| Gepost op zaterdag 31 mei 2008 - 04:21 pm: | 
|
|
De verdere lotgevallen van Diégo bij HardWood NV
Diégo was de hele dag zoet met zijn opdracht en telkens wanneer Annie door de poortopening naar buiten keek en hem zag zwoegen, kwam het kriebelende gevoel weer opzetten. Ze schaamde zich bijna voor de machtswellustige gevoelens die in haar onderbuik de scepter zwaaiden. In gedachten stelde ze zich voor dat ze de arme Diégo opdracht gaf de stapel een half metertje te verplaatsen, zodat de heftruck er beter bij kon, maar haar gezonde verstand had gelukkig de overhand en ze deed het toch maar niet. Rond elf uur werd ze via de intercom naar het kantoor van Jade geroepen en ze had een vermoeden dat de nieuwe chauffeur daar ter sprake zou komen. Telkens wanneer er zich een probleem voordeed op de werkvloer dat te maken had met seksisme, kwamen de zes vrouwen samen om een strategie te bepalen. Jade en Dianne waren er al, net als de ‘drieling’ Jacky, Karin en Fransje.
De ‘drieling’, zoals ze overal bekend stonden, leefden samen in een appartement en al vanaf de lagere school vormden ze een hecht trio. Ze hadden wel eens ruzie maar nooit verziekte dit hun relatie, nooit had de driehoeksverhouding geleid tot de typische ontwrichtende dynamiek. Ze wisten gewoon alles van elkaar en elk probleem werd ogenblikkelijk op tafel gegooid. Die openheid zorgde er voor dat ze hun hele jeugd samen hadden gedeeld en zelfs gevormd, ze begonnen qua karakter wel heel erg goed op elkaar te lijken ondertussen. Fransje kreeg enkele jaren geleden een vaste relatie en besloot bij haar vriendje in te trekken. Toen die zich echter ontpopte tot een couch potato en geen vin meer uitstak in zijn eigen huis besloot ze hem te verlaten. Op een morgen lag hij voor de zoveelste keer zijn roes uit te slapen en toen flipte ze! Ze legde alle vuile was in bed naast hem, op haar eigen plaats, draaide de waterkranen open, gaf met rode lipstick een zoen op zijn voorhoofd en stapte de deur uit, terug naar Karin en Jacky.
Jade had ze van de universiteit geplukt. Haar goede contacten met verschillende faculteiten kwamen van pas toen ze mensen nodig had om de administratie van het bedrijf te runnen. De drieling werd door andere studenten vaak afgunstig bekeken: op elke fuif trof je ze aan en toch haalden ze cum laude resultaten. Ze waren een driespan dat onmogelijk te scheiden was. Tijdens hun gekste jaren dolden ze met jongens zoals een volwaardig jongleur dat met kegels doet. Ze beraamden plannetjes, testten jongens uit en dreven ze tot allerhande handelingen waardoor hun jonge hoofden tolden van geilheid. Samen hadden ze ook vaak geëxperimenteerd en ze gingen heel vrij met seksualiteit om. Soms werden ze dan ook Tri-bi genoemd. Ooit verleidden Jacky en Karin twee licht beschonken vrienden, die thuis werden uitgenodigd voor enkele uurtjes dolle pret. Ze hitsten de jongens zo erg op dat die elkaar uiteindelijk hebben gepijpt. Wat er verder met die vriendschap is gebeurd, wisten ze niet en het zou ze alle drie worst wezen.
“Wel meiden? Wat vangen we aan met Benny Borsthaar?” opende Jade.
“Ik vind ‘m wel lekker,” grinnikte Dianne, “Kun je ‘m niet elke dag zo’n paar stère hout laten verslepen, Annie? Hij heeft mijn vrij kwartiertje echt wel opgefleurd.”
“Ik wil ‘m best nog wel een zestal maandjes ‘be-ge-leiden’…” zei Annie, waarbij ze het woord ‘begeleiden’ heel staccato uitsprak en haar oogjes wat dichtkneep.
“Ik vind hem ook wel iets hebben. Hij noemde me een bitch toen hij het kantoor uitliep, dus lef heeft ie wel en ik ben benieuwd waar zijn breekpunt ligt,” sprak Jade.
“Afgesproken dus, hij blijft op zijn minst de hele proefperiode en ondertussen leert ie zijn lesje wel. Morgen tijdens de jogging spreken we verder af hoe we onze Diégo het licht kunnen laten zien.”
De drieling zag zo’n halfjaar boytoyen uiteraard helemaal zitten en verkneukelden zich al in allerlei plannetjes en ideetjes.
De volgende morgen kwamen ze zoals elke werkdak op de parking bij elkaar om hun kilometertjes samen af te haspelen. Jade en Dianne hadden de vorige avond een uurtje aan de telefoon gehangen en stelden hun plannetje voor tijdens het joggen. De anderen hapten nog eens extra naar adem bij het horen van deze echt wel doortastende ideeën, maar na eventjes twijfelen of dit niet al te drastisch was, gingen ze toch akkoord.
“Goed zo jongen, zie je wel dat je ‘t kan!” teasde Annie toen Diégo een pallet netjes op zijn plaats manoeuvreerde.
De hele morgen al joeg ze hem op de kast met subtiele denigrerende opmerkingen. Het werd ‘m eventjes teveel en hij was blij naar het toilet te moeten zodat hij wat verpozing zou krijgen. Net toen hij zijn rits had geopend en zijn piemel tevoorschijn haalde, hoorde hij de deur van het mannentoilet dichtslaan en gesloten worden. Voor hij zich kon omdraaien, stond Dianne reeds achter hem met haar lijf tegen zijn rug.
“Ik steek wel een handje toe, lekker stuk,” fluisterde ze zwoel vlakbij zijn oor en onmiddellijk nam ze hem het heft uit handen.
“Handen tegen de muur, zoals bij een politiecontrole schat. Laat alles maar aan mij over.”
Ze duwde zijn broek en onderbroek met haar vrije hand iets lager, zodat ze vrije toegang had tot zijn kroonjuwelen. Diégo wist uiteraard niet hoe hij het had. Zo onvoorbereid als hij was op dergelijke vrijpostigheid, zo vrolijk reageerde zijn vaste partner. Zijn prostaat wist even niet wat het plan was en met een halve erectie plaste hij zijn blaas leeg. Dianne streelde ondertussen zijn warme ballen en zodra hij van zijn vloeibare lading was bevrijd, ging zijn medewerker fier rechtop staan.
“Hey, je vriendje vindt me lief,” zuchtte Dianne in zijn andere oor, “mag ik een beetje met ‘m spelen?”
Zonder het antwoord af te wachten, streelde ze de onderkant van Diégo’s penis, zodat die ritmisch begon te wippen tegen haar hand. Diégo had nog geen woord uitgebracht en toen hij daar aanstalten toe maakte, snoerde Dianne hem de mond met een zacht “Sshhht.”
“Luister Diégo, als je dit leuk vind, heb ik goed nieuws: ik heb een toverdoos vol dergelijke trucjes en als jij iets voor mij doet, haal ik dagelijks zo’n trucje uit met jou. Je hoeft nu niet te beslissen. Kijk straks maar in je kleerkastje, daar heb ik iets delicaats achtergelaten. Delicaat betekent maximaal dertig graden en met de hand. Straks begrijp je wel wat ik bedoel. Tot morgen, bink!”
Zo snel als ze gekomen was, was ze ook weer verdwenen en Diégo wist een ogenblik niet of hij droomde of waakte. Het gebeuren had hem bloedgeil en nieuwsgierig gemaakt, zodat hij onverwijld naar zijn kleerkastje ging kijken. Hij deed de kastdeur open en zag aan het haakje op de binnenkant van de deur een klein hangertje met een kanten damesslipje, een heel mooi kanten damesslipje. Helemaal vochtig zelfs en hij kon het niet laten even te ruiken: de geur van zweet, parfum en Dianne vermengden zich tot een ophitsende prikkeling.
“Die teef wil gewoon dat ik haar slipje was,” dacht hij, “dat zullen we nog wel eens zien!” en hij ging weer aan het werk.
De hele verdere dag wonden zijn gedachten en herinneringen aan wat ‘s morgens was gebeurd hem op en toen de avond viel, was dit alfamannetje rijp voor Diannes pluk. De volgende morgen vond ze dan ook haar slipje netjes gewassen en gestreken aan hetzelfde hangertje.
Zoals ze had verwacht, ging Diégo omstreeks hetzelfde uur als de vorige dag naar het toilet. Dianne was er al en stond tegen de muur geleund.
“Dank je dat je mijn slipje zo netjes gewassen hebt. Jij verdient een beloning. Ik sluit even de deur en dan ga jij maar lekker uit de kleren. Vouw ze netjes op als je wil.”
Zo heet als een visstick deed hij wat ze vroeg.
“En ga nu maar tegen de muur staan in dezelfde positie als gisteren: benen lichtjes wijd zodat ik overal makkelijk bij kan.”
Sensueel begon ze zijn borst en buik te strelen, terwijl ze met haar heupen neukbewegingen tegen zijn billen maakte. Na een paar minuten op deze wijze zijn sappen te hebben gestuwd, begon ze hem te masturberen, eerst zachtjes en langzaam, later steeds harder en vlugger.
Ondertussen fluisterde ze schunnigheden in zijn oor: “Schiet je zaad voor Dianne! Piscijnslet!” en “Komaan toilethoer, spuiten!”
Diégo stond in dubio, want in normale omstandigheden had hij die beledigingen nooit geslikt van een vrouw, maar nu was er iets in hem dat er van genoot. Hij was ook bang dat alles zou eindigen als hij niet meewerkte. Zijn nieuwsgierigheid naar wat nog komen moest, was zo groot dat hij zich liet sturen als een willoos schaap, door de wil en kracht van Dianne. De vorige dag en avond was er iets bij hem losgemaakt waarvan hij zelf het bestaan nooit had durven, kunnen of willen vermoeden. Hij had zichzelf er op betrapt dat hij genoot van het zorgvuldig reinigen met zachte zeep van Diannes kanten slipje.
Meestal vloog hij overal doorheen als een rusteloze hond. Hij was niet het type dat zich ingetogen en geconcentreerd met iets kon bezighouden, maar gisteravond was dat anders. Hij merkte dat hij zelf wilde wat Dianne wilde, een perfect gewassen, gedroogd en gestreken slipje voor haar. Hij had een schilderijtje van de muur genomen dat boven de radiator hing en had het hangertje met het slipje aan het haakje te drogen gehangen. De helft van de Champions League Finale had hij gemist, omdat zijn aandacht steeds terug naar het slipje werd getrokken. Ergens vond hij het fijn door Dianne geleid te worden, het gaf hem rust en een warm, kriebelend gevoel in zijn buik.
“Jaaa, vuren maar, lekkere lul van me!” riep Dianne, eerder tegen de pik dan tegen de man, wat in deze omstandigheden ongeveer hetzelfde was.
Diégo’s lichaam spande zich helemaal toen hij klaarkwam in het koffiebekertje dat Dianne hem voorhield. Binnen de kortste keren stond ze aan de deur en zei, het hoofd ietwat tussen de schouders, de blik schuin afgewend en een wijsvingertje in de lucht - ze had waarschijnlijk één Columboherhaling te veel gezien.
“Ga je straks nog even bij Jade langs op haar kantoor? Ze heeft je iets te vertellen betreffende je toekomstige carrière hier bij HardWood.”
Diégo klopte aan, maar Jade reageerde niet. Enkele minuten lang stond hij voor haar deur te schuifelen, hij durfde niet nog eens te kloppen.
Wat is er toch aan de hand met mij? vroeg hij zich af. En wat moest Dianne met dat bekertje? Dat Dianne ergens met zijn zaad in een bekertje rondliep, gaf hem een bevreemdend gevoel, net alsof ze met een deel van hem aan de haal was.
De deur ging open en Jade keek hem strak in de ogen.
“Zitten Diégo, dáár,” waarbij ze naar een krukje in de hoek wees.
“Ik ga je een en ander duidelijk maken en ik zou het heel fijn vinden als je je mond dichthield en je oren open. Dat zal je ongetwijfeld lukken. Misschien is het je opgevallen dat de drieling er niet is vandaag en daar is een heel goede reden voor. Karin is namelijk deze morgen door een man verkracht in het stadspark, toen ze enkele bosjes voorbijliep, alleen, want ze liep ietwat achter ons. Ze werd de struiken in gesleurd en met geweld door die verkrachter genomen. Op dit moment zit ze bij de politie, samen met haar twee boezemvriendinnen, om aangifte te doen en ik kan je nu al voorspellen wat er zal gebeuren. De gerechtsdokter zal in haar vagina sporen van mannelijk zaad vinden, waaruit DNA wordt gehaald en gedecodeerd, zodat de politie ten allen tijde, ook eventueel jaren later, de dader nog kan identificeren. Dat zaad, beste Diégo, is jouw zaad. Het is wat Dianne deze morgen oogstte en het was nog warm toen Karin het inbracht.”
Diégo sprong woedend recht toen hij besefte wat hier aan de hand was en dreigend kwam hij op Jade af.
“Niet verstandig!” zei Jade nog vlug.
Maar dat kon Diégo niet stoppen. Hij vloog op haar af met gebalde vuisten, en toen werd het donker en stil in Diégo’s verwarde geest.
Toen hij bij bewustzijn kwam, voelde hij een hevige pijn aan zijn polsen. Hij bleek met plastic cable-strips aan een radiator vast te zitten, op hetzelfde krukje. Zijn mond was dichtgekleefd met ducktape, zijn broek en onderbroek waren neergehaald tot onder zijn knieën en rond zijn lid, net onder de eikel, zat een haarbandje met een zijden roosje gespannen. Zijn piemel stond dan ook stokstijf overeind, totaal onaangedaan door wat zich in de hogere regionen van Diégo’s bewustzijn afspeelde.
Jade telefoneerde net met een leverancier uit het verre oosten en reageerde niet op zijn gekerm. Rustig werkte ze haar telefoongesprek af voor ze haar bureaustoel nam en vlak voor hem ging zitten.
“Oh ja, dit vergat ik je nog te vertellen: ik ben een drietal jaar Europees kampioene karate geweest in de jeugdreeksen, ik weet dus waar je iemand treffen moet om hem uit te schakelen, maar dat heb je ondertussen misschien begrepen hè jongen? Goed nu, als je me belooft stilletjes naar me te luisteren, neem ik de tape van je snoetje. Als je je hierin kan vinden, zeg je gewoon: ‘Ja Baas’. Lukt dat?”
“Jhmm mmmm,” klonk het van achter de tape.
“Tja, da’s een beetje onduidelijk zoetje, maar laten we er van uit gaan dat je akkoord bent.” Met een ruk sleurde ze de sterk klevende tape van zijn gezicht en iets in Diégo belette hem het uit te schreeuwen.
“Ik speel al een tijdje met het idee een allround kracht aan te werven, iemand die overal en altijd inzetbaar is en vertrouwd met elke dienst. In het bedrijfsleven wordt zo iemand vaak een ‘vlinder’ genoemd. Een capabele vlinder is een grote aanwinst voor een bedrijf: een goed opgeleide vlinder draagt in grote mate bij aan de flexibiliteit, hij kan inspringen als iemand ziek is, hij kan helpen op een dienst die met tijdelijke drukte heeft te kampen, enzovoort. Je volgt me wel, hè Diégo?”
“Ja,” antwoordde Diégo, wat hem een klap met de vlakke hand op zijn wang opleverde.
“Hadden we niet afgesproken dat je stilletjes zou luisteren? Is één klap genoeg of moet ik het nog iets duidelijker voor je maken?” zei Jade, terwijl ze lief over zijn pijnlijke wang aaide.
Diégo sloeg de ogen neer en waagde het niet te antwoorden.
“OK liefje, ik ga dus verder. Ik denk namelijk dat jij geknipt bent voor deze job. Het loon is niet mis, ik vermoed dat je er een tweeduizend euro netto aan zult overhouden en geef toe, voor een ongeschoolde arbeidskracht is dit niet mis. Je opleiding zal dus zes maanden duren en zes mensen zullen je daarbij helpen. Ik, Dianne, Annie en de drieling. Als je slaagt, word je de vlinder van HardWood NV, maar voorlopig ben je voor ons zes dus ‘Popje’.”
“Wanneer je door een van ons met die naam wordt aangesproken, stel je jezelf volledig ter beschikking, verander je in een menselijke robot die onze opdrachten uitvoert. Je belangrijkste taak in die zes maanden is het constant aandacht besteden aan wat wij zes wel eens zouden kunnen willen. Ook al vragen we niets, toch moet je leren onze wil te lezen. Het erkennen van onze wensen, behoeften en grillen moet uiteindelijk heel vanzelfsprekend en intuïtief verlopen. Ik hoop dat je begrijpt dat het vooral om ons draait en niet om jou.”
“Er is uiteraard een alternatief en heel analytisch komt het hier op neer: of je schikt je naar onze wensen, of iemand uit bij de politie een vermoeden waardoor je hoogstwaarschijnlijk de cel in gaat voor vele maanden, misschien zelfs jaren. Wat denk je, Diégo? Ga je voor de job?”
Hij aarzelde en wist niet goed of hij zwijgen dan wel praten moest, wat hem een klap op de andere wang opleverde.
“Intuïtie, liefje, intuïtie!” riep Jade.
“Ja Mevrouw, ik ga voor de job,” zei hij stilletjes en bedeesd.
“Ik wist wel dat ik op je kon rekenen. Weet je wat ik doe? Om mijn goede wil te tonen, geef ik je de rest van de middag vrij.”
Ze stond op zonder hem los te maken en ging aan haar bureau zitten. Diégo’s ogen keken wat verwilderd, toen ze via de intercom de drieling opriep om eventjes langs te komen teneinde de kwartaalcijfers uitgebreid te bespreken. “Mooi boeketje Jade!” zei Jacky toen ze binnenkwam en Diégo’s met een bloem getooide mannelijkheid zag. Jade glimlachte veelbetekenend…
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?