| Gepost op zondag 08 juni 2014 - 02:09 pm: | 
|
| Femme fatale
De Vlucht deel 24 Waarin een plan ontvouwd wordt om Höberger ten val te brengen
Ik woelde al een tijdje tussen de lakens, maar van wakker worden scheen het op de één of andere manier nog niet te komen. Ik was slaperig, ongelooflijk slaperig, maar mijn spieren en botten leken nog niet te hebben geslapen. Gisteren bedekte me als een broeierig warme deken, niet onbehaaglijk maar toch verstikkend.
Het kon nu over een paar dagen over zijn, bedacht ik met mijn ogen wagenwijd open. Het lag alleen niet meer in mijn handen. Ik had het stokje overgegeven aan Novodny, en ik moest maar hopen dat hij zijn woord zou houden. Zou hij me werkelijk willen sparen, vroeg ik mezelf af, maar voorlopig bande ik die vraag weer uit mijn hoofd. Ik moest maar gewoon geloven dat hij dat wilde. Een alternatief had ik niet.
Onder de douche scheen zelfs het water me niet helemaal te willen wekken. Mijn hoofd was helder, maar het leek vandaag niet zoveel zin te hebben. Een baaldag. Het was een slome ochtend (slome middag, want het moest ruim na twaalven zijn), zo'n ochtend waarop het opstaan uren leek te duren. Toen ik eindelijk aangekleed was, in mijn stoel zat om wat doelloos rond te kijken, wilde ik naar het dagverblijf, hoewel ik zeker wist dat ik me daar vreemd zou gedragen. Ik zou niet vrolijk kunnen kletsen vandaag. Mijn hoofd stond niet naar tijdpassering. Ik zou waarschijnlijk in een hoekje gaan zitten om verwezen voor me uit te staren. De meisjes zouden zich afvragen wat me mankeerde. De controlekamer zou zich afvragen wat me mankeerde.
De angst dat een verkeerde beweging, een verkeerd woord, alsnog de plannen zou verijdelen, sloop sloom door mijn buik, net als de angst dat het over een paar dagen helemaal niet over zou zijn. De mogelijkheid dat Novodny Höberger zou pakken, om vervolgens zelf de zaak over te nemen, was reëel. Als hij dat van plan was, dan kon hij me niet sparen. Bovendien protesteerde mijn hoofd tegen het idee, dat ik de enige zou zijn die de dans kon ontsnappen.
Er werd op de deur geklopt en het was Novodny die me mijn ontbijt bracht.
"Als je gegeten hebt, neem ik je mee naar het magazijn. Straks, als de camera draait, ga je mij vragen om een CD van Jefferson Airplane. Ik heb geen flauw idee of we die hebben, en jij hebt geen flauw idee hoe de CD ook al weer heette die je wilde hebben. Daarom gaan we samen even zoeken."
Met zekere bewegingen monteerde Novodny de camera, en ik had het gevoel dat hij een sluitend plan bedacht had. De vragen brandden op mijn lippen, maar ik wist dondersgoed dat ik pas in het magazijn te horen zou krijgen wat er ging gebeuren. Novodny vroeg me routineus of ik vandaag nog naar het dagverblijf wilde gaan, en ik hoefde er niet al teveel moeite voor te doen om er uit te zien alsof ik een dagje ging overslaan. Hij vroeg hoe het met mijn arm stond. Ik keek opzij, waar mijn gezwachtelde onderarm omlaag hing. Ik was die arm helemaal vergeten. Dan zou het vast wel goed gaan met mijn arm. Novodny stelde vast dat ik tot het avondeten in mijn cel zou blijven, en op een routineuze toon vroeg hij of hij me voor vanmiddag nog iets kon brengen. Langzaam kauwend mompelde ik dat mijn cola op was, en dat ik wel zin had om wat muziek te luisteren.
"Ik wil wel een Stones-CD. Je weet wel, die met Brown Sugar erop."
"Ik weet welke het is," zei Novodny met de stem van een kundige magazijnmeester.
"Oh ja, van Petra moest ik naar iets luisteren. God, wat was het ook alweer?" Ik peinsde even, en zei toen dat het iets van Jefferson Airplane was, maar dat ik nou zo gauw even niet op de titel kon komen.
"Jefferson Airplane?" vroeg Novodny met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik weet niet of we daar wel iets van hebben."
"Ach, vast wel," zei ik. "Dat bekende nummer, dat hebben jullie toch wel?" Ik begon een klein stukje te neuriën van het enige mij niet geheel onbekende nummer van Jefferson Airplane.
"Ja, dat is White Rabbit," zei Novodny. "Dat staat wel ergens op één van de verzamel-CD's. Maar of we de originele CD hebben... Weet je wat, ik ga straks wel even kijken. Ik moet toch die kant op. Je kunt trouwens net zo goed even meegaan om te helpen zoeken."
Ik wist niet of het gebruikelijk was dat bewakers meisjes meenamen naar het magazijn, maar ik wist wel dat de muziekafdeling, de uitgebreide collectie CD's, het troetelkindje van Novodny was. Novodny had me wel eens met enige trots verteld dat hij thuis een paar duizend CD's had. Niet zonder een glimlach bedacht ik dat het toch een klein beetje overdreven was, om voor een bordeel een zo'n grote muziekcollectie in voorraad te hebben, dat er een kans bestond om iets van Jefferson Airplane te vinden. Inmiddels at ik op mijn eentje, want Novodny was, zoals normaal was, weggegaan nadat ik mijn wensen gespuid had. Ik had geen honger, maar het zou natuurlijk belachelijk zijn om uitgerekend vandaag moeilijkheden te krijgen omdat ik mijn tweede sneetje brood niet opkon.
Novodny schoof een tweede krukje aan, en hij ging tegenover me zitten, tussen de hoge ellenlange schappen met allerhande artikelen. Mijn ogen gleden langs de rijen met CD's. Inderdaad, hier bestond een kans dat er iets van Jefferson Airplane te vinden was.
"Ik wil proberen om eerder toe te slaan dan de volgende special date. Ik weet dat er over een paar dagen een nieuwe catalogus op stapel staat, en ik weet ook dat er voor die catalogus een nieuwe foto geselecteerd is. Je weet dat Höberger het een leuk spelletje vindt, om de meisjes zelf een onderschrift bij die foto's te laten verzinnen."
Ik knikte.
"Waarschijnlijk laat hij je morgen voor dat doel in zijn kantoor komen. Ik heb dan dienst in de controlekamer. Ik zal een speciale knop indrukken, een noodknop, en die knop heft alle eventuele blokkades van de videosignalen op. Met andere woorden, ik zal ook in Höbergers kantoor kunnen kijken. Als het waar is dat hij speciaal van jou gecharmeerd is, en als het waar is dat hij via special dates de Gouden Regel overtreedt, dan zal hij zich in jouw bijzijn anders voelen dan normaal. Hij zal niet zo stom zijn om het je zonder meer te laten merken, maar misschien is het mogelijk dat je hem uit zijn tent kunt lokken. Je kunt hem een hele kleine aanmoediging geven, een hele kleine aanleiding om iets met je te proberen. Ik kan je niet zeggen wat je moet doen om hem zijn hoofd te laten verliezen. Als hij bezeten is van jou, en als hij zich veilig waant in zijn kantoor, hij weet niet dat de noodknop ingedrukt is en hij kan dat ook niet zien op zijn controlepaneel, dan kan het zijn dat een hele kleine aanmoediging al genoeg is. Als je hem zo ver krijgt dat hij je gaat kussen, dan is hij erbij. Maar wees voorzichtig. Je speelt met vuur als je te goed je best doet. Je bent een slavin, vergeet dat niet, en als je hem doelbewust gaat verleiden, als je het er te dik oplegt, dan krijgt hij zeker argwaan. Als hij argwaan krijgt, dan ben jij erbij. Ik denk niet dat ik iets voor je kan doen, als hij zoveel argwaan krijgt dat hij je gaat ondervragen. Ik denk niet dat het je zal lukken, om niet door te slaan."
"H.. Hoe. Wat bedoel je nou? Wat verwacht je van me?"
"We kunnen hem pakken bij de volgende special date, maar die is denk pas over een aantal dagen, misschien volgende week pas. Ik wil dat jij morgen naar dat kantoor gaat met het idee dat hij heel misschien, met een klein gebaar, met één snelle blik, alle voorzichtigheid uit het oog kan verliezen. Hij is immers van plan om je een voorstel te doen. Hij wil jou vrijlaten. Hij wil zich met jou mee naar boven nemen. Hij is verliefd, Sandra. Hij is zo bezeten van jou dat hij het werk van jaren, zijn levenswerk zelfs, op het spel zet om jou voor zichzelf te hebben. Achter zijn masker moet het voortdurend tintelen als jij vlakbij hem bent. In godsnaam, maak geen haast. Ga niet over de schreef in jouw ongeduld. Ik vraag je niet om hem te verleiden. Ik vraag je alleen... Je weet wat ik bedoel. Je bent een slavin, je voelt wat ik bedoel."
"Ik voel wat je bedoelt," zei ik zachtjes, maar de schrik was me om het hart geslagen.
"Als er niets gebeurd, morgen, dan is er niets aan de hand. Over een paar dagen is hij sowieso de klos. Maar hoe eerder hij de klos is, hoe beter dat is, voor ons allebei. Jij wil hier weg, samen met jouw vriendinnen, en ik wil mijn winst nemen. Al jaren plukken we meisjes van straten, en al een paar jaar verbaas ik me erover dat het maar steeds goed blijft gaan. We zijn hier te lang, Sandra. Het kan niet anders, of de politie is heel dichtbij gekomen. Ze weten dat we bestaan. We weten vrij zeker dat ze een aantal klanten kennen, en we vermoeden dat ze ook weten dat we een catalogus uitgeven. Als iemand van onze klanten doorslaat en de locatie van de kelder vertelt, dan is het afgelopen. Ik denk al een paar jaar dat het tegen alle kansen is dat het nog niet gebeurd is. Dus wil ik mijn winst nemen en hier wegwezen. Höberger niet. Hij denkt dat zijn imperium voor eeuwig in stand blijft. Jaroslaw steunt hem nog, maar als hij dat videosignaal te zien krijgt, dan is het over.
"Hoe ga je het in godsnaam aanpakken? Hoe ga je ons vrijlaten en zelf buiten schot blijven?"
"Dat kan. Daar is een plan voor. Je moet gewoon geloven dat we dat plan uitvoeren en dat het werkt. Jij hoeft alleen nog maar af te wachten tot Höberger je bespringt, morgen in zijn kantoor, of over een paar dagen op een tafel. Als je zijn handen voelt, dan is het over. Dat beloof ik je. De rest regel ik. Het enige wat je nog hoeft te doen, is die handen het werk te laten doen. Die laatste keer kan ik je niet besparen, maar het is de laatste keer, dat beloof ik je."
"Ik kan het nog niet zo goed geloven," mompelde ik.
"Je moet wel. Als je nu domme dingen gaat doen, dan ben je erbij. Dan ben je niet meer te redden, want dan zullen de dopjes het plan in duigen helpen. Maar als je gewoon die paar dagen uitzit, morgen slaat hij misschien al toe, dan is het voorbij. Want jouw theorie klopt. Ik weet niet alle feiten, maar ik weet ruim voldoende. Maar we hebben nog een paar minuten. Ik wil weten hoe jij zoveel te weten bent gekomen. Zijn er zoveel lekken in de beveiliging?"
"Ik vertel het liever als ik heel zeker weet dat jij je aan jouw woord hebt gehouden."
"Je hebt er niets meer aan te zwijgen. Als ik me niet aan mijn woord zou houden, dan kom ik ook alles te weten. Je snapt toch wel, dat ik in dat geval de dopjes zou plaatsen?"
"Ja, dat snap ik. Maar... Ach, dat snap je toch niet?"
"Wat niet?"
"Het is al zo vaak gebeurd dat mijn vertrouwen beschaamd is," mompelde ik.
Novodny's blik was intens, maar zijn uitgestreken, niets verradende gezicht, bestond niet meer. Er waren talloze kleine tekenen die erop wezen dat hij nu een spel voor zichzelf speelde, wat voor spel het ook was.
"Okee," zei Novodny. Hij kwam van zijn kruk af, keek omhoog naar de rijen CD's, en wandelde een paar meter langs de planken. Hij trok een CD uit de rij, liep naar me terug, en hij drukte me het doosje in handen.
"Je dacht toch niet dat ik Jefferson Airplane niet had?" zei Novodny met een klein glimlachje.
|
|
    
madelief
Nieuw lid
Inlognaam: madelief
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 14 juni 2014 - 12:45 am: |
|
gulzig |
Beste Subjackt,
Wat een geweldig vervolg-verhaal; ik heb vanavond alle afleveringen achter elkaar gelezen (ben nieuweling op de site).
Ik vond het heel spannend én origineel; ik heb genoten van de beschrijving van haar gedachten. Na iedere aflevering móest ik door naar de volgende .... ik kan nauwelijks wachten tot het slot .... mijn gedachten smeken om meer, alsjeblieft, nog meer....
En dan is zo meteen het verhaal afgelopen ... hellup, dat wil ik helemáal niet..
veel dank,
madelief
|
subjackt
Bevlogen lid
Inlognaam: subjackt
Bericht Nummer: 140
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 14 juni 2014 - 03:34 pm: |
|
Gula |
Hallo madelief,
Ik vind het leuk om te horen dat je gulzig wordt van mijn verhaal, al is gulzigheid wel één van de hoofdzonden.
Het slot is onderhand in zicht. Altijd een moment van hinken op twee gedachten, inderdaad. Aan de ene kant weet je eindelijk hoe het afgelopen is, aan de andere kant is er dan opeens niks meer over om nog te lezen.
Het goede nieuws is, er komt vast wel weer eens een volgend verhaal.
Veel plezier met de volgende episode,
subjackt
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?