Gepost op maandag 04 april 2022 - 07:39 pm: |
|
| verhalen van Luxuria
Luxuria is mijn naam
Mijn Meester heeft me mijn naam gegeven: Luxuria. Oftewel Wellust. Ik draag mijn naam met trots. Het is wie ik ben. Het is wie ik voor hem wil zijn. Ik ben zijn Slavin en door hem gebruikt worden geeft mij mijn bestaansrecht. Mijn Wellust maakt dat mogelijk, de rest is ondergeschikt. Het geeft hem de mogelijkheid om mij te straffen. Als ik het ben natuurlijk: wellustig zijn is onbetamelijk voor een Slavin. En als ik het niet ben: dan doe ik mijn naam geen eer aan. De naam die ik van hem gekregen heb. Waarop ik trots ben. Als ik daarin in faal dan moet hij me wel straffen, toch? Maar hij moet niets en ik alles wat hij wil dat ik moet, ik ben zijn Slavin, en hij heeft me mijn naam gegeven.... Dat is waarom ik schrijf. Om te bevestigen wie ik ben. Wat maakte het me gelukkig toen ik deze opdracht kreeg: te schrijven over wie ik ben over mijn falen... Mijn Woede omdat ik me niet mocht kleden om aantrekkelijk te zijn... voor hem zodat hij me kan straffen, want straf is wat ik nodig heb. Mijn IJdelheid omdat ik verdronk in mijn eigen weerspiegeling, in plaats van me te kleden zoals hij wilde zodat hij me kan straffen, want straf is wat ik nodig heb. Mijn Jaloezie omdat hij aandacht schonk aan een jong meisje, mooier dan ik, zodat ik me schaam om dat het zó niet waar is zodat hij me kan straffen, want straf is wat ik nodig heb. Mijn Onmatigheid als ik de verleiding niet kan weerstaan om me aan haar te geven die niet mijn Meester is zodat hij me kan straffen, want straf is wat ik nodig heb. Mijn Luiheid die opduikt als hij me voor mijn onmatigheid straft en het omgekeerde bereikt: verveling die verwordt tot luiheid zodat hij me kan straffen, want straf is wat ik nodig heb. Mijn Hebzucht omdat alles voor mij om hem draait, mijn Meester en zelfs dat niet voldoende is en zodat ik eigenlijk wil dat alles om mij draait zodat hij me kan straffen, want straf is wat ik nodig heb Omdat ik ben wie ik ben: Wellust en een Slavin die door zijn straf weet wie ze is en pas nadat ik me daarin verlustigd heb kon hij me waarlijk straffen zodat het andermaal bevestigd is wie ik ben: Luxuria. Deze eer, een eigen rubriek... heb ik die daarmee verdiend? Ik denk het niet. Zijn opdracht was om mijn leven In Tijden van Corona te beschrijven. En wat doe ik: ik schrijf slechts over één dag. De eerste dag dat ik zijn opdracht vervul en daarin faal ... door het daarbij te laten. Terwijl iedereen de noodzaak van straf onderschrijft *, mijn straf denk ik dan egoïstisch, want ik ben de aanleiding doe ik niets.... Nee, deze eer verdien ik echt niet was getekend, Luxuria * Straf binnen een sm/spanking relatie: noodzaak of ritueel
woede, ijdelheid, jaloezie, onmatigheid, luiheid, hebzucht en ...
|
|
|