| Gepost op dinsdag 24 juli 2007 - 01:53 pm: | 
|
|
EN OPEENS HANGT ER EEN WANHOPIGE VROUW AAN DE TELEFOON.....EEN SCHREEUW OM HULP
Met een diepe zucht legt Iris de uitgedraaide tekst van “Die Rustige Zondagavond” van ene Rutger op de Spankingwebsite, op haar schoot. Buiten regent het, het is vrijwel windstil wat betekent dat het voorlopig wel zal blijven regenen. Nog even herleest zij die mooie tekst; die voldane tekst eigenlijk want dat straalt er helemaal uit. En zij ziet het helemaal voor zich, Dat meisje…….die geteisterde billen. Ze liggen nu, zoals opgedragen door haar man, heer en gebieder, in al hun naaktheid schrijlings uitgestald op het bed. Iris glimlacht stil voor zich uit.
“Zo hoort het en zo wil ik het ook hebben. Nee! Zo zal het bij mij ook zijn!”
Haar gezicht is harder geworden nu ze naar het raam van de tuin loopt. Natuurlijk, ook dáár regent het. Intussen wel pijpenstelen. Halverwege de grote tuin staat een oude eik. Op manshoogte reikt een dikke tak schuin en vertwijfeld omhoog. En daar hangt André, aan een stevig stuk touw aan beide polsen. De regen gutst over zijn naakte lichaam. De regen kleurt vrijwel alles grauw en mistroostig. Toch slaagt deze er niet in te verbergen dat de rug en billen dieprode kleuren hebben en vooral ook alle strepen enerzijds van een stevige behandeling met een Spaans rietje over de blote rug en anderzijds een goede zondagse behandeling met een plak en een lat op de billen. Het heeft ontegenzeggelijk heel lang geduurd en vooral ook heel hard. Doeltreffend dus!
Het is, zoals bijna bij alles in dit wereldje, begonnen met een mailtje op de website. Iris vond het wel leuk en reageerde. De schrijver van het bericht moest van zijn vrouw eens naar een heropvoeding zoals dat zo vaak op de veel gelezen Spankingwebsite. Natuurlijk begreep zij er niets van. Hoe kan een man zich bont en blauw laten slaan. Erger nog, volkomen stuk. Leek haar echt wel idioot. Maar toch…….de vrouw vond het een goede oplossing voor haar man, die echt wel een straffere hand nodig had. Zijn bijna spreekwoordelijke miscommunicaties op zijn werk reageerde hij vaak binnen het thuisfront af.
En er kwam een antwoord terug…….en weer een antwoord…….en weer een antwoord. En op eens stond hij bij voor de deur, zomaar in dat kleine pittoreske Brabantse dorpje. De kerkklokken hadden geluid, meerdere malen zelfs, maar ze waren aan Iris niet echt besteedt.
“Ik ben André!” sprak de jonge man van even over de dertig en gaf Iris de hand. Met de andere hand gelijk een mooie bos bloemen:
“Mijn vrouw wil dit graag aan u geven en laat u hartelijk groeten.”
Iris zei niets en liep voor André de kamer in. Midden in de kamer bleef zij opeens staan en draaide zich naar hem. Monsterde hem; wilde duidelijk weten wat voor vlees zij in haar kuip had gehaald.
André had in de korte gang al iets gevonden dat als kapstok kon dienen en had zijn regenjas al uit gedaan. Hij verstond de korte wink van zijn gastvrouw en nam plaats op een van de houten stoelen. Om de een of ander onduidelijke reden voelde hij zich niet ongerust in dit huis, maar toch ontkwam hij niet aan een stuk spanning dat zich nestelde in zijn rug en vooral ook bij het zitten in zijn billen.
Mevrouw had er niet om gevraagd en toch kwam zij opnieuw de kamer binnen en nu met een dienblad. De koffie was heerlijk en hij was vooral blij met dat stukje onvervalste Brabantse peperkoek. Het maakte hem een stuk rustiger.
Iris spendeerde niet echt veel tijd en moeite aan de noodzakelijke informatieronde. Ze wist dat André niet alleen thuis maar ook en vooral op zijn werk nogal regelmatig overhoop lag, enerzijds met zijn vrouw en anderzijds met zijn collega’s. Het was hem wel duidelijk geworden, dat hij een stuk bescheidenheid miste om voor mensen met wie hij te maken had een vriendelijk en meegaand iemand te zijn.
Bescheidenheid dus, nederigheid, gehoorzaamheid. Iris wist wat haar te doen stond. Op de lage oude salontafel had ze de noodzakelijke attributen al heel demonstratief klaar gelegd. Ze wist niet of André al ooit kennis had gemaakt met een bat, een lange leren plak of een alternatieve cane. Het kon haar ook niet veel schelen. Hij zou daar van zelf wel achter komen.
De lange verschraalde spijkerbroek onder een donkerbruin soort T-shirt gaf voor André nou niet bepaald het idee tegenover een ‘harde’ meesteres te staan. Zou het wel een echte meesteres zijn? Of zou het gewoon iemand wezen die ook niet vies was van een aardig spanking avontuurtje. Hij stond binnen afzienbare minuten uitgekleed in het midden van de kamer. Alleen een redelijk moderne tangaslipje bedekte de meer intieme delen. Iris liep rondjes om André heen. De Man had een goed figuur. Haar handen en vingers vonden de stevige typisch mannen borsten die zij van achteruit gemakkelijk kon betasten. De tepels rolden door de vingers en Iris vond het een geruststelling dat André het niet direct op een kreunen zette.
André begon het spannend te vinden. Nog vond hij het fijne en vooral heerlijke handen die over zijn naakte lichaam gleden. Hij hikte even toen hij een paar stevige tikken kreeg met de zijkanten van de onderzoekende handen in zijn lendenen. Het kwam onverwacht waardoor hij een stap naar voren zette.
“Laten we even voor de goede orde alles duidelijk afspreken,” Iris greep de rand van het slipje en trok André weer naar haar toe, “Je verzet geen poot zonder toestemming van mij. Is dat Begrepen?”
Iris trok de slip hoog het kruis in waardoor het antwoord van André er met een bijzonder hoge alttoon uitkwam:
“ Ja, meesteres, ik zal geen voet meer verzenden zonder uw toestemming.”
“ Nog een duidelijke afspraak, ik ben jouw meesteres niet! Je spreekt mij dus netjes met mevrouw aan. Is dat begrepen?”
“Ja meesteres!” begon André in eerste instantie, maar de harde greep van de slip naar nog hoger in het kruis deed hem nog harder piepen.
“Ja, mevrouw!” herstelde hij zich direct.
Iris besteedde verder helemaal geen aandacht of aan de voorkant of aan de achterkant. Ze hoefde helemaal geen tekst en uitleg te geven, want het meeste van wat André mocht verwachten van deze zondagmiddag was min of meer al uitgebreid via de mails aan de orde geweest. Iris ging op een van de houten stoelen zitten. Nog even bleef ze kijken naar dat blote lichaam voor haar. Och ja, zij had een goed gevoel over zich gekregen bij het betasten van dat bovenlichaam. Het voelde goed en soepel aan. André gaf een beeld van iemand die redelijk wat aan sport deed. Iris mocht dat wel. Het betekende dat zij niet echt veel scrupules hoefde te hebben bij de behandeling die haar voor stond.
André stond daar. Die behandeling van zijn edele delen via dat slipje had hem toch behoorlijk wat pijn bezorgt. Schrikpijn was het meer, maar toch! Hij voelde zich helemaal niet gemakkelijk zo te kijk te moeten staan. Die harde houding van mevrouw had hem overvallen. Zij buik stond nu gespannen. Iris zag dat heel duidelijk. Dat zou ongetwijfeld ook wel zo met de billen zijn. André voelde het tussen zijn benen ook gespannen worden. Hij durfde niet te kijken, volgde de ogen van de vrouw voor hem. Hij wist zeker dat de bobbel in zijn slip duidelijk aanwezig was en gezien kon worden. André schaamde zich er niet voor. Daar was hij immers volwassen genoeg voor. Maar hij voelde zich onzeker worden om dat mevrouw helemaal geen teken gaf van belangstelling enerzijds voor die groeiende bobbel en anderzijds André wist ook helemaal niet hoe dit programma van vanmiddag seksueel zou aflopen.
Maar seks interesseerde Iris helemaal niet. André was hier om een goede opvoeding te krijgen en de lessen in nederigheid, gehoorzaamheid e.d. zouden voorlopige alleen begeleidt worden door een paar stevige pakken spanking.
De slagen die Iris in eerste instantie gaf met haar blote hand waren direct hard. Zij besteedde geen tijd aan een beetje voorbereiding. Het eerste deel zou gelijk hard en duidelijk zijn.
Pas toen haar hand zelf ook pijn begon te doen hield zij op. Zij duwde André van haar knieën af. Moeizaam stond hij op. Zijn handen gingen onderweg naar zijn billen maar Iris, die de leren plak al in haar hand had, gaf daar direct een zwieper mee op zijn buik om aan te geven dat hij dát beter achterwegen kon laten.
Zij sommeerde de halfnaakte man voor haar naar de keuken en beval hem met een expres scherpe stem dat hij in de keuken twee maal twee sneeën brood en een beker water voor hem en een beker melk voor haar mee moest nemen.
Het schaaltje brood werd op de grond gezet. Iris goot daar gelijk het water overheen en gaf André de order op zijn knieën te gaan zitten met zijn hoofd dicht bij het brood. Zijn kont zo hoog mogelijk.
André keek met afgrijzen naar het brood. Moest hij zich nu persé als een hond of een kat gaan gedragen. En hoe moest hij dat nou doen? Hij wist het niet en deed dus niets. Hij kromp in elkaar toen hij een keiharde knal met de leren riem op zijn billen kreeg.
“Eten!” gromde Iris, “en je mag je handen gebruiken…..”
Iris liet de riem door de bilnaad van André lopen.
“Niks seks dus,” dacht ze, maar ze wilde toch wel zien hoe het resultaat van die klappen met de riem zou zijn. Terwijl André met een vies gezicht probeerde het brood toch zo droog mogelijk naar binnen te krijgen voelde hij hoe opeens nu ook zijn slipje naar beneden getrokken werd. Geheel automatisch trok hij zijn billen samen.
“Dus toch?” dacht hij. Hij rilde over zijn hele lijf. Iris zag dat en liet haar handen bijna als een masseuse over de rug lopen en kneedde als leek zij volleerd de lendenen.
André voelde de riem nu echt tussen zijn billen lopen. Hij realiseerde zich amper dat het uiteinde net even de ballen raakte toen de eerste klappen al vielen. Met een regelmaat, maar André kon daar onmogelijk de maat van vaststellen. Al na vijf slagen was hij zijn plaats op de wereld kwijt. De riem kromde zich om de rug heen en klauwde zich dan weer rechts en dan weer links in zijn buik, de zachte delen van de zijkanten. André wist niet meer of het pijn deed, besefte ook helemaal niet of het nu opgehouden was of niet. Iris kon André nog slechts met moeite overeind krijgen.
“Recht overeind staan en je handen in je nek……” commandeerde Iris. Zij kroop met haar vingers over de blote rug waar de striemen van de riem een willekeurig grafiek hadden getekend.
André stond daar meer als versteend dan als verdoofd door de pijn. Slechts even had hij zijn beul gezien en op dat moment moest hij opeens aan zijn eigen vrouw denken. De vingers over zijn rug deden de rugspieren in elkaar krimpen. Wat vervloekte hij op eens zijn vrouw. Waarom was hij er toch op in gegaan. Was hij nou zo gek of was de vrouw, die nu met haar heksennagels over zijn gebutste billen zat te kroelen dat. Zijn billen trokken geheel in elkaar en in die krampbeweging zette hij ook nu weer een paar stappen naar voren. Bij de derde stap knalde de leren riem ongenadig hard over de billen heen en omdat hij niet snel genoeg reageerde volgde eenzelfde knoert over zijn rug. André viel maar zijn handen braken de val waardoor hij nu met zijn billen ongevraagd om hoog stond. Iris duwde met een hand venijnig in de nek het bovenlichaam naar beneden en haalde een aantal keren stevig uit over en tussen de billen die nu voor een belangrijk deel openstond. André schreeuwde het uit omdat nu de slagen ook in alle hevigheid zijn ballen raakten.
Iris haalde met haar linkervoet zo stevig uit dat André nu op zijn zij kwam te liggen.
“En zo blijf je voorlopig maar even liggen, slungel die je bent!”
Iris nam een paar passen achteruit waardoor zij nu een beter overzicht over dat gekromde lichaam daar op de kale grond had. Zoals dat er nu uit zag beviel het haar best.
Met enige trots zag zij nu pas de harde paal aan de voorkant. De prikkeling van de pijn deed toch nog wel goed zijn werk. Met het Spaanse rietje wat zij in de hand had liet zij zowel de harde pik als de ballen voor de buik uit heen en weer slingeren. André reageerde daar verschrikt op. Alles deed pijn nu en hij had zijn gepijnigde lichaam echt niet meer volledig in de hand.
Ze ging naar de keuken en ging koffie zetten. Terug in de kamer hielp zij de nog steeds uitgetelde naakte man overeind. Nogmaals bekeek zij het hele lichaam uitvoerig. Er was stevig huisgehouden stelde zij met voldoening vast en gelukkig was het lichaam niet echt beschadigd.
Zij gaf André een kop in de hand die de koffie staande opdronk. Hij kreeg toestemming zich aan te kleden.
“Dit is nog maar een begin,” hervatte Iris weer eens een gesprek.
“Ja mevrouw, dank u wel mevrouw,” nam ook André het woord, “Hoe gaat het nu verder?”
“Straks als je thuis bent laat je eerst maar eens aan je vrouw zien hoe en wat er met je lijf is gebeurd. Zij zal niet het idee krijgen dat je hier Bossche Bollen heb zitten bakken.”
“Mijn vrouw zal niet weten wat ze ziet. Is er veel beschadigt, Mevrouw?”
“Ze zal inderdaad wel verbaast opkijken, want dit is zij natuurlijk niet gewend, maar wees maar blij, je bent er nog redelijk vanaf gekomen. De volgende keer zal ik niet zo lief zijn.”
Iris trok haar grote mond wagenwijd open om toch nog wel vrolijk te zijn, André probeerde dat ook maar kwam niet verder dan de lach van een boer die wel heel erg veel last had van kiespijn.
“En morgen ga je gewoon naar je werk,” hervatte Iris haar serie opdrachten……. “en natuurlijk op de fiets want je hebt natuurlijk wel een en ander recht te zetten op jouw kantoor.”
“Ja mevrouw,” begon André toch nog met een benepen stem….. “ik zal voortaan proberen zo collegiaal mogelijk te zijn tegenover mijn collega’s.”
Iris had nog steeds ook de lange plak in haar hand en gaf daarmee als blijk van instemming een harde klap op één van de dijbenen van André. Gelukkig voor hem slaagde hij erin iedere vorm van reactie tegen te gaan en achterwegen te laten.
Iris vervolgde: “En laat je vrouw iedere dag een aantal foto’s maken van je rug en je billen. Ik wil ze hebben voor mijn archief. Het zal ook een goede training zijn om precies te doen wat je vrouw zegt.”
André keek Iris verschrikt aan……eigenlijk meer verbaast……wat moest zijn vrouw nou met foto’s van zijn naakte lichaam doen. Hij bedacht dat zijn vrouw dit sowieso helemaal geen leuk gezicht zou vinden. Heel voorzichtig vroeg hij:
“Wat moet er dan met die foto’s gebeuren mevrouw? Ik denk dat mijn vrouw zal schrikken. En tot hoe lang duurt het voor dat alle tekens weg zijn en wanneer zal de ergste pijnen vertrokken zijn, mevrouw?”
“Die pijn zal je wel een flink aantal dagen houden en daarom is dat fietsen een permanente herinnering aan mijn straf, dan weet je in ieder geval wat je een volgende keer te wachten staat.”
“Ik ben bang dat dat wel héél lang zal duren mevrouw. Ik weet nu wel dat ik veel aandacht aan mijn vrouw zal moeten gaan geven. Maar zal dat dan niet verflauwen bij het wegtrekken van de pijn en de tekens van de slagen, mevrouw?”
“ Wees daar maar niet bang voor, jochie. De foto’s zijn juist bedoeld om jouw hele vorderingsroute goed in beeld te brengen en ik zal je vrouw de opdracht geven mij er van op de hoogte te houden en direct te bellen als het weer mis gaat. Is dat goed begrepen?”
André knikte duidelijk en heftig ja terwijl hij opstond. Iris liet hem verder zonder plichtplegingen uit. Met een kamerbrede grijns van genoegen zag zij André de straat in lopen. Een heel end verderop stond zijn auto. Dat zitten op zijn lange weg naar huis in die auto zal hem beslist niet meevallen.
“Heerlijk als alles zo goed terecht is gekomen,” dacht ze bij het sluiten van de deur.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?