| Gepost op dinsdag 26 april 2011 - 08:44 pm: | 
|
| Veertien knijpertjes  
Het Safarov fonds - Hoofdstuk XIV / Op Marecs zolder beleeft Vanja de schrik van haar leven...
Vanja gebruikte de kleine sleutel die ze altijd bij zich droeg en opende het hangslot aan de deur die naar Marecs zolder leidde. Door een smal rechthoekig vensterraampje viel een fijne straal maanlicht naar binnen. Veel te weinig licht om zo een grote ruimte mee te verlichten. Op de tast zocht Vanja naar de lichtschakelaar. Pas na een minuut zoeken, vond ze het verduivelde ding en ze knipte het licht aan. Het peertje in de nok van het lage puntdak was een spaarlamp en het duurde even voor de langwerpige goed geïsoleerde zolder helemaal verlicht werd.
Er was niets veranderd sinds haar laatste bezoekje hier, dacht Vanja. Ze wierp een blik op de drie zware houten balken, waar vijf lange dunne kettingen aan hingen. Aan het uiteinde van elke ketting zat een ijzeren boei, vier kleine voor rond haar polsen en enkels, en één grotere voor rond haar hals.
Ergens achter haar klonk het kraken van de treden. Dat moest Marec zijn, hij was op komst en besteeg de trap naar de zolder. Vanja luisterde naar zijn voetstappen en een bekend gevoel van opwinding doorstroomde haar hele wezen. Met bonkend hart haastte ze zich naar het centrale punt tussen de drie massieve balken. Marec kon haar niet zien, dus profiteerde ze er van om haar borsten te ondersteunen met haar handen. Op die manier vermeed ze dat de lussen van haar tepeltouwtjes zich strakker spanden rond haar ingesnoerde tepels.
“Mmmh, ik zie dat je al weet waar je moet staan, Herpoels,” zei Marec met iets van trots in zijn warme stem. Hij ontdeed zich van zijn smokingjasje en hing het nonchalant aan een haakje in de muur, zodat hij in hemdsmouwen voor haar stond. “Misschien wil je ook zo vriendelijk zijn om jezelf te boeien?”
“Jazeker, Meester.”
Vanja reikte voorzichtig naar de ketting links van haar en begon die naar zich toe te trekken. Ze klikte die rond haar linkerpols, boog zich lichtjes kreunend voorover en deed hetzelfde met de linkse voetboei. Haar lichaam buigen of strekken was erg pijnlijk, want dan spanden de lussen rond haar afgeklemde naar voren priemende tepels zich aan.
“Je doet het prima, meid,” prees Marec glimlachend. “Nu de rechterkant nog.”
Vanja knikte hem toe en zonder één spier van haar gezicht te vertrekken, deed ze wat hij haar had opgedragen. Ze probeerde aan iets anders te denken dan aan de pijnscheuten in haar tepels en concentreerde zich op de kettingen en boeien, maar ook op datgene wat haar nieuwsgierigheid had geprikkeld. Marec hield een doosje in zijn handen. Het was vast een van die ongeopende pretdoosjes uit het badkamerkastje, dacht ze. Marec had die klaargezet als verrassingspakketjes om haar eenzame avonden mee te vullen tijdens zijn zakenreis naar Trasimeno.
“Ik ben klaar, Meester,” zei ze, zich moeizaam oprichtend. “Alleen de halsboei, dat lukt me niet. Die zit te hoog.”
Marec maakte een wegwerpbeweging met zijn hand.
“Laat maar. Die halsboei hebben we niet nodig vandaag. Het belangrijkste is dat jij je lange benen mooi wijd uit elkaar spreidt.”
Vanja opende haar benen en plaatste haar voeten zo ver mogelijk uit elkaar. Haar ogen volgden Marec, die links en rechts de vier ijzeren kettingen begon aan te spannen. Eerst de twee ketenen die haar zouden beletten om haar benen te sluiten en vervolgens die rond haar polsen. Op die manier werden Vanja’s armen aan weerszijden van haar lichaam omhoog getakeld, tot ze een rechte lijn volgden met haar schouders.
“Hoe voelt dat, Herpoels?”
Vanja sperde haar ogen open. Ze kreeg bijna geen adem van opwinding. Haar hart klopte in haar keel en haar onderbuik stond in brand. Een gestage warme stroom vocht stroomde uit haar binnenste in het kruis van de minuscule blauwe string.
“Zalig, Meester,” flapte ze eruit. “En ongelofelijk geil! Ik voel me volkomen weerloos en aan uw genade overgeleverd. Niet dat ik op genade hoop, Meester, want ik verdien geen medelijden. Ik wil u nooit meer teleurstellen. Ik ben niet bang en ik bedank u nu al voor elke straf, die u mij wilt geven.”
Marec lachte hardop. Een warme oprechte lach, die in de hele zolder werd weerkaatst.
“Dat is heel dapper van je,” verklaarde hij kalmpjes. “Maar als je wat minder dapper was en wat meer naar me luisterde, zou je hier nu niet staan. Dit wordt geen fijne avond voor jou, geil sletje van me. O nee, vannacht zal je weten hoe ver je kunt gaan. En hoe veel je kunt verdragen voor je mij om genade smeekt.”
Vanja slikte.
“Dank u, Meester,” was alles wat ze antwoordde op Marecs dreigementen. Ze hield haar adem in en voelde de spanning door haar lichaam razen toen hij het doosje dat hij bij zich droeg tevoorschijn haalde.
“Knijpertjes,” zei hij, met een wolfachtige grijns op zijn knappe gezicht. “Veertien knijpers in het doosje met nummer veertien. Die waren bedoeld voor de laatste nacht van mijn afwezigheid, maar kijk, nu komen ze alsnog van pas.”
Vanja keek naar de zwarte knijpers in het doosje. Ze zagen er uit als gewone wasknijpers, maar er zat een laagje stof overheen getrokken. Fluweel of zoiets. Ze dacht dat Marec meteen zou beginnen met het aanbrengen van de knijpertjes, maar dat deed hij niet. Iets in de manier waarop hij naar haar lichaam stond te staren, liet haar vermoeden dat hij nog andere plannen met haar had.
“Je moest jezelf eens kunnen zien, Herpoels,” zei hij opeens. Hij likte zijn lippen en wreef over zijn gladgeschoren kin. “Hoe kan een man aan zoiets moois weerstaan?”
“U… euh… u hoeft toch niet aan mij te weerstaan, Meester?”
“O nee?”
Vanja schudde haar hoofd.
“Ik ben van u, Meester, van u om mee te doen wat u maar wilt. En ik ben gereed om u te ontvangen ook. Voel maar tussen mijn benen, voel eens hoe nat ik ben, Meester, toe? O, weersta niet aan mij, want ik zie dat u naar mij verlangt. Ik zie het aan die grote zwelling in uw broek. Neem mij toch, gebruik mijn natte kutje, Meester? Ik sta helemaal voor u open. Helemaal, Meester!”
Marec lachte haar toe en begon zijn gulp open te ritsen. Zijn hand verdween in de opening en hij haalde zijn penis tevoorschijn. Die was groot en hard.
“Ik geloof dat je gelijk hebt, wellustig teefje dat je bent,” zei hij grijnzend, terwijl hij haar zijn erectie voorhield. “Groot gelijk.”
“Alstublieft, Meester, steek hem in mij,” smeekte Vanja hartstochtelijk. “Neem me, stoot in me en vul me helemaal met uw mooie grote penis. Duw hem tegen mijn klit en gun uzelf dat pleziertje, Meester, toe? Gun het uw pik, want ik zie dat hij naar mijn kutje smacht. Het is er warm en glad en glibberig. Waarom schuift u hem niet tussen mijn hunkerende schaamlipjes, Meester? Voel maar hoe mals en warm ze zijn, het is de perfecte plaats om uw lekkere lul tussen te stoppen.”
Marec hief een hand op en gaf haar een teken dat maar op één manier geïnterpreteerd kon worden. Hij wilde dat ze haar mond hield.
“Ben je stil nu?”
Vanja knikte. Zwijgend.
“Goed,” zei Marec op een berispend toontje. “Dat werd tijd.”
Hij liep om Vanja heen en ging achter haar staan. Zijn vingers kromden zich rond het elastiek van haar string.
“Dat natte vodje hebben we niet meer nodig,” zei hij, en gaf een harde ruk.
“Hhhggg,” kreunde Vanja geschrokken. Haar borsten wipten op en een pijnscheut vlamde door haar tepels. Ze kreeg de tijd niet om na te denken en voelde de string doormidden scheuren. Marec trok het fijne stukje lingerie gewoon kapot en rukte het van haar heup. Binnen twee tellen voelde ze zijn grote sterke handen op haar blote achterste. Hij kneep in het malse weelderige vlees van haar trillende kont en spreidde haar billen uit elkaar. Daar voelde ze de dikke bolle top van zijn penis al tussen haar benen. Ongecontroleerd wiebelend, nog niet gericht, maar met de gladde eikel lukraak tikkend tegen haar natte schaamlippen en haar super gevoelige clitoris. Hij ging haar langs achteren nemen, dacht ze, want hij bleef achter haar staan en legde zijn armen rond haar heupen, bewoog die strelend naar binnen toe. Zijn vingers woelden door het dunne vachtje van schaamhaar dat haar venusheuvel bedekte. Vanja spande haar spieren en bereidde zich voor op de penetratie. Toen die kwam, voelde haar kutje vloeibaar aan en ze slokte Marecs lange stotende lul helemaal op.
“Oooooh! Ah! Mmmh,” kreunde Vanja, of was het kermen wat ze deed? Ze wist het zelf niet en verloor zich compleet toen hij zijn lange harde pik keer op keer diep in haar naar binnen stootte. Het voelde fantastisch.
“O! Ah! Ai! Oooooh!”
Haar lichaam schokte Vanja kreunde van pijn en geilheid tegelijkertijd. Ze kwam klaar en de natte soppende geluiden van haar kutje klonken zo opzwepend, dat ze niet lang daarna een tweede hoogtepunt bereikte. Zo dierlijk had Marec haar nog nooit geneukt en het voelde ontzettend geil en anders, en heviger!
Maar dan, zomaar opeens, trok hij zich uit haar terug. Ze voelde zijn erectie naar buiten glijden en tussen haar natte lipjes door glippen. Was hij gekomen? Ze had het alleszins niet gevoeld. Wat ze wel voelde, waren Marecs handen op haar billen.
“Je hebt een heerlijke kont en een nog lekkerder kutje, Herpoels,” zei hij lijzig. Hij sprak nu als haar Meester. “Ik zou bijna vergeten dat we hier zijn om jou te straffen voor je ongehoorzaamheid en je gebrek aan respect. Dat was een fantastisch leuk opwarmertje, maar ik heb nog veertien knijpers en die moeten geplaatst worden.”
Vanja hoorde het rinkelen van de gesp van Marecs riem en het geluid van de ritssluiting van zijn gulp die dicht geritst werd. De eikenhouten planken van de oude zoldervloer kraakten onder zijn voeten. Marec glipte soepel onder haar gestrekte en vastgeketende linkerarm door en kwam grijnzend voor haar staan.
“Pijn en genot, zulke straffen deel ik graag uit, Herpoels,” zei hij mijmerend. “En? Was het fijn?”
“Ja, Meester. Dank u, Meester!”
Vanja keek hem afwachtend aan. Ze had een droge mond en snakte naar een glas water. Ze zag hoe hij zich bukte om haar aan flarden gerukte string op te rapen. Hij keek haar glimlachend aan, knipoogde, bracht de string naar zijn neus en snoof de geur van haar lekkende kutje op.
“Je ruikt heerlijk, geil sletje van me.”
Vanja glimlachte terug.
“Dank u, Meester.”
Marec stopte de string in de rechterzak van zijn kostuumbroek en boog zich dichter naar Vanja toe om de lussen rond haar opgezwollen tepels los te maken. Voorzichtig verwijderde hij het martelkoordje van achter haar nek, zodat Vanja’s borsten omlaag zakten en opnieuw vrij konden bewegen. Hij hoorde hoe ze een luide, gelukzalige zucht slaakte.
“Dat voelt als een verlossing, zeker?”
Vanja knikte.
“Verheug je niet te veel, meid,” zei Marec op een dreigende toon. “De verlichting die je nu voelt is maar tijdelijk. Ik heb hier veertien knijpertjes, weet je nog?”
Ze sloeg haar blik neer. Natuurlijk, wat had ze nou gedacht? Alsof hij haar tepels zou ontzien met die knijpers van hem.
“Kop op, Herpoels,” zei Marec spottend. “Je bent ongehoorzaam geweest en je hebt je als een hondsdolle teef gedragen. Je schopt naar mijn klanten, je zuipt wijn achter mijn rug en je hangt met je hoofd boven mijn marmeren toiletpot. Je verdient een strenge aanpak, of denk je daar anders over?”
“Nee, Meester. U hebt gelijk.”
Marec knikte haar streng toe. Het topje van zijn wijsvinger aaide speels heen en weer over Vanja’s rechtertepel. De linkertepel kreeg een gelijkaardige behandeling. Ze waren op hun langst en wezen naar voren, als twee speentjes zo dik. Marec had ze altijd al prachtig gevonden en hij zei dat ook.
“Dank u, Meester,” fluisterde Vanja. Haar stem klonk een beetje hees, want Marecs gefriemel wond haar op. Het bloed klopte alweer in haar klit. Het bleef ook niet bij friemelen alleen, want hij begon haar zachtjes te likken, haar tepels strelend met het puntje van zijn tong. Het verzachtte de pijn en wat voelde het lekker! Ze begon stilletjes te kreunen van puur genot. Haar tepels hadden nog nooit zó gevoelig aangevoeld. Vanja moest een vloek onderdrukken toen hij zijn hoofd optilde en ophield met likken. Nee, dacht ze, niet stoppen! O, alsjeblieft, niet stoppen.
Marec hoorde haar stille smeekbeden niet en als hij ze al had gehoord, zou hij er nog geen gevolg aan hebben gegeven. Hij ging op een afstandje naar haar staan kijken, naar die sexy vrouw, waar hij zo veel van hield.
Warrige zwarte haren omkransten haar knappe getaande gezichtje. Vanja. Zijn slavin. Man, wat bood ze een opwindende aanblik. Naakt, wijdbeens en met gestrekte armen vastgeketend tussen de zware eiken balken van zijn speelzolder. Haar ogen keken hem smachtend aan, haar zware borsten rezen en daalden op het ritme van haar ademhaling en haar zwartbehaarde kutje glinsterde van het geil dat haar binnenste uitscheidde. Marec ademde door zijn neus en keek nog lager dan het gitzwarte vachtje tussen Vanja’s dijen. Ze was behoorlijk opgewonden, het geile ding. Haar binnenste schaamlippen puilden naar buiten, donkerroze, dik en glanzend van haar sappen. Laat ik daar maar mee beginnen, dacht Marec inwendig grijnzend.
Vanja zag waar hij naar keek en de schrik sloeg haar om het hart. Ze kon zien hoe hij een van de zwarte fluwelen knijpers uit het doosje haalde.
“Eens kijken uit wat voor hout jij echt gesneden bent, Herpoels,” mompelde hij, met een blik op haar angstige gezichtsuitdrukking.
“Hhhggg! Hhhggg!”
Marec genoot. Het gekerm en gekreun van Vanja wond hem vreselijk op. Al van bij de eerste twee knijpers die hij plaatste, kon Marec horen hoe Vanja’s ademhaling stokte. Haar buikspieren spanden zich en uit de poriën van haar naakte zongebruinde lijf parelden zweetdruppeltjes. Hij had zijn impuls gevolgd en hij was met haar natglimmende kutje begonnen. Hij plaatste voorzichtig vier knijpertjes op de naar buiten puilende schaamlippen van zijn gestrafte slavin. Twee knijpers per schaamlip.
“Shit! Au! Jeezes,” vloekte Vanja hardop.
“Doet het zo veel pijn?” Marec keek haar vragend aan. “Ik dacht dat jij dit wel aankon, Herpoels.”
“Het gaat wel,” antwoordde Vanja. “Alleen in het begin is het schrikken, Meester. Eenmaal die knijpers er op zitten, wordt het snel minder erg.”
Ze had die woorden nog niet goed uitgesproken of er volgden al twee tikken tegen de bungelende knijpertjes. Marec liet ze heen en weer zwaaien en ze maakten een gedempt klikkend geluidje wanneer ze tegen elkaar aan tikten. Wauw, dat was een geil gevoel, dacht Vanja, maar die gedachte sprak ze niet uit.
“Zo erg zal het wel niet zijn, nee,” stelde Marec vast. Hij wees naar de opening van haar geslacht, waar dikke witachtige druppels uit opwelden. “Je bevuilt mijn knijpers met je geil, jij sletterig teefje! Hoe is het mogelijk?”
Vanja vloekte inwendig. Shit, hij had het gezien. Niets ontging hem, nou, toch niet als het daar op aankwam.
“Sorry, Meester,” fluisterde ze. “Ik doe het niet met opzet, echt niet! Het voelt zo ongelofelijk geil om zo door u gestraft te worden. Vergeef mij, Meester? Alsjeblieft?”
“Jou vergeven?” Marec snoof honend. “Het feit dat ik je straf, is al vergiffenis genoeg, ongehoorzame slet dat je bent.”
Vanja zei niets, wat viel er te zeggen? Hij had gelijk. Daar en dan besloot ze om de rest van haar straf lijdzaam te ondergaan. Zonder smeken en zonder jammeren. Hem om vergiffenis vragen zou er ook niet meer bij zijn. Nee, ze wilde graag dat hij trots op haar zou zijn. Dus gaf ze geen kik toen Marec haar lange harde tepels elk van een knijper voorzag. Haar ogen traanden van de pijn, maar er kwam geen geluid over haar lippen.
“Bravo, mijn lieve schat,” prees Marec. “Je lijkt je tweede adem gevonden te hebben. Ik vraag me af hoe je het er met een andere meester vanaf zou gebracht hebben? Niet dat ik dat risico liep, maar toch.”
Die uitspraak prikkelde Vanja’s nieuwsgierigheid. Ze beet op haar tanden, terwijl Marec knijpers aanbracht op het zachte vlees in haar oksels.
“Wat is er, Herpoels? Dacht je nu echt dat ik je aan een andere man zou uitlenen?”
“Euh… j… ja, Meester,” antwoordde ze stotterend. “U kon toch niet weten wie van uw gasten het hoogste bedrag zou noteren?”
Marec schoot in de lach.
“O, jawel. Dat wist ik wel.”
“Maar… maar hoe dan?”
Marec grijnsde samenzweerderig en plaatste een knijper op haar rechteroorlelletje. En op het linkse.
“De schenking van het Safarov fonds voor het onderzoek was hoog genoeg.” Hij zag de nieuwsgierige blik in haar ogen. “Wil je weten hoe hoog?”
Vanja knikte langzaam van ja.
“Vijfentwintig,” zei Marec.
Vanja knipperde met haar oogleden.
“Vijfentwintighonderd, Meester?”
“Nee. Duizend.”
“Wat? Vijfentwintigduizend euro? Voor mij?”
Marec hield zijn hand onder Vanja’s kin en tilde haar gezicht omhoog. Zijn blik was streng en vol onuitgesproken verwijten.
“Je begeeft je op gevaarlijk terrein, sletje van me,” fluisterde hij. “Als ik niet beter wist, zou ik denken dat je mijn goede smaak in twijfel trekt.”
“Sorry, Meester,” zei Vanja snel. “Dat was zeker niet mijn bedoeling! Die fout zou ik nooit een tweede keer maken.”
Marecs oogleden vernauwden zich en ze beefde onder zijn onderzoekende blik. Oef, hij geloofde haar leugentje, dacht ze, want hij werd niet bozer dan hij al was. Daarna begon hij nog meer knijpertjes te plaatsen. Dat deed hij vooral op de zachtste, meest gevoelige delen van haar lichaam, op die plekjes waar er voldoende vlees en huid zat om de knijpers op hun plaats te houden. Soms huilde ze bijna van de pijn, ander keren huiverde ze van genot onder zijn geile folterende aanrakingen.
Nadat hij de op één na laatste knijper had aangebracht, bekeek Marec haar van op een afstandje. Zijn ogen keken naar haar gezicht en dan lager, naar haar zware borsten.
“Perfect. Maar mag ik je nog één ding vragen, Herpoels?”
“Ja, Meester.”
Marecs stem klonk oprecht nieuwsgierig toen hij haar vroeg of er mannen waren geweest, die een speciale interesse in haar hadden getoond.
“Toen ik als muis verkleed rondliep, bedoelt u? Vanavond?”
“Ja, Vanja. Dat bedoel ik.”
Ze fronste.
“Er was er eentje, ja. Een niet onknappe man alleen aan een tafeltje. Lichtjes kalend en mooi strak in het pak. Hij vergeleek me met zijn ex-vrouw en stelde zich zelfs aan me voor. Geert heette hij, geloof ik.”
“Geert? Geert hoe?”
“Dat weet ik niet meer, Meester. Iets met Beke er in, denk ik.”
“Geert Van Averbeke?”
Vanja knikte.
“Nu u het zegt, ja. Zo heette hij. Kent u hem, Meester?”
Marec glimlachte geheimzinnig.
“Een chirurg. Je weet ze er wel uit te kiezen, Herpoels. Van Averbeke bulkt van het geld en hij is onlangs gescheiden, dat klopt.”
“Ik… euh… ik wil u niet tegenspreken, Meester, maar hij koos mij. Niet omgekeerd. Ik zou nooit voor iemand anders kiezen dan voor u.”
Marec richtte zijn donkere ogen op Vanja.
“En zo hoort het ook,” zei hij op een liefdevolle toon. Maar die toon veranderde toen hij Vanja het laatst overgebleven knijpertje liet zien en zei: “Oké, dan zijn we uitgepraat voor vannacht, mijn stoute sletje. Mond open en tong uitsteken.”
Vanja opende haar mond en stak haar tong uit, precies zoals hij haar gevraagd had. Het knijpertje sloot zich. Au! In haar tong! Dat deed pijn, verdorie. Nee, dat had ze niet verwacht. Met wijd opengesperde ogen volgde ze Marec die naar de deur liep. Ze zag hoe hij iets kleins uit zijn smokingjasje haalde. Iets wat een beetje op een mobieltje leek, maar dan kleiner en niet rechthoekig, eerder vierkant.
“Dit is voor jou,” zei Marec, die het ding in haar rechterhandpalm liet vallen. “Als je op de knop drukt, kan ik je horen. Door de intercom.”
Vanja keek hem vragend aan. Ze kon niet praten met de knijper op haar tong. Ze hoefde ook niets te zeggen, want Marec was nog niet klaar.
“Weet je nog wat het stopwoord was?”
Vanja dacht na. Ja, dat wist ze nog. Miranda, de make-up artieste, die had iets over een stopwoord gezegd. Rood, het stopwoord was rood. Ze knikte Marec toe om aan te geven dat ze zich het juiste woord herinnerde.
“Oké,” zei Marec. “Want als je niet meer kunt of te veel pijn hebt, druk je op die knop. Dan duw je die knijper van je tong en je zegt het stopwoord. Dan kom ik je ophalen. Is dat begrepen, Herpoels?”
Vanja knikte.
“Je hoeft niets te bewijzen, Vanja. Niet aan mij en niet aan jezelf. Dus ontdek je grens en druk op de knop als je niet meer kunt. Jij bepaalt hoe veel straf je denkt dat je aankunt en verdient.”
Vanja rolde met haar ogen en knikte opnieuw. Ze klemde haar vingers stevig rond het toestelletje met de knop. Ze zou haar Meester niet teleurstellen, haar Meester die glimlachend voor haar kwam staan en een zoentje op haar voorhoofd drukte. Met opgeheven hoofd bleef ze naar hem staan kijken terwijl hij de zolder verliet. Hij knipte het licht uit en liet haar in het donker achter. De treden van de antieke zoldertrap kraakten onder zijn voetstappen.
Daarna werd het stil en Vanja hoorde enkel nog het kloppen van haar hart en het ruisende geluid haar eigen ademhaling. Vol goede moed begon ze aan haar straftijd, maar een twintigtal minuten later liep het helemaal mis. In een moment van onoplettendheid verloor Vanja haar concentratie én haar grip op het intercom ding met de knop. Het glipte van tussen haar vingers. Tot overmaat van ramp landde het stomme toestelletje onzacht op de wreef van haar voet, waardoor het nog verder weg sprong.
Vanja gebruikte haar tanden en duwde de knijper die op haar tong zat voorzichtig uit haar mond. Ook die landde op de vloer tussen haar gespreide benen. Ze vloekte hardop. Shit! Fuck! Shit! Haar maag kromp samen en de knijpertjes overal op haar lichaam begonnen opeens vreselijk veel pijn te doen. Kalm blijven, Vanja! Nee, het lukte haar niet om kalm te blijven. Een gevoel van paniek raasde door haar heen. Het was vast al voorbij middernacht… Wat als Marec in slaap was gevallen en er op vertrouwde dat het geluid van de intercom hem toch wel zou wekken? Mijn god, stel dat ze hier de hele nacht… Nee, zo mocht ze niet denken. Ze zoog haar longen vol en begon te schreeuwen.
“Marec! Hé, Marec! Help, Marec! Marec!”
Marec was naar zijn privé vertrekken teruggekeerd om zich uit te kleden. Na een kattenwasje had hij zijn tanden gepoetst, een zwarte zijden pyjama aangetrokken en nu lag hij wat uit te rusten op zijn bed. De televisie stond aan, maar er was niets interessants te zien. Zo nu en dan wierp hij een schuine blik op de intercom. Die bleef echter stil.
“Herpoels, verdomme,” mompelde hij, op zijn wekker kijkend. Het was al kwart over één en ze had nog altijd niet op die knop gedrukt. Waarom drukte ze niet op die knop? Hij had nooit gedacht dat ze het langer dan een half uur zou uithouden. Hij richtte zich op en liet zich soepel van het bed glijden. Vijfenvijftig minuten, dat was lang genoeg, dacht hij bij zichzelf. Hij verliet de slaapkamer, liep door de woonkamer en opende de deur naar de gang. Achteraan in de gang hoorde hij haar stem. Vanja. Ze riep zijn naam, hem steeds herhalend. Marec! Marec! Ze schreeuwde haar longen uit haar lijf.
Met grote sprongen stormde Marec door de gang. Hij haastte zich de trap op, gooide de deur van de zolderkamer open en knipte het licht aan.
“Marec!” Haar stem klonk hees en zo ruw als schuurpapier. Ze huilde. “Oh, Marec… Ik heb het laten vallen, Marec. Ik… op… op de v…v…vloer. Ik…”
In een wip was hij tot bij haar om de knijpers van haar lichaam te verwijderen. Ze vlogen in het rond en landden overal om hen heen op de eikenhouten planken.
“Rustig maar,” suste hij, door haar haren aaiend. “Ik ben hier, liefje. Heb je veel pijn?”
Ze snikte luid.
“N… nee, en ja, een beetje, ik… ik p… panikeerde,” stamelde ze tussen haar tranen door. “Dat… dat stomme ding glipte uit mijn vingers.”
Marec knikte en gaf haar een kus op haar mond. Hij vierde de kettingen die haar ledematen uit elkaar gespreid hielden en klikte de boeien rond haar polsen en enkels los. Vanja haalde diep adem en probeerde haar kalmte te herwinnen.
“Kom hier, dwaas meisje,” hoorde ze Marec fluisteren, en ze gaf zich gewillig over aan zijn omhelzing. Zijn sterke armen sloten zich onder haar oksels en billen, en ze zweefde door het luchtledige. Ze sloot haar ogen en liet zich meevoeren door haar Meester. En het kon haar niet verdommen waar hij haar naartoe bracht, als ze maar bij hem mocht zijn.
Vijf minuutjes later, in de badkamer van Marecs privé residentie, kon Vanja er al mee lachen. Het was ook zo onnozel allemaal. Ze poetste haar tanden en keek naar Marecs gezicht in de spiegel. Hij stond achter haar, met zijn grote handen rond haar naakte heupen. Zijn kin rustte op haar rechterschouder en de pretlichtjes in zijn bijna zwarte ogen logen er niet om. Hij genoot zichtbaar van het feit dat ze de hele zaak al kon relativeren.
“Verdorie, Herpoels,” fluisterde hij, dicht bij haar oor. “Ik wist niet dat jij zo hard kon schreeuwen. Het is een wonder dat de buren het noodnummer niet gebeld hebben.”
“Mmmh…,” mompelde ze terug, met haar tandenborstel in haar mond. Haar ogen schitterden, want Vanja voelde hoe de handen van haar Meester in beweging kwamen. Hij streelde haar billen en benen en beet plagerig in haar oorlelletje.
“Ik dacht dat je misschien in slaap zou vallen,” zei ze pruilend. “Niet dat ik zo veel pijn had of zo, maar ik panikeerde toen ik dat dingetje met de knop liet vallen. Zo ben ik normaal niet… zo paniekerig.”
Marec grinnikte.
“Hah! En ik maar denken dat je berouwvol was en dat jij jezelf een flinke straf wilde opleggen.”
Vanja sperde haar ogen wijd open.
“Hé, dat wilde ik ook, Meester. Echt waar!”
“Ik weet het, sletje van me.” Marecs armen sloten zich rond haar buik, onder haar blote borsten. “Ik twijfel niet aan jouw boetvaardigheid.”
“Je plaagt me, Meester.”
Marec knikte. Hij trok haar naar links en draaide haar in zijn armen, zodat hij haar recht kon aankijken. Vanja keek naar hem op, met hunkerende ogen en halfopen lippen. Wachtend op zijn kussen, zijn adem, zijn tong. En natuurlijk kuste hij haar. De lange tongzoen die volgde, benam haar de adem. Haar hart bonkte als gek, haar tepels werden harder en haar onderbuik gloeide.
Marec maakte zich van haar los.
“Kom naar bed,” zei hij glimlachend. “Ik heb iets wat je pijn een beetje zal verzachten. En het doet meer dan verzachten alleen.”
Vanja fronste vragend haar wenkbrauwen.
“Wat dan, Meester?”
“Nertsolie,” antwoordde hij. “Het is eigenlijk voor zuigelingen bestemd, maar voor extreem geile slavinnetjes kan je het ook gebruiken.”
“Dan zal het op mij zijn effect niet missen, Meester.” Vanja giechelde. “Ik ben er helemaal klaar voor. Mijn tepels, mijn klit en mijn lipjes gloeien nog van die knijpers, en toch verlangen ze al opnieuw naar uw strelingen en naar uw mooie stijve pik. Diep stotend in mijn natte kutje, Meester. Oh! Man, ik ben zo geil als boter.”
Marec lachte hardop.
“Dat zal de ontlading wel zijn, van al die spanning van daarnet,” zei hij, en hij troonde Vanja meer naar het grote bed in de slaapkamer. Daar gaf hij haar het bevel om er ruggelings op te gaan liggen.
“Gewoon lekker ontspannen,” zei hij rustig. “Nee, geen show en geen geile poses. Dat is beter zo, ja. Armen naast het lichaam, spieren lekker los en stilletjes blijven liggen.”
Vanja ontspande haar lichaam op het bed.
“Goed zo, Meester?”, vroeg ze, naar hem opkijkend.
“Ja. Heel goed.”
Marec nam de nertsolie. Hij schroefde de plastic dop van het glazen flesje en hield het boven Vanja’s linkerborst.
“Mmmh… Ooooh,” kreunde Vanja. De koud aanvoelende olie druppelde op haar lange harde tepel. Eerst de linkse, dan de rechtse. Wauw, dat voelde lekker fris. Als een weldadige verlichting na al de folteringen van die avond. Als er één ding was, wat Marec niet had ontzien, dan waren het wel haar tepels, dacht Vanja. Maar ze wist hoe dol hij was op de aanblik van die bloeiende knopjes, vooral wanneer ze langer werden en zich oprichtten, zoals nu.
“Oh! Mmmh!” Vanja kreunde en kermde tegelijkertijd. “O, Meester… Ah! Ooooow…”
Marec zei niets, hij glimlachte alleen maar en wreef de nertsolie uit over de harde punten van haar borsten. Zijn vingers beschreven kringetjes rond de zachte roze tepelhoven en streken speels langsheen haar glanzende tepels. Minutenlang werden die gestreeld, geaaid en gemasseerd.
“O, Meester,” fluisterde Vanja hees. “U bent zo goed voor mij. Ik verdien u niet, ik verdien uw goedheid niet.”
“Sinds wanneer oordeel jij over zulke dingen? Je bent mijn slavin, Herpoels. Jouw naakte kronkelende lijf is mijn eigendom. Je hebt er zelf niets over te zeggen. Dus laat mij maar beslissen of je mij verdient of niet,” antwoordde Marec berispend.
“J… Ja, Meester. Natuurlijk.”
Hij knikte.
“Zwijg nu en laat me genieten.”
Vanja hield haar mond. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op de sensaties die ze voelde. Druppeltjes nertsolie liepen in het kuiltje van haar navel, op haar venusheuvel en lager. Ze huiverde van genot. O, ja… recht op haar klitje! Op haar schaamlippen en langs haar perineum in haar bilspleet, helemaal tot bij haar kontgaatje. En dan, opeens, waren daar zijn vingers. Strelend, zachtjes knijpend en penetrerend. Jeezes, ze verloor haar verstand. Die man maakte haar gek! Compleet van de wereld begon ze te kreunen. Ze voelde haar ademhaling versnellen en het bloed klopte tussen haar benen. Terwijl ze het eerste orgasme door haar lendenen voelde razen, opende Vanja haar ogen.
“O god! O! Ooooh! Ah! Oh!”
Marec grijnsde, ze zag hem naar haar kijken met zijn witte tanden bloot. Toen ze naar zijn kruis keek, zag dat zijn wijde pyjamabroek helemaal naar voren bolde. Als een grote tent in zwarte zijde.
“Meester,” fluisterde ze hijgend, terwijl haar hand langs zijn been omhoog gleed. Haar vingertoppen aaiden over de plek, waar Marecs eikel zich onder de stof aftekende. Ze streelde die, verkennend en heel zacht. Hij hield van heel zacht, dat wist ze, zeker wat zijn gevoeligste plekje betrof.
“Wat is er, Herpoels? Je wilt me iets vragen, toch?”
Ze knikte.
“Mag ik, Meester? Hem zien? Hem aanraken?”
“Ja.”
Vanja begon zich voorzichtig op te richten op het bed. Nu had ze haar beide handen vrij om Marec van zijn wijde pyjamabroek te verlossen. Langzaam schoof ze het elastiek naar omlaag, zodat zijn penis tevoorschijn sprong. Groot en hard stond die voor zijn buik, met de voorhuid naar achteren getrokken en de dikke bolronde eikel ontbloot.
“Mag ik de nertsolie even, Meester?”, vroeg ze met een klein stemmetje.
Marec drukte het glazen flesje in haar hand. Hij fronste een zwarte wenkbrauw en zijn ogen keken naar Vanja, die het dopje er af schroefde en het flesje boven zijn erectie hield. De nertsolie druppelde traag op zijn eikel en veroorzaakte een sensationeel gevoel. Het glibberige goedje vloeide langzaam over zijn kloppende, strakgespannen eikel, tot Vanja haar slanke vingertjes er rond sloot.
“Mmmh, H… Herpoels, wat doe je toch allemaal,” zei hij vragend en kreunend van genot, want ze was begonnen met het zachtjes uitwrijven van de nertsolie. Ze had een flinke hoeveelheid gebruikt, zijn hele penis glansde er van. Haar andere hand, ook glibberig en glad, masseerde zijn ballen. Marec voelde nu overal strelende vingers, maar toen ze het toompje van zijn gevoelige eikel begon te kietelen, kon hij niet meer. Het punt zonder terugkeer naderde zienderogen, maar Vanja, die zich van geen kwaad bewust was, ging onverstoorbaar door met strelen, knijpen en masseren. Tot het onvermijdelijke gebeurde.
“Oei! Oh, shit,” riep ze, met hese stem. Ze had het typische schokken van de schacht gevoeld, maar kon niet meer voorkomen dat Marec klaarkwam. Een dikke straal van zijn witte kleverige zaad belandde op haar handen en polsen. Ze schrok en met grote ogen trok ze haar glibberige handen terug.
“Wat doe je nou? Er komt nog, Herpoels,” bromde Marec.
“Ja? O, sorry, Meester!”
Vanja knipperde met haar oogleden, reikte naar zijn stijve penis en hervatte haar strelingen. En ja, er kwam nog. Dikke druppels zaad parelden uit Marecs eikelgaatje, mooie volle druppels. Ze boog zich naar voren en likte ze op met het puntje van haar tong. De bekende heerlijke smaak van zijn zaad en van de nertsolie vermengden zich in haar mond.
“Ooooh, mijn lieve geile sletje,” fluisterde Marec. Zijn hand woelde door haar dikke zwarte haren en even later trok hij haar dicht tegen zich aan. “God, dat was lekker… Mmmh…”
Vanja kuste zijn sleutelbeen en zijn licht behaarde borst.
“Tevreden, Meester? Heb ik het goed gedaan?”
Hij knikte.
“Gaat het wel, schatje? Je ziet er moe uit.”
“Ja, Meester.” Ze wierp een blik op de digitale display van de wekker. De cijfers 02:06 lichtten rood op. “Jeezes, het is al twee uur voorbij. Over minder dan vijf uur moet ik opstaan. Het is een schooldag morgen.”
|
|
    
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 52
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 27 april 2011 - 09:10 pm: |
|
Berichtje |
Voor wie het interesseert, ik heb een 'proloog' toegevoegd aan het eerste hoofdstuk (Trasimero). Die vertelt over hoe Vanja via een celgenote over het Safarov fonds hoort. Die celgenote heet Tinne Cootmans en zal opnieuw opduiken na het vijftiende hoofdstuk.
Groetjes!
Malach}
|
leergierig
Actief lid
Inlognaam: tuan
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 27 april 2011 - 09:32 pm: |
|
Al hoor je me niet. |
Beste Malach,
Laat ik van deze gelegenheid gebruik maken om je te laten weten dat het me echt interesseert!
Ik lees je verhaal graag en ben altijd verheugd als er weer een deel verschijnt.
Bedankt voor het melden van de proloog.
Groet van een lezer.
Leergierig.
"Meester leer en help mij vroeg ze, en dat is wat ze kreeg."
| |
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 53
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 02 mei 2011 - 07:51 pm: |
|
Grazie! |
Zoals steeds vind ik het geweldig om zo een enthousiaste reactie te lezen, dus heel erg bedankt daarvoor, Leergierig!
Ik probeer met mijn verhalen altijd een soort van 'TV series' effect te creëren, waar je als lezer uitkijkt naar het vervolg/volgende deel. Vandaar dat je compliment me oprecht plezier deed (grijns).
Greetzzz & tot schrijfs!
Malach
|
rebellady
Nieuw lid
Inlognaam: rebellady
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 10-2010
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 03 mei 2011 - 10:49 am: |
|
kon het niet laten |
Ik heb nog nooit een reactie gegeven of iets geplaatst, maar het eerste waar ik naar kijk als ik inlog is of er nog iets nieuws over Marec en Vanja is. Dus het effect wat je wil bereiken is bij mij zeker gelukt, kusssss
|
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 54
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 03 mei 2011 - 10:37 pm: |
|
Blij! |
Wat jij in je berichtje schreef, Rebellady, is veruit het mooiste compliment dat je me als schrijver kan geven. Ik ben blij dat je het niet kon laten, want je berichtje deed me veel plezier! Tussen de regels door, meende ik zelfs te lezen dat je een soort van ‘schroom’ moest overwinnen, om me te laten weten dat je mijn verhaal over Marec en Vanja graag leest en volgt. Bijzonder intrigerend vond ik dat.
Zelf heb ik lange tijd geworsteld met mijn bdsm gevoelens. De verhalen op deze site en de berichtjes die ik met lezers en schrijvers uitwisselde, brachten daar gelukkig verandering in. ‘Marec’ was helemaal niet de enige man met zulke gevoelens, en er bleken zelfs plenty Vanja’s te zijn, die er ook zulke fantasieën op nahielden! (grijns)
Het is dankzij fijne reacties zoals deze en vele andere, dat mijn droomkoppel al zo lang geil en gelukkig samen is .
Groetjes en tot schrijfs,
Malach
|
de schrijfster
Nieuw lid
Inlognaam: deschrijfster
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 04 mei 2011 - 10:22 am: |
|
Piep |
Bij het begin van het verhaal merkte ik al dat ik verkeerd begon...
Ik ben net op deze site en keek naar de laatste berichten en zo kwam ik bij dit verhaal. Al lezend begreep ik dat dit een vervolg is op andere verhalen maar het was al te laat. Ik kon niet meer stoppen.
De relatie is zo mooi beschreven dat ik bijna het gevoel krijg een soort voyeur te zijn die stiekem bij mensen in huis meekijkt.
|
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 56
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 04 mei 2011 - 09:51 pm: |
|
Voyeuse |
Hartelijk bedankt voor je fijne reactie, de schrijfster! Elke nieuwe lezer(es) is een muze en bron van inspiratie voor mij 
Leuk om te lezen dat je in het verhaal werd meegezogen, zelfs zonder de voorgeschiedenis van Vanja en Marec te kennen.
Groetjes,
Malach
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Veertien knijpertjes 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?