| Gepost op donderdag 12 juni 2014 - 05:43 pm: | 
|
| De tong van de godin  
Een verzoeknummertje
Damascus, Syria Romana, 52 v. Chr.
1. De presentatie
Een Romeinse praetor bestelen was een ernstig misdrijf en haar eigenaar wilde zeker zijn dat men de juiste vrouw veroordeelde. Daarom liet hij praetor Septimus erbij halen om de verschillende lichtekooien van het huis te bekijken.
Zo kon Septimus zelf de schuldige aanwijzen.
Septimus bezocht het bordeel van die man regelmatig, maar was daar pas mee begonnen na het onverwachte overlijden van zijn echtgenote vorig jaar. In het gezelschap van de bordeelhouder, een schatrijke man en een bastaardzoon van legatus Longinus, bestudeerde Septimus één voor één de vrouwen die men voor hem in een rij had geplaatst.
“Die was het,” zei hij terwijl hij een van de Syrische slavinnen aanwees. “Zij heeft gisteren een van mijn ringen gestolen nadat ik een nacht in haar kamertje had doorgebracht. Laena, zo zei ze dat haar naam was.”
De bordeelhouder stuurde de andere vrouwen weg, want die moesten opnieuw aan het werk. Septimus zag dat de slavin die hij had geïdentificeerd in elkaar kromp van angst toen haar Dominus op haar toe kwam.
Septimus had haar nochtans leuk gevonden. Een ervaren en uitzonderlijk gulle prostituee, had hij gedacht… Ze had grote bruine ogen en haar niet onaantrekkelijke gezicht werd omlijst door een weelderige donkerbruine krullenbos. Hij was zelfs zinnens geweest om bij zijn volgende bezoekje opnieuw naar Laena te vragen, want hij had een voorliefde voor gulle goedlachse vrouwen met een fors achterste en zachte vlezige dijen.
“Ze heet inderdaad Laena,” zei de bordeelhouder. “Ze komt uit Syria en is de oudste vrouw in mijn huis, dus veel waarde heeft die hoer niet meer.”
Zowel de bordeelhouder als de vrouw zelf, leken verbaasd dat Septimus de naam van de prostituee had onthouden. Hij had haar immers slechts één keer gebruikt. Die andere keren was ze hem niet opgevallen. Septimus schatte dat ze ongeveer zo oud was als de echtgenote die hij had verloren.
“Wat gaat er met de slavin gebeuren?” vroeg hij belangstellend.
De bordeelhouder snoof.
“Het gebeurt echt niet vaak dat een slavin van mij of van een van mijn hooggeplaatste gasten steelt, maar als één het waagt, worden haar neus en oren afgesneden,” antwoordde hij op een ietwat spijtige toon. “Zoiets doet immers alleen een hoer die van plan is om bij me weg te lopen. Ik laat zo een slavin dan buiten aan een van de deuren vastnagelen tot ze sterft van honger, bloedverlies of uitputting. Maar met uw toestemming bespaar ik Laena dat wrede lot. Ze is al tien jaar in mijn dienst. Liever zou ik haar aan een tempel schenken.”
“Welke tempel bedoel je, beste man?”
“Die van Erycina, praetor.”
Septimus dacht daar even over na en wierp een blik op de van angst bibberende vrouw. Haar ogen keken hem smekend aan, ze wist dat haar lot in zijn handen lag.
“Goed dan, je hebt mijn toestemming,” zei Septimus toegeeflijk. “Voor mij hoeft die slavin niet te sterven, dus schenk haar maar aan je tempel.”
“Zoals u wenst, praetor. Weet u wat, loop gewoon even met me mee naar de tempel van Erycina. Ik zal haar daar nu meteen afleveren,” zei hij beleefd. “Zo een slavin kan zich daar nog nuttig maken, als tempelprostituee in dienst van de priesteressen van de Venus van Erycina.”
Septimus knikte om aan te geven dat hij met de bordeelhouder mee zou gaan.
In de tempel van Erycina werden ze hartelijk ontvangen door een zestigjarige dame die zich als hogepriesteres Ilicia aan hen voorstelde. Ze kwam uit een nobele, oude familie en werd omringd door knechten en meiden. Ilicia begroette de twee mannen, hoorde over de reden van hun bezoek en wierp een keurende blik op de vrouw de ze bij zich hadden.
“Heb je een naam, slavin?”
“Laena, Domina.”
Ilicia knikte. “Hoe oud ben je, Laena?”
“Achtendertig denk ik, Domina. Ik weet het niet helemaal zeker...”
Ilicia knikte opnieuw en wreef over haar scherpe kin. Ze wierp een blik op Laena’s eigenaar en zei:
“Die leeftijd is eigenlijk ideaal. Een slavin met een zekere maturiteit neemt de rituelen van onze tempel ernstig. Zo een vrouw heeft meer kans om haar verblijf hier op een positieve manier te beleven, én om als tempelslavin te overleven.”
“Dus aanvaardt u deze dievegge als mijn offergave voor de godin Venus, hogepriesteres?”
Ilicia tuitte haar lippen. Ze knikte kort.
“Ja, dat doe ik.”
De bordeelhouder nam afscheid van Ilicia en liet de hogepriesteres met Septimus alleen achter.
“U bent de man die bestolen werd?”
Hij knikte.
“Ja. Septimus van de Lupii familie,” stelde hij zichzelf voor. “Ik ben de praetor van het twaalfde district van Damascus en dien in het zesde legioen, het Legio Ferrata. Aangenaam.”
“Aangenaam,” zei Ilicia terwijl ze haar strenge blik opnieuw op de slavin richtte.
“Laena?”
“Ja, Domina?”
“Je moet je tunica uittrekken. Ik wil je lichaam zonder dat vulgaire vod bekijken.”
Laena slikte. Haar ogen flitsten van de hogepriesteres naar de hooggeboren klant die ze bestolen had en dan naar de entourage van de priesteres, maar tegelijkertijd trok ze wel haar weinig verhullende en nogal ordinair ogende tunica uit.
Vier tellen later stond ze voor het hele gezelschap te kijk, slechts gekleed in haar hoerige lendendoekje, een klein, ondeugend broekje uit een zachte bleke stof. Zwijgend en met neergeslagen blik stond ze daar.
Septimus had Laena gisteren ook al eens in haar volledige naakte glorie mogen bewonderen, hij wist dat de al wat oudere prostituee best nog een mooi lichaam had voor een vrouw van haar leeftijd, zeker als je van een beetje mollig hield.
Maar Ilicia bekeek Laena voor het eerst en ze deed dat heel aandachtig. Ze bekeek het lichaam van de vrouw van top tot teen, met strenge ogen en een superieure, opgeheven kin.
“Mmmh… je kunt er mee door, slavin,” zei ze op een onverschillige toon. “Zo op het eerste gezicht heb je geen al te lelijk figuur. Je borsten zijn zwaar en hangen wat af, maar ze hebben een mooie peervorm. Je hebt dikke billen, maar je dijen en heupen zijn ondanks al dat vlees mooi gespierd en heel aardig gevormd. Ja, zo op het eerste gezicht bezit je een sterk lichaam. Ik geloof dat je voldoet.”
“Dank u, Domina,” mompelde Laena, die aanstalten maakte om haar tuniek opnieuw aan te trekken.
“Laat dat,” zei Ilicia op strenge toon. “Jij bent nu eigendom van de priesteressen. De tempelslavinnen van Erycina dragen geen tuniek!”
“Ja, Domina,” zei Laena snel. “Vergeef mij, Domina.”
Ilicia kuchte even.
“Het is al goed, slavin,” antwoordde ze hoogmoedig. De hogepriesteres liet Laena daar in haar nietige broekje staan en praatte ondertussen met Septimus, aan wie ze vertelde dat de dievegge haar straf onder geen beding zou ontlopen.
“Kom gerust langs, Septimus, mannen van de meest nobele Romeinse families zoals uzelf worden hier altijd waardig ontvangen,” zei ze uitnodigend. “O, deze aan de tempel geofferde slavin zal vanavond publiekelijk ingewijd worden, na het avondmaal en bij het invallen van de duisternis. Wanneer u dat wenst, kunt u daarbij aanwezig zijn. Morgen wordt er definitief over haar lot geoordeeld. Dat gebeurt door de vergadering van priesteressen.”
“Gebeurt dat allemaal hier in uw tempel?” vroeg Septimus nieuwsgierig.
Ilicia knikte.
“Jazeker. De vergadering van priesteressen beslist tijdens de inwijding hoe lang deze misdadigster in onze tempel zal moeten dienen.”
Die avond, na het eten, ging Septimus een kijkje nemen in de tempel van Erycina. De jonge knecht die de deur voor hem opende, begeleidde hem naar het heiligdom. Daar, in die grote zaal, zag hij de andere priesteressen in hun witte kleren, vergezeld door hun vele knechten en meiden, maar hij zag er ook de prostituee die hem de dag voordien bestolen had.
Laena.
Hij keek naar haar gezicht en naar haar lichaam. En Septimus betrapte zichzelf er op dat hij zijn ogen niet van haar kon afhouden. Vooral de welvingen van haar borsten, buik en heupen fascineerden hem. Maar zijn blik dwaalde even vaak af naar het bleke driehoekje stof dat over haar kut zat gespannen.
Laena droeg ketenen rond haar enkels en dat hoerige lendendoekje. Ze stond op een massieve grijze offersteen van ongeveer een voet hoog voor iedereen te kijk. Septimus’ blik bleef rusten op het strakke lapje stof dat tussen haar prachtige vlezige dijen spande. Het oogde zo nietig tussen al dat glanzende donkere vlees er rond.
Hij zag opeens hoe hogepriesteres Ilicia hem toeknikte en zijn richting uit kwam.
“O, u bent gekomen? Fijn, praetor. Het inwijdingsritueel is zojuist begonnen,” zei ze glimlachend. “Wees welkom!”
“Ja, dank u,” antwoordde Septimus terwijl hij belangstellend naar de tentoongestelde slavin keek. Men had haar klaarblijkelijk bevolen om zich voortdurend om haar as draaien. Opnieuw en opnieuw.
Dat deed Laena door een kwartdraai naar rechts te maken, telkens opnieuw, keer op keer. Septimus zag de blos van schaamte op haar wangen. Hij zag ook hoe haar blote borsten opwipten en hoe haar dikke billen zachtjes heen en weer schommelden, elke keer ze zich al draaiende rond haar as heen bewoog.
Aan de achterzijde van het lendendoekje zat de stof tussen Laena’s grote billen opgetrokken. Haar kont was bloot. De ogen van praetor Septimus keken opnieuw lager, naar haar vlezige dijen, twee bruine massieve zuilen. Wat een geile aanblik bood die vrouw, dacht hij bij zichzelf.
“Dit gedeelte van de inwijding tot tempelprostituee noemen we de presentatie,” zei Ilicia, daarmee de geile gedachten van haar gast onderbrekend. “Elke nieuwe slavin moet zich zo naakt mogelijk aan de leden van onze gemeenschap presenteren, alleen haar vagina blijft voorlopig bedekt. Ieder van ons moet haar bijna naakte lijf uitgebreid kunnen bekijken. De priesteressen mogen haar onderzoeken en overal aanraken, maar de knechten en meiden moeten zich beperken tot kijken alleen. Voor uzelf gelden de voorschriften van het ritueel, Septimus. Elk ritueel heeft hier zijn eigen verhaal.”
“O, ja?”
Ilicia knikte.
“U bent een telg uit een van de oudste en meest voorname families van Rome, Septimus. Indien u dat wenst zou u ook de Meester van deze aan onze tempel geofferde slavin mogen worden. Als haar Meester bezit u het alleenrecht op de vrouw in kwestie. U mag dan alle mogelijke privileges inroepen.”
Septimus neeg zijn hoofd.
“Ik? Haar Meester?”
Ilicia knikte opnieuw.
“Ja, denk er eens over na,” zei ze glimlachend. “Je hoeft niet meteen te beslissen.”
Opeens zag Septimus dat de slavin zich niet langer omdraaide. Iemand gaf haar instructies. Ze stapte van de grijze steen en ze begon zich onder de priesteressen te bewegen. Telkens iemand haar aansprak, zag Septimus Laena beleefd knikken of iets zeggen. Daarna spreidde ze haar armen een klein beetje en ze bood de priesteres haar lichaam aan, met een gebaar alsof ze het aan hen schonk.
Men raakte haar gezicht vaak aan, en haar volle borsten, haar zachte buik en het malse vlees van haar grote ronde billen. Af en toe sprak iemand enkele woorden tegen haar tijdens dat vernederende tafereel.
Septimus zag regelmatig priesteressen die in haar tepels knepen of die zelfs zonder enige gêne over de bleke stof van haar lendendoekje tussen haar naakte dijen wreven en daar nieuwsgierig aan haar kut voelden.
Hé, dacht hij, wat nu? De slavin kwam zijn kant uit. Nee, dat kon niet, dacht hij. En toch, ineens stond Laena daar, vlak voor hem. Bijna in haar volledige naakte glorie en trillend op haar benen, met ogen zo groot als schoteltjes.
“Dominus?”
Hij knikte.
“Ja, slavin?”
“Ik mag mijn lichaam ook aan u tonen, Dominus.”
“Aan mij?”
Laena slikte even en ging verder.
“Ja, Dominus. Door u ben ik een tempelprostituee in plaats van een slavin zonder neus of oren die buiten het bordeel aan een deur staat vastgespijkerd. En als ik zoveel genade en geluk heb, bent u misschien bereid om als mijn Meester op te treden? U mag mij aanraken, dat is… als u dat wenst. Zelfs als u mij onwaardig vindt om u te dienen.”
Septimus aarzelde een seconde, maar stak meteen daarna zijn hand uit om een van Laena ‘s grote borsten voorzichtig beet te pakken. De uitpuilende tepels waren langer geworden en priemden dik en stijf naar voren. Dat was iets wat Septimus de nacht ervoor ook al was opgevallen. Hij had de borsten van de vrouw lange tijd gestreeld en had zich verbaasd over de uitzonderlijke lengte en dikte van haar tepels.
“Het was dom van je, slavin, nee, bijzonder dom om van een Romeinse praetor te stelen,” zei hij vermanend terwijl hij haar zachte borst opnieuw los liet. De borst zakte omlaag, ten prooi aan de zwaartekracht.
“Ik vrees dat men jou hier in de tempel strenger zal behandelen,” voegde hij er nog aan toe. “Strenger dan in het bordeel waar ik je vond.”
Laena sloeg haar blik neer.
“Vergiffenis, Dominus. Voor mijn zonde… Toch dank ik u voor uw genade. Dankzij u werd mijn leven gespaard.”
Septimus knikte toegeeflijk en streelde haar malse bruine buik. Zijn vingers volgden de lijnen van haar lies en raakten de scherpe uitsteeksels van haar heupbeenderen. Haar heupen waren prachtig, zo mooi breed en vol. Zou hij zijn hart volgen en zich als haar Meester laten gelden? Septimus twijfelde nog, hij wist het niet goed.
Even later beroerden zijn vingertoppen de plek waar de strak zittende stof van Laena ‘s lendendoekje zich naar de lippen van haar kut had gevormd.
“Ik vond het fijn gisteren,” merkte hij mompelend op terwijl zijn vingers haar lobbige clit en haar grote, ietwat uitpuilende schaamlippen aanraakten. Hij voelde de vorm er van, dwars door de zachte stof van het lendendoekje heen.
“Je was aardig, lief en gul voor mij,” ging hij verder. “Wat een zonde om dan een van mijn sieraden te stelen. Hoe kon je zoiets dom doen?”
Laena liet haar hoofd hangen. Een donkerbruine lok viel voor haar gezicht.
Ze durfde niet te antwoorden. Ze wist nochtans waarom, ze wist dat heel goed.
“Je hebt best een mooi lichaam voor een vrouw van bijna veertig,” mompelde Septimus, die haar gevoelige clit en schaamlippen nog steeds streelde. “Ik vind je lichaam alleszins mooi. Minstens zo mooi als dat van mijn eigen vrouw, moge ze rusten in vrede. Daarom is het ook zo een zonde… En jammer. Het zou niet bij één nacht van plezier gebleven zijn …”
Laena huiverde bij zijn zachte, tedere aanrakingen en ze keek vol schroom en berouw naar hem op.
“Ik heb er spijt van, Dominus,” fluisterde ze. “Heel veel spijt! Ik wou dat ik het ongedaan kon maken, dat… dat ik u nooit bestolen had. Het was omdat ik bijna genoeg had om mezelf vrij te kopen, Dominus. Bijna genoeg…”
Hogepriesteres Ilicia kwam naast Septimus staan. Ze legde haar hand op de schouder van Laena.
“Ik hoorde je praten, slavin,” zei Ilicia koeltjes. “De rituelen dienen in stilte te worden ondergaan. In stilte. Wat begrijp je daar niet aan?”
Laena sloeg haar blik neer.
“Niets, Domina. Ik maakte een fout. Vergeef me.”
“Nee.”
“Euh… Domina?”
“Nee,” herhaalde Ilicia koeltjes. “Wie de voorschriften schendt, moet de gevolgen daarvan onder ogen zien. De vergadering van priesteressen beslist wat die gevolgen zullen zijn.”
Het gezicht van Laena werd bleek en drukte angst uit, maar ze vroeg niet opnieuw om vergiffenis. Naast haar zag Septimus hoe Ilicia zich tot hem richtte en zei:
“Ga gerust aanliggen aan een van de tafels en maak het jezelf gemakkelijk in het triclinium, Septimus. Ik zal een van de dienstmeiden sturen met aangelengde wijn en zoete versnaperingen.”
2. De inwijding
Septimus lag aan tafel en genoot van een uitstekende aangelengde Griekse wijn toen men de slavin Laena in het triclinium naar binnen bracht.
In haar volledige naakte glorie deze keer. Septimus keek naar het weelderige zwarte vachtje van schaamhaar dat tussen haar enorme dijen en rond haar geslacht groeide. Even later vonden zijn ogen die van Laena en zij wendde snel haar blik af.
Zonder goed te weten waarom, vond Septimus de al wat oudere slavin iets sympathieks hebben. Iets aantrekkelijks… Ze beviel hem, dacht hij opnieuw, gisteren was dat ook al zo geweest, zeer zeker. Die vervloekte vrouw beviel hem.
Ilicia schreed op een plechtige manier naast Laena mee, tot bij Septimus. Ze kwamen dichterbij. Nu pas kon hij zien dat het gezicht van de slavin pijn uitdrukte.
“Er werd mij opgedragen om mezelf eerst aan u te tonen, Dominus,” hoorde hij Laena zeggen, terwijl ze opnieuw een grimas maakte.
“Door mezelf naakt aan iedereen te tonen én door deze foltering te ondergaan, doe ik boete voor het schenden van een van de voorschriften van het ritueel van de inwijding. Iedereen die dat wenst, mag aan de draden trekken om mijn ingesnoerde tepels te folteren.”
Septimus kon zien dat de slavin pijn leed en nu ze vlak voor hem stond, zag hij ook waarom, want men had haar stijf gemaakte tepels verschrikkelijk strak ingesnoerd. De twee donkere tepels waren paars, heel erg lang en dik, en ze priemden naar voren als twee harde spenen.
Onderaan elke opgezwollen tepel, vlak tegen de borst aan, zat een zwartleren rijgdraad. Deze beide draden waren stevig aangespannen en ze tilden Laena ‘s grote borsten een heel eind naar omhoog. De draden hielden haar borsten in diezelfde hangende positie ongeacht wat voor houding de vrouw aannam. Men had de draden achteraan haar nek samengebonden.
“Tss, wat een wrede foltering,” zei Septimus terwijl hij naar een van de draden reikte en er voorzichtig aan voelde. Waanzinnig hoe strak die draden gespannen stonden, dacht hij. Zelfs zijn lichte aanraking, en hij had de draad werkelijk amper beroerd, maakte dat Laena zachtjes kermde.
“Ah! Auwww…”
Haar onderlip trilde, haar ogen waren vochtig en ze ademde zwaar terwijl haar buik gejaagd op en neer golfde.
“U mag harder trekken dan dat, Dominus,” zei ze uitnodigend. “Straf mijn stijf opgezwollen tepels gerust, ze werden zo strak ingesnoerd en opgebonden om die reden. Ik ben een dievegge en toonde onvoldoende respect. Alleen door mijn straf berouwvol te aanvaarden, kan ik genade vinden in het alziende oog van de Venus van Erycina.”
Septimus begreep dat ze al die dingen van de priesteressen moest zeggen, want de ogen van Laena vertelden hem iets anders. Die schreeuwden hem toe om niet opnieuw aan die strakgespannen draden te trekken.
“Nee, het is wel goed zo.” Hij stak zijn hand op zonder zijn ogen van haar gezwollen ingesnoerde tepels af te wenden. Dat zag er echt een afschuwelijke pijnlijke marteling uit, dacht Septimus zijn keel schrapend.
“Die strakke draden zijn al straf genoeg lijkt me,” zei hij niet onvriendelijk.
Laena wierp hem een dankbare blik toe.
“Dank u, Dominus,” reageerde ze. “Voor uw vergevingsgezindheid, maar u hoeft mij niet te ontzien. Het lichaam van een tempelprostituee is .”
Septimus fronste.
“Elke dag? ”
Laena knikte, maar trok al gauw een pijnlijk gezicht, want hierdoor werden de draden rond haar lange en pijnlijk afgeknelde tepels aangetrokken.
“Ja, Dominus, mijn vlees is een offergave. Na mijn inwijding ben ik een slavin van Erycina,” zei Laena met trillende stem. “Als ik geluk heb, vind ik een patroon die mijn lichaam voor zichzelf alleen opeist. Daarom dat ik u om vergiffenis vroeg, ik wilde graag dat u mijn patroon werd.”
Septimus wendde zich tot Ilicia. Toen hij de hogepriesteres om een verduidelijking vroeg, richtte Ilicia zich eerst tot Laena en zei:
“Ga naar de offersteen en presenteer je aan de rest van de priesteressen, Laena. Daar kan iedereen je zien. O, kniel neer en armen achter de rug! Die folterdraden rond je lange harde tepels moeten zo strak mogelijk gespannen staan, begrepen?”
Laena knikte voorzichtig met haar hoofd.
“Ja, Domina.”
Toen ze weg was, sprak de hogepriesteres tegen Septimus.
“De raad der priesteressen heeft besloten om die dievende hoer tot vijf jaar martelaarschap te veroordelen, Septimus,” verklaarde ze. “Het lijden van onze nieuwste tempelprostituee dient vandaag als boetedoening en als een zoenoffer om de godin gunstig te stemmen.”
“Vijf jaar? Dat is lang,” zei Septimus terwijl hij naar Laena keek, want men was de slavin aan het vastbinden. Ze zat op haar knieën met haar blote billen op haar hielen. Twee priesteressen trokken haar armen achter haar rug en bonden haar polsen aan haar enkels vast.
Een pijnlijke houding was het gevolg. Septimus zag dat de koorden strakgespannen stonden en hoorde haar kermen tot bij zijn tafel.
“Au!” Opeens hoorde hij hoe Laena verschrikkelijk hard begon te gillen. “Ai! Ai! Auwww!”
Septimus zag dat de priesteressen haar dik opgezwollen en strak opgebonden tepels folterden door aan de draden te trekken en ermee te spelen.
“De grote tepels van die slavin worden gefolterd,” verklaarde Ilicia. “Door dat ritueel regelmatig te herhalen tijdens haar eerste weken hier, worden de tepels langer en gevoeliger.”
“Au! Auwww! Aaaah!”
Opnieuw hoorde Septimus hoe de geknield zittende slavin luidkeels begon te gillen. Hij kon zien dat priesteressen van de tempel die draden rond haar pijnlijk ingesnoerde tepels ver uitrekten en lieten schieten.
Septimus stond op en begon in de richting van de grijze offersteen te wandelen. De hogepriesters fronste, maar ze volgde hem op de voet.
Laena zat geknield op de steen en kon zich amper bewegen door de koorden rond haar polsen en enkels. Ze hijgde en haar bruine buik en omhoog gebonden borsten deinden op en neer op het ritme van haar ademhaling.
“Veeg dat bloed weg,” hoorde Septimus Ilicia zeggen, en een andere priesteres begon de bloedspatjes op Laena’s blote borsten en ribben af te vegen. Ook haar lange, opgezwollen en gemartelde tepels werden afgeveegd.
“Ah… Au…,” kermde ze. De draden rond haar ingesnoerde tepels bewogen en dit veroorzaakte elke keer opnieuw folterende pijnen in haar borsten.
De hogepriesteres knikte naar een van haar priesteressen.
“Trek harder. De eerste keer moeten we tot het uiterste gaan, zusters.”
Laena begon onmiddellijk opnieuw van pijn te gillen toen een dienares een flinke ruk aan de draden gaf. Ook de anderen trokken er aan, harder nog dan daarnet.
Septimus maakte een grimas. Laena ‘s vreselijk strak ingesnoerde en gefolterde tepels leken nog langer en dikker te worden dan ze al waren.
“Au! Auwww! Aaaah!” Opeens verloor de krijsende Laena haar evenwicht en ze bewoog naar opzij. “Hhhggg… Nee! Nee! Aaaah…”
Septimus zag de slavin van de offersteen glijden en op de grond terecht komen. Jankend van de verschrikkelijke pijn die dat veroorzaakte in haar opgebonden borsten.
“Au! Ai! Aaaah! Aaaah!”
Ilicia schudde haar hoofd.
“Die dievegge is minder sterk dan ik dacht,” merkte ze kalm op terwijl ze zich tot enkele van de knechten richtte en zei: “Maak die touwen rond haar polsen los en zet haar opnieuw op de offersteen, maar rechtopstaand.”
Men deed dit en even later stond Laena opnieuw onderdanig op de offersteen, rechtop, met haar handen losjes naast haar heupen, de palmen naar voren gekeerd. Haar ogen traanden van de pijn die ze voelde.
Septimus’ ogen keken van haar met draad gemartelde en strak opgebonden tepels, naar haar ribben en bruine buik, en dan naar de weelderige bos zwart schaamhaar tussen haar grote vlezige dijen.
Laena gluurde naar Septimus. Haar ogen schoten heen en weer tussen de hogepriesteres en de praetor. Aarzelend schraapte ze haar keel.
“Dominus? Mag ik praten, Dominus?”
Septimus keek op en knikte.
“Ik luister.”
Laena’s bruine buik ging gejaagd op en neer. Ze zweette als een rund en haar gezicht drukte pijn uit. Ze keek naar Septimus en schraapte opnieuw haar keel.
“Ik sta hier naakt voor u, Dominus,” zei ze met schorre stem. “Ik vraag u om mij genadig te zijn en mij de kans te geven om mijn slechte daad weer goed te maken. Schenk mij vergiffenis en exclusiviteit, Dominus? Alstublieft? Laat mij u dienen als mijn patroon, want als u weigert, zal iedereen die deze tempel bezoekt mij als neukslavin mogen gebruiken.”
Septimus knikte.
“Goed,” zei hij. “Ik zal je patroon zijn, slavin.”
Dit gezegd zijnde trok hij zijn dolk uit de schede, en Septimus sneed de draden door die Laena’s borsten omhoog hielden.
gebruik onderstaande link om naar deel II te gaan
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?