| Gepost op zondag 07 juni 2020 - 07:30 pm: | 
|
|
woede maakt ijdel of doet het gestraft worden dat? nee, zo ben ik gewoon...
Ga je netjes aankleden, had hij gezegd.
Ik was niet alleen netjes, ik was op zijn mooist.
Vind je het gek dat ik woedend werd?
Nou ja, jou kennend wel.
Ik ben zijn slavin, dat weet je.
Dat hij me strafte was terecht.
Was zijn recht.
Dus netjes aankleden,
dat gebod stond nog steeds.
Naakt stond ik voor de spiegel.
Natuurlijk kon het niet laten om zo te draaien dat ik mijn billen zag.
Rood, mooi rood.
Mooie billen.
Ik weet niet wat ik mooier van mezelf vind,
mijn billen of mijn borsten.
Natuurlijk, verder ben ik ook leuk om te zien,
leuk snoetje, mooi lang haar.
Maar mijn billen en borsten,
tsja, daar vallen mannen op.
Mijn meester zeker
en terecht.
Maar een probleem had ik daarmee dus wel.
Netjes betekende blijkbaar niet bloot.
Billen met slip,
borsten met beha,
zonde!
Zou ik het durven met halve cups?
of push-up dan?
mmm...
sexy kant?
beter.
Dan bijpassend slipje,
natuurlijk jarretels en kousen.
Zucht:
nieuw probleem,
jurkje of rokje?
Netjes, had hij gezegd,
niet keurig.
Met een rokje had ik weer het probleem wat er bij moest.
Jurkje dan.
Als ik nou eens ‘jurk’ dacht, niet ‘jurkje’?
Yes.
Eentje waar mijn billen goed in uitkwamen.
Nauwsluitend dus.
Ik had al een string uitgezocht, die zag je niet.
Beetje decolleté moest kunnen, toch?
Als ik nou make-up op mocht...
Tsja, dan kon ik méér.
Maar dat mocht dus niet, van hem.
Dus decolleté dan maar.
Geen schouderbandjes.
Sexy, of was dat toch tè...
Ik was al aan mijn derde toe met passen.
In lingerie keek ik nog even bewonderend naar mezelf...
Shit, mijn Meester keek mee.
Hoelang stond hij daar al?
Ik draaide me om
en keek hem aan.
Aan zijn gezicht te zien lang,
te lang!
“Ben je nog niet mooi genoeg?”
“Voor u nooit, Meester,” antwoordde ik gevat.
Te gevat.
Snel trok ik een nieuwe jurk aan.
Rood. Rood staat me goed.
Zei ik.
Begeerlijk draaide ik mijn billen naar hem toe.
Mijn billen zijn begeerlijk.
“Voor U Meester,” voegde ik er haastig aan toe.
Maar mijn borsten?
Mooi en verleidelijk.
Dus tè.
Snel trok wéér een andere jurk aan.
Draaide wéér met mijn billen.
Presenteerde wéér mijn borsten aan hem.
Voor hem!
“Netjes,” verduidelijkte ik.
En streek met beide handen mijn beha naar beneden.
“Maar beschikbaar.”
“Je bent ijdel,” antwoordde hij.
Ja, dat ben ik.
“Voor u, Meester,” antwoordde ik, maar niet gevat.
“Dacht ik niet,” was zijn wel gevatte antwoord.
“Aankleden, had ik je gezegd,
niet jezelf bewonderen,
dat doe ik wel,
of niet.”
Oeps!
Ik was zo bezig met verleidelijk aantrekkelijk te zijn,
dat ik hem verloor.
“Beschikbaar?” vroeg hij op scherpe toon.
Ik keek hem in verwarring aan.
Zijn hand, handpalm boven, tilde hij op,
me strak aankijkend.
Ik bloosde.
Wist wat hij bedoelde,
en wat zijn conclusie zou zijn, nadien.
Blozend bleef ik hem aankijken,
ging ik door mijn knieën,
pakte de zoom van mijn jurk,
en terwijl ik weer omhoog bewoog
toonde ik mezelf aan hem,
door langzaam rond te draaien,
voor zijn observerende ogen.
Ik voelde me beschaamd en opgewonden tegelijk.
Dat doet dat altijd met me:
mezelf tonen voor hem.
Zijn laatste vraag zong nog door mijn hoofd:
‘beschikbaar?’
Ik had gezegd dat te zijn,
terwijl dat niet zo was:
alleen mijn borsten waren dat,
niet mijn kut.
“Ik voel me beschaamd, Meester,
wilt u me straffen?”
“Je schamen is niet nodig,
je beschaamd voelen, hmm, dat wel.
Maar niet voor dat stringetje van je,
ja, ik weet het, zo ben je niet beschikbaar.”
Hij stapje naar voren,
en greep me in mijn kut.
Het was maar een stringetje...
“Maar wel voor je ijdelheid.
Kleed je maar weer uit, meisje.”
Dat hij me weer ‘meisje’ noemde was goed,
dat betekende dat hij niet boos meer was.
Maar mijn ijdelheid?
Daar zou ik niet mee wegkomen.
Hij wreef het nog even bij me in:
“Je bent van mij,
mijn bezit,
mijn slavin.
Ik bepaal wat je doet en laat,
ik bepaal hoe je er uitziet.
Ik bepaal wanneer je mooi bent.
IJdelheid past je daarom niet,
zeker niet als je er mijn tijd mee verdoet.
‘Ga je netjes aankleden,’ had ik je gezegd.
Dat doe je dan zonder te aarzelen.
Ben ik tevreden dan krijg je een kus,
ben ik ontevreden dan straf ik je.
Maar nu?
Je verdient straf voor je ijdelheid en je dralen,
dat is iets wat zeker is.”
Ik boog gedwee mijn hoofd.
“Ja meester, dank u wel, Meester.”
Hij lachte.
“Maar niet de straf waarop jij hoopt.
Nee, de hele avond zal je herinnerd worden aan je ijdelheid.
Maar een tweede billekoek?”
Hij schudde meewarig zijn hoofd.
“Zo snel na de vorige... ik dacht het niet.”
Tsja, hij kent me,
ik ben van hem,
hij weet waar ik naar verlang.
“Kleed je uit, meisje,
dan kleed ik je aan.”
Ik bloosde.
Niet omdat ik me moest uitkleden voor zijn ogen,
voor mij is dat altijd een genot,
maar omdat hij me zou aankleden.
Een gunst, een heerlijke gunst,
maar ook eentje met altijd...
een resultaat...
om van te blozen.
Toen ik weer naakt voor hem stond
zag ik pas wat hij had uitgezocht.
Mijn korset.
“Je gaat met mij uit eten, vandaar dat netjes.”
Ik zou er inderdaad heel netjes gaan uitzien...
Als snel had hij me ingeregen.
Natuurlijk heb ik dan een smalle taille.
Mooi en slank ben ik dan.
En ... ik toon mijn billen en mijn borsten.
ik zei het al: ze zijn mijn trots.
Pas dan, in mijn korset, presenteer ik ze echt.
Ik kan zelfs niet anders dan dat,
zo wordt mijn ijdelheid mijn straf.
Ik mag mijn slavinnenjurk aan.
Hoe bevoorrecht kun je zijn?
als slavin?
Zijn slavin?
Keurig gekleed in het lang,
met mijn korte omslagvestje beschaafd.
Maar oh zo toegankelijk.
Handen die naar binnen kunnen glippen,
langs open voor- en achterpanden
die opengeslagen mijn naaktheid tonen.
Onzichtbaar bevestigd blijven ze open,
en het vestje losgemaakt,
zijn mijn borsten, billen en kut naakt,
zo veel meer naakt dan gewoon bloot.
Ik wordt getoond,
voor gebruik,
voor een ieder die van mijn Meester toestemming krijgt.
Zeker als ik mijn pols- en enkelbanden om krijg
net zoals mijn halsband
en ik zo geketend wordt.
Oh zoete hoop...
Ik mocht kijken,
in de spiegel.
Mijn enkel banden onzichtbaar onder de lange jurk,
pols en halsband juist heel zichtbaar,
als sierraad.
Zo mooi voel ik me nu,
een sieraad
voor mijn Meester,
van mijn Meester.
Ik hoef niet langer ijdel te zijn,
ik ben!
Maar zijn belofte voor straf?
Geen billekoek, maar anders?
Mijn straf voor mijn ijdelheid,
mijn verspilling van zijn tijd?
Hij kent mijn gedachten
mijn gevoelens,
want hij zegt:
“Je gaat met mij uit eten,
maar niet uit-eten.”
?
“Wij gaan dineren in een herenhuis,
het huis van een oude heer en een jong meisje.”
Ik bloosde andermaal.
Bedoelde hij?
“Ja zeker,
je zult er zijn voor hem,
en zijn voor haar.
Zij mogen je ketenen mochten ze dat willen,
zij mogen je je schaamteloosheid onthullen,
mochten zij daar naar verlangen.
En jij zult hen gehoorzamen,
tijdens het dineren,
in alles.
Maar slecht één ding zal ik niet toestaan,
ze zullen je niet mogen ontkleden.”
Dat zou dus mijn straf zijn,
mijn straf voor mijn ijdelheid.
Ingesnoerd en kwetsbaar,
zou ik van hen zijn,
niet van mijn Meester.
|
|
    
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 65
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 07 juni 2020 - 09:26 pm: |
|
een vrouw wil mooi zijn, moet mooi zijn? |
Ik had natuurlijk al gezien dat je al een nieuw verhaal geplaatst had.
Natuurlijk direct gelezen.
En het doet me deugd dat je op het zelfde pad bent doorgegaan.
Het is zelfs een soort van vervolg geworden.
Ook hier emotie die centraal staat. IJdelheid. Natuurlijk veel lastiger, en daarmee is dit verhaal een stuk langer geworden.
Ook hier weer mooie emotie beschrijvingen die je voorgeschoteld krijgt.
Want hoe laat je zien dat je als vrouw ijdel bent.
Het hoort bij het vrouw-zijn toch? IJdelheid.
Dus, ja die spiegel doet het hem.
Ik kan niet helemaal volgen wat ze nou allemaal wel of niet aantrekt, maar duidelijk is dat ze vooral heel erg met zich zelf bezig is.
Dan komt dat ‘aankleden’ dus weer geweldig terug. Tsja, wie kent dat niet, als vrouw? Mannen doen daar dus zo meewarig over. Maar wij, vrouwen, worden in de eerste plaats beoordeeld op ons uiterlijk. En in de tweede plaats op onze kleding. En in de derde plaats hoe we die dragen.
Precies: driemaal uiterlijk.
En dan mag je dan slavin zijn
en een Meester hebben die daarover gaat
of zegt te gaan...
het blijft wel zo.
(leuk om jouw stijl even te volgen - schrijft best wel lekker)
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
Luxuria
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 05-2020
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 09 juni 2020 - 01:02 pm: |
|
ijdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid |
IJdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid.
Ach, hoe heerlijk is dat om eens op te schrijven.
Ik ben vrouw, ik ben ijdel.
Vrouw-zijn maakt me trots, dus ijdel zijn... maakt me trots.
Wat heerlijk om juist daarvoor gestraft te mogen worden.
Het fraaie natuurlijk is dat mijn Meester het doet voelen als straf,
maar dat het het natuurlijk niet is.
Ik ben trots op wat hij me laat aantrekken.
Meer slavin dan zo, in mijn slavinnenjurk, korset en met banden, kan ik niet zijn.
Je hebt gelijk, Lees en Beleef, met je subtiele 'of zegt te gaan'.
toch maar even dat in zijn geheel citeren:
"Lees en Beleef schreef":En dan mag je dan slavin zijn
en een Meester hebben die daarover gaat
of zegt te gaan...
het blijft wel zo.
Ik weet niet helemaal zeker of je het zo bedoelt, maar voor mij vertaal ik dat als 'gaan over mijn uiterlijk'.
Ja, hij bepaalt dat. Hij heeft daar zeggenschap over. Hij kiest.
Maar niet of ik me mooi voel.
Dat is van mijzelf,
en dat is iets dat hij niet alleen wat hij koestert,
hij draagt het,
het is voor hem bepalend,
altijd.
En juist daarom hou ik van hem
en kan ik me aan hem geven...
woede, ijdelheid, jaloezie, hebzucht, onmatigheid, luiheid en ...
| |
Lief & Streng
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 67
Aangemeld: 05-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 09 juni 2020 - 03:18 pm: |
|
vrouwen van Meesters, verenig u |
I love you, Lees en Beleef en Luxuria.
Wij vrouwen zijn ijdel.
Wij zijn gemaakt om ijdel te zijn.
Onze Meester te behagen.
Dat is ons bestaan...
Gij Meesters zult dan niet straffen.
Dat is het elfde gebod.
Zou het elfde gebod moeten zijn.
Tenzij je de Meester van Luxuria bent natuurlijk.
Want die begrijpt ons.
Zijn straf is ons nog ijdeler te laten zijn.
Luxuria Luxuria..
Dat korset, die jurk, die banden...
die wil ik ook.
Als ik wegdroom in je verhaal voel ik me ingesnoerd worden.
Mijn billen en borsten zo pront en naakt.
Vertel me, die jurk, die kàn je niet verzonnen hebben.
Waar kan ik hem kopen, please please please
(of vertel me je geheim in een privé mailtje hihi)
 als je geeft èn neemt heb je dubbel plezier 
| |
Luxuria
Beginnend lid
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 05-2020
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 25 juni 2020 - 04:24 pm: |
|
mijn jurk en korset |
Dankjewel, Lief & Streng,
Je bent veel te lief voor mij...
Mijn verhalen zijn ... verhalen.
Maar mijn jurk, korset en banden: die bestaan.
Ik heb alleen een beetje gesmokkeld: van twee jurken heb ik er één gemaakt.
Ik heb ze zelf gemaakt.
Mijn banden en leiband ook.
Mijn Meester heeft ze bedacht.
En mijn korset heb ik laten maken.
Dat kan gewoon: op maat, en naar je eigen wensen.
(en dankjewel voor de herinnering, Lees en Beleef,
ik was helemaal vergeten om te reageren)
woede, ijdelheid, jaloezie, onmatigheid, luiheid, hebzucht en ...
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
IJdelheid 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?