Wat er met laatkomers gebeurt...
een verhaaltje in precies 500 woorden.
't Kan hier elke dag gebeuren. Je loopt rustig naar het lokaal waar je les, huiswerk of werkgroepje hebt en je ziet van de overkant een ander meisje aankomen. Ze rent, met losse veters, haar blouse uit aar rok en ongekamde haren. Verslapen zeker.
Tot zover niks aan de hand, tenzij een docent het ziet. Want dan gaat het meisje linea recta over de knie, rokje omhoog, broekje omlaag en een paar flinke petsen met de swat, die elke docent hier standaard in zijn/haar broek- of jaszak heeft zitten. Voor laatkomers, die door de gangen rennen.
Gisteren zag ik weer zo'n tafereeltje.
't Was Essie, een meisje van de slaapzaal naast me, dat qua uiterlijk redelijk veel op me lijkt: vrij klein, een vrolijke snoet en lang donkerblond haar met golfjes erin.
Ze werd onmiddellijk bij haar arm gepakt door dhr. Escher. Ik zag de schrik in de ogen van mijn klasgenote.
Escher zuchtte en zei: “Oké, meisje, je weet dondersgoed dat je niet mag rennen door de gang.”
Hij pauzeerde even en keek haar strak aan. “Twintig harde slagen op je blote billen.”
Hij ging zitten op een bankje vlak vòòr het lokaal waarin ik Frans zou hebben. De deur was nog open, dus de hele klas zou horen hoe Essie op haar bips kreeg. Nou, zij liever dan ik. Ik liep snel door en zag vanuit mijn ooghoeken nog hoe Essie gedwee over Escher’s schoot ging liggen en haar billen ontblootte.
PETS. Essie hapte naar adem.
“Eén, dank u wel, meneer”. PETS “Twee, dank u wel, meneer” –wat een vernedering om daar zo te moeten liggen terwijl iedereen meegeniet.
Ik legde mijn stapeltje Franse boeken op m’n bank en schoof aan. Suus zat er al en ze keek me guitig aan, met glimmende pretoogjes.
Ik weet dat Suus er net zo van geniet als ik om stiekûm te luisteren hoe iemand als een klein stout meisje een flinke portie billenkoek kreeg…. Echt waar, dat zijn de dingen waar wij ’s avonds in de slaapzaal over praten. PETS
“Auw auw, ne-gen-tien, dank u wel, meneer!!!”
Suus pakte mijn balpen en krabbelde iets in m’n agenda.
PETS. Een hele harde, gevolgd door een snik en een snotterend “T-t-twwin-tig….
D-d-dank u wel, me-meneer..”. Het kwam er heel zielig uit. Ik hoorde Escher het gestrafte meisje nog vermanend toespreken, iets in de trant van “laat het niet nog eens gebeuren!” en ik stelde me voor hoe hij onder het uitspreken van die woorden met de strap voor haar (wijs)neusje zwaaide.
Suus schoof m’n agenda terug op m’n bank. De pen zat ertussen in. Ik sloeg de bladzijde open waar zij had zitten schrijven en las haar krabbels.
“Jammer dat het zo alweer voorbij is hè!?! Zullen wij morgen maar eens even over de gang rennen?
Ik weet dat de directeur dan surveilleert voor lokaal 5.”
Eronder had ze een knipogende smiley getekend.
‘k Moest lachen toen ik het las, klikte mijn balpen weer in schrijfstand en schreef eronder : IK DOE MEE
https://www.angelfire.com/extreme4/zofia
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?