Voorbij de zomer van 2008  
Waar begingt de gehoorzaamheid en waar eindigt die van een slaaf voor zijn meester?
De titel van dit verhaal is niet om over naar huis te schrijven. Weinig origineel ook, want als we nu al met volle vaart onderweg zijn naar 2009 kunnen we zonder blikken of blozen stellen dat er in 2008 vrijwel geen zomer aanwezig is geweest.
Sinterklaas staat zo hier en daar al schuchter in de etalages naar buiten te staren. Typisch, dat Hollandse weer, zal hij denken.
Karel staat buiten naar die te vroeg gemijterde man te kijken. Het regent en onder het schamele afdakje van de winkel in onduidelijke goederen kan hij even schuilen. Hij is drijfnat. Daar waar het glas niet helemaal nat is. kan hij zijn spiegelbeeld zien. Karel wordt er niet vrolijk van. Het is niet koud. De temperatuur is toch nog wel zeker 23 graden. Karel draagt boven zijn korte katoenen khakibroek een T-shirt en daarboven een kort jasje dat eigenlijk die regen tegen had moeten houden, maar daar totaal niet in slaagde.
Karel is dus drijfnat. Stom van hem om dat hele stuk van het station te gaan lopen. Hij had toch de tram kunnen nemen? Maar ja, hij kon niet anders en bovendien zag hij door de spiegelende ruiten aan de overkant van de gracht het café als laatste ijkpunt voor het huis van Meester J...
De regen maakte alles aan Karel koud en kil. Gelukkig hielp de hoge temperatuur om het een beetje dragelijk te maken. Hij keek naar buiten, een kop warme koffie en een broodje ongezond in zijn handen. De regen plensde tegen de ramen en maakte hem helemaal niet vrolijk.
Hij had toch wel gehoopt op een mooie zomerse dag, alles wees namelijk wel in die richting. Mistroostig daar buiten. Hoe was hij hier toch terecht gekomen?
Het was enige tijd geleden begonnen en er was natuurlijk wel wat aan vooraf gegaan alvorens Karel vanuit zijn dorp in de provincie naar deze grote stad was gegaan. Amsterdam kende hij helemaal niet. hij was er misschien ooit eens één of twee keer eerder geweest, maar dat mocht geen naam hebben.
Karel viste een verfrommeld stukje papier uit zijn zak. Het was een afdruk van een e-mail. Hij las het en na een slok en een hap las hij het nog eens. Het stuk was een gevolg van een communicatie over en weer via een website en een verjaardagsfeestje. Hij had gereageerd en een mailwisseling gestart met een meisje dat op zoek was naar een jongen van haar leeftijd en vooral van en met haar interesses. Het eerste vereiste was gemakkelijk. Zij was 23, hij ook. Maar die interesses! Puur uit nieuwsgierigheid was hij in die website gedoken en na enige tijd begon hij zich een beetje thuis te voelen in het wereldje en vooral tussen de begrippen van die schimmige BD- en SM. Hij kon zelfs na enige tijd zijn kriebelende en vooral onbestemde gevoelens die hij zo van tijd tot tijd had en kreeg, wanneer hij met zijn sport bezig was, thuis brengen. Sommige van de hardhandige confrontaties met zijn tegenstanders waren weliswaar pijnlijk maar die gevoelens van pijn verdwaalden in zijn lichaam in onbestemde banen en vaak zelfs tot niet nader te definiëren gevoelens van welbehagen. Maar hoe ouder hij ook werd, duidelijk werd het hem nooit en nu, na zo’n tijd op die SM-website, begon hij het te begrijpen. Veel dingen kregen nu een plaats in zijn lichaam, in zijn geest.
Toen kwam dat meisje. Na enige tijd van gezellige e-mailwisselingen nam hij haar gewoon eens mee. Eerst naar zijn sportclub en toen ook nog naar het kampioensfeest. Het was die dag warm geweest en het was bovendien een felle en spannende wedstrijd. Zij hadden die gewonnen en daarmee het kampioenschap veilig gesteld. Marieke, het meisje, rende naar hem toe en vloog meer dan onstuimig om zijn hals. Toen de eerste felheid daarvan een beetje wegebde ontdekte zij de enorme bobbel in dat nu te korte sportbroekje. Een kreet van vreugde bij die ontdekking kon niet uitblijven evenals de geheel spontane greep naar die opstandige inhoud van dat nu te korte broekje. Zij greep hard naar die harde stengel maar al heel snel had ze die hele volle zak met ballen in haar knuisten. Dat was niet bepaald zachtzinnig, Marieke had er lol in en wilde er dan ook volledig van genieten. Karel kon niet anders dan zich hard terug trekken, want die pijn was echt niet leuk. Hij slaagde er in zich los te werken en nam een sprint naar de kleedkamer.
Met drie teamgenoten liepen ze gelijk naar de douches. En daar stond Karel, poedelnaakt. Maar dat was heel gewoon, niet nu natuurlijk want hij stond daar wel met een enorme vlaggenmast en dat tot groot genoegen van alle teamgenoten die met hem gingen douchen. Zij keken ernaar en grepen er naar en het kon niet op, hielpen hem zelfs overdreven met wassen. Karel wilde heel graag een flinke straal koud water over zich heen laten gaan, maar dat wilden de anderen weer niet. Karel wist niet of hij er gelukkig mee moest wezen. Liet alles maar over zich heen komen, tenslotte stond hier natuurlijk wel de aanvoerder van het kampioensteam. Dit was bij uitstek de gelegenheid van zijn teamgenoten om nu eens hun aanvoerder in de mangel te nemen. Het hield maar niet op, dat gefriemel aan zijn lichaam. Zelfs toen hij onder gegil en gejuich van de anderen al zijn opgestoomde geil naar buiten spoot wisten zij niet van ophouden.
Niet lang daarna wist Marieke aan het adres te komen van de meester van een collega van haar. O ja, toen Marieke het aan Karel meldde, lag hij in een wel heel benarde positie zomaar vastgebonden op haar bed. Bloot, met zijn armen breeduit aan het hoofdeinde en de benen pijnlijk breed in een bijna-spagaat aan het voeteneind. Karel hoefde niets te doen. hHij kon dat ook niet, zo strak lag hij vast. Marieke zat boven op hem en bereed hem als een wilde merrie. Even wraak nemen van die uitspatting in het spelershome? Marieke liet hem voluit klaar komen in haar drijfnatte kutje en zelfs toen maakte zij hem niet los. Heel wellustig, nog met haar handen en vingers treiterend doorspelend fluisterde zij haar ontmoeting en afspraak met haar collega in het oor. Karel had niets te vertellen want voordat hij kon vragen wat daar de bedoeling van was werd ook gelijk de dag en het uur van de kennismaking met Meester J. doorgeseind.
In een stortvloed van kussen en gekroel met haar lichaam over het hele bezwete lijf maakte zij Karel duidelijk dat er geen terugtrekken meer mogelijk was. Karel liet het zoals het was. Zelfs toen hij opnieuw, maar nu in de lieve mond van Marieke tot ontspanning en uitbarsting kwam, bleef hij liggen en wist wel hoe hij de volgende ochtend wakker zou worden.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Karel nam de laatste slok van zijn koffie en de laatste hap van dat broodje. Een moeilijke glimlach kon hij op zijn gezicht toveren. Glimlachen bij de gedachte zoals dat allemaal al weer zovele jaren geleden was begonnen. Dat vastbinden was hij intussen al heel normaal gaan vinden. Meester J. had hem alles geleerd wat een goede slaaf te leren had. Dat was niet echt gemakkelijk geweest. Want natuurlijk, in het begin sputterde hij volop tegen. Maar toen dat tegensputteren steeds vaker bestraft werd oor hardere slagen met een plak, zweep of cane als overduidelijke afstraffingen, verloor hij toch wel dat weerbarstige. Hij leerde hoe hij zijn meester moest en kon behagen en ontdekte dat het er zelfs toe leidde dat ook zijn Meester hem steeds meer ging waarderen. Maar toch.
Karel wist nog helemaal niet tot hoever zijn gehoorzaamheid aan zijn meester wel kon gaan. Zoveel dingen waren nog zo ongewis voor hem. Nu reeds een jaar stond hij al vroeg iedere vrijdagmiddag voor de deur om dan weer op de maandagochtend weg te gaan. Marieke was na het eerste jaar naar een andere meester gegaan, een meesteres om duidelijker te zijn. Het was voor hem een feest als Meesteres S haar Marieke meenam, als er weer eens een heerlijke SM-avondje georganiseerd werd. Als Marieke er was, kon hij de ellende van zo’n weekend heel goed verdragen. Dan kon hij gemakkelijk ondersteboven opgehangen worden; dan kon hij gemakkelijk tegen al dat slaan, waarmee dan ook; de knijpers en gewichten, waar dan ook op zijn lichaam; dan kon hij tegen dat vernederende bedienen als sloofjes en voetvegen. Dan kon zijn hele lichaam getekend worden door bloeddoorlopen butsen en strepen. Dan was het voor hem geen vraag meer of hij zijn ballen nog had of dat hij ergens in de komende dagen zijn onbarmhartige opgerekte anus nog wel kon gebruiken. Dan, tenslotte, kon hij die maandag naar zijn kantoor gaan en bij het zitten op die ongemakkelijke kantoorstoelen de voortdurende pijnen van al die striemen op zijn billen en zijn rug verdragen.
Karel was oprecht van Meester J. gaan houden. Wilde uiteindelijk hem helemaal toebehoren. En die fase was nu aangekomen. Maar was dat eigenlijk wel zo?
Karel keek op zijn horloge. Nog slechts enkele minuten lopen en hij stond weer voor het huis van zijn meester. Hij zuchtte diep en liep naar achteren, naar het toilet. Het briefje dat hij nu in zijn handen had, had in een pakketje gezeten, dat hij pas de afgelopen ochtend open had mogen maken. Hij had het die afgelopen maandagochtend meegekregen. Op het briefje stonden een paar instructies die hij had uit te voeren. Natuurlijk, zich helemaal ( dus ook intern) goed wassen, scheren en met de meegeleverde lotion insmeren. Geen probleem dus, want dat was allemaal de gewoonste zaak van de wereld. Erger was die grote maat van buttplug. Zag er voor zijn doen vreemd uit. Hij moest die bij het verlaten van zijn eigen huis bij zichzelf inbrengen. Karel zag daar verschrikkelijk tegen op want hij moest eerst ruim tien minuten lopen naar de bushalte, dan een uur in die bus en dan nog eens ruim anderhalf uur in de trein zitten. Dat zag hij dus niet zitten! Karel bedacht dat Meester J toch niet kon controleren wanneer hij dat ding in zijn hol had gestopt. Even bekroop hem het gevoel dat hij wel duidelijk een loopje nam met een stuk vertrouwen dat de Meester in hem gesteld had. De twijfel, de tweestrijd om eerlijkheid, respect en gehoorzaamheid vochten tegen het gevoel van onbehagen om de komende uren met dat ding in zijn lichaam te zitten. Dat laatste kreeg uiteindelijk toch nog de overhand.
Karel ging naar het toilet. Bij het inbrengen overviel hem opeens een groot gevoel van schaamte. Was het wroeging wat hem overkwam? Karel wist het niet te plaatsen.
De vijf grote ringen van het apparaat hielden het in de loop van de vijf minuten op weg naar het huis van Meester J. op zijn plaats. Zelfs die tredes naar boven leverden geen problemen op. Toen hij aanbelde was hij nog steeds niet klaar met de gedachten wat hij nu zou gaan vertellen. Zou hij eerlijk opbiechten dat hij zich niet aan de instructies had gehouden? Karel wist het niet en kreeg het er knap benauwd van. Dat werd nog erger toen de deur werd open gemaakt door slavin Sophia. Even werden zijn gedachten afgeleid door de volstrekte wulpsheid van het meisje. Het had niet veel om het lijf. Karel had echter beter zijn gedachten behoren te beheersen. Niet alleen begon aan de voorkant een en ander in rep en roer te geraken maar nu begon hij ook in alle hevigheid die plug in zijn achterste te voelen. Karel wist echt niet meer hoe hij zich moest houden. Als hij hier in dit huis al een stuk van zijn evenwichtigheid kwijt was, kon hij er nu helemaal naar gaan fluiten. Onzeker en zenuwachtig ging hij naar de kamer waar ook de andere slaven en slavinnen zaten. Hij kleedde zich heel stil en schichtig om want hij wilde vooral aan de anderen niet laten zien dat hij echt niet in zijn gewone doen was. Hij was net klaar toen de bel in het huis ging ten teken dat de Meester binnen enkele ogenblikken zou komen.
Tot zijn grote verrassing, (blijde verrassing omdat hij blijkbaar niet de enige was...) kreeg iedereen de opdracht zich over de tafel te buigen in afwachting van Meester J. Allen hadden een korte leren rok aan en in het voorbijlopen zag Karel dat iedereen ook een plug tussen de billen hadden zitten. Op de tafel vlak voor zijn hoofd lag een plastic bakje met zijn naam er op. Karel kon wel vermoeden waar die voor diende.
“Goedenavond allemaal!” klonk de sonore stem van Meester J.
“Goedenavond Meester...” klonk het schimmig vanuit de monden gericht naar de tafel. Niemand richtte zich op, of keek in de richting van de meester.
Er klonken een paar harde knallen. De eerste slaaf kreeg een paar klappen op zijn billen. Er was een oudere slaaf die meeliep en zijn billen opensperde. De Meester haalde de plug uit zijn kont. Zelfs Karel, die er toch een stuk van afstond, kon het geluid van ontsnappende lucht horen bij het verwijderen van de plug.
Her ritueel herhaalde zich een aantal malen voordat Karel aan de beurt was. Op van de zenuwen, zijn billen in volkomen stress gespannen. Er waren hardere en meerdere klappen nodig om hem toch weer een beetje de gebruikelijke rust terug te geven. Karel hikte echter toch wel hevig omdat Meester J. met een harde ruk de plug naar zich toe trok. Met uiterste inspanning kon Karel nog net met zijn handen en hoofd op de tafel blijven.
Vergiste hij zich of was het met de slavin naast hem precies eender gesteld? Ook hier waren extra harde slagen nodig. Het meisje had grote bolronde billen en de slagen knalde keihard door de ruimte. Zij gaf een luide kreet toen de plug ook bij haar hard en snel tussen haar billen vandaan werd getrokken. Dat zinde Meester J. helemaal niet en een reeks van slagen volgden.
Het hele openingsritueel van de avond nam ongeveer 20 minuten in beslag. Vier slaven en 3 slavinnen mochten nu rechtop gaan staan en of er niets gebeurd was ontstond er nu een gewoon en vooral geanimeerd gesprek tussen de Meester en alle anderen die aanwezig waren. De plannen van de komende dagen werden bekend gemaakt en de taken voor in het huis en de diverse spelronden verdeeld. Er ontstond een licht geroezemoes daar in die bijkeuken. Vrolijk zelfs, klaarblijkelijk omdat er toch bij iedereen wel een stuk spanning was weggevallen.
Die gekunstelde vrolijkheid viel opeens helemaal weg toen slaaf Erik binnen kwam. Hij had een korte rijzweep in zijn hand. Even zwiepte die door de lucht en kwam toen met een harde droge tik op het meisje neer met die grote bolle billen. Hij sommeerde haar, in naam van de Meester, naar de deur te gaan. Zo mogelijk nog harder kwam eenzelfde tik aan op de billen van Karel. Ook hij kreeg te verstaan naar de deur te gaan. Beiden waren nog aan het bijkomen van die plotselinge tik, toen slaaf Erik hen in de oren siste:
“Uit die kleren...!”
Ze keken de Eerste slaaf van Meester J. vertwijfeld en in ieder geval niet begrijpend aan. Maar de zweepslagen die nu volgden, maakten alles duidelijk. Ze hadden alleen maar een korte leren rok aan. Met een droog geritsel viel deze op de grond. Karel zag nog net de rode striem op de billen van het meisje. Die zou hij ook wel hebben, dacht hij, want het brandde behoorlijk op zijn blote huid.
“En jullie kunnen je nu in tempo gaan melden op de kamer van Meester J!”
Nog voordat de zweep opnieuw hun blote lichamen kon raken sprongen Karel en het meisje de gang in en zetten het op een lopen op weg naar de kamer van Meester J, een etage hoger.
Karel klopte hevig hijgend op de deur.
“Binnen!” knalde een harde stem aan de andere kant.
Karel zuchtte diep. Opeens durfde hij niet naar binnen te gaan en precies op het moment dat die barse stem nog eens luid en duidelijk klonk, duwde het meisje hem naar binnen. Meester J stond daar als een grote baarlijke reus voor het bureau met een lange cane in zijn ene hand, dwars over de ander. Op dat moment begreep Karel wat er ging gebeuren. Hij besefte nu opeens en ten volle wat hij gedaan had. Hij liet het meisje voor gaan maar begreep al direct dat een dergelijk hoffelijkheid op dit moment volstrekt misplaatst was.
Opeens voelde hij de striemen van even daarvoor niet meer. Hij had zijn Meester verraden en de straf die hij zou krijgen zou hard zijn en bovenal verdiend.
Master Hadriman
Hadriman M. Costow dar Sokda
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?