| Gepost op vrijdag 16 maart 2007 - 08:46 pm: | 
|
|
Wat mooi begint, neemt al snel een dramatische wending
“Dag lieve Jan!!”, roept Anna haar vriend, en sinds kort haar Meester, zwaaiend na en de auto van Jan verdwijnt de hoek om. Met een kriebel in haar buik denkt ze terug aan afgelopen nacht. Hij was zo trots op haar geweest. Onbewust haalt ze een hand over haar nog wat gevoelige billen. Jan mag dan 8 jaar ouder zijn, maar ze is nog nooit zo onder de indruk geweest van iemand.
“Oh... Ik zal hem missen,” zegt Anna met een droevige blik, “Maar goed, dit is ook fijn, meiden. Spanje, here we come!!”
De vier meiden pakken hun grote rugtassen en slepen die richting de halte, waar hun Touringcar zo aan gaat komen.
“Kolere, wat is dat ding zwaar!” kreunt Kirsten en met theatrale gebaren maakt het kleine wijffie duidelijk dat het haar teveel wordt.
“Jij zeurt werkelijk altijd!” moppert Anna en gebruikt een hand om mee te slepen aan de tas van Kirsten.
“Maar het helpt wel...” lacht Kirsten, terwijl ze aankomen op de plek van bestemming.
“Heb jij een fohn mee?” vraagt Dani in het wilde weg.
“Tuurlijk,” zegt Kirsten.
“Ik ook,” zegt Betty.
“Dan hebben we er drie, da's wel goed,” concludeert Kirsten.
Anna draait haar ogen weg en zegt: “Het is daar heet, hoor. Dat droogt vanzelf.”
Vier hoofden met lang haar staren naar de kant waar de bus vandaan moet komen. Drie blonde koppies en Anna..., met haar donkere haar.
“Whahaha! Het is een dubbeldekker!! Daar heb ik nog nooit in gezeten!!” gilt Anna, als de bus verschijnt.
“Jemig, Ies, soms ben je ook wereldvreemd,” zegt Betty
“We moeten zo'n 4-plekkie!”, zegt de praktische, stevige Dani, “Ik ga in de rij, jullie doen die tassen.”
“Ik ga wel met jou mee,” mompelt Kirsten en snelt achter Dani aan.
Betty en Anna wachten bij de tassen tot er iemand komt om de klep te openen.
“Dat hebben wij weer. Die taakverdeling is gelukkig ook nooit een vraag,” lacht Anna.
“Nee, inderdaad. Je regelt het maar. Ik wacht hier wel,” zegt Betty en doet een stap terug.
Anna staat redelijk vooraan en gooit de vier tassen een voor een het ruim in. De chauffeur schuift ze een stukje door en lacht vriendelijk naar Anna. Anna lacht terug en gaat daarna naar Betty.
“Wij moeten natuurlijk weer in de achter-uit,” zegt Anna, “Zij zitten uiteraard genoeglijk in de voor-uit.”
“Hahaha... Ja, dat zit er in. Maar we pakken ze wel terug,” gniffelt Betty.
“Ja, desnoods kots ik over ze heen,” giert Anna, terwijl ze de dubbeldekker ingaan.
Dani en Kirsten hebben inderdaad een plekje kunnen bemachtigen, onderdeks, waar ze met z'n vieren bij elkaar kunnen zitten.
“Ik zit werkelijk weer eens het meest beroerd!” gniffelt Anna, “Ik rij achteruit en zit niet bij het raam. Wat is dat toch altijd?!”
“Jij zeikt gewoon nooit. Da's dus makkelijk dan,” zegt Kirsten, terwijl ze uit haar raampje kijkt.
“Ja,” verduidelijkt Dani, “en ik hou echt niet van achteruit rijden.”
Betty kijkt verontschuldigend naar Anna.
“Ik ben gewoon maar gaan zitten...?” lacht ze.
De vier meiden lachen hard en verheugen zich op hun vakantie.
“Hallo dan!!” fluistert Dani hard, “Kijk es effe!!”
Een aantal mannen komt de bus binnen.
“Kijk, en dat is nou mijn type man!” zegt Dani, vriendelijk en geil glimlachend naar de mannen.
“Jezus Dani, die twee voorsten hadden je vader kunnen zijn! Jij bent ook werkelijk ongelofelijk!!” wijst Betty terecht.
Kirsten giechelt nerveus, maar stuurt ook nog een kleine glimlach naar de laatste van de mannen.
“Oh... Ik ga los daar! Ik ga echt helemaal los!!” kirt Dani genoeglijk.
“Als je maar blijft nadenken, Dani,” zegt Betty, “Ik wil geen achterlijke taferelen!”
“Je hoeft niet mee, hoor Betty.” , en terwijl ze dat zegt, kijkt Dani Betty venijnig aan.
“Het is alleen ook wel MIJN vakantie, dus graag geen EO-preken.”
“Ik heb lekkere kaasjes mee. Iemand een kaasje?” zegt de altijd-vrede-willen-behoudende Kirsten.
“Godsamme,” zegt Anna. “Zit ik in een dubbeldekker... zit ik beneden. Waarom zitten we niet boven?!”
“Ja ja,” moppert Dani terug, “dan had je zelf een plekje moeten zoeken...”
Anna kijkt haar aan en beide meiden schieten in de lach.
De bus vertrekt.
“Anna, naar wie zwaai je in hemelsnaam?!” vraagt Kirsten.
“Naar Jan. Hij voelt dat, dat weet ik,” zwijmelt Anna, “Daarom zwaai ik toch!”
“We zitten hier, achteraf, toch een beetje kut,” zegt Dani ineens.
“Huh? Waarom?” vraagt Anna.
“Het is het allemaal eh... beetje te jong,” zegt Dani en kijkt nog eens rond.
“Ik ga eens even boven kijken..,” vervolgt Dani, “Wat voor vlees ik in de bus heb.”
Kirsten giechelt bewonderend en Betty kijkt geirriteerd.
Anna zegt:”Ja, ik ga wel mee. Ik ben nog nooit in een dubbeldekker geweest! Effe kijken!”
De twee meiden staan op en lopen richting trappetje. Dani's dikke billen houden zich moeizaam staande in de bewegende bus. Ze loopt als eerste de trap op.
Dani en Anna komen boven aan. Dani blijft bovenaan staan en kijkt eerst naar achter. Anna floept dan achter haar langs en loopt naar voren. Ze is verbaasd over het grote raam en kijkt over de weg naar voren.
“Ja... Dani heet ik...”
Anna kijkt achterom en ziet Dani in gesprek met een blonde, leuk knul.
Anna glimlacht en kijkt weer door het grote raam. Die Dani, ongelofelijk... Altijd geil, lijkt wel.
Anna kijkt ineens opzij. Zonder reden, maar wel bewust. Ze kijkt naar een van de mannen die de vader van Dani hadden kunnen zijn. Hij kijkt ook naar haar... Anna kijkt snel weer naar de weg. Maar dan ineens wil ze weer naar beneden. De man doet haar denken aan haar Meester, aan Jan. Deze man heeft alleen een te erge blik... Hij kijkt niet goed... Te boos... Te slecht...
Ze draait zich snel weer om. Maar te snel en de verkeerde kant op... en door de snelle draai, slaan haar haren half in het gezicht van de man.
“Sorry, sorry,” mompelt Anna, verbaasd over haar eigen reactie, en loopt snel naar beneden.
Anna komt terug bij Betty en Kirsten.
“En...? Een ervaring, die bus?” vraagt Betty sarcastisch.
“Ja,ja, was wel leuk,” mompelt Anna, nog onder de indruk van het gebeuren.
“Waar is Dani? Al aan het neuken?” vraagt Kirsten lachend.
“Ja, mogelijk wel,” zegt Anna snel en kijkt dan naar buiten.
“Ies...? Ies? Wat is er?” fluistert Betty.
“Ik weet het niet, Bet...”
“Wat nou dan ?!,” vraagt Betty zachtjes en ongerust.
“Die ene man boven is niet tof. Maar dan ook echt niet,” sist Anna terug.
Kirsten hoort niets en luistert met de ogen dicht naar haar koptelefoon.
“Wat nou niet tof?,” vraagt Betty.
“Gewoon niet tof. Waar is Dani? Nog boven?” vraagt Anna resoluut.
“Ja, ik denk het. Wat nou niet tof dan..?”
“Ik zei al, gewoon niet tof.”
“Anna, wat is er nou ? Je maakt me bang.”
“Ik probeer je niet bang te maken. Godsamme. Ik ga even naar boven. Effe Dani halen.”
Anna staat op en loopt richting trappetje.
“Anna!?,” roept Betty haar na... en de mensen om hen heen kijken verstoord op.
Anna loopt de trap op en kijkt snel rond om te zien waar Dani is. Dani staat nog in het gangpad. Half voorover geleund, te praten met de blonde, jonge, knappe knul. Dani lacht en charmeert... Dani is in haar element.
“Dani? Kom je zo effe?” vraagt Anna, alweer redelijk gerust.
“Ja, schat! Hhahahahahaha... Dit is Tim. Ik kom zo!” roept Dani.
Een paar minuten later komt Dani verhit beneden, terug bij de andere meiden.
“Whoho! Wat een lekker ding!!” gilt ze uit.
“Is ie alleen...? Of nog leuke vrienden?” vraagt Kirsten.
“Tering, ben je een uurtje op weg... heb je dit,” moppert Betty.
De busschauffeur vertelt door de microfoon, dat de eerste stop zal zijn over 2,5 uur. Een kleine stop. De meiden fantaseren over hun hotel, over wat ze zullen gaan beleven... ze lachen en genieten. Betty en Anna zullen een kamer delen. Kirsten en Dani ook.
Anna valt in slaap. Betty luistert muziek en Dani en Kirsten kletsen.
Anna krijgt een por en wordt wakker.
“Jezus! Wat?!” en ze kijkt naar Betty.
Betty heeft de tranen in haar ogen staan... en angst.
Anna kijkt naar Dani en Kirsten en die zijn doodstil... en ook bang.
De bus schudt en mindert vaart.
Anna draait zich om en ziet twee mannen de chauffeur van zijn plaats halen. Het zijn die vaders van Dani.
“Anna, Anna,” huilt Betty fluisterend... “Ze sneden zijn keel door!”
“Oooh..,” kreunt Kirsten en duikt half weg.
Dani kijkt met grote ogen.
Anna kijkt van Dani naar de mannen, dan naar Betty en weer naar de mannen en realiseert zich meteen dat ze op zo'n verkeerde plek zit!
Ze kan hier helemaal niets!! Nog niet eens anticiperen! Haar hart klopt woest in haar keel.
De chauffeur is ondertussen van zijn plek en dood waarschijnlijk. En een van de mannen neemt zijn plaats in. Dan, als donderslag bij heldere hemel, schreeuwt de andere man iets... iets in een andere taal. En nog twee mannen komen het trapje af. Ze hebben een groot mes. Ze lopen niet naar voren, maar blijven bij het trapje staan. Ze bekijken de eerste mensen vanaf de trap en sturen de oudere mensen en mannen naar boven, met veel geschreeuw en geweld. Dan komen ze bij een plek waar twee meiden zitten. Ze schreeuwen naar ze, zwaaien met hun mes... en laten ze zitten.
Dan staan ze naast Anna en Dani. Eentje houdt zijn mes voor de neus van Dani.
Grijnst en zegt: “Hai...”
Ook dan lopen ze door. Laten ze zitten.
Betty huilt, Kirsten ook. Dani en Anna kijken elkaar aan. Alle mannen, oude vrouwen en kinderen zijn nu naar boven gebracht. Het is beneden doodstil. De chauffeur is dood. Dan klinkt er van boven zachte paniek. Zeven vrouwen worden van het trapje naar beneden geduwd.
De bus rijdt nu rustig door. Dertien vrouwen worden geduwd op een plekje van 8... De paniek is groot, maar beheerst. 8 aan de ene kant, 5 aan de andere. Betty, Kirsten, Anna en Dani hebben 4 andere vrouwen half op hun schoot.
De bus rijdt door. Nog wel een uur. Iedereen is stil. Anna kijkt naar Betty en ziet grote paniek. Dani lijkt afwezig, apathisch. Kirsten redt het nog wel even, hoe vreemd kan het lopen...?
Dan mindert de bus vaart en iedereen voelt het gevaar naderen.
Iedereen, behalve de 13 afgezonderde vrouwen en nog 5 jonge mannen, mag de bus uit.
De bus begint daarna weer te rijden. 7 mannen de bus gekaapt... 7 mannen, 5 mannen en 13 vrouwen.
Nadat de bus weer is gaan rijden, is de sfeer onder de kapers duidelijk minder gespannen. De mannen zijn in een overwinningsroes. De 5 mannen worden met 2 bewakers naar boven gestuurd. En gaan. Dan staat er iemand duidelijk op. Anna beseft, dat dat de leider is.
Hij zegt zachtjes iets tegen degene die naast hem staat.
Die man, de omroeper, brult hard, in helder Nederlands: “Staan!”
De vrouwen doen elkaar, in hun paniek om op te staan, pijn. De bus rijdt door, maar de vrouwen staan allemaal en houden zich aan elkaar en de stoelen ongemakkelijk vast.
De man met de ‘verkeerde’ blik blijkt de leider. Hij stapt naar voren en gaat voor het groepje van 5 vrouwen staan. Hij staat met zijn rug naar de vier vriendinnen. Betty is in en in bleek en lijkt te gaan flauwvallen. Kirsten huilt zachtjes. Dani en Anna kijken, met een grotere angst dan zij ooit gevoeld hebben.
De leider blijft voor de vijf vrouwen staan en kijkt naar ze. Een lange, slanke dame van een jaar of 30 draait zich af van zijn blik en staat ineens met haar rug naar hem toe.
Hij grijpt haar onverwacht snel bij de haren en sist: “Blijf staan.”
De vrouw zegt niets, maar haar hele lijf schokt... Ze blijft staan.
“Nee,” zegt de leider
De lange, slanke vrouw begint hysterisch te huilen en zakt in elkaar.
De leider draait zijn gezicht en knikt naar een andere man... Deze man, van rond de 50 jaar, doet een stap naar voren en kijkt ook...
“Die,” zegt hij zonder aarzeling en wijst naar de ineengezakte vrouw.
Dan draait de leider zich om en bekijkt de andere acht vrouwen. Hij grijpt een rossige vrouw die naast Dani staat bij de arm en trekt haar uit de kluwe vrouwen. Hij duwt haar richting een van de andere mannen, die haar ruw naar boven loodst. Hij pakt Dani bij de haren en zonder haar een blik waardig te keuren, geeft hij haar aan een andere man. Dani verdwijnt naar boven. Een voor een kiest hij een vrouw en trekt haar weg... Anna voelt haar hartslag in haar hele lijf. Haar hoofd bonst en ze is nog nooit zo bang geweest. Ze moet iets nu... Ze moet veranderen. Ze moet overleven. Ze moet..., want ze weet...
Anna staat nu nog met Betty en een onbekende, knappe blonde griet tussen de stoelen.
Anna ziet Betty staan, zonder werkelijk naar haar te kijken. Ze hoopt zo, dat Betty volhoudt... niet extra opvalt...
Ineens slaat de onbekende vrouw een kreet van angst, van pijn en huilt hartverscheurend. De leider knikt... en de vrouw wordt weggehaald. Naar boven gebracht.
Betty en Anna staan naast elkaar. De leider kijkt, glimlacht, gaat zitten op een van de stoelen en slaat nonchalant zijn benen over elkaar. Anna kijkt nu wel echt naar Betty en ziet, dat Betty verstard is van angst. En op dat moment flitst er veel door Anna heen; haar Meester, haar lieve, keurige hartsvriendin Betty, de man met de foute blik..., haar eigen angst.
Onbewust kijkt ze ook naar de leider en ze kijkt hem recht aan... Hij kijkt naar haar. Dan recht ze bewust haar rug... en blijft naar hem kijken.
“Ja,” zegt de leider tegen niemand specifiek, terwijl hij Anna blijft aankijken.
Betty wordt door een man bij haar arm gepakt en hardhandig weggetrokken. Betty breekt op dat moment en huilt en vecht met de tengere man die haar vasthoudt. Anna kan hier niet op reageren. Ze moet nu bij zichzelf blijven... Betty krijgt een ferme klap in haar gezicht en wordt ook naar boven gebracht.
Dan is Anna alleen... Alleen met de overgebleven mannen en de andere, uitgekozen vrouw.
“Mooi,” zegt de leider.
Hij staat op en komt voor Anna staan. Hij pakt haar kin vast, duwt haar gezicht omhoog en dwingt haar hem aan te kijken.
“Je bent mooi,” zegt hij.
Anna voelt een paniek opkomen, die onbeschrijfelijk groot is. Ze wil vechten en schoppen, maar staat vastgenageld. Twee mannen staan aan de andere kant van de bus en lachen hardop, terwijl ze naar de leider en Anna kijken.
“Airco,” roept de leider naar voren, maar laat zijn blik niet los van Anna.
Terwijl hij Anna's kin nog vasthoudt, gaat zijn andere hand naar haar borst. Zachtjes aait hij langs de zijkant. Anna beweegt niet en doet haar ogen dicht. Ze probeert zich uit alle macht voor te stellen dat haar Meester nu voor haar staat. Deze angst en dreiging is zoveel groter, dat het moeilijk lukt... Ze moet het blijven proberen. Alleen zo kan ze misschien overleven.
“Kleed je uit,” fluistert de leider.
De andere overgebleven vrouw begint bij deze opmerking weer hysterisch te huilen en probeert weg te lopen. Ze wordt, al knokkend, op haar plek gehouden door 2 lachende mannen. En de man die haar er uit pikte loopt naar haar toe en slaat haar hard tegen de billen. Er ontstaat een chaos, waarbij 3 mannen de vrouw vastpakken en ruw uitkleden. De vrouw huilt en vecht en wordt geslagen en uitgekleed.
“Ik zei, kleed je uit,” zegt de leider nogmaals en hij kijkt Anna op een afschuwelijke manier aan.
“Nee..,” fluistert Anna kreunend.
De man slaat haar een keer hard in het gezicht, waarbij Anna's gezicht wegdraait.
“Het was geen vraag,” sist de man.
Anna voelt haar lichaam reageren op alles wat er gebeurt. Langzaam maakt ze de knoopjes van haar blouse los, trekt die uit en laat hem op de grond vallen. De leider doet een stapje terug en kijkt naar Anna. Anna staat in haar zwarte bh en spijkerbroek.
“Schoenen, sokken,” zegt de man kalm.
Anna doet haar schoenen en sokken uit en voelt dat ze toch zakt naar een nivo dat haar bekend is. Laat het gaan, denkt ze, het is goed zo... Zweef maar...
“Broek.”
Anna doet de knoopjes open van haar spijkerbroek en doet die ook uit.
Ze staat nu voor de man in haar string en bh.
De man zwijgt en kijkt naar haar. Anna sluit haar ogen en denkt aan haar Meester. Hij is bij haar... nu.
“Bh,” zegt de man en alle ogen in dit deel van de bus zijn nu op Anna gericht.
Anna maakt de sluiting van haar bh los en laat ook de bh op de grond vallen.
Ze voelt zich zo bloot en zo klein en bang. Ze heeft de neiging om haar armen voor haar borst te slaan, maar ook dit zal alleen pijn opleveren. Ze kent dit... Anders, maar ze kent dit.
“Ontspan en onderga..,” hoort ze haar Meester in haar hoofd.
“Koud, he?,” zegt de leider en hij lacht, “Ik hou van strakke tietjes.”
Anna blijft staan en zucht voorzichtig.Ontspan en onderga... Onstpan en onderga... Ontspan en onderga... Anna probeert in haar hoofd te ontsnappen en te denken aan haar Meester.
De leider draait zich om en loopt van Anna weg. Hij gaat richting een grote man. Hij zegt hem iets, zachtjes, in een andere taal, zonder hem daadwerkelijk aan te kijken. De reus reageert onmiddellijk en stapt ferm naar de andere vrouw en haar oudere “bezitter”. Hij zegt
iets, onverstaanbaar, maar wel hardop. De oudere man kijkt geirriteerd en reageert met een heftig arm-gebaar.
De reus buigt intimiderend over hem heen en spreekt een paar korte,
krachtige woorden. De oude man knikt, grijpt de naakte, nog huilende vrouw bij haar middel en neemt haar mee naar boven. Een van de bewakende mannen volgt hen.
Anna is alleen met de leider, de reus en nog een man. Deze laatste man oogt, alsof hij niet helemaal in orde is... De leider loopt dan richting wc. De reus blijft staan en kijkt strak voor zich uit... niet naar Anna... Nergens naar.
Anna heeft het koud. Haar hele lijf is bedekt met kippevel. Ze staat in haar slipje, maar voelt zich naakter dan ooit. De debiel kijkt naar haar en Anna ziet hem zijn wenkbrouwen drie keer naar haar optrekken. De reus lijkt niets te zien en Anna is verschrikkelijk bang.
Haar hele leven is ze blij geweest met haar lijf, haar borsten, haar bouw, en nu...? Nu is ze zo kwetsbaar. Hij zal zo terugkomen. En dan...? Ze wil huilen. Door het raam heen springen.
Ze hoort het deurtje dichtslaan. De wc. Langzaam komt hij op haar aflopen en bekijkt haar weer. Opnieuw bedwingt Anna de neiging om haar lijf te beschermen met haar armen. Hij blijft staan in het gangpad.
“Mooi, he?” zegt hij tegen de debiel, en kijkt hem vertederd aan, “Wil je haar even voelen?”
Anna huivert en kan niet voorkomen dat ze nu haar armen gebruikt... Oh...
De debiel snuift een keer en kijkt verrukt.
“Doe maar. Voel maar,” zegt de leider glimlachend, “Dit is nou een vrouw.”
De debiel doet voorzichtig een stapje naar voren, richting Anna. En Anna ziet de leider en de reus een glimlachende blik van begrip wisselen.
De debiel komt op haar af. Anna doet een stap naar achteren. Ze bedekt haar lijf met haar armen en
duikt in elkaar. Ze moet spugen, gillen, huilen, schuilen, maar niets kan.
Ineengedoken voelt ze de handen van de debiel zachtjes langs haar zij gaan.
“Oh...” kreunt de man.
Zijn handen worden al snel nadrukkelijker. Hij voelt, pakt, kneedt en grijpt. Onbeheerst, wild, verlangend. Anna voelt ze overal... Haar middel, haar buik, haar borsten, haar gezicht, haar haar. Ze duikt weg, voor zover mogelijk, maar hij is overal. Zijn adem in haar nek.
Hij probeert haar te zoenen, te pakken... Als hij zijn arm om Anna's middel slaat, buigt ze voorover om weg te komen, maar hij heeft een heel stevige greep en Anna voelt zijn mannelijkheid tegen haar billen. Hij tilt haar een stukje op en duwt haar tegen zich aan.
“Klaar,” zegt de leider ineens.
De debiel stopt onmiddelijk en laat Anna los. Met gebogen hoofd stapt hij weg van Anna. De leider laat hem verder weglopen en doet zelf een stapje naar voren. Richting Anna...
“Zo... Nu wij...” zegt hij tegen haar.
Hij stapt nog verder naar voren en steekt zijn hand uit. Hij raakt voor de tweede keer de zijkant van Anna's borst, maar nu zonder kleding ertussen. Anna huivert en moet zich bedwingen zijn hand niet te ontwijken. Stille tranen biggelen over haar wangen.
“Ik hou hiervan,” zegt de leider, “Niet hysterisch als het nog helemaal niet nodig is. Gewoon mooi zijn en doen wat je gezegd wordt.”
Anna durft niet te kijken of te bewegen.
“Kom hier,” zegt de leider tegen de debiel. Anna schrikt.
De debiel doet een stap naar voren en kijkt verlekkerd.
“Ooit een kut gezien?” vraagt hij.
De man schudt zijn hoofd heftig en fluistert: “Niet in het echt.”
De leider kijkt naar Anna en zegt: “Trek die string uit en laat je bekijken.”
Anna kijkt van de leider naar de debiel en weer terug. Haar wangen nat van de tranen.
Langzaam gaan haar handen naar haar slipje en trekt ze het over haar heupen naar beneden. De debiel snuift en wiebelt en kijkt maar naar een plek.
“Meisje, meisje toch...” glimlacht de leider, “Je weet niet hoezeer je me nu pleziert; een kaal kutje!”
Anna voelt zich verschrikkelijk vernederd en weet niet waar ze moet kijken. De debiel kwijlt en kijkt vragend naar de leider.
“Draai je om,” zegt de man hard.
Anna draait zich om en is doodsbang voor wat komen gaat.
“Benen wijder.”
Anna spreidt haar benen een stukje en voelt dan de schoen van de man hard tegen de binnenkant van haar enkel komen. Hij schopt haar benen wijder uit elkaar.
“Bukken.”
Voor de eerste keer ontsnapt er een kreun uit Anna's mond. In een reflex gaat ze gewoon staan en wil zich omdraaien. Maar de leider pakt haar bij de haren en trekt haar gezicht ruw naar het zijne. Met fonkelende ogen van woede sist hij: “Laat ik dit nooit, nooit meer merken... Jij hebt geen keus, laat dat duidelijk zijn. Je hebt nu precies 2 seconden om te doen wat ik je zei.”
Met een duw laat hij Anna los. Anna draait zich om, spreidt haar benen... en bukt.
“Voel maar,” hoort ze de leider zeggen en nog geen fractie van een seconde later voelt ze een hand tussen haar benen.
Anna sluit haar ogen en denkt aan haar Meester.
“Nat,” zegt de debiel.
“Ja,” glimlacht de leider vertederd, “dat kan.”
Ondertussen is de debiel met 2 handen aan de gang gegaan en ruikt en snuffelt. Anna walgt en probeert met haar hele systeem aan iets anders te denken.
“Ok. Jij hebt een kut gevoeld. Smeer 'm nu!”, zegt de leider ineens duidelijk.
De debiel kruipt achteruit en Anna voelt nu een andere hand. Deze hand is venijnig en voor ze goed en wel beseft wat er gebeurt, schuift hij 2 vingers naar binnen. Anna voelt dat ze haar spieren spant en wil huilen en gillen.
“Nee, alstublieft,” zegt ze zachtjes.
“Hou je bek,” zegt de man dreigend, “Niet nu al smeken. Die tijd komt nog wel.”
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 236
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 17 maart 2007 - 12:18 pm: |
|
Opmerkelijk |
Dank je wel nog, Lot, voor je lovende woorden.
Mag ik zeggen dat ik jouw verhaal heel opmerkelijk vind? Ik weet dat veel vrouwen verkrachtingsfantasieën hebben, maar ik had eigenlijk niet verwacht nog eens van een vrouw een verhaal te lezen waar jij nu aan lijkt te gaan beginnen.
Ik heb zelf ook wel eens met ideeën rondgelopen om iets te schrijven rond oorlogachtige situaties waarin het recht van de sterkste geldt. Steeds hebt ik gedacht: toch maar niet doen, want ik krijg alle vrouwen over me heen vanwege zo'n vrouwonvriendelijk stuk. Niet dat ik daar nou bang voor ben, maar in mijn hart geef ik ze dan nog gelijk ook. Zo'n verhaal kan heel gemakkelijk heel verkeerd worden natuurlijk. Want waar eindigt de spannende fantasie en waar begint de afschuw? Nog daargelaten dat dat ook nog eens voor iedereen verschillend is.
Daar komt nog blij dat als je een verhaaltje schrijft over een Meester met zijn slavin iedere vrouw kan denken: zo lang ik me daar niet vrijwillig in begeef kan me zoiets nooit gebeuren. Maar dat geldt niet voor een geweldssituatie. Daarin kan iedereen vandaag nog verzeild raken. Dat kan maar al te echt zijn geweest of nog worden en dat wens je niemand toe.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je het niet had mogen schrijven. Welnee, waar ik altijd in aarzeling bleef steken, deed jij het gewoon. En misschien ook wel met meer recht: als vrouw EN als sub.
Ik ben eigenlijk naar twee dingen benieuwd. Ten eerste naar hoe jouw verhaal verder zal gaan. En ten tweede naar hoe anderen hier over denken. Waarin ik wel zou willen pleiten voor het aanvoeren van argumenten. Pro of contra, dat maakt even niet uit, maar laten we niet vervallen in veroordelingen. Die zijn er al genoeg.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Lot
Beginnend lid
Inlognaam: isaperla
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 17 maart 2007 - 12:32 pm: |
|
Fantaseren is veilig. |
Hai Janneman,
Dank voor je reactie.
Ik ben al een tijdje met dit verhaal bezig en ik realiseer me dat ik een "gevaarlijke" kant op ga. Aan de andere kant is het inderdaad wel een fantasie, waarvan bekend is dat meer vrouwen (en mannen?) die hebben.
Voor mijzelf spreekt voor zich dat dit geen fantasie is, waarvan ik wil dat die werkelijkheid zou zijn. Vreemd genoeg maakt dat het gevoel bij het schrijven niet minder; ik kan er behoorlijk "inzitten".
Ik wacht wel af wat de reacties zijn. Het is niet mijn bedoeling mensen te kwetsen. Als ik merk, dat het van meerdere kanten niet gewaardeerd wordt, zal ik mijn verhaal weghalen.
xx,
Lot
|
Kitty
Bevlogen lid
Inlognaam: Kitty
Bericht Nummer: 119
Aangemeld: 02-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 17 maart 2007 - 01:01 pm: |
|
Fanatasie moet kunnen |
Hai Lot en Janneman,
Er is hier denk ik maar een ding over te zeggen. Voor je een verhaal gaat lezen, kijk naar de symbooltjes die boven het verhaal staan, bepaal dan of het je wat lijkt, zo ja, lees het verhaal, zo nee, sla het over.
Er zijn toch niet voor niets symbolen bedacht voor de verhalen, zodat ieder gewoon kan bepalen of die een verhaal met een bepaald symbool lezen wil? Dan lijkt het me daarnaast overbodig om nog na te denken of een inhoud van een verhaal wel kan of niet, die inhoud is dan duidelijk, en als je het dan toch leest, en daarna gaat zeuren dat de inhoud niet kan, tja, ik denk dat je dan gewoon kan zeggen dat dat dan de verantwoordelijkheid was van de lezer zelf.
Je hoeft namelijk een verhaal niet te lezen. Er staat niemand achter je met een stok om je te straffen als je een verhaal niet leest. Hoewel er ook nog weer mensen zijn die dit weer spannend zullen vinden
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?