Eerlijk oversteken - deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
Onderaan de trap was het schemerig. Een soort portaaltje met één nogal zware deur. Ik was bang nadat de deur was opengezwaaid, het licht aangeknipt.
“Ik wil dat je me voorgaat, slavin” zei Rudolf.
Ik bleef aarzelen. Het was fysiek haast onmogelijk mijn ene been voor het andere te zetten. Vier keer kreunen dan maar? Nee, dat kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen. Mijn hoofd zei dat dit het enige verstandige was, maar ik was op gevoel onderhand zo ver meegegaan in dit avontuur dat ik op z’n minst wilde weten wat Rudolfs slavin te wachten stond daar achter die deur. Dus haalde ik diep adem en wandelde verder. Achter de deur was een halletje, wat leek op de entree naar een tweede huis, een compleet nieuwe woning. Aan de kapstok hingen een paar jassen (geen vrouwenmantels). Er was een kabinet met daarop wat enveloppen alsof er post bezorgd was. Ik kreeg een zacht aanmoedigend duwtje in mijn rug. We bereikten een gangetje dat toegang gaf tot drie deuren. Iene miene mutte, zei mijn hoofd. Met een lach als een quizmaster leek Rudolf koers te gaan zetten naar de rechterdeur.
Die kennen we, daarachter zit de hoofdprijs dus niet…
Rudolf veranderde van koers en zwaaide de linkerdeur voor me open. Ik zag een woonkamer, tamelijk normaal, redelijk knus zelfs, ingericht. Mijn ogen vlogen schichtig in het rond tot ze de makkelijke stoel zagen in de verste hoek. Aan de stoel was niks abnormaals te zien, maar boven de stoel hing aan het plafond een katrol. Er zat een touw op die katrol, zag ik.
“Ja, Renate,” zei Rudolf, “ga maar naar de stoel.”
“Ga zitten, op je knieën.”
Ik registreerde mijn bewegingen, mijn knieën die de stoel bestegen, maar eigenlijk wilde mijn hoofd niet goed geloven dat ik het deed, gehoorzamen, mezelf nog verder in dit avontuur storten.
“Geef me je polsen…”
Ze gingen de lucht in. Mijn billen moesten los van mijn kuiten de lucht in. Mijn romp moest recht, mijn kleren gladder eromheen. Steeds hoger moesten mijn armen, ontnuchterend en ontwapenend hoog. Met een diepe gealarmeerde zucht bekeken mijn ogen mijn geknielde houding, mijn dijen schrijlings en mijn romp gestrekt, zodat mijn tieten opeens opvielen. Een mooi lichaam in lelijke kleren, dacht ik, en plotseling wenste ik naakt te zijn. De stoutmoedigheid van die gedachte bezorgde mijn wangen een nieuwe, hete blos. Rudolf prutste met touwen. Schiet nou toch op, dacht ik.
Mijn armen hingen dan nu toch verticaal in de lucht. Het ongeduld van daarnet, die roekeloosheid, was wel weer voorbij, want Rudolf was achter me, achter mijn kont, en ik kon de ogen waarmee hij me bekeek, vooral daar bekeek, wel ongeveer indenken. Er ontsnapte een klein, zielig geluidje vanachter mijn knevel toen zijn hand me begon te betasten. Zijn trippelende vingertoppen bepaalden eerst mijn rondingen. Ik gooide mijn hoofd in mijn nek en klom in de touwen. Ik slikte een kreungeluid in toen vorm en omvang van mijn heupen bepaald werden. Ik voelde ze ook terwijl ik weer stilzat. Ze waren te breed voor de rest van mijn lichaam, maar dat was niet erg, niks erg hoor. Ik was slank, zelfs een tikkeltje mager op sommige plaatsen, maar daar waar ik nu betast werd, was ik royaal bedeeld en gul geschapen. Bekijk me maar met je gulzige ogen, dacht ik, en durfde nadrukkelijker, openlijk wellustig te kreunen.
“Ik ga je slaan omdat je jouw eigen boontjes niet kunt doppen. Liever dan in jouw onderhoud voorzien, laat je jezelf onderhouden door de maatschappij. Vermoedelijk denk je zelf dat je jouw uiterste best doet om weer aan de slag te komen, maar misschien is het beter dat je eens even goed nadenkt, en jezelf afvraagt of je werkelijk doet wat in je vermogen ligt.”
Er stonden tranen in mijn ogen. Tranen die ontsnapten toen zijn vingers begonnen te tornen aan het bandje in mijn haren. Hij wilde me mooi maken voor hij me ging slaan. Ik voelde me zieliger dan ooit terwijl mijn haren langs mijn wangen kietelden, langs de doek die mij het recht van spreken, het recht op weerwoord tegen zijn aantijgingen ontnam.
Waarom laat je jezelf vernederen, door een onbekende nog wel?
Vreemde handen betastten mijn spijkerbroek aan mijn voorkant. Ze wandelden langs mijn rits tot ze tussen mijn benen waren. Ze duwden daar op mijn vlees, ontlokten me beschaamde kreungeluidjes. Ik was daar warm. Ik was er geil geworden…
De rits ging open. Met zachte schokjes werd de broek omlaag getrokken. Ik voelde mijn onderbroekje – 3 voor 7,50 bij Zeeman – een stukje mee rollen.
Even flink zijn en je hebt straks 200 euro.
Zou je dit gedaan hebben als je geen geld gekregen zou hebben?
Dit was de vraag die mijn onrustige hoofd zich stelde terwijl mijn billen bloot waren en krampachtig wrikkend afwachtten tot de afstraffing zou beginnen.
Zou je jezelf tekort gedaan hebben als je nee zou hebben gezegd?
Ik had geen ervaring. Ik had alleen mijn hoofd, die sinds dat ik seksuele fantasieën had, een duidelijke voorkeur had mezelf in onderworpen posities te portretteren. Met andere woorden, ik was altijd wat weifelig ten aanzien van mijn masochistische capaciteiten, mijn vaardigheid om te genieten als het er ooit op aan zou komen, als het ooit om het echie zou zijn.
Nu was het om het echie. Een vlakke hand kletste neer op mijn billen, een hete, pijnlijke veeg, afwisselend links en rechts. Ik schoot overeind onder een nieuwe aanraking, zo veel pijn deed hij me. Mijn verwezen ogen vielen open en staarden naar de donkere muur, terwijl mijn hoofd besefte dat de uitslag van mijn examen alle twijfels wegnam, want ik voelde tussen de klappen door mijn lijf in vlam staan, hunkeren naar meer slaag, en een nog diepere, nog brutalere vernedering.
Na tien hield het even op en voor mijn gevoel viel ik in een ravijn, terwijl het alleen maar mijn romp was die ophield met in de touwen klimmen. Instinctief liet ik mijn lichaam bevriezen, mijn kont braaf in de lucht, pal tegenover de handen en ogen van mijn meester. Ik voelde de hitte van de seks vanuit mijn buik opstijgen naar mijn tieten en naar overal.
“Hoe is het nu, Renate? Durf je met droge ogen te beweren dat je genoeg solliciteert, en dat je ook je best doet op al die brieven?”
Nadat ik met het huilerige kopstemmetje dat ik van mezelf haatte had gezegd wat hij wilde horen, dat ik genoeg noch mijn best deed, staarde ik langs mijn smalle, compacte lichaam omlaag en verlustigde mezelf aan mijn eigen aanblik. Je vindt jezelf mooi, dacht ik verwonderd, voordat hij zei dat hij vond dat ik nog meer klappen had verdiend en ik “Ja meester” zei. En dat meende.
Mijn haren kietelden langs mijn armen, die bijna bloot waren nu de mouwen van mijn sweater afgezakt waren. Hield hij van de sproetjes op mijn armen? Hield hij van mijn billen, nu hij ze bekeek met ogen die mochten uitzoeken waar hij me pijn kon doen? Zou het kunnen dat hij straks nee zou zeggen, zo van sorry Renate, maar dit is het toch niet helemaal.
De nieuwe klappen maakten gestructureerd denken onmogelijk. Dat is het geweldige van deze behandeling, bedacht ik, toen de tweede serie over was, en mijn dijen heftig rillend wachtten tot de pijn zou luwen. Het rationele wordt eruit geslagen. Er is helemaal niks rationeels aan hier op mijn knieën zitten, aan mijn armen hangen, angst voelen, en het volgende moment seks…
“Je krijgt er nog 10, lieveling, want het windt me op je te slaan” zei een stem, een poeslieve, nogal vreemde stem.
Het leek de stem van zo’n anonieme meester uit mijn dromen, zo’n meester waarvan het gezicht altijd vaag blijft. Maar nu herinnerde ik me Rudolfs gezicht haarscherp, vlak voor zijn hand me opnieuw pijn deed.
Het windt mij op geslagen te worden, dacht ik, terwijl ik me concentreerde op het dansen van mijn heupen, het trillen van mijn armen, de rukken van de touwen in het vlees van mijn polsen. Het voelen van de touwen vertelde me keer op keer dat ik gevangen was genomen, gevangen om pijn te lijden en vernederd te worden. Het was ongelooflijk. Het kostte me moeite om mijn lichaam stil te houden nadat de hand weer even rustte. Ik waagde een blik op mijn lijf en betrapte mezelf op de wens het naakt te mogen zien. Ik was gulziger dan Rudolf.
“Renate, daarnet dacht ik dat ik het hierbij zou laten, bij dertig harde klappen op je blote kont…”
Oh toch niet dus?
“Maar eerlijk gezegd ben ik nogal verhit geraakt. Eerlijk gezegd brand ik van verlangen je naakt uit te kleden. Ik ga doen waarnaar ik verlang, Renate, tenzij je nu die vier kreuntjes laat horen.”
Ik liet er eentje horen, en nog één. Toen zat ik roerloos en geluidloos, bevreesd als ik was bevrijd te worden. Eventjes later staarde ik met natte ogen naar een schaar die in de lucht knipte.
“Ik ga korte metten maken met die goedkope zooi.”
Je hebt makkelijk praten. Ik eet nu straks drie maanden geen vlees, terwijl het voor jou één dot gas minder met de boot is.
Er rolde een traan langs mijn wang, een traan die niet gezien werd door de man die de schaar in mijn zwarte sweater zette. Twee voor 18 euro bij de laatste keer opruiming. Ik hoorde de schaar piepen en voelde het metaal van mijn arm in mijn oksel kruipen. Ik voelde de stof die kapot gemaakt was, kriebelen.
“En je had al zo weinig,” klonk Rudolf stem, zo honend dat ik flink met mijn ogen moest knipperen om mezelf een huilbui te besparen.
Ik keek naar de donkere muur en voelde hoe mijn roze T-shirt, vier voor 10 euro, in een paar knippen waardeloos werd. Rudolf was 19,95 van mijn blote tieten verwijderd. Ik herinnerde me dat ik twee weken met een setje voor de halve prijs in mijn handen had gestaan, maar dat was zo lelijk dat ik had gewacht tot de nieuwe maand uitbetaald was.
Neem het.
De hand van mijn meester greep mijn broekje dat me van voren nog bedekte en gaf het een misprijzende ruk. Meteen begonnen zijn handen te voelen wat zijn ogen konden zien. Plotseling was ik weer lelijk, zo houterig, nogal vel over been eigenlijk.
Mooi slank. 60 Kilo schoon aan de haak.
De handen zetten me in vuur en vlam, en het was overduidelijk dat de eigenaar van de handen in vuur en vlam stond van datgene wat hij voelde. Was er niet zo iets van een afspraak van niet neuken?
Maar het leek wel niet meer uit te maken dat ik hem helemaal niet kende. In mijn hoofd roeide mijn verlangen één voor één al mijn bezwaren uit. Al die truttigheid ook. Dit was toch SM? Dan was ik toch van hem en mocht hij toch alles met me doen wat hij maar wilde?
Zijn touwen vinden dat trouwens ook.
Uiteindelijk liet hij me los en hoorde ik achter mijn rug, mijn zacht wiegende kont, hoe hij zich uitkleedde.
“Geen penetratie, Renate. Ik hou me aan mijn belofte.”
Ik herademde enigszins. Het korte moment van ledigheid, van niet meer betast en gek gemaakt worden, had die gedachte van geneukt worden door een vreemde, wat genuanceerd tot toch wel een beetje verregaand…
Hij verscheen in mijn gezichtsveld toen hij naakt was. Een lange, vrij tengere man, met een gladde, bleke huid en een niet overdreven omvangrijk geslacht, waarvan de top rood van nijd was.
Met een kreuntje begroette ik zijn uitgestoken hand, die het op mijn tepel voorzien had. Hij wreef me maar kort, want het duurde maar eventjes voor ik steigerde onder zijn aanrakingen. Zijn andere hand daalde brutaalweg langs mijn buikje af, duwde in mijn kruis en liet me voelen en ruiken hoe kletsnat ik was. Ik gooide mijn hoofd in mijn nek en voelde zijn vinger penetreren. Ik kreunde eventjes van remmingen en van God los. Door met zijn vinger in me op en neer te gaan, bracht hij mijn lichaam op een rand van de explosie. Zijn ogen bekeken me gulzig en seksbelust, brandden zich vast op mijn uiterlijkheden terwijl hij zijn geslacht pakte en begon op te winden. Ik wendde mijn gezicht af
Tjonge wat smerig…
Smerig was een woord voor buiten deze kamer, voor andere omstandigheden dan dit rendez-vous. Terwijl zijn hand bleef komen om me op de rand van een orgasme te houden, maar steeds net niet eroverheen, besefte ik dat ik een nieuwe minnaar gescoord had. Op een koude ochtend op weg naar de brievenbus van de Sociale Dienst was ik de nieuwe man in mijn leven tegen het lijf gelopen. Iemand die een volkomen mysterie was, misschien zelfs de verpersoonlijking van alles wat ik niet wilde. Eén ding stond vast; Hij wist me heet te krijgen tussen mijn dijen.
Oh nee, hij gaat het op me spuiten…
Ik begon te murmelen, hard en langgerekt te protesteren, terwijl ik de lul zag sidderen, de hand die hem opwond, nog een versnelling hoger zag gaan. Ik wendde mijn gezicht af en was weer terug in mijn rol, het werkloze meisje dat door de dikke VVD’er gestraft werd voor haar onvermogen een baan te vinden. Zijn sperma landde op mijn buik en spatte in klodders tussen mijn borsten. Ik rook het en stopte met ademen. Toen hij naar me keek vlogen mijn ogen opzij.
Je gaat natuurlijk zeggen dat ik met al dat niksdoen klaarkomen niet verdien.
Maar zijn handen grepen mijn dijen vast en kneedden ze waanzinnig bezitterig. Ze kneedden mijn striemen. Hij beluisterde mijn gekreun en begon mijn kut te likken zodra ik zielig en hulpeloos en onbeholpen klonk. Voor de zoveelste keer klom ik de touwen in, steeds hoger, een hoogtepunt tegemoet…
3.
“Ja,” zei ik.
Ik stond er stijf en houterig bij. Ik wilde heel erg graag weg. Sinds dat de seksuele energie rillend en kreunend was weggevloeid uit mijn lichaam, voelde ik me onwerkelijk en belachelijk in dit huis en in deze kamer. Onder de douche daarnet was ik bang geweest, bang dat hij me zou komen verkrachten. Nu was ik nog steeds bang dat hij dat wilde.
“Dan bel ik je. De precieze tijd kan ik je niet zeggen. Reken op een frequentie van twee keer per maand.”
“Goed,”zei ik, en haalde diep adem toen de deur naar de vrijheid openging.
In mijn portemonnee zat 308 euro en 34 cent.
“Kleedgeld,” had hij gezegd bij het vijfde en zesde biljet.
Ik probeerde te bedenken wanneer ik voor het laatst meer dan één 50-eurobiljet in mijn portemonnee had gehad.
“Ik zou het fijn vinden als je de volgende keer iets draagt wat je leuk vindt om aan te hebben,” waren zijn afscheidswoorden.
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
