| Gepost op donderdag 29 september 2011 - 10:28 pm: | 
|
|
Verlangens van een meisje
Onrustig lag ze te draaien en te woelen. Half slapend, half wakend waren haar gedachten slechts bij één ding. Het kolkte weer door haar lijf, alsof het nooit anders was geweest. Een verlangen wat ze niet kon negeren.
Ze probeerde zichzelf tot kalmte te manen. Herinnerde zich de onrust die dit vroeger met zich meenam. Dat moest ze helemaal niet willen. Eindelijk had ze haar leventje ingericht zoals zij het wilde, had ze de controle over de stappen die ze zette. Ze genoot volop van haar vrijheid en had nog nooit zoveel van het leven gehouden als het laatste jaar.
En toch was daar dat vertrouwde gevoel weer, als een lichte aanraking die langzaam over haar hele lichaam trok. Haar handen volgden dat gevoel. Streelden heel licht over haar tepels, terwijl deze in gedachten genadeloos werden gepijnigd door de vingers van haar Meester. Haar Meester die haar diep in de ogen keek, om haar te peilen, om haar te zien worstelen met de neiging naar overgave en verzet. Ze voelde hoe haar tepels verstijfden, terwijl ze ze nauwelijks beroerde. Merkte op hoe lang geleden het was dat haar lichaam zo heftig reageerde op haar eigen aanrakingen.
Haar handen volgden haar gevoel, haar gedachten gingen een hele andere kant op.
Haar nagels lieten krassen achter terwijl ze de lijn van haar ribben volgden.
‘Waarom? Waarom wil ik dit? Stop ermee! Je weet dat het niet goed voor je is, het zal gedaan zijn met de rust die je nu ervaart.’
En met haar armen kruislings voor haar lichaam, allebei haar borsten troostend omvat door haar handen, nam ze zich voor geen verhalen meer te lezen, want daar was het allemaal weer mee begonnen. Noem het naïef, noem het onbedachtzaam, maar ze had het niet aan zien komen. Ze had serieus gedacht dat deze verlangens achter haar lagen en daarom zou zo’n verhaal lezen geen kwaad kunnen. Mis!
Ze nam haar tepels tussen duim en wijsvinger, verlangend kneep ze zachtjes. Weinig had ze nodig om opnieuw overspoeld te worden door een golf van verlangen. Tranen sprongen in haar ogen. Niet van de pijn, maar van de diepte van het verlangen, van de verwarring die dat met zich meebracht, van de angst zich weer kwetsbaar op te moeten stellen en voor de teleurstellingen die vroeg of laat toch weer zullen komen en de pijn die dat met zich meebracht.
Nee, ze zou er niet aan toegeven. Het was maar goed dat ze bijna op vakantie ging.
Nog tien dagen en dan stapte ze in het vliegtuig, op weg naar Thailand om daar een maand te blijven. Daar zou ze zich op richten, want ze had nog bijna niets aan voorbereidingen getroffen. Haar vliegticket was geboekt, maar daar was alles wel mee gezegd. Ze verheugde zich er al tijden op. Een maand zich onderdompelen in een andere cultuur, niets te hoeven, behalve lief zijn voor zichzelf. Na die tijd een nieuwe baan, een nieuwe uitdaging, waar ze zelfs haar vioolles al voor had stopgezet. Zie je, ze had helemaal geen tijd en ruimte voor die SM-onzin. Ze zou uit bed stappen, douchen, aankleden en zich verder gaan voorbereiden op haar reis. Duidelijk.
Maar haar handen trokken nieuwe lijntjes. Langzaam en licht gingen die over de zachte huid van haar borsten, over haar harde tepels, over haar navel tot ze aankwamen bij haar intieme plekje. Ze zag zich in gedachten over de knie liggen, kwetsbaar en open, afwachtend en verlangend naar zijn handen. Zich afvragend of ze het wel vol zou houden wanneer hij van start zou gaan.
Zijn handen die haar wilde krullen bij elkaar bonden en met een hand stevig vasthield, zijn andere hand die haar billen tergend langzaam verkende. Totdat zijn hand de dans op haar billen begon. Ze spartelde en huilde, wilde ontsnappen aan die hand, voelde zich klein…
Maar ook o zo geil. O wonderlijke tegenstrijdigheid!
Haar vingers vonden haar spleetje en haar knopje. Met haar andere hand trok ze haar huid strak en haar lipjes uit elkaar. Ze zou zichzelf zo heel snel klaar kunnen vingeren.
Maar opeens waren daar die ogen weer, die op haar neerkeken. Streng stonden ze nu! Misschien wilde hij dat ze hem aankeek, terwijl ze zich vingerde. Ze voelde zich kleiner worden, terwijl ze onder de dekens lag. Ze sloeg haar ogen neer, maar deed ze gauw weer open, staarde in de verte in zijn ogen, die nu goedkeurend en intens in de hare keken. Ze versnelde haar tempo, verlangend naar zijn liefkozingen en trots.
Er leek zich iets te veranderen in zijn blik. ‘Waarom zo beschaamd, meisje?’ leek hij te vragen. En wild sloeg ze haar warme dekbed van zich af, spreidde haar benen nog iets verder. Tilde haar billen iets omhoog, alsof ze zeggen wilde: Ik ben van jou. Zijn ogen gingen over haar lichaam, leken haar te taxeren. Haar tepels verstijfden en ze voelde zich week worden van binnen. Ze volgde zijn blik met haar handen, over haar borsten, over haar platte buik. Kraste met haar nagels over haar dijen, zocht in zijn ogen naar zijn goedkeuring. Haar handen volgden zijn koers.
Maar daar vertraagden haar handen alweer, want stel dat hij wilde dat ze geluid maakte! Dat kon ze niet hoor! Dat vond ze zo nep, en ze was tenslotte geen pornoactrice. Hij kon de aarzeling van haar gezicht lezen en ze voelde zijn teleurstelling. Of was ze vooral teleurgesteld in zichzelf? Dat daar toch die aarzeling weer was? Even stopte ze en kneep zichzelf venijnig in haar tepel, waardoor haar een zachte kreun ontsnapte.
In zijn ogen las ze nu een belofte, een belofte dat hij nog lang niet klaar was met haar. Haar vingers vonden haar knopje weer en al snel naderde ze haar hoogtepunt, want nu had ze zijn goedkeuring. Haar lichaam schokte, ze sloeg met haar hoofd heen en weer en onwillekeurig kreunde ze zacht.
Opnieuw zocht ze de blik van haar Meester en even zag ze een fonkeling van goedkeuring in zijn ogen. Daarna vervaagde het beeld en langzaam keerde ze terug in de realiteit. Ze legde opnieuw haar handen om haar borsten. Al was ze nog zo hevig klaargekomen, het verlangen wat in haar brandde was er niets minder om geworden. Het laaide op, warmer en vuriger dan ooit tevoren. Ze bedacht zich dat het weleens een heel andere dag kon worden dan ze zich had voorgenomen. En inderdaad, nog meerdere malen zocht ze naar wegen om de onrust in haarzelf kwijt te raken.
Aan het eind van de dag, waarbij de onrust aanvankelijk alleen maar toenam, wist ze wat haar te doen stond. Ze zou niet meer tegen zichzelf vechten, maar haar gevoelens accepteren. Vroeg of laat zou haar verstand het toch verliezen van haar gevoel en als er iets was waarvan ze hoopte dat ze het de afgelopen jaren had geleerd, was het om zichzelf niet meer te veroordelen. Dus in plaats van haar gevoelens tegen te spreken, zou ze deze gevoelens volgen en herontdekken.
Het beloofde een mooie reis te worden.
|
|
    
de schrijfster
Productief lid
Inlognaam: deschrijfster
Bericht Nummer: 38
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 29 september 2011 - 11:17 pm: |
|
Op reis |
Wauw, mooi verhaal!
Ik wens haar een goede reis...
En persoonlijk vind ik het na een trip erg fijn om weer thuis te komen.
Wie weet herkent ze dat ook 
|
nathiex
Lid
Inlognaam: nathiex
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 03-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 01 oktober 2011 - 06:21 pm: |
|
Knap! |
Ik vind je verhaaltje bijzonder mooi en intens neergeschreven. Die verhaaltjes, ze doen soms meer kwaad dan goed! Dat snappen schrijvers niet! Maar jij hebt er iets leuk over geschreven, die voor een ander ook kwaad kunnen doen!
liefs, nathiex
Leef en laat leven
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 476
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 04 oktober 2011 - 10:37 am: |
|
Puur |
Ik vind deze wel puur eigenlijk. Alsof ie zo uit het hart komt.
Als dat zo is dan staat hier een ongelofelijk persoonlijk verhaal. Zou het niet zo zijn dan heb je je heel mooi ingeleefd.
Zoals altijd zijn het de details die het doen. De niet direct voor het verhaal nodige feitjes die het allemaal juist zo authentiek maken.
Het thema is bekend...... Vrouw wil niet maar voelt wel. Moet ze zich laten gaan? Mag dat? Of wil ze zichzelf blijven? Maar wat is dat dan?
Ik vraag niet om een vervolg. Dat doe ik nooit. Maar ik zou wel graag meer van je lezen.
Zoals ze dan tegenwoordig zeggen: doe eens proberen.
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
denkertje
Lid
Inlognaam: denkertje
Bericht Nummer: 20
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 10 oktober 2011 - 12:04 am: |
|
Bedankt |
Bedankt allemaal voor jullie woorden. Het is best spannend om zo je eerste pennenvruchten hier neer te zetten, dat zullen jullie vast ook wel weten, dus het is erg fijn om wat terug te horen.
De schrijfster: Ik denk dat ze voorlopig nog even onderweg is, voordat ze thuis komt. De reis is nog maar net begonnen namelijk. Maar dat biedt haar wel de gelegenheid te genieten van al het moois dat ze onderweg tegenkomt ;).
Nathiex: ik hoop toch dat mijn verhaaltje iets goed zal doen en niet iets kwaad... Of begrijp ik je nu verkeerd?
Janneman: Nou, wat een vragen he? Maar de belangrijkste vraag is misschien wel of ze zichzelf wil zijn. En dat wil ze vast wel, al heeft ze zo haar twijfels. Maar weglopen voor jezelf, dat houdt uiteindelijk niemand vol. Bovendien ontneem je jezelf dan ook zoveel en maak je het jezelf zo moeilijk. Niet dat het altijd makkelijk is om dichtbij jezelf te blijven, maar het is wel het mooiste. Ik moest het weer even helemaal opnieuw bedenken door je reactie, maar nu ben ik er geloof ik wel.
En wat betreft dat schrijven: een eerste voorwaarde is dat ik dichtbij mezelf blijf, een tweede voorwaarde is tijd... Als die twee me gegeven zijn, dan hoop ik toch dat er zo al reizend nog weleens wat boven komt borrelen...
Nogmaals bedankt allemaal,
Liefs,
denkertje
Vrijheid in gebondenheid
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?