| Gepost op maandag 24 maart 2008 - 04:50 pm: | 
|
|
Marcel valt ten prooi aan vriendinnen.
Ik mag dan zeker niet de liefste zijn, maar ik, Maaike, ben toch best okee, al zeg ik het zelf. Met mijn vriendinnen Sabine en Jolanda ,die allebei net als ik pas 18 zijn, kom ik wel eens bij een kennis, waar Marcel dan ook altijd is.
Marcel is een zachtaardige jongen van 25. Best knap om te zien, maar ook wel een sloompie.
Marcel stottert, dat weten wij, maar hijzelf probeert dat voor ons altijd krampachtig te verbergen. Toen we afgelopen Sinterklaas bij zijn kennissen op bezoek waren, was hijzelf als de dood dat hij wellicht een sinterklaas-gedichtje zou moeten voorlezen. Hij probeerde dat natuurlijk niet te laten merken, maar wij konden dat best aan hem zien, als je hem regelmatig stiekem observeerde.
Hij doet álles om maar aan die gedichtjes te ontkomen, en om maar niet te laten zien dat hij eigenlijk een enorme stotteraar is.
Marcel schaamt zich altijd vreselijk tegenover anderen, wanneer hij weer eens in zijn woorden blijft hangen. Hij kijkt dan meestal in trance voor zich uit, terwijl zijn lippen met een grimas strak op elkaar blijven, al vechtend het woord uit te spreken...
Door hem vaak stiekem te observeren, waren de meisjes erachter gekomen dat hij vooral moeite had met de letter ‘p’.
Haha.. zoveel moeite doen om een simpel woordje te zeggen. Ja, en eerlijk gezegd, stiekem genoot ik daar wel van, om hem dan zo te zien.
Mijn vriendinnen ook wel. Wij zijn best wel gecharmeerd van “foute humor”, en misschien ook wel ietwat sadistisch. Maar zo zijn wij. Wij zijn nu eenmaal geen lieverdjes, hahaha.
Omdat Marcel óns vaak genoeg in de maling nam, en tegenover anderen vaak heel stoer tegen ons doet, bedacht ik iets om hem eens terug te pakken. Samen met mijn vriendinnetjes hebben we voor hem een ‘speciale afstraffing’ bedacht. We smeedden samen een ‘snood plannetje’ om Marcel eens lekker gemeen te gaan behandelen.
Daar hadden we heel veel zin in!
“We laten hem in zijn nakie een gedichtje voorlezen!” zei Maaike.
“Hihi, dat zal ie niet leuk vinden,” grinnikte Jolanda.
“Haha, dat is de bedoeling!” zei Maaike gemeen.
“Ja, we laten hem dan zo flink mogelijk stotteren, terwijl wij met z’n allen toekijken!”
“Wouw! cool! Toekijken hoe iemand stottert! Hopelijk gaat hij dan lekker veel vast zitten, met van die vreselijke grimassen... oh la la...”
“Ja, en we helpen hem niet ,als hij in een woord blijft hangen, en laten hem dan ook niet verder zijn eigen zinnen afmaken, of we maken zijn eigen zinnen expres verkeerd af,hahaha!"
“Ja! als ie in zijn woorden blijft hangen, gaan we hem lekker uitlachen!”
“We gaan hem even lekker ‘voor het blok zetten’, of liever gezegd; óp het blok zetten!!”
“Met de benen wijd!” vulde Jolanda aan.
“Ja okéééé!” zei Maaike.
Ze gingen op pad met het busje van Sabine, die haar rijbewijs inmiddels al had.
Ze besloten Marcel op te wachten bij het bushokje waar hij altijd zat, als hij naar de sportschool ging.
Toen Marcel bij het bushokje langs de meisjes wandelde, duwden ze hem het busje in.
“O-ontv-v-v-voeren jullie altijd je vrienden??” vroeg Marcel licht geschrokken.
“Nee hoor,” zei Maaike rustig, “alleen jou.”
Ze brachten hem vervolgens naar een vrijstaand pandje dat van Maaike’s vader geweest is, en momenteel leeg staat.
In één van de lege kamers heeft Maaike een verhoogd ‘podium’ gecreëerd met een paar stoelen ervoor, zodat ze hem goed kunnen bekijken.
Ze brachten Marcel naar de kamer.
“Trek je broek uit!” zei Maaike streng.
“Dit g-g-ga je niet menen toch?” vroeg Marcel ontsteld.
“Kom op, broek uit!” zei Maaike streng.
In trance, maar stiekem ook wel met wat opwinding trok Marcel zijn broek uit.
“Nu je onderbroek!” zei Maaike.
Marcel keek haar verbaast aan.
“Kom op!” beval Maaike nogmaals.
Marcel trok zijn onderbroek uit.
“Klim maar op het podium,” zei Maaike vervolgens.
Totaal ontsteld klom Marcel op het podium.
Hij moest van de meisjes in gehurkte houding gaan zitten. Recht tegenover hen. De meisjes gingen tegenover hem op de stoelen zitten.
Marcel had zijn zwarte trui nog over zijn geslachtsdeel hangen.
“Benen goed wijd doen!” beval Sabine.
“Doe nu met je duimen langzaam je trui omhoog,” zei Maaike op een dominant toontje, “en láááángzaam!”
Met zijn duimen schoof Marcel heel langzaam zijn trui voor zijn geslachtsdeel weg...
Daar zat hij dan. Volledig in trance tegenover de meisjes.
Vol bewondering aanschouwden de meisjes zijn enorme piemel...
“Wouw!” riep Sabine.
“En doe ook je handen open! Ik wil ook zijn handen eens goed bekijken!”
“Je blijft in deze houding zitten!” beval Maaike streng.
De meisjes fluisterden in elkaars oor: “Moet je dat schaamhaar zien!”
“Ja, wat een haren heeft hij daar he, hihihi.”
“Zeg ons nu een gedichtje voor,” zei Maaike.
“W-wat?” vroeg Marcel .
“Praat ja!!” schreeuwde Maaike streng.
“Wwwwwat moet ik zeggen dan?” vroeg Marcel geschrokken.
“Eh... Marcel kan zijn potlood niet vinden,” zei Maaike hem voor.
“Marcel kan zijn p-potlood niet vinden,” herhaalde Marcel.
“Ik wil dat je érger gaat stotteren!” schreeuwde Maaike.
“Zeg, Marcel kan zijn potlood niet vinden. En nu sneller!”
“Mmmmarcel k-kan zijn p....”
Jolanda deed zijn handicap spottend na, door een rare grimas op haar gezicht te toveren.
"P...p...p..."
Marcel had zijn lippen stijf op elkaar, en probeerde ‘potlood’ over zijn lippen te krijgen...
“P... p... p...”
“Erger!... nóg erger!” schreeuwde Maaike.
“P-p...”
De meisjes keken genietend toe, terwijl hij zo stotterde...
“Drukken!... drukken!... harder drukken...!” zei Sabine luid.
Jolanda zat écht te genieten. Ze kon haar lachen nauwelijks inhouden.
“Persen!... zeg het !... zeg het woord!... nu! Anders ga je dood!!”
“ ...Potlood!” proestte Marcel het uit.
“Hahaha!”
“Nog een keer!” zei Maaike.
“W-wat?” vroeg Marcel verbaasd.
“Nog een keer! Spreek het woord nóg een keer uit!”
“W-W-waarom?:....” stotterde Marcel.
“Nu!!” schreeuwde Maaike hard.
“P-p.....” vocht Marcel wederom.
“ ........”
Er viel een stilte, ze zagen dat Marcel weer zijn lippen stijf op elkaar had, om het woord uit te spreken. De meisjes haalden hun gemeenste glimlachje te voorschijn. Ze bleven hem alle drie strak aankijken.
“Kom op! uitspreken!... sneller!......”
De meiden genoten zichtbaar van zijn kronkelende lichaam, al strijdend om uit zijn woorden te komen. Ze observeerden en analyseerden hem van top tot teen, zijn stottergevecht , belachelijke houding en zijn enorme geslachtsdeel ...
De meisjes kregen er best wel natte poesjes van, en zouden henzelf het liefst klaarvingeren...
“ ...Potlood!” proestte Marcel het weer uit.
Nóg een keer!” zei Maaike met haar gemeenste blik die ze had.
“M....”
“Blijf in de houding zitten!” beval Maaike.
“Laten we hem het bordje vasthouden met ‘ik stotter’ erop, en daarvan een foto maken!” zei Sabine.
“Okéééé!”
Sabine pakte het bordje, en frunnikte de hang-touwtjes, die aan het uiteinde van het bordje zaten, om zijn duimen, terwijl Marcel in de vernederende houding moest blijven zitten.
“Haha, wat belachelijk!” fluisterde Sabine in Jolanda’s oor.
“Zeg nu hardop: ‘ik stotter’ en kijk ons wél aan als je praat he!!”
“Ik st.....” probeerde Marcel weer tevergeefs te zeggen, terwijl Maaike een foto nam.
“Héhehe,” lachte Maaike gemeen, “als je nu niet snel ‘ik stotter’ uitspreekt, zet ik deze foto op internet!”
“Ja, of we maken hiervan een filmpje, en zetten dat op ‘You tube’.”
“Ja, dan kan iedereen lekker ‘worldwide’ álles van jou zien, ook jouw lul en je vreselijke gestotter! alles ... zonder censuur, open en bloot!” grijnst Sabine.
“Haha, straks noemt iedereen je alleen nog maar ‘potlood-stotteraar’ haha!”
“ ......Ik st... totter,” proestte Marcel het weer uit.
Maaike draaide zich om. Even dacht Marcel eindelijk van dit sadistische scenario verlost te zijn, maar plotseling draaide Maaike zich weer snel om naar Marcel, terwijl ze met haar vinger naar hem wees, en streng zei:
“Nóóóóóg een keer!”
De meisjes zijn zo minstens een half uur met hem bezig geweest...
Haha, ja, echt waar, het ergste scenario dat een stotteraar kan overkomen.
Een bizar verhaal, dat zeker, maar Marcel heeft hier zélf enorm van genoten. Marcel houdt wel van een ‘soort sm-spel’ op z’n tijd. Dat wisten wij ook, dat heeft hij ons vaak verteld, en daarom konden we dit ons permitteren.
We komen Marcel regelmatig tegen, en hebben een enorme innige band met elkaar gekregen. Bizar gewoon,
We zijn nog nooit zoveel van Marcel gaan houden...
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?