De Newbies
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
Claudia was blij met wat ze zag. Het was een plotselinge ingeving geweest, maar een hele goede. Het was een prachtig gezicht, die mooie naakte bovenlijfjes boven zo’n lang oberschort.
Toen ze de dames liet omdraaien, constateerde ze dat de achterkant ook prachtig was. Net naast de benen zag je het bordeauxrode schort, net boven de billen de eveneens bordeauxrode banden die hun lijf rondgingen om voor op het schort gestrikt te worden. Verder was er vrij uitzicht. En wat voor uitzicht. Kleine, stevige, kogelronde billen. Claudia streelde ze even en bedacht dat ze op korte termijn een geldige reden moest zien te vinden om daar eens een goed pak slaag op te geven. In duplo natuurlijk.
“Meesters en Ingewijde Madelon, ik stel voor dat we de dames zo gekleed laten gaan tijdens het diner. Alleen dat schort, verder niets, ook geen schoenen. Wat vinden jullie ervan?”
Het voorstel werd uiteraard zonder tegenstem aanvaard, met de kanttekening dat de oksels nog wel van hun haar ontdaan moesten worden. Alle drie! Ook bepaalde Claudia dat alle make-up van hun gezicht weg moest en dat niet alleen nu. Tot nader order mochten ze tijdens hun trainingsperiode helemaal geen make-up gebruiken.
Theo, Frank en Madelon stonden op en liepen naar de deur. Frank zei:
“Genieten jullie nog maar even van elkaar, maar zorg ervoor dat iedereen op tijd klaar is voor haar rol tijdens het diner. Anneke is wat ons betreft nu vrij tot het diner, maar als jij wilt dat ze tot het diner onder jouw aansturing hier blijft, is dat wat ons betreft oké.”
“Dat wil ik graag,” zei Claudia, en dus bleef Anneke.
De twintig minuten daarna had Claudia verschillende houdingen met haar newbies doorgenomen. Zus Anneke had die voorgedaan en de meiden imiteerden haar. De oberschorten waren weer afgelegd. Het gaf Claudia ruim de mogelijkheid met de prachtige lijfjes te spelen, terwijl ze de indruk wekte alleen hun houding te corrigeren.
Zo kwamen ‘zitten op de poef’, ‘staan voor de muur in afwachting van straf’ (zoals Anneke gestaan had bij het incasseren van de paddle en de oliespuit), ‘staan met de armen in de nek’ en ‘staan met elkaar vastgrijpende armen op de rug’, voorbij.
Ze oefenden ook nog hoe te lopen bij het serveren van het diner, tot Claudia daarover tevreden was. Toen stuurde ze het tweetal de badkamer in om zich te gaan scheren en om de make-up te verwijderen.
Claudia bleef met Anneke achter in de kamer. Die haalde diep adem en zei toen, met iets van een snik in haar stem:
“Mag ik u wat vertellen en wat vragen, Ingewijde?”
“Natuurlijk mag dat, Anneke. Laat horen wat je op je hart hebt.”
“Ik vind het heel fijn dat u mijn zusjes gaat trainen, want ik vertrouw u. U zult dat eerlijk doen en altijd met oog voor een goede ontwikkeling van hun persoonlijkheid, ook in de ‘normale’ wereld. Maar ik heb er ook moeite mee. Ik voel mezelf heel prettig bij VBL, maar het is toch een bijzonder bedrijf. Mag ik dat mijn twee nog wat kinderlijke zusjes wel aandoen? Zijn ze er wel klaar voor? Ik kom er niet uit en ik vind het heel moeilijk om hen los te laten.
U moet weten dat zij de enige familie zijn die ik heb. Mijn ouders waren allebei enig kind. Onze grootouders leven al lang niet meer en onze ouders zijn tien jaar geleden verongelukt. Ellen en Eveline zijn nakomertjes. Ten tijde van het ongeluk waren ze 8 jaar oud en ik was net 19.
Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om die lieverds bij me te mogen houden. Zonder Meester Theo en zijn advocaten was dat waarschijnlijk niet gelukt en waren Ellen en Eveline naar pleegouders of een kindertehuis gegaan. Hij hoorde mijn verhaal bij zijn sportschool, waar ik in die tijd stage liep. Ik wist toen nog niets over VBL. En ik ben ook niet bij VBL gekomen als tegenprestatie of zo. Meester Theo deed het geheel belangeloos. Pas een paar jaar later ontmoetten we elkaar toevallig weer in de fitnessclub waar ik ook u getraind heb en toen heeft hij me gevraagd een keer met hem te komen praten over de mogelijkheden bij hem riant bij te verdienen.”
Claudia hoort meer geluid uit de badkamer komen dan ze nodig vindt voor de taken die Ellen en Eveline daar moeten uitvoeren. Maar ze laat het even gaan, omdat ze het verhaal van Anneke niet wil onderbreken.
“Maar terug naar Ellen en Eveline. We hebben het altijd heel goed gehad met elkaar, maar het wordt steeds moeilijker voor me. Ze lijken wat verlaat te puberen. Ik heb ze niet meer in de hand. Er zijn te regelmatig problemen en slechte cijfers op school. Soms vind ik hun vriendjes niet geschikt, ben ik bang dat ze alcohol of drugs gebruiken en houden ze zich niet aan afspraken over huiswerk of hoe laat ze moeten thuiskomen. En ze zien mij echt als zusje, waar ik op zich wel blij mee ben, maar ik heb niet het gezag over hen dat ze nu nodig hebben. Als ik hen zou toespreken zoals u net deed, zouden ze proesten van het lachen en gewoon hun eigen gang gaan. Toen ik daar een keer met Meester Theo over sprak, stelde hij deze constructie voor.”
Claudia ziet dat Anneke het nog steeds toenemende geluid uit de badkamer ook heeft opgemerkt en enigszins wanhopig in de richting van de badkamerdeur kijkt. Ze gaat toch maar verder.
“Ik ben dus aan de ene kant blij dat u het van me overneemt, maar aan de andere kant ga ik ze erg missen als ik ze niet meer elke dag om me heen heb. En ik ben ook bang dat ik ze dit eigenlijk niet mag aandoen. Wilt u alstublieft voorzichtig met hen zijn?”
Claudia omarmt Anneke en geeft haar een lange diepe kus. Daarna houdt ze haar gezicht heel dicht bij dat van Anneke’s en legt haar handen op Anneke’s wangen. Ze kijken elkaar diep in de ogen als Claudia zegt:
“Natuurlijk, lieve Anneke, en niet alleen omdat jij me dat vraagt. Ik zag daarnet twee fantastische meiden binnenkomen, sprankelend, levenslustig, enthousiast en inderdaad misschien ietwat naïef. Ze hebben in één klap mijn hart veroverd en ik zal alles op alles zetten om hen niet te beschadigen, maar er nog mooiere meiden van te maken dan jij al gedaan hebt. Want ook al maken ze je nu het leven moeilijk, in de basis zijn het volgens mij fijne en lieve meiden en dat is toch voor een heel groot deel aan jouw opvoeding en doorzettingsvermogen te danken, lijkt me.
Je hebt je een kanjer getoond door hen tien jaar geleden niet los te laten en van de ene op de andere dag de zorg voor hen op je te nemen, terwijl je zelf nog niet eens echt volwassen was.
Ik begrijp volkomen dat je bang bent ze te gaan missen. Ik zal aan Meester Frank voorstellen dat we jou zeer regelmatig opdragen bij ons in huis te zijn, om met ons en je zusjes te eten, maar natuurlijk ook zo nu en dan voor wat fysieke dienstverlening aan Meester Frank en mij, zoals je vandaag gedaan hebt. Wat vind je daarvan?”
Bij ‘fysieke dienstverlening’ had Claudia een brede glimlach op haar gezicht en schonk ze Anneke een niet te missen knipoog.
“Dank u, Ingewijde, dat zou ik echt fantastisch vinden. Natuurlijk vooral het eerste, maar het tweede klinkt me, na mijn ervaring van vandaag, ook als muziek in de oren”
Anneke spiegelde Claudia’s glimlach en knipoog.
Het was een fijn moment. Net zoals ze vroeger met elkaar omgingen.
Claudia moest erg wennen aan dat ‘u’ en “Ingewijde’, zeker van iemand die altijd ‘jij’ en ‘jou’ gezegd had, maar ze liet het toch maar zo. Ze had weleens begrepen dat je als manager ook enige afstand tot het personeel moest houden. Ze kon het altijd later weer versoepelen.
“Pak nu maar je jurkje, Anneke, en ga je ergens buiten deze kamer voorbereiden op het diner. Misschien kun je er wel voor zorgen dat er hier twee matrasjes en dekbedden op de grond bijkomen. Het lijkt me verstandig als ik jouw zusjes nu nog niet de vrijheid van een eigen kamer geef. Denk je dat dat kan, jij weet beter wat VBL hier allemaal voorradig heeft dan ik”.
“Ik regel het, Ingewijde, dank u wel daarvoor, dat geeft mij een heel gerust gevoel.”
Nu Anneke vertrokken is valt het rumoer vanuit de badkamer eens te meer op. Het heeft volgens Claudia inmiddels een onaanvaardbaar niveau. Dus loopt ze naar de badkamer, opent de deur en zegt:
“Wat is dat hier voor herrie? Ga rechtop in de houding staan. Ik heb toch uitgelegd dat newbies zich rustig gedragen en alleen praten als er iets gevraagd wordt? Nee, dat is geen vraag en ik hoef dus ook geen antwoord!
En wat hebben jullie eigenlijk met je haar gedaan?”.
Claudia ziet dat de meisjes behoorlijk schrikken van haar plotseling verschijnen en haar kwade stem. Ze kijkt er één aan, maar weet niet wie van de twee. Die antwoordt:
“We vonden kleurspoelingen in de badkamerkast, toen we op zoek waren naar scheerspullen, en het leek ons makkelijker voor u als we verschillende kleuren haar hebben. Ik ben Ellen en heb dus nu helblond haar. Eveline heeft het rood geverfd.”
Claudia was perplex. Het was een idee dat ze graag zelf had willen bedenken en het was eigenlijk ook wel lief dat de meiden er aan gedacht hadden het voor haar wat makkelijker te maken hen te herkennen. Maar in het kader van de training kon het natuurlijk niet. Dus zei ze:
“Ik zal eerlijk zijn, ik vind het een goed idee van jullie en ik stel het op prijs dat jullie erover nagedacht hebben hoe je het leven voor je coach eenvoudiger kan maken, maar jullie aanpak was verkeerd. Een newbie vraagt eerst of zij een idee mag opperen, bespreekt het pas als daar ‘ja’ op geantwoord wordt en voert het pas uit als haar trainer akkoord is. Dat hebben jullie niet gedaan en dus krijg je daar straf voor. Allebei 50 klappen met mijn hand op je blote billen.”
Dan grijpt Claudia beide meiden, in een plotselinge en door de meisje zeker niet verwachte beweging, stevig in hun schaamhaar en trekt daar eens flink aan. Ze doet dat zo stevig dat de meisjes van hun plaats getrokken worden en een ‘auau’ niet kunnen onderdrukken.
“Staan blijven,” bijt ze de meiden toe.
“Jullie hebben wel leuk je haren een kleurspoeling gegeven, maar het schaamhaar zit er nog, het okselhaar ook en de make-up is ook nog niet weg. Jullie zijn dus gelijk bij je eerste opdracht erg ongehoorzaam geweest. Als je een opdracht krijgt voer je die gelijk uit en tot je daarmee klaar bent, denk je er niet over ook maar iets anders te gaan doen. Je begrijpt dat ik dat ook niet ongestraft voorbij laat gaan. Hiervoor krijgen jullie allebei twee klappen met een houten paddle, dwars over beide billen.
Nu als een speer aan de slag, ik wil jullie binnen een kwartier in de slaapkamer voor de wand naast het bed zien staan, met je rug naar de muur, helemaal naakt, armen in je nek, en benen uit elkaar.
Dan kan ik jullie straffen nog uitdelen vóór het diner.
Voor elke ongerechtigheid die ik dan nog op jullie heuveltjes en onder jullie oksels tegenkom en voor elk spoortje make-up dat ik nog zie op één van jullie gezichten, krijgen jullie allebei een extra klap met een paddle. Mochten jullie het nog niet begrijpen, een achtergebleven schaamhaartje bij Ellen levert dus ook Eveline een extra klap op, en andersom. Help elkaar maar een beetje, daar heb je zelf ook baat bij.
En ik zou ook zeker maar niet langer dan dat kwartier over deze opdracht doen, want dan komt er nog het één en ander bij.”
Het bleef keurig stil in de badkamer toen Claudia die weer verliet. Anneke was, inmiddels weer gekleed in haar jurkje, in de kamer bezig de extra slaapplaatsen in te richten. Twee dunne kampeermatrasjes met een kussen en een dekbed.
Claudia kon Anneke’s zorgen ineens goed begrijpen. Als het duo al geen ontzag had voor Claudia’s optreden, dan was het voor Anneke als zusje inderdaad een nog veel grotere opgave.
Voor Claudia was het natuurlijk wel fijn dat er zo snel een onverdachte aanleiding was die haar wens deed uitkomen. Ze kon zo eens lekker op die heerlijke billen slaan.
Net binnen de tien minuten kwamen de helblonde en de roodharige nu heel gedwee de badkamer uit en gingen keurig volgens opdracht voor de muur staan. Claudia sprak hen opnieuw toe.
“Ik ga zo de straffen uitdelen die jullie in de badkamer verzameld hebben, maar eerst nog een paar belangrijke dienstmededelingen: Het diner vanavond is ter ere van mij georganiseerd. Ik wil niet dat de gasten of ik zelf afgeleid worden door fout gedrag van mijn newbies. Jullie gaan je daar dus meer dan perfect gedragen, want als ik toch fouten zie, zal ik die vanwege het belang dat ik aan de avond hecht dubbel bestraffen.
Ik weet ook dat het voor mij een vermoeiende avond wordt en ik wil dus nadien helemaal geen straffen meer uitdelen. Als jullie mij daartoe dwingen door toch fouten te maken, dan zal ik de al verdubbelde straf uitbreiden met tien slagen met een cane voor jullie allebei. Knoop dat goed in je oren!”
“Ja, coach Claudia,” klonk het twee keer achter elkaar.
“Laatste mededeling: jullie zien daar op de vloer twee matrasjes met dekbedden. Dat wordt voor de komende nacht jullie slaapplek. Door jullie gedrag van daarnet heb ik niet het vertrouwen dat jullie je een hele nacht weten te gedragen in een aparte slaapkamer. Het recht daarop hebben jullie voorlopig even verspeeld. Jullie blijven dicht in mijn buurt, dan kan ik jullie in de gaten houden.”
Misschien verbeeldde Claudia het zich, maar ze kreeg de indruk dat het dappere duo dit meer als een beloning dan als een straf opvatte. Nou ja, je kan als nieuwe trainer ook niet alles gelijk goed inschatten.
Claudia liet de meiden nu om de beurt bij haar komen om door voelen en van heel dichtbij kijken te controleren of het scheren en verwijderen van de make-up geheel naar haar wensen was gebeurd. Daar kon Claudia tot haar vreugde maar een paar kleine missertjes bij ontdekken. Eveline bleek precies op het punt waar haar gleufje begon, nog een drietal kleine haartjes te bezitten, en bij Ellen vond Claudia nog een paar stoppeltjes op één van haar schaamlippen, ter hoogte van de ingang van haar kutje.
Daarna liet ze hen om en om over haar schoot komen, steeds voor tien klappen, vijf op elke bil, totdat beide meiden er vijftig hadden gehad. Als de één bij haar op schoot lag moest de ander hardop tellen.
In één keer 50 klappen toedienen had misschien meer impact gehad, maar Claudia genoot zelf heel erg van het moment dat de meisjes zich over haar schoot bogen en van het moment dat ze weer opstonden. En dat had ze zo tien keer in plaats van twee.
Claudia sloeg niet echt hard, voor een ervaren sub tenminste, en het was ook niet heel veel, maar voor beide newbies voldoende om roodomrande en wat waterige ogen te krijgen.
Aansluitend liet ze de meiden voorover gaan staan, met hun handen tegen de muur en hun benen wijd. Net zoals hun oudere zus eerder gestaan had. Ze keurde haar werk door een hand over de gloeiende billen te strijken. Aansluitend gaf ze beide meiden twee harde klappen met de paddle met gaten, dwars over beide billen.
Niet zo hard als Madelon bij Anneke had gedaan, maar hard genoeg om gedurende de avond de afdruk van de gaten voor de overige gasten zichtbaar te laten zijn. De impact op de meiden was groter dan van de handspanking. Na een half minuutje wachten herhaalde ze dit nog een keer, wat leidde tot gesnotter bij de jongdames bij de muur.
Claudia wreef de billen nu in met een beetje bodylotion. Dat was niet echt nodig, maar het bood haar de mogelijkheid nog even met Ellen en Eveline te spelen. Ze liet haar handen daarbij voor het eerst ook even kort over en in hun kutjes glijden en genoot van de reacties in de vooroverstaande lijfjes. Wat kwamen er twee mooie dagen aan.
Daarna liet Claudia Ellen en Eveline overeind komen. Ze knoopte zelf hun oberschorten voor, keek hoe de verschillende tinten rood op de billen bij het bordeaux van het schort pasten en stuurde haar pupillen de kamer uit om hun serveertaken op te pakken. Zelf zakte ze in een stoel, om nog even bij te komen van de kennismaking met haar nieuw vriendinnetjes, in afwachting van het diner.
Wegtrekkend beeld
Claudia deed haar ogen open. De beelden trokken weg, het geluid uit de badkamer werd weer hoorbaar. Ze keek op de klok. Half drie. Nog een half uur voordat Ellen en Eveline uit de badkamer zouden komen. Dat hoopte ze tenminste, want ze had, zoals ze ook al had voorzien, helemaal geen fut meer en bij eerder of later zou ze zich toch weer verplicht voelen de dames nog een keer toe te spreken en te straffen. Vooral in het begin van de training leek het haar verstandig straffen meteen uit te delen na het constateren van de overtreding. Jonge hondjes straf je ook meteen, later heeft het geen zin meer. En dit waren toch ook net puppy's?
Maar ze had nog een half uur. Genoeg om het hele diner nog een keer in detail aan haar ogen voorbij te laten glijden.
© Subadoration, 01-2010}
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
De Newbies
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?