| Gepost op zondag 01 juli 2007 - 04:19 pm: | 
|
|
educatie voor haar is plezier voor mij
“Let op.” Ik zeg het met de nodige nadruk.
Ik zie je schrikken en even verstijven. Even was je ingedommeld. Of in hoger sferen, dat kan natuurlijk ook.
Ja, zie ik nu, je was in hoger sferen want tussen je lipjes hangt een dauwdrupje.
Inmiddels zit je in de juiste houding. Op je knieën op je kussen, de handen net plat boven de knieën, de benen ver genoeg uiteen zodat ik je lipjes kan zien, je rug gekromd zodat je borsten fier vooruit steken, je hoofd rechtop, je blik attent maar niet op mij gericht. Zo zie ik je graag. Aan mijn voeten, klaar voor wat ik maar bedenk, geduldig wachtend.
Ik weet dat zelfs het geduldig aan mijn voeten zitten je nog opwindt. Te moeten doen wat ik wil, zelf geen wil te hebben, het is zo tegennatuurlijk aan wat je bent: actief en heel goed in staat je eigen boontjes te doppen. Juist daarom vind je het heerlijk niet te mogen denken (niet te HOEVEN denken). Juist daarom geniet je van de verplichte rust want je hebt altijd zoveel te doen. En juist daarom krijg je de tijd te denken en te fantaseren.
Ik zal je vandaag voor de komende tijd genoeg te fantaseren geven. Ik zal je vandaag genoeg te doen geven om geen tijd te hebben voor fantasie. Mijn plan is getrokken, de voorbereidingen zijn klaar.
“Haal de volgende kleren op: een wit onderbroekje, je roodgeblokte plooirokje, een strak wit t-shirt dat te kort is om in je rok te kunnen. Kies zelf je schoenen maar, maar ze moeten wel hakken hebben.”
“Ja Meester, dank u Meester.”
Je staat op. Ik geniet van je lekkere kontje als je de kamer verlaat. Ik weet dat je weet dat ik kijk, want je draait extra. Het is dat er geen tijd is, anders zou ik je nu onder handen nemen. Maar in mijn hoofd maak ik een aantekening. Dat draaikontje zal over niet al te lange tijd ernstig rood en verhit zijn.
Al snel ben je terug. Ik kijk toe hoe je het in mijn volgorde doet. Eerst je bh, een witte zachte, dan je shirt, dan je rokje en pas als laatste je slipje. Je kutje mag pas als laatste bedekt worden. Zo hoort het.
Als je je schoenen hebt aangetrokken en ter inspectíe voor me komt staan vraag ik of je misschien stapelgek geworden bent.
Ik zie je schrikken.
“Hoezo Meester?”
“Wat heb je zojuist aangetrokken?”
Je somt het op.
“En wat had ik je gezegd dat je aan kon trekken?”
Dat levert hetzelfde rijtje kledingstukken op.
“Doe je shirt omhoog.”
Als ik je bh vastgrijp zie ik het besef in je ogen. Ik moet nog erg hard rukken om het ding van je lijf te scheuren. O, wat baal je ervan, want het ding was nieuw, duur en beviel je erg goed. Misschien dat dat je dan wat zal leren. Kennelijk heb je aan een simpele opdracht niet genoeg.
“Ik zal je hier later voor straffen. Kom nu met me mee. Denk eraan dat je onder appèl staat. Volkomen.”
Bijna wil je je shirt omlaag trekken. Bijna. Nog net op tijd besef je zowat een volgende fout gemaakt te hebben.
Ik loop voor uit je naar de gang, pak wat geld, mijn telefoon en de sleutels en ik reik naar de deur. Ik open ook het slot en trek de deur wat naar me toe.
“Doe je shirt naar beneden. Ik weet dat je graag met blote tieten naar buiten zou gaan, maar vandaag doen we dat niet.”
Ik weet zeker dat schrik en opluchting om de voorrang strijden. Opluchting omdat je decent naar buiten mag, schrik om mijn onverholen dreigement dat je ooit met blote borsten de deur zult moeten verlaten. Maar hoe dan en wanneer? Ik weet het maar zal het je natuurlijk niet vertellen.
Ik loop ons straatje uit en sla linksaf. Rechtsaf is richting binnenstad, linksaf leidt niet naar al te veel bebouwing. Ik weet dat je met duizend vragen zult zitten maar ik zal ze geen van allen beantwoorden.
Op de verplichte halve pas rechts achter me volg je mij. Dat op zich is al een enorme vernedering voor je. Mij te moeten volgen. Wat je met het tempo dat ik aanhoud nog niet meevalt op die hoge hakken ook.
Zwijgend en je volkomen negerend loop ik in een flink halfuur naar een deel van de stad waarvan ik eigenlijk wel zeker ben dat je er nog nooit geweest bent. Hier staat het doel van mijn wandeling. Een oud café. Erg bruin. Ooit stonden hier vele bedrijven en zowel de klanten als de werknemers bezorgden de kastelein een dikke boterham. Nu zijn die bedrijven verdwenen maar toch staat het café er nog. Ik heb begrepen dat het overleeft omdat er veel lawaaiige dingen worden gedaan, waar hier niemand last van heeft natuurlijk. Ook zitten er wel wat verenigingen en wordt het gebruikt voor besloten bijeenkomsten.
De inrichting is donker, zoals het hoort. Met veel hout en gepoetst koper. Met tafeltjes met Perzische kleedjes erop. Nou ja, daar lijken ze althans op.
Achter de bar staat een man die eruit ziet of hij veel in de sportschool komt. Hij is zeer zeker geen groot afnemer van zijn eigen bier. Zijn gezicht is open en vriendelijk, maar ik weet zeker dat hij een lastige klant geen enkele ruimte zal gunnen. Ik schat hem op een jaar of veertig, vijfenveertig, maar zijn lijf op vijftien jaar minder.
Verder zijn er vier klanten. Twee kerels van in de vijftig die in een donker hoekje met een spelletje domino bezig zijn. Allebei te dik, allebei kalend. Bepaald niet jouw types. Links van de deur zit nog een stel. Een beetje vreemde combinatie. Zij is denk ik in de dertig, Wel een mooi snoetje, maar veel te zwaar opgemaakt. Een decolleté waar je wel twaalf paar tieten in kwijt zou kunnen en veel te hoge hakken. Het moet haast wel een hoer zijn met een klant, al begrijp ik dan niet wat ze hier aan het doen zijn. Maar ach, misschien wordt die vent wel geil van alleen al haar aanwezigheid. Het zou best kunnen, want hij is zo groen als gras, ongetwijfeld niet ver over de twintig en hij worstelt nog altijd met zijn acné.
Als ik je in de richting van de bar leid hoor ik het hele zachte klikje van de voordeur, die achter ons op slot wordt gedaan.
Ik zet je op een barkruk en trek die van mij wat verder van de bar af. Op die manier moet jij richting de ruimte gaan zitten en dat is op een hoge kruk met een kort rokje en de verplichting je benen altijd iets te spreiden natuurlijk iets dat onvermijdelijk leidt tot het tonen van je broekje. Je bent niet bleu, maar er zijn grenzen en vanavond wil ik die met je opzoeken. Ik verheug me erop.
Ik begin een geanimeerd gesprek met de barman en heb zogenaamd niet in de gaten dat je nerveus wordt. Aan je ogen en de wijze waarop steeds je benen zich beginnen te sluiten totdat ze bedenken dat dat niet mag zie ik dat de clientèle jouw aanwezigheid heeft opgemerkt en ook de wijze waarop je zit. Ik denk niet dat je het hebt opgemerkt in de gauwigheid, maar in de enorm grote spiegel boven de bar kan ik precies zien wat er gebeurt. Ik zie de beide oudere mannen het best en die kijken nu nog besmuikt steeds even tussen je benen. Maar ik vermoed dat ze al snel nadrukkelijker zullen kijken als ze merken dat je ziet wat ze doen, maar niets onderneemt om hun blikken tegen te gaan.
Het andere stel is nog in gesprek maar de puistenkop heeft je slipje zonder twijfel in het vizier. Dat kan ik maar al te goed zien aan de zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd en de zenuwtrek bij zijn linkeroog. Blonde Dolly heeft al wel gezien dat hij overstuur raakt, maar nog niet ontdekt waarom.
Voor de liefhebber is er nog een extra attractie: je tepels doen verwoede pogingen door de dunne stof van je shirt te prikken. Daaraan weet ik dat het kruisje van je onderbroekje inmiddels ook zeker wel wat vochtig zal zijn. Ik vermoed dat een voorwerp niet gauw te groot zal zijn om zonder enige moeite tussen je lipjes te kunnen verdwijnen. Ach wie weet, misschien gaan we dat nog testen vandaag.
De barman heeft inmiddels de politiek wel zo'n beetje gehad en hij wil over voetballen beginnen. Ik snoer hem al gauw de mond met de mededeling dat het me geen lor zou kunnen schelen als alle stadions van Nederland vandaag nog zouden worden opgeblazen. Even is hij geschokt en uit zijn evenwicht. Maar hij is professioneel genoeg om toch vriendelijk te blijven lachen.
Om het wat goed te maken begin ik over vrouwen in het algemeen, al spoedig aangevuld met mijn vrouw in het bijzonder. Altijd een geliefd onderwerp voor mannen, zeker als het wordt uitgebreid met het onderwerp waar iedere man toch al elke vijf minuten aan denkt: sex. Dus ik vertel al snel honderduit over wat mijn vrouw lekker vindt in bed en wat niet. Dat ze het zo geil vindt op haar kont geslagen te worden en dat ze het snelst klaarkomt als ik in haar tepels bijt. Dat soort dingen. Zo onverstoorbaar mogelijk, schijnbaar zonder te beseffen wie er allemaal toehoren. Mocht men zich nog afvragen of mijn vrouw en jij één en dezelfde zijn, dan neemt jouw rode hoofd toch definitief alle twijfel weg.
Inmiddels zijn alle ogen in de zaak op jou gericht. De ogen van de beide mannen gaan schaamteloos heen en weer tussen je borsten en je kruis, de jongeling zweet nu volop en zijn vriendin heeft haar stoel wat bijgedraaid en verdeelt haar aandacht tussen de eerder genoemde interessepunten en jouw ogen. Ze kijkt je hooghartig aan, ja haast wel dominant. Ze likt nadrukkelijk haar lippen terwil ze je aanstaart. Het lijkt verdorie wel of ze op je geilt.
Ik ben inmiddels aangekomen bij de beschrijving van je kutje. Hoe gladgeharst dat is, hoe mooi en strak, hoe lekker geurend. Dat ik niet kan slapen als ik er die dag niet minstens één keer in geweest ben en dat vandaag nog moet komen, haha, dus het wordt straks nog gezellig, knipoog. De barman heeft me mijn voetbal-misstap al lang vergeven. Ja, ik weet wel zeker dat hij dit onderwerp eigenlijk nog interessanter vindt, al had hij dat nooit gedacht natuurlijk, dat dat zou kunnen.
Ik laat me van de kruk glijden en loop naar de toiletten. Niet dat ik moet. Welnee, ik wil gewoon onbespied kijken wat er zal gebeuren als ik weg ben. De kier van de deur biedt ruime gelegenheid.
Eén van de vijftigers is de eerste. Hij staat op en loopt in je richting. Zijn ogen blijven heen en weer gaan tussen het witte strookje stof tussen je benen en je ogen. Zelfs als hij voor je staat en het toch zonneklaar is wat hij doet blijf je zitten zoals je zit. Je zult wel moeten, want je staat onder appèl, maar dat kan hij niet weten. Maar hij begint wel te grijnzen en gaat op zijn hurken vlak voor je zitten.
Met een hoofd als een boei moet je toelaten dat hij van zeer korte afstand naar je broekje kijkt. Je kunt waarschijnlijk zijn adem op je blote benen voelen. Hij vindt dat reuze amusant en gaat de zaak draaiend met zijn hoofd eens op zijn gemak bestuderen.
Dat moedigt zijn inmiddels naderbij gekomen compagnon aan tot verdergaande actie. Hij grijpt je linkerborst en begint die ruw te kneden.
Als je zelfs dat over je kant laat gaan is het hek van de dam en laten de beide mannen zich helemaal gaan. Ze grijpen en graaien dat het een lieve lust is.
Met grote angstogen zit je daar, maar je doet niets. Ik heb je wat dat betreft goed gedresseerd. Zit en af is zit en af.
Een ruwe grom laat de mannen even opschrikken. Ze denken dat ik het ben maar het is Blonde Dolly.
Ze buigt zich naar je toe en kijkt je diep in je ogen. Verschrikt kijk je terug. Onverwacht voor jou grijpt de vrouw je voluit tussen je benen. Eerst kneedt ze je lippen om vervolgens van boven in je broekje te glijden.
Je bent daar nog nooit door een vrouw aangeraakt. Ik weet dat je net als vele andere vrouwen wel eens met een prachtig meisje het bed zou willen delen maar ik weet ook dat deze del bepaald je type niet is. Ik vraag me geamuseerd af wat voor jou meer op aanranding zal lijken: wat die mannen doen of wat die vrouw doet. Ik vermoed eigenlijk het laatste.
“O, o” zegt Dolly, “wat zijn we nat. Vind je het soms nog lekker ook?”
Ik kan je zelfs van waar ik sta horen soppen onder haar vingers, dus het zal iedereen wel duidelijk zijn dat je belaagster niet overdreef.
De barman volgt het allemaal van zo dichtbij mogelijk, maar blijft achter de bar. Hij lijkt zeker niet van plan om in te grijpen.
De puistenkop zit inmiddels te schudden op zijn stoel. Hij heeft een duidelijke paal in zijn broek en zelfs een natte plek aan het uiteinde.
Op de één of andere manier is Dolly de leider geworden. De vijftigers moeten zich tevreden stellen met je borsten, al hebben ze al wel je shirt omhoog gedaan.
“Kom eens hier jij, ga eens op die kruk liggen.”
Met groot gemak draait ze je om en laat je in balans op de kruk liggen, jouw hoofd aan haar kant. De beide mannen hebben nu ineens weer vrij spel tussen je benen en vrijwel onmiddellijk wordt je broekje uitgetrokken. Het verdwijnt in een jaszak. Trofee voor later.
Terwijl de mannen nu met hun handen aan de slag gaan beveelt Dolly: “Lik me.”
Al heel lang geleden heb je me bekend ooit eens een meisje te willen proeven. Dat is tegelijk een diepe wens en iets wat je best griezelig lijkt. Intiem te zijn met een seksegenote, het is nogal wat vind je. Hmmm, en ook weet ik best wel wat je daarbij voor ogen staat: zo'n prachtig, puur schepseltje van een jaar of zestien, zeventien hooguit. Met zo'n buikje met nog wat babyvet. Met prille borstjes, net ontloken. Met zo'n kontje dat een paar jaar later zelfs door de beste plastisch chirurg ter wereld nog niet is te creëren. En met zo'n jong, sappig kutje, eigenlijk alleen nog maar gebruikt om mee te plassen, en met drieëneenhalf haartje op de schaamheuvel, donszacht en haast nog te weinig om te epileren. Haha, daarin verschil je niet veel van mij, trouwens.
Deze dame voldoet totaal niet aan dat beeld. Ze zal dus ook geen moment aantrekkelijk voor je zijn en al helemaal geen kandidate voor je eerste lesbische ervaring.
Maar er valt niet veel te kiezen voor je. De vrouw pakt je hoofd en drukt dat van onderen in haar kruis. Kennelijk draagt zij geen broekje.
Je hebt nog wel enige dwang nodig, maar al gauw zie ik aan het gezicht van de blondine dat je aan de slag gegaan bent. Ik weet dat je zult gruwen. Wie weet wat deze smerige snol vandaag wel niet allemaal gedaan heeft. Dat hoeren uit puur eigenbelang zeer hygiënisch zijn zal je volstrekt niet boeien.
Dat gaat zo een paar minuten totdat de vrouw uit haar ooghoeken ziet dat de mannen klaar zijn met hun handen en hun broek beginnen los te maken.
Ik ben inmiddels binnengekomen, maar niemand lijkt me te zien.
“Niks ervan,” zegt de vrouw, “De eerste ronde is voor mijn vriendje hier. Hij is nog maagd moet je weten en dat kan natuurlijk zo niet langer. Laat hem als eerste gaan. Daarna mogen jullie zo lang jullie willen.”
Ze luisteren ook nog. Ze draaien zich om en kijken naar de jongeling die inmiddels een zenuwinzinking nabij is.
De vrouw maakt zich met duidelijke tegenzin van je los en loopt naar de jongen.
“Kom op. Meekomen!”
Hij doet het. Met knikkende knieën, maar hij doet het. De vrouw maakt zijn broek los en als ze de boel naar beneden stroopt stuitert een kloppend stijve lul tevoorschijn.
“Zo bleu ben je dus nou ook weer niet geloof ik. Nou ja, dat scheelt mij weer een klusje op mijn knieën.”
En gedecideerd zet ze de trillende knaap tussen je benen. Ze neemt zijn lul in haar hand, trekt er een paar keer aan en geleidt zijn pulserende eikel tussen jouw roze lipjes.
“Vooruit jij. En nou in één keer erin!”
En juist op dat moment kijken ze mij allemaal aan en vraagt de barman: “Zo eerst maar eens?”
Ik wacht tot je beseft dat ik toekeek en naar me kijkt en zeg: “Ja.”
En pas op dat exacte ogenblik weet je dat het allemaal in scène was gezet. Met groot genoegen volg ik alle stemmingen waar je doorheen gaat. Eerst opluchting dat het voorbij is en dat het geen vreemden waren, dan boosheid omdat ik je zo heb laten zweten. Dan weer blijheid omdat het geen echte verkrachting was, en tenslotte woede omdat je nu met een soppende kut zit en een ziedende binnenbrand die zo snel mogelijk geblust moet worden.
Gelukkig heb ik ook daar op gerekend. Allen verlaten het café en we blijven samen achter. En terwijl ik je strak aan blijf kijken open ik mijn broek en glij even later bij je naar binnen. Je ogen laten nog steeds wisselende stemmingen zien maar aan de manier waarop ze zich nu sidderend sluiten kan ik zien dat het besef daagt wat er gebeurd is. Dat voel ik ook aan de benen die zich om mijn billen sluiten en me naar je toe trekken. Dat zijn jouw ik-hou-van-je-benen. Of zou ik moeten zeggen: je ik-ben-zo-ontzettend-geil-toe-neuk-me-hard-benen?
Dat laatste doe ik dan maar. Ik laat je stuiteren op je barkruk.
© maart 2007, Janneman
Voor Loesje
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
|
|
    
joy
Productief lid
Inlognaam: Njoy
Bericht Nummer: 37
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 01 juli 2007 - 10:56 pm: |
|
Je doet het WEER! |
Je hebt het weer voor elkaar, Janneman! Het begint lief, ontroerend haast zoals we van je gewend zijn. Jouw verhalen hebben altijd iets liefhebbends. Je kunt haast zien hoe zijn ogen haar nakijken als ze de kamer uitgaat...
Dan wordt hij streng en rukt haar beha van haar lijf. Oh dat moet zo vernederend zijn! Dat vernederende is natuurlijk de essentie van het verhaal, en eerlijk gezegd word ik nat naarmate het verhaal vordert. Ik voel als het ware alle ogen branden op mij...
Daar ben je een kei in Janneman, je trekt de lezer in het verhaal en brengt het zo dat je het zelf voelt.
En daar zit ze dan in dat café, mag niet bewegen terwijl ze aan alle kanten wordt betast, geknepen en uiteindelijk bijna verkracht! Petje af voor het subje dat dit allemaal braaf kan volhouden hoor! Dan blijkt dat het allemaal door die inventieve Dom in scène is gezet!
Ik leef me vreselijk in dus hoe zou ik reageren? Waarschijnlijk zou ik woest worden totdat ik hem in mijn benen kon sluiten... Dan is alles weer goed. Goed? Nee, beter........ THE BEST!!!
Slut is just a misspelling of Lust... 
| |
Subje
Nieuw lid
Inlognaam: Subje
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 06-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 02 juli 2007 - 07:30 pm: |
|
het verhaal |
Wauw, goed verhaal hoor, Janneman!
De spanning wordt opgebouwd en, zoals joy zei, de lezer kan meeleven met wat er gebeurt.
Ik bewonder het subje echt wel, ze lijkt heel goed opgevoed, !
|
Lot
Actief lid
Inlognaam: Lot
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 04-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 06 augustus 2007 - 10:15 pm: |
|
Op hol. |
Inderdaad, je doet het weer; meeslepend, geil, heel spannend en soms tenenkrommend was dit verhaal. Door het tenenkrommende werd het weer bijzonder geil (wat mij betreft dan...). Er lijkt me niets afschuwelijker dan zo aangeraakt te worden door een vieze vrouw of een jonge gozer. Maar het feit dat dat dan toch weer moet...
Ach, laat ook maar. Ik kan het niet goed uitleggen. Ik snap het zelf ook niet.
Wil je er nog zo een schrijven, Janneman?
Ehm..., over een 31-jarige, bruin-langharige, slanke dame met blauwe ogen... met een ongeveer 20 jaar oudere Dom? Of zo'n Dom en dan nog een man..? Of zo'n Dom, maar dan een andere (leukere) vrouw?
*stilte*
Ik sla op hol. Excuus.
xx,
Lot.
Ik ben de baas over mijn fantasie...
En ik fantaseer, dat ik niks te vertellen heb.
| |
subStanzia
Nieuw lid
Inlognaam: Substanzia
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 07-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 06 augustus 2007 - 10:54 pm: |
|
droge mond |
W o w !! Wat een verhaal! Heerlijk om te lezen en zeker om je voor te stellen dat jijzelf daar.. pfffff..
Ik ga meer verhalen van je zoeken! En voor mijn droge mond.. waar is die kroeg?
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 285
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 12 augustus 2007 - 08:55 pm: |
|
O dames, |
Wat moet ik hier nou nog op zeggen? Blij dat jullie het mooi vonden, blij dat het niet te hard is, te gezocht, te weet ik veel.
Zucht. Maar dan die onvermijdelijke vraag om meer. Het zal nooit een vervolg zijn, dat weten jullie inmiddels. Maar die "31-jarige, bruin-langharige, slanke dame met blauwe ogen... met een ongeveer 20 jaar oudere Dom? Of zo'n Dom en dan nog een man..? Of zo'n Dom, maar dan een andere (leukere) vrouw?" Haha keuze genoeg. Wie weet krijg mijn volgende hoofdrolspeelster al wel dat postuur, al is het dan maar in mijn hoofd. Met een mooi rood shirtje aan, strakke spijkerbroek, uitdagende glimlach. Hmmmmm.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?