Mijn nieuwe begeleider
de aanloop voor een nieuw kostschoolverhaal....??
Op het moment dat ik dit schrijf, zit ik in de trein en door mijn slechte planning (nou ja, eigenlijk het algehele gebrek aan planning) zou ik eigenlijk de hele reis hebben moeten studeren… *shame shame*. Anyways, ik krijg dus een nieuwe begeleider. En sinds ik dat weet, kan ik nergens anders meer aan denken. Zaterdag moet ik me voor het eerst bij hem melden. Mijn buik kriebelt, vol van vlinders. Verwachtingsvol, vooral na alle verhalen die ik over hem gehoord heb èn de paar mailtjes die hij me schreef. Maar ook zenuwachtig. Zal hij me wel leuk en mooi vinden? Niet te dik, of juist te dun? En wat nou als ik de eerste keer iets heel stoms doe, een enorme blunder maak, weet-ik-veel, dat ik in m’n broek plas ofzo…?? Zoals je leest krijg ik mijn gedachten maar niet op orde. Maar laat ik bij het begin beginnen: hij heet Ab, is achter in de 40 en schijnt al veel ervaring te hebben met spoiled little brads zoals ik, vandaar dat hij hier de “probleemgevallen” mag gaan corrigeren. Hij heeft als headmaster op het internaat gewerkt waar Jolanda nu zit en toen ik haar laatst op de chat had, vertelde ze me dat hij echt heel streng is. Had ze me misschien beter kunnen laten weten voordat ik in een aantal grappig bedoelde mailtjes mijn plagerijen op hem los liet. Maar daar heb ik nu weinig meer aan. Nee, onzin. Ik wil juist als een klein meisje bij hem over de knie, met mijn blote kont omhoog voor een flink pak billenkoek. En ik word echt superklierig zodra ik merk dat ik iemand "over de grens" kan trekken, -serieus, ik probeerde mezelf nog in toom te houden, echt waar, maar het gaat gewoon vanzelf. Als ik eenmaal door krijg dat er een kans inzit dat.... dan wordt ik helemaal hyper en moet ik de grootste moeite doen om nog ergens anders aan te denken. (Waardoor de latent aanwezig zijnde planning helemaal in het geding komt.) Een foto van Ab heb ik ook al gezien, die heeft ‘ie me doorgemaild. Een flinke man, bepaald niet lelijk en met grote handen (die ik weldra op mijn billen zal voelen). Hij zit op de bank, een lief meisje over zijn knie. Hij kijkt heel streng en slaat met zijn linkerhand haar billen rood. Vuurrood. Zo zal het zaterdag mij ook vergaan, ben ik bang. Hij mailde over de paddle, de strap, de tawse… ik dacht nog dat het grapjes waren. Heb die dingen nog nooit in het echt gezien, laat staan dat ik daarmee op m’n bips gehad heb… Ik zou liegen als ik zou schrijven dat ik niet vreselijk nieuwsgierig ben naar hoe het voelt om met die voorwerpen, waarover ik al zoveel gelezen heb, voor m’n blote billen te krijgen. Maar ik geloof niet dat ik echt op pijn kick, maar meer op het idee dat iemand me zó in bedwang heeft dat hij helemaal de baas is. En ik "breek" gewoon niet snel van boze woordjes alleen. Het is juist de combinatie van een strenge houding en een flink pak slaag die me mateloos opwindt. Nog 2 nachtjes slapen en het is zover. De angst slaat me nu toch wel om het hart. Zou ik het wel durven en zou ik het niet gek vinden om door een wildvreemde man over de knie genomen te worden? Maar stoute meisjes verdienen nou eenmaal voor hun blote billen en ik weet zeker dat daar voor mij na alle plagerijen geen ontkomen meer aan zal zijn…. Wordt Vervolgd.
|