Lief dagboek...
Dit verhaal komt na "mijn eerste dag op de nieuwe school", "schoolmeisjesstraf" en het verhaal van Jolanda.
Lief dagboek,
Ein-de-lijk vind ik dan de tijd om je te schrijven… ’t zou tijd worden ook, hè ?! Inmiddels zit ik alweer bijna een week op deze “nieuwe” school en ik begin hier behoorlijk gewend te raken :-) . Over de eerste dag en het pak slaag door Van Akenland heb ik je al verteld en nu ik alles zo teruglees word ik weer helemaal opgewonden… tjee, ‘t was allemaal ook wel heftig hè ?!
Maar dat het nog veel erger kan worden wanneer je het al te bont maakt, dat heb ik vandaag gemerkt…..
Een meisje van mijn slaapzaal - niet Joyce of Suus of Esther, hoor, ze heet Jolanda – heeft ècht de schurft aan leren. Al voor haar allereerste tentamens had ze nauwelijks geleerd en het regende dan ook onvoldoendes voor haar. Ze werd meteen bij haar mentor op het matje geroepen en ja… natuurlijk heb ik haar ’s avonds samen met Essie even flink uitgehoord. Echt errug.
Ze was zijn kamer binnen gekomen en hij had al een cane en een mattenklopper op zijn bureau klaar gelegd. Vervolgens moest ze haar mentor beleeft verzoeken om over de knie gelegd te worden en zelf haar billen ontbloten. Oef, ik zou doodgaan wanneer ik dat moest, zeker weten!!!!!!!! En haar billen waren zooooo rood, het moet echt een flink pak slaag geweest zijn.
Anyway, vandaag werden dus de cijfers van de herkansingen uitgedeeld (ik had gelukkig nog net een 6je voor scheitkunde!!!) en ja, hoor, Jolanda was weer gezakt. En niet op het randje, maar echt met een 3 ofzow. Via de intercom werd haar naam omgeroepen en gezegd dat ze zich moest melden in de docentenkamer.
Natuurlijk was ze dood- en doodzenuwachtig, daarom zijn we eerst nog even wat gaan drinken in de kantine. Na 3 koppen espresso wenste ik haar sterkte en liep ik naar de hal, om op het prikbord te kijken.
Vandaag was namelijk de dag dat mijn “mentor extern” zou komen. Haha, wie denk je dat ze daarvoor uitgekozen hebben? Ted dus. Chips. Uitgerekend vlak na de Zuiderpark-affaire (dat ik onder een valse naam en valse voorwendsels met hem afgesproken had in het Zuiderpark, weet je nog? Stond hij daar voor niks, hahaha) kiezen ze Ted om mij te begeleiden.
Fijn, hoor. Nou ja, eigenlijk vind ik hem ook wel leuk, euh, “het” bedoel ik. Eigenlijk vind ik het ook wel leuk. In elk geval kwam hij dus vandaag en ik was mijn agenda kwijt en wist dus niet hoe laat. Gelukkig stond dat op het bord: kwart over vier.
Nou ja, ik liep dus naar de hal en hoor voor de 2e keer vandaag de intercom : iedereen moest zich om 4 uur verzamelen in de aula, om getuige te zijn van de straf van een leerlinge. Welke leerlinge dat was werd er niet bij verteld, maar dat kon ik onderhand wel raden. Ik keek op de klok: 10 voor 4. Eerst maar naar de aula en daarna naar de slaapzaal, waar Ted me op zou wachten.
De aula zat stampvol. Echt iedereen was er: leraren, leerlingen, schoonmaakpersoneel en zelf de technische dienst! Die arme, arme Jolanda werd op het podium geroepen en moest zich helemaal uitkleden. Haar blouse en rokje gingen snel, maar daarna durfde ze natuurlijk niet meer. Zou ik ook hebben.
Haar mentor werd zichtbaar ongedurig en met besliste bewegingen maakte hij haar bh'tje los en stroopte hij vervolgens haar onderbroek omlaag. Hij pakte de microfoon en vertelde op schampere toon hoe Jolanda haar tentamens verpest had om vervolgens bij het horen van haar straf in haar broek te plassen van angst. Nu zag het meisje eruit alsof ze elk moment in tranen uit kon barsten. Haar mentor gaf haar een groot glas water en dat vond ik wel lief.
Ik keek op mijn horloge, 10 over 4. Hoe graag ik ook had willen blijven –ja, sorry, hoor, het was gewoon hartstikke spannend, allemaal – bij Ted kun je beter niet te laat komen. Dus liep ik terug naar de deur, de lege gang door, trap op en naar m’n slaapzaal. Ted was er al.
Hij begroette me alsof er niets aan de hand was en had zelfs nog een taartje met marsepein voor me meegebracht dat heerlijk smaakte. Hmm, ik hoop dat niemand dit dagboek gaat lezen, maar….. ik verlangde er zo naar om door hem geslagen en vernederd te worden. Met mijn blote billen omhoog voor een welverdiend pak slaag. Ted dronk langzaam zijn koffie en ik fantaseerde erover dat ìk het meisje in de aula was en voorover op de strafbank buigen. Ik zou voelen hoe mijn benen elk aan een kant van de tafel werden vastgezet…. net zoals op mijn eerste dag (eigenlijk nacht) hier. Maar dan met Ted. *zucht*
Op de straf hoefde ik niet lang te wachten. Ik ging over de knie en kreeg rake klappen met een kleerhanger. Auw. Daarna moest ik voorover bukken voor nog meer slaag. Het deed echt heel erg zeer en ik begon te snotteren.
“Moet je huilen?” vroeg Ted “och, dat vind ik wel schattig.
KLETS KLETS KLETS Ted is een gemene monsterlijke sadist (ow, ik hoop maar dat hij dit niet leest… of toch wel, eigenlijk). De tuchtiging duurde eindeloos en deed vreselijk zeer. Mijn billen stonden echt in brand toen het eindelijk over was.
Ted was zo lief, hij nam me op schoot en knuffelde me. Daarna moest hij snel weg, maar hij beloofde me snel nog een keertje te komen.
Ik zwaaide hem uit en liep terug naar de aula. Het gejoel kwam me tegemoet. Op het podium lag Jolanda nu inderdaad vastgebonden op de strafbank. Ze kreeg met de mattenklopper op haar blote billen van haar mentor, die daar zichtbaar van genoot. Ze spartelde en probeerde haar billen samen te knijpen, wat natuurlijk niet lukte omdat ze vastgebonden lag. Na een stuk of 15 klappen (ik heb ze niet geteld) pakte haar mentor de cane.
Er ging een rilling door me heen. Weliswaar had Ted me er zojuist behoorlijk van langs gegeven, de cane was ik nog altijd niet vergeten!!! 10x striemde het onding over Jolanda’s rode achterwerk. Oef… ik merkte dat ik zelf opgelucht was toen haar mentor ophield en ze losgemaakt werd. Maar het ergste moest nog komen…
Ze werd naakt meegenomen naar het midden van het podium waar een klein voetenbankje stond, waarover ze moest bukken.
“Tijd voor het kleine zweepje” zei haar mentor in de microfoon.
Hij liep naar Jolanda toe en klopte een paar keer goedkeurend op haar rode billen. Daarna schoof hij haar voeten nog een stuk verder uit elkaar en pakte het zweepje. Het was zo’n soort zweepje dat de springruiters op tv voor hun paarden gebruiken: ongeveer een meter lang, met een rubber handvat en een leren flapje.
Ik wist niet dat dit mocht op deze school, maar hij sloeg dus tussen haar benen. Begrijp je wat ik bedoel?
Hij gaf haar met het zweepje op haar poesje, hij tuchtigde haar kutje!!!!
Ik moest echt even slikken toen ik het zag, dat arme meisje met roodgeslagen bips, voorovergebogen, de benen wijd…. en haar mentor, die met concentratie en precisie mikte en haar felle tikken uitdeelde. Ik zou gek worden in haar plaats.
En zij? Ze plaste op de grond van angst, het arme kind.
Maar haar mentor had helemaal geen medelijden met haar en voor straf moest ze na het pak slaag nog een keer worden vastgebonden, “voor te leren en voor vermaak” ofzo zei haar mentor door de telefoon.
Ik wenkte Suus om vast naar de slaapzaal te gaan, want had echt geen zin in dat gedrang op het podium.
En ik wilde natuurlijk alles van vandaag nog opschrijven, zodat ik het niet vergeten kan.
Nu ga ik naar beneden, de bel voor het eten is al gegaan.
Much Love, je Zofia Nina.
P.S.
Ik hoop dat Ted morgen weer komt!!!!!
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?