| Gepost op vrijdag 16 maart 2007 - 02:30 am: | 
|
|
DE KEURING EN PIJNTEST. Het is zo ver. Na enkele weken van voorbereidingen, kennismakingen en vooral nadenken, treden de subjes Wouter, Sylvia en Mathilde in bij Master Hadriman
EVEN KENNISMAKEN
Met wat kunst en vliegwerk kon ik mijn Opel Vectra parkeren voor mijn Residentie. Een kapitaal pand aan een van de grachtensingels in de Amsterdamse binnenstad. Natuurlijk, ik woon officieel in een plaatsje onder de skyline van Den Haag, maar daar over schrijven vergt een heel andere inzet voor een heel ander verhaal. Amsterdam is the Town to be!
De rit naar de Stad is iedere ochtend een punishment for nothing; a struggle for life. Een betrekkelijk korte afstand wordt rond Schiphol omgezet tot een eindeloze route. Zelfs ‘s nachts tegen 01.00 uur verzeil ik daar regelmatig…zelfs op de terugweg, als ik dan toch daar moet gaan slapen, in langdurige files. Triest, triest en nog eens triest, alhoewel, stil staan in de aanvliegroutes van nachtelijke vliegtuigen heeft ook wel zijn bekoringen. Prachtige lichten die vanuit die dalende toestellen lange rijen auto’s in een buitenplanetaire floodlight zetten..
Het pand aan de gracht oogt monumentaal, de brede zware eikenhouten deur is dat dan ook. De stenen trappen om die deur te bereiken is dan ook niet anders bedoel om de mens, die de euvele moed heeft dit huis te willen betreden al op voorhand héél klein te maken. De deur naar het souterrain staat op een kier, het is de personeelsingang. Wel slordig natuurlijk in deze hedonistische stad. Ik zal de verantwoordelijke hierover eens goed ‘onderhouden’!
Ik heb ricky bij mij en zij loopt voor mij de trap op. In dit huis lopen heel wat bijzondere figuren rond. Personeel en al dan niet slaven en slavinnen zijn hier en behoren tot mijn huisraad. Mijn slavin ricky is de eerste onder hen en voor hen ook als eerst verantwoordelijke. Het is hoogzomer en zelfs op deze vroege ochtend is de temperatuur al schrikbarend hoog. Ricky draagt de standaard korte tunica, waarvan de voor en achterzijde bijeen gehouden wordt door haar witte singel. Daaronder slechts een kort geplisseerd leren rokje dat haar knieën bij lange na niet bereikt. Verder aan haar voeten slechts stringsandalen. Zij is een van de mooiste vrouwen die ik in mijn bezit heb en heeft door dat wat ze aan heeft daarvan vrijwel niets van die schoonheid te verbergen. Twee bakvismeiden lopend langs de trap zetten het opeens op een gillen en gieren van het lachen onder de trap langs, gretig naar boven kijkend. Natuurlijk, alleen vanuit die positie kunnen zij de blote billen van ricky in al hun naakte schoonheid bewonderen. Ik sta boven te wachten totdat iemand de deur na het kloppen met de koperen klopper open doet. De meiden daaronder blijven onbeschaamd zich vergapen. Ik zie dat maar doe geen moeite om ze weg te jagen. De slavin weet dat ook, weet ook dat zij geen enkele poging mag ondernemen om haar naaktheid ook maar enigszins te bedekken en blijft dus op ruim een meter afstand van de deur staan. Ze staat aan de rand van het bordes. Geen wonder dat die bakvissen daar beneden op straatniveau hijgend naar boven blijven happen. Ik moet glimlachen want zelfs al is ricky al jarenlang mijn slavin en loopt zij bij mij in huis meer naakt dan gekleed rond, kan zij in deze situatie een opkomende blos van schaamte op haar gezicht niet onderdrukken. De wind is zwoel en klam en ravot met hartelust met de plooien van het te korte rokje en verpest voor eens en altijd alle pogingen tot nette opvoeding van de twee meisjes die straks op hun college wel voor doldrieste verhalen zullen zorgen.
De grote en dubbele deuren zwaaien open en ik stap naar binnen.
Binnen mijn residentie hebben twee advocaten en een accountant hun kantoren aan de rechter zijden van de hal op de zgn begane grond-etage (bel-etage dus). Aan de linkerzijde van de hal zijn de lay-out en ontwerpruimten van de uitgeverij, (gevestigd aan de Weesperzijde…elders inde stad). Niets vreemds tot zover, ware het niet dat het bedienend personeel tot mijn huishouden behoren. Allen maken deel uit van mijn zgn GOR-leefgemeenschap. Dat de koffie, thee, soep e.d. binnen gebracht wordt door personeel dat werkelijk in alles, maar dan ook alles ondergeschikt is, is van de buitenkant niet waar te nemen.
Recht tegenover de voordeur in de immens grote hal staat een bijzondere vitrinekast…….bijna een huisaltaar. In die, dag en nacht verlichte, kast ligt mijn “HOME-STONE”, gedragen door twee handvormige sculpturen. Voor wie waarde hecht aan deze wetenschap…… Het hoofd van een GOR-leefgemeenschap die reeds geruime tijd leeft volgens de principes van GOR, (een E.T. planeet ergens buiten onze melkwegen en geformuleerd in de boeken van de Amerikaanse auteur prof. dr. John Norman) kan zichzelf of door de naaste zielsverwanten tot Master benoemen. Zijn status wordt herkend en erkend vanaf het moment dat hij ergens vandaan een steen uit de natuur mee naar huis neemt. Niet zo maar een natuursteen. De reis die hij onderneemt heeft twee doelen. Hij gaat zich in de eenzaamheid van de natuur bezinnen op zijn positie als Master t.b.v. de om hem heen geformeerde gemeenschap. Ten tweede, er zal een moment komen dat hij buiten slaapt. Slechts met een steen als hoofdkussen. De steen waarop hij de laatste nacht van die tocht zijn moede hoofd ten ruste legt neemt hij ( indien mogelijk geheel) mee naar huis en geeft het daar een bijzondere vooral centrale plaats. Daar waar die “Home-Stone” is, daar gelden de regels en het gezag van de Master.
Op de eerste etage is mijn kantoor en zijn er een tweetal eet- dan wel vergader- dan wel ‘speelzalen’.
Alles is groot in dit huis. Ook de toegang tot mijn werkkamer. Een driedubbele kamer omdat deze eigenlijk bestaat uit een antichambre, daarachter mijn kamer en daarachter een kleine badkamer en een kitchenette.
Op mijn bureau ligt een stapel post. Ik ben er een paar dagen niet geweest, dus er is wel wat achterstand weg te werken. Ik wordt daar niet altijd vrolijk van, want buiten het feit dat er een drietal “blauwe” enveloppen tussen zitten, waar nooit iemand blij van loopt rond te springen, zit er ook een diklijvige enveloppe in en ik weet dat dat weer van iemand is die, uiteraard helemaal terecht, heeft vastgesteld het “Beste Boek van de Wereld” te hebben geschreven. De ‘wereldauteur’ stelt mij in de gelegenheid uitgever te worden van een absolute eerste klas bestseller. De omslag prikkelt mij wel. Het verhaal speelt zich af in de nadagen van het oude Romeinse rijk aan het begin van onze jaartelling en dat is precies de periode waarop ik binnen mijn studie op de VU ben afgestudeerd.
Ik ben het toch maar gaan lezen en o wonder…..het is nog goed ook…., als voor mij heel zachtjes de deur open en weer dicht gaat. Ricky is binnen. Plaatst zich direct naast de linker deurpost op de grond. Aan de muur hangt haar polsbandje met de attentiebelletjes. Zij gaat in de zogenaamde Baru-varianthouding zitten. Standaard voor haar, dat wil zeggen op de kale grond…bare en in kleermakerszit, recht overeind, met de handpalmen omhoog op de knieën. Zij heeft een zilveren schaal met mappen links naast haar neergelegd. Na enkele seconden klingelt zij zachtjes en bescheiden met haar rechterpols. Met een korte tik op het bureau geef ik haar te kennen dat zij naar mij toe mag komen. Zij is nu nog maar gekleed in haar korte rokje en de zon, die door een van de zijraampjes ongegeneerd naar binnen schijnt laat precies haar stralen vallen op haar paar prachtige borsten. Ze zijn mooi, ja echt! Mooi bol en rond, licht gebruind en de bijbehorende tepels priemen permanent hard en puntig vooruit. Je hebt echt wel twee handen nodig om er omheen te komen maar dat wil niet zeggen dat ze overdreven dik zijn. Bij ricky is overigens vrijwel alles in de goede verhoudingen. Hollands welvaren, dat wel zonder te willen wedijveren met de vrouwen van Rubens. Een vrouw van ruim 1.70 mr, een gezondrond gezicht en golvende zwarte haren breed over haar schouders. Het zijn overigens de enige haren die zij bezit. Mijn slaven immers, mannen en vrouwen, hebben behalve hun hoofdhaar op geen enkele plek van hun lichaam haren. Scheren ze af en houden dat heel consciëntieus bij.
Er hebben zich in de afgelopen weken drie nieuwe leerlingen aangemeld, (twee meisjes en 1 jongen 22 en 23 jr.) die de laatste drie weekenden in mijn huis hebben mee gedraaid, stage hebben gelopen en nu te kennen hebben gegeven tot mijn gemeenschap toe te willen treden. In de afgelopen stage-weekenden hebben zij op een goede manier kennis kunnen maken met de gang van zaken in dit huis; de waarden en normen; de rituelen en ook een enkele keer van de wijze waarop, wanneer en waarom straffen worden uitgedeeld. Ze hebben geleerd dat het leven binnen mijn gemeenschap beslist niet gemakkelijk is. Zeker niet voor watjes is weggelegd. Zij weten nu ook dat hun aanwezigheid in “DE KAMER” VAN DE MASTER beslist anders zal wezen dan bij ieder andere vorm van kennismaking. Zij weten nu ook dat zij vanaf dat moment altijd dienen te spreken in de derde persoon enkelvoud. Dan zullen hun namen niet meer worden genoemd, zelfs niet meer met hoofdletters geschreven. Ze hebben hier nu voor gekozen, geheel uit vrije wil. Ze zijn straks van iets, niets geworden.
Ricky heeft hen voorbereid en hen op de hoogte gesteld dat ze vandaag zowel voor de ultieme kennismaking als voor de keuring bij mij verwacht worden. Het zal voor hen niet zo gemakkelijk zijn, maar dan hebben ze ook wel het ergste achter de rug en kan de echte opleiding beginnen.
In de bad- en spoelruimte in het souterrain zijn ze uitgebreid gecontroleerd op ongerechtigheden op het lichaam en natuurlijk is ook het laatste schaamhaar definitief weggehaald. Ricky is hoofdverpleegster in een van de Haagse ziekenhuizen in parttime dienst en als zij op momenten als nu aan het werk is komt dat haar goed van pas. Zij moet nl bij alle drie ook nog eens een gedegen darmspoeling uitvoeren. Het is allemaal is opgenomen, even doorgebladerd en ricky de opdracht gegeven ze te laten komen.
DE KEURING
Sylvia, Mathilde en Wouter hebben al een tijdje in de gang gestaan. Het is voor hen een spannend moment. Na de behandelingen in het badhuis staan ze nu nog daarvan bij te komen. De afgelopen keren hebben ze wel kennis gemaakt met de andere slaven en slavinnen……al dan niet in opleiding…..en al meer bloot gezien en gevoeld dan zij op hun jonge leeftijd toch wel gewend konden zijn. Maar daar stonden ze toch wel opeens naakt voor die vreemde slavin Ricky. De eerste tikken op hun billen hadden ze nu al vast wel te pakken. Bij niet snel genoeg reageren kregen ze direct een pats met een vreemd uitziende plak, die zij niet kenden en helemaal niet gewend waren, maar wel degelijk en goed voelden. Toch ging dat onwennige verrassend snel over. Veel gefrummel aan hun blote lichamen. Ook het scheren van de schaamdelen leverde geen problemen op. Het werd zelfs eventjes vrolijk toen Sylvia zich mocht bezig houden met het inzepen en poetsen van de ballen en billen van Wouter. Het werd allemaal wel weer wat ernstiger toen alle drie hoog en wijd in de beugels hingen met hun billen open om de behandeling van het klysma te ondergaan. Mathilde protesteerde in eerste instantie, maar een paar tikken op diezelfde blote billen brachten haar snel terug tot de realiteit van deze dag.
Zoals geïnstrueerd stonden zij nu naast de deur tegen de muur. Hun handen gevouwen in hun nek, de benen uit elkaar. De slavin belde. Ik was nog aan het lezen en nam ook helemaal niet de moeite om me te haasten. Ik wist dat het drietal op van de gespannen zenuwen zouden staan te wachten. Ik keek naar ze. De kamer is groot, vijftien bij acht meter. Ze stonden zeker wel acht a negen meter bij mij vandaan. Ik keek naar ze en nu al vond ik dat het een bijzonder leuk stel was. Jong, ja dat waren ze en dat straalden ze ook echt uit. Ik had het gevoel dat ik met hen er wel drie goede studenten bij zou krijgen. Naast hen stonden drie stoelen. Ricky dirigeerde hen daar heen.
Ik stond op en liep naar hen toe. Van dichtbij bekeek ik ze eens heel goed. Ik vond dat mijn eerste gedachten niet eens zo gek waren. Ik tilde een voor een hun gezichten met een van de vingers onder de kin omhoog om er meer zonlicht op te laten vallen.
“Goede morgen.”
“Goede morgen Master Hadriman!”
Het kwam er verrassend helder en onbevangen uit. Ik mocht dat wel.
“En jullie willen bij mij in dienst komen?”
Ik liep ze weer langs om van ieder apart het ‘ja-woord’ te krijgen. Dat antwoord gaven ze grif, ook dat ze een goede ‘behandeling’ hadden gekregen van slavin ricky.
“Oké, laten we dus maar met onze echte kennismaking beginnen.”
Meer dan overdreven gooide ik dat er uit, want natuurlijk wisten zij niet echt wat hen in de komende minuten te wachten stond.
“Uitkleden allemaal. Je kleren op de stoel voor je neerleggen, alleen je slipje aanhouden.”.
Ik ging weer terug naar mijn bureau. Ricky was er gelukkig bij om ze echt tot spoed aan te manen. Vervolgens stonden ze daar met hun gezichten naar het raam, de handen in de nekken en de benen dit keer ruim 50 cm uit elkaar. Ze konden het drukke verkeer buiten en beneden hen heel goed zien. Auto’s, fietsers, wandelaars maar ook bussen. Vooral de twee meisjes kregen de schrik van hun leven want vooral de bussen waren wel bijna op raamhoogte. Konden de mensen hen zien staan, zo half bloot?
Alweer Mathilde, zij keek ricky vertwijfeld aan, maar een tik met de dubbele plak, die ze kennelijk altijd bij zich droeg, maakte haar en de anderen wel heel snel duidelijk dat er van haar op dit onzalige moment geen begrip of medelijden viel te verwachten.
Hierna werd het stil. Ricky kende het ritueel heel goed. Vanaf dit moment zou er niets meer gezegd worden. Hoeveel aspirant slaven en slavinnen hadden hier al niet gestaan. Naakt! Al heel wat bloot en vooral seks met anderen gewend. En toch……nee, het is toch geen valse schaamte, maar op dit soort momenten komt altijd alles naar boven wat in onze westerse maatschappij als doctrine al heel jong in onze geest en lichaam is ingestampt. Alles zou in intense stilte plaatsvinden.
Zij had een stoel voor mijn bureau neer gezet. Sylvia was de eerste die naar mij werd toe gebracht. Met haar rug naar mij toe. Het is een ritueel wat ik al zo vaak beleefd heb. En toch, hoe willig is het object dat zich aan mijn wellustige maar vooral onderzoekende handen en vingers toevertrouwt? Het staat daar. Vrijwel naakt, geen armen of handen die de schaamdelen kunnen bedekken, afschermen, beschermen. Ogen fileren het hele lichaam tot op het bot. Rukken de benen uit elkaar en laten vingers onbeschaamd en vooral grof wroeten in de openingen, die zeker niet in deze context voor vingers e.d. bedoeld zijn. Iedere seconde dat de ogen zich concentreren op die zachtheid tussen de benen wordt ervaren als een brandende kaars, dat te dichtbij staat te branden. En zij weten en voelen het aan de lijve, deze keuring is en voelt als een vleeskeuring; een vivisectie bij jonge kuikens; de keuring van een auto; het aanschaffen van een meubelstuk. Het leven binnen GOR is hard, bikkel hard, maar alleszins de moeite waard om geleefd te worden. En daar is die “Vleeskeuring” op geënt. Het is een officiële kennismakingsritueel van twee lichamen, de ene van de dominante en de ander van het zich willen en zullen gaan onderwerpen.. Als voormalig geneeskundig Luitenant en ricky als hoofdverpleegkundige weten we precies wat een geneeskundige onderzoek inhoud. Oké, we hebben wat meer expliciete aandacht voor de stevigheid en hardheid van borsten en tepels, hoe wekken we die op! Hoe ziet de schaamstreek eruit. De vagina, de buitenwaartse schaamlippen, en de kleine lipjes, (nu nog zedig verscholen) en wat kan er met mijn vingers daar binnen verder nog gevonden worden. De ballen van de jongen? Hangen die goed in de juiste verhoudingen? Hoelang duurt het voor dat de penis echt hard wordt en nog erger……kan men die in toom houden als die, overmand door emoties, een te snelle neiging krijgt om alles los te laten wat maar los te laten valt? De borsten worden meer dan nadrukkelijk bekeken, gekneed en bepoteld. Vingers betasten de hartstreek en die van de longen; de oren worden te luister gelegd aan de warme rugzijde en, o heerlijk, tegen de warme bollen aan de voorkant en/of daar waar de longen en het hart geacht worden te zitten.
Sylvia had een mooie slanke hals. Ravenzwart haar dat maar net op haar goed gestructureerde schouders viel. Mijn vingers kneedden haar halsspieren, toen ik haar mond had geopend om goed te kijken of er geen ontstoken plekken waren bij de tanden en/of het tandvlees. Ze had een frisse mond. Ze zal het niet prettig gevonden hebben dat er min of meer ruw met haar oren, haren ( jammer voor die zo verzorgde kapsel) en kin omgesprongen werd.. Voor de tweede keer tilde ik haar kin omhoog, nu zo ver dat ze wel op haar tenen moest gaan staan. Het was allemaal goed. Ik bekeek haar armen, zwaaiden die omhoog en omlaag. Geen onvolkomenheden en ook geen bewijzen van overmatige of laakbaar injectiegedrag. Haar borsten waren puntig en goed gevormd. Ik stond achter haar en kon met beide handen die twee peren kneden en masseren. Ik draaide haar om. Ricky kwam met een schaal met ijsklontjes en wreef er een aantal over de volledige rozet en de tepels. Ze reageerden direct en sprongen heel spontaan naar voren. Ik liet ze tussen mijn vingers rollen. Hield ze strak vast en trok haar via haar tepels opnieuw op haar tenen. Het was niet het meest plezierige onderdeel van dit onderzoek voor de toekomstige slavin. Ze kreunde en kreunde nu wat heftiger en maakte haar handen los van haar achterhoofd, maar dat werd direct door slavin ricky afgestraft. Met een slag van die harde leren plak. Ze maakte zich los van mij en maakte een paar stappen naar voren, maar ricky greep haar direct bij haar haren en weer met die plak voerden zij haar onverbiddelijk weer terug in mijn handen.
Ik nam plaats op de stoel voor mijn bureau. Ricky plaatste Sylvia met haar gezicht naar mij toe voor mijn schoot. Zij stond nu achter haar en trok tergend langzaam nu ook dat slipje naar beneden. De laatste bescherming viel nu weg. Zelfs nu verstrakte het nu volstrekt naakte lichaam. Nu was er niets meer over van wat ooit zo heilig was. Ricky duwde haar dichter tegen mij aan, mijn benen tussen die van Sylvia. Grote ogen keken mij aan. Wilden een heleboel tegelijk zeggen. Ze schreeuwden het bijna uit, beelden van een totale overgave, maar het lichaam protesteerde hevig. Natuurlijk was het onvermijdelijk dat mijn leren rok mee ging naar boven toen ik Sylvia hoog tegen mij optrok. Ik had mijn handen in haar billen geplaatst en trok haar zo strak mogelijk tegen mijn lichaam. Naakt als ik nu vrijwel was voelde ik de warmte van Sylvia, ook en vooral de vochtigheid van haar schaamlippen. Slechts een ogenblik wreef ik met mijn harde penis in het verlengde van die vochtige vagina. Ik drukt hem er zelfs heel nadrukkelijk tegenaan. De ademhaling van Sylvia begon nu heel hijgerig te worden, bijna tegen het fluiten aan. Ricky trok haar achterover zodat haar handen nu achter haar op de grond kwamen. Haar benen waren nu wijd uitgespreid. Haar kut lag nu helemaal open. Dit was het mooiste wat ik wilde zien. Nu pas zag ik ook dat deze niet alleen vochtig was, maar beter nog, kletsnat. Ik nam de grote lippen tussen mijn vingers, trok ze uit elkaar en ver naar buiten. Ze waren groot en vooral heel soepel. Ik zag dat ze op de linker grote lip ooit een piercing had gehad. Het gat was groot waarin het ooit gezeten had. Volgens mij was er iets te veel aan getrokken. Misschien had ze er zelf te veel en/of te wild mee gespeeld? Of door een ander? In ieder geval waren er ook nog segmenten van een gewezen ontsteking. Ik liet ruim vier vingers diep naar binnen gaan. Glad, vettig en drijfnat. Het kon niet gemakkelijker. Ik voelde het meisjeslichaam onder mij heftig te keer gaan. Schokkende bewegingen met de billen en de buik, krampbewegingen van de vaginale spieren. Vooral de ademhaling wees er op dat Sylvia zelfs in deze vernederende positie hevig opgewonden raakte. En dat mocht natuurlijk niet. Mijn nagels krasten over die gespannen buik voor mij.
Ik liet haar nu buigen over mijn knieën. Mijn hand schoot diep in haar, daarbij schoof ik de duim in het donkere gaatje daar vlak boven tussen de billen. Tussen mijn duim en wijsvinger zat nu slechts een dun darmvliesje. Ik kneep ze tegen elkaar aan en trok daarmee heel voorzichtig aan de darm. Sylvia uitte een kreet en maakte een lichte spartelbeweging met haar benen maar dezen werden door slavin ricky vast gehouden. Ik trok de billen uit elkaar en keek een moment naar die prachtige rood/bruine ster daartussen, begreep nu die kreet en dat gespartel Zij was het gebruik van haar anus, hoe dan ook, niet gewend. Haar billen voelden stevig aan. Wel soepel en vooral heel veerkrachtig. Dit was vlees van een goede kwaliteit, heerlijk om in te kneden, te knijpen er lekker je handen op te laten kletsen. Ik had genoeg gezien. Haar hals en schouders waren perfect. Aan de borsten viel niets aan te merken en och ja, aan haar kutje en gatje moest nog heel wat gewerkt worden wilden die wat meer kunnen hebben. Het laatste onderdeel was voor mij het meest prettige en natuurlijk voor de aspiranten minst leuke.
DE PIJNTEST
De slagen met de hand kwamen eerst heel rustig aan. Goed getimed, goed verdeeld! Het klonk gezellig door die enorme ruimte. Mijn kantoor had een zeer goede akoestiek. Het vlees waar mijn hand op neer kletste gaf een bijzonder goede resonans. Dat maakte die keuringen juist zo leuk. De slagen werden sneller en harder. Ricky telde. Twintig stuks, op iedere bil. Sylvia tuimelde enigszins van mijn knieën af. Herstelde zich evenwel snel en nestelde zich, zoals geleerd tijdens de voorbereidingen, tussen mijn knieën. Nam heel voorzichtig mijn ballen in haar hand en drukte zowel op de ene als de andere een diepe kus. Zij keek mij aan, de kop van mijn harde penis raakte slechts even die kussende lippen. Sylvia schrok er zelfs van. Mocht dit wel? Haar grote donkerblauwe ogen keken mij vragend aan. Ik reageerde echter niet.
“Dank u wel Master Hadriman.”
sprak zij met een héél zachte stem en kroop weer op mijn knie voor de tweede reeks. Twee keer dertig. En daarna nog eens, maar dan twee keer 50, maar toen had mijn hand al plaats gemaakt voor een stevige bat.
Niet echt leuk, maar de straffen zijn dan ook wel uitzonderlijk zwaar. Dat laatste liet ik nu bij de meisjes achterwegen. Dit was immers geen strafoefening. Alhoewel…. Die paar slagen aan de voorkant, waar ik dan wel plezier in had konden bij deze pijntest natuurlijk niet helemaal ontbreken. Een paar goedgerichte slagen met de enkele smalle plak op de borsten, maar ook op de pubis en vooral vol op het openstaande kutje deed Sylvia en later ook onder diezelfde behandeling Mathilde gillen en nog harder spartelen, maar toen was het voor hen ook wel voorbij. Het slipje was ze kwijt en zij wist dat er vanaf dit moment nooit meer, waar dan ook, een slipje zou worden gedragen.
Met Mathilde moest ik toch wel wat rustiger en voorzichtiger omspringen. Ze stond overstrest voor me. Te trillen als een piepklein kuikentje, dat net uit een te kleine eitje was gebroken. Vanuit de belendende badkamer rolde ricky een complete massagetafel tot voor mijn stoel. Ik zette Mathilde eerst omgekeerd op mijn stoel en nam voor een stevige massage haar schouders en schouderbladen goed onderhanden. Het behoorde een tijdlang tot mijn werk en nog vrij regelmatig kan ik veel van mijn lusten botvieren als masseur. En het werkte, sneller dan ik voor mogelijk hield. De ademhaling werd rustiger en de strakke nekspieren werden weer soepel en dun. Ik legde haar op haar buik op de tafel en liet het masseren even over aan ricky. Ze doet dat goed. Bij de billen gekomen was het niet echt moeilijk om dat piepkleine niemendalletje van haar grote billen af te stropen. Het hield het midden tussen een tanga en een string. Ik trok het met enig geweld van haar lichaam af. Het verdween gelijk in de prullenbak. In mijn huis dragen alle vrouwspersonen, als ze daartoe toestemming hebben gekregen, een echte string. Dus geen driehoek boven de billen die pas halverwege de bilnaad gedraaid verder gaat als een onbeholpen stuk katoenen binddraad. Nee in mijn huis is dat een minimale driehoekje vol met goudstiksels waarvan diezelfde goudstiksels gebruikt worden om dat flinter dunnen draadje om het middel dan wel door de bilnaad dat schaamdoekje aan elkaar te verbinden. Maar wat klets ik. Zeker in de zomermaanden wordt er helemaal geen ondergoed of wat er voor door gaat gedragen. Hoe dat zo komt? Ik denk dat het komt omdat ikzelf vrijwel mijn hele leven geen ondergoed draag, dus wil ik dat van mijn mensen ook niet hebben. Bovendien: Mijn onderhorigen horen de gehele dag, 24 uur en 7 dagen in de week volledig ‘beschikbaar’ te zijn en daar past ondergoed dus niet bij!
Mathilde protesteerde dit keer niet tegen die verwijdering van dat laatste veertje tussen haar billen. Ook dezen werden onderworpen aan een ‘diepgaand’ onderzoek. Dit waren nou van die billen waarvoor ik zelfs een galadiner zou laten schieten. Groot, bol; stevige en soepel en bovenal helemaal open. Een prachtige atlas die, als die verantwoord rood gekleurd werden….en dat worden ze door mij natuurlijk ook,….. ook nog eens lekker onder je handen, maar zeker ook tegen je wangen, gezellig zouden gaan gloeien. Open billen dus. Als Mathilde bukte, met haar brede kont hoog opgestoken, stak alles wat daaronder en daartussen zat spontaan naar buiten. “Op je krent zitten” is zeker op haar van toepassing. Mijn handen kneedden deze Maagdenburger Halve bollen en constateerden dat alles daar, daartussen en daaronder helemaal goed zat. Ik liet mijn nagels door de bilnaad krassen en natuurlijk kneep zij direct die machtige bollen samen. Ik trok haar hielen tot aan haar billen en ook dat leverde geen enkel bezwaar.
Er kwam een probleem. Wat heet! Nu het lichaam door de heilzame massage volledig ontspannen was, had dat ook een invloed op haar blaas- en sluitspieren. Ze moest hoognodig plassen. In eerste instantie durfde ze er niet over te spreken. Ze dacht dat ze het nog wel een tijdje kon ophouden, maar er werd zo nadrukkelijk op haar buik en in haar liezen gekneed en gemasseerd dat ze het echt niet meer kon houden. Ze kreunde tegen ricky dat ze moest plassen. Die hield meteen op en gaf dat door aan mij, haar Master. Ik gaf ricky een teken. Uit de badkamer kwam zij terug met een metalen schaal. Ze drukte op de schouders van Sylvia die door haar knieën zakte tot vlak boven de schaal. Ze keek mij aan. Ik stond naar haar te kijken met mijn armen boven elkaar. Uit mijn blik kon zij opmaken dat ze mocht gaan plassen, maar wel in die schaal. Haar gezicht werd knalrood van schaamte. Ze keek ricky aan, maar die keek heel star naar mij. Ze gaf het op en liet haar water helder en duidelijk als een waterval in de Zwitserse Alpen kletteren en klateren in de door ricky opgehouden schaal tussen haar benen. Aan alles kon je zien dat ze vol van schaamte wel helemaal weg kon kruipen achter het eerste de beste obstakel in de kamer. Ze zocht steun om zich heen maar ook ricky gaf geen krimp. Ze wist helemaal niet wat ze nu moest doen nu ze klaar was. Met haar handen op haar knieën in de halve hurkhouding bleef ze in die vernederende houding. God wat was ze blij dat ze alleen maar moest plassen. Ze had hierover al wel gehoord. Een kamer verlaten of een dienst onderbreken voor een toiletgang mag nooit zonder toestemming. En altijd moet er iemand bijzijn, want je mag je eigen lichaam niet zelf schoon maken. Ze wist het, maar had niet verwacht er nu al mee geconfronteerd te worden. Volkomen verdwaasd was ze nu. Overmand door een intense schaamte bleef ze maar in die houding staan. Ze besefte niet eens dat een hand van ricky met een doekje door haar poes schoof om alles droog en schoon te maken.
Ach wat moet ik nu nog verder vertellen, voordat ik mijn handen echt liet werken. Ik wil het toch wel kwijt. Niet alleen mijn drie vingers maar zeker heel mijn hand tot ik weet niet hoever, kon bij haar naar binnen. Mathilde kreunde en was zeker spontaan klaar gekomen als ik zo door gegaan was. Maar het werd nu tijd om haar ook met het harde leven van dit huis kennis te laten maken.
Ze was wel heel snel van die plasscene bekomen. Het kostte mij meer tijd om inderdaad die mooie rode kleur getekend te krijgen op die enorme ronde oppervlakte. Met mijn hand was ik heel gauw klaar. Bij de tweede serie nam ik al de harde plak ter hand en dat werkte perfect. Het schoot al na een paar klinkende slagen luid en duidelijk door de hoge gewelven van de kamer en het drong in ieder geval al heel snel door zowel naar beneden waar haar tenen zaten als naar boven, waar zelfs de prachtige grote borsten de pijnen niet meer tegen konden houden op weg naar de hersenen. Bij de derde serie, die van vijftig, was ik verplicht om bij haar een knevel in de mond te steken, want zij begon als een speenvarken te gillen. Het maakte geen verschil meer uit toen zij ook nog over de volle lengte van haar volstrekt naar buiten geperste schaamlippen een aantal goed gerichte slagen kreeg. Zij bleef schreeuwen, kreunen en schokken met haar lichaam nog lang na dat alweer zij bij het andere slachtoffer was neer gezet.
Voor Wouter had ik natuurlijk wel iets anders in petto. Hij behoorde immers tot het mannelijke soort. Zijn pik en ballen zaten nog een beetje in de weg. Bovendien zondigde hij nu al tegen alle regels door al een opgewonden erectie te krijgen bij al die geile geluiden die hij achter zich slechts hoorde, maar die aan duidelijkheid binnen zijn fantasiewereld niets te wensen overlieten. Wouter had volgens mij een te grote neiging om aan iedereen te laten zien hoe goed hij was; hoe sterk en vooral hoeveel hij kon verdragen. Hij straalde dat met al zijn lichaamsvezels uit. Een macho dus! Het eerste, uiterlijke onderzoek onderging hij zonder enige vorm van tegen stribbelingen. Hij gaf geen kreet. Zelfs toen zijn tanga van zijn kont werd gestript reageerde hij in eerste instantie niet. De voorband ondervond echter wel weerstand van de hevig in erectie verkerende penis die in dat, op dit moment, te kleine slip, overtuigend aanwezig en opgeborgen was. Een harde ruk was nodig en het lid knalde luid protesterend tegen de ontblootte buik aan. Het stond vrijwel 45 graden omhoog te trillen. Een brede lach om de mond van de onbeschaamde jongeling bleef natuurlijk niet achter, maar dit keer was ik degene die met een batje een harde tik gaf tegen die harde leuter en daarna een paar goeie meppen op de billen als voorproefje op wat nog komen moest.
Ik greep de harde paal in de volle hand en drukte deze zover mogelijk naar beneden. Dat vond Wouter nu weer niet leuk, zag ik aan zijn verkrampte gezicht. Ik siste hem venijnig is zijn oren:
“Die is lekker hard hé, jochie?”
“Ja Master Hadriman!”
“En wat doen we hier mee? Kleintje?”
De stem klonk benepen, er vloeide duidelijk veel weg van de branie waarop de jongen zich zo op had voorbereid.
“Ik kan er niets aan doen, Master. Het gaat bij mij allemaal zo vanzelf!”
“En je weet dat hier in huis er nooit en te nimmer iemand met een geile pik open en bloot rond behoort te lopen?”
Het antwoord werd nu een terts hoger omdat ik de greep op de harde paal verwisseld had met mijn volle handen om de ballen. Door de warmte hingen deze al meer dan normaal naar beneden. En ach die arme Wouter, ze hingen er dan dus ook zo gemakkelijk voor het grijpen.
“We zullen er een notitie van maken dat jij de komende maand een bijzondere training gaat krijgen in het beheersen van die geile lusten van je.”
“Ja Master Hadriman, ik weet dat ik uw bijzondere lessen hard nodig zal hebben!”
Hij stond op zijn tenen. Zijn stem piepte door de pijn heen want ik trok keihard aan zijn ballen en zo hoog mogelijk. Het lichaam kon uiteindelijk niet veel meer opbrengen dat op de tenen te gaan balanceren.
Ik nam hem niet over de knie maar hield zijn ballen in die pijnlijke wurggreep en trok hem tegen mij aan, terwijl slavin ricky de gebruikelijke slagen hard op het achterwerk liet neerdalen met de lange leren lat. De vraag was, wat deed bij hem meer pijn, die slagen of dat hard omhoog trekken van zijn lichaam via zijn ballen. Ik heb hem dat niet gevraagd. Maar het was wel duidelijk….of toch niet…..Volgens mij had Wouter de pijn van zich afgezet, hij klemde zich strak tegen mij aan. Ik voelde de warmte van zijn blote lijf tegen de mijne. Aan de gespannenheid voelde ik dat hij zijn uiterste best deed zich zelfs nog te beheersen. Het gevoel van een totale vernedering door de permanente greep op zijn ballen; de harde slagen op zijn blote billen als een volwassen man te ondergaan. Misschien ook om mij te bewijzen een plaats in mijn gemeenschap waardig te zijn. Ricky liet hem aan het einde van de hele sessie tussen mijn benen knielen. Wouter kon echter geen woord uitbrengen. Zijn lichaam trilde en schokte. Ongecontroleerd. Het was zoals het hoorde. Ik tilde hem op. Nam hem nu wel op mijn schoot, zijn warme, maar nu toch wel klein geworden, pik tegen mijn harde hete leuter. Drukte zijn hoofd tegen mijn naakte schouder. Mijn handen gleden over zijn rug en zijn murw geslagen billen Toen pas begon hij te huilen. Ook daar had ik vrede mee.
DE AFSTRAFFING
De gebruikelijk rust van het huis had weer bezit genomen van de grote werkkamer. Ricky had de jongelui weer hun plaatsen bij het raam laten innemen. De diepte van de kamer maakte het mogelijk dat vanuit verschillende hoekvensters de zon naar binnen kon schijnen. Ze werden niet direct belicht maar het effect van het zonlicht in de kamer op de drie naakte jongelingen, had door geen schilder zo treffend gevat kunnen worden. Vanaf een afstand hadden de verschillende kleuren rood op de geteisterde billen voor ieder een geheel eigen deel van het kleurenspectrum gekregen.
Ik zat aan het bureau nog steeds met het concept van een ingeleverd verhaal. In het stadium waarin het verhaal nu verzeild was geraakt liep die wereld in de opgevoerde patriciërsfamilie niet veel anders van wat er in deze kamer het afgelopen uur zich ook had afgespeeld. Ik kon het niet laten om af en toe mijn gedachten eens meer te laten leiden naar mijn eigen hofhouding. Ricky stond naast mijn stoel, met haar handen over elkaar. Gewoon te wachten op mijn bevelen.
Onbewust gleden mijn handen onder haar korte rokje over en tussen haar billen. Satijnzacht, overheerlijk. Getraind als zij was had de toegang tot haar vagina niet meer dan de biologisch verantwoorde vochtigheid. Niet meer en niet minder. Het was helemaal niet mijn bedoeling om nu nog even voluit me met haar te gaan plezieren. Nee, alleen om haar een beetje te plagen zocht ik naarstig naar haar klitje. Ik kende ricky als mijn eigen zak. In de loop der jaren heb ik elke centimeter van haar lichaam wel tientallen malen in mijn handen en tussen mijn vingers gehad. Deze slavin heeft gewoon een te heerlijk lichaam om niet zo van tijd tot als het mij uitkomt als heerlijk seksobject te gebruiken. Mijn hand glijdt heel gemakkelijk bij haar naar binnen zonder dat er in haar lichaam ook maar een siddering of teken van leven voort komt. Er roert niets. En dat kan ook niet anders, want dit object is er alleen maar voor mijn genoegen. Ik speel er mee. Speel er mee als dat bij mij op komt en zoals ik dat wil. Ik kan er bij klaar komen of niet. Het klitje aan het begin van de spelersingang is dan ook gemakkelijk te vinden. Laat het rollen tussen twee vingers, totdat ik voel dat het net als bij mijn eigen pik dikker en vochtiger word. Ik trek er aan en dat is het enige waardoor ricky in beweging gekregen kan worden. Want ook die pijn is voor iedere vrouw natuurlijk wel hetzelfde. Ik stak mijn hand omhoog richting haar mond. Ricky boog haar hoofd en nam de vingers in haar mond. Een zachte tik tegen haar wangen maakte haar duidelijk dat zij met de postulanten kon vertrekken. Sylvia, Mathilde en Wouter raapten hun kleren bij elkaar, draaiden zich naar mij toe, bogen licht met hun hoofd en verlieten vervolgens de kamer.
Ik kon weer verder gaan lezen in het manuscript, nam de stapel papieren op en liep er mee naar het raam. Deed de vitrage een stuk open. Wat kon mij het bommen dat ik daar min of meer naakt voor het raam stond. Met een half oog kon ik naar beneden kijken, naar alles wat daar aan de gracht voorbij ging of zich afspeelde. Ik las dat Hadrianus Marcellus de Gripiluna zich heerlijk aan het vermaken was met een van zijn wilde Germaanse slavinnen toen hij, juist op het moment dat hij alles wat nog in zijn kolkende scrotum zat, in alle woestheid bij de slavin, anaal gepakt, naar binnen spoot, toen hij wreed gestoord werd door een koerier van de Allermachtigste Senaat in Rome…….
Er kwam een dubbeldekker voorbij rijden. Minzaam zwaaide ik naar de toeristen. Konden ze nu naar huis schrijven dat er niet alleen maar blote vrouwen voor de ramen zaten.
De huislijn van mijn telefoon ging…….
Wordt mogelijk vervolgd
Hadriman M.Costow dar Sokda
|
|
    
isa
Actief lid
Inlognaam: isaperla
Bericht Nummer: 21
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 10 april 2007 - 10:51 pm: |
|
Lekker...! |
Hallo Hadriman,
Wat een lekker verhaal! Ik vond het bijzonder, dat ik het las met een beeld van "een-ver- verleden" en een beeld van het heden. Je omschrijvingen maakten dat ik het allemaal zo heerlijk voor me zag; dit soort activiteiten in een modern kantoorpand. Ik denk dat ik een beetje beter overal naar binnen ga gluren nu.
Ik zou bijna vragen: "Master Hadriman, mag ik ook in dienst komen...?" :-)
Liefs,
isa.
|
Nimfe
Productief lid
Inlognaam: Nimfe
Bericht Nummer: 34
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 30 mei 2007 - 12:50 am: |
|
apart |
De wereld van GOR is niet iets waar ik me volgens mij in thuis zou voelen, maar dat maakt dit verhaal er niet minder mooi door. Ik vind het _ voor mijn smaak _ een goedgeschreven verhaal, los van waar het over handelt.
Ik ben me ook gaan verdiepen in wat GOR nu eigenlijk is, puur uit nieuwsgierigheid, gewekt door dit verhaal.
Het heeft dus eigenlijk mijn horizon verbreedt zou je kunnen zeggen.
Meer verhalen in deze trant zijn wat mij betreft zeer welkom.
Meester Hadriman, heeft U nog zo'n verhaal? Want ik geloof niet dat er op deze site meer dan 1 verhaal van U te vinden is.
Groeten en een fijne week,
Nimfe.....
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?