Strafverblijf
Meneer brengt monique naar het klooster.
Ik onderga af en toe een verbanning naar een strafverblijf. Van de brief die meneer me overhandigde werd ik niet veel wijzer: Neem van dd tot dd vrij, je gaat op strafvakantie! Meenemen in een klein tasje: tandenborstel, tandpasta, slippers en twee strafpyjama's Op dd kom ik je 's morgens om 6 uur halen. Je bent dan gekleed in een satijnen pyjama en draagt korte laarsjes. Uiteraard deed ik wat er stond en gespannen zat ik naast hem in de auto: ik mocht niks zeggen of vragen, hij praatte honderd uit. Bij een klein pensionnetje, we waren inmiddels in België moest ik uitstappen. Meneer had een kamer besproken en ik volgde hem gedwee. “Zo monique, je laatste instructies!” “Uitkleden!” Naakt, alleen met kuisheidsgorde,l stond ik voor hem. Hij deed de gordel af en ik mocht me douchen en moest de gordel goed schoonmaken. Een scheerbeurt maakte mij van onder weer spiegelglad en toen nam hij me over de knie. Hoeveel klappen ik kreeg, weet ik niet maar er kwam nog een vervolg. Voorover geknield moest ik op bed gaan liggen en na een waarschuwing “het is hier gehorig dus houd je mond!” kreeg ik 25 harde klappen met een houten wandelstokje mijn billen waren rood en stuk! Strafpyjama aan! Ik trok één van mijn mee gebrachte strafpyjama's aan: een katoenen heren pyjama grijs wit gestreept, net een gevangenispak. Ik voelde me niet geil meer, maar down! Ik voelde dat hij me zo ging verlaten en er onheilspellende dingen stonden te gebeuren. Vijf minuten later stonden we voor een ouderwets klooster. Meneer belde aan en er verscheen een non in origineel zwart/wit gewaad. Zwijgend liet ze ons binnen en in haar kantoor sprak ze tot mij in half vlaams en half frans. “Gij zijt juffrouw monique, uw oom heeft alles geregeld. U zult een kuise en sobere periode krijgen, zodat u boete kunt doen voor uw wereldse zonden.” Ik keek meneer aan en hij zei: “Ja monique, ik heb ze verteld van jouw bandeloze leven waar je boete voor wilt doen. Ze weten dat jij daarom een kuisheidsgordel draagt, waarvan ik nu moeder-overste de sleutel geef. En je zult een kale cel krijgen. Je doet mee met het kloosterleven. En als speciale toevoeging zul je iedere dag volgens een schema dat ik ze gegeven heb knieloefeningen moeten doen. Ik heb vorige week reeds het knielschavotje gebracht.” Meneer verdween en ik stond hulpeloos met zeer pijnlijke billen in pyjama op slippers in de koude ruimte. De non lachte vriendelijk en zei: “U hebt een spreekverbod. Ik breng u naar uw cel.” Er stond een houten bed en een krukje en ik zag tot mijn schrik een knielschavotje door Meneer meegebracht! “Doet u uw broek maar uit dan kan ik uw gordel van kuisheid inspecteren.” “Een goede zaak kuisheid. Ik neem ook de andere broek mee. U zult hier uitsluitend het pyjamajasje dragen. Rust wat uit. De cel gaat op slot zoals afgesproken. We zijn erg blij met de donatie van uw oom en komen graag aan zijn wensen tegemoet. Voor uw bestwil, begrijp ik.” Verbijsterd bleef ik achter voelde aan mijn pijnlijke achterste en besefte dat ik een week vrij had moeten nemen: dus een hele tijd te gaan. Ik bekeek het knielschavotje: een plank op de grond met een paal erop ongeveer 1 meter hoog en aan de bovenzijde zat een leren halsband! Ik begreep als goed subje de bedoeling al. Vreselijk! Knielen op het plankje en de paal achter mijn rug de halsband vast om mijn nek zodat ik met gestrekte rug en dus blote billen! zou moeten knielen. Ik had alleen twee pyjamajasjes! Ook mijn slippers waren weg, de vloer was koud! Plotseling hoorde ik de sleutel omdraaien in het slot. Twee in bruine pijen geklede nonnen kwamen me halen. Ik moest het schavotje mee dragen. We liepen de lange gang door en kwamen in de grote hal, waar het schavotje recht tegenover een groot Christusbeeld geplaatst werd. Ze beduiden mij te knielen ik deed het, mijn blote knielen op het harde houten plankje, mijn rug rechtop tegen de paal. De halsband ging om. Ik vouwde mijn handen maar voor mijn lichaam en hoorde het slotje vast klikken! Een echte straf dus. Mijn billen gloeiden en ik wist dat ze zichtbaar waren! De eerste dag knielde ik een half uur, de tweede dag een uur en zo steeds langer. Uiteindelijk op de zevende dag de gehele dag in een schoon pyjama jasje. Tot Meneer me kwam halen! monique
|