Madeleine - deel III
deel III (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
Wat gaat er nou toch allemaal in dat koppie om? Moet je dat nou toch zien liggen. Die ogen zijn als lichtkranten, alleen in een taal die ik niet ken. Van alles flitst er langs. Fijne dingen, mindere dingen, heerlijke dingen, afschuwelijke dingen. Allemaal in split-seconds maar daarom niet minder hevig.
Ik heb het idee dat mijn woorden nog meer aankomen dan alle andere dingen die ik met haar doe. O, ze waren ook bedoeld om haar te vernederen want het is duidelijk dat dit teefje geilt op vernedering. Veel meer nog dan op pijn, en pijn geilt haar al zo op.
Maar.
Op dit moment voel ik er eigenlijk niet zoveel voor haar nog verder te geselen. Ze vindt het zo lekker dat ik vast te hard moet slaan, dat ik vast door haar velletje heen zal gaan en eigenlijk wil ik dat niet. Helemaal niet? Nee, nog niet. Want ze heeft een verlangen in me opgewekt dat groter dan groot is. Ik wil met haar spelen. Ik wil vaker met haar spelen. Ik wil zo vaak met haar spelen dat ik haar leer kennen, dat ik haar kan lezen als een open boek, dat ik dingen kan doen die ze mateloos opwindend vind. Ik weet hier gewoon niets van en ik wil dit moois dat ik hier heb ontdekt niet stuk maken. Die grote ogen hebben me gevangen en ik wil niets liever dan haar leiden naar de toppen van haar genot. Maar daarvoor moet ik leren. En nog wel vooral omdat ze zich zo aan me overgeeft en daarmee vertrouwen geeft, ondanks de vreselijke dingen die ik zeg en die ik doe.
Ze heeft me een wereld laten zien die ik binnen wil gaan, maar bovenal heeft ze me een vrouw laten zien die tot dingen in staat is die ik niet voor mogelijk had gehouden.
Dus denk ik even na en ik neem een besluit. Ik ga op zoek in het huis en kom terug met een emmertje wasknijpers. Niet origineel maar wel handig lijkt me. Ik heb wel eens begrepen dat je er twee keer plezier van hebt: als je ze zet, maar vooral wanneer je ze weer losmaakt. Maar aan dat losmaken ben ik nog lang niet toe.
Ik begin met haar tepels, een paar randjes op beide borsten en een paar randjes op wat huidplooien in haar oksel. O ja, en een paar op de velletjes tussen haar tenen. En ondertussen praat ik met haar.
“Ik ga je wat vragen stellen. Denk je dat je me eerlijke antwoorden kunt geven?”
“Ja meneer.”
“Goed zo. Vraag één: ik vermoed zo dat ik nog wel even door kan geselen en dat je er alleen maar geiler van zult worden. Klopt dat?”
“Ja meneer.”
“Mooi. Maar meer nog dan van pijn geil je op vernedering is het niet?”
“Ja meneer.”
“Is dit al heel lang het verhaaltje waar je op klaar komt?”
Ze moet waarachtig wat blozen. “Ja meneer.”
“Vertel me eens: je wordt nog geiler als je je voorstelt dat dit vaker zal gebeuren nietwaar?”
“Ja meneer.”
Ik vul nog een paar randjes meer die ik op haar lichaam maak. Het ziet er leuk uit, al die kleurige knijpertjes.
“Vraag het me maar.”
“Wat moet ik vragen meneer?”
“Stel mijn geduld niet op de proef.....”
Het blijft even stil. Dan: “Wil u mij vaker komen leiden meneer?”
“Ik mis nog wat....”
“Alstublieft?”
“Ik zal er eens over denken. Het zal niet makkelijk zijn want je bent een geil loeder. Niet te geloven. Je zou flink toezicht nodig hebben en nog flinkere straffen.”
“Ik zal ze ondergaan meneer.”
“Dat is je geraden! Maar voor nu gaan we er een einde aan breien. Ik moet eerst flink nadenken. Maar eerst de finale. Je mag kiezen: zal ik je neuken tot je om genade smeekt of zal ik je laten smeken om net zoveel klappen met de bamboestok op je kut als nodig zal zijn om klaar te komen? Wat zal het worden?”
Een moeilijk dilemma kennelijk. Diepe rimpels in haar voorhoofd.
“Wilt u mij nemen meneer? Als een .... eeeehh ...... ding?”
“Dus dat vond je wel lekker? Hmm, maar ik heb helemaal geen zin om mijn edele gereedschap in die koude kut van je te steken. Het wordt de bamboestok! Nee, dat is niet gemeen. Punt. En zie het eens van de zonnige kant: dan hoef je ook geen knijpers op je kutje! Fijn he?”
“............”
“Niet mokken. Maar om het goed te maken zal ik je een belangrijke rol geven in het volgende hoofdstuk. Je mag de slagen tellen. Je mag zelfs vragen of het harder kan. En wil je ze precies op je clitje dan hoef je ook maar te vragen hoor, dan doe ik dat direct. Maar het belangrijkste dat je mag doen is me bedanken en vragen of je er nog één mag. Duidelijk?”
“Ik hoop het meneer.”
“Dat is een positieve gedachte. Maar ik ben een vriendelijk mens en zal je helpen met een voorbeeld, zodat het niet mis kan gaan. Dertien! Dank u meneer. Mag ik nog een hardere?”
“Ik snap het meneer.”
“O ja, nog een tip. Probeer zo geil mogelijk te worden zodat je lekker snel kunt klaarkomen. Tenzij je geilt op klappen op je kut natuurlijk. En om nog eens extra te benadrukken hoe lief ik eigenlijk wel niet ben: je mag zelfs vragen om nog een keer te mogen klaarkomen? Fijn he?”
“Ja meneer.”
“Mooi zo, dan leg ik je nu even klaar, ja zo. Beentjes nog wat spreiden. Ja dat is lastig met die touwen maar het kan. OK, daar gaan we.”
Tikjes voorlopig. Eerst maar eens. Van de eerste maakt ze een flinke sprong desondanks.
“Eén. Dank u meneer. Mag ik er nog één?
Twee. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Drie. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Vier. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Vijf. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Zes. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Zeven. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Acht. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Negen. Dank U meneer. Mag ik er nog één?”Naarmate mijn tikjes vinniger worden en beter gericht neemt haar volume toe. En het kost haar steeds meer moeite het te zeggen. Toch wordt haar kutje roder en niet alleen van de klapjes. Het is me er één.
“Tien. Dank u meneer. Mag ik er nog één?
Elf. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Twaalf. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Dertien. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Veertien. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Vijftien. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Zestien. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Zeventien. Dank U meneer. Mag ik er nog één?
Achttien. Dank U meneer. Mag ik er nog één?”
Ze zweet nu flink maar blijft voor zover haar dat mogelijk is haar kut aanbieden voor meer. Ik kan niet zien of ze een hoogtepunt nadert. Eigenlijk weet ik niet eens of dat zo wel kan. Maar dat merken we vanzelf.
“Gaat het meisje?”
“Ja meneer. Dank u meneer.”
“Eigenlijk ben je best lief. Daar gaan we weer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.....”
-------------------------------------------------------------------------------
Hoe kon ik nu zo stom zijn? Natuurlijk had ik kunnen weten dat hij het tegenovergestelde zou doen dan wat mijn antwoord was.
Hoewel….. wat zou hij gedaan hebben als ik letterlijk om de bamboestok gevraagd had?
Zou hij dan gewoon met alle liefde en plezier mijn verzoek ingewilligd hebben zodat hij altijd kon zeggen dat ik het zelf gevraagd had?
Het is gewoon niet eerlijk…mijn antwoord deed er niet toe.
Ach, eigenlijk krijg ik nu wat ik verwachtte, maar was het eigenlijk wel een verwachting?
Was het niet gewoon mijn eigen verlangen, mijn eigen fantasie die nu werkelijk wordt?.
O, wat is dat altijd lastig.
Al zolang heb ik verlangens en fantasieën, maar op het moment dat ze werkelijk worden voelt het toch altijd anders. Alles gaat altijd net iets anders dan wat ik van tevoren heb kunnen bedenken.
Eerst wil je iets en nu is dat iets er en ik zou niets liever willen dan terugkrabbelen.
Altijd die tegenstrijdigheid van dingen willen maar ook weer niet.... Niet toe durven geven aan verlangens.
Maar van terugkrabbelen kan nu geen sprake zijn.
Nee, dat is mijn eer te na.
Daar lig ik dan met mijn benen wijd, bij de eerste tik kan ik mezelf al gelijk niet goed houden.
En eigenlijk valt het best mee, maar mijn god wat ben ik gespannen.
Ik lijk wel niet goed, ik ben bang voor de pijn die ik wou voelen.
De spanning in mijn lichaam is op zijn top en mijn god wat is mijn grotje nat.
Ik tel mee en doe mijn best om het geïnstrueerde zinnetje zo goed mogelijk uit te spreken.
Al snel wordt het gemener en mijn lipjes zien al snel dik en rood.
Mij is het zeker niet ontgaan dat dit niet alleen de uitwerking van de bamboestok is.
Mijn buik kriebelt alsof er zich een termietenhoop in mijn buik bevindt die zijn uitweg zoekt via mijn grotje.
De slagen worden steeds gemener en harder. Hoe ik ook mijn best doe om me op de kriebels in mijn buik te concentreren het zal me nooit gaan lukken om zo klaar te komen.
Tussen heel wat slagen in zit ik dicht bij een orgasme maar elke treffer van de volgende slag dempt dat gevoel dan weer voor even.
Ik heb moeite met het tellen en de manier waarop.
En hoe dichter ik het gevoel van klaarkomen voel naderen hoe meer ik besef hoe pijnlijk klaarkomen zal gaan worden als het al gebeuren.
Ik zie mijn grotje en mijn lipjes en mijn knopje en alles ziet in en in rood… Nee zie ik dat nu goed? Het lijkt wel paars te worden!
Mijn god wat doet het pijn maar de kriebels in mijn buik worden er niet minder om.
Integendeel.
Ik weet dat hij pas zal stoppen als ik klaargekomen ben.
Maar dat zal niet gebeuren. Hoe graag ik het ook wil, het lukt niet.
Ik hoor mezelf in de verte denken:
“Ow, laat hem stoppen …ik kan niet meer.. smeek hem om genade.”
Maar ik reageer niet meer op mijn eigen gedachten.
Daar wil ik het niet om laten draaien. Zijn verlangens moeten nu boven de mijne gaan.
Dat is mijn diepste verlangen.
Even niets beslissen maar laten beslissen.
Hij zal moeten bepalen of ik genade krijg en zo ja, wanneer en hoe ik dat zal krijgen.
-------------------------------------------------------------------------------- -----
Ik zie haar strijd, haar poging om te doen wat ik haar vraag, maar ook dat het haar niet zal gaan lukken, hoezeer ze ook haar best doet. En ze lijkt nog wel de meeste moeite te hebben met dat ze niet doet wat ik zeg. Dat haar genot, haar beloning uitblijft vindt ze van minder belang dan dat. Ze is toch wel een echte hoor.
Dus besluit ik haar dan toch maar te nemen. Ik vond het eigenlijk niet gepast, wilde ook eigenlijk niet bezig zijn met mijn eigen genot (hoezeer ik dat ook van plan was geweest toen ik hier binnenkwam, maar ik zie haar al lang niet meer als de slet die ik een les zal leren) maar ik zie geen andere mogelijkheid die met zekerheid zal werken. En het móet werken.
Maar geen genot zonder ellende dus ik smijt mijn gesel aan de kant en storm naar buiten. Al snel vind ik wat ik zoek: een fikse bos brandnetels. Ik haal een werkhandschoen uit mijn auto die om de hoek staat - snel, snel, snel - en pluk de hele bos.
Als ik terug ben ligt ze nog na te hijgen van alle inspanning. Maar ze verstijft en haar ogen worden groot van schrik als ze ziet wat ik bij me heb. Of ze is er gewoon al bang voor, of ze heeft er al eens kennis mee gemaakt. Het tweede zou me niet verbazen.
Tergend langzaam en haar nauwelijks rakend haal ik de bos tussen haar benen door. Ze verstijft nu helemaal en haar ogen vullen zich met tranen. Opnieuw beweeg ik de bos, nu iets steviger haar rakend, maar wel alleen op haar linkerbeen. Ik kan zien dat de tedere huid aan de binnenkant van haar dij al begint te reageren. Het wordt rood, er komen zelfs bultjes. Oei, sterk spul heb ik hier.
Ook haar andere kant krijgt een beurt en ik zie de eerste tranen vloeien. Daar moet ik niet teveel naar kijken merk ik. Die grote, hondstrouwe ogen maken me weker dan ik wil.
Opnieuw en onvermijdbaar beweeg ik de bos, maar nu door het midden. En voor het eerst raak ik haar lipjes. Haar zo vreselijk gevoelige lipjes. Normaal al, maar nu nog extra gevoelig door alle slaag die ze erop gehad heeft. Ik zie haar lichaam verkrampen, haar gezicht vertrekken in een geluidloze schreeuw.
Maar met ongekend sadisme beweeg ik de bos opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. Steeds wat steviger, zodat nu alle buitenste plekjes van haar kutje beroerd worden en de gruwelijke tintelingen welhaast onhoudbaar moeten worden.
Nog maakt ze geen geluid maar dat is slechts met uiterste inspanning.En niet om haar tot schreeuwen te brengen maar gewoon om de behandeling compleet te maken, neem ik de bos bladeren in mijn hand en wrijf die nu rechtstreeks over haar kutje.
Eénmaal, tweemaal en zo tot tien maal toe. Waarbij ik de tiende keer met mijn andere hand haar knopje ontbloot zodat het rechtstreeks in contact kan komen met dat verschrikkelijke vuur.
Ze huilt nu echt. Haar schouders schokken ervan en de tranen biggelen als stroompjes over haar wangen.
Even kijk ze me aan en ik meen een woordeloze vraag te zien: “Waarom?”
“Omdat ik nu weet dat ik intens van je hou, van alles wat je bent. Ik wist niet dat je bestond, zelfs niet dat iets als jij bestond, maar nu ik dat weet wil ik je nooit meer kwijt. En hoe kan ik dat anders duidelijk maken dan door te doen wat je eigenlijk in het diepst van je ziel verlangt?” Ik fluister het in haar oor.
En met die woorden smijt ik de bos aan de kant en steek mijn spijkerharde lul in één keer in haar. ‘Oef’ zegt ze, maar niet van pijn. Haar verkrampte lichaam moet even overschakelen van ellende naar genot. Dat kan ze snel, maar dat komt ook omdat ze zo naar die penetratie verlangd had. Enorm verlangd had. En dat die nu komt in een van de brandnetels zinderende kut is iets wat voor haar aan de oppervlakte enorm veel ongemak geeft, maar in al haar diepere lagen het genot dat in haar komt verduizendvoudigt.
Dus komt ze. Niet één maal - wat haar zo kort geleden nog onmogelijk leek - maar in een steeds maar doorgaande reeks van heftige spasmen en peilloos diep genot. Ik ben daarin slechts een instrument, ben ook eigenlijk helemaal niet bezig met mezelf. Mijn genot bij haar ongekend hevige reeks orgasmen is al groot genoeg.
Als ze eindelijk bedaart trek ik mijzelf terug en neem haar in mijn armen.
“Je hebt me betoverd. Ik kwam hier om je te straffen, werd nog kwader toen dat niet lukte en zie me nu eens. Zie óns nu eens. In mijn hoofd klinkt al een hele tijd dat liedje. Annabel. Dat eindigt zo:
ik zei ik heb je gevonden vandaag
ik laat je nooit meer alleen
al reis je door naar barcelona of praag
al reis je door naar het eind van de wereld ik ga met je mee.
En zo is het maar net. Ik laat je niet meer gaan. Ik zal je liefhebben en kastijden, al naar gelang je verlangt of nodig hebt. Ik zal er altijd voor je zijn. Ik zal je leiden en beschermen, bij mij kan je niets meer gebeuren. Je hoort bij mij als de linkerschoen bij de rechterschoen. Ja, dat weet ik allemaal, al weet ik zelfs nog niet eens je naam.”
“Madelène.”
En ze legt haar hoofd tegen me aan.
© Madelène/Janneman
oktober 2009
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
weinig actie, veel gevoelens 
actie + gevoelens 
veel actie, weinig gevoelens 
verhalen)
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?