Het gebouw
waarin we rondgeleid worden in het Gebouw van het Instituut
Dit verhaal bevat afbeeldingen die op een smartphone de leesbaarheid zeer verslechteren.
Daarom heb ik ook het ook als pdf geplaatst. Gebruik dan deze link:
Het gebouw (als pdf)
Hoewel het Gebouw anderhalve eeuw oud was, telde haar geschiedenis niet meer dan tien jaren. Natuurlijk, het had vele bewoners gekend, maar die waren van een dermate troosteloze oninteressantheid dat ze reeds waren vergeten op de dag dat een nieuwe bewoner het pand betrok. Ook het Gebouw zelf, zowel haar façade als haar interieur, was grijs als haar voormalige bewoners. In niets was het bijzonder. Groot was het inderdaad, maar ten opzichte van soortgelijke huizen juist weer klein. Het kon zelfs niet lelijk genoemd worden. Kortom, het was opvallend in zijn onopvallendheid.
Nadat de laatste oninteressante bewoners het hadden verlaten, had het huis dan ook jaren leeg gestaan, zonder dat krakers er bezit van hadden genomen. Het was zuiver aan de ongeduldige erfgenamen te danken geweest, die het uiteindelijk voor een belachelijk lage prijs aangeboden hadden, dat het huis gekocht was door het Instituut. Dat was een slimme zet geweest. Niet alleen was een zekere onopvallendheid zeer gewenst voor het Instituut, het was nu mogelijk het tegen een prijs te verkrijgen die anders nooit haalbaar zou zijn geweest.
Het uiterlijk had het Instituut het Gebouw dan ook niet veranderd. Binnen had zij met name de indeling van de beneden verdieping intact gelaten. De zolder en de kelder werden echter rigoureus aangepakt, terwijl op de tussenverdieping de inbouw van twee privé appartementen opvallend is.
Wat echter wel grondig was gewijzigd waren de leidingen. Niet alleen werd het elektriciteitsnet volledig vernieuwd, deze klus werd meteen aangegrepen om een heel surplus aan kabels aan te leggen. Elke kamer kan hierdoor voorzien worden van verborgen microfoons en camera’s.
Alle kamers hebben heden ten dage direct dan wel indirect een functie binnen het proces van diagnose en opleiding. Zo zijn er niet alleen cellen en strafruimtes in overvloed, maar ook in veel verschijningsvormen. Vanzelfsprekend is de balustrade op de eerste verdieping geschikt gemaakt om meisjes overheen te laten buigen en vast te ketenen, zodat ze -starend naar de verdieping onder hen- de zweep op hun billen konden voelen. Tussen keuken en eetzaal kunnen de meisjes zich natuurlijk oefenen in het naakt en geketend bedienen. En op de zolderverdieping werd een hotelkamer en een peeskamertje ingericht, zodat meisjes ook in een dergelijke ‘publieke’ sfeer hun diensten kunnen aanbieden, dan wel daartoe gedwongen worden. Het klaslokaal wordt niet alleen gebruikt om op te leidde, maar ook om vrouwen desgewenst te reduceren tot -ondeugende- schoolmeisjes, die vanzelfsprekend straf verdienden; de fotofilmstudio niet alleen om de meisjes in alle (toe)standen te filmen en fotograferen, maar ook om hen te exhibitioneren.
Bijzonder is hoewel alle kamers op slot kunnen, alleen de voordeur en de controlekamer dat ook daadwerkelijk zijn. Zelfs de cellen worden nooit afgesloten, maar dat is ook volstrekt onnodig. Immers, slavinnen kunnen desgewenst altijd geketend worden. Waarbij gezegd dat ook dan een slavin òf zichzelf los kan maken, òf dat zij door een medewerker bewaakt wordt. Slavinnen die onbevoegd een vertrek binnengaan zijn echter niet te benijden...
We geven een korte rondleiding door het Gebouw.
(de cijfers in de legenda geven de functie van een ruimte aan
de nummers 1-16 zijn voor ruimtes die op meerdere verdiepingen voorkomen
de letters geven specifieke ruimtes aan die in het verhaal genoemd worden)
beneden verdieping
De beneden verdieping wordt gedomineerd door de grote hal, vide en statietrappen naar boven. De laatste biedt aan de rechterzijde daaronder ook ruimte voor een brede trap naar de kelder.
Natuurlijk is daar ook de imposante directiekamer, die volledig in oude stijl gerestaureerd is. De grote eetkamer daarnaast heeft eveneens zijn oorspronkelijke functie behouden. Zelfs de oude bibliotheek was behouden gebleven, alsmede de daarmee verbonden kostbaarhedenkamer.
De grootste ruimte op deze verdieping is echter het theater met toneel. Het laat zich raden dat de voorstellingen die daar regelmatig gegeven worden, niet voor een gewoon publiek bestemd zijn.
In de opslagruimte van het theater bevindt zich tenslotte een verborgen trap naar de gesloten afdeling de kelder. Deze trap is zowel toegangkelijk via de theaterzaal, als het toneel en de kostbaarhedenkamer.
| 5 eetzaal | 20 theater | | 6 keuken | 21 toneel | | 9 kleedkamer | 22 bibliotheek | | 11 cel | 23 kostbaarheden | | 14 toiletten | 24 directiekamer | | 15 lift | 25 secretariaat | | 16 opslag | 26 administratie | | trap kelder: | | 27 open afdeling | | 28 gesloten afdeling |
eerste verdieping
Een statige trap leidt naar de eerste verdieping. Het hart van deze verdieping wordt gevormd door de balustrade die uitkijkt op de hal beneden. Daar bevindt zich ook de glazen cel: een cel met glazen wanden en spiegels als vloer en plafond, zodat een meisje zich altijd van alle kanten bekeken weet. Ze mag dan van geluk spreken als ze voor de nacht een matras krijgt.
Hier is ook de grote zitkamer met zijn massieve en statige leren fauteuils te vinden -waar menig meisje op weinig orthodoxe wijze mee kennis maakt- en een professionele foto- en filmstudio. In het grote klaslokaal wanen de meisjes zich op de kostschool, en op de medische onderzoeksruimte in een ziekenhuis, met vermeldenswaardig aldaar de grote gynaecologische stoel.
Het naai-atelier voorziet in alle denkbare en ondenkbare kledingstukken, zo nodig aangevuld uit de grote voorraad op zolder.
Het spreekkamertje met cel daarnaast ontmoette Moniek de advocaat. In de studeerkamer (3a) ontving de Directeur Juliette om daarna naar de logeerkamer (4) te verhuizen. Later werd ze voor de nacht vastgeketend in de cel daarnaast (11), en de daaropvolgende nacht in de cel tegenover de trap.
Last but not least zijn op deze verdieping de privé vertrekken van de Directeur en Juffrouw V te vinden, hoewel bescheiden van afmetingen, toch van alle gemakken voorzien.
| | | 1 woonkamer | 14 toiletten | | 2 slaapkamer | 15 lift | | 3 studeerkamer | 16 opslag | | 4 logeerkamer | 30 klaslokaal | | 5 eetzaal | 31 foto en film studio | | 6 keuken | 32 naaiatelier | | 7 ontspanning | 33 balustrade | | 8 onderzoek | | | 10 wachtkamer/ondervraging | privé vertrekken | | 11 cel | a Directeur | | 12 glazen cel | b Juffrouw V. | | 13 badkamer | c advocaat (gebruikt door) |
zolder
Twee open trappen leiden naar de bovenste verdieping, waar men uitkomt op een grote lege ruimte, tevens in gebruik als gymzaal. Ook is er de enige ruimte te vinden waar het -vrouwelijke- deel van het personeel zich onbezorgd kan ontspannen: daar gelden de strikte en uitgebreide wetten van het Instituut niet. Hoewel ook daar de Directeur onder en boven de wet staat....
De hotelkamer, met zijn ouderwetse bed met koperen stijlen, en het roze en zwoele peeskamertje daarnaast, werden al genoemd. De slaapzaal en de verschillende slaapkamertjes vullen de gehele linkervleugel. Hoewel vooral bedoeld voor kostschoolmeisjes dan wel personeel, geeft het grote aantal bedden aan hoeveel vrouwen het Instituut wel niet kan huisvesten indien zij dat wenst. Zijn alle bedden hier bezet, inclusief alle stapelbedden op de slaapzaal dat kan men hier alleen al 46 slavinnen huisvesten, tellen we daar de cellen van met name de kelder mee, dan komen we op het verbijsterende getal van 93 slavinnen die intern gehuisvest kunnen worden. Tijdens de grote internationale slavinnenmarkt een jaar geleden was dat inderdaad -op een aantal bedden na die voor enkele zéér hooggeplaatste heren gereserveerd waren- ook het geval. Maar van deze roemruchte verkoop in het theater beneden zult u ongetwijfeld nooit gehoord hebben...
| | | 1 woonkamer | 40 gymzaal | | 2 slaapkamer | 41 slaapzaal | | 4 logeerkamer | 42 hotelkamer | | 7 ontspanning | 43 peeskamer | | 8 onderzoek | 44 kledingmagazijn | | 13 badkamer | c kostschoolmeisjes | | 16 opslag | d Klasse-Oudste | | e Dora |
kelder
Daar de beneden verdieping zich ruim een meter boven het maaiveld bevindt ligt de kelder slechts ten dele onder de grond: anderhalve meter namelijk. Rondom bevinden zich overal ramen, die echter desgewenst volledig verduisterd kunnen worden. Maar gewoonlijk is dat niet het geval en kan een meisje zelfs het raam openen als zij dat wenst.
Dat geldt niet voor de controle kamer, die is altijd licht verduisterd. Hier bevinden zich een groot aantal beeldschermen waar permanent alle ruimtes in het gebouw in de gaten gehouden wordt, zelfs die van de privé vertrekken.
Links komt men in het meest publieke gedeelte van het cellencomplex van het Gebouw. Hier is de cel te vinden waarin een meisje nauwelijks nog het gevoel hoefde te hebben gekerkerd te zijn, daar een tweekamer appartement tot haar beschikking stond.
Als aanvullende dienstverlening aan de reeds onderzochte en opgeleide meisjes -en vooral aan hun gebieders- kan het Instituut zo een meisje voor lange tijd in bewaring nemen. Vaak gebeurt het dat de heer en meester een week, een maand, een kwartaal, zijn meisje alleen moet laten voor -bijvoorbeeld- een dienstreis. Zo weet hij haar in ‘verzekerde bewaring’.
Ook de andere verblijfscellen zijn hier gesitueerd, waar de meisjes die voor langere tijd in opleiding zijn, kunnen overnachten, of, indien zij om welke reden dan ook niet gewenst zijn, de dag kunnen doormaken. Ook de vrouwelijke personeelsleden maken regelmatig gebruik van één van deze ruimtes, vrijwillig, dan wel gedwongen. Vanzelfsprekend kunnen de meisjes ook hier op het bed of tegen de muur geketend worden.
Direct aansluitend aan de verblijfscellen bevindt zich de grote strafzaal, zodat de meisjes desgewenst direct na hun slaap gegeseld kunnen worden. Het spreekt voor zich dat deze zaal bijzonder rijk van diverse werktuigen voorzien is. Aan één zijde van de strafzaal vindt men een aantal strafcellen, waar degene in afwachting van hun straf opgesloten worden; de wachtcellen, waar meisjes gedurende hun straf vastgeketend worden met zicht op de strafzaal, en ten slotte de open rust- en wachtruimte, die men desgewenst kan afsluiten met glazen schuifdeuren (10 links).
Rechts in de kelder is de gesloten of ‘stille’ afdeling te vinden, gescheiden van de ‘publieke’ kelder door de grote opslagkelder. Hier komt men in het gedeelte van het Gebouw dat de meisjes het meeste vreesden. Als men een meisje in het ongewisse wilde laten waar ze in verzeild was geraakt, gebruikte men zelfs de smalle trap die uitkwam in de opslagruimte van het theater. Maar meestal gebruikte men de ‘donkere gang’ naast de trap om zich via het open gedeelte naar het gesloten gedeelte te begeven.
Hier blijven de deuren echter altijd gesloten, hoewel dus niet op slot. Alle cellen hier zijn zeer goed geïsoleerd. Vaak laat men zelfs een aangrenzende cel nog leeg, zodat alleen het halen en brengen van de slavinnen gehoord kan worden en dat slechts aan het gerinkel van hun kettingen. Hoewel dat eerlijk gezegd vaker door middel van een geluidsopname geschiedde dan dat er daadwerkelijk op deze wijze een meisje vervoerd werd...
Was ook dat geluid een te grote toegeeflijkheid dan waren er de observatiecellen, waar de licht- en geluidssluis er voor zorgde dat de meisjes in volstrekte eenzaamheid en onwetendheid geobserveerd konden worden: noch licht noch geluid hoefde hier door te dringen en door het speciale glas kon men de meisjes ongemerkt bespieden. Daarom was de zogenaamde ‘donkere gang’ ook slechts verlicht door een ‘doka verlichting’. Bij de omliggende isoleercellen trad dan ook een automatische verduistering in als hier een deur geopend werd. Vergat een meisje die in te schakelen dat werd zij daarvoor standaard zeer zwaar gestraft.
| 2 slaapkamer | 50 controlekamer | | 7 ontspanning | 51 bewaking | | 8 onderzoek | 52 donkere gang | | 9 kleedkamer | 53 strafzaal | | 10 wachtkamer | 54 kerker | | 12 glazen cel | 55 verblijfscel | | 13 badkamer | 56 isoleercel | | 15 lift | 57 observeercel | | 16 opslag | 58 wachtcellen | | 59 strafcel | | entree: | | | 60 open afdeling | h 1e cel Moniek | | 61 gesloten afdeling | k studeerkamer Moniek |
Verdiende men straf, straf waarvoor de normale eenzame opsluiting nog onvoldoende was, dan gebeurde het tegenovergestelde: dan werd een meisje opgesloten in een glazen cel. Je vindt ze in zowel de open als de gesloten afdeling, alsmede op de eerste verdieping. Standaard werden de meisjes hier naakt opgesloten, zichtbaar voor iedereen die langs liep, maar toch geïsoleerd, daar men er voor gezorgd had dat deze geluiddicht was. Dit laatste overigens in afwijking van de glazen cel op de eerste verdieping. Daar kon men gewoon met het opgesloten meisje praten. Wat weer haar eigen vernederende waarde had.
Zorgde een verblijf in de isoleer- en observatiecellen -na wellicht gemarteld te zijn in de kleine martelkelder- vaak dat het lijden eindeloos leek te duren, wanneer eindeloos nog niet voldoende was en men wilde dat een meisje zich volledig verworpen en gekerkerd voelde, dan was daar, in de uiterste hoek van deze isoleerafdeling een smalle stenen trap die leidde naar een echte kerker: een hol met ruwe en klamme muren en een lemen vloer, slechts opgesierd door de kettingen waarmee de gevangene aan vastgeklonken kon worden.
verschil in cellen
Vatten we de functies van de verschillende cellen kort samen dan is dit wat hen onderscheidt:
| | | 55 | verblijfscel | cel voor langer verblijf, mag gaan en staan waar ze wil, heeft vrij contact met andere slavinnen | | 56 | isoleercel | cel voor langer verblijf, mag de cel niet verlaten | | 57 | observeercel | cel voor korter verblijf, kan (onwetend) van alle kanten geobserveerd worden | | 58 | wachtcellen | deurloze cel voorafgaand aan een bestraffing | | 59 | strafcel | verblijf hier wordt altijd als straf ervaren, door voortdurende confrontatie met straffen van derden | | 11 | cel | voor divers gebruik (zie hier boven) | | 12 | glazen cel | glazen wanden, spiegels als vloer en plafond | | 54 | kerker | voor gruwel verblijf (tegenovergesteld effect van glazen cel) |
over de plattegrond:
De diepte van het pand is 23 meter. De lengte 40 meter
De uitbouwen links en rechts hebben aan drie zijden een oplopend dak; bij de buitenmuur is de stahoogte 1,5 meter, 2,5 meter vanaf de muur 2 meter. Het centrale deel van de zolder is 3 meter hoog.
De hoogte van de beneden verdieping is 4 meter, de eerste verdieping 3,50 meter.
© Paul Gérard
 verhalen maken dromen waar 
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?