Zou hij echt iets gedaan hebben toen ik me niet had omgedraaid, of was het allemaal verbeelding?
De nieuwe vriend van mijn ma is zeven jaar jonger dan haar maar ik mag hem wel, hij is anders dan de anderen. Sinds de eerste dag klikte het meteen, toen had ik al het gevoel dat ik alles met hem kon delen, zelfs dingen die je normaal niet aan jouw ouder zou vertellen. Hij praat zelf ook graag en bij elke avondmaal verteld hij over zijn avonturen, zelfs over hoeveel jonge meiden hij wel niet heeft gehad. Mijn moeder zit dan afkeurenswaardig toe te kijken, soms bloos ze zelfs. Maar nooit kwam het in me op dat hij me iets wou vertellen. Ik vind hem een gekke sympathieke man, en moet steeds om zijn flauwe grappen lachen.
Maar nu is alles anders. Alles wat eerst eenvoudig leek, wat steeds onschuldig was is nu een chaos van onuitgesproken verlangens. Ik stel alles in vraag, al onze gesprekken waren een klaagzang over hoe fout iemand kan zijn of hoe iemand wél zou moeten zijn. Hij begon me steeds meer over mijn moeder te vertellen; hij zou niet voelen wat hij zou moeten voelen, en ik mijmerde over mijn vriendje die ik minder graag zag. We praatten over alles en hij weet tamelijk veel over me zoals ik over hem, of juist niet?
Sinds die middag is alles anders, ik weet me geen houding meer te geven tegenover hem, ik weet zelfs niet wat ik moet voelen! Ik had een dagje vrij en ik besloot om een handje toe te steken in het huishouden en begon aan de afwas en toen gebeurde het, ik voelde een warme adem in mijn hals en draaide me in één beweging om. Hij keek wellustig en ik stotterde dat ik dit mijn moeder niet kon aandoen. Hij zei niets en liep naar de salon. Ik ben niet eens boos op hem, ik weet echt niet goed wat ik moet voelen, nog steeds vind ik hem leuk, of leuker? Ik kan mezelf wel op mijn hoofd slaan, hoe kan ik nu...
We vieren mijn broer zijn verjaardag maar ik heb geen zin om te blijven, ik had afgesproken met een vriendin maar mag niet gaan. Ik heb een hekel aan mijn familie, het is zo’n opgezet uitbundig gedoe maar eigenlijk zouden ze elkaar in de haren kunnen vliegen. Meme zit weer te zeuren over al haar kwaaltjes en zoals gewoonlijk zit mijn tante afkeurend te hummen en doet ze uit de hoogte. Ik heb echt geen zin om te blijven en besluit om even een ommetje te maken en een jointje te roken.
Mijn broer volgt me naar buiten en gaat op de schommel zitten. Het is vrij donker buiten, maar dat vind ik best oké. Ik wandel langs een rijtje bomen en geniet van de rust die ze uitstralen, nu kan ik mezelf weer horen. Ik vind het zalig om weg te dromen, de nacht te kunnen ruiken, en het avondgezoem te horen, even uitwaaien en alles achterwege te laten. Dit is mijn avond-ritueel, elke avond een wandeling langs de bossen, soms al in de vooravond want mijn moeder heeft niet graag dat ik nog laat buiten ga en ik kan niet steeds ongezien buiten glippen.
Ik besluit om weer terug te wandelen en zie een gestalte in de verte naderen, het is de vriend van mijn moeder (Claud).
“Kom je ook even uitwaaien?” vraag ik.
“Ja.”
Hij vind het ook vervelend daarbinnen.
“Als je een dier mocht zijn, wat zou je dan willen zijn?”
“Een tijger, ik vind het geweldig hoe deze behendig kunnen klimmen en hoe ze een prooi opjagen.”
“Ja, dat is fijn maar al dat bloed vind ik toch maar niets, het lijkt me heerlijk om een vogel te zijn, lekker vrij in de lucht kunnen vliegen, onbezorgd, en je door de wind laten voortstuwen, ik kan het me helemaal inbeelden…”
Hij vermoed niet dat ik een beetje zweverig ben, of besluit om niets op te merken... We wandelen verder en ik zie al mijn broer op de schommel zitten, hij zal zich waarschijnlijk ook niet echt vermaken. Mijn moeder kon beter zijn vriendjes van school uitnodigen in plaats van een etentje met de familie.
Ik voel dat hij naar me kijkt, dat doet hij wel vaker maar zoals hij kijkt maak dat ik me ongemakkelijk voel. Hij weet dat ik smoor, maar ik weet zeker dat hij het niet aan mijn moeder zou vertellen. Ik zou moeten opletten met hem, eigenlijk kan ik hem beter ontlopen maar ik vind het spannend. Ik voel me zelfs héél goed bij hem. Mijn broertje zwaait naar me en ik spurt naar de schommel naast hem.
“Kom op, op zijn hoogst!”
“Zie je het zitten om enkele dagen alleen te blijven? Claud blijft hier wel, je moet het maar aan hem vragen als er iets is.”
“Ja hoor, dat is geen probleem, geniet jij maar van jouw reis!”
Ik geef mijn ma een knuffel en help haar de koffers in de auto te laden. Ze straalt helemaal maar dat zou ik ook doen als ik enkele dagen in Italië zou kunnen doorbrengen. Mijn tante Emma zingt vrolijk een deuntje mee achter stuur en kan niet snel genoeg de auto starten.
“Volgende keer gaan we samen naar Egypte hoor,” roept ze voor ze de hoek om rijden.
Ik plof in de zetel en vraag me af wat ik allemaal zou kunnen doen nu mijn moeder voor een poosje weg is. Ik kan tot morgenochtend uitgaan, er is vanavond een megafuif in de buurt en Claud zou er vast niet zwaar aan tillen. Mijn broertje is voor twee dagen bij kennissen van mijn ma, ze hebben ook een zoontje van zijn leeftijd. Lieve mensen, hij zal het vast erg naar zijn zin hebben. En ik zit hier met ... Claud.
Ik besef ineens dat die enkele dagen alleen heel anders zouden kunnen gaan, gevaarlijker dan ik zelf maar kan indenken. Ach, ik beeld me wat in. En ik probeer me te concentreren op een leuke film op tv; niets aan de hand.
Die zwarte jurk staat me het beste, alleen nog een leuke panty vinden, daar in mijn moeders schuif vind ik wel wat. Het ziet er leuk uit, nog een beetje make-up en ik ben klaar. Claud is nog steeds niet thuis, hij zal pas laat aankomen of misschien blijft hij vanavond op zijn appartement slapen. Alleszins heb ik het huis voor mij alleen en kan ik in mijn moeders spullen zitten zonder haar gezeur dat ik alles overhoop haal. Tien centimeter gegroeid stap ik in de auto van Vanessa.
“Wat zie jij eruit zeg, het is eraan te zien dat jouw ma op vakantie is!”
“Kom op rijd door, ik wil me amuseren!”
Aan de tent gekomen zie ik enkele oude vrienden staan en in de verte staat Alex, die herken ik altijd aan zijn rode jas. Hij heeft me ook gezien en loopt naar me toe. We gaan even de hoek om zodat we rustiger kunnen praten. Alex is mijn vriendje maar de laatste tijd loopt het minder vlot, ik twijfel of we wel samen horen. Hij vraagt me waarom ik niet meer heb gebeld en hoe het nu tussen ons zit maar daar kan ik zelf ook geen antwoord op geven.
“We zien wel hoe het loopt.”
“Ik wil weten waar ik sta.”
Het is moeilijk voor me, weet zelf ook niet wat ik juist wil, ik vind hem leuk maar mijn verliefdheid is helemaal verdwenen of toch bijna helemaal. Ik vertel hem dit ook en hij besluit dat we even zullen afwachten, beiden een break zullen nemen.
Doodmoe van een leuke avond brengen enkele vrienden me naar huis want Vanessa is allang vertrokken. Duizelig loop ik naar de voordeur en met alle moeite vind ik het sleutelgat, ik tracht zo stil mogelijk binnen te stappen, je weet maar nooit. Ik sluip de gang door en hang mijn jas onder het afdak om te laten uitwaaien en loop langs de salon om naar boven te gaan maar tot mijn ontzetting zie ik het lampje naast de tv branden.
Claud wacht me op. Een huivering loopt langs mijn ruggegraat want ik heb geen idee of hij nu boos is of me enkel opwacht. Hij zal zijn verantwoordelijkheid over me toch niet te serieus nemen? Hij zwijgt en kijkt me aan, ik kan niets van zijn gezicht aflezen. Wat moet ik hem toch zeggen? Hij begrijpt me toch? Maar zijn blik blijft neutraal en weerhoud me ervan om spontaan langs hem heen naar boven te lopen.
“Ik ben even uit geweest zoals elke vrijdag...”
“Het is bijna ochtend, dit mag je van je moeder ook niet.”
“Maar..”
Hij onderbreekt me en vraagt of ik hem niet respecteer, hij vind dat ik veel dingen achter haar rug doe en me niet eens zorgen maak of dit wel mag. Hij wil best mijn vriend zijn maar dat wil niet zeggen dat de huisregels veranderen. Ik kon hem verwittigen voor ik wegging, hij was hier niet maar ik weet heus zijn nummer en kon het hem tenminste even vragen. Terwijl hij me dit verteld kijkt hij afkeurend naar mijn kleren.
“Is dat niet van jouw moeder?”
“Eh ja.”
“Die jurk heb ik trouwens voor haar gekocht.”
“Oh”
Ik weet me geen houding te geven, dit is heel confronterend en ik voel dat ik bloos. Ik staar naar de grond, hij vraagt om hem aan te kijken maar ik durf niet, ik voel me steeds kleiner worden. Als antwoord hierop loopt hij naar me toe en vraagt of ik hem als blijk van respect uit kan trekken.
“Uitdoen?”
“Ja”
Ik maak aanstalten om naar de keuken te wandelen om hem daar uit te doen maar zijn hand rond mijn bovenarm houd me tegen.
“Hier”
“Ik kan toch niet..?!”
“Uit!”
“Nee.”
Hij staart, zijn blik is ijskoud.
Ik durf niet opkijken, en dwing mezelf niet te huilen.
Hij heft mijn kin op en kijkt me aan maar ik kan hem niet recht aankijken. Zacht voel ik hem over mijn haren strijken en niets kan mijn tranen nog weerhouden. Terwijl ik huil trekt hij de jurk uit, breekbaar dat ik me voel zak ik door mijn knieën om mijn lichaam te verbergen.
Hij hangt de jurk aan de stoel en kijkt op me neer.
Mijn verdriet lijkt eindeloos en nu ik alleen nog maar kan snikken voel ik zijn lichaam achter me en twee handen knijpen hard in mijn borsten, zijn knijpen duurt enkele seconden lang en wanneer hij loslaat kan ik pas weer ademhalen.
Ik hoor zijn zuchten, zijn ademhaling verzwaren en zijn lid tegen mijn rug drukken.
Muisstil wacht ik af, ik durf me niet bewegen, amper ademhalen maar ineens gaat hij weg.
Ik hoor hem de trap oplopen en de slaapkamerdeur openen.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?