Straf - deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
De vent die haar had uitgekleed was één en al handen geweest. Overal had hij aangezeten, maar wat kon ze er tegen doen? Waarschijnlijk mocht ze blij zijn dat hij haar niet verkrachtte.
Hij had haar uit haar cel gehaald en meegenomen naar een tamelijk grote ruimte. Aan één kant ervan was een lage verhoging, net hoog genoeg om een kop boven een groep mannen uit te steken en ze te kunnen toespreken. Die mannen waren er ook, de ruimte stond vol. Judith werd meegenomen naar die verhoging en met het gezicht naar de mannen gezet.
Ze ging bijna dood van schaamte toen ze even durfde te kijken. Alle mannen stonden haar ongegeneerd te bekijken en die vent liet het rustig toe.
Toen het gepraat wat minder werd pakte hij haar shirtje van onderen vast en trok het langzaam omhoog. Judith kon gewoon niet anders dan reageren. Ze keek hem vuil aan, pakte zijn handen en zei hem in plat Haags dat hij zijn poten thuis moest houden.
De blik die ze toen terug kreeg deed haar in één keer verbleken. Wat hij zachtjes tegen haar zei wist ze niet, maar wat ze wel wist was dat ze het niet wilde meemaken.
Doodgemoedereerd trok de kerel haar shirtje uit. Een luid commentaar steeg op uit al de mannenkelen toen haar bovenlichaam naakt getoond werd. De hoer had niet eens een bh gedragen, ze zou gestenigd moeten worden. Maar het waren wel hele lekkere borsten, dat dan weer wel.
Toen het commentaar weer bedaarde maakte de vent haar rokje los en liet het vallen.
Een nog veel groter tumult brak los. Wat was dat? Dat was toch geen ondergoed? Je zag er dwars doorheen! En zie, het laat haar billen bloot (de man op het podium toonde even bereidwillig haar achterkant). Dit was niet zomaar een hoer, die was de grootste hoer die ze ooit gezien hadden.
Judith wist van de schaamte niet meer waar ze het zoeken moest. Alleen Ed zag haar zo in haar slipje. Ze was niet bleu, zat ook op het strand met niet al te veel bedekking, maar dit was te erg. Wat zou er wel niet gebeuren als die man de controle verloor?
Toen de man zijn duimen in haar slipje stak sloot ze haar ogen en kromp ineen. Het gehuil dat losbarstte was ook haast niet van de wereld.
Zie, de hoer heeft al haar haar verwijderd. Wil ze een klein meisje lijken? Zijn die westerse mannen daar soms gek op? En dan hebben ze commentaar dat wij wel eens met een jongetje spelen. Kijk nou toch, je kunt alles zien zitten!
De mobiele telefoon van de man ging. Hij pakte hem en liep de ruimte uit omdat hij door het tumult niets kon verstaan. En liet daarmee Judith alleen.
Het duurde maar even en ze kwamen naar voren. De eerste handen betastten haar al binnen enkele seconden nadat de deur achter de man dicht was gegaan. Geen van die kerels kon zijn poten thuis houden. Haar borsten, haar billen, haar vagina, alles werd betast en soms zelfs gepenetreerd en niemand die ingreep, niemand die wat deed, niemand die maar een spoortje van bereidheid toonde haar waardigheid te beschermen. Die had ze immers ook niet? Ze was een hoer, ze was het laagste van het laagste.
Daar kwam nog bij dat ze werkelijk op knappen stond. Ze had veel te drinken gehad sinds gister en geen enkele gelegenheid om te plassen. Ze kon het altijd goed ophouden, maar er waren toch grenzen. Ze was bang dat ze bij de eerste klap haar blaas al niet meer onder controle zou hebben. Maar als het niet dan was dan zou het toch zeker bij één van de volgende slagen gebeuren. O, die slagen zou ze misschien nog wel met waardigheid in ontvangst kunnen nemen, misschien zelfs wel zonder te schreeuwen. Maar als je blaas zich leegde, ten overstaan van honderden mensen?
Pas na een eeuwigheid kwam de man terug. Het kostte hem veel moeite om weer bij haar te komen want de gemoederen waren behoorlijk verhit geraakt. Judith was inmiddels op de grond gevallen en wachtte het moment af dat ze verkracht zou worden.
Goddank kwam het zo ver niet. De man duwde de kerels opzij en trok haar overeind. Hij wachtte rustig tot het stil werd en zei zachtjes iets. En de weg naar de deur werd vrijgemaakt, alhoewel Judith’s billen nog door heel wat mannen werden betast toen ze met hem mee liep. Maar ze dacht niet dat hij er gevoelig voor zou zijn als ze dat zou zeggen.
Het zonlicht was verbijsterend fel na anderhalve dag in de kerker. Er stonden mensen te wachten en ze joelden haar uit en smeten met straatvuil. Het leken verdorie de Middeleeuwen wel. Ongelooflijk, compleet met boerenkar met een os er voor. Dit moest toch wel een droom zijn?
Ruw werd ze in die kar geduwd en daar ging ze. Poedelnaakt, strak geschoren, temidden van een meute waarvan de vrouwen met van alles en nog wat bedekt waren. Het merendeel van de mannen, oud net zo goed als jong, getrouwd net zozeer als ongetrouwd, had nog nooit een naakte vrouw gezien. Sterker, het merendeel van de vrouwen ook niet. Die wasten zichzelf onder hun kleding.
Afgrijzen, minachtig en haat streden om de voorrang in de blikken die haar bestreken. Hoewel, wat verder naar achteren, waar de mensen meer westerse kleding droegen, werd er ook gelachen. Naar haar, naar elkaar. Ze begreep niet wat er in hemelsnaam te lachen viel. Hier te staan, voor de blikken van het volk, een pak slaag op komst. Maar toch: ze bedekte zich niet, droeg haar lot in waardigheid. Straalde zelfs iets uit van medelijden voor zoveel achterlijkheid.
Maar de dierlijke lust van enkele mannen ontging haar toch ook niet. Ze hoopte toch wel dat ze beschermd zou worden na het vonnis.
De rit duurde lang, veel te lang. Ze werd de halve stad doorgevoerd en overal getoond. Maar tot haar afgrijzen zag ze dat ze hier toch niet zo achterlijk waren dat ze nog geen mobieltjes hadden waarmee ze konden filmen. Ze zag haarscherp voor zich hoe talloze mannen zich zouden afrukken op het zien van haar naakte lijf. Mijn god, is er meer schaamte mogelijk dan de allerdiepste schaamte?
Bij het schavot werd ze ruw uit de kar getrokken en de trap opgeduwd. Meer handen op haar kont en tussen haar benen.
O, maar het kon nog erger. Op het schavot werd ze aan alle vier de zijden getoond. Eerst haar naakte voorzijde, dan haar gebukte achterzijde. Diepe schaamte vervulde haar maar ook razernij. Enerzijds hier zo preuts en tegelijkertijd..... Sommige kerels riepen haar zelfs als ze een foto van haar maakten, wilden dat ze naar de camera keek. Na twee keer wist ze wel beter.
Maar veel tijd tot nadenken kreeg ze ook nu niet. Ze werd over een bok gespannen, strak gespannen. Haar benen wijd uiteen. Het kon niet anders of heel wat mensen achter haar hadden een helder uitzicht op haar ..... Dat had zelfs Ed nog nooit zo gezien. Ze wilde hem altijd aankijken als ze naakt was, oogcontact houden. Ze kon het niet verdragen als hij zich zou verlustigen aan haar achterkant. Als hij op haar geilde wilde ze dat zien.
Maar ze had geen tijd om te denken want ze had Ed gezien, bijna vooraan. Ze probeerde met haar gezicht aan hem duidelijk te maken dat het wel goed zou komen, dat ze het wel zou redden. En hij keek terug, maar wat keek hij raar terug. Hij leek wel in vervoering. Gatver, dat was hij ook, hij had een paal in zijn broek! Ed, wat doe je? Je kunt toch niet......?
Ze schrok van een stem achter haar. Op luide toon werd iets afgekondigd. Haar vonnis, ongetwijfeld
Er knapte iets in haar geest toen er zelfs om werd gelachen. Alweer gelachen. Onbedaarlijk gelachen. Wat mankeerde die lui toch?
Er kwam een man voor haar staan. Hij pakte haar bij haar kin en trok haar hoofd omhoog. Hij wachtte net zo lang tot ze hem aankeek. Toen lachte hij naar haar, maar wat een vriendelijke lach leek eerst werd allengs meer een genietende lach. Zijn gezicht dat je best knap zou kunnen noemen werd een tronie. Jazeker, dit was de man die haar zou slaan, dat wist ze pertinent zeker. Ze probeerde hem hooghartig aan te kijken maar dat lukte niet zo best want zijn grijns werd alleen maar breder.
Van links kwam iemand met een lange stok. Dun als stevig bamboe. Het had niet de bobbels van bamboe ook, gelukkig.
De man toonde haar dat het een klein beetje buigzaam was. Ook sloeg hij er een paar keer mee in de lucht. Het swoesjjjj-geluid zou haar haar hele leven bijblijven.
De man keek haar nog eens doordringend aan en liep naar haar achterkant. Daar werd het geswoesjjjjj hervat en het publiek had grote pret om de sprong van schrik die ze telkens maakte, voor zover haar banden dat toelieten dan.
O god, nu legde hij die stok over haar billen. Hele kleine tikjes gaf hij ermee, als om de plaats te bepalen. Het publiek werd steeds luidruchtiger. Judith spande al de spieren in haar lijf toen de stok werd opgetild. Toe dan, sla dan, dan heb ik de eerste maar gehad. Maar de sadist legde de stok weer neer en hervatte zijn verkennende getik. Judith zweette peentjes en bibberde van angst.
Er werd nog steeds geroepen en gelachen toen de eerste striemende slag volkomen onverwacht op haar billen terecht kwam. Onbedaarlijk pijnlijk was het. Een afgrijselijke gloeiende baan die in één onderdeel van een seconde over haar zitvlees was getrokken. Die vent sloeg verschrikkelijk hard! Dit ging ze niet uithouden.....
En het werd alleen nog maar erger. De pijn kwam in golven op, steeds sterker. Oooooh, de tranen biggelden over haar wangen. Ze beet haar lippen stuk om maar iets te kunnen doen. Het voelde of er een centimeters diepe voor in haar was getrokken
De tweede, derde en vierde kwamen snel na elkaar. Goddank, dan was het maar geweest. Maar de pijn van elke afzonderlijke striem was er niet minder om. Die werd met elke seconde heftiger. De pijn werd gillend, gekmakend. En nog zes te gaan! Met een volle blaas!!
De vijfde werd weer gerekt. Stok op de billen leggen, schijnbaar uithalen, stok weer neerleggen, paar positiebepalende tikjes, weer optillen, nog eens neerleggen. Toch nog weer onverwacht, de vijfde slag. Uiterst bovenaan haar billen waar het vlees minder wordt. De man nam een risico want de ruggengraat mocht hij natuurlijk niet raken.
Judith’s benen trilden inmiddels, ze kon er nauwelijks meer op staan. Ondanks dat ze op de bok lag had ze geprobeerd haar benen te strekken, maar het wilde niet meer. Het deed zo verschrikkelijk pijn dat ze bang was te zullen flauwvallen. Op dat moment verslapte haar aandacht en voor ze het nog kon stoppen ontlaadde haar blaas zich. De beul en zijn gezelschap sprongen achteruit en verkondigden met luide stem wat de hoer nu weer deed, dat ze toch eigenlijk minder dan een varken was. De menigte huilde van afkeer en er regenden stenen om haar heen, maar ook op haar rug. Nooit in haar leven zou ze zich ooit meer schamen dan nu op dit moment, terwijl de laatste druppels uit haar lekten.
Maar al snel had de beul weer alle tijd. Hij had eigenlijk spijt van die serie van drie knallende slagen die hij eerder op die blanke hoerenkont had gegeven. Veel te snel, veel te genadig. Maar hij had nog nooit zo’n mooie kont gezien. Beetje mager misschien, maar alles strak en glad en in de juiste proporties. En dan dat pruimpje......O was was dat lang geleden dat hij zich in zo’n pruimpje geboord had. Geil had ze hem gemaakt. O, als hij zijn gang zou kunnen gaan was ze nog niet klaar met hem.
Hoewel haar achterste in vuur en vlam stond moesten er nog vijf komen. Ze was nog maar op de helft en nu al een flauwte nabij.
De beul maakte er natuurlijk een show van. Hij rekte de slagen tot het uiterste en sloeg zo hard hij kon. Judith merkte er eigenlijk steeds minder van. Ja, ze voelde de slagen maar al te goed maar kon de gevolgen in de verzengende pijn niet meer apart onderscheiden. Haar billen voelden aan als gehakte biefstuk. Er kon wel kokend lood overheen gegoten zijn, zo zeer deed het. Haar hele kont leek wel toch dubbele proporties gezwollen en klokte als een zwerende vinger. Huid kon ze niet meer hebben, haar vlees moest blootliggen en geopend zijn.
Ze trilde over haar hele lijf en was nauwelijks meer bij zinnen.
Maar dat was allemaal niet zo. Ja, er waren kneuzingen maar niets dat niet snel zou herstellen. En ze had pech. Pas bij de tiende slag opende haar huid zich en vloeide haar bloed. Gelukkig wist ze niet dat als dat gebeurde, het slaan moest stoppen. Ja, zelfs bij de eerste slag. Natuurlijk waren de mannen die sloegen ervaren en daar zeer op gespitst maar soms was het huidje dunner dan ze dachten. Maar natuurlijk, opengeslagen huid moest gespaard worden. Ja kom zeg, ze waren toch geen barbaren!
Maar Judith was nauwelijks nog tot denken in staat toen ze werd losgemaakt en van de trap werd geduwd. Naakt als ze was kwam ze tussen het volk terecht. Talloze handen begonnen weer te graaien. Overal werd ze betast en geknepen. Ze gaf zich eraan over, het kon haar niet meer schelen.
Ze merkte dan ook nauwelijks dat Ed de meute aan de kant sloeg en haar in zijn armen nam. Dat lukte hem opmerkelijk gemakkelijk, het volk liet zich nogal gedwee verjagen.
Enkele dagen later, toen ze weer wat was opgeknapt, waren ze samen in een hotel. De meiden waren bij het zwembad, in de gaten gehouden door hotelpersoneel dat van Ed flink wat geld had toegestopt gekregen als die meiden maar niet uit het oog verloren werden. Ha, dat vonden die kerels vast nog niet erg ook, naar die twee meiden in hun kleine bikini’s te moeten kijken.
Met haar rug en billen ging het alweer veel beter. Kneuzingen, pijnlijk, maar ze kon er al weer voorzichtig op liggen. Op deze kruk zitten ging net als ze haar kont ver genoeg over de rand stak. Het zag er niet echt vrouwelijk uit, maar dat deed haar ruime, alles bedekkende kleding ook niet.
Ed regelde de snelst mogelijke uittocht uit dit gruwelijke land en zij wachtte in de bar, van waaruit ze hem kon zien. Pratend met een belangrijk uitziende man. Grapjes makend, slijmend. Op en top de verkoper die hij was. Soms had ze er een hekel aan maar nu vond ze alles best. Desnoods kroop hij die vent in zijn kont. Ze kon niet wachten tot ze weer thuis was. Veilig. Zo ondergewaardeerd als het zo gewoon is in je dagelijks leven.
Dan zou ze ook eens met Ed praten over die erectie van hem. Wat was dat geweest? Ze wist eigenlijk niet eens of ze er wel kwaad om moest worden en dat op zich verwonderde haar al. Maar terugkijkend – nu al – moest ze zichzelf bekennen dat ze meer gevoelens had gehad dan de overduidelijke schaamte en angst. Nee, een zekere tinteling was er ook geweest. Moeilijk te beschrijven, maar als het niet zo idioot was zou ze het nu misschien wel opwinding moeten noemen. Opgewonden raken van naakt in zo’n menigte staan en gestraft te worden. Het was toch te gek voor woorden. Maar die paal van Ed betekende misschien wel dat hij ook......
Ze dronk wat water. Naast haar hoorde ze twee mannen praten. Ook toeristen. Britten zo te horen. Of misschien werkten ze hier wel.
“Heb je het gehoord? Het is ze weer gelukt.”
‘Wat?”
“Ze hebben weer een toeriste opgepakt en die zover gekregen dat ze zich in het openbaar naakt heeft laten geselen. Moet wel een lekker ding zijn geweest, met alles erop en eraan. Mooi geschoren poesje.... Nou ja, ik heb het in elk geval helaas niet gezien. Maar ik vraag me toch werkelijk af hoe ze dat doen. Hoe ze dat voor elkaar krijgen. Ik bedoel, hoe dom kun je zijn?”
“O dat bedoel je. Ja, dat heb ik ook gehoord. Maar deze keer is anders geweest. Niet alleen zijn er weer tientallen mensen geweest die het hebben gefilmd met hun mobieltjes, het internet staat er vol mee, maar ik heb gehoord dat het ook professioneel gefilmd is en dat de persbureau’s nu toch interesse hebben getoond. Misschien zien zij er ook de grap... Krijg nou wat.”
“Wat?”
“Kijk dan, onze buurvrouw hier is van haar kruk gevallen. Mevrouw! Mevrouw, wat is er? Ze is bewusteloos! Flauwgevallen!!”
© Janneman, augustus 2007
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
