laag uitgesneden shirt zichtbaar zijn.
“U wordt niets gevraagd; bovendien beledigt u de rechtbank door u voorover te bukken.”
De rechter kijkt me aan. Ik geef een korte afgesproken knik, zal vandaag voor het eerst tikken uitdelen. Aan de ene kant voel ik schroom om te slaan: je behoort vrouwen niet te onderdrukken. Aan de andere windt het idee me op.
De vrouw lijkt me bemoedigend toe te lachen. Ik beperk me tot de handen en geef 20 klappen (op de smalle billen?). Ik negeer de door de officier aangereikte berkentak.
Uit het verdere verhoor blijkt, dat zij de chauffeur heeft gevraagd, niet te laat op het feest te verschijnen.
De 40-jarige mevrouw met nette plooirok wordt ondervraagd.
“Ik zat naast de chauffeur. Ik heb hem afgeleid, wat over zijn been gestreken. Ik zei ook tegen hem, dat hij zich niet aan de maximum snelheid hoeft te houden. Ik wilde persé op tijd zijn.”
“Hebt u daar geen berouw van?”
“Nee, ik heb geen spijt; ik zou het zo weer doen.”
Ze begint te giechelen en steekt een kleine punt van de tong uit. De rechter zegt, deze belediging niet te accepteren.
“Officier, ik geef u een vrijbrief om deze vrouw discipline bij te brengen. Deze correctie komt boven op haar straf.”
De vrouw loopt gelaten zuchtend, maar met pretogen tussen haar lachrimpels naar voren. De officier legt de vrouw over een poef, haar ruime achterwerk is voor ieder zichtbaar.
Hij pakt een pollepel en begint de eerste tien slagen voorzichtig te slaan. Wellustig wiebelend met haar billen accepteert ze de klappen.
De jonge officier haalt diep adem en mept nog 30 keer, hard, fel en enthousiast. Haar billen zijn donkerrood geworden.
De rechter bast:
“Laat je onderbroek maar vast uit, brutale meid. Dan hoeven we dat straks niet meer te doen.”
De griffier smeert haar in met verzachtende zalf.
“De arme meid”.
De rechter ziet het met lede ogen aan: “zou je dat wel doen? Ze heeft dat toch verdient?”
Nu het verhoor is afgehandeld worden de verdachten tijdelijk weggestuurd, zodat de rechtbank zich kan beraden over de straffen.
De verdachten worden weer binnen geroepen.
De rechter spreekt de chauffeur toe: “U bent de hoofdschuldige, u lever u over aan de genade van mijn assistent”.
De troont vrouwelijke assistent-rechter de chauffeur mee naar de andere kamer, een zweep vervaarlijk in de hand. Felle slagen weerklinken.
“Zo, valt dat nog wel onder spanking? Ze gaat flink te keer.”
Mompelt de officier.
“Hij kan wel wat hebben”, antwoordt de rechter.
Ik durf de richting van de zijkamer niet uit te kijken.
De jonge eigenares van het hotel wordt verweten, dat zij medeplichtig is aan het ongeval: “U hebt de chauffeur opgestookt om de wet te overtreden. Totaal 60 klappen.”
De rechter schuift haar tegenstribbelende kokerrok omhoog en dient haar 20 klappen toe.
“Neem jij het over, anders krijg ik pijnlijke handen.”
Ik leg eerst een hand op haar bil en sla dan afwisselend op de rechter- en de linker.
Erna slaat de officier haar met een dun stokje uit een tuincentrum. Ze begint zacht auw te roepen, er komen felrode strepen op haar smalle maar bolle billen te staan. Ze loopt met van pijn vertrokken gezicht terug.
De zedige huisvrouw krijgt te horen, dat zij de concentratie van de chauffeur heeft verstoord door aan hem te zitten frunniken. Daarnaast heeft zij hem opgestookt om te snel te rijden.
“U stapelt wandaad op wandaad door ook nog eens geen spijt te hebben; u zult een recidivist worden, tenzij wij streng ingrijpen. 100 klappen in totaal.”
De rechter wenkt ons. Haar plooirok wordt omhoog gebonden met een riem. Haar onderbroek was ze al kwijt. Zij wordt over de rechtbank tafel gebogen.
Eerst geef ik 20 klappen om haar te laten wennen; ik wordt geprezen om mijn metronomische ritme. Er zijn meer Bach-fans in de zaal.
Daarna kwijten 2 mensen als duo zich van hun taak. Haar rechterbil wordt onder handen genomen door de rechter; haar linker door de officier. De vrouw lijkt goedkeurend te kreunen. Haar tentoongestelde billen worden mooi rood.
De rechter zegt, dat hij het toetje zal opdienen. Hij pakt een zware pollepel met extra lange steel en slaat 30 keer met veel kracht en overgave. Haar achterwerk wordt paars-rood; zachte jammerklachten ontstijgen haar keel. De rechter eindigt met 10 meppen met het riet. Ik zie haar krijsend op en neer springen. Iedereen is onder de indruk, zeker ik.
De vrouw met schitterend grijs haar wordt toegesproken.
“U hebt de chauffeur aangezet tot overtreding van de snelheid. In vergelijking met anderen krijgt u een lichte straf. Slechts 80 klappen.”
De vrouw stapt met waardigheid naar de rechtbank toe. De officier begint met 20 flinke meppen ; voor iedere mep streelt hij de bil. Hij vraagt mij verder te gaan.
Bij mij aangekomen spartelt de kunstenares echter fel tegen. Mijn horloge raakt verstrikt in de fraaie gestippelde zwarte kousen. Bij de worsteling trek ik onbedoeld een stuk hak van haar kous.
Ik schuif haar rok over weg en kijk naar de dijen die half bloot zijn. Ik houd (haar stevig vast en) ga in een vast maat aan de slag, afwisselend op iedere bil. Na mijn 35 e klap begint de vrouw plots te huilen. Ik verzacht de klappen.
“Laat haar het verdiende loon niet ontgaan,” roept de rechter.
Met 2 man houden we nu haar armen en benen vast. De rechter pakt een berketak van 1 meter en striemt 20 keer over haar achterste; de jankende vrouw kan deze niet ontwijken.
Na de straf troosten de rechter en de officier haar.
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 75
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 05 november 2004 - 05:24 am: |
|
Echt gebeurd? |
Er zijn meer Bach-fans in de zaal.
Werkelijk het allerprachtigste zinnetje in dit verhaal, Rein.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Marny
Bevlogen lid
Inlognaam: Marny
Bericht Nummer: 66
Aangemeld: 06-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 05 november 2004 - 08:53 am: |
|
U vraagt, Wij draaien |
Lieve Rein,
Ik ben werkelijk overdonderd door de nieuwste aanwinst in jouw schrijvershoekje. Heerlijk om te lezen. Vanzelfsprekend kan ik nu niet meer een taxi instappen zonder mijn gezicht in de plooi te houden.
Anima, heb je het gemerkt? Als wij nou maar hard genoeg bedelen, dan komt hij vanzelf wel met een leuk verhaal.
Dank je Rein,
knuffie Marny
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
| |
anima
Actief lid
Inlognaam: Anima
Bericht Nummer: 24
Aangemeld: 08-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 05 november 2004 - 03:19 pm: |
|
Stil genieten. |
Niet alleen in de zaal, maar tevens in dit lezershoekje, zijn meerdere Bach-fans aanwezig. *Stille, genietende glimlach*.
Verder bevalt de setting me ook prima. Hmmm, berispen in stijl.
Ja Marny, wat smeekbeden van subjes al niet vermogen...
M'n fantasie gaat trouwens spontaan aan het werk na het lezen van zulk een gegeven, heb jij dat ook?
Beste Rein, laten we het erop houden dat eventuele toekomstige verhalen meer dan welkom zijn. (Nee hoor, ik zeur niet.)
Groeten,
anima.
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
| |
Nathasha
Lid
Inlognaam: Nathasha
Bericht Nummer: 17
Aangemeld: 02-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 15 juni 2006 - 05:58 pm: |
|
Wow ! |
Ik ben diep onder de indruk van dit verhaal.
Erg mooi geschreven en opgebouwd, boeiend tot de laatste...
Greetz
Nathasha
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?