| Gepost op zaterdag 29 juli 2006 - 11:19 pm: | 
|
|
Hoofdstuk 2 van 'Uitzending naar het buitenland', waarin we Claudia beter leren kennen en meer te weten komen over haar bijzondere relatie met Frank.
Claudia was alleen in het appartement. Carla en Theo waren de lift ingegaan, met medeneming van haar mobiele telefoon. In het appartement stond wel een telefoon, maar die bood slechts een directe verbinding met Carla, voor het geval Claudia iets nodig had of eerder rond was met haar besluit.
Het was allemaal erg bizar. En wat Claudia eigenlijk nog het meest beangstigde was dat zij nu zélf een besluit moest nemen. En niet zomaar een besluit.
Ze was na een aantal mislukte relaties juist zo dolgelukkig met Frank, die alle beslissingen, tot de kleinste details, op haar eigen verzoek van haar had overgenomen, behalve natuurlijk de dagelijkse kleine beslissingen op haar werk.
Hij was de eerste die haar echt begreep. De eerste die echt doorhad dat zij op eigen kracht nooit verder zou kunnen herstellen van de gevolgen van een keiharde en volstrekt liefdeloze opvoeding, dan het punt waar ze nu was. De eerste ook die haar niet kwalijk nam dat ze niet bij machte was zelfstandig te leven.
Op zichzelf aangewezen, zou ze altijd te laat komen, dikker worden dan ze zelf mooi vond, haar huis laten verslonzen en daarna zichzelf. Zij had iemand nodig die haar structuur gaf en dwong strak volgens die structuur te leven, die haar bijna constant in de gaten hield en die haar zou corrigeren als ze in de fout ging. Eigenlijk iemand die de strakke structuur en harde correcties van haar ouderlijk huis in haar leven terugbracht, maar dat combineerde met het over haar uitstorten van een overvloed aan warme en dagelijks merkbare liefde.
Zonder zo iemand zou het met haar volledig bergafwaarts gaan, omdat ze natuurlijk ook haar baan zou verliezen als ze nooit op tijd kwam.
Frank was de eerste die niet alleen zei dat hij haar dit kon en wilde bieden, maar waarbij en voor wie ze ook echt liefde voelde. Dat had ze gemerkt nadat ze hem haar vroegere leven opgebiecht had, zittend in het gras in een stil, donker en door iedereen vergeten hoekje van het park, toen ze elkaar precies een half jaar kenden.
Met tranen in haar ogen had ze gezegd: “Ik weet dat ik alleen gelukkig kan worden en succes kan hebben als iemand mij strak en consequent, maar ook liefdevol in het gareel houdt. Het afgelopen half jaar ben ik erachter gekomen dat ik jou voor de volle 100% kan vertrouwen. Geef me alsjeblieft een structuur in mijn leven, die zich richt op mijn geluk en straf me zonder terughoudendheid als ik me er niet aan houd. Als je bereid bent dat voor mij te doen, dan lever ik me voor diezelfde 100% aan jou over.
Ik zal je in alles gehoorzamen zolang het niet strijdig is met mijn welzijn op de lange termijn. En die afweging zal ik niet bij elk bevel maken, maar ik wil wel graag nu met je afspreken dat je ook de verantwoordelijkheid neemt om eens in de twee, drie maanden ruimte te plannen om daar als gelijkwaardige partners vrijuit over te praten, zoals nu. De rest van de tijd volg ik je zonder te vragen.”
Frank had geantwoord dat hij het een voorrecht vond dit voor haar te mogen doen, maar wilde als laatste moment in gelijkwaardigheid van haar weten wat zij met ‘straf zonder terughoudendheid’ bedoelde en of haar onderwerping aan hem ook de seks betrof.
Claudia bracht haar gezicht bij zijn oor en fluisterde: “Lijfstraffen op die delen van mijn lichaam en met die middelen voltrokken, die jij daarvoor kiest, tuchtigingen die mij niet blijvend beschadigen, maar die ik ook niet snel kan vergeten, omdat ik de resultaten nog dagen voel en in de spiegel kan en ook zal moeten bekijken.
Dat was het enige dat mij tot nog toe hielp. Maar tot op heden trof ik alleen mannen die graag een vrouwenlijf willen slaan en daar allerlei bijzondere aanleidingen voor weten te verzinnen.
Ik voel aan dat jij er van kunt en zult genieten als je mijn lichaam tuchtigt, maar ik voel ook dat jij jezelf beperking kunt opleggen. Dat jij zo sterk bent het alleen te doen als ik het verdiend heb door mij niet aan jouw regels te houden, dus als het nodig is voor mij.
En wat je tweede vraag betreft: ik zei ‘100%’ en dat is precies wat ik bedoel”.
Daarna schopte ze haar open witte schoentjes uit en ging ze op licht gespreide knieën voor hem zitten, met haar lichaam verder keurig rechtop. Ze had het allemaal vooraf bedacht, want ze wilde een formeel en plechtig, maar ook emotioneel moment van overgave creëren. Een moment dat ze zich beiden met datum en tijd zouden herinneren. Een moment dat haar een warm gevoel zou geven als ze eraan terugdacht. Een moment dat een degelijk fundament voor het verder uitbouwen van hun relatie zou zijn.
Ze had haar kleding speciaal voorbereid door een spierwit stretch topje, een net zo wit ultrakort wikkelrokje en een slipje van witte kant op cruciale plaatsen kapot te knippen en weer in oude vorm te herstellen met klittenband. Ze kon nu elk kledingstuk met één beweging verwijderen. De handelingen die ze ging verrichten had ze vele keren voor de spiegel geoefend, verbeterd en uitgebreid, terwijl ze de tekst, waar ze ook lang aan had gesleuteld, in haar hoofd uitsprak. Daardoor voerde ze de ceremonie nu uiterst stijlvol, plechtig en zonder haperen uit. Ze sprak haar teksten rustig en ongehaast uit, met perfecte intonatie en timing en met nadruk op bijna ieder woord. Haar bewegingen waren vloeiend als in een vertraagde film. Frank zou haar er nog vele malen oprecht gemeend voor complimenteren. Alleen het erbij blozen kon ze niet onderdrukken.
Ze legde haar handen gevouwen op haar achterhoofd en fluisterde:
“Ik geef mijn zelfstandige bestaan nu, hier, op dit moment op. Op eigen kracht zal het nooit iets worden.”
Haar linkerhand ging naar beneden, gleed over haar linkerborst en schoof zo de stof van het topje tot onder die borst. Ze ondersteunde de naakte borst een aantal seconden met haar hand en liet die hand toen weer over haar borst naar boven glijden en bracht hem terug achter haar hoofd. Daarna ontblootte ze haar rechterborst op gelijke wijze met haar rechterhand. Toen ook die hand weer op haar hoofd was teruggekeerd:
“Ik zal, vanaf nu, 7 dagen per week, en 24 uur per dag, zonder enige aarzeling, en zonder te vragen, alles doen wat jij mij opdraagt, niet meer en niet minder dan dat.”
Weer zakte haar linkerhand naar beneden, hij gleed tussen haar borsten naar de band van haar rokje en nam daarbij het onder haar borsten ineengeschoven topje mee. Met één rustige beweging verwijderde ze rokje en topje en gooide de lapjes stof een meter naast zich. Toen haar hand weer achter haar hoofd lag, volgde:
“Ik durf dit, omdat ik zeker weet, dat jij mij alleen opdrachten zult geven, die ík kan uitvoeren, zelfs al denk ik zelf van niet, én omdat ik zeker weet dat jij mij ook alle dingen zult opdragen die ik moet doen om gezond te blijven en om mijn taken in de maatschappij te volbrengen.”
Nu liet ze beide handen over haar borsten en buik naar beneden glijden. Ze eindigden op de zijkanten van haar lijf op de band van haar slipje. Ze trok aan beide kanten tegelijk aan de klittenbandjes en liet het slipje los, waarna het tussen haar knieën in het gras viel. De handen gleden nu met de vingertoppen naar voren naar haar liezen en stopten toen de vingertoppen elkaar ontmoetten bij de scheiding tussen haar schaamlippen. Ze duwde licht met haar vingertoppen in haar schaamlippen en bewoog de handen een klein stukje terug. Daardoor openden haar schaamlippen zich en werd de roze pracht daaronder voor Frank zichtbaar. In die houding beëindigde ze haar tekst met:
“Ik schenk je dit lichaam en de persoonlijkheid die erin woont. Zij zijn nu volledig van jou. Ik vraag je, nee, ik smeek je meer dan hartstochtelijk dit geschenk te accepteren en de bijbehorende verantwoordelijkheden vanaf ditzelfde moment op je te nemen.”
Tranen liepen van over wangen.
Toen had Frank haar, zonder iets in haar houding te veranderen, langdurig gekust en haar hele lichaam gestreeld. Daarna was hij achterover gaan liggen, had zijn lul uit zijn broek gehaald, op haar mond gewezen en geknikt. Zij had zich voorovergebogen en, nog steeds met haar handen bij haar eigen geslacht, zijn lul hartstochtelijk in haar mond genomen en die er pas weer uitgelaten nadat zijn zaad in gulle, heftige stromen door haar keel naar binnen was gegleden.
Hoe vreemd veel mensen het ook zouden vinden, het was tot nu toe het meest intieme, liefderijke en gelukkige moment van haar leven geweest, haar alternatieve huwelijksceremonie.
Frank had zijn taak met verve opgepakt en straalde uit supergelukkig te zijn in zijn rol. Hij vulde per week precies haar agenda, met haar werk, met tijden van opstaan en slapen gaan, met boodschappen (hij zorgde voor boodschappenlijstjes), met koken (hij bepaalde wat ze zouden eten) en andere huishoudelijke taken, met fitness, met dokters- en tandartsbezoeken, met er voor hem zijn, en met nog veel meer, maar ook met momenten die ze met haar vriendinnen doorbracht of met haar hobby’s. Hij hield daarbij vaak rekening met haar verzoeken, die ze op post-it’s op zijn bureau mocht plakken, maar soms ook niet.
Elke ochtend stond er ‘check door Frank’ op haar programma. Ze moest dan naakt op de weegschaal gaan staan die in de badkamer tussen manshoge spiegels stond, zodat ze zichzelf van voren en van achteren kon zien, eindeloos. Hij checkte haar gewicht. Verder checkte hij of ze haar lichaam naar zijn idee voldoende verzorgd had, door te ruiken en door haar te betasten.
De dagen na een bestraffing checkte hij ook de resultaten daarvan en het herstel. Hij dwong haar dan goed naar die resultaten te kijken en hij liet haar beschrijven wat ze voelde als hij op de duidelijkste resultaten duwde. Daarna keurde hij de kleding die ze voor die dag had klaar gehangen en als die zijn goedkeuring kreeg, mocht ze van de weegschaal afkomen, terwijl hij bleef toekijken als ze zich aankleedde.
Elke keer als ze ergens weg ging of ergens aankwam moest ze hem dat per SMS laten weten. Elke avond moest ze hem haar dag rapporteren. Dan bepaalde hij of haar gedrag correct en volgens zijn opdrachten was geweest. Daaruit volgde dan of ze straf verdiend had of, wat steeds vaker gebeurde, een beloning.
Een bestraffing bestond meestal uit een stevig pak slaag op haar blote billen, maar ook haar rug, borsten, buik, bovenbenen (aan alle kanten) en zelfs haar geslacht werden niet gespaard. Frank wist de houdingen, de middelen waarmee hij sloeg en de manier waarop, zo goed te variëren, dat het voor Claudia nooit routine werd een pak slaag te ontvangen. En altijd bleven de gevolgen een aantal dagen zichtbaar en voelbaar.
Een beloning bestond meestal uit seks opdrachten. Die had hij haar misschien toch wel gegeven, maar Claudia had gemerkt dat hij haar op beloningsavonden alleen dingen opdroeg die zij ook heel erg prettig vond. De handelingen die haar niets deden, maar hem wel, en de handelingen die haar tegen stonden (zoals bijvoorbeeld plassen in zijn aanwezigheid of door hem nat geplast worden), maar die hij haar toch en ook regelmatig liet uitvoeren om haar gevoel van onderdanigheid en overgave op peil te houden, liet hij op zo’n avond achterwege.
Hoewel Claudia daar wel blij om was, maakte het haar aan de andere kant eigenlijk niet uit wat hij haar opdroeg als beloning. Het feit dat hij het als beloning presenteerde was voor Claudia genoeg bevestiging dat ze succesvol had gefunctioneerd, dat hij haar waardeerde en dat ze geen groter geluk had dan Franks liefde en zorg voor haar.
Eens in de paar maanden nam Frank haar mee naar wat ze inmiddels ‘hun plekje’ in het park noemden. Dan bespraken ze als gelijken allerlei gebeurtenissen in hun relatie in de afgelopen periode, hoe hun gevoelens daarbij waren geweest en of dat moest leiden tot nieuwe afspraken. Als dat zo was, dan formuleerden ze die ter plekke, samen. Overigens kwam dat niet vaak voor en meestal waren het dan ook nog voorstellen van Claudia die Frank dwongen haar nog strakker aan te pakken.
Claudia had bijvoorbeeld in de beginperiode gemerkt dat Frank gevoelig was voor verzachtende omstandigheden, die zij opvoerde als hij haar, altijd zeer terecht, een straf wilde opleggen. Het was haar een paar keer gelukt het aantal slagen van een bestraffing behoorlijk te beperken door een zielig verhaal op te hangen. En hoewel ze op het moment dat haar dat lukte een gevoel van overwinning had, begreep ze zelf ook wel dat dit niet goed voor haar was. Daarom had ze een keer zelf voorgesteld deze tekst:
Als Frank bij het doornemen van de dag concludeert dat Claudia één of meer van zijn opdrachten niet correct heeft uitgevoerd, dient Claudia te verklaren waarom dat is gebeurd. Frank bepaalt daarna tot welke straf dat leidt en wanneer Claudia die moet ondergaan.
te wijzigen in:
Zodra Frank bij het doornemen van de dag concludeert dat Claudia een opdracht niet correct heeft uitgevoerd, bepaalt hij onmiddellijk tot welke straf dit leidt. Mocht Claudia meer opdrachten niet correct uitgevoerd hebben, dan stelt Frank steeds per opdracht een straf vast. Pas na het doornemen van de hele dag en het vaststellen van de totaalstraf door optellen, geeft Claudia de redenen voor het niet correct uitvoeren. Dit moet kort en zakelijk gebeuren. Als zij verzachtende omstandigheden aanvoert of haar gedrag bagatelliseert, zal Frank de totaalstraf 2x uitvoeren. Het staat hem uiteraard vrij daarbij andere hulpmiddelen en/of andere lichaamsdelen te kiezen.
Het voorstel was natuurlijk aangenomen en dat speet haar kort daarna heel erg toen Frank het zonder aarzelen toepaste. Maar het had wel gewerkt. De regel was in totaal maar zo’n 3 of 4 keer toegepast in het jaar dat hij nu al geldig was. En dat gaf Claudia een gevoel van kracht.
Zo namen ze een paar keer per jaar een time out uit hun serieuze spel van dominante man en onderworpen vrouw. Een spel, want bottom-line waren de rollen natuurlijk omgekeerd en bepaalde zíj op deze manier wat er gebeurde. Hij voerde haar opdracht uit, zij het zeer zelfstandig.
Ze waren uiterst gelukkig met elkaar.
© Subadoration, 07-2006
voor het vervolg van dit verhaal: gebruik onderstaande link
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
De keuze 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?