De eerste Kring 
8 slavinnen, 7 meesters en 3 dienstmeisje ... bij elkaar
De eerste keer dat een nieuwe Kring bijeenkomt is natuurlijk altijd bijzonder. Ook voor de oude garde die afkomstige is uit een kring die te groot dreigt te worden.
Altijd zijn er dan ook een paar nieuwe Meesters en Slavinnen bij: voor hen is alles extra nieuw. Maar nu, met de slavinnen kliek van de Kostschool: Maartje, Marcha, Paulien, Sophie, Moniek en Juliette, was de nieuwe instroom wel heel erg groot.
Gelukkig kregen ze daarbij leiding van hun Klasse-Oudste, Moniek dus, zou je denken. Maar dat was niet zo. Ze straalde echt naar iedereen uit: ik ben geen Klasse-Oudste meer. De meiden lieten het maar zo. Ach, ze konden ook best wel zonder. Gewoon met heel veel knuffelen en verhalen vertellen lekker chaotisch door elkaar heen. Maar toch wisten ze het zeker: als ze echt een beroep op haar zouden doen, zou ze er weer zijn: hun enige echte Klasse-Oudste.
Maar ook voor de nieuwbakken meesters was het spannend: Patrice en Anthony en, vooruit, ook voor de Oude Heer. Een nieuwe Kring ontstond niet zomaar, en zeker niet zo nieuw als die van hen: met 4 ‘verse’ slavinnen...
... en Marjan. Want het was de Directeur gelukt om haar als Dienstmeisje-in-Opleiding te laten meekomen, uitdrukkelijk onder hoede van Dora.
Want natuurlijk was ook Juffrouw V van de partij, en de Directeur himself die het je zeker zou aanrekenen dat hij als laatste genoemd werd.
Met daarbij gevoegd dus de twee meester-slavin paren die afkomstig waren van een andere kring, een Kring die zelf te groot was geworden, met enerzijds óók een Gecertificeerd Dienstmeisje en anderzijds als ‘extra’ een slavin-in-ruste. Zij waren eerder aangekomen en hadden zich teruggetrokken om de nieuwelingen even de ruimte te geven.
Maar nu was het dan eindelijk tijd om de twee helften van de nieuwe Kring te verenigen. Het was de oudste ‘dame’ die daarvoor het woord nam.
“Welkom dames en heren. Ik ben Josephine, de Slavin in Ruste van Matthias,” Matthias maakte een kleine buiging. “Met naast hem zijn Slavin Magdalena. En naast mij staat Geertruida, de Slavin van Bernhard.” Beide bogen keurig gezamenlijk. “Met daar weer naast Naomi, zijn Gecertificeerd Dienstmeisje,” die zich met een keurig kniksje presenteerde.
“Als we als slavinnen onder elkaar zijn mag je me Joosje noemen, Geertruida Geertje en Magdalena Magda, maar in alle andere gevallen spreek je ons aan met onze volledige naam. Dus ook in een situatie als deze waar onze Meesters aanwezig zijn. En als je dan het in de derde persoon over ons hebt, is het zelfs Slavin Magdalena, en Slavin Geertruida. Met uitzondering dan weer voor de dienstmeisjes. Voor hen zijn we natuurlijk altijd een ‘Mevrouw’. Dus tegen Dora zeg je dan bijvoorbeeld: ‘Mevrouw wil dat je het eten nu opdient’ en maakt het niet uit wie van ons je bedoelt. De aanwezigheid van een dienstmeisje doet er trouwens überhaupt niet toe...”
Je zag de meisjes verbaasd naar elkaar kijken. Hoezo deed hun aanwezigheid er niet toe? Wat bedoelde ze daarmee? Voor hen was de aanwezigheid van de Dienstmeisjes juist heel belangrijk. Zeker nu er twee soorten waren aanwezig waren: tweemaal een Gecertificeerd Dienstmeisje èn een Dienstmaagd, want zo behoorde een ongecertificeerd dienstmeisje genoemd te worden, hadden ze geleerd. Marjan dus.
“... als we het dus hebben over omgangsvormen.”
Ah, zo dus...
“Nou mag ik dan wel een Slavin in Ruste zijn, toch ben ik via via gevraagd om onze eerste gezamenlijk activiteit te leiden,” ze zag een aantal van de aanwezigen fronsen. Oh ja: “Correctie, juist omdat ik Slavin in Ruste ben. Ik ben namelijk de enige slavin die niet geveild gaat worden.
Inderdaad, dames, dat is wat er gaat gebeuren. Jullie worden allemaal geveild. Twee maal zelfs en één van jullie zelfs drie maal. En omdat ik niet verkocht kan worden fungeer ik als Veilingmeester. Waarbij ik bijgestaan zal worden door onze twee Gecertificeerd Dienstmeisjes en onze Dienstmaagd.
Goed, dan geef ik nu het woord aan onze geachte ‘directeur’.”
Met een dankbaar knikje wisselde de Directeur van plaats met Josephine.
“Dank je wel, Josephine, voor dit warme welkom.
En ik heb daar zeker het nodige aan toe te voegen: over vriendschap, over onze slavinnen en dienstmeisjes, over onszelf als kring van meesters.
Maar eerst heb ik enkele punten van orde.
We zijn hier te gast op één van de mooiste panden in bezit van het Genootschap. Met een prachtige tuin en van alle gemakken voorzien. Iedere meester heeft echter ook zijn eigen privé vertrekken voor zijn slavin, zijn eventuele dienstmeisje en hemzelf. Zolang hij niet voor ernstige geluidsoverlast zorgt is hij vrij om daar te doen wat hij wil. Anderen dan de zijnen komen daar dus alleen op uitnodiging van hemzelf, of, vooruit, zijn slavin... als die dat aandurft tenminste.
De rest van het gebouw is voor iedereen vrij toegankelijk, ook voor slavinnen dus.
Een bijzondere vermelding verdient echter de zolder, door velen van u de ‘speelzolder’ genoemd. Daar is echt alles toegestaan. En héél veel mogelijk. Neemt u er straks maar een kijkje en laat u inspireren door de vele mogelijkheden die het biedt en door de daar aanwezige attributen. En ik kan u verzekeren dat de zolder geluiddicht is ten opzichte van de rest van het gebouw.”
Je zag de slavinnen bij deze woorden: moeten we die zolder nu vrezen of ons er op verheugen?
“Voor alle andere ruimten geldt dat u geacht wordt rekening met elkaar te houden, dus geen overlast veroorzaken, en een zekere oplettendheid daarvoor ontwikkelen, zeker indien er een opmerking geplaatst wordt in die richting. Of als u daaraan twijfelt: de anderen aanwezigen vooraf te vragen of men bezwaar heeft. Denk daarbij aan een zeer heftige afstraffing, of erg liederlijk gedrag.
De drie dienstmeisjes zijn beschikbaar voor iedereen, mits het niet al te onbetamelijk is wat u van hen verwacht. Bij twijfel even toestemming vragen aan haar werkgever.”
Voor de oude rotten was het natuurlijk oude koek geweest, maar die status voor de dienstmeisjes was ehh opmerkelijk. En je zag al enkele van de heren denken over de mogelijkheden die het bood.
“Oh ja, dat is u wellicht nog niet bekend, maar V en ik hebben het werkgeverschap van Dora gedelegeerd aan Juliette, en Anthony is de fungerend werkgever van Marjan. Vragen? Geen vragen.”
“Dan kom ik nu op mijn echte welkom.
Lieve vrienden en vriendinnen. Jazeker, want dat zijn wij voor elkaar hier, in onze eigen Kring, en als we het nog niet zijn gaan we het worden. Want zonder vriendschap geen Kring.
En die vriendschap geven we vorm door al meteen het meest dierbare met elkaar te delen: de meesters hun slavinnen, en de slavinnen hun meesters, onze geliefde slavin in ruste en niet te vergeten: de drie dienstmeisjes. Ja, ook zij horen er helemaal bij.”
Die laatsten keken elkaar even aan. Eindelijk waardering.
“We tellen acht slavinnen, zes meesters en één meesteres, en dat is de laatste keer dat ik Juffrouw V apart benoem: vanaf nu houd ik het gewoon op ‘meesters’. Overigens een algemeen gebruik binnen het Genootschap: ‘Meester’ wordt beschouwd als een onzijdige titel en omvat dus ook een vrouwelijke meester, maar dit terzijde.
Veel van jullie, meesters, hebben nog niet eerder met elkaar kennisgemaakt, laat staan met hun slavinnen. Nu komen we minstens 5 keer per jaar als Kring bij elkaar, dat zou genoeg moeten zijn, maar we willen het proces wat versnellen. En spannend maken. Vandaar dat wij dus een veiling gaan organiseren van alle slavinnen.
Tweemaal zelfs zoals Josephine al meldde: iedere slavin zal twee keer geveild worden. Jazeker. En daarvoor wil ik graag het woord geven aan Bernhard die dit samen met Juliette en Dora uitgedokterd hebben.”
Hij kreeg zowaar een applausje, of was dat bedoeld voor het voorbereidingscomité?
Waarop Bernhard het woord nam: “Zoals gezegd: iedere slavin wordt tweemaal geveild. Iedere meester krijgt een kapitaal van 100 dukaten die hij mag besteden, met twee beperkingen die weliswaar voor de hand liggen, maar die ik toch wil noemen: je mag niet bieden op je eigen slavin, en je mag een slavin niet tweemaal kopen. Maar het biedingsproces zelf zal uitmaken hoeveel slavinnen je dus verwerft.
Zoals gezegd zal Josephine de veilingmeester zijn. Tsja, ik weet het: dat is mijn beroep. Helaas, als veilingmeester mag ik natuurlijk zelf niet bieden, en jullie zullen begrijpen dat dat laatste voor mij onbespreekbaar is. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat Josephine het perfect zal doen. Zeker omdat ze daarbij wordt ondersteund door de drie dienstmeisjes.
Onze dienstmaagd zal elke keer de trekking verrichten. Ze krijgt daarvoor een zwarte buidel met van iedere slavin twee fiches. Als echter een slavin te snel voor een tweede keer getrokken wordt gaat haar fiche terug in de buidel. En te snel is in dit geval als er minder dan 4 veilingen zitten tussen haar eerste en haar laatste trekking. En van de laatste 5 veilingen willen we niet dat daar nog een dubbele veiling tussen zit. Onze gecertificeerde dienstmeisjes zien daar op toe, en noteren daarom alle uitkomsten op een whiteboard. Zichtbaar voor de slavinnen en veilingmeester, onzichtbaar voor de meesters. Goed opletten dus heren en dame. Want aantekeningen maken is niet toegestaan.”
Kijk, dat vonden de dames nu leuk. Zij konden het proces goed volgen. Bij hen zou de spanning oplopen. Maar de heren moesten presteren!
“Voor we overgaan op het voorbereiden van de veiling nog twee zaken. En daarvoor geef ik weer het woord aan de Directeur.”
“Dank je, Bernhard. Want we beginnen zo dadelijk met een extra veiling. Jazeker.
Tot onze verbazing bleek namelijk mijn nieuwste aanwinst, slavin Juliette, nog maagd te zijn.”
En niet alleen onder de heren brak het tumult nu los, ook onder de meeste slavinnen. Hoe was dat überhaupt mogelijk, dat een slavin nog maagd was? Was ze dan niet ‘geconsumeerd’? Hoe kon je trouwens een slavin worden zonder seks te hebben gehad? Nou ja, voor een lesbische slavin was dat denkbaar. Maar de Directeur was een eh echte man. Een man die bekend stond om zijn viriliteit. Dit ging een legende worden. Maar prachtig dat hij het gewoon openbaar maakte. Maar hoe....
“Nader onderzoek, dames en heren. Gevolgd na haar eigen bekentenis. En ja, ze is zoals u weet op nogal bijzondere wijze op ons Instituut beland. Door degene die zich voor het Genootschap had aangemeld. Mocht u daar onwetend over zijn vraagt u het dan bij voorkeur aan mij. Bij haar ligt het nogal gevoelig, zacht gezegd.
Maar dit terzijde. Juliette is op zeer veel vlakken een unica als slavin, maar dit juist illustere gegeven wilde ik met u delen. Sterker: één van u zult haar mogen ontmaagden. Tijdens dit weekend. En omdat ik u allen moreel zeer hoog heb zitten, en ik er zeker van ben dat ieder van u het tot een prachtige en intense belevenis voor Juliette zal willen maken, alsmede voor uzelf, wil ik geen invloed hebben op wie dat zal mogen zijn.
Kortom: Juliettes ontmaagding zal ook geveild gaan worden. Voorafgaan aan de veiling der slavinnen. Zijzelf zal daarna volgens het lotingsproces nogmaals tweemaal geveild worden. Maar... u krijgt voor dit absolute voorrecht om haar te mogen ontmaagden géén extra dukaten ter beschikking.”
“Goed, heren en een dame. Voor jullie nog het antwoord op een zeer belangrijke vraag: wat mag je met een gekochte slavin?”
Hè hè zag je de heren denken: eindelijk. Zou je gewoon tijdelijk de Meester van haar worden? Maar niet onbeperkt, want ze kreeg er dus twee. En hoe zat het dan met haar eigen meester...
“Gedurende minimaal een uur is zij aan degene die haar gekocht heeft gehoorzaamheid verschuldigd, en aan hem alleen. Na dat uur, mocht verlenging wenselijk zijn, is uitdrukkelijke toestemming van de eigen Meester noodzakelijk. Wanneer het uur aanvangt gaat in goed overleg. U meldt aan elkaar ook waar u zich beide zult bevinden tijdens dat uur.
In die periode gelden in principe alle regels van goed-meesterschap. U informeert welke beperkingen er gelden waar u rekening mee dient te houden, zowel lichamelijk als geestelijk. U houdt vanzelfsprekend rekening met voorgaand gebruik van haar, maar ook met toekomstig gebruik. U heeft geen gemeenschap met haar. En u bent volledig verantwoordelijk voor haar welzijn. Ik weet het: het is voor u mag ik hopen een open deur, maar het moet gezegd worden. Heeft u nog vragen?
Goed, dan las ik nu een pauze van twee uur in, waarin u zich kunt installeren en ook de veiling voorbereid kan worden. De dienstmeisjes hebben de gegevens van uw vertrekken nodig, dus regelt u dat eerst.”
En dat deden ze. En het moet gezegd, dat ging heel gezellig en zonder een onvertogen woord. Terwijl er toch echt wel verschillen waren in de ‘kwaliteit’ van de verschillende appartementen. Nu waren de kringhuizen standaard geschikt voor 9 meesters en hun slavinnen, het maximale aantal meesters van een Kring. Maar die maximale bezetting kwam niet vaak voor. In dit kringhuis waren er 6 grote en 3 kleinere appartementen. Natuurlijk werd bij de verdeling rekening gehouden met de kamermeisjes, de slavin in ruste en de Directeur met zijn 2 slavinnen. Waarmee er nog één groot appartement te ‘vergeven’ was voor twee paren. Niet verrassend nam Patrice als jongste meester genoegen met het kleinste appartement. Maar ondank dat gaf het veel gedoe, want hierin hadden de slavinnen het voor het zeggen. De ene had een voorkeur voor een appartement met tuin, een andere dichtbij de keuken enzovoort enzovoort.
Zo kon Moniek zonder op te vallen Anthony apart nemen.
“Ik wil graag dat je wat voor me doet.”
Anthony was meteen één en al oor.
“Iets wat heel belangrijk voor me is.”
“Nou, zeg het maar. Of wil je dat ik al ‘ja’ zeg voor ik weet wat het is?”
“Zou je dat dan willen, voor mij?”
Anthony dacht even na. Heel even: “Voor jou, ja. Zonder meer. Zeg het maar.”
Moniek begon nu hevig te blozen. Kon ze het nu wel vragen, als hij geen ‘nee’ wilde zeggen? Ze moest het dus zelf echt willen. Wat haar op zich weer gelukkig maakte.
‘Gewoon vragen, trut,’ dacht ze.
“Zou jij Juliette willen ontmaagden?”
Hij moest moeite doen om niet te lachen. Wat was ze toch een schat.
“Doe ik.”
Ze gaf hem direct een dikke kus.
“Maar vertel je me ook waarom? En moet ik overbieden?”
Ze beantwoordde eerst zijn laatste vraag: “Ja, ik wil het echt. Maar je doet het vast wel op een slimme manier.
En waarom? Ik hou van Juliette. Ze is echt belangrijk voor me. En nu ze ontmaagd gaat worden... Er is niemand die ik hierin meer vertrouw dan jij. En ik wil er bij zijn, als het mag?”
“Dat mag. Maar waarom is ze zo bijzonder voor je? Je hebt toch Marjan?”
“Juliette is anders. Ik hou van haar op een eh andere manier. Hoewel ik haar ook best wel aantrekkelijk vind, dus wie weet... Maar die eerste keer dat we samen waren op mijn kamer. Ze was zo kwetsbaar. En toen Marjan er bij kwam, was ze zo warm en lief. Nou ja, daarna met haar ontgroening op de slaapzaal, maar daar heb je vast wel van gehoord.
Maar misschien nog wel het meest omdat ik ervoor zorgde dat zij en Marjan niet meer een kamer deelden maar bij mij moesten intrekken en dat ik daarna ook nog Maartje inruilde voor Marjan. Dat ze niet eens protesteerde en zich zonder vragen daarna dus overgaf aan Maartje. Ze is gewoon eh geweldig...”
Anthony gaf haar een kus: “Je bent lief,” en knikte daarna instemmend: “Voor elke prijs, dus!”
wie was nou al weer wie?
lijst met personages Kostschool: herzien - opent in nieuw tabblad
lijst met personages Genootschap - opent in nieuw tabblad
en waar speelde zich het allemaal af?
het Gebouw - opent in nieuw tabblad
© Paul Gérard
 verhalen maken dromen waar 
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?