De madonneïsering en hartopdracht
waarbij het begrip verkrachting (zie het verhaalpictogram) ruim is opgevat en met name gezien moet worden als een waarschuwing
reintoch - Oppasser
1. De madonnaïsering
Clarclucia was het meisje, dat geen Heilig Kruisbeeld wilde dragen op school. Al haar medeleerlingen op de meisjesschool droegen hun Heilig Kruisbeeld. Deze kruizen waren van zilver, 25 centimeter lang met een verguld Christusbeeld erop, ook van zilver. Zowel het Kruishout als het Christusbeeld waren massief. Het Kruisbeeld woog in totaal 1300 gram.
Regelmatig was Clarlucia zonder Kruisbeeld naar school gekomen en had plaatsgenomen in de klas. De ene keer werd ze meteen weggestuurd, de andere keer kon ze een paar lesuren volgen, alvorens de directrice in het voorbijgaan door de ramen zag, dat Clarlucia weer haar Kruisbeeld niet droeg. Tijdens een gesprek met haar moeder erbij werd haar gevraagd, waarom ze zo openlijk God uitdaagde door geen Kruisbeeld te dragen. Ook al was ze niet christelijk; ze kon toch proberen Christus in haar hart toe te laten. Het waren duidelijk nog de dagen, waarin gelovigheid boven ongelovigheid geplaatst werd. Na dit gesprek volgde er nog een gesprek, deze keer met een priester erbij. Clarlucia was, zoals de directrice verwacht had, wederom zonder Kruis naar school gekomen en werd meteen naar haar werkkamer geleid.
“Clarlucia, zondige maagd, neem plaats,” zei de directrice.
Ze schrok van zichtbaar van de aanduiding “zondige maagd”.
De directrice vervolgde: “We zien, dat weer het Kruisbeeld je hart niet verlicht; hoe komt dat?”
“Het Kruisbeeld is veel te zwaar en ik heb niets met een lijk aan een stuk hout,” antwoordde ze.
“Dat is een zeer grove, God beledigende opmerking! Doe al je kleren uit, zodat wij je kunnen heropvoeden!”
Ze weigerde, maar werd vastgehouden door de directrice en de priester, die er uiteindelijk in slaagden haar al haar kleren uit te trekken, totdat ze naakt stond.
“In al je naaktheid mag je nu om vergeving van je zonden vragen aan de Heer, die daar gehangen is aan het Kruis,” zei de directrice, wijzend naar een groot Kruis aan de muur.
“Daarbij vorm jezelf een kruis,” vulde de priester aan: “Hier op dit blaadje staat de tekst, die je straks staande voor het Kruis moet opzeggen. Dat herhaal je zo lang, tot wij het genoeg vinden. We hebben overigens niet de illusie, dat je zonden je snel vergeven zijn.”
Clarlucia ging staan met haar armen uitgestrekt. Haar borsten gingen iets omhoog door de spankracht. Ze moest haar hoofd iets opzij houden van de priester. Daarna herhaalde ze langdurig de volgende tekst:
“Gezegende Christus aan het Heilig Kruis, vergeef Uw zondige dienstmaagd Clarlucia haar zonden en maak, dat ze het Kruisbeeld aan haar borst wil koesteren, zoals Madonna het Heilig Kind.”
Na een uur begon ze flink moe te worden van haar armen omhoog houden en de tekst steeds uit te spreken. Dit uitspreken werd ook steeds moeilijker.
“Wees een sterke dienstmaagd, Clarlucia, en ga nog even door. Word één met het Heilig Kruis,” zei de priester.
Na nog een vol uur werd ze verlost van haar pijnlijke positie. De priester had echter nog een boetedoening:
“Kniel nu voor het kruis en vouw je handen en spreek de volgende tekst, die ik je nu laat zien. Ook deze moet je zo lang mogelijk herhalen.”
Clarlucia knielde en sprak: “Doe Uw Heilig Kruis in de zondige Dienstmaagd Clarlucia ontbranden.”
Ze hield het nog een tijd vol en viel daarna om van vermoeidheid en viel in slaap.
De volgende ochtend werd ze wakker in een vreemde omgeving. Ze lag op een houten plank met een kussen van stro. Ze was, zoals de dag ervoor nog geheel naakt. Na enige tijd werd de deur geopend en stond de priester voor haar.
“En, zondige maagd, is het Heilig Kruis al in je ontbrand?”
“Niet dat ik weet, heer.”
“Dat kan ook nog niet, want je moet eerst gereinigd worden. We beginnen met een diepgaande schedespoeling.”
Clarlucia werd geboden de priester te volgen naar een badkamer. Aldaar werd een slang op haar vagina aangesloten en diep naar binnen gebracht.
“Nou ga je lekker knielen en je zegt de volgende tekst: “"Mag ik de Madonna zijn in wier schoot het Vruchtwater van het Heilig Kind gekoesterd moge worden.”
Clarlucia ging zitten en sprak de woorden uit, terwijl de slang haar baarmoeder steeds meer vulde. Aanvankelijk voelde het lekker, maar naarmate er meer water in kwam, werd het ondraaglijker en moeilijker zich te vereenzelvigen met de Madonna. Het water bleef echter toestromen, totdat ze flauwviel. Nadat de spanning op haar buikje maximaal was, werd de kraan dichtgedraaid. Er werd een klein poppetje, voorstellende het Heilig Kind in haar baarmoeder gebracht. Met een rubberen ballonnetje werd haar vagina afgesloten.
Toen ze bijkwam, sprak de priester: “Je lichaam is nu gelijk aan het Gewijde Lichaam der Heilige Maagd Maria. Voor het kruis mag je nu je dankwoord uitbrengen.”
“Blijft het water in me zitten?”
“Meid, alvorens dat kraanwater het Heilig Water van Christus is, moet de maagd, die het water draagt menig gebed en boetedoening volbracht hebben. Voel maar eens aan je schaamdeel.”
“Mijn schaamdeel?”
“Je zondigste plekje.”
Clarlucia voelde en voelde de vaginale plug zitten.
“Dat zit daar om het Water van de Heer zeker te stellen in Zijn Dienstmaagd, die hier thans knielende Clarlucia, de Kruisweigeraarster.”
“Clarlucia de Kruisweigeraarster klinkt wel opwindend.”
“Dat is je nog zondige hart. Wanneer het Kind in het water gaat groeien, zal dat afnemen en zullen alleen heilige gedachten naar je hart opstijgen.”
“Zit er een kind in dan?”
“Een symbolisch kind. Een houten beeldje, dat zich volzuigt met het Clarluciale water. Maar nu voor het Kruis je zelfbedachte dankwoord uit gaan brengen.”
Clarlucia knielde voor het Heilig Kruisbeeld op een knielbankje en bracht haar dankwoord uit:
“Geliefde Heer Jezus Christus, die door mijn zonden aan het Heilig Kruis gestorven is, de zondige dienstmaagd Clarlucia dankt U, dat ze met haar zondige lichaam het Heilig Vruchtwater mag dragen. Een dienstmaagd van Jezus zijn betekent met haar intiemste lichaamsdelen de Heer dienen en de pijn van de zwangere Madonna ondergaan, die het Heilig Water reeds op jonge leeftijd gedragen heeft. Ik koester het kleine Kindbeeld in mijn schoot, dat moet uitgroeien tot het Kruisbeeld, dat ik wil gaan dragen tussen mijn maagdelijke borsten. Ik schaam mij diep ten overstaan van U Uw Heilig Kruis niet te hebben willen dragen. Lieve Jezus, ik zal als een passievolle Madonna zowel Kind als Kruis dragen.”
“Goed zo, lieve Maagd, het vruchtwater maakt van alle recalcitrante maagden weke, liefdevolle Madonna. Je voelt je al een Madonna, maar na één dag ben je dat natuurlijk nog lang niet.”
Clarlucia schrok. Ze dacht, dat het bijna rond was en ze alleen nog maar om het kruis hoefde te vragen of dat de priester het haar aanbood.
“Maar ik heb me zojuist toch helemaal overgegeven. Ik kan nu het Kruisbeeld dragen.”
“Zo snel wassen het water, je gebeden en je penitentiën je zonden niet weg. Je zondigt niet alleen met je vagina, maar ook met je poepgaatje. Daar vindt de volgende reiniging plaats.”
Clarlucia werd meegenomen naar de badkamer, waar ze zwanger was gemaakt.
“Ben je lekker leeggepoept, Clarlucia.”
“Nee, niet echt.”
“Ga op deze emmer zitten en ontdoe de Madonna van de viezigheid. Vorm met je armen een Kruis en spreek woorden van berouw.”
Clarlucia ging zitten en probeerde zich leeg te drukken. Het ging echter moeilijker dan normaal, omdat de Heilige Waterbol niet alleen haar buikje naar voren drukte, maar ook haar darmpjes naar achter tot het boomstammetje in haar rug. Onderwijl vroeg ze om vergiffenis:
“Heilig Jezus, vergeef de zondige maagd Clarlucia haar Kruisweigering en ontdoe haar van het slijk uit haar darmen.”
Mondjesmaat kwam er wat poep uit en ze moest lang zitten en bidden, voordat ze goed leeg was. Daarna mocht ze voorover gebukt zitten op de grond en werd een kraan op haar poepgaatje aangesloten. Het begin ging weer gemakkelijk, maar de waterbol, die ze al een halve dag in zich droeg en lekker opgewarmd was met Clarluciawarmte, begon zich te verzetten tegen de toevloed van darmwater. De priester zette de kraan wat hoger, maar dat resulteerde erin, dat ze bij haar kontgaatje begon te lekken.
“Dat doet echt pijn, heer.”
“Weet ik, meid, maar het is om je zonden uit te wassen. Knijp je kontje goed dicht, dan zet ik het water wat harder.”
Ze kneep goed. Het water kwam met grotere slokken binnen in haar darmen en ze kreeg een vol gevoel.
“Het moet helemaal tot aan je maag, Clarlucia. De darmen van een Madonna moeten brandschoon zijn. Je kunt het Heilig Kind niet laten wonen naast zo’n vies riool.”
Het duurde lang, voordat onze Madonna lekker schoon was. Het gebeuren moest een aantal keren herhaald worden, voordat er schoon en wit water uit haar reteke kwam. Anders dan het vaginaal ingebrachte water, werden haar darmen leeg achtergelaten.
“Zo schone, lekkere Madonna-Clarlucia van me. Je bent een mooie Kinddraagster. Je mag nu lekker op je plankje gaan slapen. Morgen beginnen we met de tweede sessie. Vergeet niet eerst te bidden, alvorens te gaan slapen.”
2. Het hart opdragen aan Jezus
Toen Clarlucia de volgende dag wakker werd, was ze zich er even niet bewust van, dat ze een zwangere Madonna was. Toen ze zich draaide, bewoog de watermeloen heen en weer en met een schok was ze weer in de realiteit. Hoewel ze gisteren in gelukzalige toestand was gaan slapen door de woorden van de priester en haar eigen gebeden woorden, was het effect nu weg en was ze bedroefd om haar toestand. Ze legde devoot haar handen op haar ballon en probeerde op deze wijze een beetje vrede met de situatie te vinden. Mariale traantjes verschenen in haar ogen. Ook de spanning op haar buikwand was goed te voelen en erg pijnlijk. Ze probeerde deze pijn te dragen door te bedenken, dat het omwille van haar zonden was. De grote zonde van het niet willen dragen van Kruisbeeld resulteert er nu in, dat ze moet delen in het lijden van Maria. Van bedroefd maakte de gedachte een lijdende Madonna te zijn haar langzaam weer even passievol als gisteren.
Toen ze net weer een beetje sliep, kwam de priester binnen. Hij knielde naast Clarlucia.
“Lieve Madonna,” zei hij, de hand op de mooie waterkoepel leggend, “het wordt tijd om op te staan en je kruis weer op te pakken.”
Ze werd niet meteen wakker en hij wachtte geduldig, totdat ze haar mooie ogen vanzelf opendeed. Zijn eerbied voor haar was gegroeid, omdat ze nu de Heilige Maagd verzinnebeelde. Uiteindelijk werd ze wakker en werd ze naar een ander vertrek geleid.
“Je hebt gisteren de eerste veranderingen tot gewijde Madonna ondergaan, Clarlucia. Helaas resulteert in enige trots. Deze trots gaan we nu breken. Je mag nu eerst knielen en bidden.”
Ze knielde en bad en vervolgens zat ze nog lange tijd met haar armen in een kruis gestrekt. Ze begon de zwaarte van de zwangerbol te voelen. Op dit moment kreeg ze weer het gevoel terug boete te doen.
“Ga nu met je armen gestrekt staan, terwijl ik je aan de volgende boetedoening blootstel.”
De priester pakte een schaar en begon haar haar te knippen. Hierop schrok ze en deed een stap naar achteren en riep:
“Wat gaat u doen!?”
“Je zondige haar knippen.”
“Maar de Heilige Maagd heeft toch nooit haar haar afgeknipt?”
“Dat is het nu: je draagt een Heilig Kindbeeld en je denkt reeds de Heilige Maagd te zijn. Het heeft vele generaties geduurd, voordat er een heilige maagd geboren kon worden! Dat is niet het werk van twee dagen! Dat waanidee wil ik daarmee breken en dat schrijft ook de ritus voor. Je moet delen in het lijden van Maria en niet een Maria worden. Blijf staan en vorm een kruis, anders moet ik je vastbinden.”
Clarlucia onderging het ritueel. Eerst werden het haar flink ingekort en vervolgens werd het gemillimeterde restant weggeschoren, totdat er een mooi kaal hoofdje overbleef.
“Nu mag je de Heer voor je mooie bolletje gaan bedanken, lieve Madonna-Clarlucia.”
Clarlucia spreidde haar armen voor het Heilig Kruisbeeld, dat ze zelf eens zal dragen, en sprak:
“Heilige Jezus, die gestorven is aan het Sint-Kruis, voor de zonden van Uw nederige, zondige dienstmaagd Clarlucia, neemt Gij het offer van mijn hoofdhaar aan, welk offer mij met droefenis vervult. Moge de mooie ronde koepel, die onder mijn zondige haar zat, voor U een kerk zijn, waarin Uw Kruis zal verrijzen. De ketting van het Heilig Kruisbeeld zal door het gebrachte haaroffer straks mijn reine maagdenbol raken. Clarlucia dankt U, Heer, dit offer te mogen brengen.”
“Het is nu tijd om met je medeleerlingen de H. Mis bij te wonen. Je zult naakt de kerk moeten betreden en op de altaartreden knielend plaats moeten nemen.”
“Dat vind ik wel erg vernederend.”
“Het is om boete te doen voor je zonden. Ik hoor de meiden al aankomen; het zou mooi zijn, als je er al zat, als ze binnenkomen.”
Naakte, zwangere en geschoren Clarlucia volgde de priester naar de kerk. Op de bovenste altaartrede moest ze knielen. Er was nog niemand binnen.
“Ik zal in mijn preek jouw voorbeeld aanhalen om de meiden op het belang van de Boetvaardige Zondaresse te wijzen. Als ik over je zwangere buikje begin, moet je even gaan staan, zodat de meiden de waterkoepel goed kunnen zien. Tijdens de mis kun je kijken naar hoe mooi het Heilig Kruisbeeld om de hals van de dienstmaagden staat. Daar kijk je nu met andere ogen naar.”
De andere meiden kwamen binnen en gingen op hun plaats zitten. Met verbazing en schrik keken ze naar de naakte Clarlucia. Veel maagden vonden haar wel stoer, dat ze het Kruis weigerde en toch gewoon in de klas kwam zitten. Ze zagen nu, dat er toch gerechtigheid was en Clarlucia een vreselijke penitentie onderging. De priester deed de mis en na de gebruikelijke onderdelen stond hij stil bij de zaak-Clarlucia.
“En dan vragen jullie je zeker af: wat voor zonde heeft deze naakte dienaresse Gods begaan, nu ze hier zo naakt zo dicht bij de Heer Jezus zit. Deze Heer Jezus echter heeft zij openlijk in haar hart geweigerd. Ze weigerde de prachtige ketting met Kruisbeeld te dragen, zoals jullie allen dragen. Ik ben thans gewoon deze dame Madonna-Clarlucia te noemen, sinds ze als boetedoening zwanger is van het Heilig Kind, gelijk de Heilige Maagd de lieve Heer ooit in haar schoot gedragen heeft. Madonna hier is echter nog niet klaar voor de ontvangst van het Kruis. Jullie zullen in haar lijden moeten delen. Daarom zal jullie Kruisbeeld een wijziging ondergaan. Vannacht leveren jullie je Kruisbeeld in en morgen tijdens de Mis ontvangen jullie een vernieuwd Kruisbeeld. Wanneer Clarlucia klaar is, ontvangt zij eenzelfde exemplaar. Moge haar madonneïsche voorbeeld haar tot straf jullie tot lering en waarschuwing strekken. Amen.”
Na afloop van de Mis kwam de priester weer bij Clarlucia.
“Lieve meid, ik wil, dat je hier in de kerk voor het Heilig Kruis zware boete gaat doen, totdat morgen de meiden hun hernieuwde Kruis komen ophalen. Dat Kruis krijg jij ook meteen, hoewel je straf dan nog niet ten einde is. Je moet nu voor het Kruisbeeld knielen, gelijk de zusters Benedictinessen dat doen. Je krijgt een koord om je nek en moet twee uur knielen. Vervolgens mag je een kwartier een Kruis vormen door uitgestrekt op de vloer te liggen. Daarna weer knielen. Tijdens het Kruis ondervind je enige verlichting.
Clarlucia liep met de priester naar het Kruisbeeld en ving haar langdurige nachtelijke taak aan. Ze kreeg een dik zwaar touw om, dat een aantal keren rond haar hals gewikkeld werd en waarvan een los eind tot op de grond hing.
“Hoef ik niet te bidden?”
“Nee, je moet in volledige overgave je aan de Heer wijden. Denk aan je zwangere buikje en je geschoren hoofdje. Morgen kom ik het wat bijscheren om het zo rein mogelijk te houden. Denk aan het Kruisbeeld, dat je zult ontvangen. En houd je hoofdje wat schuin tijdens het knielen.”
Terwijl Clarlucia met het hoofd devoot gebogen zat, begon de pijn toe te nemen. Het zou nog lang duren voor de eerste twee uur om waren. Twee zusters zaten erbij om op te letten, of ze ook wel haar maagdelijke plicht deed. De eerste Kruisligging bracht wat verlichting, maar de zwangere bol zat in de weg om lekker te kunnen liggen. Het weer knielen bracht daar weer verlichting in. Ze had beide houdingen tien keer ondergaan, voordat haar boetedoening compleet was en de maagden weer binnentraden. Het viel Clarlucia op, dat ze naakt binnentraden.
“Jullie zullen je afvragen, waarom ik jullie naakt naar de kerk laat komen. Dat is, omdat het nieuwe Kruisbeeld met zich meeneemt, dat jullie een geheel nieuw uniform gaan dragen. Eerst wil ik jullie vragen een voor een naar voren te komen om enige voorbereidselen te kunnen treffen.”
Toen de eerste maagd naar voren trad, kreeg ze een rubberen ballon in haar mond geduwd. Deze was nogal groot en ze moest haar mond heel ver opendoen, voordat het ding eindelijk wat meegaf. Met behoorlijke kracht kreeg de priester de mondballon op zijn plaats. Hij gespte het eraan vastzittende riempje in haar nek vast. Aldus ondergingen alle andere meiden, inclusief Clarlucia. Een voor een namen ze knielend voor de eerste rij banken plaats in afwachting van wat komen gaat.
“Omdat de komende dingen nogal heftig zullen zijn, is het belangrijk, dat uit jullie gewijde harten geen kreten omhoog komen. ls vorm van boetedoening zal de mondballon tot morgen blijven zitten.”
Vervolgens werden scharen en tondeuses gehaald en alle meiden één voor één kaal geschoren. Ook dit werd begeleid met priesterlijke woorden:
“Door het offer van jullie zondige haar komt de reine maagdkoepel te voorschijn. Het Kruisbeeld mag niet door zondig haar aangeraakt worden. Hiermee delen jullie in het lijden van Clarlucia.”
De meiden begonnen te wenen. Doordat hun mondjes afgesloten waren, was er echter geen geluid te horen.
“Alvorens het Kruisbeeld om jullie hals te doen, krijgen jullie eerst het nieuwe maagdenkleed aan.”
Het maagdenkleed was van jute, dat onaangenaam zat. De eerste meiden, die het aangetrokken werd, trokken een pijnlijk gezicht. Verder waren de maagdenkleden voorzien van een diep rond decolleté.
“Deze boetvaardige zondaressen zullen thans hun Heilig Kruisbeeld ontvangen. Aan het Kruisbeeld, zoals dat gedragen dient te worden, heeft altijd een ding ontbroken. Dat zal Madonna-Clarlucia nu ervaren, die als eerste het vernieuwde Kruisbeeld ontvangt.”
Clarlucia trad naar voren. Ze moest haar ogen sluiten en dien voorover buigen. Het nieuwe Kruisbeeld hing niet aan een ketting maar een leren halsband, die strak om de clarluciale nek werd gebonden. Aan de ene kant zat een metalen plaat met een gat en aan de andere kant een opstaand oog. Het oog werd door het gat gedaan en eraan vast kwam een hangslot. Het werd dichtgeklikt en kon alleen met een sleutel geopend worden.
“Clarlucia, ben je klaar het Kruisbeeld op je maagdelijke borst te ontvangen en het te koesteren als het Heilig Kind Jezus aan de boezem van Maria. Zo ja, richt je dan knielend op en spreid je armen en het Kruisbeeld is je deel.”
Ze richtte zich op en voelde het Kruisbeeld op haar borst vallen. Ze voelde hevige steken, net kleine naalden, die prikten. Ze wilde schreeuwen, maar dat ging niet door de mondballon. Alvorens de priester uitleg gaf ondergingen de andere meiden hetzelfde lot. Allemaal voelden ze prikken, maar wisten niet wat.
“Een ding heeft aan het Kruisbeeld ontbroken,” ging de priester verder, “en dat is, dat er geen doornen op aangebracht zijn. Het lijden van Christus wordt dan niet meer dan een sieraad. Nu jullie de doornen voelen prikken in jullie borstkas en bij iedere beweging van positie veranderen, zodat er geen gewenning kan optreden, voelen jullie een klein deel van het ware lijden van Christus. De grote beeltenis van Christus aan jullie Kruis moet naar buiten toe laten zien, dat Christus centraal in jullie leven staat. Dit kan een zekere ongepaste schaamte met zich meebrengen. Deze schaamte is psychologische boetedoening. Het Kruis herinnert jullie aan Zijn dood en jullie eigen sterfelijkheid. Voorts heeft het Kruisbeeld een fors gewicht om te voorkomen, dat jullie zijn offer vergeten. De doornen tenslotte zorgen voor de voortdurende geseling van het zondige lichaam en het opdragen van jullie hart aan Jezus.”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?