| Gepost op maandag 17 juli 2017 - 05:42 pm: | 
|
|
De Nieuwe Baan deel 3, waarin Alice kennis maakt met de mattenklopper en Daniël voor een overwachte wending zorgt
Nu ik wist dat niet alleen Daniël, maar ook Linda me op mijn billen zou straffen als het nodig was, nam ik me nog meer voor dan ooit om een goede indruk te maken. Dus was ik op mijn derde werkdag al een uur vóór openingstijd bij de winkel. Als eerste, maar Linda was er vijf minuten later ook al. Ze droeg een net iets te strak bloesje en een wel heel strakke, zwarte legging. We keken allebei jaloers naar elkaars billen.
“Keurig op tijd,” zei ze en ze gaf me een paar goedkeurende klopjes op mijn kont.
We waren nog maar net begonnen met het afstoffen van een paar beeldjes toen Daniël binnenkwam. Onder zijn arm had hij een mattenklopper, zo”n ouderwetse: ongeveer een meter lang, van stevig riet, met een grote klopper aan het eind in de vorm van een soort klaver. Hij zette hem tegen een kast aan.
“Goedemorgen dames,” zei hij. “Linda, wat heb je nou voor broek aan? Zo’n legging is veel te sexy voor in de winkel.”
Linda werd rood.
“Sorry,” zei ze. “Ik dacht dat hij me goed stond...”
“Hij staat je ook goed,” zei Daniël en hij kneep haar in haar kont, “maar een beetje te goed. Kom, je gaat even over de knie.”
Hij liep naar een stoel aan de achterkant van der winkel en ging erop zitten. Hij klapte met beide handen op zijn schoot. Linda liep schoorvoetend naar hem toe.
“Ik wilde er gewoon goed uitzien,” stamelde ze, terwijl hij haar over zijn schoot drapeerde.
Wat was ik blij dat ik gewoon een zwarte spijkerbroek aan had!
Daniël legde zijn hand op haar mooie kont.
“Je denk toch niet dat je zo naar je werk kan komen en NIET over de knie gaan,” zei hij. “En anders weet je het nu!”
Hij begon Linda op haar legging te slaan. Niet heel hard, maar ook niet zacht.
“Ik zal het niet meer doen,” riep Linda tussen de klappen door.
“Het mag wel,” zei Daniël terwijl hij steeds wat harder sloeg, “maar dan weet je wat je te wachten staat!”
Hij sloeg nu flink door en Linda liet hier en daar kreten van pijn ontsnappen. De laatste tien klappen sloeg hij zo hard als hij kon, zodat Linda het uitriep van de pijn.
“Zo,” zei Daniël, “dat was dat.”
Hij liet Linda van haar schoot. Haar hoofd zag rood en haar billen vast ook. Daniël stond op en liep naar de mattenklopper.
“Ik zit te twijfelen of we deze mattenklopper in het assortiment moeten doen, in de retro-afdeling. Misschien iets voor hipsters. Wat denken jullie?”
Linda zei niks, daarom zei ik maar: “We kunnen het met eentje proberen en als die snel verkoopt, kunnen we er misschien meer bestellen?”
Daniël knikte. “Zoiets dacht ik ook. Ik wil alleen wel weten of het een goeie is dus ik zal hem even moeten testen. Alice, jij hebt de dikste billen. Leun eens met je ellebogen op de toonbank.”
Het kwam onverwacht, dit verzoek (of was het een bevel) maar ik wist wel beter dan tegen te sputteren, dus liep ik naar de toonbank en leunde erop met mijn ellebogen. Dit was niet zoals ik me het begin van de werkdag had voorgesteld.
Daniël hield de mattenklopper in zijn rechterhand en tikte met het uiteinde even zachtjes op mijn kont.
“Klaar?”
“Klaar.”
Hij haalde uit. Je kon het zwiepen horen en daarna de klets van het riet op mijn broek.
“Au!”
Weer het uithalen en de klap. “Au!” En nog eens. En nog eens en nog eens “Au! Au!”
“Hij slaat uitstekend,” zei Daniël. “Doet het pijn?”
Wat een stomme vraag!
“Ja,” zei ik, “volgens mij is het een goeie.”
“Linda, probeer jij eens,” zei Daniël.
Hij gaf haar de klopper. Ik kon haar gezicht niet zien, maar ik voelde gewoon hoe ze inwendig moest lachen. Ook zij tikte me er een paar keer mee op mijn billen om te mikken, daarna haalde ze uit.
Zwiep... “Au!” Zwiep... “Au!” Ook vijf keer.
Het deed pijn, ze sloeg harder nog dan Daniël.
“En?” vroeg hij.
“Hij slaat goed,” zei ze, “maar ik kan moeilijk inschatten hoe hard de klappen nou echt aankomen.” Haar toon was neutraal, zakelijk zelfs.
“Alice?” vroeg Daniël.
“Ze komen hard aan,” zei ik meteen.
“Toch vind ik dat we nog wat meer moeten testen,” zei Linda. De bitch!
“Fair enough,” zei Daniël. “Alice, doe je broek naar beneden en je onderbroek omlaag.”
Dat vond ik dan toch wat ver gaan.
“Ik kan je verzekeren dat de mattenklopper goed werkt,” zei ik. “Meer testen lijkt me echt niet nodig!”
Ik wist meteen dat ik een domme fout had gemaakt. Zonder iets te zeggen liep Daniël naar me toe. Hij pakte me bij mijn arm en trok me mee naar de stoel die achterin de winkel stond. Hij knoopte mijn broek los, trok hem omlaag, ging op de stoel zitten en trok me over zijn schoot. Meteen gaf hij me een harde klap op mijn kont.
“Alice,” zuchtte hij, “je weet inmiddels welke straf er staat op niet luisteren.”
Hij trok mijn slipje tot net onder mijn billen omlaag en legde zijn rechterhand op mijn kont.
“Ik ga je even leren dat het hier normaal is dat je doet wat ik zeg,” zei Daniël. “Begrepen?”
“Ja Daniël,” zei ik, “het spijt me.”
Het speet me echt. Ik vond mezelf zo”n doos, waarom moest ik nou weer protesteren?!
“Zo mag ik het horen,” zei hij.
Daarna begon hij me hard met zijn hand op mijn billen te slaan. Geen opbouw, hij kletste er vol in. PATS! PETS! PATS! PATS! PETS! Hard en snel achter elkaar. Linda stond er tevreden bij te kijken, nog steeds met de mattenklopper in haar hand.
“Ga PATS je PATS voortaan PETS luisteren PATS Alice?” PETS
“Au! Ja Daniël! Au! Au!”
PATS “Zeker PETS weten?” PETS PETS
“Au! Zeker weten!! Au!”
Hij stopte.
“Mooi.”
Hij trok mijn slipje weer omhoog, over mijn gepijnigde billen heen.
“Sta op.”
Ik stond op van zijn schoot. Mijn billen deden flink zeer maar ik durfde er niet over te wrijven. Ook Daniël stond op.
“Naar de toonbank,” zei hij, “nu.”
Hij gaf me een harde klap op mijn kont. In mijn onderbroek liep ik er heen en zonder dat het me was gevraagd, leunde ik al op mijn ellebogen.
“Zo mag ik het zien,” zei Daniël.
Hij liep naar me toe en trok mijn slipje weer omlaag tot onder mijn billen.
“Linda, ga je gang,” zei hij en stapte opzij.
“Haar kont is al behoorlijk rood,” zei ze, “dus we zullen vooral op haar reactie af moeten gaan.”
Ze hield de klopper tegen mijn billen aan en haalde uit.
“AU!!” Die kwam aan! Mijn billen deden natuurlijk al pijn, maar ook zonder het pak slaag van Daniël had ik zo gereageerd.
Zwiep... “AU!!!” Zwiep “AU!!!”
Ze sloeg me weer vijf keer. De tranen stonden in mijn ogen.
“Ben je tevreden?” vroeg Daniël.
Linda knikte. “Hij is heel geschikt. Om matten mee te kloppen.... en voor andere zaken.”
“Mooi,” zei Daniël. “Alice, doe je slipje omhoog en je broek weer aan.”
Ik gehoorzaamde. De stof van mijn broek deed pijn aan mijn rood geslagen billen, maar ik zei niks. We hadden nog een half uur voordat de winkel openging.
“Nu we ons nieuwe product met succes hebben getest kunnen we over naar het volgende,” zei Daniël. “Gisteren bij het doen van de administratie bleek dat er sprake was van een kasverschil. Ik weet dat jullie niet zouden stelen, maak je geen zorgen, maar het betekent wel dat er prijzen verkeerd zijn ingevoerd in het systeem.”
Linda en ik keken elkaar een beetje angstig aan. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, maar omdat de stilte zo ongemakkelijk was, stotterde ik:
“Ik dacht echt dat ik alles goed had ingevoerd, maar ik ben natuurlijk nieuw dus misschien is er toch een keer iets misgegaan. Het spijt me als dat zo is.”
“Dat moet het zijn,” zei Linda vlug. “In het begin deed ik ook weleens zoiets fout.”
Ze had niks gezegd om me in de problemen te brengen, maar nou ook niet bepaald iets om me uit de problemen te halen. Ik probeerde niet boos haar kant op te kijken.
“Het gaat om een kasverschil over de vorige maand,” zei Daniël. “Toen werkte Alice hier nog niet.”
Zo laconiek als hij had geklonken, zo ongemakkelijk was de stilte die viel. We wisten alle drie meteen wat er stond te gebeuren.
“O, shit,” zei Linda. Daniël was alweer op zijn stoel gaan zitten.
Hij hoefde niets te zeggen. Linda liep al naar hem toe.
“Uit die legging,” zei hij.
Ze stapte er uit. Ik schrok een beetje van het dunne slipje dat ze aanhad. Zoiets zou ik zelf nooit uitkiezen! Haar billen zagen nog een beetje rood. Zonder iets te zeggen ging ze over zijn schoot liggen. Daniël deed haar slipje omlaag.
“Waarom lig je nu voor de tweede keer binnen een half uur over mijn knie, Linda?” vroeg hij, terwijl zijn handen op haar billen rustten.
“Omdat ik een fout met de kas heb gemaakt, Daniël,” zei ze.
“En wat voor straf verdien je daarvoor, Linda?”
“Een pak op mijn billen, Daniël.”
“Inderdaad,” zei hij en hij begon te slaan.
Omdat ik zelf zo goed wist hoe het voelde, was het vreemd om te zien hoe iemand anders, in dit geval Linda, het pak slaag incasseerde. Ze was aan het begin erg gelaten, maar naarmate hij haar harder en harder en sneller op haar billen sloeg, kon je de pijn meer en meer van haar gezicht af lezen. Ik vroeg me af hoe ik zelf keek onder deze omstandigheden. Hoewel de tranen nu in haar ogen sprongen en haar kont roder en roder werd, voelde ik geen medelijden. Ik realiseerde me dat ik vond dat ze het pak slaag op haar bijdehante billen dik en dik had verdiend.
...PATS PATS PATS PATS!! Daniël stopte en Linda snikte. Hij deed haar slipje weer omhoog.
“Je verdient je straf, is het niet Linda?” zei Daniël.
“Ja Daniël,” snikte Linda.
“Sta op.”
Ze stond op.
“Loop naar de toonbank en leun op je ellebogen.”
Linda keek hem bang aan.
“Wat? Krijg ik ook....”
“Ja meisje, je hebt hem net zelf goedgekeurd. Ik wilde zeker weten dat ik je zou straffen met een geschikt instrument.”
Ze zei niks, maar liep langzaam naar de toonbank en leunde op haar ellebogen, precies zoals ik eerder had gedaan. Haar billen waren al vuurrood. Daniël deed haar slipje weer naar beneden, pakte de mattenklopper en hield hem tegen haar billen aan.
“Je bent een stoute meid, Linda,” zei Daniël. “Fouten maken met de kas en in een veel te sexy legging naar je werk komen.... Je krijgt er twintig met de mattenklopper en na elke klap zeg je ‘Sorry Daniël.’ Begrepen?”
“Ja Daniël,” knikte Linda.
Hij legde aan, net zoals Linda bij mij had gedaan. Zwiep...
“AU!! Sorry Daniël!’ Zwiep... “AU!! Sorry Daniël!”
Na elf was ze aan het huilen en na twintig huilde ze alle pijn eruit. Haar billen zaten onder de striemen. Daniël deed haar slipje weer omhoog.
“Pak je broek en ga je maar even opknappen.”
Linda verdween het kantoortje in.
De rest van de dag verliep heel normaal. Linda was misschien iets liever dan anders tegen me en ik heb haar de hele dag niet zien zitten.
Aan het einde van de werkdag riep Daniël me bij me.
“Alice, je heb goed gewerkt vandaag.”
“Dankjewel,” zei ik oprecht dankbaar.
“Wees morgen goed op tijd. Om te zorgen dat je morgen vanaf het eerste moment alles doet wat ik zeg, geef ik je voordat we opengaan nog een pak op je blote billen. Begrepen?”
Kut. Ik slikte.
“Ja Daniël,” zei ik.
“Mooi. Tot morgen.”
“Tot morgen.”
Ik liep de winkel uit met het onbestemde gevoel van weer een pak op mijn billen in het vooruitzicht.
Ik nam me voor om niet te protesteren.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
De mattenklopper 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?