| Gepost op woensdag 13 juni 2012 - 02:36 pm: | 
|
|
waarin ze weer terug is in haar eigen huis
Haar gezicht leek smal in de spiegel. Haar huid was effen en licht gebruind door de zon, waardoor haar lichte ogen beter uitkwamen. Haar smalle neus deed de rest.
Ze streek haar lange donkerblonde haar achter haar oren. Haar hoge voorhoofd en donkere wenkbrauwen kwamen zo schitterend uit. Ze glimlachte naar zichzelf. Met haar vingertoppen gleed ze van haar voorhoofd naar haar wangen. Ze was tevreden over haar uiterlijk, waarover een glans van schoonheid hing.
Haar hals was smal, haar schouders eveneens. Haar prachtige ovale borsten waren niet te groot, niet te klein. Ze liet haar handen strelend over haar blote vel glijden en haar borsten omvatten. Ze voelden zacht, maar stevig. Haar vingers knepen licht in haar tepels. Ze zag in de spiegel dat ze groeiden. Haar handen dwaalden verder naar beneden.
Ze zat in haar slaapkamer voor een brede manshoge spiegel, die tot aan de vloer reikte. Ze had er een rode, met pluche beklede kruk voor gezet en was gaan zitten, al haar bewegingen in de spiegel volgend. Nu haar handen haar venusheuvel bereikten, spreidde ze haar benen. Haar lichtroze schede tekende zich af. Ze streek langs haar heuveltje. En voelde wat ze reeds verwachtte: een enigszins stoppelige huid.
Daarom had ze voor de spiegel plaats genomen en werd ze nu door haar eigen uiterlijk verleid. Resoluut pakte ze de scheerzeep die ze had klaargezet. Ze smeerde zich in met een dikke laag, onervaren als ze was in het scheren van haar heuveltje. Ook naast haar lipjes smeerde ze zeep en voelde die licht in haar schaamlippen prikken. Ze nam de scheerkwast en begon ijverig de zeep in schuim om te zetten. Dat voelde lekker en in haar enthousiasme borstelde ze ook haar lipjes en kutje. Het inzepen vormde een aparte sensatie, des te meer daar ze al haar bewegingen in de spiegel kon volgen. Spoedig zag ze de roze huid in een dikke witte schuimlaag verdwijnen.
Ze pakte het scheermesje en streek in twee halen het bovenste gedeelte schoon. Met haar vinger controleerde ze de huid: die was weer glad. Met enthousiasme vervolgde ze haar weg naar beneden. Weldra waren haar heuveltje en kutje weer smetteloos. Met een handdoek verwijderde ze de laatste restjes schuim. Dat voelde lekker. Met één vinger in de handdoek streek ze tussen haar dijen en haar lipjes. De lipjes vouwden zich naar buiten en openden zo haar kutje. Ze volgde gefascineerd haar bewegingen en herhaalde de handeling aan de andere kant.
Wat was het een betoverend schouwspel: haar naakte lipjes, die zo geprononceerd naar voren staken, niet langer gemaskeerd door een dichte bos haar. Lipjes die wulps heen en weer bewogen, telkens haar kutje openend, dan weer gedeeltelijk sluitend. Ze bleef haar bewegingen herhalen, hoewel al het wit allang was verdwenen. Ze zag vol bewondering haar kutje natter worden. Ze drukte wat krachtiger en haar andere hand kwam aarzelend naderbij. Met haar linker wijsvinger raakte ze tenslotte heel voorzichtig haar weke huid aan.
Nog even zag ze haar lipjes van links naar rechts bewegen.
Toen kon ze zich niet langer beheersen en liet de handdoek vallen. Gretig stortte ze zich met al haar vingers op haar onderlijf. Daar schoven de eerste vingers reeds moeiteloos en diep in haar grotje. Andere vingers gleden langs haar lipjes. Haar lustknopje sidderde van genot. Overal tegelijk waren haar vingers. Het leek of ze alle controle over haar handen verloren had. Niet langer waren het haar handen, nee, het waren zijn handen die haar zo schaamteloos bezaten, die haar zo'n intens genot gaven. En met dat beeld voor ogen kwam ze sidderend klaar.
Traag opende ze haar ogen en zag haar nog natrillende lichaam in de spiegel. Het glinsterde van haar zweet. Hoe erotisch was het zo.
Ze kon trots zijn op haar lichaam, trots dat het hem mocht dienen. Was het maar reeds avond. Dan zou hij komen. Dan zou hij weer bezit van haar nemen. Ze sloeg haar armen om zichzelf heen en huiverde van verlangen.
Maar het was pas ochtend. Ze zou nog uren eenzaam en alleen moeten doorbrengen. En eenzaam wilde ze zijn. Had hij haar niet nodig, dan zou ze wachten en alle gebeurtenissen van daarvoor in gedachten herbeleven. Want alles herinnerde haar aan hem. Haar kleren, de haarborstel, de ceintuur van een jurk, een slipje op de grond, het koord van de gordijnen, en bovenal: haar eigen naaktheid.
Hij had gezegd dat ze voor hem gereed moest zijn als hij kwam. Lang had ze geaarzeld wat dat betekende. Moest ze kleren aantrekken: de kleren waarin hij haar had leren kennen, of juist de jurk die hij haar gisteren had gegeven? Of diende ze ongekleed te zijn? Ze had er voor gekozen om naakt te blijven. Zo zou ze het meest haar onderworpenheid aan hem uitdrukken. Immers, nu restte haar niets anders dan wachten, wachten op hem. Op straat kon ze niet verschijnen, bezoek kon ze niet ontvangen, zelfs voor het raam kon ze zich niet vertonen. En wat ze vandaag ook zou doen, steeds zouden haar handen haar naakte huid voelen. Zouden haar billen het pluche van de stoelen aanraken, zouden haar borsten zachtjes wiegen in de vrije lucht. Maar bovenal: elke keer als zij een spiegel passeerde, hetzij in de kamer, hetzij in de hal, en vooral hier, in haar slaapkamer, zou ze haar naakte lijf zien en de verleiding moeten weerstaan het te strelen om zichzelf het genot te schenken waar ze zich zojuist wel aan bezondigd had.
Want ze wist dat ze had gezondigd. Niet tegen God, die zou het wel weten te waarderen, maar tegen hem, tegen zijn gebod. Had hij haar niet gezegd nooit van zichzelf te genieten, nooit zichzelf te strelen als hij haar dat niet gebood? Nu was hij er niet, had geen weet van haar ongehoorzaamheid. Was haar ongehoorzaamheid niet juist daardoor nog veel groter? Ze wilde hem zo graag volledig toebehoren, volledig aan hem onderworpen zijn. Maar haar lichaam was zo zwak, haar geilheid zo verleidelijk.
Dankzij hem. Want hij had er voor gezorgd dat ze haar geile gevoelens leerde ontdekken. Het was dus zijn schuld, niet de hare. Wezenlijk veranderen deed het dat natuurlijk niet. Ze was ongehoorzaam geweest. Heel ongehoorzaam...
Ze opende haar kutje door op haar schaamlipjes te drukken en ging staan.
Ze bewoog haar buik naar voren, naar de spiegel, er vlak tegen aan en zei: “Hier, hier is mijn kutje. Kijk, ik open het voor jou. Voor jou is het nat, zodat je er zo in kan glijden. Zie je mijn grotje, het verlangt naar jou. Neem het in bezit, ik zal het niet beroeren, het slechts openen voor jou. Voor jou om te zien, om te voelen, om binnen te dringen. En begeer je me niet, ook dan zal ik geopend blijven voor je. Zo zul je altijd in me kunnen binnendringen. Zo zal je me altijd kunnen bezitten. Ik zal het niet beroeren, ik zal mezelf niet beroeren, neem het, neem het, neem mij........”
De laatste woorden fluisterde ze met verstikte stem en vol vervoering drukte ze haar open kutje tegen de koude spiegel, waarop haar lipjes een afdruk achterlieten gelijk een grote mond, een hete kus, een kutkus, waarin ze alle liefde voor hem legde die ze bezat.
De tijd ging traag voorbij.
Werken kon ze niet, maar ook tot rustig wachten kon ze zich niet zetten. Eindeloos dwaalde ze door haar huis, van zolder tot keuken, van kamer tot slaapkamer. Ze koos haar weg langs alle wegen die haar haar lichaam toonden: de spiegels, de ruiten in de deur, de glimmende verf van een kast, het glas in haar hand. Ze was naakt en alleen, en het was alsof die spiegelingen van haar naaktheid haar aantrokken. En haar dan weer doorzonden naar weer een ander vertrek, naar weer een andere spiegeling. Het glas dat ze opruimde, de vaas die ze verzette: haar ogen bevestigden haar keer op keer de naakte staat waarin ze verkeerde. Hoeveel kilometers zij liep en hoeveel keren zij stil hield voor haar naakte lichaam, ze wist het niet.
Toen de dag bijna ten einde liep, toen pas vond ze de rust om aan haar vermoeidheid toe te geven. Eindelijk kon ze zich ertoe zetten zich neer te vlijen in de grote fauteuil. Met haar benen opgetrokken en haar armen daar omheen geslagen, zonk ze weg in de kussens en viel in slaap.
De kamer was reeds in schemer gehuld toen een sleutel in het slot omgedraaid werd en de deur langzaam open zwaaide. De man stond in de deuropening en nam de tijd om het vredige tafereel in zich op te nemen. Hij sloot tenslotte de deur en liep stil naar achter haar stoel. Nog steeds ademde ze regelmatig.
Hij boog zich voorover en beroerde teder haar wangen en mond. Haar ogen openden zich. Ze keek hem vol overgave aan. Terwijl zijn handen afdwaalden naar haar borsten om ze te omvatten en te strelen, kuste hij haar lippen. Ze kreunde licht. Haar armen en benen gleden langs haar lichaam naar beneden, haar mond viel open en haar ogen sloten zich opnieuw.
Voorzichtig nam hij afscheid, haar mond nog geopend, haar ogen nog gesloten, en rechtte zijn rug. De stilte was volkomen. Toen zijn stem weerklonk was deze zacht en teder, en toch dwingend.
“Ik zie dat je je voor mij hebt uitgekleed, waarschijnlijk was je niet eens aangekleed. Je lichaam naakt te laten, naakt rond te lopen, naakt op mij te wachten: ik weet dat je zo aan mij wilde laten zien dat je van mij bent. Dat jouw lichaam, jouw buik, jouw borsten, jouw billen aan mij behoren, zodat ik ze kan betasten en je kan binnendringen zonder dat iets mij hinderen kan.
Je overgave streelt je.”
Hij streelde even haar wang.
“Maar het was verkeerd.”
Haar ogen openden zich en keken verschrikt naar zijn gezicht.
“Het was verkeerd omdat je alleen in mijn huis altijd naakt dient te zijn. In mijn huis ben je mijn onbetwistbaar bezit. Daar ben je altijd in de staat waarin je mij kunt dienen. Daar accepteer ik geen kleding die je beschermt, die je van mij afschermt. Altijd toon je je beschikbaar zonder belemmering. Functioneel, dus ongekleed en geopend, zonder uitzondering.
Natuurlijk zal ik je op vele plaatsen uitkleden, ook in je eigen huis. Of je bevelen je zelf uit te kleden.
Maar zonder dat gebod zul je in je eigen huis je verzorgd en kuis kleden. Buiten mijn aanwezigheid -en mijn huis is mijn aanwezigheid, laat dat duidelijk zijn- zal je je naaktheid altijd horen te verbergen. Opdat anderen, en vooral jijzelf, niet in de verleiding zullen komen te beroeren wat slechts mij toebehoort.”
Bij zijn laatste woorden bloosde het meisje zonder het te willen en sloeg daarna beschaamd haar ogen neer.
Hij streelde haar wang en vervolgde: “Wees niet bang, je verraadde jezelf niet. Ik wist het reeds toen ik binnenkwam en je opgerold zag slapen in de stoel. Het is van geen belang. Vroeg of laat zou je het zelf aan mij opgebiecht hebben. En dan kan het maar beter vroeg zijn. Voor jou...”
Een spottend lachje verscheen bij die laatste woorden op zijn lippen.
Oh, ze wist het heel goed. Hij zou er vreugde in scheppen als hij een reden kon vinden om haar nog strenger te straffen.
“Maar eerst wil ik dat je begrijpt wat ik van je verlang. Wanneer je je naar buiten begeeft, op je kantoor aan het werk bent, of je je vrienden elders opzoekt: dan is je kleding mij onverschillig. Ben je echter thuis, in je eigen huis, dan verwacht ik kuisheid en verzorgdheid. Ik verlang dat je je geilheid opbergt en bewaart. Ik verwacht dat je thuis doet wat je altijd doet, maar vanaf nu kuis en zedig gekleed. Zodat ik, wanneer ik kom, getuige kan zijn van die zedigheid en je lichaam kan nemen zoals het was, in stille afwachting.
Daarom dient je kleding vrouwelijk en verzorgd te zijn. Broeken zijn taboe en ook panty’s beschouw ik als een vloek op je vrouwelijkheid. Je borsten dien je natuurlijk te verhullen, maar je figuur dien je niet te verbergen, noch te veranderen. Indien je te dik bent behoor je met eten te stoppen. Zo dien je de hele tijd dat je thuis bent, van vroeg tot laat, van bedtijd tot ontbijt, je te gedragen als een zedig en kuis meisje, wachtend op haar heer en meester. Zonder dat een buitenstaander dat laatste mag vermoeden natuurlijk.
Om je te helpen je daaraan te houden en om je mijn aanwezigheid lijfelijk te laten voelen zonder mijn werkelijke aanwezigheid, heb ik voor jou een geschenk meegenomen.”
De man haalde uit zijn zak een lang beige koord en hield het vlak voor de ogen van het meisje, waarbij de uiteinden op haar schoot vielen. Het was een zacht beige koord, waarvan het begin verdikt en stijf was, om zich daarna te splitsen in talrijke dunnere koordjes.
“Het is een ceintuur en tegelijkertijd, zoals je ziet, een karwats. Je zult hem in je huis altijd dragen. Over je jurk, rok, dan wel nachtjapon. Als je bezoek hebt en wanneer je alleen bent. Hij is zo gevormd dat hij voor een onwetend oog slechts een ceintuur lijkt, uitzonderlijk ogend, dat wel, maar toch: slechts een ceintuur. Later zul je ze in meerdere kleuren krijgen, zodat het altijd in harmonie is met de kleding die je draagt. En anders trek je maar wat anders aan.
Want het is aan jou om die ogen onwetend te laten. Het is alleen aan jou en mij om te weten wat de werkelijke vorm en functie is. Kom, sta op, en laat mij het aan je tonen.”
Het meisje stond op, haar blik strak op de ceintuur gericht. Op een gebaar van hem vouwde ze haar handen achterin haar nek en bleef gedwee voor hem staan. Snel haalde hij met zijn hand uit en striemde haar borsten. Een kreet ontsnapte haar keel. Hij liet haar omdraaien en bewerkte haar billen één voor één met kracht. Ze kreunde licht, waarop hij haar dwong haar benen te spreiden en wijdbeens te gaan staan. Snel zwiepte het koord tussen haar benen in het zachte en tere huid van haar lipjes. Haar hoofd schoot naar achteren en een ingehouden jammerklacht weerklonk. Ze ademde zwaar en haar borsten deinden in maat op en neer. Toch was de laatste slag niet krachtig geweest.
Hij wachtte tot haar ademhaling weer regelmatig werd en gebood haar opnieuw om zich om te keren. Zonder een woord te zeggen sloeg hij de ceintuur om haar middel. Hij bundelde de dunne uiteinden en haalde ze door de kleine lus van het handvat. Het koord kon nu aangetrokken worden. Snel en kundig splitste hij de uiteinden en vlocht ze om het handvat heen. Het resultaat was een fraaie ceintuur van dunne koorden met een geknoopte gesp. Hij gebood haar in de spiegel te kijken en in zich op te nemen hoe de ceintuur bevestigd was: ze zou het hierna zelf iedere dag moeten herhalen. Want oefenen liet hij haar niet.
De man liet zich in de fauteuil vallen en bekeek haar naakte, frêle figuur, slechts onderbroken door de dunne band van de ceintuur. Hij besloot haar vanavond zo te laten.
Het meisje ontmoette zijn gebiedende blik in de spiegel en kwam gedwee naar hem toe. Ze knielde voor hem neer en opende zijn broek. Teder nam ze zijn penis in haar mond en bracht hem zuigend op volle grootte. Hij stond haar echter niet toe hem klaar te maken, noch om haarzelf daarmee op te geilen. Met beide handen omvatte hij haar gezicht en zei haar de tafel te ontruimen om er zelf op te kunnen plaatsnemen. Want haar straf, dat stond vast, zou zij ontvangen op haar eigen eettafel.
Ze legde zich op de tafel neer, haar armen, borsten en buik op het koele gladde grenenhout, haar heupen tegen de rand, haar voeten op de grond. De man deed haar haar benen en armen spreiden en bond ze daarna zorgvuldig met koorden elk aan een tafelpoot vast. Zacht streelde hij haar billen en kontje en daalde in haar openstaande grotje af. Het was warm en enigszins vochtig. Terwijl hij met zijn duim langs haar buitenste lipjes en heuveltje streek, zo al controlerend op gladheid, daalde hij met zijn wijs- en middelvinger in haar lusthof af. Ze kreunde zachtjes en sloot haar ogen, terwijl hij met haar speelde.
Vaag hoorde ze hem de kamer verlaten. Terwijl haar lust langzaam wegebde, realiseerde ze zich haar positie des te meer. Hier lag ze, in haar eigen huis, op haar eigen tafel, machteloos en opengespreid. Wachtend om gestraft te worden. Onwillekeurig spande ze haar billen bij deze gedachte en trachtte haar benen en armen naar zich toe te trekken. Hij had haar echter vakkundig gebonden en het enige resultaat was dat de touwen haar huid deden schrijnen. Er restte haar niets dan te wachten, wachten op zijn straf. In gedachten voelde ze reeds de karwats, striemden koorden op haar billen, leed ze de pijn die haar te wachten stond.
Toch was ze gelukkig. Hij was hier bij haar thuis. Hij had zich haar huis toegeëigend en haar gereduceerd tot een object op haar eigen eettafel. Zodadelijk zou hij haar huid rood doen kleuren om haar misschien daarna oh zo heerlijk weer binnen te dringen.
Ze slaakte dan ook een zucht toen hij eindelijk terugkwam en haar ceintuur losmaakte. Ze verlangde welhaast naar haar straf, uitgevoerd met zijn geschenk. Ze was ongehoorzaamheid geweest. Ze wilde daarvoor boete doen.
Daarom kwamen zijn slagen als een verlossing. Ze kon haar kreunen niet onderdrukken, noch haar schreeuwen toen de pijn ondraaglijk leek. Ze wilde dat ook niet. Voor hem wilde ze zich niet inhouden. Hij mocht weten dat ze door hem pijn leed. Pijn die zich bovendien vermengde met lust. Ze wilde hem, oh, wat wilde ze hem graag.
Zijn penis, die daarna ruw en direct in haar binnendrong, ontmoette zodoende geen enkele weerstand. Niet in staat te bewegen, voelde ze hem keer op keer in haar binnen stoten, om bij elke stoot haar tere rode billen te beroeren en haar borsten over de tafel te schuren. In een laatste ultieme stoot kwam hij klaar en liet zich op haar rug neervallen. Een laatste vlammende pijn schoot door haar billen. Ze zuchtte diep en terwijl hij haar borsten streelde, wilde ze dat ze hem kon omarmen. Eindelijk voelde ze zich volledig door hem geaccepteerd. Ze mocht, nee moest zich thuis gedragen zoals altijd: gewoon, kuis en huiselijk, met zijn ceintuur om haar daar aan te herinneren.
Nu ook leverbaar als paperback, gebonden de luxe, epub en mobi: bestel hier
 verhalen maken dromen waar 
“In de ban van zijn wil” nu te koop: als paperback, gebonden en voor eReader
|
|
    
jwl
Nieuw lid
Inlognaam: jwl
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 07-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 24 juli 2013 - 04:41 pm: |
|
In bezit genomen |
In bezit genomen
Erg onder de indruk van de verhalen en uw stijl; hunkering, pijn, lust, overgave en verlangen zo liefdevol beschreven. Ik voel me bijna opgaan in de slavin, haar lichaam, haar pijn en haar lust. Ik verlies mijn zelfbewuste controle en kom in een bijna overgenomen staat, waarin de anderen om me heen op afstand komen, vervagen en ik steeds meer in mezelf keer. Trillend, me steeds bewust van hunkerende, warme gespannenheid van de basis van mijn penis, in mijn schouders en bovenarmen. Verslaafd, hoewel ik me in mijn leven geen rol als slaaf kan permitteren.
Mijn hunkering lijkt me over te nemen, terwijl ik mijn werk doe als een communicerende robot. Ik volg, trillend.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Verlangen 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?