| Gepost op zondag 23 maart 2008 - 08:41 pm: | 
|
|
quirina had nooit verwacht dat haar Meester zoiets zou regelen...
Ergens achter in het donkere zaakje rinkelt zacht een belletje, als de man met de hoog opgeslagen kraag de winkeldeur achter zich dichttrekt. Hij strijkt zijn natte haar naar achteren en zet zijn bril af, om de beregende brillenglazen schoon te vegen.
Een imposante verschijning komt de ruimte binnen. De boomlange en brede man draagt een zwart bedrukt T-shirt zonder mouwen, waar gespierde armen uit steken, versierd met kleurrijke tatoeages. Hij kijkt zijn bezoeker aan en trekt vragend een wenkbrauw op.
“Dave?”
De ander knikt kort, terwijl zijn ogen snel de ruimte opnemen. Het ziet er goed uit, zoals hij al hoopte. Donker, maar schoon, geheel in tegenstelling tot wat de smoezelige buitenkant van de zaak met de smerige ongelapte ramen, zou doen vermoeden.
“Waar ga je het doen?”
“Hier.”
De man knikt met zijn hoofd ten teken dat zijn klant moet volgen. Hij loopt naar achteren, waar hij een gordijn opzij schuift en twee treden afloopt. Hij stapt opzij om Dave binnen te laten.
De ruimte achter het gordijn is niet groot, maar licht. Er staat een gynaecologenstoel, waar op diverse plaatsen riemen aan hangen en aan de zijkant van de kamer staan een paar metalen kasten. Het ruikt er licht naar ontsmettingsmiddel. Zonder de ruige muziek die aan staat en de kinky foto’s aan de muur zou het bijna een tandartspraktijk of een behandelkamer van een ziekenhuis kunnen zijn. Dave knikt goedkeurend.
“Oké. We hebben telefonisch al bijna alles besproken, je weet wat ik wil. Wat mij betreft gaat het door. Je kent de achtergrond en weet wat de bedoeling is.”
“Ja, dat komt wel goed. Je wilt een vernederende situatie, dat lukt wel.”
“Laat het maar wat langer duren, eerst bereid je haar voor, pas dan zoek je je spullen bij elkaar.”
De man grijnst en knipoogt als teken van verstandhouding.
“Drie links, drie rechts? Zeker weten dat je de clithood niet ook meteen wilt laten doen?”
“Nee, dit is voor nu even genoeg, laten we hier maar mee beginnen.”
De eigenaar van de zaak haalt zijn schouders op en gebaart Dave terug te lopen naar de winkel.
“Ik heb de afspraak genoteerd. Zij weet van niets, hè? Je verwacht daar geen problemen?”
“Nee, absoluut niet. Ze is gehoorzaam en zal niet protesteren. Hooguit wat pruttelen, maar meer ook niet. En ook daar weet ik wel raad mee. Hoe doe je dat trouwens, gebruik je die riemen aan die stoel altijd?”
“Ja, voor de veiligheid. Als ik een wenkbrauw of clithood pierce en mijn klant maakt ineens een rare beweging, dan kan het goed mis gaan. In dit geval is het misschien minder noodzakelijk. Zeg maar wat je wilt, wil je haar vastgelegd hebben?”
Dave denkt even na. Aan de ene kant heeft het wel wat als hij zijn sub dwingt zich te beheersen, aan de andere kant is de dwang en machteloosheid die de riemen met zich meebrengen ook wel mooi. Of zal hij twee slaafjes meenemen, om ieder een been vast te laten houden...?
“Gebruik die riemen maar. Het eindresultaat moet wel goed worden. Ik vertrouw haar niet voor de volle honderd procent hierin, volgens mij blijft ze niet stil liggen.”
“Oké.”
De mannen geven elkaar een hand.
“Tot volgende week.”
Het belletje achterin de zaak klingelt weer zachtjes als een windvlaag met regen naar binnen waait en Dave naar buiten stapt.
“Goedemorgen Meester.”
Quirina knielt, pakt Dave’s beide handen en kust ze.
“Ik ben er voor u.”
Snel slaat ze haar nederig neergeslagen blauwe ogen even op, om het goedkeurende knikje van haar Meester op te vangen.
“Ga staan. Een korte keuring vandaag, we gaan zo weg.”
Quirina komt overeind en neemt de houding aan die van haar wordt verlangd. Handen in de nek, benen ietwat gespreid, ogen naar de grond gericht.
In één beweging ritst Dave het korte zwarte rokje los en laat het achteloos vallen. Hij laat zijn vingers over haar lipjes glijden en controleert op achtergebleven haartjes, om te eindigen met een lief aaitje en een zacht tikje.
“Goed geschoren. Belangrijk, juist vandaag.”
In een soepele beweging duwt hij onverwacht twee vingers naar binnen en stoot snel een paar keer heen en weer, waardoor quirina een kreun niet kan onderdrukken.
“Je bent lekker nat, sletje, goed zo. Bukken nu.”
Quirina gehoorzaamt en bukt. Dave duwt haar nog iets verder voorover, waardoor ze even wankelt, maar snel herstelt ze haar evenwicht.
“Billen uit elkaar.”
Quirina doet wat haar gezegd wordt en zucht zachtjes. Dit is het meest vernederende deel van de keuring. Dave weet dat ze dat zo ervaart en laat haar soms expres even zo staan. Ze is dan ook blij als haar Meester heeft geconstateerd dat ze schoon is en haar zegt weer rechtop te gaan staan. Hij ritst de bustier een stuk naar beneden en knijpt even gemeen in haar tepels.
“Wat is er, schatje?” vraagt hij, als ze wederom een kreun niet kan binnenhouden.
“Niets Meester.”
“Goed zo. Trek je rokje aan, we gaan.”
‘Amsterdam’, staat er op de borden. Quirina kijkt Dave van opzij onderzoekend aan. Ze weet dat het geen zin heeft te vragen naar de eindbestemming van de rit en doet dat ook niet. Ze voelt spanning en lichte opwinding in haar buik. Waar brengt hij haar naartoe? Wat staat haar vandaag te wachten? Met haar Meester wist je het immers nooit. Hij was heerlijk onvoorspelbaar.
Ze rijden de stad in en parkeren in een parkeergarage. Dave helpt quirina met uitstappen en trekt haar even in zijn armen, om zijn sub vervolgens een innige kus te geven. De wolk van warmte en liefde om hen heen is voelbaar.
“Kom.”
Midden op het trottoir in een smal straatje blijft Dave staan. Hij draait quirina naar zich toe en kijkt haar indringend aan. Quirina voelt dat er iets gebeuren gaat. In haar buik begint het te kriebelen en haar hart bonst plotseling een stuk sneller. Even lijkt het of Dave haar iets wil zeggen, maar hij bedenkt zich. Hij pakt haar daarentegen bij een elleboog en leidt haar naar de deur van het pand waar ze voor staan. Quirina kijkt naar de smerige ramen, waar je niet eens door naar binnen kunt kijken. Het is onduidelijk wat voor zaak het is. Ze werpt een snelle blik op Dave, maar kan niets van zijn ondoorgrondelijke gezicht aflezen. Afwachten maar, zoals altijd. Ze ziet dat Dave het rode leren masker uit zijn zak haalt en buigt haar hoofd. Het volgende moment is alles donker.
Een vaag belletje in de verte, zware voetstappen op een houten vloer. Een geur die ze niet goed kan thuisbrengen. Het is een mengeling van verschillende geuren. Ze hoort Dave zachtjes praten met de onbekende die hem zojuist begroette. Hij heeft haar ergens in de ruimte neergezet en is iets verderop gaan staan. Ze spitst haar oren en probeert te verstaan wat ze zeggen, maar ze staan te ver weg en de radio die aanstaat verhindert haar het gesprek te kunnen volgen.
“Kom, lopen sletje.”
Dave pakt haar arm en duwt haar zachtjes voor zich uit. Quirina voelt dat hij een bemoedigend kneepje geeft, wat haar het ergste doet vermoeden. Wat heeft hij voor haar in petto? Haar hart gaat nu flink tekeer.
“Voorzichtig, trapje af, twee treden.”
Quirina snuift. Het ruikt hier steriel. Het brengt haar in verwarring, waar zijn ze? De radertjes in haar hoofd werken razendsnel. Ze heeft wel een idee, maar dat kan toch niet waar zijn?
“Hou me vast, ik til je op.”
Twee sterke armen worden om haar middel geslagen. Quirina voelt hoe ze wordt opgetild en ergens naartoe gedragen wordt. Dave legt haar voorzichtig neer in een stoel.
“Zo.”
Hij ritst haar rokje los en trekt het met kleine rukjes onder haar vandaan. De stoel voelt koud aan aan haar blote billen. Tegelijkertijd worden haar beide benen opgetild, wijd gespreid en in beugels gelegd. Dit voelt heel bloot, open en kwetsbaar. Quirina voelt onmiddellijk een bekend gevoel van gêne omhoog komen. Ze is blij met haar blinddoek, maar evengoed is dit niet prettig. Ze voelt hoe haar benen vastgemaakt worden met leren riemen. Ook om haar armen komen riemen en over haar heupen. Ze kan geen kant meer op. Wat gaat er in vredesnaam gebeuren?
Het volgende moment ziet ze haar vermoeden van eerder bevestigd, als Dave de blinddoek bij haar af doet. Ze kijkt hem ongelovig aan, als haar ogen aan het licht gewend zijn en ze de foto’s aan de muur ziet. Dave zegt niets, maar knikt bevestigend en resoluut. Quirina slikt. Een lichte paniek gaat door haar heen. Ze kijkt nogmaals hulpzoekend naar Dave, ook al weet ze dat hij niet van gedachten zal veranderen. Gedachten tollen door haar hoofd.
“Meester...” begint ze op enigszins wanhopige toon, maar de waarschuwende blik van Dave snoert haar meteen de mond.
Ze bijt op haar lip. Hier valt niet meer aan te ontkomen. Het is alleen nog afwachten wát er precies gaat komen.
Plotseling wordt ze zich weer ten volle bewust van haar naaktheid en de kwetsbare positie waarin ze zich bevindt. Naast haar staat een grote, brede man, zijn getatoeëerde armen over elkaar geslagen, haar met een glimlach te bekijken. Het schaamrood vliegt quirina naar de kaken en ze kijkt snel de andere kant op. De man grinnikt.
“Leuk.”
Hij draait zich om en begint in één van de kasten te rommelen.
“Hee, Dave!”
Dave kijkt op en ziet de man wenken.
“Ja?”
“Wat gebruik ik voor verdoving, spray of zalf?” vraagt hij op zachte toon.
“Verdoving? Hoezo? Geen!”
“Géén? Weet je dat zeker? Dat is heftig, hoor.”
Dave aarzelt heel even.
Dan zegt hij op besliste toon: “Geen. Als het te gek wordt kun je dat altijd nog bij de volgende doen. Kijk het even aan.”
De man kijkt even om naar de vrouw die met een angstige blik in zijn stoel ligt.
“Zoals je wilt.”
Hij trekt een paar handschoenen aan en neemt het blad met instrumenten en ontsmettingsmiddel mee naar het kleine tafeltje naast de stoel.
“Ik ga je versieren, meis.”
“Daar was ik al bang voor,” mompelt quirina.
“Wat zeg je, quirina? We gaan niet bijdehand doen, hè?”
Dave klinkt streng. Quirina krijgt een kleur en trekt een schuldbewust gezicht.
“Nee Meester.”
“Je mag mijn hand vasthouden. En gedraag je een beetje.”
Quirina pakt de naast haar gebonden polsen uitgestoken hand dankbaar aan.
“Het worden kleine ringetjes, drie aan iedere kant. De middelste krijgt een mooi D’tje eraan.”
Quirina huivert. Drie aan iedere kant, dat zijn er dus zes die gezet gaan worden! Het zweet breekt haar spontaan uit.
Het volgende moment voelt ze hoe haar lippen ijskoud worden, door het desinfecterende middel dat de piercer erop smeert. Een seconde later gevolgd door een misselijkmakende pijn, als de man zonder enige aankondiging de naald door haar schaamlip boort. Een oerkreet ontsnapt quirina en ze knijpt de botjes in Dave’s hand bijna fijn, waarop ook hij een zachte kreun uit. Tranen springen in haar ogen. En dit nóg vijf keer...!
Drie ringetjes zitten erin.
“Even pauze?’ vraagt de piercer, “volgens mij kan zij wel een minuutje bijkomen gebruiken.”
Hij kijkt naar quirina, die met zweetdruppeltjes op haar hoofd en een bloederige lip nog altijd in de stoel ligt.
“Het is niet handig zo hard op je lip te bijten, schatje. Geeft niets als je lawaai maakt, het is zo goed als geluiddicht hier.”
Quirina kijkt hem gekweld aan. Tranen staan in haar ogen. Dave veegt ze met zijn pink weg en draait haar gezicht met een vinger verder naar hem toe.
“Hee meisje. Je doet het geweldig. Ik ben trots op je,” zegt hij zachtjes.
Ze sluit haar ogen.
“Genoeg... niet meer... alsjeblieft...”
“Ja, even pauze, goed idee.”
Dave knikt naar de piercer en wijst tegelijkertijd met een hoofdbeweging naar het busje verdovingsspray dat op de kast staat. De man glimlacht en knikt dat hij het begrepen heeft. De laatste drie ringetjes zullen minder pijnlijk zijn bij het zetten.
Loom trekt Dave quirina tegen zich aan. Haar door de zon verwarmde huid voelt lekker aan tegen zijn buik. Dromerig speelt zijn vinger met de ringetjes tussen haar benen.
“Hee, sletje van me... als we vanavond weggaan, dan doe je die riempjes erdoor, zodat je kutje mooi open staat.”
Quirina knikt. De ringetjes zijn daar heel geschikt voor. Dave gebruikt ze graag om haar zo open of juist op slot te zetten. Met riempjes of met kleine hangslotjes. Ze draait zich half om en kust haar Meester liefdevol. Tevreden kijkt hij op haar neer. Met één vinger aait hij over haar clitoris en glimlacht. Nog een paar dagen. De afspraak staat.
|
|
    
Lot
Productief lid
Inlognaam: Lot
Bericht Nummer: 32
Aangemeld: 04-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 23 maart 2008 - 09:01 pm: |
|
Lekker! |
Hai Quirina,
Spannend verhaal! Je schrijft lekker en beeldend. Ik heb het met veel plezier (en plaatsvervangende angst) gelezen. Hoop dat je meer zult schrijven!
Groetjes,
Lot
Ik ben de baas over mijn fantasie...
En ik fantaseer, dat ik niks te vertellen heb.
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 334
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 25 maart 2008 - 09:58 am: |
|
O ja |
Van harte met Lot eens. Beeldend. Maar vooral ook wetend. Je weet waarover je het hebt. Je hebt het gevoeld. Maar je kunt dat gevoel nog overbrengen ook.
Ze lijdt voor haar Meester. En ze genieten ervan. Het brengt ze almaar dichter bij elkaar.
Mooi.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Maleah
Oppasser
Inlognaam: Merrin
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 02-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 20 juni 2008 - 07:23 pm: |
|
Kippevel.. |
Met het schaamrood op de kaken schrijf ik nu eindelijk een reactie op dit prachtige verhaal. Zoals Janneman laatst al zeer terecht opmerkte, is het nooit te laat voor een reactie op een verhaal. En dit verhaal verdient dat ongetwijfeld! Daarbij is het als schrijver/schrijfster zo geweldig om reacties te krijgen, dat ik mezelf streng heb toegesproken om een reactie te gaan schrijven...
Quirina, ik kreeg echt kippevel van je verhaal. Je hebt een heel mooie schrijfstijl die me meesleept in de gebeurtenissen en waardoor ik het allemaal als in een film voor me zie. Daarbij denk ik dan: als dit echt met je gebeurd is, heb ik alle respect voor je, want ik zou het doodeng vinden en gillend in die stoel hebben gelegen. En als dit fantasie is, dan nogmaals bravo, want je bent in staat om me heel realistisch mee te laten voelen. En dan dat laatste zinnetje: 'De afspraak staat.'
Brrrr....meesterlijk gewoon.
Je gaat toch zeker door met schrijven? Ik ben heel benieuwd en hoop velen met mij!
lieve groeten
Maleah
|
quirina
Nieuw lid
Inlognaam: Quirina
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 03-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 21 juni 2008 - 03:30 pm: |
|
Dank! |
Dank jullie wel voor de complimenten! Ik zal vast nog wel meer schrijven, want ik doe het graag, hoewel ik er weinig tijd voor heb. Er zit nog een half af verhaal in mijn computer, dus dat komt misschien binnenkort wel. Ik mag er wel een beetje mee opschieten, want het was een opdracht van mijn Meester en ik heb het eigenlijk al te lang laten liggen...
Groet, quirina.
|
Ashrey
Nieuw lid
Inlognaam: Ashrey
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 06-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 23 juni 2008 - 12:33 am: |
|
Geweldig |
Wow Quirina,
Heb ik misschien op een van je verhalen in een persoonlijk bericht geantwoord, dit bericht verdient een publiekelijk applaus!
Ik vind het een geweldig verhaal. Jouw passie komt duidelijk naar voren. Ik vind het een prachtig verhaal. Drie ringen zonder verdoving zou ik persoonlijk nooit hebben overleefd, maar een staande ovatie voor jou hoor! Nou vraag ik me natuurlijk af... is dit werkelijkheid of niet?
Buiten dat, heel mooi geschreven. Ik hoop nog meer van jou te lezen.
Groeten,
Ashrey
|
BondAge
Nieuw lid
Inlognaam: bondage1964
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 05-2012
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 31 mei 2012 - 03:16 pm: |
|
Wauw !! Indrukwekkend |
Wat mooi geschreven.....ik voelde de pijn bijna zelf (al was de plaats dan anders), maar zeker de overgave die jij voelde om dit te ondergaan, voelde ik ook een fractie. Al kan ik mij niet echt voorstellen hoe dat zou moeten zijn, ik heb er nu een beetje van mogen meemaken.
Ga snel je andere verhalen lezen
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?