Als de situatie haar geen keus laat, geeft ze zich uiteindelijk eraan over.
Wanneer het leer haar billen raakte om deze te strelen voelde ze een mengeling van opluchting en teleurstelling, het verwarde haar. Wat wilde ze nu eigenlijk ervaren vroeg ze zich af? Ze wilde toch niet dat hij haar nu met die plak op haar billen zou slaan? Ja ok, ze wilde dat wel ervaren, een keer! Niet nu, niet zo. En toch, waarom reageerde haar lichaam dan zoals het nu deed? Waarom voelde ze die teleurstelling? Dat betekende toch dat ze wel ernaar verlangde? Wat was het dan waar ze naar verlangde? De pijn? Of iets anders? En wat dan?
Ze had het gevoel gek te worden van al die vragen in haar hoofd, ze wilde ze kunnen loslaten maar ze lieten haar niet los. Ze bleven haar teisteren tot ineens…een harde tik op haar billen liet haar opschrikken uit haar gedachten. In een reflex wilde ze haar lichaam wegdraaien, de beweging werd echter beperkt door de wijze waarop ze vaststond.
Het had weinig effect, ze kon niet ontsnappen aan de ferme tikken die nu op haar billen neerkwamen. Het bloed in haar oren suisde zo hard dat ze moeite moest doen zich te concentreren op de wereld buiten haar lichaam. Had hij nu iets tegen haar gezegd? Had hij iets gevraagd? Ze wist het niet meer. Ze wist alleen maar wat ze voelde, het branden van haar billen, de opluchting nu wanneer de klap voorbij was en de teleurstelling er achteraan wanneer er niet direct een nieuwe klap volgde maar de leren plak haar billen streelde. Ze probeerde haar voeten te verzetten om haar lichaam te ontlasten van de belasting van het staan.
“Wat is er meisje, heb je het zwaar?” hoorde ze zijn stem achter zich.
Zijn hand streelde haar haren. Opnieuw zei ze niets, ze wist niet goed wat te zeggen. De hele ervaring verwarde haar, ook al hadden ze nog zoveel gesproken samen over haar verlangens, ze hadden ook gesproken over de rust die ze nodig had om kennis te maken met haar gevoelens. Ze had hem verteld hoe bang ze was dat de zenuwen de overhand zouden nemen, hij wist dit en toch….
Plotseling werd het haar duidelijk, hij nam haar iets uit handen. De onrust van zelf iets moeten aangeven, de spanning van het nemen van een beslissing. Die gedachte maakte dat ze een ongemerkt zuchtte en zich ontspande. Hij kwam achter haar staan en plaatste zijn lichaam dicht tegen haar aan en sloeg zijn armen om haar heen.
“Goedzo kleintje. Dat was wat ik wilde bereiken, geef je over, laat je lichaam vertellen wat ze nodig heeft, laat het denken achterwegen. Ik neem het denken van je over, ik neem de verantwoording, jij hoeft alleen maar te ondergaan.”
Bij die woorden stroomden de tranen over haar wangen en realiseerde ze zich des te meer hoe sterk ze hiernaar had verlangd, dit was thuiskomen. Ze had er zo vaak over gelezen maar nooit goed begrepen wat deze mensen hadden bedoeld met thuiskomen. Nu wist ze het, ze voelde het en begreep. Dit was wat zij nodig had.
Langzaam droogden de tranen op, al die tijd had hij haar vastgehouden, gekoesterd en getroost. Ze voelde zich veilig en geborgen. Net voor het moment dat haar gedachten weer binnendrongen deed hij een stap naar achteren en streelde met zijn hand haar warme billen.
“Mooi rood zijn ze hoor. Je hebt mooie billen. Ik bedenk me ineens dat ik niet alles in huis heb voor vanavond. Blijf jij even staan, ik ben zo terug.”
Voor ze ook maar iets had kunnen zeggen was hij weg en hoorde ze hem de voordeur zachtjes achter zich dichttrekken.
Ze wilde uitschreeuwen: waarom laat je me alleen. Dat doe je niet! Kom terug.
Maar ze deed het niet. Ze liet het over zich heen komen.
Op een vreemde manier had ze vertrouwen erin dat hij wist wat ze deed. De eerste minuten was ze nog bezig geweest met verwerken van de ervaring van net. In haar hoofd beleefde ze het opnieuw terwijl in haar lichaam een nieuwe onrust groeide. Onrustig schuifelde ze met haar voeten heen en weer, plotseling hoorde ze in de woonkamer een geluid. Tenminste, dat dacht ze. Ze twijfelde en spitste haar oren. Had ze nu echt een geluid gehoord? Er zou toch niemand zijn? Vast een kat ofzo, hij had toch een kat? Of had hij die een tijdje als gast gehad? Ze wist het niet meer en bleef alert op geluiden.
Ook de geluiden van buiten drongen de hal binnen, ze schrok ervan. Want als zij de voetstappen kon horen van voetgangers die voorbij wandelden, dan hadden voorbijgangers de klappen kunnen horen die op haar billen terecht waren gekomen. Ze voelde het schaamrood op haar kaken staan, wat moesten die mensen wel niet denken? Stel dat zijn buren net voorbij waren gelopen? Wat als ze straks buiten kwam, dan wisten al die mensen wat er binnen was gebeurd.
Ze kreunde zachtjes, hier kon ze niet mee omgaan. Ze schrok, opnieuw hoorde ze binnen een geluid. Ze wist het nu zeker, er was iets of iemand binnen. Het wakkerde een nieuwe onrust aan, waar bleef hij nou?
Ze luisterde naar voetstappen die dichterbij kwamen en iedere keer wanneer ze meende dat de voetstappen dichtbij de voordeur kwamen hield ze ongemerkt haar adem in, hopend dat hij het zou zijn. Dat ze het geluid zou horen van een sleutel die werd omgedraaid. Telkens waren de geluiden weer weggevaagd, voorbijgangers waren voorbij gelopen.
Opnieuw hoorde ze iemand lopen, ze vroeg zich af wat voor schoenen hij had aangehad. Waren het hakken geweest die je kon horen? Waren het gympen? Was hij een type voor gympen? Ze kon het zich niet voor de geest halen. De voetstappen kwamen dichterbij, iemand liep richting de deur! Ze had het geluid verwacht van een sleutel die werd omgedraaid en schrok toen de brievenbus bewoog en de post erdoor werd geschoven.
Bijna had ze van schrik een kreet geslagen. Gelukkig had ze zich op tijd gerealiseerd dat de persoon die buiten stond haar zou kunnen horen en wie weet tot wat voor rare consequenties dat kon leiden. Dus beet ze op haar lip en zweeg.
Langzamerhand begon ze zich ongelukkig te voelen. Hoe lang stond ze hier nu al?
Wat moest hij halen? In welke winkel was dat? Had ze een winkelcentrum gezien onderweg? Een supermarkt in de buurt? De vragen namen weer bezit van haar….
Leven is een mysterie dat geleefd wil worden.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?