Vera's Borstel deel 1
geschreven door Carolina Jim
Originele Titel: Mother's Hairbrush, part I
op Laura's Spanking Corner: www.thespankingcorner.com
vertaald uit het Engels
“Moeder, ik weet niet wat te doen,” klaagde Vera onder het genot van een kopje koffie in het huis van haar moeder. “Dat was al het derde telefoontje deze maand van Laura 's school. Deze keer was het haar leraar Engels, die zei dat ze was haar huiswerk niet deed. Ik heb er met haar over gesproken en over hoe belangrijk een opleiding is. Ze wil maar niet luisteren.”
Vera klaagde bij de verkeerde persoon als ze was op zoek naar sympathie. Gemma was van de oude school, en ze liet al snel aan haar dochter weten.
“Je moet stoppen met vriendjes te zijn met die meisjes, Vera,” waarschuwde ze. “Sinds Tom vijf jaar geleden stierf, heb je ze allemaal over je heen laten lopen. Het wordt tijd dat je begint met acteren als hun moeder. Ga op je strepen staan. Je kunt praten tot je blauw ziet, maar wat die meisjes nodig hebben is de nodige ouderwetse discipline. Ben je vergeten hoe jij en Janet zijn opgevoed?”
Een blozende Vera schudde met haar hoofd. Nee, de aantrekkelijke weduwe was het zeker nog niet vergeten.
“Dat meen je toch niet, moeder. Je vindt dus dat ik Laura billenkoek moet geven? mijn god, ze is al achttien jaar oud!”
“Dat is precies wat ik vindt,” reageerde Gemma. “Trek haar broek omlaag en warm haar billen op met een borstel. Het heeft ook altijd gewerkt bij jou en je zus. Jullie waren perfecte engeltjes in de weken na een stevig pak billenkoek. En zeg nu niet dat Laura te oud is. Ik meen me een zekere twintig jarige te herinneren die een flink pak billenkoek kreeg toen ze een keer om vier uur in de morgen thuis kwam!”
Vera bloosde nog meer.
“Herinner me er alstublieft niet aan.”
“Misschien moest je eraan herinnerd worden,” ging Gemma verder. “Zo lang als je dochters bij jou in huis wonen en jij hun rekeningen betaald, zolang geef jij de orders en bevelen, en dat geldt ook voor Barbara en Katja. Ik hou zielsveel van mijn kleindochters, maar er zijn tijden dat ik ze het liefst zelf een stevige portie billenkoek wil geven. Barbara is tweeëntwintig, en Katja heeft veel te veel vrijheid voor een twintig jarige. Klaagde je nog dat haar cijfers omlaag gingen? Welnu, een stevig pak slaag zal beide op het goede en rechte pad brengen.”
Haar moeders preek begon langzaam te bezinken. Het deed Vera denken aan een soortgelijke discussie die ongeveer drie weken eerder had. Ze had gesproken met Irene de Bruin tijdens een etentje van de dames club waar ze beiden lid van waren toen ze opmerkte hoe aardig en netjes de dochters van Irene waren. De meisjes waren achttien en twintig jaar oud.
“Oh dat zijn ze altijd nadat ik een achterwerk van een ander kleurtje heb voorzien,” antwoordde Irene nonchalant. “Ze hebben gisteren de avondklok met voeten getreden.”
Vera vroeg om nog een kop koffie.
“Mam, heb je die oude haarborstel nog waar je ons mee strafte?”
Twee minuten later had ze hem in haar hand.
Laura had er geen idee dat ze het hoofd gespreksonderwerp was bij haar oma thuis toen ze het schoolterrein verliet. Ze was zich er echter wel van bewust, wat zou het ook, dat haar leraar Engels naar huis had gebeld.
“Wat zal je moeder ervan zeggen?” vroeg haar vriendin Jessica, toen ze samen naar huis liepen.
“Oh, ze zal me de normale preek geven over het behalen van goede cijfers zodat ik naar de universiteit kan,” antwoordde de onbezorgde achttien jarige. “Dan beloof dat voortaan mijn huiswerk zal maken, en morgen is alles weer vergeten.”
Jessica verzuchtte jaloers.
“Jeetje, ik wou dat mijn moeders wat meer op die van jou leek. Zij zou meer doen dan alleen maar praten als een van mijn leraren zou bellen. Ik zou waarschijnlijk een maand huisarrest krijgen als ik tenminste geluk had.”
De twee meisjes gingen uit elkaar toen ze bijna bij Laura’s huis waren met de belofte dat Jessica die avond zou bellen. Laura ging verder. Gedachten aan het komende weekend vulden haar hoofd. Het was nochtans woensdag, ze verheugde zich op het autowassen, dat de damesclub op zaterdag organiseerde. Al haar vrienden zouden daar dan ook zijn, en het werd dan meestal meer van lachen en spelen dan echt werken. Naderhand zou de mevrouw Paauwen, de voorzitster, hen trakteren op ijskoude drankjes op een plaatselijk terras.
Barbara en Katja waren pas over ruim een uur uit van school, zodat Laura de eerste was die thuis kwam.
“Hoi mam,” groette ze toen ze door de voordeur binnenkwam en ze haar boeken op het tafeltje legde dat in de hal stond.
Een streng kijkende Vera, zat op de bank in de huiskamer, wachtend op het moment dat haar jongste dochter zou thuis komen. Ze kwam overeind toen Laura binnenkwam.
“Ik moet iets met je bepraten Laura. Kom maar eens mee.”
De formele toon kwam een beetje als een schok. Laura vroeg zich verwonderd af waarom haar moeder naar de trap liep.
“Wat is er aan de hand mam? Waar gaan we naar toe?”
“We gaan naar mijn slaapkamer,” antwoordde Vera scherp. “Je zult het wel zien waarom, als we daar zijn.”
Laura had er nog steeds geen idee van wat er ging gebeuren.
“Mam, als het gaat over dat mijn leraar heeft gebeld ….” begon Laura.
Vera was halverwege de trap.
Ze draaide zich om en kapte Laura’s zin af met: “Naar boven! Nu!”
“Jeetje, waarom kunnen we niet gewoon niet hier beneden praten,” sputterde Laura, toen ze naar de trap schuifelde.
De deur van de ouder slaapkamer sloot onmiddellijk achter de nu toch wel bezorgde adolescent.
“Wat is er toch aan de hand, mam?”
Laura had de nieuwste aanwinst op haar moeders kap tafel nog niet gezien.
Vera sloeg haar armen voor haar borst over elkaar en vroeg: “Waarom heb jij je huiswerk niet gemaakt?”
“Ach, mam…” antwoordde Laura, nerveus van de ene voet op de andere wippend. “Ik heb het gisteren gewoon vergeten, dat is alles. Hoe dan ook, wat is nou het probleem? Ik heb een 9 gemiddeld voor Engels.”
De onverschillige houding die haar adolescente dochter ten toon spreidde deed Vera’s woedde nauwelijks tot niet afnemen.
“Het interesseert me niets wat je gemiddelde is. Als er huiswerk is gegeven, zorg je er maar voor dat het gedaan is! Het is nu al de derde keer deze maand! Ik pik het niet meer, jongedame! Heb je dat begrepen?”
“Ja, mam,” antwoordde Laura gehoorzaam.
Ze had nog nooit een dergelijke uitbrander gehad.
Vera liep naar de kaptafel.
“Goed,” zei ze. “Maar ik ga er voor zorgen dat je het zeker goed begrepen hebt.”
Het hart van de achttienjarige sloeg een slag over toen ze haar moeder de ovale houten borstel zag pakken. Haar voorhoofd was bedekt met druppels transpiratie vocht. Laura had genoeg verhalen van haar oma gehoord over de opvoeding van haar moeder, zodat er weinig twijfel over was, van wat er nu ging gebeuren.
“Mam, wat ga je nu doen!” smeekte ze, zich goed beseffend wat de intenties van haar moeder waren.
Plaatsnemend op de rand van het bed, wees Vera met de borstel naar het bange meisje.
“Iets wat ik al lang geleden had moeten doen. Hier komen, Nu!”
“Nee, Mammie, alstublieft…,” huilde Laura, terwijl ze huilend naar het bed liep. Beide handen lagen op het zitvlak van haar shorts.
“Ik wil geen billenkoek…alstublieft!”
Vera pakte Laura bij haar hand en trok haar naar zich toe.
“Daar had je eerder aan moeten denken.”
Vera’s vingers begonnen de knopen en rits van de short van het trillende meisje los te maken. De reactie die ze kreeg deed Vera’s ziel goed – een reactie die ze nooit kreeg bij een preek.
“Neeeeeee….” kreunde Laura toe ze voelde dat haar shorts en slipje over haar mollige billen en dijen omlaag werden getrokken tot aan haar enkels.
“Til je voeten op,” commandeerde Vera.
En even later stond het huilende en trillende meisje half naakt voor haar.
Het smekende alstublieft werd genegeerd, ze pakte de arm van het meisje en trok haar zo over haar schoot.
“Dit heb je al een lange tijd tegoed,” zei Vera, terwijl ze de borstel omhoog zwaaide.
Laura’s bleke billen, waar nog een beetje babyvet aanwezig was, spande aan. Pats pets, plotseling leken de billen in vuur en vlam te staan. Haar ogen werden groot en vulden zich met tranen. Pats pets pets.
“Alstublieft mamma! Stop! Het doet pijn!”
pets pets!
Maar dat zou niet gebeuren. Ondanks dat ze nog nooit een pak slaag had uitgedeeld, wist Vera hoe het moest. Ze was zelf namelijk genoeg aan de ontvangende partij geweest. Laura’s billen kleurde fel roze, daarna rood, en daarna diep donker rood. Haar voeten hamerde op de vloer, terwijl de tranen over haar wangen stroomde. Pets, pets, pets, pets! Vera begon de klappen te concentreren op de plaatsen waar Laura meestal op zat, waar de billen en dijen samen kwamen.
“Het spijt me, mammie!” snikte het berouwvolle meisje. “Ik zal van af nu altijd mijn huiswerk maken! Ik beloof het!”
Vera beëindigde het pak slaag met een serie zeer harde klappen, en hielp haar dochter op haar voeten.
“Ik hoop dat jij hier iets van geleerd hebt!” preekte ze, met de borstel zwaaiend. “Dat zou ik maar doen ook ja, anders zal dit niet de laatste keer zijn dat je van mij een pak slaag hebt gehad!”
“Ik heb m’n lesje geleerd, mammie …” snikte het goed gestrafte meisje terwijl ze over haar vuurrode en licht gekneusde billen wreef.
“Dat hoop ik ook. Pak nu je kleren op en ga naar je kamer. Je komt er pas weer uit voor het avondeten. En komend weekend heb je huisarrest.
Laura bukte en pakte haar kleren, en verliet de kamer met één hand over haar billen wrijvend.
Barbara en Katja kwamen een half uur nadat hun zusje naar haar kamer was gestuurd thuis. Als ze goed hadden geluisterd hadden ze een gesmoord huilen gehoord aan de andere kant van de gesloten deur. Dat deden ze dus niet, ze zagen hun zusje pas bij etenstijd.
De twee oudere meisjes zaten al aan tafel toen Vera haar eindelijk riep. Ze had niets gezegd van de kleine sessie in haar slaapkamer eerder die middag. Een schuchtere Laura kwam de keuken binnen. Haar lange bruine haar was netjes gekamd and ze had haar gezicht gewassen, maar haar ogen waren noch wat opgezwollen. Barbara en Katja staakten hun gesprek net op tijd om te zien dat ze een kussen van onder haar arm haalde en die op de zitting van de stoel legde. Ze keken elkaar aan en barstte het uit in gelach.
“Wat is er aan de hand, Laura?” vroeg Barbara. “Heb je een pak slaag gehad?”
Onmiddellijk barstte Laura weer in tranen uit.
“Nu is het genoeg, kappen jullie twee!” waarschuwde Vera terwijl haar jongste dochter bij de tafel stond te huilen.
Barbara en Katja bogen hun hoofden, terwijl ze hun gegiechel probeerden te onderdrukken.
“Voor jullie informatie, jullie zusje heeft vanmiddag inderdaad een pak slaag gehad. En als jullie niet oppassen, zijn er straks nog twee rode pijnlijke kontjes in dit huis.”
“Mam, dat meen je toch niet?” riep een totaal geshockeerde Barbara, onmiddellijk bijgestaan door Katja. Intussen pakte Laura de kans om voorzichtig haar, nog steeds gloeiende achterwerk, op het zachte kussen te plaatsen.
“Dat weet ik wel zeker,” antwoordde Vera kalm, maar met genoeg autoriteit in haar stem. “Dingen gaan hier veranderen, zoals Laura vandaag op pijnlijke wijze heeft ondervonden. Jullie zijn tot de grens gegaan, en nu is het genoeg.”
Ze keek naar Barbara.
“Dat betekent dat ik die bijdehante opmerkingen van jou niet meer pik, jongedame. Jij gedraagt je te volwassen, gezien je leeftijd, en dat gaat nu stoppen.”
De grote, slanke Barbara draaide haar hoofd om, haar oren gloeiden.
‘Hoe durft ze zo tegen me te spreken!’ dacht ze bij zichzelf. ‘Wat denkt ze wel dat ik ben, een klein kind soms?’
Vera verlegde haar aandacht naar Katja. Katja, de knapste en met het mooiste figuur van de drie, keek ook weg.
“Jouw dagen dat je kunt doen wat je wilt zijn over, Catharina,” hoorde ze haar moeder zeggen. “Reken er maar op dat je meer tijd zult gaan spenderen aan studeren en minder tijd zult hebben voor je vrienden. En als je volgende rapport niet alleen maar negens en tienen bevat, zoals het altijd is geweest, krijg je het zelfde lesje als wat Laura vanmiddag heeft gehad. Dat geldt voor jullie alle drie. Jullie taken en huiswerk zijn voortaan op tijd klaar, en als ik zeg dat er iets gedaan moet worden, dan wordt dat ook zonder tegen sputteren gedaan. Is dat volledig duidelijk?”
De meisjes knikten met tegenzin.
Het avondeten verliep vervolgens in totale stilte, met uitzondering van het geruis als Laura ging verzitten op haar kussen. Barbara en Katja voelden zich te vernedert om nog een woord te zeggen. Stel je voor dat tegen twee studenten van de bovenbouw op een dergelijke manier toegesproken werden!
“Wat is met haar aan de hand?” vroeg Katja toen zij en Barbara later alleen waren. “Is ze gek geworden?”
Het zou verschrikkelijk veel werk worden om haar cijfers op te halen dit semester.
Barbara, die zichzelf meer volwassen vond dan Katja, haalde haar schouders op.
“Ik weet het niet, maar als ze denkt dat ze mij een pak slaag kan geven, komt ze van een koudekermis thuis.”
Barbara klonk zelfverzekerder dan ze zich voelde.
De volgende dagen waren voor Laura verre van ideaal. Haar achterwerk deed nog steeds behoorlijk pijn de volgende dag toen ze naar school ging, en het zitten op de harde houten stoelen was op zijn zachts gezegd oncomfortabel. Ze had het gevoel dat iedereen op de hoogte was van het feit dat ze een pak slaag had gehad, maar natuurlijk, was dat pure verbeelding.
Ze had een kort onderhoud met Gaby. Gaby had gezegd zat ze woensdag had gebeld, maar Vera had gezegd dat Laura straf had gehad en niet aan de telefoon kon komen, maar ze was niet in details getreden. Laura gaf tegenover haar vriendin toe dat ze huisarrest had, maar ging verder niet in op de details. Laura was over een ding wel blij, ze had vandaag tenminste geen gymles. Dan zou vast wel iemand de sporen op haar achterwerk hebben gezien tijdens het douchen.
De twee dagen voor het weekend waren al erg genoeg, maar de zaterdag was het ergst. Het startte perfect, er kwamen veel mensen opdagen en de damesclub haalde veel geld op. Laura deelde mee in het rond rennen en plezier maken.
Er waren nog een paar licht beurse plekken op haar achterwerk waar ze alleen last van had als ze te vlug ging zitten, en moest steeds blozen als ze aan het ongeluk dacht. Ondanks dat alles, was ze gewoon zichzelf. Totdat het tijd werd voor de traktaties.
Vanwege het huisarrest, mocht Laura niet mee. Vera had haar gezegd dat ze meteen na het autowassen naar huis moest komen. Ze zei gedag tegen Jessica en Rachel, net toen Barbara eraan kwam.
“Vergeet niet wat Mam heeft gezegd,” zei de tweeëntwintig jarige plagend. “Je wilt toch niet weer een pak slaag krijgen, of wel?”
Barbara liep verder, Laura achterlatend met een rood hoofd, hoe moest ze dit verklaren.
“Heb je echt een pak slaag gehad?” vroeg Rachel. “Ik dacht dat alleen voor kleine kinderen was?”
Ze liet voor het gemak maar achterwege dat zij, samen met haar oudere zus, het onderwerp van haar moeders pingpong batje waren.
“Ja, mijn moeder heeft me een pak slaag gegeven,” gaf Laura toe, bijna net zo beschaamd als toen Vera die betreffende dag haar broek omlaag trok.
Gaby kwam te hulp.
“Kom op, Rachel. Ze zijn bijna klaar om de stad in te gaan.”
Laura zwaaide naar haar vriendinnen, en begon naar huis te lopen. Ze was woest op Barbara. Ze dacht erover om het aan haar moeder te vertellen wat er gebeurd was, maar besloot het niet te doen. Ze was geen klikspaan, zoals sommige ander mensen die ze kende.
‘Ze krijgt haar portie nog wel, één dezer dagen..’ zei Laura zachtjes tegen zichzelf.
vervolg: "Babysitters Billekoek"
Pain can give you the pleasure, but pleasure can give you the pain you deserve
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
Vera's Borstel 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?