| Gepost op zaterdag 17 november 2012 - 12:56 am: | 
|
|
Een zomerse vakantie waarin een jongen een man wordt en van de ene vrouw naar de andere over gaat
Ik groeide op bij mijn moeder. Mijn vader was met de noorderzon vertrokken toen ik vijf was en vanaf dat moment stond mijn moeder er alleen voor. Dat was niet altijd makkelijk als jonge moeder. Vooral toen ik begon te puberen wist zij zich soms geen raad met de situatie. Niemand om eens mee te overleggen. Mijn schoolprestaties waren bedroevend. In die periode lag ik soms wel vier, vijf keer per week bij haar over knie voor een stevig pak billenkoek.
Maar toen ik 16, bijna 17 was, leek het wat makkelijker te worden. Mijn moeilijkste buien waren over en mijn moeders armen kregen eindelijk wat rust. Wij groeiden naar elkaar toe. Maar eens per maand, op de laatste zondag, ging ik nog bij haar over de knie. De onderhoudsdosis noemde ze dat. Dit zou me helpen mij goed te gedragen. Het werd ons kleine zondagsritueel.
Op die zondagen kookte zij altijd uitgebreid. Zij wilde mijn smaakpapillen ook aan andere dingen laten wennen dan spaghetti bolognese, boerenkool of pannenkoeken. Goed voor mijn ontwikkeling vond zij dat. Na afloop deden we samen de afwas. Zij waste, ik droogde. We praatten wat over school, vrienden of de hockeyclub. Als de vaat weer terug in de kast stond, keek zij me aan en gaf een klein knikje.
“Zullen we?”
Ik knikte terug. Mijn moeder liep naar haar bureau en haalde uit een van de lades het plankje. Zo noemden wij het ding onder elkaar.
Het plankje kwam uit mijn vaders familie. Ik geloof dat het een van de weinige dingen is die hij ooit aan mijn opvoeding heeft bijgedragen. Het leek nog het meest op een klein softbal-batje. Het handvat was met dik henneptouw omwikkeld en door het gebruik in de jaren bijna zwart geworden. Het deel waar ik het meest mee te maken had, bestond uit een dik bruin leder, nauwelijks buigzaam. Op gelijkmatige afstanden zaten ronde gaatjes. Een keer in de zoveel tijd vette mijn moeder het plankje in met ledervet, waardoor die typische geur in de kamer kwam te hangen. Het gaf me altijd een huiselijke gevoel.
Mijn moeder nam plaats op de bank. Soms schoof ze haar rok stukje omhoog om iets meer met gespreide benen te kunnen zitten. Dan lag ik comfortabeler. Als mijn moeder zat, met het plankje in haar linkerhand, kwam ik naderbij. Ik kleedde mij voor haar uit. Mijn uitgetrokken kleding vouwde ik op en legde die op de andere bank. Met alleen mijn onderbroek nog aan, vleide ik mij languit over de bank uit, over haar schoot. Mijn moeder trok dan mijn broekje naar beneden, waarbij ik haar hielp door wat met mijn bekken omhoog te komen. Vervolgens ging ik goed liggen. Mijn moeder wachtte geduldig tot ik klaar en mijn lichaam tot rust kwam. Haar rechterhand streelde door mijn haar. Het zou zo gaan beginnen. Twintig slagen.
“Ben je klaar?”
Geen echte vraag, meer waarschuwing. De eerste pets kwam binnen. Een bekend en bijna vertrouwd gevoel. Ik telde hardop mee. Eén! Het plankje maakte een licht fluitend geluid (een soort “fjieuw”) en aan de hoogte kon ik nauwkeurig bepalen wanneer het plankje mijn blote billen zou raken. Ik zette met schrap. Fjieuw, pets! Twee. Fjieuw, pets! Drie. Tot acht ging het nog. Daarna raakte ik met elke slag meer los van mijzelf. Ik ging op in het gevoel. Fjieuw, pets! Zeven. Hier ging het beginnen. Acht! Negen! Mijn moeder haalde flink uit. Geen enkele keer had ik ooit het gevoel dat zij mij spaarde. Au! Wat was dat hard zeg! Pets! Twaalf. Fjieuw, pets! Zeventien! Bijna daar.
Na afloop bleef ik meestal nog een poosje liggen. Haar rechterhand streelde weer over mijn bol, haar linkerhand, zonder plankje, legde zij op mijn onderrug, vlak boven mijn gloeiende achterwerk. Soms legde zij heel lichtjes haar hand op die diep-donkerrode billen om verkoeling te geven. Als ik weer voldoende tot mijzelf was gekomen, stond ik van haar schoot op en schoof mijn onderbroekje, dat gewoonlijk ergens rond mijn enkels was blijven hangen, weer omhoog. De laatste tijd merkte ik dat ik na afloop vaak een erectie had. Er zat soms een klein vlekje op de bank.
Terwijl ik mij aankleedde, zette mijn moeder thee en zette de trommel met koekjes op tafel. Soms keken wij nog even televisie. Ik kroop tegen haar aan.
“Dag lieve jongen” zei ze.
Ik voelde mij helemaal geborgen. De laatste zondag van de maand was echt iets van ons samen.
Die zomer zou ik 17 worden. Wij gingen op vakantie naar het huisje van Ingrid in de Provence. Ingrid en haar dochter Kirsten zouden er ook zelf zijn. Ingrid en mijn moeder waren hartsvriendinnen en op een bepaalde manier ook lotgenoten. Beiden waren jong moeder geworden en beiden stonden er al vroeg alleen voor met de opvoeding. Maar de echtgenoot van Ingrid had tenminste nog het fatsoen gehad te sterven met zijn financiën goed op orde. Hij kon ze het Zuid-Franse huisje en een bescheiden inkomen nalaten. Mijn moeder en Ingrid vonden steun bij elkaar in die moeilijke tijd. Kirsten kende ik ook goed. Zij had bij mij op de lagere school gezeten en kwam toen, net als haar moeder, vaak bij ons langs. Een paar jaar geleden waren Ingrid en Kirsten verhuisd naar Amsterdam. Ik zag ze nu natuurlijk veel minder, maar mijn moeder en Ingrid belden nog vaak met elkaar.
Het werd een uitermate ontspannen vakantie. Het huisje was geweldig. Je liep zo door de grote tuin naar het hek, waarachter de rotsige zeekust al weer lag. In de tuin stonden cypressen en stokoude olijfbomen, aloë vera planten en natuurlijk pijnbomen. De dagen geurden naar tijm, zout en lavendel. Ik ging vaak snorkelen in baai of gewoon ontspannen liggen aan het zwembad, boeken lezen en af en toe een duik. Elke dag werd mijn huid weer een tint donkerder en mijn haardos wilder. Soms gingen we met z'n allen naar het dorp, inkopen doen op de markt, maar de meeste dagen brachten we door in gezegende ledigheid.
Kirsten leek ook van de vakantie te genieten, bedacht ik me op een lome namiddag, nadat ik een beetje had liggen te soezen na de lunch. Ik bekeek haar van achter mijn zonnebril, terwijl ik aan de overkant van het zwembad op een van de bedjes lag. Zij had een donkerblauw gestreept bikinibroekje aan dat perfect bij haar bruine huid paste. Door de zon en het zout leek haar haar wel een stuk blonder geworden. Zij lag helemaal ontspannen op haar bedje, een been opgetrokken, terwijl haar armen op de leuningen rustten, met haar handen in een gracieuze knik erover heen. Zij had een paar simpele armbanden om haar polsen en een voetkettinkje rond haar rechterenkel. Haar benen waren gespierd en mooi gebruind en ze had haar teennageltjes rood gelakt. Haar buik was strak, maar daar bleef ik niet al te lang naar kijken. Mijn ogen gleden onmiddellijk naar boven. Kirsten lag eindelijk zonder topje.
Afgelopen twee weken had ik haar al lang en intensief bestudeerd. Telkens bleef haar bovenstukje aan. Ik wist dat het een kwestie van tijd was voordat het uit zou gaan. Elke dag in dit paradijs keerden we meer tot onze oerstaat terug. En nu was het zo ver; ik had eindelijk perfect uitzicht op haar borsten! In de koelte van mijn slaapkamer in het huis had ik daar al vaak over gefantaseerd. Nu wist ik wat een slap aftreksel mijn fantasie was van de werkelijkheid. Ik vond ze adembenemend. Geen halve cirkels zoals in de blaadjes die wij deelden op school. Meer puntig, bijna piramidevormig. Haar tepels waren bescheiden van afmeting en kleurden perfect bij de rest van haar lichaam.
Haar moeder was al vanaf dag één minder terughoudend geweest. Ingrid vond topless zonnen een grondrecht en dat recht oefende zij ongegeneerd uit. Ingrid was met haar 41 jaar een schitterende verschijning. Niet de onschuldige of onroerende schoonheid van haar dochter, geen slanke puppy, nee, een volledige en complete vrouw. Zij had van alles meer dan haar dochter. Meer billen, meer borsten en meer persoonlijkheid. Beter kan ik het niet omschrijven. Ingrid was iemand. Soms liep ze op haar hoge espadrilles met een strik om haar enkels vanaf het zwembad het huis is, met alleen haar broekje aan en haar grote zonnehoed op. Ik keek goed hoe haar borsten op een neer gingen en haar billen van links naar rechts gingen. En als ze dan met een nieuwe koele fles witte wijn terugkwam en voorover bukte om mijn moeder bij te schenken, kreeg ik uitzicht op haar fraaie billen en het lapje stof tussen haar benen waaronder, als ik het mij niet verbeelde, ik vaag de omtrek van haar poesje kon zien.
Een paar dagen geleden smeerde ik mijn moeders rug in met zonnebrandcrème. Halverwege deze bezigheid vroeg Ingrid loom aan mijn moeder:
“Cyrille, schatje, mag ik hem zo even lenen?”
Mijn moeder wierp een snelle blik op Ingrid.
“Natuurlijk, liefje. Pepijn, als je zo klaar bent, wil je dan ook zo lief zijn Ingrids rug te doen? Als je dat met net zo veel liefde doet als bij mij, weet ik zeker dat je hier twee vrouwen blij maakt.”
Ik slikte toen ik op de rand van Ingrids zonnebedje ging zitten. Ik wreef de zonnebrand even tussen mij handpalmen om de crème op te warmen. Ingrid zuchtte heel lichtjes toen ik mijn handen op haar rug legde. Zij ontspande onder mijn handen. Zachtjes wreef ik haar rug in. Toen haar rug helemaal glom van de olie, bewoog ik mijn handen in trage cirkels over haar rug. Mijn handen praatte met haar lijf en zij antwoordde met subtiele bewegingen. Toen ik aangaf klaar te zijn, vroeg zij of ik ook haar benen wilde insmeren.
“Ik lig net zo lekker”, zei ze verontschuldigend.
Natuurlijk wilde ik dat wel doen. Ik begon bij de onderkant van haar dijen en werkte mij langzaam via haar stevige kuiten naar beneden, naar haar voeten. Haar voeten hadden een bijzondere aantrekkingskracht op mij. Ik kreeg zin die voetjes je likken, te kussen, te aanbidden. Nadat ik elke afzonderlijke teen had gemasseerd, ging ik naar de bovenkant van haar dijen. Ingrid ging verliggen. Zij deed haar benen een tikje uit elkaar om mij er tussen te laten. Ik accepteerde de uitnodiging. Zo neutraal mogelijk, maar tegelijkertijd met zo veel mogelijk gevoel, masseerde ik de bovenzijde van haar benen, binnenkant en buitenkant. Het lapje stof tussen haar benen waar haar stevige poesje zich duidelijk zichtbaar verscholen hielt, was één vingerkootje verwijderd. Ik deed mijn werk keurig. Ik voelde de ogen van mijn moeder in mijn rug. Priemden die goedkeurend?
Mijn favoriete fantasie die week was dat mooie poesje van Ingrid eens helemaal te mogen likken. Niet dat ik daar toen al veel ervaring mee had, welnee. Maar ik fantaseerde er simpelweg over dat zij naakt, of met alleen haar hakken aan, lui in een van de stoelen van de huis zat, door een tijdschrift te bladeren, met een beslagen glas koude witte wijn onder handbereik. Ik zou dan voor haar mogen zitten op mijn knieën. En zij zou dan na een tijdje, nadat ik haar goed heb kunnen bekijken, langzaam haar billen wat over de rand van de stoel duwen. Zij zou een hand op mijn achterhoofd leggen en mij zonder woorden sturen. Af en toe hoorde ik haar een klein slokje nemen. Als zij wat opgewondener werd, legde zij één of beide benen op mijn rug. Die druk op mijn rug vond ik plezierig. Het gaf een gevoel alsof ik niet weg kon, helemaal van haar was. Met haar hielen spoorde zij me aan, terwijl ik geknield voor haar haar poesje likte. Ik had die dagen genoeg materiaal voor handen voor maanden fantaseren.
Ik keek achter mijn zonnebril van Kirsten naar haar moeder Ingrid. Ingrid had vandaag ook wat uitgetrokken. Zij had kennelijk besloten dat het zonder broekje nog wat lekkerder zont. Ze lag twee bedjes naast Kirsten op haar buik een tijdschrift te lezen, die grote zonnehoed op haar hoofd, haar benen een beetje gespreid. Er hing een zware, namiddagse hitte. Ik had uitzicht op haar linkerbeen en haar billen. Stevige, echte billen. Onmiddellijk wilde ik weten wat er tussen haar benen zat. Vanaf mijn ligplek was dat onmogelijk. Ik stond op en hield daarbij mijn petje voor mijn kruis om mijn gezwollen roede te bedekken. Makkelijk loopt dat niet, met zo'n erectie in een strakke zwembroek. Ik liep een paar passen parallel aan het zwembad. Ter hoogte van Ingrid wierp ik een snelle blik. Ik keek recht in haar gezicht. Zij had zich half omgedraaid. Glimlachte zij spottend? Met een rood hoofd liep ik snel het huis in, naar mijn koele kamer.
Na het eten kwam mijn moeder mijn kamer in. Ik lag in mijn zwembroek op bed te lezen. Achter haar liep Ingrid. Moeder wilde enkele praktische zaken regelen.
Zij moest na drie weken vakantie weer terug naar huis voor haar werk. Ik zou nog wat langer blijven en samen met Ingrid en Kirsten terugreizen.
“Vind je het echt niet erg om hier te blijven, Pepijn?”.
Ik deed alsof ik aarzelde.
“Ik denk het niet”.
Zij haperde even.
“Pepijn, over vier dagen is het weer tijd voor je onderhoudsbeurt. Vind je goed als Ingrid die doet?”
Ik keek beiden aan. Ik haalde mijn schouders op. Het maakte mij niet uit. Misschien sloeg Ingrid wel wat minder hard dan mijn moeder. Zij leek een stuk minder ervaren. Mijn moeder leek opgelucht.
“Heel goed. Ingrid, ik leg het wel even uit”.
En weg was ze om een paar tellen later terug te komen met het plankje. Mijn moeder ten voeten uit. Ook op vakantie nog steeds bezig met de opvoeding van haar enige zoon.
“Dit kan je gebruiken. Wij doen het 's avonds na het eten. Pepijn komt bij mij altijd over de knie liggen, maar je kan het op je eigen manier doen. Pepijn krijgt standaard 20 slagen op zijn bloten billen. Meer mag als je vindt dat dat nodig is. Na afloop moet je even rustig aan doen en mijn kleine jongen stevig tegen je aandrukken en hem laten voelen hoeveel ik – jij – van hem houdt. Lukt dat? O ja, je mag stevig doorslaan. Pepijn is wat gewend”.
Mijn moeder gaf het plankje aan Ingrid. Zij bekeek het aan alle kanten. Ze maakte een paar proefslagen in lucht. Fjieuw! Als een hond van Pavlov voelde ik het kippenvel over mijn lijf trekken. Mijn moeder zag het en trok mij tegen zich aan.
“Ach jochie van me toch”.
Uit mijn ooghoek zag ik dat Kirsten over de gang liep en net iets te lang een iets te nieuwsgierige blik naar binnen wierp.
Het is altijd gek als er iemand uit een groep vertrekt. Het duurt even voordat de groep zijn evenwicht weer heeft gevonden en de achterblijvers hun aangepaste rol vinden. Er zat spanning in de lucht, niet in de laatste plaats omdat Ingrid en ik wisten was er over vier, drie, twee en toen nog maar één dag zou gaan gebeuren. Ik zag Ingrid een keer door de deuropening van de slaapkamer op de rand van haar bed zitten, met het plankje in haar hand. Zij sloeg zachtjes op haar blote bovenbeen. Zij probeerde het plankje uit, probeerde in te schatten welke effecten het teweeg zou brengen. Ingrid keek op en gaf mij een knipoog.
Het weer bleef subliem. Warme, broeierige dagen. Ingrid die naakt lag te zonnen, Kirsten die zonder twijfel een dezer dagen haar voorbeeld zou gaan volgen. Ik zwom, at en soesde mij de dag door en trok mij op gezette tijden terug in mij slaapkamer. Op de vierde avond na het vertrek van mijn moeder had Ingrid extra lekker gekookt. Bouillabaisse en een salade met geroosterde Provençaalse groenten. Had mijn moeder ook verteld dat een speciale maaltijd er bij hoort? Ik had er die dag voortdurend aan gedacht dat ik 's avonds over knie zou gaan bij Ingrid en dat zij mij dan een stevig pak billenkoek zou geven. Ik was een tikje nerveus maar het vooruitzicht wond me ook op. Ik verlangde er naar weerloos over haar knie te liggen en aan haar overgeleverd te zijn. Ik fantaseerde hoe zij van zo dicht bij zou ruiken.
Na het afruimen hing er een onbestemde sfeer aan tafel. Kirsten stond al snel op en ging op de veranda een boek lezen. Ik stond ook op.
“Kom je zo bij me langs op mijn kamer, Pepijn?”, vroeg Ingrid.
Ik knikte. Ik wachtte in mijn kamer tot ik Ingrid ook hoorde opstaan en naar haar slaapkamer hoorde lopen. Ik keek in de spiegel. Een verwilderde bos krullen, bruine huid. Ik zag er goed uit. Ik liep naar de kamer van Ingrid. De deur stond op een kier. Ik klopte en deed de deur wat verder open. Ingrid zat op haar bed. Zij had een witte zomerjurk aan waarvan het bovenstukje met een koortje in haar nek op zijn plaats werd gehouden. Haar gespierde armen en schouder waren bloot. De jurk viel ruim en zij had hem nog wat verder opgeschort om goed te kunnen zitten. Het leek ook of zij zich nog had opgemaakt. Haar gezicht stond vriendelijk maar vastberaden. Haar ogen richtten zich op mij en lieten niet meer los. In haar rechterhand had zij het plankje, waarmee zij rustig in de palm van haar linker hand petste.
“Kom maar binnen” sprak ze, “en doe de deur achter je dicht. Ben je lief geweest afgelopen maand?”.
Ik knikte. Ze glimlachte naar me.
“Kleed je dan maar uit en kom hier liggen. Je krijgt er twintig”.
EINDE
Nawoord: van mijn moeder kreeg ik nadien nooit meer billenkoek. Het volgende jaar ging ik studeren in Amsterdam. Ik kreeg een kamer in het huis van Ingrid. Dat werd een interessante periode. Ook met Kirsten gebeurde er nog van alles. Misschien vertel daar ooit nog wel eens over. Het is inmiddels al weer lang geleden. Nu heb ik al jaren een prachtige vrouw. Billenkoek is niets voor haar, maar zij weet dat ik er nog wel eens naar terug verlang. Soms vraagt ze of ik lief ben geweest. Als ik dan ja knik zegt ze dat ik over de knie mag. Snel haal ik dan het plankje uit de kast. Die heb ik bij al mijn verhuizingen altijd met me meegenomen. Even de smaak van vroeger proeven.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
Verhalen 
Verhalen
»
Drie vorstinnen en een vorst 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?