| Gepost op dinsdag 03 december 2013 - 11:50 pm: | 
|
|
Ook als je veel praat komt niet alles zomaar over je lippen
Het was misgegaan. Misschien had hij het rustiger moeten opbouwen. Was hij te vroeg in het traject tot de conclusie gekomen dat zij een geboren sub was. Omdat hij meer wilde dan haar inwijden, haar ook tot persoonlijk bezit kneden.
Misschien had hij haar langer als trainee moeten behandelen. Misschien had hij de natuurlijke uitstraling van haar onderdanigheid langer in twijfel moeten trekken.
Maar ze had hem geraakt. Anders dan die paar andere vrouwen die hij getraind had. Dieper. Ze was niet de rijpere dame op zoek naar mogelijkheden om haar relatie te redden. Ze was niet de professionele escort die haar dienstenpakket wilde uitbreiden. Ze was niet de kortstondige relatie die het weleens wilde proberen, om hem een plezier te doen.
Nee, ze was de enthousiaste, sportieve, hoogopgeleide, zelfbewuste single, die er altijd op uit is haar horizon te verbreden. Die het onbekende onbevooroordeeld tegemoet treedt en nieuwe dingen leert door ze aan den lijve te ondervinden. Letterlijk, in dit geval.
Vanaf de eerste sessie straalde ze uit dat ze bezit wilde zijn. Zíjn bezit. Ze ging mee in alles wat hij met haar deed, liet zich verder voeren dan hij verwacht had en verder dan hij eigenlijk had willen gaan.
Zodra ze vertrok, terug naar haar eigen leven, verlangde hij naar het moment dat ze bij hem zou terugkeren. Hij keek haar een keer na door het raam, wat hij bij de anderen nooit gedaan had. Toen ze omkeek had hij zelfs gezwaaid. De vrolijk opgestoken hand en de teruggezonden glimlach zou hij nooit vergeten. Zijn beste vriend vroeg of hij verliefd was. In plaats van een eerlijk ‘ja’ antwoordde hij ‘als ik nou dertig jaar jonger was…..’.
Hij wilde zichzelf tegen verliefdheid beschermen. Een vrouw op haar leeftijd zou die liefde toch nooit beantwoorden. Dat zij hem de derde keer bij vertrek niet de ongevaarlijke drie kussen in de lucht had gegeven, maar één stevige zoen met vochtige lippen op een wang, gevolgd door “ik vind je lief”, had hij niet als een signaal gezien. Dat die zoen de vierder keer zelfs vergezeld ging van “ik hou van je”, was in zijn beleving geen liefdesverklaring, maar het taalgebruik waarmee haar generatie vriendschap en genegenheid toont.
Maar het was dus misgegaan. Toen hij vorige week met de sessie begon wist hij dat het moeilijk zou worden. Voor hem, want dit was niet zijn voorkeursstijl, maar vooral voor haar, omdat het zwaarder was dan wat ze eerder had ondergaan. Bovendien zou ze dit absoluut niet van hem verwachten, maar het was volgens hem nu eenmaal een noodzakelijk onderdeel van een goede training.
Ze was conform zijn opdracht in de gang voor de deur van de kamer gaan staan in beha, slip en blinddoek en had drie keer op de deur geklopt. Hij had haar de kamer ingeleid, ruw haar slip en beha verwijderd en haar strak vastgemaakt aan de haken in het plafond en de vloer, benen en armen wijd.
Hij was geluidloos om haar heen gaan lopen en had met één hand haar lijf op allerlei plaatsen ruw vastgepakt, gekneed, geknepen en geslagen. In de andere hand had hij een houten liniaal, die hij met behoorlijke kracht liet neerdalen op allerlei gevoelige plekjes. Ze wist niet wanneer ze welke handeling waar op haar lichaam zou voelen. Er ging regelmatig een rilling door haar lijf en zo nu en dan maakte ze een beweging alsof ze een klap probeerde te ontwijken, terwijl hij haar op dat moment niet sloeg en zeker niet op die plek. Het was duidelijk dat ze erg veel moeite had met incasseren, veel meer dan als ze kon zien wat er op haar afkwam. .
“Vanavond wordt heftig voor je, teef”, fluisterde hij in haar oor.
Hij stond vlak achter haar, maar raakte haar niet aan. Hij had haar niet eerder zo genoemd, omdat dit taalgebruik eigenlijk niet bij hem paste, maar in deze sessie vond hij het nodig. Zij sidderde bij ‘teef’ alsof hij haar geslagen had.
“Je gaat het vast niet redden zonder tranen. Maar ook niet zonder heel erg geil te worden. Je zult ook heftig klaarkomen en er zal veel warm vocht uit je kut lekken, maar ik denk dat er meer vocht over je wangen gaat stromen dan tussen je benen. Je blinddoek kan zoveel tranen vast niet absorberen.”
Hij merkte dat het haar raakte, ze reageerde nerveus, maar hij zag daarin geen aanleiding om te stoppen of gas terug te nemen. Integendeel. Met zijn gezicht dicht bij het hare fluisterde hij verder.
“Vanavond sla ik je zelfstandigheid en je zelfbewuste houding uit je en voer ik je terug naar de essentie van je vrouw zijn: een zuigende mond, een knedend kontgat en een soppende kut.”
Zijn vingers volgden zijn tekst en verdwenen steeds ruw in de opening die hij noemde.
“Meer ben je namelijk niet en hoef je ook niet te zijn. De rest, zoals je benen, je billen en je tieten, is er alleen maar om mij geil en mijn pik keihard te maken. En om je in de door mij gewenste neukhouding te zetten.”
Op de geëigende momenten had hij krachtig met zijn nagels in haar billen, borsten en dijen gekrast. Zij rilde onder die handelingen.
“Zeg me na”, zei hij, nu niet meer fluisterend, “ik ben niet meer dan een zuigende mond, een knedend kontgat en een soppende kut.”
Ze haalde adem, leek wat te gaan zeggen, maar kreeg het niet over haar lippen. Ze snotterde.
Pats! Hij sloeg haar hard op haar linkerwang.
“Zeg het, teef. En hardop, duidelijk, zodat ik het kan verstaan.”
Weer zag hij dat ze probeerde iets te gaan zeggen, maar het kwam niet over haar lippen.
Hij sloeg op haar andere wang. De eerste tranen kwamen onder de blinddoek vandaan. Het snotteren werd steeds meer huilen.
“Is dit nou te moeilijk voor je, ondanks al die ontwikkelde hersens van je, geile slet die je bent. Dan moet ik het maar wat simpeler maken. Zeg maar ‘ik ben een natte kut, meer niet’, dat moet toch lukken?”
Aansluitend had hij haar opnieuw hard in haar gezicht geslagen, op elke wang één keer. Zij had snotterend adem gehaald, haar mond geopend en ……………. haar stopwoord geschreeuwd.
Ze wilde niet praten. Ze wilde weg. Naar huis. Meteen. Hij had haar thuis gebracht, voor het eerst. Ze was demonstratief rechts achterin de auto gaan zitten en had door het zijraam naar buiten gestaard.
De volgende dag had ze haar telefoon niet opgenomen. Hij had haar een mail gestuurd met daarin een compliment voor het gebruiken van haar stopwoord op het moment dat het voor haar te ver ging. Hij had zijn excuses aangeboden voor het feit dat hij niet tijdig teruggeschakeld had en hij had aangegeven dat hij er met haar over wilde praten, ook als ze de training niet zou voortzetten. Ze beantwoordde de mail niet.
Na twee dagen kwam er alleen een WhatsApp-je: ‘Zoek ff geen contact! Moet nadenken.’
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+
Een week later. Ze hadden voor een periode van drie maanden elke week hetzelfde tijdstip afgesproken. Dus over iets minder dan veertig minuten zou hun volgende sessie moeten beginnen, maar hij had helemaal niets meer van haar gehoord. Eigenlijk tegen beter weten in had hij wel haar toegangscode geactiveerd op de cijfersloten van de deuren naar en van de garage. En nu staat hij voor het raam, hij weet niet wat hij anders moet doen. Zij vult zijn hele hoofd.
Ineens loopt ze de straat in. Ze ziet hem niet, want ze kijkt strak voor zich uit, naar beneden, naar de tegels van het trottoir. Maar ze komt dus wel! Zijn hart en ademhaling versnellen. Ze is net zoals altijd ruim een half uur voor de afgesproken tijd, zodat ze tijd genoeg heeft om zich zonder haasten voor te bereiden in het kamertje op de garage, dat hij daar speciaal voor heeft ingericht in de tijd dat hij meer trainees had: een bidet, een toilet, een douche, een wastafel, een kledingrek, een paar grote spiegels en een eenvoudige bedbank. En ook deze keer hoort hij haar de trap naar dat kamertje oplopen. Hij wil het liefst gelijk naar haar toegaan, maar twijfelt of dat verstandig is en besluit dan haar de ruimte te geven de avond op haar manier te beginnen. Hij wacht af.
Eén minuut voor het afgesproken tijdstip, hoort hij haar de trap afkomen. Ze komt vanuit de garage het huis in. Dan is het even stil. Zou ze een blinddoek voordoen, alsof er niets gebeurd is?
‘Klop, klop, klop.’ Drie keer, het voor de vorige sessie afgesproken signaal. Hij loopt naar de deur, opent die en is, op een traag uitgesproken “wauw” na, met stomheid geslagen. Allerlei vragen schieten door zijn hoofd. Waarom doet ze dit? Wat wil ze hiermee zeggen? Dat ze zich schuldig voelt? Of dat ze zich nu helemaal aan hem overgeeft?
Net als vorige week draagt ze alleen een slip en een beha, maar niet in één van haar standaardkleuren zwart of bordeauxrood. Nee, helder kobaltblauw, de kleur die hij haar al aanraadde toen ze zich voor het eerst, stapje voor stapje en heel schuchter voor hem uitkleedde. Hij had toen ook gelijk zijn afkeuring uitgesproken over haar T-shirt beha, die haar vrouwelijke vorm te veel verdoezelde naar zijn zin. En over haar string. Zo’n touwtje met een klein driehoekje voor en een nog kleiner driehoekje achter vond hij een afknapper. Voor hem zou ze een veel erotischer uitstraling krijgen met een laag heupbroekje.
En nu staat ze daar met een prachtig kanten setje, geheel naar zijn wensen. Dat haar tepels hard zijn wordt nu niet aan zijn blik onttrokken. Ook haar blinddoek is kobaltblauw en terwijl ze anders altijd op blote voeten moest verschijnen, omdat haar goedkope platte gympen op hem hetzelfde effect hebben als een string, staat ze nu op moderne stijlvolle enkellaarsjes van lichtblauw suède, met een modieuze hak.
Hij strekt zijn hand uit naar haar slip, trekt de rand op haar buik wat naar zich toe en gluurt naar binnen. Daar zit nog wel het driehoekje korte zwarte haartjes waar hij zo’n hekel aan heeft, maar dat zij niet wil opgeven. Hij laat de stof terugspringen op haar buik.
“Het spijt me van vorige week”, zegt ze zacht. “Het zal niet weer gebeuren. Ik begrijp het als je me er straf voor geeft.”
Haar opmerking wekt hem ruw uit zijn stil genieten van de aanblik die ze biedt.
“Ik hoop niet dat wat je zegt de oorzaak is van je nieuwe outfit. Ik vind het fantastisch dat je dit allemaal gekocht hebt en je bent echt prachtig zoals je hier staat, maar ik wil niet dat deze metamorfose voortkomt uit schuldgevoel. Jij hebt namelijk geen schuld. Een stopwoord is er niet voor niets en je hebt het goed gebruikt. Het is míjn verantwoordelijkheid je zo dicht mogelijk bij je grenzen te brengen, maar nooit en te nimmer er overheen. En dat is wel gebeurd. Als er dus iemand blaam treft, dan ben ik het. Daarom heb ik je mijn excuses aangeboden. Omdat je vanavond gekomen bent en omdat je hier zo staat ga ik er van uit dat je die geaccepteerd hebt.”
Ze knikt met een rustige beweging.
“Ga terug naar het kamertje boven de garage en denk goed na of je dit prachtige blauwe ensemble draagt uit schuldgevoel of omdat je er echt naar verlangt mij te gehoorzamen en je helemaal aan mij over te geven. Is het uit schuldgevoel dan kom je weer op blote voeten, in je string en je gladde schuimbeha, of naakt als je die niet bij je hebt.”
Hij wacht geen reactie af, maar sluit de deur voor haar neus en hoopt dat hij in zijn preek het juiste midden tussen dominant en excuserend heeft aangehouden.
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+
‘Klop, klop, klop.’ Eindelijk. Ze is maar tien minuten weggeweest, maar omdat hij niet de rust had iets anders te gaan doen, lijkt het hem veel langer. Hij dwingt zichzelf om haar nu ook even te laten wachten en pas na een minuut opent hij rustig de deur. Tot zijn grote opluchting is ze nog steeds in het blauw. Zijn ogen worden direct naar haar kruis getrokken, omdat ze de rand van haar slip met haar duimen van haar buik af en naar beneden geduwd houdt. Het driehoekje is weg! De aanblik ontroert hem. Hij knielt en beroert het zojuist geschoren gebied voorzichtig een aantal keren met zijn lippen.
Dan leidt hij haar de kamer in en zet haar vast, net zoals die week daarvoor. Maar nu met haar schoenen, beha en slip nog aan. Hij gaat achter haar staan en fluistert in haar oor.
“Nog heel even over vorige week.”
“Ssssst! Niet praten! Train me! Alsjeblieft.”
“Als jij er nu niet over wilt praten, oké, maar ík bepaal of ik praat of niet en ik wil dat je goed naar me luistert. Maak je trouwens maar niet ongerust. Ik ga je straks grondig onderhanden nemen.”
Hij merkt een lichte rilling in haar lichaam, die niet door een te lage kamertemperatuur veroorzaakt kan worden. Hij hoopt dat het voortkomt uit een combinatie van een lichte angst, enerverende spanning en nieuwsgierig verlangen, want dat is waar hij haar wil hebben.
“Als ik met je speel gaat het om het opwekken van lust en geilheid. Bij mij, maar zeker en misschien wel vooral ook bij jou. Als we spelen kneed ik je borsten, grijp ik in je kruis en sla ik op je billen.”
Het laatste fluistert hij langzaam terwijl hij tegelijkertijd de bijbehorende handelingen verricht.
“Dat zou ik nooit doen als we in de supermarkt lopen of in een restaurant zitten. Ik vraag je hier weleens om je vingers in je kutje te steken, of ik noem je ‘sletje’; ook dat zal ik ergens anders niet doen.”
Hij begint haar zachtjes over alle onbedekte delen van haar lijf te strelen. De rilling die eerder door haar lijf ging maakt plaats voor meebewegen met zijn handen. Haar ademhaling wordt dieper.
“Je kunt deze voorbeelden zelf wel verder aanvullen. Tijdens een sessie gebruik ik je, verneder ik je, maak ik je klein, doe ik je pijn. Allemaal dingen die ik daarbuiten nooit zal doen. Ik doe dat niet omdat ik denk dat je mijn bezit bent, maar voor ons beider lust. Ik wil bereiken dat je het gedeelte van je hersens waarmee je de hele dag afwegingen maakt en beslissingen neemt, uitschakelt als je met me speelt. Dat je alleen het onbewuste deel van je hersens de vertalingen in je lijf laat maken. Dat je je lijf laat reageren zoals het reageert, als ik bijvoorbeeld in je kut grijp of je borsten samenknijp en verdraai.”
Hij ondersteunt zijn woorden weer met de praktische uitvoering. De reacties van haar lichaam maken hem geil.
“Dat je niet rationeel bedenkt en aanstuurt wat je reactie zou moeten zijn, maar ook jezelf verrast door hoe je lijf reageert. Erop vertrouwend dat ik je nooit blijvend zal beschadigen, zowel lichamelijk als psychisch. Na vorige week zal dat……..”
Ze onderbreekt hem met zachte stem.
“Sssst! Ik stuur mijn verstand weg. Wat je verder nog zegt begrijp ik niet. Mag ik nu je lustspeeltje zijn? Alsjeblieft.”
Hij beseft dat hij veel praat, dat hij het gebeurde van vorige week misschien te groot maakt, in ieder geval groter dan zij nodig vindt. Hij probeert dingen uit te leggen die moeilijk uit te leggen zijn, die uit het regelmatig met elkaar spelen moeten groeien. Terwijl hij de werkelijke reden waarom het misging verzwijgt: zijn persoonlijke worsteling met zijn overweldigende gevoelens voor haar.
Hij moet oppassen dat hij na hun mislukte sessie niet te krampachtig gaat acteren, haar te veel wil beschermen, beslissingen voor haar gaat nemen. Ze is inderdaad dertig jaar jonger dan hij, maar nog altijd een volwassen en zelfstandige vrouw. Ze koos er zelf voor bij hem in training te komen. Als hij zijn verliefdheid met haar deelt, kan ze ook zelf wel beslissen of ze met de trainingssessies door wil gaan of niet.
Dan besluit hij te stoppen met zijn gedachtespinsels, zich te concentreren op het prachtigs dat zij aan hem aanbiedt en aan haar laatste verzoek te voldoen. Hij begint met de onbedekte onderste helft van haar billen. Slaat daar stevig op met zijn handen en wisselt dat af met liefdevolle strelingen, waarmee hij probeert te zeggen wat hij niet over zijn lippen kan krijgen. Hij gaat door tot zij diep zucht en haar halve billen vuurrood zijn.
Als hij zijn hand even over de stof tussen haar benen laat glijden voelt hij dat hij op de goede weg is. Veel meer vocht zal het, op die plek gevoerde, kant niet opnemen.
Hij trekt de natte stof wat opzij, duwt voorzichtig een niet al te dikke en met glijmiddel ingesmeerde metalen buttplug in haar kontje en een zachtjes trillend ei in haar kutje. Hij plaatst het ei zo dat het de trillingen doorgeeft aan de plug en doet de stof weer op z’n plaats, zodat de vulling niet onverhoeds uit haar kan glijden.
Hij zal haar vanavond niet in haar gezicht slaan en haar ook niet kleineren met termen als ‘slet’ en ‘teef’. Dat komt later wel weer een keer. Maar hij wil haar ook niet alleen fysiek op de proef stellen. Hij heeft iets bedacht dat niet zonder risico is en hem in ieder geval flink wat geld gaat kosten. Hij gaat achter haar staan, trekt de schouderbandjes van haar beha bij elkaar en knipt ze in één keer door met een verbandschaar. De bandjes schieten over haar schouders naar voren en het blauwe kant dat haar borsten bedekt, zakt uit vorm, maar niet helemaal van haar borsten af, omdat haar stijve tepels dat verhinderen. Er trekt een wilde siddering door haar lijf en ze hijgt een keer diep, maar daar blijft het bij. Hij is opgelucht en opnieuw van haar onder de indruk. Zijn lul wordt zo mogelijk nog stijver dan hij al was.
Hij gaat voor haar staan, trekt de bandjes één voor één verder naar beneden en nadat hij het tegenstribbelen van haar tepels heeft overwonnen, tonen haar borsten zich in hun naakte schoonheid boven de strakke band om haar borstkas, die haar beha nu geworden is. Hij besteedt met zijn lippen en tanden kort zachte aandacht aan haar tepels, maar neemt al snel haar borsten op een gelijke manier onderhanden als de onderste helft van haar billen. Hij slaat er van alle kanten tegen en wisselt dat af met strelen, kneden en draaien. Als hij daarbij de tepel knijpend in tegengestelde richting draait, kan zij een schreeuw niet onderdrukken, maar haar verdere reacties geven aan dat ze zijn behandeling met genot ondergaat.
Als haar borsten rood genoeg zijn naar zijn zin, knipt hij in haar slip, van midden op haar buik naar haar vochtige ingang. Haar lijf siddert weer even. Hij brengt zijn vingers naar binnen en haalt het ei naar buiten. Dan knipt hij van midden op haar rug naar hetzelfde punt. De stof van haar slip blijft in twee gedeelten om haar benen zitten. Hij verwijdert de plug in een resolute beweging, die zij niet in stilte doorstaat. Hij trekt haar rug strak tegen zijn borstkas aan, slaat zijn armen om haar lijf en begint met één hand haar klit ruw te masseren en met de andere haar gloeiende borsten. Ze heeft maar weinig tijd nodig om in de buurt van een orgasme te komen. Als ze keurig toestemming vraagt om klaar te komen, weigert hij dat met “nog niet”. Als ze het even later, trillend over haar hele lichaam opnieuw vraagt, zegt hij “nee” en stopt met zijn aanrakingen.
“Dat is gemeen”, roept ze met een huilsnik in haar stem.
“Jij moet gewoon je mondje houden, meisje. Niemand is hier geïnteresseerd in wat jij vindt. Jij wilde een lustspeeltje zijn. Nou dat ben je nu en dat blijf je nog een hele tijd.”
Hij zet zijn woorden kracht bij met enkel harde klappen op het nog niet gekwelde deel van haar billen.
Hij knipt nu met een paar halen de pijpen van haar slip weg en verwijdert ook het restant van haar beha. Ze is nog slechts gekleed in haar blinddoek en haar laarsjes. Dan gaat hij los op haar hele lijf, van net boven haar laarsjes tot vlak onder haar hals, met wisselende instrumenten en in wisselend tempo. Soms volgt na een slag direct de volgende, soms een poosje niets of even een zachte streling. Een flogger, een cane, een kleine strokenzweep, een paddle, een leren flap, een stuk elektriciteitssnoer en zijn eigen hand landen op onverwachte momenten op onverwachte plaatsen op haar lijf. De overeenkomst tussen de slagen is dat ze met veel kracht worden toegediend. Door haar tocht tot vlak bij een orgasme is haar lichaam wat verslapt, ze kan het niet meer goed aanspannen om zich te verweren tegen de slagen. De schreeuwen die hij uit haar lichaam trekt worden steeds harder en scherper, zeker als hij het gebied tussen haar benen kwelt.
Na een poosje transpireert zij over haar hele lichaam. Ze begint steeds minder op haar voeten te staan en steeds meer aan haar polsen te hangen. Hij stopt met slaan, trekt haar weer tegen zich aan en concentreert zich opnieuw op haar klit, maar nu met een heftig trillende vibrator. Hij geeft geen antwoord als ze toestemming voor klaarkomen vraagt. Hij voelt aan haar lichaam dat ze dit keurig als ‘nee’ interpreteert en zich tegen het opkomende orgasme verzet. Maar hij haalt de vibrator niet van haar klitje af. Als ze na een poosje begint te smeken, voelt hij al aan haar lichaam dat het niet meer uitmaakt hoe hij reageert.
Ze komt. Schokkend, kreunend, snuivend, spuitend. Het is fantastisch om te voelen hoe haar zich verzettende lichaam toch klaarkomt. Het kost hem moeite om niet gelijk met haar mee te komen. Als hij haar loslaat hangt ze aan haar polsen en is ze nog maar half bij bewustzijn. Hij tikt voorzichtig tegen haar wang, dit keer niet om haar te vernederen of pijn te doen, maar om haar weer bij de les te krijgen.
Ze schrikt op en begint een soort mantra te fluisteren, die hem als muziek in de oren klinkt.
“Ben een kut!”
“Neuk me!”
“Neuk me!”
“Kut, meer niet!”
“Neuk me!”
“Neuk me!”
“Ben een kut!”
…………………………
Hij maakt haar los, neemt haar in zijn armen en draagt haar de trap op. Hij brengt haar naar zijn slaapkamer, waar hij nooit eerder een trainee toeliet, en legt haar voorzichtig op het bed. Als vanzelf trekt ze met haar handen in haar knieholtes haar benen hoog en wijd. Hij ontdoet zich van zijn kleren, geniet nog even van de aanblik van haar opengesperde lichaam, vol rode en soms paarse vlekken en striemen en duwt dan zijn keiharde lul bij haar naar binnen.
Hij neukt haar, verwijdert de blinddoek en kijkt strak in haar ogen. Als ze aan het zachte licht gewend is kijkt zij net zo strak terug. Zijn tempo gaat omhoog, zijn stoten worden harder en dieper. Haar lichaam beantwoordt zijn bewegingen. Ze blijven elkaar strak aankijken. Tot hij in haar explodeert en daarbij automatisch zijn ogen sluit. Hij laat zijn hoofd zakken en kust haar vol op haar mond, wat hij bij trainees nog nooit deed, en laat zijn tong bij haar naar binnen glijden. Ze beantwoordt zijn liefkozing heftig, met gelijksoortige bewegingen.
Hij voelt tot zijn verbazing dat zijn pik nauwelijks verslapt en draait haar op haar buik. Hij brengt zich met zijn hand weer op volle stijfheid, wat zij vereenvoudigt door snel een kussen onder haar heupen te leggen, haar benen wijd te spreiden en met haar handen haar billen open te trekken op de hoogte van haar kontgaatje.
Hij neemt haar in haar tweede opening. Het kost hem wat moeite om opnieuw klaar te komen, maar zij helpt hem door, ondanks wat ze al doorstaan heeft, fors achteruit te stoten en hem met haar interne spieren zo strak mogelijk vast te pakken. Uiteindelijk laat hij ook in deze opening zijn vocht achter en valt dan bijna tegelijkertijd op haar rug in slaap.
Midden in de nacht wordt hij wakker. Zij heeft zijn slappe lid in haar mond genomen en haar tong onderzoekt voorzichtig of zijn pik opnieuw stijf te maken is. Hij geeft zich aan het fantastische gevoel over. Pas als hij helemaal hard is brengt hij zijn handen naar haar hoofd en gaat ‘zij pijpt hem’ over in ‘hij neukt haar in haar mond’. Hij stoot hard en diep en merkt dat dit niet makkelijk voor haar is. Maar hij kan zich niet inhouden en zij laat hem begaan. Zelfs als zij hem even kokhalzend heeft moeten laten schieten, brengt ze zelf haar mond weer over zijn eikel. Hij komt kreunend. Zij slikt en zuigt dan hard tot ze het laatste druppeltje heeft bemachtigd.
Als ze weer boven het dekbed uitkomt, kijkt ze hem tevreden en liefdevol aan. Hij hoort zichzelf “ik hou van je” prevelen. Ze glimlacht en streelt zijn wang.
“Ik hoopte al een paar weken dat je het een keer zou zeggen. Dat was moeilijk voor je, hè?”
Ze rolt zich op haar zij, kruipt met haar rug dicht tegen zijn borst. Hij slaat zijn armen om haar heen en kust haar in haar nek. Zij pakt zijn handen en legt die op haar borsten.
“Fluister het nog maar een paar keer in mijn oor, dan wordt het vast makkelijker en ik hoor het graag.”
Hij voert haar verzoek uit en het wordt niet alleen makkelijker, zijn geluksgevoel wordt ook steeds groter. Rond de vijfde keer merkt hij dat ze slaapt, maar hij stopt niet. Hij fluistert door tot de slaap ook hem overvalt.
© SubAdoration
december 2013
|
|
    
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 245
Aangemeld: 05-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 12 augustus 2014 - 05:17 pm: |
|
een vergeten verhaal |
Als je na lange tijd weer bezig gaat met het screenen van verhalen, kom je altijd verrassingen tegen.
Positieve verrassingen!
En als dat dan een verhaal betreft waarop helemaal geen reactie is gekomen voel ik me geroepen om een reactie te plaatsen.
Maar als dat dan ook nog een 'gevestigde' schrijver betreft - met een eigen rubriek.
Wat betekent dat hij/zij heel goed schrijft - anders krijg je echt niet je eigen verhalenrubriek.
Maar in dit geval een schrijver die me niet echt kon boeien - tsja dat gebeurt, smaken verschillen immers. Tsja.
Maar nu...
Eerst een best wel mooi verhaal, alleen wel wat aan de lange kant: "De verjaardag van Yfke".
Dan een verhaal met een heel origine manier om iemand te 'dwingen' om zich werkelijk aan sm over te geven. Dat vanuit een gezagsrelatie, maar toch niet echt 'gedwongen'. Lees het om te begrijpen dat ik dat niet in een paar woorden goed kan uitdrukken. Oftewel: "De Interim-manager".
En dan nu dit verhaal!
Het krijgt van mij een "bijzonder intrigerend psychologisch" schildje.
Alleen al het feit dat de ik-figuur, een Dom, zich realiseert dat hij te ver gegaan is. Zich daarover schuldig voelt (wat trouwens ook in "De verjaardag van Yfke" gebeurt - maar hier raakt het ook nog de kern van het Meesterschap).
Hij overschrijdt de grens van zijn sub - maar hoe hij dat verwoordt - daar gaat het mij om.
En hoe het daarna toch nog omdraait. Niet dat schuldgevoel - wel de gevoelens van de sub.
Ook die worden prachtig beschreven.
Echt een onterecht vergeten verhaal ... dus.
 billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn 
| |
SubAdoration
Bevlogen lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 66
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 13 augustus 2014 - 05:22 pm: |
|
Uit de vergetelheid |
Dag Reintoch,
Wat een hartverwarmend bericht. Het is sowieso fijn om reacties te krijgen, maar zeker als daaruit blijkt dat de lezer de diepere boodschap haarfijn heeft opgepikt en die nog kan waarderen ook. Dat hij zoveel plezier aan je verhaal heeft beleefd dat hij het onder de aandacht van anderen wil brengen.
Overigens mag ik niemand verwijten dat zij/hij te weinig reageert. Ik doe het zelf ook maar sporadisch. In de periodes waarin ik, in voorbereiding op het schrijven, mijn fantasie de vrije loop laat en in de periodes dat ik daadwerkelijk schrijf (meestal als de dagen kort en de avonden donker zijn) lees ik geen verhalen van anderen. Dat beïnvloedt de ontwikkelingen in mijn eigen fantasieën en ik wil nooit in plagiaat terechtkomen. Dus als ik de verhalen lees, gaat dat over het algemeen in een inhaalslag, in bulk, en beperk ik mij meestal tot het uitdelen van sterren, die ik trouwens zelf ook als graadmeter van waardering ervaar.
Dat mijn eerdere verhalen jou minder kunnen bekoren vind ik natuurlijk jammer (ik ben eigenlijk nog steeds best wel een beetje trots op mijn twee boeken), maar zoals je zelf ook al aangeeft, smaken verschillen. Het waardevolle en comfortabele van deze site is dat ik desondanks een eigen rubriek kreeg. Die open houding waarmee de verhalen benaderd worden maakt deze site een oase waar je als schrijver graag verblijft. Wat dat verblijf nog aantrekkelijker maakt is dat de reacties van lezers eigenlijk altijd positief van toon en aanmoedigend gesteld zijn. De oase is gelukkig vrij van reaguurders.
De dagen zijn nu nog lang, dus het schrijven ligt stil. Ideeën zijn er wel weer en als (of beter: zodra) daaruit in de komende herfst en winter afgeronde verhalen ontstaan, komen die zeker weer hier beschikbaar.
Groeten, SubAdoration.
|
madelief
Lid
Inlognaam: madelief
Bericht Nummer: 17
Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 14 augustus 2014 - 12:08 am: |
|
wat een heerlijke ontdekking |
Deze site is een soort Luilekkerland voor mij. Steeds weer kom ik achter een klein klikje een nieuwe wereld van mooie verhalen tegen. Deze keer met dank aan Reintoch die met zijn bericht mijn aandacht naar de gehele rubriek van SubAdoration trok. Met hele boeken zelfs, heerlijk, ik kan weer avonden vooruit, ik ben ondertussen alweer in hoofdstuk 4 van Uitzending naar het buitenland en vind 't prachtig; dit gaat opnieuw een slaaptekort opleveren, maar dank, dank, dank...
madelief
|
Lees en Beleef
Actief lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 29
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 03 december 2019 - 05:58 pm: |
|
veel te hefig .. en tòch mooi |
SubAdoration vroeg me (in reacties op “Het pad van vernedering”) om een review te schrijven bij één van zijn oudere verhalen.
Omdat ik volgens hem ‘voel’ wat de sub ervaart tijdens het lezen (wat wel ongeveer klopt) en omdat deze verhalen dichter bij hemzelf staan.
Het heeft even geduurd, maar daar gaan we dan.
Uit de drie verhalen die hij opperde koos ik dit verhaal. Heel praktisch: omdat het de kortste was - en daarmee toch nog best wel lang...
Dus het verhaal uitgeprint (doe ik als ik echt even wil genieten - zo achter de computer lezen is toch anders) en in een hoekje op de bank gaan lezen.
Het begint mooi. En heftig: het was misgegaan...
Dan heb je mij te pakken hoor. Maar ook wel een beetje benauwd. Als SubAdoration dáár al mee begint (zie de ervaring met de ‘horror’ waarmee “Het pad van vernedering” mee eindigt...)...
Maar dat riekt ook naar zelfkritiek. En dat is voor mij hééél belangrijk voor een goede Meester. En hij bekent dat hij verliefd op haar is...
We gaan meteen door naar de cruciale ontmoeting waarin het misgegaan is. Dan ben je gewaarschuwd, zou je zeggen. Maar zijn woorden “Vanavond sla ik je zelfstandigheid en je zelfbewuste houding uit je en voer ik je terug naar de essentie van je vrouw zijn: een zuigende mond, een knedend kontgat en een soppende kut.”
Ik heb hem maar even helemaal geciteerd, want ohhh wat komt dat aan.
Alle respectvolle en intieme sm in mij protesteert, mijn romantische gevoelens ook....
Ik haal diep adem. Ik wil niet afhaken. Nog niet...
Maar ja, dat het misgaat met deze dominant is me dan al wel duidelijk...
Het stopwoord klink. Gelukkig. Daar is dat voor! (jazeker, Hij Van Wie Zij Is, voor zoiets heb je dat toch echt nodig, hoor)
Excuses daarna. Goed zo, denk ik als ik verder lees: ze negeert die...
Toch komt ze weer naar hem toe. Geen verwijt, niks gepraat. Nee, ze voegt zich juist naar hem. Betuigt hem zelfs haar spijt....
Oeps. Nee nee denk ik. Maar....
... Dan kantelt het verhaal. Wordt hij echt een ware Meester. Geeft hij haar opdracht om na te denken. Eigenlijk om zelf het initiatief te nemen (de vraag voor haar: wil ik echt ‘zijn’ outfit dragen?).
En verdringt hij zijn eigen hersenspinsels.
En zo leidt SubAdoration ons naar een prachtig sm-spel waarin beide rollen helemaal op elkaar aansluiten.
Met als slotwoorden het toegeven aan en overwinnen van zijn eigen onzekerheid...
Sorry: de onzekerheid van de ‘ik’
Vier simpele woordjes...
Waarmee ik vrede heb met het -voor mij- wel erg vergaande sm-spel....
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
SubAdoration
Bevlogen lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 119
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 05 december 2019 - 09:31 pm: |
|
Belevend gelezen |
Een diepe buiging voor Lees en Beleef. Ik stel het erg op prijs dat je één van mijn verhalen uit het verleden gelezen hebt, ondanks je weerstand tegen stevige of zelfs harde scenes. Als ik je uitgebreide recensie lees, zie ik ook dat je het verhaal doorgrond hebt.
Dat het in de basis een liefdesverhaal is over twee mensen die niet naar een relatie op zoek zijn, maar gaandeweg het trainingstraject dat ze met elkaar aangegaan zijn, ontdekken dat de gevoelens die ze voor elkaar ontwikkelen verder gaan dan de waardering, respect en vriendschap die bij een goede trainer-trainee-relatie passen. En dat ook aan zichzelf durven toegeven. Zij, duidelijk de sterkere van de twee, eerder dan hij.
Een docent kunstgeschiedenis zal stromingen die hem niet aanspreken niet met zijn geliefde bespreken als die geliefde daar ook niets mee heeft. Maar zijn leerlingen zal hij er wel mee lastigvallen. Zo zal de trainer in dit verhaal een zin als degene die jij citeert, ook nooit meer tegen haar uitspreken nu zij van trainee getransformeerd is naar geliefde. Omdat, en nu citeer ik ook, “dit taalgebruik eigenlijk niet bij hem paste".
Ik hoop stilletjes dat je ooit nog eens met die twee andere verhalen lekker in een hoekje van de bank kruipt.
|
Lees en Beleef
Productief lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 31
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 07 december 2019 - 04:49 pm: |
|
wederzijds respect |
Ik heb als onderwerp voor mijn reactie op jouw reactie op mijn reactie (grappig om dat eens zó op te schrijven) gekozen voor "wederzijds respect".
Dat is wat je beschrijft als voorwaarde voor een sm-relatie, als leidend voor je verhaal.
Maar dat is ook wat ik voel bij jouw manier van reageren op reacties: respect en bewondering.
Er zijn weinig schrijvers op deze site die 'echte' kritiek op hun verhalen niet alleen aanmoedigen, maar er ook bijzonder en intens op reageren.
Wat ik in dit geval ook heel mooi vind is dat je
"SubAdoration schreef::die bij een goede trainer-trainee-relatie passen. En dat ook aan zichzelf durven toegeven. Zij, duidelijk de sterkere van de twee, eerder dan hij.
Met name dat laatste zinnetje.
Zo is het maar net!
Ik zou niet durven te beweren dat het zo hoort te zijn, integendeel.
Maar dat het kan: zeker.
En dan blijft de lezersvraag: beseft hij dat ook?
En gaat hij daarnaar handelen...
Wat weer de vraag oproept: een vervolg misschien?
Maar ja, zoals je al schreef: dit is één van de oudere verhalen van je.
Maar jouw reactie ... stimuleert wèl om aan de slag te gaan met je andere verhalen.
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?