| Gepost op zondag 29 maart 2020 - 12:00 pm: | 
|
|
waarin Denise wordt aangeboden voor verkoop en ze ervaart dat vernedering opnieuw een nieuwe dimensie kan krijgen
dit verhaal is te lezen als een 'zelfstandig' verhaal
het maakt deel uit van Haremslavin (hoofdstuk 18)
wat handig is om te weten:
Denise is ontvoerd en opgenomen in de harem van de Sheikh.
Omdat ook hier ontvoeren strafbaar is wordt Denise ‘formeel’ verkocht door de Slavenhandelaar aan de Sheikh.
Voordat de koop gesloten kan worden moet ze worden gekeurd, onder toezicht van de lokale autoriteit, de Rechter.
Adilah en Aisha zijn de slavinnen die Denise opvingen in de Harem en zijn een soort vriendinnen geworden.
De grote zaal van het paleis.
De Rechter en de Sheikh zaten natuurlijk op meest prominente plaatsen: precies daar waar je de troon zou verwachten.
Schuin daarachter hadden Nadira en Achad plaats genomen, Nadira naast de Sheikh, Achad naast de Rechter.
En weer schuin achter hen stonden respectievelijk Ghizlan en Kayla, en Aisha en Adilah.
De Slavenkoopman leidde Denise naar binnen, de Slavenkoopman voorop, Denise daar achteraan, aan een ketting. Niet zo’n dunne ketting die ze vaker gedragen had, maar nu een echte dikke. Ook deze ketting zat vast aan haar halsband en ook die was nu van een fors formaat. Denises handen waren op haar rug gebonden met robuuste polsboeien.
Maar behalve de ketting was niets van dat alles te zien. Denise droeg een lang gewaad dat slechts heel licht de contouren van haar lichaam toonde. Over haar hoofd droeg ze een doorzichtige sluier die tot over haar schouders viel. Geen enkel lichaamsdeel behalve haar voeten was zichtbaar.
De Slavenkoopman stond midden in de ruimte stil.
“Hooggeboren Sheikh Rashad bin Bar. Ik heb voor u een jonge rijpe blanke en blonde vrouw, gezond van lijf en leden. Mag ik u haar ter verkoop aanbieden?”
De Sheikh knikte.
‘Hooggeboren,’ dacht Denise schamper, ‘laaggeboren zul je bedoelen.’
De Slavenkoopman gaf Denise een duwtje zodat zij vlak voor de Rechter stond, de Slavenkoopman nam schuin achter haar plaats.
“Dit exemplaar draagt de naam Denise.
Ze is 29 jaar oud, geboren in Holland op 22 november.
Lengte één meter vijfenzeventig.
Een BMI van negentien, dus een ideale verhouding van gewicht en lengte. Haar voetmaat is negenendertig. Borstmaat een handvol. Billen hebben sublieme rondingen. Een medisch attest geeft aan dat ze vrij is van geslachtsziekten. Medisch gezien is ze volkomen gezond. Ze heeft geen kind gedragen. Haar vruchtbaarheid is derhalve onbekend. Ze is helaas geen maagd meer.
Bent u geïnteresseerd in de aanschaf van dit prachtige exemplaar, Hooggeboren Sheikh?”
De Sheikh knikte.
“Dan zal ik u een eerste indruk geven van haar schoonheid.”
De Slavenkoopman benaderde haar van achter en pakte, zonder de ketting los te laten, haar sluier van voren beet en trok hem over haar hoofd heen.
Alle toeschouwers, ook de slavinnen, gaven luidruchtig blijk van hun bewondering.
Verbazingwekkend aangezien allen, behalve de Rechter, haar natuurlijk al heel vaak hadden gezien. En juist hij uitte zich niet. Het was duidelijk het gebruikelijke ceremoniële vertoon.
“Wilt u haar gelaat inspecteren, Hooggeboren Sheikh?”
Weer knikte de Sheikh.
“Naar voren, en kniel rechtop voor de Sheikh.”
Denise liep naar de Sheikh toe, de Slavenkoopman volgde.
Vlak voor de Sheikh wachtte ze tot de Slavenkoopman de rok van haar gewaad had vastgepakt, daarna knielde ze; de Slavenkoopman volgde haar beweging zodat ze niet op haar gewaad zou knielen maar ook opdat zo weinig mogelijk blote huid te zien zou zijn. Denise was graag in één keer op haar knielen neergevallen, maar dat was gezien de op haar rug gebonden handen te riskant. Voordeel was dat ze het de Slavenkoopman behoorlijk lastig maakte door eerst op één en daarna de tweede knie neer te vallen. Trots was ze erop dat het haar daarna direct lukte om haar rug weer te rechten.
Zonder te aarzelen greep de Sheikh haar bij haar haar, vormde het in een bundel achterop haar hoofd en hield dat met zijn linkerhand vast. Ze was blij dat hij dat deed, hoe vernederend het ook was: het gaf haar meer stabiliteit bij het geknield rechtop zitten.
Wat volgde was echter nog veel vernederender. Met zijn rechterhand begon hij haar gezicht te bestasten en niet bepaald op een liefdevolle manier. Zo trok hij haar oren naar achter, kneep in haar wangen, zette een vinger op wenkbrauw en oogwang en spreidde met kracht zijn vingers, om vervolgens haar te gebieden haar ogen te sluiten, om zo ook haar oogleden te inspecteren.
Daarna betastte hij haar lippen en spreidde ze. Ze hield haar tanden op elkaar. Hij gleed met zijn resterende vinger en duim langs haar tandvlees. Hij haakte met twee vingers binnen haar mondhoeken en rukte die vervolgens wijd open.
Nu voelde ze zich echt vlees dat gekeurd werd. Maar het werd nog erger.
“Open!” beval hij terwijl hij zijn vingers terugtrok.
Ze opende haar mond.
“Wijd!”
Net zoals bij de tandarts opende ze haar mond zo wijd mogelijk. Eerst bewoog hij haar hoofd heen en weer met zijn linkerhand die haar haar nog steeds in een vaste greep had, zodat hij alle plekken in haar mond kon bestuderen. Daarna deed hij dat nog eens over, maar nu door met zijn vingers haar mond te onderzoeken. Over haar tong, onder haar tong, de binnenkant van haar tanden, haar verhemelte, haar wangen. Ze had het gevoel dat hij elk plekje in haar mond had onderzocht.
Niet dus.
“Kan ze goed tegen kokhalzen?” vroeg de Sheikh.
“Redelijk, Hooggeboren Sheikh.”
Daar nam de Slavenkoopman duidelijk een risico want dat kon hij beslist niet weten.
De Sheikh pakte haar haar nu extra stevig vast en gebood de Slavenkoopman hem te helpen met het fixeren van haar hoofd. Hij bracht voorzichtig drie vingers in haar keel. Uit alle macht trachtte Denise om niet te kokhalzen. Dat lukte haar eerst boven verwachting goed. Maar naarmate hij dieper kwam werden haar reflexen sterker. De Sheikh ging nu niet dieper maar draaide zijn vingers lichtjes rond. Het leek haar een eeuwigheid. Toch waren het niet meer dan vijf seconden. Toen trok hij zich terug.
“Heel aardig. Maar ze is nog duidelijk onvoldoende getraind. Daar waag ik mijn lid nog niet in.”
De Sheikh lachte hol en de Rechter volgde zijn voorbeeld.
Nog even greep hij Denise, die zich snel weer onder controle had, bij haar kin, draaide haar hoofd eerst maximaal links, toen maximaal rechts en ten slotte maximaal omhoog. Elke keer ging hij daarbij net tot aan haar pijngrens. Ze dacht dat hij die grens zag in het opensperren van haar ogen. Ze sluiten, wist ze, was absoluut uitgesloten bij deze keuring.
Want gekeurd voelde ze zich.
“Ik blijf geïnteresseerd,” sprak de Sheikh koud. “Gaat u verder.”
‘Dit is helemaal geen formaliteit’ dacht Denise paniekerig: ‘Ik word echt gekeurd. Goedgekeurd of afgekeurd.’
De Slavenkoopman trok haar omhoog en weer naar achteren.
“Mag ik u haar naakte lichaam tonen, Hooggeboren Sheikh.”
“Zeker,” zei de Sheikh.
Nu geen knikje maar een echt antwoord. De belangstelling van de Sheikh steeg.
De Slavenkoopman ging weer achter haar staan, maakte het gewaad bij haar hals open en schoof het vervolgens over haar schouders. Het viel keurig op de grond. Denise stond naakt voor hen.
Nu waren er niet alleen luidruchtige blijken van hun bewondering, maar werd er door de aanwezigen geapplaudisseerd. Maar het was te bedacht om Denise een goed gevoel te geven. Integendeel, ze voelde zich alleen maar meer ‘object’.
De Sheikh wenkte.
De Slavenkoopman duwde haar opnieuw naar de Sheikh toe, maar nu moest ze blijven staan.
Natuurlijk werd ze weer door hem betast. Met name in haar borsten kneep hij even flink. Daarna moest ze zich omdraaien en volgden haar billen.
“Maak haar los,” beval de Sheikh terwijl hij haar met een klap op haar billen wegstuurde.
“Dank u Hooggeboren Sheikh, dank u,” antwoordde de Slavenkoopman kruiperig.
Eerst maakte hij haar polsbanden los, daarna haar halsband.
Ze was vrij. Nou ja, vrij....
De Sheikh wenkte haar.
Ze moest vlak voor hem gaan staan.
“Wijd.”
Door schade en schande wijs geworden spreidde ze haar benen zo wijd mogelijk, totdat het net niet pijnlijk werd. Dat was gelukkig voldoende.
De Sheikh opende haar schaamlippen. In paniek realiseerde ze zich dat ze niet nat was. Gelukkig keek hij alleen maar.
Ze wist echter dat het onvermijdelijke snel zou komen. Hij zou in haar willen binnendringen en dan moest ze nat zijn, liever nog heel erg nat. Maar hoe moest ze dat voor elkaar krijgen? Ze keek wanhopig in de richting van Aisha of Adilah.
Of deze wisten dat ze haar nù moesten helpen, of dat het voor hen een natuurlijk proces was: ze drukten beide zacht met één hand tegen hun kruis, draaiden wulps met hun heupen heen en weer, en staarden wellustig naar haar. Toen ze zagen dat Denise ook naar hen keek, brachten ze hun andere hand naar het kruis van hun vriendin. Die de hand van de ander pakte en hem tegen haar kruis drukte. Zo streelde ieder zichzelf met de hand van de ander. Ze keken daarbij zo genotzalig dat het leek alsof ze elkaars klitje aan het bewerken waren.
Denise wist het zeker: ze waren geil. Zo geil dat hun vocht bij hen langs de benen naar beneden drupte: ze wist het zonder het te zien. Ze waren supergeil van haar! Precies zoals ze gezegd hadden dat ze van een keuring zouden worden. Nu was Denise het ook. Dat beeld: die twee prachtige lieve meisjes. Zij die ze als haar beste vriendinnen beschouwde. Supergeil van haar. Van haar!
Ze wist nu dat ze ook nat was. Geil van hen. Dat beeld moest ze vasthouden.
Ze moest zich omdraaien. Wijdbeens weer. De Sheikh eiste dat ze zich vooroverboog. Ze greep haar enkels vast. Ze kon de meisjes niet meer zien, maar dat was niet langer nodig. Ze wist hoe geil ze van haar werden, nu nog meer nu ze haar zo voorovergebogen zagen staan, wetend dat de Sheikh haar zo zou binnendringen. Ze wist dat, behalve de Slavenkoopman, niemand hen kon zien. Dat de meisjes ook op de Slavenkoopman geilden, net zoals op haar. Dat ze zich aan elkaar te buiten zouden gaan. Dat ze elkaar zouden klaarmaken terwijl hun beider ogen op haar en op hem gericht waren.
Ze was nat, heel erg nat. En nog voor de Sheikh een vinger naar haar had uitgestoken, voelde ze een druppel langs haar dijen lopen. En daarna nog één en nog één. Het kon haar tot haar eigen verbazing niet schelen dat de Sheikh dat zag. Ze hoorde hem zelfs zachtjes lachen en mompelen: “zozo.” Toen kwam hij bij haar naarbinnen. Eerst één vinger, toen twee vingers, daarna drie en vier.
“Ze is nog niet getraind voor de vuist, Hooggeboren Sheikh,” hoorde Denise de Slavenkoopman zachtjes tegen de Sheikh zeggen.
Dat kon dus ook. Niets verbaasde haar meer. Maar het deed haar geilheid niet verminderen. Ze naderde zelfs haar hoogtepunt, voelde ze. Gelukkig zag de Sheikh dat ook, en trok hij zijn vingers weer terug.
Hij liet haar even bijkomen, en beval toen: “Omhoog, omdraaien en knielen.”
Ze gehoorzaamde moeizaam. En zag toen tot haar ontzetting dat hij zijn vier vingers naar haar uitstrekte. Ze wist onmiddellijk wat er van haar verlangd werd, nog voordat hij het beval. Ze moest zijn vingers schoonlikken.
Haar eigen geil moest ze oplikken. Dit was te walgelijk. Dit kon hij niet van haar verlangen. Dit ging te ver. Ze weigerde.
Eén seconde lang. Toen wist ze dat ze niet kòn weigeren. Ze moest hem schoonlikken. Nog erger, ze moest dat gretig doen, vol overgave. Het moest voor hem lijken alsof een grotere eer voor haar niet denkbaar was. Haar eigen walging moest koste wat kost voor hem verborgen blijven.
Ze begon met zijn hand eerbiedig te kussen. Dat hielp omdat ze daardoor kon wennen aan haar eigen geur. Bovendien kreeg ze al een vleugje van haar eigen smaak mee. Het was niet echt sterk. Dat hielp. Ze likte aan zijn vingers. Eén voor één, om te eindigen met likken door ze alle vier vol overgave in haar mond te stoppen en er aan te zuigen. Dat bleef ze doen totdat de Sheikh zijn vingers terugtrok.
“Opstaan, omdraaien en voorover.”
Denise ging weer in dezelfde positie staan als daarvoor. Ze hoopte dat hij niet nogmaals in haar wilde binnendringen, want ze was nu duidelijk niet geil meer.
Ze zag tussen haar benen door dat de Slavenkoopman iets aan de Sheikh aanreikte. Hij stak zijn vinger erin waarop de Slavenkoopman zich weer terugtrok. Ze voelde zijn vinger tegen haar kontje aan.
Ze wist wat hij van de Slavenkoopman had gekregen en wat nu zou volgen. Haar kontje was klaargemaakt voor zijn vinger. En wat ze dacht dat volgen zou gebeurde: hij stak zijn vinger in haar anus. Diep, om daarna haar binnenste te verkennen.
Maar wat veel erger was: ze realiseerde zich wat daarna zou volgen. Hetzelfde als wat hij haar na het bezoek van haar kutje had laten doen: hem schoonlikken. Nadat hij haar vinger uit haar kont getrokken had, zou zij diezelfde vinger moeten schoonlikken.
Ze walgde. Ze moest zelfs bij het idee alleen al bijna kotsen. Ze raakte in paniek. Dwong zich te ontspannen terwijl zijn vinger nog druk doende was.
Ik mag niet in paniek raken. Denk na. Het is walgelijk, maar hoe walgelijk? Denk na. Je hebt zonet nog een klysma gehad. Niet één keer, maar drie maal. De meisjes hebben je verzekerd dat je al na één keer van binnen helemaal schoon zou zijn. Na drie keer zijn je darmen geheel gereinigd. Schoon. Je kontje is schoon. Hadden ze zelfs niet lacherig gezegd dat het heerlijk was om elkaar ook daar te likken?
Ja, dat hadden ze. En ze had in hun ogen gelezen dat ze het meenden.
Ze had niet gemerkt dat hij zich had teruggetrokken.
Gelukkig hoorde ze wel zijn bevel: “Aan het werk.”
Ze stond op, draaide zich om, knielde en nam zijn vinger zonder te aarzelen in haar mond.
Likte hem. En merkte dat het naar niets smaakte.
Ze voelde zich onvoorstelbaar opgelucht.
Ze moest weer opstaan. Nu terug naar het midden van de kamer.
“Lenigheid en conditie?” vroeg de Sheikh.
“Ruim voldoende, Hooggeboren Sheikh.”
“Hmm,” reageerde de Sheikh, blijkbaar niet geheel tevreden met het antwoord. “Eerst buigingen, daarna zijwaartse sprongen.”
“Maar natuurlijk, Hooggeboren Sheikh,” en naar Denise: “Voor de Hooggeboren Sheikh gaan staan op een meter afstand, omdraaien en wijdbeens gaan staan. Daarna met gestrekte benen en rug voorover buigen naar je voeten.”
Denise had dit altijd al een vervelende oefening gevonden, maar nu helemaal. Elke keer dat ze vooroverboog zouden haar borsten gaan hangen en haar kut zich openen, bedacht ze.
En zo gebeurde het ook. Niet dat ze zichzelf kon zien natuurlijk, maar zo voelde het. Maar al snel was ze daar niet meer mee bezig, want de Sheikh eiste van haar steeds sneller en dieper te gaan. Ze begon te zweten en elke keer dacht ze niet dieper te kunnen, tot de Sheikh haar uit haar droom haalde. Blijkbaar kende hij haar lichaam beter dan dat ze het zelf kende. Wat natuurlijk niet waar was.
Nog drie keer extra, toen mocht ze stoppen. Ze mocht even nahijgen.
Daarna omdraaien voor de volgende oefening, gezicht naar de Sheikh, benen gesloten, armen naast haar lichaam.
Vervolgens kreeg ze de opdracht om wijdbeens omhoog te springen, terwijl ze tegelijkertijd haar armen schuin boven haar hoofd moest uitstrekken. Dat was moeilijk genoeg. Nog zonder de vergelijkbare gevolgen als die van de vorige oefening. Nu wist ze echter zeker dat haar borsten schudden. En hoe. Het was dat die van haar niet erg groot waren, anders zou het heel pijnlijk zijn geweest. Maar hoe moeilijk de oefening eerst voor haar ook was, ook nu moest ze hem steeds sneller uitvoeren. En na enige tijd ook nog wijder gaan springen. Gelukkig mocht ze stoppen voor ze helemaal uitgeput was en het risico zou lopen om om te vallen.
Ze mocht nu wijdbeens geknield voor hem gaan zitten en even uitrusten. Ze kreeg zelfs een glaasje water. Ondertussen waren de drie heren druk met elkaar in gesprek. Over haar kwaliteiten. Niet dat ze ontevreden waren, maar al haar sterke en minder sterke kanten kwamen aan de orde. Niet dat ze er naar luisterde. Het interesseerde haar niet langer.
Toen ze uitgerust was, mocht Denise weer verhuizen naar het centrum van de zaal.
“De laatste proef.”
Onmiddellijk kwamen Ghizlan en Kayla in actie die een stoel op twee meter afstand van de Sheikh en de Rechter neerzetten. Het leek op het eerste opzicht een gewone rechte stoel met verchroomde buizen, armleuningen, met een zitting en rugleuning van stof.
Maar toen ze beter keek bleek dat er weinig gewoon was aan deze stoel. De rugleuning was veel hoger dan normaal en vooral veel schuiner: zo schuin dat hij in de ‘relaxstand’stond. Aan de bovenkant bevond zich zelfs een hoofdsteun daarvoor.
Dan de zitting. Die was nog merkwaardiger. Aan de achterkant had deze een normale breedte, maar naar voren liep hij breed uit: de voorzijde was dubbel zo breed als de achterzijde.
En tenslotte de armleuningen. Die waren hoger dan normaal - niet om lekker je armen op te leggen dus- en waren voorzien van een dikke laag schuimrubber. Ze volgden de zitting zodat ze vanuit de leuning naar opzij bogen.
Denise werd uitgenodigd om plaats te nemen. Het was inderdaad niet echt een relaxstoel, merkte ze. De stand van de hoofdsteun dwong haar recht vooruit te kijken, hoewel ze half lag. Aan de armleuningen had ze niets.
De bijzondere kwaliteit van de stoel werd Denise pas duidelijk bij de volgende opdracht: “Benen over de leuningen.”
Deze stoel bleek een bijzondere variant van de gynaecologische stoel. Hij deed je je dijen zo wijd spreiden dat je kut volkomen open lag.
‘Nu nog de eendebek en het plaatje is compleet,’ dacht Denise.
Dat was het moment dat het genadeschot voor Denise klonk: “Maak jezelf klaar.”
Genadeschot? Wat het dat maar, want Denise wilde dood. Meteen, om nooit meer wakker te worden.
Ze vond het al niet gemakkelijk om zichzelf klaar te maken. Meestal gebruikte ze een vibrator. Maar zonder vibrator was het .... lastig. Haar geliefden mochten ook nooit kijken. Uitgesloten. Soms smeekten ze om te mogen kijken. Ze vonden het zó opwindend zeiden ze dan. Eén keer was ze dom geweest om het toe te staan. Natuurlijk verdween toen al haar opwinding meteen.
En dan moest ze nu... Voor twee heel vervelende mannen... Waarvan één die ze haatte! Niet alleen moest ze zich strelen, ze moest ook nog klaarkomen. Verplicht. Niet: kijk maar hoever je komt, oh nee.
Ze moest. En als het haar niet lukte ... dan ... had ze gefaald. Werd ze afgekeurd. Kon ze niet langer ontsnappen. Terwijl ontsnappen nu zo dichtbij was.
Maar het werd nog erger. Lampen in het plafond werden ingeschakeld. Felle spots die slecht één doel hadden: haar kutje verlichten.
Er werden camera’s opgesteld gericht op haar kutje. Maar, vreselijk, er werd er ook één gericht op haar gezicht.
Voor zich zag ze een groot projectiescherm naar beneden zakken. Achter zich hoorde ze een vergelijkbaar geluid, dus ook dáár een projectiescherm. Een projectiescherm voor háár. En één voor de toeschouwers. Ze wist dat ze haar ogen niet zou mogen sluiten. Erger, ze zouden haar verplichten naar het scherm te kijken. Kijken naar wat haar vingers deden in haar kut en met haar klit. Kijken naar haar eigen gezicht. Kijken naar hoe geil ze werd.
Al het zaallicht werd gedoofd. De zaal werd donker. De hitte van de schijnwerpers brandden op haar huid. De camera’s gingen aan.
Het was nog veel erger dan ze zich had voorgesteld.
Meer dan levensgroot zag ze haar gezicht. Elk miezerig moedervlekje op haar huid was te zien. Uitvergroot. En haar kut idem dito. Van links genomen en van rechts genomen. Zo vormde het een drieluik met haar gezicht als middenstuk.
Ze moest haar handen naar haar kut brengen. Nu zag dat er geen twee camera’s op haar kut gericht waren, maar vier. Een technicus zorgde voor de beeldregie. Op elk moment was perfect te zien wat ze deed. Ze besloot om alleen naar haar gezicht te kijken, haar kut en klit te negeren. Ze probeerde te staren, maar dat lukte niet. Haar gezicht was zó gigantisch groot.
Weer dreigde de paniek haar te overvallen.
Weer moest ze zichzelf tot de orde roepen.
Hoe kort geleden was het dat ze gedacht had dat ze iets echt niet zo kunnen. Haar eigen geil weglikken, was het toen. Het binnenste van haar kontje proeven. Op commando geil worden. En nu...
Dat was het. Ineens wist ze wat ze moest doen. Ze had de meisjes geil zien worden. Zo was ze op commando geil geworden. Toen was het haar gelukt. Nu zou haar dat weer lukken. Toen was ze bijna klaargekomen. Nu mocht ze.
Alleen... de meisjes kon ze dankzij de verduisterde zaal niet goed zien.
Bovendien moest ze naar het scherm kijken.
Maar dat was ook niet nodig. Ze kon het beeld van hen zo weer bij zich oproepen. En dat deed ze. Ze begon te vingeren. Zag hen beide. Zag eerst hoe ze zachtjes lang hun kruis streken. Hoe ze langzaam opgewonden werden door naar haar te kijken. Ook nu zouden ze geil van haar worden. Ze zag hoe verheerlijkt ze keken. Ze voelde hoe nat ze werden. Zag dat ze even naar elkaar keken, liefdevol, geil. Hoe geil ze werden allebei, geil door naar haar te kijken, geil van haar.
Zag hen zoeken naar elkaars kruis. Hoe ze het vonden. Hoe ze elkaars handen vonden. Hoe ze die op hun eigen kruis drukten. Hand op hand. Elkaar sturend op zoek haar eigen genot. Ze werden zó geil van haar, ze moesten verder gaan. Ze zagen het glinsteren van haar kut. Ze moesten ook hun eigen kut voelen. Voelen hoe geil ze beiden waren. Zien hoe geil Denise was.
Ze voelde geil bij haar naar beneden druppen. Wist dat zij het zagen. Handen die hun jurken wegschoven, hun kutjes open nu. Bereikbaar. Twee handen in één kut. Een hand van zichzelf en een hand haar vriendin. Vingers die graaiden. Haar vingers die graaiden. Wreven langs haar klit, over haar klit, om haar klit, in haar klit wat niet kon maar zo voelde haar klit. En de meisjes die zagen dat ze vingerde. Eindeloos geil. Geil van haar. Geil van elkaar Geil van zich zelf. Ze zouden komen. Gelijktijdig zouden ze komen. Kwamen zij. Kwam zij. Ook zij. Kwam. Met een diepe schreeuw. Kwam zij kwamen zij. Kwamen ze samen samen.
Hijgen. En stilte. Toen het applaus.
Even weer de schaamte. Toen alleen de trots.
Ze was goedgekeurd.
© Paul Gérard
 | | Haremslavin | | | | incl. verzendkosten Erobird Boekwinkel | | paperback editie: € 15,00 | | hardcover de luxe: € 17,50 |
|
 verhalen maken dromen waar 
|
|
    
Lief & Streng
Bevlogen lid
Inlognaam: liefstreng
Bericht Nummer: 51
Aangemeld: 05-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 06 april 2020 - 01:09 pm: |
|
natte droom |
Pfoe, je kan het nog, Paul...
Grapje. Als er één is die het kan, in alle stijlen en situaties en het dan lekker opwindend maken, ben jij het wel.
En dis is natuurlijk heel erg naar, op zo'n vernederende manier gekeurd worden. Met al die toeschouwers (ben je trouwens vergeten, dat pictogram daarvoor - volgens mij zijn die toeschouwers behoorlijk essentieel).
Wat ik echt tof vind dat ze het nog lukt om er geil van te worden.
En dat je het als lezer ook nog gelooft ook.
ook zo'n klein detail wat ik van veel vrouwen hoor, maar nooit in een sm-verhaal: "Ze vond het al niet gemakkelijk om zichzelf klaar te maken."
Dat maakt dus alles nog een graadje erger. Die lampen en dat projectiescherm...
Paul toch, wat laat je haar lijden ... om haar dan toch weer boven laten drijven.
Wij, als toeschouwers mogen genieten van haar ondergang, die het uiteindelijk niet is.
In één woord geil.
En om met jou woorden te spreken: "applaus".
 als je geeft èn neemt heb je dubbel plezier 
| |
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 49
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 09 april 2020 - 03:28 pm: |
|
de verkoop, oftwel een grootse afsluiting van Denises Harembestaan? |
Dit verhaal vraagt om een uitvoerige review.
Het is namelijk zoveel tegelijk en bovendien duidelijk de catharsis van Denises verblijf in de Harem (mocht ik nog twijfelen dan heeft Pauls nieuwste verhaal mijn vermoeden bewezen).
Het is voor mij duidelijk dat Paul hier als afsluiting een opwindend verhaal wilde neerzetten. Maar het moest ook duidelijkheid scheppen over een aantal ‘zaken’.
Denises afscheid als slavin - waarbij het in de vorige verhalen duidelijk was dat ze daar gemengde gevoelens over had.
De liefde voor de Sheikh is duidelijk over, maar haar liefde voor anderen, en zelfs het slavinnebestaan: dat ligt veel genuanceerder.
Daarom is dat vorige hoofdstuk ook ze mooi (alhoewel dus zonder sm - volgens Paul). Dat de noodzaak tot ontsnappen groot is wordt in het eerste deel vertelt: de confrontatie met de Sheikh. En de ijzeren wetten van de Woestijn de bittere noodzaak omdat nu te laten plaats vinden èn de verschrikkelijke gevolgen van een mislukking.
Dan opent Paul met een verbluffende vondst: Denise wordt ter verkoop aangeboden door de Slavenhandelaar en de Sheikh ontmoet haar zogenaamd voor het eerst.
Dat is natuurlijk een charade alleen bestemd voor de ogen van de Rechter. Maar die is almachtig dus iedereen hoort daar in mee te gaan.
Zo kunnen nog een keer -extra- genieten van de ontluistering van Denise als blanke slavin.
Vond dat de eerste keer langzaam plaats, in een lange reeks van hoofdstukken, hier dus in één lange take. Ik gebruik het filmwoord ‘take’ want zo leest het, alsof we getuige zijn van één lange filmopname. Correctie: twee, want ze mag even pauzeren, even bijkomen.
De eerste fase is haar tot object te maken: een product dat je verhandelen kunt.
Vervolgens wordt dat vernauwd tot haar sexuele toegankelijkheid.
Ze moet toegankelijk worden voor de Sheikh. Dat weerzinwekkende proces dat tòch opwindend is: Paul beschrijft het perfect.
En dan tot slot de laatste fase: het bewijs van totale overgave.
Ik ga niet verklappen hoe emotioneel wreed de Sheikh is en met name hoe het Denise toch lukt dat te succesvol overleven, maar het is een meesterlijke vondst.
Meesterlijk omdat ze alles wat ze aan positieve ervaringen in de Harem meemaakte daarvoor gebruikt...
oftewel: het gruwelijke mooi en opwindend maken.... zonder dat het gruwelijk wordt
voor mij in ieder geval
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
SmFan
Beginnend lid
Inlognaam: logan
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 10 april 2020 - 08:51 pm: |
|
heftig opwindend |
Wat zou ik graag als gast mogen ronddarren in deze verrukkelijke Harem.
Wat kan het mij schelen dat slavinnen houden een misdaad is.
Ach, en die Sheikh, laat hem maar zijn ding doen.
Als ik maar met dat heerlijke slavinnetje die Denise heet mag spelen.. voor even
Nou ja, vooruit dan. Als ik mag toekijken
mijn god ik kom klaar .... grapje
super geil Paul super spannend
SPANKING ... lekker om te lezen - leuk om te doen ... SM
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?