| Gepost op zondag 17 januari 2021 - 04:53 pm: | 
|
|
en nu naar bed, zei...
Two pair, one of a kind.
Zo voelden de meiden het.
Eigenlijk natuurlijk four of a kind, oftewel carré.
Maar ja, ze speelden geen poker.
Ze waren kostschoolmeisjes. Die speelden met vuur...
Toch was Marjan het er niet mee eens.
“Klasse-Oudste en haar sloofje -ik dus” zie ze met een big smile, “Pupil en Mentor, ik dus.”
Ja nu had ze de lachers op haar hand.
“Twee Gidsmeisjes samen. Een Klasse-Oudste en haar gidsmeisje maal twee: dat is dus eh vijf paar.”
“Ja en een Klasse-Oudste en een ex-Klasse-Oudste, ik dus” reageerde Maartje, “zo lus ik er ook nog wel een paar.”
“Koppen dicht, ” snoerde Moniek hen beide: “het is two pair omdat ik met Marjan slaap, en Juliette met Maartje.”
Zo was het maar net, knikte Juliette.
“En nou naar bed.”
De eerste nacht samen. Dat was wat er ging gebeuren. Dat was wat ze nooit hadden gedacht dat zou mogen. Wat ondenkbaar was op de Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes. Wat ze absoluut van zichzelf vonden: moeilijk opvoedbaar.
Daarom ook voor hen dus kostschoolregels waarvan niet afgeweken mocht worden.
En toch had ze het voor elkaar gekregen. Moniek. Hun Klasse-Oudste. En vanaf nu voor haar sloofje Marjan: haar Idool. Tsja, want wat de Klasse-Oudste was voor een sloofje, nou ja, Adjudant dus eigenlijk officieel, had geen naam. Idool had wel wat, vonden ook Juliette en Maartje. Wat Moniek voor hen dus meteen hun Gidsmeisjes Idool maakte. Wat natuurlijk absoluut flauwekul was, want voor een Gidsmeisje wat de Klasse-Oudste gewoon haar ‘Gids’.
Maar ze had het voor elkaar gekregen, hun Idool. Nog diezelfde avond stond er een extra bed. Niet in de vorm van een opklapbed, nee, nog veel luxer: een slaapbank. En dat was super handig: alle vier de meisjes konden er naast elkaar op zitten. Nou ja, wel wat tegen elkaar aan, maar wat gaf het. Vind het gek dat het snel op een stoeipartijtje uitliep?
Jammer genoeg ging veel te snel de bel.
Nog zo iets waar Moniek als Klasse-Oudste om gevraagd had: een uitzonderingspositie bij het avondbel-ritueel. Prima dat de andere Pupillen met hun Mentoren door Tessa gecontroleerd werden, maar daar had zij als Klasse-Oudste geen behoefte aan. Dat deed ze zelf wel bij haar eigen ‘pupillen’. Maar gelukkig voor de meisjes was het badkamer ritueel nog wel gemeenschappelijk. Nou ja, ritueel? Het was vooral veel geinen en stoeien en kletsen in de gezamenlijke badkamer.
Maar daarna was voor hun drieën toch echt inspectie door Moniek en daarna naar bed.
Natuurlijk kon Moniek het niet laten om ze voor haar inspectie alle drie op een rijtje naast elkaar te zetten. In hun nachthemd. Zelf was ze nog gekleed. Het werd niet wenselijk geacht dat de Klasse-Oudste zich samen met de meiden klaarmaakte voor de nacht. Wat had ze er zelf graag bij het keten tussen de meisjes willen zijn! Maar ze voelde dat dat voorlopig nog een stap te ver was in het breken met tradities op de Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes.
Ergens voelde het ook wel lekker om ‘haar’ meisjes met hun nachthemd aan te controleren terwijl zij in haar Klasse-Oudste uniform indruk mocht maken en lekker streng mocht zijn. Ze liet ze wijdbeens met de voeten tegen elkaar voor haar staan. Toen tegelijk het nachthemd omhoog. Wauw, wat was dat een mooi gezicht. Maar ja, het kon nog beter. “Hoger,” beval ze. Heel kritisch liep ze langs de meisjes. Pakte ze één voor één even bij hun kin om hen streng aan te kijken.
“Laat maar weer vallen,” zei ze gemaakt bozig, “dat lijkt nergens naar. Eerst bukken, dan de zoom van je nachthemd vastpakken, tussen duim en wijsvinger en nu netjes opstropen, weer rechtop staan en dan echt omhoog dat hemd.”
Om, toen de meisjes bij hun oksel wilde stoppen, te roepen: “Hoger!”
Eindelijk hadden ze in de gaten waar Moniek op uit was. Ze wilde hun blote borstjes zien! Zeg dat metéén, dachten de meisjes verontwaardigd. Want natuurlijk presenteren we die met alle liefde. Vooral aan onze Klasse-Oudste. En hopen dat het niet alleen bij ‘het presenteren’ blijft. Doe maar wat je wilt...
En zo gebeurde het, gelukkig. Na een grondige visuele inspectie werd iedere borst vakkundig ‘gecontroleerd’. En iedere tepel hard gemaakt.... zodat ze er lekker in kon knijpen.
Maar dat laatste deed ze heel verstandig pas als laatste, en op het rijtje af. Zo was er geen tijd voor de meisjes om te protesteren en klonken er zes meisjes kreten achter elkaar.
Maar er waren nog een paar heerlijkheden voor Moniek om te bewonderen.
Ze draaide om het laatste meisje op de rij heen, om daarna achter hen langs te gaan om zo hun billen te gaan inspecteren. Dat was een heerlijke taak en lekker uit het zicht. Zo heerlijk dat ze bij ieder paar billen neerhurkte om ze op alle manieren die ze kon bedenken te inspecteren. Op één uitzondering na, hun kontgaatje inspecteren zoals Tess dat had gedaan, was ook voor haar wat te intiem. Maar een paar lekkere tikken op beide billen moest kunnen, vond ze. Met bijbehorende kreten en protesten. Maar wat wilden ze nou? zij was Klasse-Oudste en dat zouden ze weten.
Tijd voor de laatste inspectieronde. De meest intieme. Even aarzelde ze. Zou ze dat durven? Niet langer heimelijk, maar openlijk, zichtbaar voor alle drie?
Ze besloot het heel behoedzaam aan te pakken door gewoon voor ieder meisje neer te hurken. Wat gemakkelijk ging omdat ze zo in spreidstand stonden. Zachtjes betaste ze het eerst venusheuveltje. Dat van Maartje. Bij Maartje durfde ze dat wel. Die zou alles goed vinden, wist ze na vandaag.
En ja hoor, die liet door een zacht kreuntje weten dat ze dat helemaal niet erg vond. Probeerde zelfs een beetje haar kutje aan Moniek op te dringen. Snel geleed die daarna naar binnen. Haar lipjes waren vochtig. Haar kutje daarna nat. Even in en uit, even langs haar klitje, langs haar lipjes. Gevolgd door een kusje en, stiekem even een tongetje over haar klitje.
“Jezus,” hoorde ze Maartje kreunen, “wat ben jij erg...”
Maar Moniek gaf geen antwoord.
Juliette volgde.
Met als enige verschil dat zij al kletsnat was toen haar vingers haar klitje opzochten. En dat zij niet kreunde, maar hijgde. En naarmate ze haar kutje verder verkende werd haar hijgen dieper. Tot ze besefte waar ze mee bezig was...
Juliette ging zo klaarkomen, als ze niet stopte.
Wat ze met spijt deed. Stoppen dus. Waarom? Nou ja, aan de ene kant was een meisje laten klaarkomen superspannend. Maar aan de andere kant: Marjan was er ook nog. En die was pas echt belangrijk voor haar. Ach, dacht ze Maartje kennend, die zou Juliette vast nog wel aan een orgasme willen helpen als ze beide in bed lagen...
Met Marjan ging ze zo mogelijk nog voorzichtiger om. Verder dan haar venusheuveltje strelen ging ze niet. Ze wist dat Marjan de andere meisjes had gehoord. Wist dat ze wist wat daar gebeurde. En ze hoopte...
Zucht. Haar hoop werd werkelijkheid. Even geen brutale Marjan maar een verlangende.
“Alsjeblieft?” hoorde ze haar heel zacht vragen.
Wat maakte dat ene woordje haar ontzettend gelukkig.
Natuurlijk streelde ze haar verder. Vond een al even nat kutje. Ging nu ongegeneerd naar binnen. En weer naarbuiten. Vond haar klitje. Speelde met haar klitje. Dan er weer langs, dan er weer overheen, haar grotje in en uit. Er langs en draaiend er om heen. Er over heen, en lang en heen.
Ze voelde dat Marjan haar nachthemd liet vallen dat viel op haar hoofd. Haar hijgen werd kreunen. Haar handen vielen op Monieks hoofd. Pakte het vast. Drukte het tegen zich aan... en kwam klaar.
Moniek hielp haar voorzichtig naar hun bed.
Drukte een kusje op haar voorhoofd en zei: “Ga alvast maar liggen. Ik kom zo, even eerst ook omkleden,” en tegen de andere meisjes: “gaan jullie ook maar alvast.”
“Mejuffrouw, u vergeet iets.”
Maartje dus! Gemeen hoor dat ze haar zo aansprak. Maar wat bedoelde ze?
“Uw sloofje hoort u uit te kleden, mejuffrouw. Maar u heeft er nu twee, daarvan raakt u vast in de war.”
Ah, nu was het toontje duidelijker: Maartje dreef de spot met haar. Maar ze had wel gelijk. Als Klasse-Oudste hoorde je Gidsmeisje je aan en uit te kleden, en voor je kleding te zorgen. Tot nu had Juliette dat steeds braaf gedaan, om daarna weer direct naar haar Mentor terug te keren. Maar nu bleef ze hier, èn had ze ondersteuning van een tweede Gidsmeisje. Was ze zojuist benoemd tot hun Idool. Laat ze dat dan maar bewijzen.
“Nou, kleden jullie me maar beidjes uit, dan.”
Natuurlijk vonden de meisjes dat heerlijk om te doen. En om samen haar nachthemd aan te trekken. Wat absoluut een puinhoop werd. Wel lachen natuurlijk. Ook door Marjan, die weer wat bijgekomen was en glimlachend toekeek.
Daarna mocht ze dan eindelijk naar de badkamer. Het was alsof ze zweefde op weg daar naar toe. Natuurlijk was die leeg: dat was het voorrecht van Klasse-Oudste zijn. Maar net wat je een voorrecht noemt. Maar verder...
Zo’n dag als vandaag: ze had genoten van het voorrecht Klasse-Oudste te mogen zijn. En verlangde er naar om eindelijk echt het bed met Marjan te mogen delen. Terug naar haar kamer. Maar nog wel eerst als Klasse-Oudste even orde op zaken stellen.
“Meisjes, jullie hoeven niet direct stil te zijn. Maar wel zachtjes doen. Fluisteren hoeft niet, maar,” ze keek nu naar Juliette en Maartje, “ik wil jullie niet horen. En maak het niet te laat.”
Ze klom over Marjan heen die al netjes op de rand van het bed lag.
“Kom,” zei ze zacht tegen Marjan, “in mijn armen.”
Marjan vleide zich direct zachtjes tegen haar aan, zocht haar mond en begon haar te kussen. Het overweldigde Moniek. Marjan was gretig. Zocht met haar tong Monieks tong, begon haar gezicht met haar linkerhand te strelen. Opgewonden drukte ze zich tegen haar aan met een passie die door Moniek gekoesterd werd. Zo onverwacht en zo heerlijk. Even ging ze er in mee. Maar ze hadden nog de hele nacht. Ze moest het weten, moest het antwoord op de vele vragen die haar kwelden horen. Nu was het moment, en straks was het voorbij...
“Je bent nu mijn sloofje en je slaapt in mijn bed.”
Ze slikte even voor ze verder durfde te gaan: “Dat heb ik zomaar beslist, zonder jou...”
“Hé stomme trut,” reageerde Marjan gespeeld boos: “Mag je eindelijk de baas over mij spelen, en ga zulke domme dingen vragen. Of moet ik volgende keer ook toestemming vragen om je te zoenen?”
Natuurlijk moest Moniek blozen. Natuurlijk had ze helemaal gelijk. Maar het was haar aanloopje geweest voor de vraag waar ze echt mee zat. Maar eerst een kusje voor Marjans reactie.
“Ik heb je verteld dat ik dacht dat ik verliefd op je was...”
Marjan schrok. Moniek zag het. Ah, wat was ze lief.
En heel zacht: “dat ben ik. Heel erg. Verliefd. Ik vind je leuk en lief en mooi en geweldig en opwindend en geil en...”
Meer kon ze niet zeggen want Marjan was haar opnieuw gaan zoenen. Oh, wat zoende dit meisje toch lekker. Toch moest ze nog iets vragen.
“En jij?”
“Ik voel me heel erg geil worden bij jou. Ik wil je. Ik wil je zoenen vasthouden, strelen, vingeren... Is dat genoeg antwoord?”
Moniek nam Marjans gezicht in haar handen.
“Ik ook. En ja, dat is genoeg.”
Marjan keek Moniek even heel indringen aan. Alsof ze iets heel belangrijks bedacht. Wat ook zo was.
Ze draaide de rollen even om. Drukte Moniek op haar rug en nam toen haar gezicht in haar in haar handen.
“Je bent verliefd op mij. En dat is heerlijk. Maar er is nog iemand, nietwaar?”
Moniek trok bleek was. Was haar geheim dan bekend. Wist Marjan wat zij uit alle macht wilde verdringen. Haar man. Wist Marjan van haar man?
“Nee meisje Moniek. Ik wist niet dat er een ander was. En het kan me ook niets schelen. Ik heb jou nou. Je bent nou van mij. Nou ja, officieel andersom. Maar toch is het zo. Je bent van mij. Je bent mijn geliefde. Je hebt mij nodig. Die ander kan me niet schelen. Maar je moet het wel vertellen nu. Dan heb ik nog meer reden om je lief te hebben. Op te geilen. En je...” nu heel zwoel “helemaal te gaan bezitten....”
Met grote ogen keek Moniek haar aan. Mijn god, wat was ze dol op dit meisje.
Liefde en verdriet mengden zich in haar toen ze terug fluisterde: “Ik heb een man, ik ben getrouwd. Ik ben hier omdat ik dat wilde. Hij vond het goed. Hij houd van mij en” Even zweeg ze. Stond ze stil bij haar eigen gevoel.
“En ik van hem. Nog steeds denk ik. Maar toch, toch is dat anders. Ik weet het niet. Ik weet niet hoe het verder zal gaan. Maar één ding weet ik heel erg zeker. Ik wil jou, Marjan. Ik ben gek op je. En ik wil je nu. Neem me. Neem bezit van me. Doe al die dingen die je zei. Doe alles wat je wil. Met mij. Nu ben ik ... alleen van jou.”
Dat was precies wat Marjan wilde horen. Natuurlijk liet ze zich dat niet nogmaals twee keer zeggen.
Met Monieks gezicht nog steeds in haar handen begon ze haar weer te kussen. Om nu niet eerder te stoppen nadat ook Moniek was bevredigd. En zijzelf voor een tweede keer vanavond.
Op het andere bed liet Maartje netjes Juliette voorgaan bij het in bed kruipen. Ze waren dan wel beide het Gidsmeisje van Moniek, maar Maartje stond het laagst in de pikorde. Dat had de straf van de Klasse-Oudste vanmiddag wel bewezen. Maar ze wilde ook niets anders.
Nee, ze voelde zich schuldig naar Marjan. Op meerdere vlakken. En dat moest ze aan Juliette vertellen. Mocht zij beslissen hoe het verder tussen hen ging. Gelukkig ging Juliette netjes op haar zij liggen met haar rug tegen de muur.
Toen ook zijzelf lag stak ze meteen van wal.
“Juliette, ik moet je wat vertellen. Ik heb Marjan van je afgepakt. Ik heb Moniek van je afgepakt. Ik heb me ongegeneerd tussen jullie drieën in gedrongen. Ik heb dat gedaan zonder jou te vragen of je dat wel wilde. Vooral naar jou toe voel ik me daarover schuldig. Als je boos op me bent begrijp ik dat.”
Juliette keek haar verbaasd aan. Dat iemand zo open durfde te zijn. Zo boetvaardig. Want ze zag in Maartjes ogen dat ze het meende. Maar was ze boos?
Ze schudde haar hoofd: “Niet boos, wel verbaasd. Je hebt natuurlijk gelijk. We waren echt wel een drietal. Je hebt je best wel daartussen gedrongen.”
Ze dacht even aan die mooie tijd met z’n drietjes. In dezelfde kamer als nu. Toen Moniek nog maar net Klasse-Oudste was. Nog voor het Klasseberaad...
“Maar dat is al best wel lang geleden. We waren later echt zo vaak niet meer met z’n drietjes. Of ik moest of voor de Klasse-Oudste zorgen, en was niet zo vaak, want daar had Moniek een pest hekel aan. Of ik was alleen met mijn Mentor, Marjan nu dus. Net zoals vanmiddag. En dat was eigenlijk best wel zielig. Niet voor mij hoor. Ik vond het reuze tof dat Marjan mijn Mentor werd. Maar voor Moniek en Marjan. Die houden van elkaar.”
Ze wierp een blik naar het andere bed.
“Nou ja, dat hoor jezelf ook wel.”
Maartje moest lachen.
“Alsof ik dat niet wist. Het was niet om mijzelf dat ik me opdrong hoor.”
Ze schrok van haar eigen woorden en bloosde: “Oeps, dat was het wel. Het was alleen Moniek die bedacht dat àls ik een tweede Gidsmeisje zou worden zij Marjan kon claimen als haar Adjudant.”
“Sloofje,” verbeterde Juliette.
Beiden lachten.
“Ik vind het echt niet erg hoor. Zo is het veel leuker. Marjan wist soms ook niet wat ze met mij als Pupil aan moest. En ze wilde natuurlijk ook graag bij Moniek zijn, in plaats van bij mij. Hoewel ze dat nooit heeft gezegd hoor. En ik vind het ook leuk om zo met zijn vieren bij elkaar te zijn. Ook met jou.”
Maartje gaf Juliette spontaan een kus.
“Dankjewel.”
Maartje beet even op haar lip. Er was meer, dat wist ze. En ook dat moest gezegd worden.
“Ik heb je als Klasse-Oudste vreselijk vernederd. Ik schaam me daarvoor.”
Juliette glimlachte.
“Je bent lief. Natuurlijk is dat waar. Maar het was ook heel erg goed voor mij. Ik had dat nodig. Nee, ik ben het die me schuldig zou moeten voelen naar jou. Door mij ben jij vreselijk gestraft. Als ik niet zo stom was geweest om je te verraden, was je nu nog Klasse-Oudste geweest.”
“Nou, ik dacht het niet hoor. Tuurlijk, die stomme strafregels waren de perfecte aanleiding om me aan te pakken. Maar anders hadden ze wel iets anders gevonden om me te straffen en te degraderen tot Pupil. Ik zou het echt niet lang meer hebben kunnen volhouden, die rol van Klasse-Oudste. Nu kan ik tenminste mezelf weer zijn. Maar het was wel mooie streek van jullie. Die strafregels met ‘Madame is een Kip, kiep kiep kiep’. En die dan in je kut stoppen. Echt grandioos. Nou, je zegt wel dat ik daarvoor gestraft werd, maar dat gold ook voor jou. Echt heel heavy. En jij was niks gewend. Ik wel.
Ik bedoel, het was wel heel erg, die Strafhang. En ik zag het echt niet aankomen, hoor, dat proces. Net zo als die valstrik van de rechtszaak. Dat ik dus met open ogen in de val liep de ze voor me gespannen hadden.
Maar toch had ik het nooit willen missen. Hoe erg het ook was. Ik ben gewoon, nou ja, ze noemen dat een subje. Een heel echt subje. Als ze een tijdje niet gestraft wordt dat gaat het mis.”
“Zullen we elkaar dan maar vergeven?” stelde Juliette voor.
Maartje lachte: “Dat moesten we dan maar doen.”
Even was het stil. De meisjes hoorden het gekir aan de overkant. Gehijg. En toen een lange onderdrukte kreun. Daar werd een meisje klaargemaakt. Wie van de twee? Geen idee.
Maar het bracht Maartje wel tot een gefluisterde vraag aan Juliette: “Je kwam net bijna klaar door Moniek. Zal ik het afmaken?”
Even was het heel stil.
Juliette bloosde alleen al bij de gedachte aan klaarkomen. Hoe wist zij...? Nee, dat was niet de goede vraag. Zou ze? Wilde ze? Door Maartje?
“Ik ben nog nooit bij ehh een vrouw klaargekomen.”
Verrast keek Maartje haar aan. Ze zag in haar ogen dat het waar was.
“Zelfs niet door Dora?”
Juliette bloosde. “Al wel helemaal niet door Dora. Dora weet niet eens dat ik van haar hou. Dat schijnt hier trouwens iedereen te weten.”
Maartje glimlachte. Dat was ontegenzeggelijk waar. Maar waarom dat was? Misschien hoe Juliette naar Dora keek als ze dacht dat niemand het zag?
“Ik weet niet of dat zo is, of Dora dat weet. Maar ik weet wel dat Dora heel veel om je geeft.”
“Me bewondert, zul je bedoelen. Als Mevrouw.”
Maartje gaf Juliette een kusje.
“Ik weet wel zeker dat het veel meer is dan dat, Juliette. Heb wat geduld. En eh,” ze dacht even na, “ik denk eerlijk gezegd dat ze het niet mag. Toenadering zoeken. Zij is een kamermeisje en jij een kostschoolmeisje. Ze mag je bewonderen, dat klopt. Maar alleen in stilte. Ik heb best wel verstand van de liefde,” moest je haar horen, “en ik weet zeker dat er echt iets tussen jullie is. Maar je moet dus gewoon geduld hebben.”
Even pauzeerde ze.
“Maar niet om klaar te komen. Dat kan nu. En dat wil ik graag. Heel graag.”
Even keek Juliette benauwd.
“Je bent toch niet verliefd op me?”
“Nee gekkie, ik ben helemaal niet verliefd op vrouwen. Maar ik vind het wel heerlijk om ze klaar te maken.”
Ze verbeterde zich snel: “Mannen ook hoor.”
Ze zag dat Juliette nog aarzelde.
“Je doet gewoon je ogen dicht. Ik ga je likken. Je ziet me niet, ik doe het alleen met mijn tong. Je droomt dan zo weg dat je van alles mag fantaseren, ook wie je wilt dat ik ben. Toe nou maar. Je was er net zo dichtbij. En ik wil echt niet dat je het bij jezelf doet,” sloot ze bazig af.
Moet je horen wie het zegt, dacht ze nog. Maar Juliette pikte het.
Ze ging zonder vragen op haar rug liggen en deed haar ogen dicht. Stil trok Maartje de lakens weg, kroop naar achteren, spreidde Juliettes benen en kroop er tussenin. Best wel krap. Voorzichtig stroopte ze Juliette nachthemd omhoog. Gelukkig hielp Juliette mee door even haar billen op te tillen. Het lukte haar zo om zelfs haar borsten te ontbloten. En genoot ze van het naakte meisje. Nee, naakte vrouw. Ze was beslist geen meisje meer, dat zag ze zelfs in het schemerlicht wel. Maar ze was mooi. Wouw, ze zou voor het eerst een echte volwassen vrouw likken en bevredigen. Iets wat ze maar voor Juliette gemakshalve verzwegen had. Maar de kans op zo’n buitenkansje liet ze zich echt niet ontnemen.
Ze proefde haar geil voorzichtig met haar tong. Ze smaakte lekker. Iets sterker dan ze met meisjes gewend was, dat wel. Maar haar lipjes waren lekker vol. Ze ging genieten, dat wist ze zeker.
En genieten deed ze. Net zoals Juliette. Ze kon het niet laten om haar twee keer net even te laten wachten. Want ze wist dat het dan een derde keer extra heftig zou zijn. Wat beslist zo was. Heel heftig, heel intens, en heerlijk om te doen.
Zelfs voor Moniek en Marjan kwam Juliette onverwacht en overduidelijk.
Maar die waren intussen zelf al beide lekker klaargekomen.
“En nu slapen, allemaal,” zei Moniek zachtjes.
wie was nou al weer wie?
lijst met personages: herzien - opent in nieuw tabblad
en waar speelde zich het allemaal af?
het Gebouw - opent in nieuw tabblad
© Paul Gérard
naar het volgende hoofdstuk:
Gewoon een Mevrouw
 verhalen maken dromen waar 
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?