Bezoek van de klopperman
Met bonzend hart belde ik aan.
Mijn Daddy deed onmiddellijk open en ik stapte naar binnen met mijn jas over mijn
ene arm en mijn tas aan mijn schouder. Daddy greep mijn arm, draaide me van zich af en sloeg me een paar keer hard op mijn broek. Ik schrok. De voordeur stond nog open, schichtig keek ik naar buiten.
“Zo. En nu naar boven. Uitkleden en in de hoek. Ik kom er zo aan.”
Zijn stem klonk afgemeten. Hij deed de voordeur dicht en ging een andere ruimte binnen. Mij liet hij alleen achter in de hal.
Langzaam liep ik de trap op.
Eenmaal boven zette ik mijn tas op een stoel en vouwde mijn jas er overheen.
Ik wreef over mijn billen. Ze deden nu al zeer.
Langzaam deed ik mijn schoenen uit en zette ze onder de stoel. Ik ritste mijn broek open en trok mijn jeans uit. Ik vouwde hem op en legde hem op mijn jas.
Als laatste trok ik mijn slip uit en legde hem naast mijn tas en gehoorzaam ging ik
in de hoek staan.
Meestal hoefde ik niet lang in de hoek te wachten en kwam Daddy snel naar boven.
Ik hoorde de deur beneden al. Zijn zachte voetstappen klonken op de trap. Ineens was hij dicht achter mij.
“Alweer gejokt, hč kleintje?” vroeg hij vlak bij mijn oor.
Onmiddellijk volgde een klap met zijn hand op mijn billen.
“Ga je dat ooit eens afleren?” en direct volgde een nieuwe klap.
Daddy kon zo hard slaan.
Ik steunde met mijn handen tegen de muur om de klappen op te vangen. Na een serie klappen links en rechts hield het slaan even op. Daddy liep even weg en voorzichtig keek ik achterom.
“Hee!’ Daddy reageerde altijd onmiddellijk.
Snel keek ik voor me.
Daddy kwam weer naar me toe en ik voelde de ronde mattenklopper zachtjes tegen mijn billen tikken.
“Je raadt het al, zeker?” vroeg Daddy op vriendelijke toon.
Ik knikte.
“Mis!” Daddy lachte.
“Ja, het wordt wel een klopper, maar niet deze!”
Pats. De eerste klap knalde op mijn billen. Ik schoot naar voren met mijn heupen.
“Wegdraaien? Zet een stap naar achteren.”
Ik deed gehoorzaam wat me gevraagd werd. Met zijn hand duwde Daddy mijn bovenlichaam naar voren totdat ik gebogen tegen de muur geleund stond. Opnieuw sloeg hij een aantal keren hard op mijn billen. Het lukte me niet om niet weg te draaien. Maar hoe ik ook draaide, Daddy sloeg altijd raak.
Toen ik begon te kreunen hield hij op.
“Straks,” vertelde hij monter, “komt hier iemand bij wie ik mattenkloppers besteld heb.
Sterker nog, hij kan elk moment aanbellen.”
Het was even stil. Ik probeerde de informatie te verwerken.
“Ik wil een paar andere kloppers uitproberen, en daarna kiezen welke ik neem”, vervolgde Daddy.
“En daar kan jij mij heel goed bij helpen.”
Hij streelde even over mijn haren.
Ik rilde inwendig. Als Daddy zo lief deed, dan zwaaide er meestal wat. Mijn maag begon raar te doen.
Daddy raadde mijn gedachten.
“Dus, kleintje, als zodadelijk de bel gaat, blijf jij hier in de hoek staan, begrepen? En vooral niet omdraaien, niet kijken en niet wiebelen.”
Opnieuw sloeg hij met zijn hand een aantal keren op mijn billen.
Bezorgd ving ik de klappen op.
Zou hij...?
Ik schrok van de bel.
Daddy gaf mij nog twee klappen, en duwde me daarna wat verder in de hoek.
“Ah. Daar is mijn bezoek.”
Hij vouwde mijn handen op mijn rug en gaf me nog een laatste tik op mijn billen.
“Denk erom.”
Ik hoorde hoe hij naar beneden liep en de voordeur opende. Met mijn oren gespitst probeerde ik de uitgesproken woorden op te vangen. Niet veel later hoorde ik Daddy weer naar boven komen. Het zweet brak me uit toen ik me realiseerde dat zijn bezoeker mee naar boven kwam.
De tranen sprongen me in de ogen.
Hete schaamte kroop in mijn nek en hals omhoog tot aan mijn haarwortels.
Diep vernederd sloot ik mijn ogen.
Ik deed een klein stapje naar voren om nog verder de hoek in te kruipen. Ik maakte me zo klein mogelijk. Misschien zag die onbekende mij dan niet zo snel.
Maar dat was valse hoop.
“Ach, zo eentje heb ik er ook!” zei de bezoeker.
Ik opende mijn ogen. Bedoelde hij mij soms?
“Ja” antwoordde Daddy, “deze heb ik nog niet zo lang geleden aangeschaft, maar ik vind hem maar zozo. Laat eens zien wat je bij je hebt?”
Ik haalde weer adem.
Hij had het niet over mij. Maar over de klopper van Daddy.
“En zo eentje heb ik ook!”
Nou zei de meneer het weer. Het was of mijn hart stilstond.
“O ja?” vroeg Daddy. “Vertel eens?”
Het was even stil.
Ik voelde twee paar ogen in mijn rug prikken. Wat zou ik graag mijn handen laten zakken om daarmee mijn rode billen te bedekken. Maar ik bleef doodstil staan. Ik durfde bijna niet te ademen.
“Nou, net zoiets”, zei de klopperman. “Heel stout, heel lief, om te zoenen en om achter het behang te plakken.”
Verbluft hoorde ik hem aan. Er klonk zelfs een lach in zijn stem!
“Maar deze,” vervolgde de klopperman, “werken echt heel goed en doeltreffend.”
Blijkbaar demonstreerde hij wat mattenkloppers want ik hoorde een zwiepend geluid in de lucht. Er ging een rilling over mijn rug.
“Mooi!” zei Daddy. “Mag ik deze even vasthouden?”
Nu komt het, zei ik in mezelf. Ik haalde mijn armen van mijn rug en zocht steun aan de muur.
Daddy lachte.
“Ja kleintje! Zet je maar schrap. Doe twee stappen naar achteren, je weet hoe ik het wil.”
Gehoorzaam nam ik mijn positie in.
Ik probeerde niet te huilen. Rood van schaamte boog ik mijn hoofd. Ik ging slaag op mijn blote billen krijgen met die klopperman erbij.
Pats! Een harde klap kletste op mijn zere billen.
Ik kreunde.
Pats! Nog een klap en nog eentje.
Nu bemoeide de klopperman zich er mee.
“Nee, je houdt hem niet helemaal goed vast. Kijk, zo moet je hem vasthouden.”
De klopperman kwam naar Daddy toe en stond dicht achter me.
Ik voelde wanhoop en woede opkomen. Zou Daddy het echt goed vinden dat die klopperd mij ging slaan??
Voorzichtig draaide ik mijn hoofd en keek vertwijfeld over mijn schouder. Daddy ving mijn blik en maakte met zijn hand een draaiend gebaar. Snel keek ik weer voor me uit.
Ik steunde met mijn handen tegen de muur en liet mijn gezicht op mijn armen rusten. Tranen brandden achter mijn oogleden.
“Zal ik het voordoen?”
Behulpzaam klonk de stem van klopperman.
“Tuurlijk” zei Daddy.
Ik zette mijn tanden op elkaar.
Vier vlammende slagen teisterden mijn billen.
Ik kon een schreeuw niet onderdrukken.
“Zie je wel?” zei klopperman. “Zo krijg je het goede effect!”
Opnieuw vier striemende klappen op mijn pijnlijke achterwerk.
Ik kreunde en kon bijna niet meer stilstaan. Daddy was nog niet overtuigd.
“Heb je nog meer bij je?”
Ik hoorde de man rommelen in een tas en spullen op de tafel leggen.
Ik gluurde onder mijn rechterarm door. Wat een boel kloppers op de tafel. Nu kwam Daddy weer achter me staan.
“Even deze proberen.”
Venijnig sloeg een klein kloppertje op mijn billen en bovenbenen.
Ik probeerde stil te blijven staan maar het lukte me niet meer. Ik wipte van mijn ene voet op de andere. Mijn billen schroeiden en een naderende huilbui had zich opgekropt in mijn keel.
Opnieuw kwam de klopperman met een goed advies.
“Deze klinkt heel mooi, als je het mij vraagt.”
Maar ik vraag jou niks, mopperde ik inwendig.
Klopperman kwam bij me staan en liet zijn koopwaar op mijn billen dansen. Ik hoorde het wondermooie geluid niet meer. Ik hoorde alleen mijzelf hard huilen van vernedering en pijn.
“Kijk, en het laat een prachtige afdruk na, zie je wel?” ging klopperman
enthousiast verder.
Hij sloeg me nog een aantal malen, en wilde toen met zijn andere hand over mijn
achterwerk strelen.
Snikkend kroop ik zo ver mogelijk in de hoek en draaide mijn billen van hem weg. Daddy vond het genoeg.
“Ik neem ze allemaal, zeg maar wat ik je schuldig ben.”
Ik liet de muur los en snikte het uit met mijn gezicht in mijn handen.
Op de achtergrond hoorde ik Daddy met de klopperman afrekenen en naar
beneden lopen. Toen de voordeur dicht ging was er alleen nog het geluid van mijn schokkende uithalen.
Ineens was Daddy weer achter mij. Hij draaide me om en sloeg zijn armen om me heen.
“Nu nooit meer jokken, kleintje” zei hij zachtjes.
Langzaam wiegde hij me heen en weer.
“Toe maar, huil maar even uit.”
“Die laatste was wel het ergste!” snikte ik aan zijn schouder.
Daddy begon te lachen.
“Dan wordt dat de jok-klopper” antwoordde hij nuchter. “Als je jokt, krijg je die klopper”.
Beschaamd droogde ik mijn tranen.
Dit uur zou ik van mijn leven niet meer vergeten.
En jokken, nee, dat deed ik maar beter niet meer.
sub W van Mr Hans
PS
het verhaal is geschreven door mijn subje, maar ze durfde het niet te plaatsen.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
Bezoek van de klopperman 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?