| Gepost op vrijdag 16 juni 2006 - 12:07 pm: | 
|
|
Terwijl hij de deur achter zich sluit, kijkt hij verbaasd om zich heen: het hele huis is nog steeds een grote puinhoop. Had hij dan niet duidelijk gemaakt dit niet op prijs te stellen bij thuiskomst?
Z’n vrouw staat in de keuken en begroet hem met een vrolijk: “Hallo schat, hoe was je werkdag”.
Hoe was z’n werkdag?? Nou in ieder geval beter dan deze puinbende.
Dan verschijnt er een sarcastische lach en dito gedachten.
“Kom je me geen kus geven?” vraagt hij.
“Ja natuurlijk wel,” en enthousiast loopt ze op ‘m af en omhelst en knuffelt ‘m.
Langzaam duwt hij haar richting slaapkamer.
“Hmm, gaan we spannende spelletjes spelen?” vraagt ze.
Hij glimlacht: ze moest eens weten wat hij van plan is.
In de slaapkamer begint ze zich langzaam uit te kleden. Als ze op haar onderbroekje na helemaal uitgekleed is, loopt ze op hem af en begint zijn overhemd uit te trekken. Hij duwt haar af. Niet begrijpend kijkt ze hem aan.
“Ga maar vast op je buik op bed liggen, ik moet nog even wat pakken,” zegt hij.
Ze gaat op haar buik liggen in afwachting van een massage. Als hij terugkomt, trekt hij z’n overhemd en t-shirt uit. Dan gaat hij bovenop haar benen zitten en knoopt plots touw om haar voeten. Haar handen legt hij vast in handboeien die aan het bed vast zitten.
“Wat doe je?” vraagt ze.
“Dat merk je vanzelf wel,” antwoordt hij met een sarcastische glimlach.
Als ze vast ligt, zegt hij: “Weet je nog dat je ooit vertelde dat een beetje spanking je wel leuk leek?”
“Uuh ja maar dat was niet zo...”
Maar kans om haar zin af te maken, krijgt ze niet. Want zijn hand kletste al met volle kracht op haar rechter bil neer.
“Au wat doe je! Hou daar mee op dit is niet leuk,” moppert ze terwijl ze los probeert te komen.
“Het is niet de bedoeling om leuk te zijn,” zegt hij, terwijl hij weer met volle kracht zijn hand dit maar op haar linker bil laat neer komen.
“Stop als je blieft, je doet me pijn,” zegt ze half huilend.
Maar zijn boosheid overwint een gevoel van medeleiden.
“Had ik niet heel duidelijk gemaakt dat ik niet in een puinhoop wil thuiskomen?”
“Jawel, dat had je wel, maar....”
Pats! Met harde kracht komt zijn hand weer neer op haar billen. Ze kronkelt van de pijn en begint nu zachtjes te huilen, maar ze zegt niets, want ze begrijpt dat dat het niet beter zou maken.
“Ik had heel duidelijk gemaakt hoe ik wil thuiskomen, en jij luistert daar totaal niet naar. En nu ben ik het zat, wie niet horen wil, moet maar voelen. Dus krijg je straf, ik heb het vaak genoeg gewoon gevraagd! Je krijgt 30 slagen met de hand en 30 met de snijplank. Omdat het vandaag de 15e is voor iedere bil 15.”
Ze rilt. Hij had wel eens voor de grap met de snijplank op haar billen geslagen tijdens te afwas en dat had best veel pijn gedaan. Nu hij het echt meent, wordt ze toch een beetje bang.
Hij hief zijn hand hoog op...
“Nee schat, alsjeblieft, hou op. Ik zal voortaan beter m’n best doen.”
Terwijl hij zijn hand hard laat neerkomen, telt hij: “Eén, en het is je geraden dat je beter je best doet. Je straf krijg je nu, hoe dan ook. Je bent te vaak gewaarschuwd.”
Weer heft hij zijn hand en telt “twee” en “drie” en zo door tot vijftien op de rechterbil.
Uit alle macht probeerde ze los te komen. Maar het heeft geen zin. De boeien en de touwen zitten te strak.
“Voor iedere keer dat je los probeert te komen, komen er vijf slagen bij.”
Hij gaat verder :”één” en “twee” en...
Ze spartelt en kronkelt om los te komen.
“Ok, dat is een ontsnappingspoging. Er komen er 5 bij. Als je vanaf nu netjes stil blijft liggen, krijg je ze met de hand, anders met de snijplank.”
Ze houdt op met spartelen.
Weer heft hij zijn hand en telt: “drie” en “vier” tot twintig.
Haar billen zijn nu vuurrood getekend, alleen haar zachte huilen verstoort zijn bewondering voor z’n eigen werk.
Even krijgt hij medelijden, maar zijn boosheid overwint.
“Je mag even bijkomen. Ik ga zo verder.”
Nu snikt ze nog heviger.
Net als ze wil gaan smeken, zegt hij: “Als je smeekt, krijg je er 10 bij.”
Hij pakt de snijplank uit de keuken en komt terug.
Ze ziet het: “Nee schat toe alsjeblieft. Ik zal het voortaan echt beter doen.”
Ze begint nu echt bang te worden. Maar hij kent geen genade, heft de snijplank op en laat die in volle kracht op haar rechter bil neerkomen.
Ze gilt het uit van de pijn. Dan stopt hij even. Pakt iets uit de la en komt weer terug met een sok in z’n hand. Deze stopt hij in haar mond.
“Zo, de buren hoeven niet mee te genieten van jouw aanstellerij.”
Weer heft hij de plank op en telt “twee” en “drie”.
Haar lichaam trilt, maar ze probeert niet meer los te komen, noch te gillen. Bij vijftien houdt hij even op. Haar billen hebben nu een roodpaarse kleur. Je kunt duidelijk zien dat ze nog lang bauw zullen zijn en waarschijnlijk dagen niet normaal zal kunnen zitten. Maar nog heeft hij geen genade. Sterker nog het: begint hem behoorlijk op te winden. Zo sterk de baas en machtig heeft hij zich nog nooit gevoeld. Het liefst had hij haar nu uitgekleed en genomen. Maar hij weet dat dat te ver zou gaan en haar zou schenken: iets wat hij haar nu niet wil geven.
Dus hij vervolgt: “Zo nu links.”
Weer heft hij de snijplank en met volle kracht telt hij “één”, “twee” en bij vijftien stopt hij.
Dan pas haalt hij de sok uit haar mond.
“Zo, heb je nu je lesje geleerd? Kom ik nu voortaan in een net huis thuis?”
“Ja,” snikt ze.
“Ja wat?” vraagt hij.
“Ja schat, ik zal voortaan zorgen dat je in een opgeruimd huis thuiskomt.”
“Mooi, dan ga je nu opruimen en ik wil het hele huis echt netjes, anders begin ik gewoon opnieuw. En nog iets. Deze hele week noem je me meester en antwoord je met “ja meester” of “nee meester”. Verzuimen van je taak of vergeten meester te zeggen, levert strafpunten op, bij 15 punten krijg je 30 slagen met de snijplank.”
“Heb je me begrepen?”
“Ja ik heb je begrepen,” antwoordt ze nu enigszins geďrriteerd.
“Kennelijk heb je me toch niet echt goed begrepen...”
Weer heft hij zijn hand op en laat deze hard neerkomen op haar billen.
“Ok, ok, ja meester, ik heb je begrepen.”
“Het is U!” zegt hij nadrukkelijk, terwijl hij weer z’n hand laat neerkomen op haar billen.
Hij maakte haar los en streelt even zacht met zijn hand over haar billen. Zijn werk was duidelijk zichtbaar. Waar het eerder nog donkerpaars was, beginnen zich nu blauwe plekken af te tekenen. Ze staat op, kleedt zich aan en gaat opruimen.
Het spel is net begonnen....
In het vervolg komt hij altijd in een net huis thuis.
Nog vaak denken ze terug aan deze dag, deze 15e van juni.
verhaal van Nathasha. Het is het eerste verhaal wat ik geschreven heb, heel graag feedback gevraagd.
|
|
    
venus
Beginnend lid
Inlognaam: Venus
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 11-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 16 juni 2006 - 01:55 pm: |
|
Voor Natasha |
Hoi Natasha
Je verhaal heb ik met veel plezier gelezen.
Herkenbaar wat je schrijft.
Ik heb geen verstand van zinsopbouw e.d.
Ik heb er niets op tegen als je nog eens verhaal schrijft.
Ik kan me goed inleven in de vrouw.
Liefs Venus
|
Rein
Bevlogen lid
Inlognaam: Rein
Bericht Nummer: 57
Aangemeld: 05-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 04 juli 2006 - 10:02 pm: |
|
leuk geschreven |
Hallo Natasha,
Ik vind het een leuk verhaal. Ik heb me geen moment verveeld bij het lezen. Je maakt goed duidelijk wat er plaats vindt.
Er zijn nieuwe wendingen in het verhaal, zoals de extra klappen na protest en het proppen van een sok na het schreeuwen.
Ik heb vragen over het perspectief, maar dat doe ik in een apart bericht.
Ik hoop meer verhalen van je te lezen.
Groet
Rein
|
MisTique
Bevlogen lid
Inlognaam: Mistique
Bericht Nummer: 41
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 03 augustus 2006 - 01:01 am: |
|
Leuk begin |
Hoi Natascha,
Een veelbelovend begin, ik loop wat achter met lezen op het forum, en nog meer met reageren.Evengoed hoop ik dat je iets met mijn feedback kunt.
Het lijkt voor mij alsof het einde vrij abrubt komt, ik bedoel niet qua straf die de hoofdpersoon kreeg maar ineens is het verhaal afgelopen alsof je niet goed meer wist hoe verder te gaan?
Wat een toevoeging aan het verhaal zou (kunnen)zijn is een beschrijving van hoe de hoofdpersonen het ervaren, dus zowel een beschrijven van de gebeurtenis en feiten, maar ook...wat denkt zij, wat denkt hij, wat voelt ze, wat voelt hij.
Nu ben ik sowieso meer een schrijver die vanuit gevoel schrijft en juist dat probeert te vangen in een verhaal en ik weet dat anderen zich juist prettig voelen bij het beschrijven van de situatie. Maar misschien kun je er iets mee.
Verder heb ik je verhaal met veel plezier gelezen en kijk uit naar andere bijdragen van je.
groetjes
MisTique
Leven is een mysterie dat geleefd wil worden.
| |
Subje
Nieuw lid
Inlognaam: Subje
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 06-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 25 juni 2007 - 02:36 pm: |
|
Het verhaal |
Was dit echt je eerste verhaal? Wauw, goed gedaan!
Het is een heel leuk verhaal, mooie verhaallijn, goede schrijfstijl en zo!
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
Genoeg gewaarschuwd 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?