Ontvoerd - deel III
deel III (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
Langzaam liet hij de prikker over haar borst glijden. Susan maakte benauwde piepgeluidjes. Het voelde heet! Of was het maar illusie en stond dat ding niet eens aan? Ze wist het niet.
“Zijn deze nieuw?”
Danny keek verstoord op. John zat op zijn knieën voor de kist en hield nu een paar metalen handschoenen omhoog.
“Ja, net als de nagels. Met die nagels kun je ook schrijven en brandmerken, echt geweldig.”
“Maar deze dan?”
John hield nog steeds de handschoenen omhoog. Danny draaide zich om. Hij zuchtte, keek nog eens naar de veeprikker in zijn hand en daarna naar zijn slachtoffer, dat nog altijd met grote angstogen en met al haar spieren strak gespannen tegen de muur geplakt stond. Hij liet zijn arm zakken en liep terug naar de kist.
“Ik zal het wel laten zien wat ze doen. Mag jij proefkonijn zijn, vind je vast wel leuk,” grinnikte hij naar Susan.
Hij haalde een staaf uit de kist en sloot die aan. Vervolgens stak hij de staaf in zijn broekzak.
“Zo, nu sta ik onder spanning. Of niet?”
Hij keek Susan vragend aan. Ze staarde met grote ogen terug, zonder antwoord te geven. Danny pakte een peertje uit de koffer en stak hem in zijn mond. Het lampje ging braaf aan. Susans mond zakte een stukje open. Danny grinnikte en gaf het peertje aan John, die het met een brede grijns weer op zijn plek in de koffer teruglegde. Hij had dit grapje vaker gezien, maar het bleef leuk.
Danny trok de handschoenen aan. Een paar tellen later stond hij weer voor Susan, net zo dichtbij als even daarvoor. Dat op zich was al voldoende om haar nerveus te maken, maar de vonken die hij liet verschijnen zorgden voor nog eens een verdubbeling van haar hartslag.
Langzaam liet hij beide handen langs haar flanken glijden, terwijl hij haar reactie nauwkeurig observeerde.
Susan wist niet hoe ze het had. Ze kronkelde, probeerde weg te komen van de gemeen prikkende handen van Danny, maar wilde eigenlijk het gevoel ook weer behouden. Dit deed pijn, maar tegelijkertijd was het geen echte pijn. Ze sloot voor een moment haar ogen en voelde bewust. Het was een lekkere pijn, besloot ze, een zoete pijn. Als kind was ze wel eens in de brandnetels gevallen en dat gevoel was een beetje te vergelijken met de tintelingen die ze nu op haar lijf voelde, al had ze het toen in haar jeugd absoluut niet als lekker of als prettig ervaren! Ze sloeg haar wimpers weer op en keek recht in de ogen van Danny. Een flinke kreun ontsnapte haar, toen hij de handschoen over een plek liet gaan waar het een stuk vochtiger was dan elders op haar lichaam.
“Dat geleidt goed daar, hoe kan dat nou? Hoe kom je zo nat dan?”, plaagde hij.
Ze kreunde nogmaals. Danny ging door met zijn plaagspel. Geen stukje van haar lichaam waar hij bij kon sloeg hij over.
Plotseling trok hij zijn handen terug en deed een stapje naar achteren.
“Steek je tong eens uit!”, beval hij.
Met grote bange ogen keek Susan hem vol twijfel aan. Haar tong uitsteken? En dan? Wat was hij van plan? Voorzichtig opende ze toch haar mond en stak haar tong een klein stukje naar buiten.
“Daar heb ik niets aan, zo kan ik er niet bij. Goed open en goed uitsteken!”
Susan beet haar kiezen op elkaar. Ze snapte natuurlijk best wat de bedoeling was, maar zat niet te wachten op een verkoold stukje tuinslang in haar mond. Misschien was dit dan het moment waarop ze bekend moest maken dat zij die Stephanie niet was. Zou zij het eigenlijk wel gedaan hebben, vroeg ze zich plotseling af. Zou Stephanie wél het lef gehad hebben? Vast wel... Het was een idee dat ze eigenlijk niet leuk vond. Een mengeling van roekeloosheid, trots en vastberadenheid, om niet onder te doen voor die onbekende vrouw, schoot door haar heen en het volgende moment had ze haar tong ver uitgestoken.
Danny knikte goedkeurend en keek haar even kort in de ogen. Hij wist nog steeds niet goed wat hij van deze sub moest denken. Enerzijds beviel ze hem, maar anderzijds gedroeg ze zich onvoorspelbaar. Het werd nog lastig om dat rapport in te vullen straks. De mening van John hoefde hij niet te vragen, van hem zou weinig objectiefs komen, dat was hem al lang duidelijk. Hij bande de gedachten aan het rapport even uit zijn hoofd en concentreerde zich weer op Susan.
Ze slaakte een kreetje toen hij de stroom via de handschoen overbracht op haar tong.
“Nou, viel best mee toch? Was je daar nou zo bang voor?”
Nog voor ze antwoord kon geven, hetgeen ook eigenlijk niet zijn bedoeling was, had hij haar beide borsten vastgegrepen. Ze kreunde en sloot haar ogen. Verward besloot ze nogmaals dat dit een zoete marteling was, waar ze eigenlijk gewoon van genoot, ondanks haar angst. Het leek bijna alsof die angst haar genot zelfs nog vergrootte! Ze voelde een vreemde lichte teleurstelling toen Danny zijn handen terugtrok en ze na het openen van haar ogen zag dat hij de handschoenen uittrok. Hij legde ze terug in de koffer en pakte een stok met paarse en roze sliertjes. Het zag eruit als een zweepje van cassettetape, maar dan gekleurd.
Op het moment dat Danny losjes met zijn pols begon rond te draaien en de sliertjes Susans lichaam raakten, merkte ze dat het zweepje heel wat minder lief was dan het eruit zag. Ze kreunde en steunde flink en probeerde de sliertjes te ontwijken. Op een teken van Danny draaide John aan één van de knoppen, waarna de aanraking van de tape nog heftiger werd.
“Aaaaaah!!!”
Susan voelde de tranen in haar ogen schieten. Dit was niet lekker meer, dit deed pijn! Misschien moest ze het nu toch maar zeggen... Of toch nog heel even wachten? Dat van daarnet was wél lekker... Wie weet zou er nog zoiets komen...
“Oeoeoeoeoeoeoeh!!!”
“Kijk, nu wordt het pas leuk! Maar je maakt wel wat veel lawaai. John?”
Danny gebaarde met zijn hoofd. John stond op, grabbelde achter zich en stapte naar Susan, waar Danny plaats voor hem maakte. Voor ze besefte wat er gebeurde, had hij een bit in haar mond geduwd, dat hij nu achter haar hoofd aan de bandjes straktrok en vastmaakte. De rek op haar mondhoeken was pijnlijk. Het volgende moment voelde ze hoe haar lip barstte. Boosheid en spijt borrelde in haar omhoog. Stommerd! Te lang gewacht, kans verkeken! Ze had het wél moeten zeggen daarnet! Oh, wat stom!! Wanhopig sloot ze haar ogen en legde haar hoofd achterover tegen de muur. Wat was ze toch een sukkel...
“Volgens mij is ze er wel klaar voor, Dan! Ze staat zich helemaal voor te bereiden”, lachte John.
Boos keek Susan zijn kant op. Hij leek eerst nog wel zo aardig.
“Goed, nu het echte werk.”
Danny stond voor haar, met een apparaat dat aan het uiteinde in drieën was verdeeld. Hij genoot zichtbaar van de angst, die weer duidelijk in haar ogen stond te lezen. Susan keek hem smekend aan. Ze wilde niet meer, ze wilde laten weten wie ze was. Dit moest stoppen!
“Haaaaaf!!”
Het was onmogelijk iets verstaanbaars uit te brengen met dit ding in haar mond. Ze snikte zachtjes. Danny trok een wenkbrauw op en blikte achterom naar John.
“Hoorde jij iets? Niet hè? Nee, dan heb ik me vergist, dacht ik al.”
Hij draaide zich terug en hield het apparaat vlak bij haar gezicht. Zijn donkere ogen boorden zich in de hare. Susan maakte zachte piepgeluidjes van angst, terwijl ze als gehypnotiseerd naar de drietand staarde, die nu langzaam naar beneden zakte en haar borst beroerde. Ze kreunde van schrik en pijn bij de aanraking. Een vieze lucht drong in haar neusgaten. Was dat dat apparaat, of haar huid, die verkoolde? Danny trok een traag spoortje over haar lichaam. Het spoor bleef staan in kleine rode stippeltjes op haar borsten, buik en benen. Susan genoot al lang niet meer, maar huilde geluidloos. Hoe lang ging dit nog duren?
Het had Susan een eeuwigheid geleken, maar eindelijk werd de gemene drietand dan opgeborgen, werden de stekkers losgekoppeld en de snoeren opgerold. Ze had het overleefd. Met haar schouder probeerde ze haar wang te bereiken, maar het leverde haar niet meer op dan een pijnscheut in haar spier. Haar gezicht was nat van de tranen, haar neus zat dicht en ze had door dat stomme bit weer staan kwijlen ook. Fantastisch... Ze voelde zich beschaamd, opgelaten, vies en dom. De rode stippelsporen op haar lijf brandden lichtjes. Zouden dat allemaal brandwondjes zijn? Dat was wel weer een geweldig idee van haar geweest zeg, om het nog even aan te kijken, dacht ze schamper. Tegelijkertijd zeurde er een ander stemmetje in haar achterhoofd, dat meldde dat ze het ook best lekker had gevonden, ondanks de pijn. Susan schudde haar hoofd om het rare idee te verdrijven.
Danny kwam aanlopen, wat haar meteen weer alert maakte. Zwijgend bleef hij voor haar staan, pakte haar bij haar natte kin en keek haar strak aan. Susan sloeg haar ogen neer onder zijn indringende blik. Had ze zich nou vergist, of had ze echt iets van een vage glimlach op zijn gezicht gezien? Stiekem keek ze weer even omhoog, maar hij had haar al weer losgelaten.
“Tijd voor het laatste verzoeknummer van je Meester.”
Susan trok haar wenkbrauwen op. Verzoeknummer? Die Gerald had een wensenlijstje ingediend voor wat ze moesten doen met Stephanie? Het werd steeds gekker...
Danny knielde om de haken aan haar enkels los te maken van de muur, bedacht zich toen en stond weer op. De spanning zette de zwerm bijen in Susans buik meteen weer in beweging. Danny’s grote, warme hand streek zachtjes over één van haar borsten, volgde het rode spoortje en hield stil op het gladde kale plekje onderaan haar buik, waar niet zo lang geleden nog een keurig streepje schaamhaar had gezeten. Susan hoorde haar eigen hart kloppen. Haar wangen kleurden, toen ze voelde hoe ze nat werd van opwinding.
“Na inspanning hoort eigenlijk ontspanning te komen, hè?”, zei hij bedachtzaam, terwijl hij langzaam met zijn vingers over haar spleetje aaide.
“Misschien moet ik je een beetje ontladen, na al die stroom van daarnet...”
Haar ogen vlogen naar zijn gezicht en ontmoetten die van hem. Ze stonden zacht en er lag een twinkeling in. Hij glimlachte, schoof zijn mouw omhoog, duwde haar met een hand op haar schouder tegen de muur en liet zachtjes zijn vingers in haar glijden. Met trage bewegingen begon hij haar te stimuleren. Susan sloot haar ogen en kreunde zachtjes van genot. Hadden al die mannen hier soms van die magische vingers? Danny verhoogde zijn tempo. Het duurde niet lang voor hij haar hevig kreunend en schokkend zag klaarkomen, terwijl zijn hand en arm dropen van het vocht uit haar lichaam en zich op de grond onder haar een klein plasje had gevormd.
Met een brede glimlach droogde Danny zijn hand en arm af en veegde daarna met de handdoek langs haar benen. De handdoek gooide hij over de natte plek op de vloer. Dat kwam later wel. Hij maakte de haken los van de muur en klikte die van haar polsbanden aan elkaar vast. Met een klein rukje haalde hij haar terug naar de werkelijkheid.
“Kom.”
Nog enigszins nahijgend liep ze met hem mee de ruimte uit. Susan keek verwonderd om zich heen. Het leek een soort loods waar ze was, maar dan wel een gepimpte loods, want het zag er allemaal heel netjes uit. Het was hoog en overal hingen kabels en haken, hijsmaterialen en strengen touw in diverse maten en kleuren. In een hoek bengelde een leren hangmat in punten, aan stevige kettingen, die in het plafond verankerd waren. In een andere hoek stond een massagetafel.
“Herken je die?”
Danny wees naar de andere kant. Susan draaide haar hoofd. Wat ze zag, leek haar in eerste instantie een fitnessapparaat, door de metalen stang die achter de stevige houten stoel aan de muur bevestigd was, en het juk met de leren rollen aan beide kanten. Haar ogen werden groot, toen ze zich realiseerde dat ze daar gezeten had! Vanuit de stoelzitting, die vol zat met scherpe kroonkurken, staken twee dildo’s opgewekt omhoog, de één iets dikker dan de ander. Aan de metalen stang die achter de stoel langs omhoog liep, zat een leren band aan een verschuifbare ring vast. Dat riempje had haar steeds naar achteren gehouden... Ze keek nog eens achterom naar de stoel, toen Danny haar al weer een hoek om leidde.
“Colin, goed dat je er bent!”
Danny gaf de grote donkere man met het kale hoofd een hand. Die knikte en wees met zijn duim over zijn schouder.
“Ik heb alles al voorbereid. Zeg maar wanneer ik moet beginnen.”
“Wat mij betreft nu meteen.”
Danny duwde Susan naar voren, in de richting van een gynaecologenstoel. Ontzet staarde ze naar het verrijdbare tafeltje ernaast, waarop spullen lagen die weinig goeds voorspelden. Een fles ontsmettingsmiddel, wattenschijfjes en een stapel gaasjes, iets wat op een priem leek, een onbekend apparaat, een grote glimmende ring, er lag van alles.
“Klim er maar op,” moedigde John haar vriendelijk aan en gaf haar een extra zetje naar de stoel.
Het klamme zweet brak Susan uit. No way, dit ging te ver! Hier moest het stoppen! Ze begon wild met haar hoofd te schudden, stootte paniekerige onverstaanbare klanken uit en zwaaide haar armen op en neer. Dit ging helemaal fout!
“Wat zullen we nou krijgen, zeg? Houd jij eens even je gemak!”
Verbaasd over haar plotselinge opstandige houding, greep Danny de maaiende armen stevig vast. Hij schudde Susan aan haar armen heen en weer. Ze bleef krijsen en spartelen, ook nadat Danny haar een klinkende klap in het gezicht gaf, die door het bit half op haar oor terecht kwam.
“Houd je mond! Je hebt niets te vertellen en dat weet je heel goed. Je wist waar je aan begon toen je je contract bij Gerald tekende, je kunt niet meer terug. Stil! John, haal die cane, ik ben het zat.”
Susan bleef proberen los te komen en trachtte te schreeuwen, te gillen, dwars door het bit heen. Ze wist niet precies wat ze van plan waren, maar wel dat het zeer zeker iets was wat haar veel te ver ging! Zij was Stephanie niet en ze had niets te maken met contracten, of afspraken! Ze moesten haar loslaten! Ze rukte met haar armen, maar had geen schijn van kans. Danny was vele malen sterker en had haar stevig vast. John kwam terug en overhandigde Danny de cane. Met een snelle beweging nam hij Susan over, hield haar klemvast en dwong haar voorover. Hij was minstens even sterk als Danny. Ze kon geen kant op, ondanks haar gewrik en gewurm.
“Subjes die niet gehoorzamen, moeten maar voelen.”
Danny’s stem klonk scherp. De cane zwiepte venijnig door de lucht en landde met een ferme pets op haar billen. Susan gilde van achter het bit. In een poging iets te raken, trapte ze woest naar achteren. Zonder acht te slaan op haar vruchteloze poging, hief Danny de cane opnieuw. Met kracht liet hij hem vlak naast de felrode dubbele striem van de eerste klap neerkomen. Susan gilde en huilde. Nog twee dikke striemen kwamen erbij, waarna Danny de cane neergooide. Hij pakte haar bij haar haren, trok haar omhoog en siste haar toe:
“Afgelopen nu met dat geprotesteer. Ben je nou helemaal gek geworden?! Gewoon ondergaan! En nu liggen daar!”
John pakte haar bij haar middel en zette haar ruw in de stoel. Van zijn vriendelijkheid was weinig over. Susan schokte overstuur. Ze trilde over haar hele lichaam. Haar billen stonden in brand, wat een pijn!
Danny duwde haar zonder mededogen ferm achterover en dwong samen met John haar schoppende benen in de steunen, om ze vervolgens snel met de klittenbanden vast te maken.
Susan huilde nog steeds. Het speeksel droop over haar kin en vermengde zich met tranen en snot. Oh, wat had ze een spijt. Waarom had ze niet direct gezegd dat ze de verkeerde hadden, toen ze daartoe de kans had?! Nu was het te laat! Ja, het was even prettig en opwindend geweest wat ze gedaan hadden, maar nu liep het toch wel heel erg uit de hand... Ze rukte aan haar benen, die muurvast zaten. John had haar handen inmiddels boven haar hoofd vastgemaakt, waardoor ze ook niet meer verder rechtop kon gaan zitten. Ze haalde haar neus op en snikte onbeheerst.
Colin, die al die tijd met zijn armen over elkaar met stoïcijnse blik had toegekeken, deed nu een stap naar voren.
“Ja, kan ik?”
Danny knikte.
“Ga je gang.”
Iets kouds en prikkends op haar schaamlippen. Ze bewoog heftig, de paniek gierde door haar heen. De handen van Danny en John, die haar heupen vasthielden en neerdrukten. Een misselijk makende snerpende pijn, twee keer. Weer iets kouds. Ze voelde haar schaamlippen kloppen. Het voelde vochtig daar beneden. Bloed? Ze werd draaierig, licht in haar hoofd en zwarte vlekken dansten voor haar ogen. De geluiden klonken ver en dof. Daarna niets meer.
“Ja toe maar, deze kant op.”
Voetje voor voetje schuifelde ze voorzichtig achter hem aan. Hij trok haar zachtjes mee aan het kettinkje, dat bevestigd was aan de nieuwe glimmende ring door haar lippen. Susan vertrok haar gezicht. Dat ding zou ze er thuis meteen uithalen. Ze hoopte maar dat de gaten snel en zonder infecties dicht zouden groeien.
“Stop.”
Hij haalde het kettinkje los en verving het voor een langer exemplaar, dat hij daarna om het boompje sloeg waar hij haar voor geplaatst had. Hij haalde de uiteinden door het cijferhangslotje en verdraaide de cijfertjes.
“Zo. Slippers uit, die cape gaat af. Je wordt straks opgehaald door je Meester. Je hebt het ondanks alles niet zo heel slecht gedaan.”
Hij maakte de twee knopen van de cape los en trok hem van haar schouders. Hij keek even naar haar met een plotseling zachte blik in zijn ogen. Ze stond er zo kwetsbaar en mooi. In een opwelling veegde hij haar kin schoon en drukte een kus half op haar lippen, half op het bit. Het kostte hem bijna moeite haar hier achter te laten.
Susan schrok. Wie zou haar moeten ophalen, als ze niet degene was die ze dachten dat ze was?! Als die Meester van Stephanie dat meisje bij zich had, zou hij echt niet komen om haar te halen... Het was haar allerlaatste kans om het kenbaar te maken, voor Dan haar echt zou achterlaten.
Ze begon heftige geluiden te maken en probeerde met haar achter haar rug gebonden handen iets van hem te pakken te krijgen, een mouw, een stukje jas, of wat dan ook, om te voorkomen dat Danny weg zou gaan.
“Ssssst, rustig. Ik begrijp dat je het jammer vindt dat ik weg moet,” grinnikte hij.
“Ik zou trouwens wel blijven staan op de plek waar je staat, want je bent vastgemaakt aan een boom met die mooie ring tussen je benen. Zou toch jammer zijn als het zou uitscheuren he? Nou, succes verder!”
Met de cape over zijn arm en de slippers in zijn handen, liep hij met stevige stappen terug naar de auto, een wanhopig piepende en geluiden uitstotende Susan achterlatend.
Ze hoorde de auto starten en wegrijden. Een paar tellen later werd het stil, op het ruisen van blaadjes en andere bosgeluiden na.
Fantastisch. Nu lág ze dan niet spiernaakt in een zak in het bos, maar stónd ze er, nota bene ook nog eens via haar schaamlippen vastgebonden aan een boom. Die zak was tenminste nog een beetje warm geweest. Ze rilde. Gaan zitten en in elkaar duiken kon niet, dan zou ze die ring door haar lippen heen trekken. Zitten was trouwens toch geen optie. De striemen op haar billen brandden en klopten nog steeds. Wat een ellende... Ze kon alleen maar hopen dat er snel iemand langs zou komen, hoewel het ook niet erg aantrekkelijk was om zo gevonden te worden, naakt en op deze manier aan een boom vastgemaakt, geblinddoekt, met een bit in haar mond, haar handen gebonden. Liefst zou ze oplossen in het niets. Terugkeren in de tijd, naar vóór haar besluit om uit te gaan. Hoewel... de afgelopen uren had ze toch eigenlijk ook weer niet willen missen, die waren wel heel bijzonder geweest, ondanks de afschuwelijke pijn en vernederingen.
“Gerald, Danny hier. Je kunt je sub ophalen op de afgesproken plaats. Het rapport volgt per mail. Ze deed het in eerste instantie niet slecht, maar …..... wát???...”
Danny trok krijtwit weg, terwijl hij luisterde naar het getetter dat uit zijn mobiel kwam.
“Maar... wie was dit dan, als het Stephanie niet was? Hoe kan die oetlul nou een verkeerde meegenomen hebben?”
Hij vloekte stevig. Hier was iets heel erg mis gegaan. Ontzettend mis. Ongelooflijk mis!
“Ja. Ja natuurlijk, nee, dat regelen wij verder wel. We maken met jou een nieuwe afspraak, komt goed.”
Hij verbrak de verbinding en bleef even verbijsterd zitten met zijn telefoon in zijn hand.
De vrouw met wie ze gespeeld hadden was dus slachtoffer geweest van een domme persoonsverwisseling, peinsde hij, niet te geloven. Hij had geen idee hoe dat had kunnen gebeuren, maar het was wel gebeurd. Hij streek door zijn haar en dacht terug aan de afgelopen uren. Hij kreeg het er heet van. Ineens werd alles hem duidelijk. Al die dingen die niet leken te kloppen. Haar gepruttel in het begin. Logisch, ze had hen steeds willen wijzen op deze afschuwelijke vergissing... En dan het zetten van de ring, geen wonder dat ze in paniek geraakt was! Hij had haar nota bene nog behoorlijk aangepakt ook, vanwege haar protest, wat erg. Deze vrouw was helemaal geen sub, ze was zelfs waarschijnlijk totaal onervaren op het gebied van BDSM! Hoewel... ze was geen sub? Hij kneep zijn ogen wat samen en streek nog eens door zijn haar. Ze was wel degelijk een sub, daar was hij van overtuigd, maar misschien wist ze dat zelf nog niet. Ze had overduidelijk genoten van wat ze met haar hadden gedaan. Van het meeste dan. Ze had zich voor een groentje eigenlijk heel goed gehouden, als hij eraan dacht wat ze allemaal had ondergaan. Hij borg zijn telefoon op en dacht na. Hij vond haar een mooie vrouw en had ervan genoten met haar te spelen. Haar reacties hadden hem opgewonden en een goed gevoel gegeven. De wetenschap die hij nu had, maakte dat hij bovendien een diep respect voor haar voelde. Eigenlijk was zij precies de sub waar hij al zo lang naar op zoek was. Hij zou haar verder kunnen vormen, kneden, met haar op zoek kunnen gaan naar haar grenzen, haar laten genieten. Ze was niet van Gerald, ze was van niemand, ze wist nergens van...
Hij startte de motor en reed gedecideerd vol gas weg, kluiten prut onder de banden vandaan omhoog schietend.
Een auto. Oh god, er kwam iemand aan! Ze zou gered worden, na een paar heel gênante momenten. Schaamte en blijdschap vermengden zich.
Een portier werd dichtgeslagen en er klonken snelle voetstappen, die haar kant op kwamen. Susan stond nog te bedenken of ze lawaai moest maken, toen ze al bij haar schouders werd vastgegrepen. De blinddoek werd van haar ogen getrokken en het riempje achter haar hoofd werd losgemaakt, waarna het bit uit haar mond gehaald werd.
Susan staarde verbouwereerd naar Danny, niet wetend of ze blij moest zijn dat hij haar redder was en óf hij dat wel was. In ieder geval was ze blij dát hij er was. Op een rare manier voelde hij vertrouwd en een soort van veilig.
“Hoe heet je?”
Ze stond hem nog steeds met grote ogen aan te staren.
“Susan...”
“Susan...” Hij proefde de naam aandachtig.
“Susan, ik denk dat wij eens moeten praten...”
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
