| Gepost op zondag 27 juli 2008 - 01:12 pm: | 
|
|
Terwijl Ferry alvast in de stemming raakt
In de wachttijd voor het stoplicht bestudeerde Fanny haar kersenrood opgemaakte lippen. Haar mond werd breder en lachte. Ze voelde zich verguld met zichzelf. Ze bewonderde haar bleke gelaatstrekken, het gladde, het zachte, het tengere. Ze verzon zijn ogen. Zijn ogen staarden haar aan. Ze waren gefixeerd op haar.
Ze stuurde rechtsaf de brede weg op, de vinexwijk uit. Ze reed achter een bejaard echtpaar aan. Ze keek naar de teller en zag 35. Adrenaline schoot door haar heen terwijl ze naar links stuurde, haar in een fluwelen handschoen verpakte vingers naar de claxon bracht. Ze bedacht zich. Ze kalmeerde.
“Rustig maar,” zei ze tegen zichzelf terwijl ze terug naar de rechterrijbaan ging. Ze herkende die woorden, die uitspraak. Daarnet had ze hetzelfde tegen Fer gezegd. Toen ze voor hem stond. Toen ze hem aanraakte met haar fluwelen handschoen. Toen ze zijn zwarte bloes begon los te knopen.
“We hebben alle tijd,” sprak ze in zichzelf.
Ze giechelde.
Ze zag hem zitten in zijn schemerige hoek, op een stoel in de loze ruimte tussen verwarmingsketel en gordijntjes waarachter rommel was opgetast. Ontdaan van zwarte kleren was zijn lichaam een relatief baken in de duisternis. Ze zag hem opkijken. Ze zag hoe zijn lichaam zich in een zinloze bocht wrong.
“We hebben alle tijd van de wereld,” zong ze, terwijl ze het parkeerterrein opdraaide van de supermarkt. Ze zocht een plekje in de middelste rij, passeerde plekjes die te nauw waren voor haar inparkeervaardigheden. Ze hield in, want een stationwagon was bezig met achteruit wegrijden. Waar een stationwagon paste, paste haar middenklassertje ook.
Ze wachtte terwijl de auto met piepende remmen net op tijd tot stilstand kwam en weer half terug het vak in moest om de draai nu wel te kunnen maken.
Fer wachtte tot haar handen hem zijn schoenen en sokken hadden uitgedaan. Vanuit haar gehurkte positie keek ze langs zijn lange afgetrainde lijf omhoog. Ze kwam overeind, terug tegenover hem.
“Wilde je me schoppen daarnet?” vroeg ze, terwijl ze haar hand over zijn borst liet strelen, haar vingers liet spelen met zijn tepels en zijn navel.
“Ik wil gehoorzaam zijn,” zei hij schor.
Fers ogen staarden, leken verzonken in de buurvrouwfantasie waarvan hij verteld had dat hij die jarenlang gekoesterd had.
“Maar ik heb je onder valse voorwendselen naar binnen gelokt, ” lispelde ze.
Ze zag zijn hielen loskomen van de vloer toen haar hand de rand van zijn onderbroek oplichtte. Ze hoorde hem ingehouden kreunen toen ze in de inhoud van zijn onderbroek kneep.
“Dat wat ik met je wil doen zou je best seksueel misbruik kunnen noemen,” lispelde ze.
“Het is okee,” zei Fanny en ze maakte gebaren terwijl de bestuurder van de stationwagen na een laatste verontschuldigende handgebaar eindelijk wegspoot. Ze zette de draai in.
“Het is okee,” hoorde ze Ferdinand op afwezige toon zeggen, voor ze hem zijn onderbroek van zijn billen trok en hem zijn stoel aanwees.
Fanny remde schielijk, want ze dreigde de auto die tegenover de hare stond te raken.
“Het is okee,” zei ze nadat ze was uitgestapt en de zon op haar gezicht voelde.
De warmte kietelde net als haar loshangende oranje haren haar schouders.
“Maar een klein beetje scheef.”
Statig paraderend op haar hoge hakken passeerde ze de blikgroente. Ze wiegde haar heupen en billen die verpakt waren in een kort zwart rokje.
Ze waande zich van achteren bekeken door Fers ogen. Ze ging de bocht om en keek om. Ze glimlachte denkbeeldig naar Fer. Ze zag een student die schielijk zijn ogen op tuinbonen richtte. Ze aarzelde en zwaaide toch naar hem ten afscheid.
Ze passeerde een gepensioneerde man bij de vleeswaren met een lach waardoor hij omkeek. Ze lachte naar de vakkenvuller. Ze lachte zelfs naar de beeldschone leeftijdgenote die niet kon kiezen tussen een halfje bruin of een halfje volkoren.
“Wil je mee?” dacht Fan en ze fantaseerde dat ze de vrouw meetroonde naar het hoekje waar je de flessen kon inleveren, waar je zachtjes kon praten zonder gehoord te worden door andere klanten.
“Hij zit bij me thuis op je te wachten. In een stoel. Ik heb hem kleren uitgetrokken en touwen aangetrokken.”
Ze giechelde.
“Daar geniet hij van, van zo’n behandeling” zei ze. Ze plakte hem een prijskaartje op zijn neus, een kleurige sticker boven de zwarte stroken tape die zijn lippen verzegelden.
“Met bonuskaart nog voordeliger,” voegde ze eraan toe.
Ze deed de deur van de koeling open. Haar ogen gleden langs Calamares en vissticks, bitterballen en kroketten, terwijl de koelte langs haar in kousen verpakte dijen lekte, onder haar rok kroop.
Fer kon haar zien. Hij kon haar van kou zien trillen terwijl zijn eigen dijen en billen op de zitting van de stoel plakten, zo bezweet was hij. Zijn lichaam wrikte in de touwen van het verlangen om zijn handen vrij te vechten zodat hij ze onder haar rok kon stoppen. Hij werd moe en hij zat weer stil. Doodstil. Alleen zijn dijen rilden zachtjes van hunkering.
Ze sloot achteraan de rij, die bestond uit een vrouw die haast had, een student en een bejaarde. Ze had moeite om rustig te blijven staan en wachten. Ze voelde haast.
Ze voelde verlangen om terug te zijn bij Fer.
Zijn ogen te zien, zijn zweet te ruiken, hem hulpeloos geil te zien wezen.
Ze vermande zich. Ze liet haar ogen dwalen in de richting van binnenkomende mensen en scoorde een nadrukkelijke blik van een mooie man in een pak.
Het blikje Red Bull van de student ging razendsnel. De bejaarde mevrouw had haar boodschappen uitgestald, de bonuskaart klaargelegd en ze hield zelfs het verschuldigde bedrag al klaar in haar hand.
“Gelukkig,” dacht Fanny, “dan gaat ze ook niet zeuren.”
“18.85,” zei de kassière.
De bejaarde mevrouw keek verbaasd en beweerde dat dit niet klopte. Fanny zuchtte hartgrondig terwijl haar ogen geërgerd in de lucht verdwaalden.
Leunend op één been en slingerend op het andere droomde ze elke gedachte die Fer had, terwijl de bejaarde mevrouw de kassière wees op de korting in de folder. In zijn eenzame gevangenschap had hij nog meer tijd om gedachten te denken dan zij. Hij wist dat elke gedachte die hij nu had doordrenkt was geraakt van seks.
Fanny staarde naar de kassière, terwijl haar fluwelen vingers haar schort losknoopten. Het was een meisje met dikke blonde haren en dommige blauwe ogen. Ze zag onbegrip in die ogen terwijl ze haar vertelde dat ze recht tegenover haar Fer terecht zou komen.
“Pagina 16?” herhaalde ze terwijl ze driftig bladzijden begon om te slaan.
“Naakt?” herhaalde ze terwijl haar handen opfladderden, zich bedachten en toch weer omlaag zakten.
Fanny’s ogen bekeken de kassière terwijl ze geconcentreerd haar boodschappen door de scanner haalde.
In Fanny’s ogen zat ze op een stoel en was ze vastgebonden met touwen, haar polsen achter de leuning, de vetrolletjes rond haar middel doorsneden, haar dijen open.
“Heeft u een bonuskaart?”
Fanny schudde nee.
“Dan is het 22,50,”
En Fanny liet haar stroken zwarte tape zien.
Ze liet ze langs duim en wijsvinger gaan om te voelen hoe goed ze plakten.
Ze plakten niet. Ze keek en zag dat het bankbiljetten waren. Ze gaf ze aan de kassière. Die keek haar vragend aan.
“Oh sorry,” zei Fanny.
Ze gaf de kassière een biljet van 20 Euro en kreeg het biljet van 50 Euro weer terug.
“Een beetje stom,” zei ze.
“Ik ben een beetje afwezig,” zei ze, nee schuddend tegen de kassabon.
“Dat heeft iedereen wel eens,” zei de kassière en Fanny moest lachen want niet iedereen had een Ferry thuis.
Ze lachte voorbij de schuifdeuren tegen de warmte en de felle zon. Ze lachte tegen de daklozenkrantverkoper. Ze zei dat ze wel een krant wilde.
“Maar dan moet jij wel een vraag beantwoorden,” zei ze erbij.
“Welke vraag?”
“Moet ik vandaag lief of boos zijn?”
De verkoper keek haar aan. Terwijl hij zijn tanden bloot lachte zakte zijn blik van haar ogen naar haar decolleté.
“Lief graag,” zei hij met een flirterige grijns.
Met een al even flirterige grijns gaf Fanny hem veel te veel fooi.
“Dankjewel, lieverd,” zei ze en heupwiegend wandelde ze bij hem vandaan naar haar autootje.
|
|
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?