Hoofdstuk 10 van 'Het feest van Kim', Er wordt gedoucht en Meisje kijkt in een spiegel
Boekonderdeel II: Let's party
Zaterdag 15.00 - 16.30
Miranda en Caroline maken Meisje’s voeten los van de vloer en leiden haar in de richting van de muur met de ongenummerde deuren. De andere meiden krijgen de opdracht te volgen. Achter de deur die Anneke inmiddels voor hen openhoudt blijkt zich een ruime betegelde doucheruimte te bevinden. Het is één open ruimte met tien regendouches in twee rijen van vijf, tegenover elkaar. Ook de douches zijn keurig genummerd en van groene en gele stickers voorzien. Meisje wordt nu weer op geel vastgezet.
De andere meiden imiteren wat met Meisje gebeurt, zonder daarvoor opdracht gekregen te hebben. Zij willen ook op geel gaan staan, bij hun vaste nummer, maar Anneke houdt hen tegen.
“Even wachten dames, het duurt best een tijdje voordat de douches warm zijn. Wie vastgezet moet worden, heeft pech. Eigen schuld, dikke bult. Maar bij normaal gedrag mag je even in het gangpad wachten tot het water op temperatuur is. Het is wel handig dat we deze Belgische opstandeling in ons midden hebben, want daar kunnen we ongetwijfeld aan zien wanneer de temperatuur geschikt is voor de anderen.”
De grijnslach was terug en bleef op haar gezicht terwijl ze een centrale kraan opendraaide die ervoor zorgde dat alle douches ruim water gingen sproeien. Meisje nam zich voor geen kik te geven, en dat lukte, maar het kostte haar wel heel veel moeite. Aan haar bibberen konden de anderen duidelijk zien dat het geen pretje voor haar was.
Toen het gebibber langzamerhand ophield, gingen de anderen, op een teken van Anneke, onder het lekkere warme water staan, net als Meisje in ‘de gele houding’.
Zodra iedereen goed nat is, draait Anneke de kraan dicht en loopt langs de meiden met een grote fles shampoo. Ze spuit een flinke hoeveelheid bovenop elk hoofd en geeft de opdracht dit goed over hun haar te verdelen en in te masseren.
“Hm, nou heb jij natuurlijk weer een probleem”, zegt ze tegen Meisje, “maar ik ga je er echt niet bij helpen. Ik heb wel een ander idee. Het lijkt me niet zo verstandig om de chauffeuse en jou straks met één of meer van je vriendinnen in een cel te gooien, want die zijn vast niet zo blij met jullie. Om eerlijk te zijn begin ik te geloven dat er een kleine kans bestaat dat we heel misschien voor het eerst een paar echt onschuldige meiden hier hebben. Nee, ik stop jullie wel bij onze draaideurjunk en dan is het misschien wel leuk als je alvast een beetje kennis maakt met onze vaste gast.”
Carla wordt erbij gehaald en krijgt de opdracht haar nieuwe celmaatje te helpen.
“Volgens mij vind je dit nog leuk ook”, zegt Anneke tegen haar.
“Met wat ik zo van haar gezien heb, vind ik het geen straf”, antwoordt Carla met een knipoog van verstandhouding in de richting van Meisje, die zich van geen enkele verstandhouding met Carla bewust is.
Ze stapt in het gangpad uit haar slippers, komt naar Meisje toe en zorgt ervoor dat de shampoo schuimend overal in haar haren terechtkomt. Ze doet dat met veel enthousiasme en Meisje vindt het eerlijk gezegd wel lekker.
Dan loopt Anneke rond met een fles doucheschuim. Alle meiden krijgen een flinke hoeveelheid daarvan op hun beide schouders gespoten. Anneke zorgt er daarbij voor dat de nog ingedikte substantie zowel over hun rug als over hun borsten naar beneden begint te lopen.
“Zo, sletjes, lekker inzepen. En geen vierkante millimeter van je lijf overslaan. Ik ga dat straks controleren en reken erop dat mijn leren flap een nog indringender resultaat geeft als hij op een natte ondergrond landt. Als je zelf niet goed bij je rug of andere onderdelen kunt komen, vraag je maar een ander teefje om te helpen. En Carla, zorg jij weer voor onze buitenlandse gast?”
Carla was even in het gangpad gaan staan, zonder haar ogen van Meisje af te laten gaan. Meisje ziet iets in die blik, maar weet niet precies wat het is. Begeerte? Lust? Macht?
Dan ziet ze tot haar schrik dat Carla haar vormeloze oranje broek laat zakken. Omdat de net zo vormeloze jas veel te lang is, wordt daardoor nog niets schokkends zichtbaar. Maar dat duurt maar even, want de drie grote knopen van de jas heeft ze ook zo los, waarna ze haar volledige lichaam toont. Meisje is verbaasd als ze ziet hoe mooi en krachtig dat lichaam is. Ze zou in een sollicitatieronde voor modellenwerk waarschijnlijk afvallen, omdat haar benen net iets te kort en haar borsten net iets te zwaar lijken voor die wereld, maar Meisje vindt haar mooi. Ook haar vrij korte haar heeft een mooie glans en een vrolijke slag. ‘Ze zou het lang moeten laten groeien’, denkt Meisje, ‘dan zou het prachtig golven’. Haar eigen lange haar springt altijd alle kanten op als ze het niet met een stijltang bewerkt. Dat zal straks na het opdrogen zonder die behandeling ook wel weer blijken.
Plotseling realiseert Meisje zich dat er iets niet klopt aan dat mooie lijf. Carla is gepresenteerd als stamgast en draaideurjunk, maar als ze werkelijk een onverbeterlijke verslaafde was, dan had ze toch allang niet meer zo’n prachtig lijf? Of zou ze niet zelf gebruiken, maar alleen in drugs handelen? Meisje heeft geen idee of dat veel voorkomt.
Inmiddels is Carla bij haar aangekomen en tot Meisje’s verbazing, maar al heel snel tot haar grote genoegen, gaat ze onder haar armen door achter haar staan en duwt haar lichaam tegen Meisje aan. Haar handen legt ze om Meisje heen op haar borsten en zo begint ze met handen en lijf haar nieuwe slapie in te zepen. Ze zorgt er heel zorgvuldig voor dat heel Meisje’s lichaam aan de beurt komt, waarbij borsten en het gedeelte tussen de benen onevenredig veel aandacht krijgen. Meisje is door de behandeling al zo op toeren gekomen dat ze niet anders zou willen. Ze laat haar lichaam tegen Carla’s bewegingen in kronkelen en weert zelfs niet af als Carla’s vingers in haar kutje en haar kontje glijden.
Uit een ooghoek ziet Meisje dat de andere meiden bij het elkaar helpen op moeilijk bereikbare plekjes een voorbeeld nemen aan de methode Carla. Ze ziet ook dat het de anderen lekker opwarmt, want zelfs de minst toeschietelijke Letty besteedt wel erg veel aandacht aan het inzepen van haar clitoris. Het lijkt er een beetje op dat iedereen op weg gaat naar een orgasme. Maar die weg wordt helaas opgebroken. Door Anneke.
“Controle”, roept ze.
Ze loopt langs de meiden die, met uitzondering van Carla hun handen en voeten weer keurig op geel gezet hebben.
“Ziet er goed uit. Het lijkt er op dat jullie je aan de opdracht gehouden hebben”, constateert Anneke.
Of ze tevreden is of juist niet, omdat ze zo geen aanleiding heeft om nog eens met die leren flap te meppen, is niet duidelijk.
“Omdraaien en op groen”, vervolgt ze, “behalve natuurlijk ons Vlaamse teefje, maar als je door Carla geholpen wordt dan zit het ongezien wel goed met dat inzepen.”
Ze loopt opnieuw langs de rijtjes en heeft nu goed zicht op gleuf en bilnaad van de vrijstaande dames.
“Ook dat ziet er goed uit”, concludeert Anneke, “al hebben een paar van jullie waarschijnlijk zo fanatiek door hun spleet staan wrijven dat er nauwelijks nog schuimresten zichtbaar zijn. Maar daar zal ik niet flauw over doen. We gaan afspoelen. Carla, ga jij maar onder één van de vrije douchekoppen staan.”
Anneke draait de centrale kraan weer open, maar er komt geen water. Ze kijkt verrast naar de kraan, draait hem weer dicht en probeert het nog een keer. Alsof dat zou helpen. Ze roept Caroline en Miranda erbij, die alle meiden met een set handboeien met één hand aan de muur vastzetten. Dit geeft de bewakingsstaf de gelegenheid op zoek te gaan naar de oorzaak van het wegvallen van de druk op de waterleiding.
De drie dames laten de meiden achter, druk overleggend over wat nu te doen. Meisje hoort dat ze op afstand nog steeds met elkaar praten, maar ze zijn te ver weg om te kunnen volgen wat ze tegen elkaar zeggen. Ondertussen staan de ingezeepte meiden op te drogen, wat tot een trekkerig gevoel leidt bij elke beweging en tot rillen van de kou.
Voor Meisje’s gevoel blijft Anneke zeker een half uur weg. Ze verschilt daarin van mening met de klok op de muur, die uitgaat van ongeveer zes minuten.
“Het spijt me voor jullie, maar we krijgen het probleem niet opgelost. Ik heb iemand van de technische dienst laten oproepen, maar die werken op zaterdag met een piketdienst, dus dat kan zo een uur duren voordat hij hier is. Zolang zouden we niet moeten wachten met jullie te ontdoen van al die opdrogende zeepresten.
We hebben het volgende bedacht. In de tuin hebben we een put waaruit we water oppompen om de planten en het gras te sproeien. Dat water is wel een beetje fris, maar gelukkig is het vandaag lekker weer. Kortom, teefjes, we gaan jullie maar eens uitlaten.”
Miranda en Caroline komen met een metalen ketting waar pakweg om de meter een set handboeien aan vastzit. De meiden worden één voor één losgemaakt van de muur en weer vast aan de ketting. Als iedereen aangelijnd is gaan ze op pad als een soort chain gang, met Miranda voorop en Caroline achteraan. Ze verlaten de doucheruimte door een andere deur dan waardoor ze zijn binnengekomen, lopen door een lange gang en aan het eind daarvan door een volgende deur, de buitenlucht in. Het is inderdaad mooi weer. De hemel is blauw en de zon schijnt volop, maar het is toch ook nog niet zo warm dat het aangenaam aanvoelt op Meisje’s met opgedroogd schuim bedekte huid.
Ze zijn terechtgekomen in een met houten schuttingen afgeschermde tuin. In feite een groot grasveld met rondom wat struiken. Op het grasveld is een volleybalveld uitgezet. Meisje ziet dat Ellen en Eveline, inmiddels niet meer in het uniform van verpleegkundige, maar in een kort broekje met een topje en op blote voeten, bezig zijn het volleybalnet weg te halen. Als dat gebeurd is, wordt de ketting van de chain gang boven op de palen van het volleybalnet vastgemaakt. Daar zou iedereen een trapleer bij nodig hebben, dus deze tweeling zeker.
Als de ketting goed strak tussen de twee palen bevestigd is, staan de zeven jonge vrouwen schouder aan schouder, gestrekt, met hun armen boven hun hoofd aan de ketting, tentoongesteld.
Anneke heeft ondertussen een grote teil bij één van de palen neergezet en rolt een slang uit in die richting, vanaf een punt ergens aan de zijkant van de tuin. Ze draait de spuitkop op de slang open, waarop de teil begint vol te lopen.
Dan komt de tweeling weer in actie. Ze zijn even het gebouw in geweest en komen nu weer naar buiten met elk een super soaker, die binnen de wereld van de super soakers weer de aanduiding super zou mogen krijgen. Ze vullen die in de teil en gaan dan los op het naakte zevental. De één richt zich op de voorkant van de dames, de ander op de achterkant. Ze maken er meer een spel van dan dat ze bezig zijn de meiden gestructureerd van hun zeepresten te ontdoen. Ze spuiten geen continue straal, maar steeds een kort salvo. Zoals Meisje het kan bekijken en na een poosje ook voelen, zijn de jongedames in de medische wereld misschien nog stagiair, maar op dit wapen uiterst professioneel. Ze zien kans om vlak in de buurt van een tepel te mikken en ook de gleufjes en bilnaden zijn een populair doelwit. Het water is ijskoud en de bewegingen en geluiden die de meiden maken als ze geraakt worden zijn meer reflexen dan bewuste acties. Meisje merkt bijvoorbeeld dat ze automatisch haar lichaam wegdraait als ze door zo’n koude straal op één van haar borsten geraakt wordt. Daarmee komt haar andere borst in het schootsveld van de schutter achter haar, die het nieuwe bewegende doelwit als een volleerd kleiduivenschutter feilloos weet te raken. Als Meisje in haar gleuf gespoten wordt, duwt ze onwillekeurig haar billen naar achteren, waarna ze direct een salvo voelt op de zich iets openende bilspleet.
Anneke en haar kompanen staan geamuseerd naar dit tafereel te kijken en geven het jonge tweetal, dat zelf natuurlijk ook niet droog blijft, de nodige tips. Als alle meiden een paar keer onder vuur genomen zijn geeft Anneke een stopteken. Meisje is daar blij mee, maar vreest dat er toch nog een vervolg zal komen, want de tweeling heeft nog lang niet alle schuim- en shampooresten weten te verwijderen met die uit hun krachten gegroeide waterpistolen. Ze hebben sowieso nooit op hoofden en gezichten gericht. En inderdaad, Caroline gaat nu de meiden één voor één langs met de slang en spoelt hen af met een niet al te harde straal. Ze is absoluut niet zuinig met het water, dat volgens Meisje nu nog kouder is dan aan het begin.
Zodra iemand afgespoeld is, wordt ze door Miranda losgemaakt van de ketting en mag ze weer naar binnen gaan, naar de doucheruimte. Dit gebeurt elke keer weer op een draf, gestimuleerd door Ellen en Eveline, die met de meiden meerennen en laten zien dat ze ook in beweging uitstekend kunnen richten met hun plastic wapentuig.
Meisje krijgt als extra boodschap mee dat ze vanaf dit moment niet meer vastgeketend zal worden, maar dat dit bij de eerste de beste overtreding weer zal veranderen.
Terug in de doucheruimte blijkt dat het uitstapje naar de tuin een heel bewuste treiteractie van Anneke was, want alle douches leveren ineens weer volop heerlijk warm water.
De meiden krijgen rustig de tijd om warm te worden en zelf de laatste overblijfselen van schuim en shampoo te verwijderen.
Als iedereen schoon en warm is, draait Anneke de kraan dicht en delen Miranda en Caroline badhanddoeken rond, die Meisje gezien de behandeling tot nu toe als onverwacht groot en zacht ervaart. Ze mogen de handdoeken echter niet omslaan of op een andere manier meenemen uit de doucheruimte.
Ze worden naar hun cellen gebracht, waar voor iedereen een standaard oranje uitrusting klaarligt en een paar slippers. Kim gaat met Letty, Tess en Floor op cel en Meisje met Carla en Claudia.
Tijdens het lopen naar de cellen ziet Kim kans om even fluistercontact met Meisje te hebben.
“Meisje, tegen mij ben je altijd eerlijk geweest, dus ik wil zo graag geloven dat je vanmiddag ook de waarheid sprak, maar ik vind dat verhaal zo moeilijk te geloven. Mag ik het je één keer rechtuit vragen? Sprak je de waarheid? Of is het jouw schuld dat mijn feest helemaal verpest is?”
Meisje kijkt even indringend in twee roodomrande ogen en fluistert dan:
“Het was de waarheid, Kim, je kent me toch.”
“Sorry, Meisje”, fluistert Kim met twee opwellende tranen die net over de rand van haar oogleden vallen.
Dan worden ze hun cellen in geduwd, waar ze zich in de koningsgezinde pakken hijsen. Meisje moet de broekspijpen wel een keer of vier omslaan voordat ze veilig een stap kan verzetten in haar nieuwe outfit. En als ze nog wat met haar handen wil doen, moet ze eenzelfde actie op de mouwen van de drieknopige jas uitvoeren.
Carla is op het benedenbed gaan liggen dat ze al in gebruik had voordat Meisje en Claudia werden binnengebracht.
“Ga jij maar op het andere benedenbed, Meisje”, zegt Claudia, “ik klauter wel naar boven.”
Meisje gaat niet over dat aanbod in discussie. Ze is blij dat zij niet hoeft te klauteren, want dat is niet haar sterkste kant en ze heeft al gezien dat er geen laddertje aanwezig is om het bereiken van het bovenbed gemakkelijker te maken.
“Ach, wat is ze aardig, de onderdanige chauffeuse”, komt Carla op onvriendelijke toon tussenbeide, “maar je hebt zeker weer iets geregeld om hier snel weg te komen. Ja, Meisje, Claudia en ik zijn elkaar hier al weleens vaker tegengekomen en het lijkt wel alsof ze vriendjes heeft op leuke posities bij politie of justitie, want soms is ze ineens heel snel weg. Daarom geeft ze niet zo om dat benedenbed, denk ik. Ze weet al dat ze hier vannacht toch niet slaapt.”
“Ach, hou toch je kop”, reageert Claudia geprikkeld, “wat weet jij daar nou van?
Bovendien, je zit wel regelmatig hier, geloof ik, maar heb jij ooit de stap moeten maken naar wat Anneke het grotere hotel noemt? Dat lukt vast ook niet zonder vriendjes op de juiste plekken.”
“Nee, wijfie, dat komt door mijn intelligente aanpak. Ik hoef er geen bijzondere handelswaar voor te verkopen. Wat zeg ik: gratis weg te geven.”
Meisje begrijpt niet helemaal wat de twee bedoelen. Ze heeft wel de smoor in dat ze met twee celgenoten opgescheept zit die elkaar niet mogen en daar niet bepaald een geheim van maken.
Ze gaat op haar bed liggen, draait haar gezicht naar de muur, probeert zich af te sluiten voor het gekibbel dat achter haar rug nog een poosje doorgaat, en doet een poging wat uit te rusten van de uitdagingen van die middag.
Ze dommelt een beetje weg, maar is snel weer alert als plotseling Bas Vink en zijn maat Fred de Waert voor het traliewerk staan. Ze roepen Claudia bij zich.
“We zijn benaderd door een in onze ogen betrouwbare bron, die beweert dat we jou snel moeten verhoren, omdat je ons veel te bieden hebt. Klopt dat?”, zegt Fred.
“Dat zou zo maar kunnen.”
“Kom maar mee dan. Als het echt zo is, kunnen we waarschijnlijk wel een deal maken. Maar dan moet je wel meer te bieden hebben dan vorige keer.”
“Je zal nog opkijken”, reageert Claudia.
Het traliehek schuift open om haar door te laten, en gelijk weer dicht om Carla en Meisje binnen te houden. Ze verdwijnen in het kantoor.
“Zie je wel”, zegt Carla, “ze neukt zich weer een weg naar buiten. Waarom zouden ze mij dat nooit voorstellen, denk je. Ik zou het trouwens niet doen, hoor. Ik heb ook mijn principes. Niet zoveel”, zegt ze lachend, “maar wel een paar. Ik denk dat die koddebeiers bang zijn dat ze hun lul kwijt raken als ik met hen bezig ga. Ze zouden niet weten wat hen overkwam als ik ze laat ervaren wat echt pijpen en neuken met je kan doen. Daar hebben ze met hun Vinex-vrouwtjes waarschijnlijk geen idee van.”
Ze schatert bijna.
“Kom hier, Meisje, nu wordt het leuk. Ze willen kennelijk meer dan de eenvoudige recht op en neer van de vorige keer.”
Meisje gaat naar Carla toe, die al bij het traliewerk staat. Zij wijst Meisje erop dat achter in de muur van het kantoor een vrij breed raam zit dat tot op de grond reikt. Er hangen weliswaar lamellen voor, maar die zijn niet helemaal gesloten. De hoek waaronder ze scheef staan biedt Carla en Meisje, en waarschijnlijk ook de vier bewoonsters van de aanpalende cel, een ruime blik op de achtermuur, waar een vrij brede passpiegel op de muur geplakt zit. Ook die komt tot de grond. Kennelijk wordt de ruimte door de bewaaksters ook gebruikt als kleedruimte.
“Kijk”, zegt Carla, ze blijven netjes voorin het kantoor, maar hebben geen idee dat ze grotendeels in beeld zijn voor de gevangenen. Nou gaan we lekker genieten.”
Ze gaat een beetje schuin achter Meisje staan, legt Meisje’s handen wat omhoog op twee tralies en duwt haar dan met haar stevige lichaam tegen het hekwerk.
Voor Meisje hoeft dat niet, maar Carla heeft haar vanmiddag goed bijgestaan, dus als zij dat nou prettig vindt, heeft Meisje er ook niet echt een probleem mee.
In de spiegel ziet Meisje hoe Bas iets tegen Claudia zegt, die daarop in enkele bewegingen de oranje textiel uittrekt en in een hoek gooit. Fred trekt haar achteruit tegen zich aan en houdt haar armen op haar rug, wat Bas de vrijheid geeft haar borsten heel fors te bevoelen en erin te knijpen. De tepels krijgen een aparte beurt en daarna slaat hij zeker twintig keer hard van opzij tegen beide borsten. En vervolgens een vergelijkbaar aantal keren in haar gezicht. Meisje ziet duidelijk aan Claudia dat het niet haar prettigste ervaring is.
Als Bas ook nog een poosje niet al te zachtzinnig tussen haar benen op onderzoek is geweest, wat een prachtig kronkelende Claudia oplevert, wisselen Bas en Fred van rol en herhaalt het spel zich met een zo mogelijk nog heftiger aanpak.
Tot Bas Claudia naar beneden duwt. Ze buigt haar knieën en komt zo op de juiste hoogte om Fred, die inmiddels het bewijs van zijn man zijn tevoorschijn heeft gehaald, te pijpen.
In Meisje’s ogen is pijpen trouwens iets heel anders dan wat ze nu ziet gebeuren. Bas houdt de armen van Claudia nog steeds op haar rug en Fred heeft haar haren met beide handen vastgegrepen. Hij beweegt haar hoofd heen en weer en accepteert niet dat een deel van zijn, volgens Meisje best wel aantrekkelijk ontwikkelde geslachtsdeel buiten haar mond blijft. De kans dat Claudia gaat overgeven is niet zo groot na de gebeurtenissen eerder op de middag, maar grote slierten speeksel lopen al snel uit haar mond en over haar borsten, waarop de nodige rode striemen zichtbaar zijn.
Ook bij deze behandeling wisselen de mannen van de Hermandad na verloop van tijd van rol. Op dat moment voelt Meisje hoe één van Carla’s handen onder haar jas naar haar naakte rug toe beweegt en daar aangekomen de route wijzigt, richting haar broekband. Meisje wil Carla afweren en haalt één hand van de tralies af. Ze denkt dat het succes heeft omdat Carla de onderzoekend bewegende hand van haar rug afhaalt. Maar ze grijpt Meisje’s pols ermee vast en duwt die hand onder haar eigen broek, richting haar gleuf. Meisje trekt haar hand snel weg van die plek, maar Carla grijpt hem opnieuw vast en legt hem weer op de tralie.
“Oké, teef die je bent, dat stellen we dan nog even uit. Maar je laat mij gewoon mijn gang gaan. Ik ben de celoudste en je doet dus vanaf nu wat ik wil omdat ik het wil. Bovendien heb ik je vanmiddag aardig geholpen. En er geldt hier een simpele regel: ‘niets voor niets’. En dit vind ik een aardig moment voor een deel van je terugbetaling.”
Meisje aarzelt. Zal ze een scène schoppen? Maar zullen de bewaaksters dan haar kant kiezen? En wordt ze dan apart in een cel gezet? Of krijgt ze het na tussenkomst van de bewaking alleen maar zwaarder in de nachtelijke uren?
Omdat Carla haar eerder toch ook al van top tot teen bevoeld heeft, wat eerlijk gezegd verre van vervelend was, besluit Meisje zich niet te verzetten.
Carla’s hand glijdt tussen Meisje’s billen door naar de ingang van haar kutje en zo door naar haar klit. Ze begint ruw alle verschillende gevoelige plekken te vingeren en te masseren, ook vrij diep binnenin Meisje.
In de spiegel lijkt de vermoeidheid toe te slaan bij Bas. Hij gaat tenminste op zijn rug op de vloer liggen. Hij legt een condoom op de top van zijn pik waarna Claudia dat verder met haar mond afrolt. Bas hoeft zich niet te schamen voor zijn lul, maar is toch niet helemaal zo goed bedeeld als zijn partner.
Overigens weet Meisje dat afmetingen niet alles zeggen. Ze had eens een vriendje die, als daar een loket voor zou bestaan, best een klacht over de afmetingen van zijn lid had mogen indienen. Toch zitten de vrijpartijen die ze met hem meemaakte als waardevolle herinneringen in haar hoofd. Het was jammer dat hij absoluut niets met bdsm had. Hij kon alleen maar lief zijn voor Meisje. Haar commanderen, vernederen of slaan, was voor hem een onmogelijke opgave. En dat miste Meisje veel meer dan een wat grotere pik. Hij maakte dat laatste trouwens meer dan goed met zijn tong. Een betere beffer had ze nog niet ontmoet.
Claudia heeft zich inmiddels over Bas heen gezet en berijdt haar politiepaard als een volleerde amazone. Haar hoofd is, opzij gedraaid, weer in handen van Fred, die het gebruikt om zijn stijfheid in stand te houden, en even later om ook bij hem een condoom over zijn lul te rollen.
Meisje is inmiddels behoorlijk geil geworden, van Carla’s handen, van het beeld in de spiegel, en ook van het denken over wat ze hierna verwacht te gaan zien in de spiegel.
“Je wou je eerst voor de vorm nog wat verzetten”, fluister Carla, “maar volgens mij ben je hier nog meer aan verslaafd dan aan heroïne, of wat voor drugs je dan ook maar gebruikt. Maar let even goed op: je mag best nog veel geiler worden en klaarkomen, maar ik wil je niet horen, want ik denk dat we geen van tweeën graag willen dat Anneke of één van die andere bloedhonden zich er mee gaat bemoeien, is het niet?”
Meisje is niet meer zo goed in staat om in samenhangende zinnen te reageren en beperkt zich dan ook maar tot knikken om aan te geven dat ze Carla begrepen heeft.
Dan ziet ze dat in het kantoortje inderdaad gaat gebeuren wat ze verwachtte. Bas spreidt zijn benen, waardoor die van Claudia ook uiteen geschoven worden. Hij trekt haar voorover, waardoor haar kont uitnodigend omhoog steekt. Fred knielt achter haar, trekt het condoom en daarmee de huid van zijn stijve lid onderaan de schacht nog wat naar achteren, waardoor de eikel tot zijn maximale proporties groeit, en brengt zijn wapen tussen haar billen.
Het beeld van een vrouw vlak voordat een man in haar kontje penetreert terwijl haar kut al goed gevuld is, brengt Meisje op het punt dat ze voelt dat een orgasme onvermijdelijk is en binnen een paar seconden door haar lijf zal beginnen te rollen. Carla merkt dit ook op en ondersteunt het met ruwe cirkelbewegingen van drie vingers over Meisje’s klit. Als Meisje aan een plotselinge beweging van Claudia’s lijf ziet dat het eerste stukje van de stijve pik in haar is binnengedrongen, barst haar eigen orgasme los. En het orgastische gevoel neemt pas weer wat af als Fred zijn lul, na een aantal keren terugtrekken en dieper doordringen, volledig in Claudia geperst heeft.
Carla’s hand verdwijnt uit Meisje’s broek. Meisje blijft desondanks gebiologeerd kijken naar de stevige dubbele neukpartij die zich nu voor haar ogen ontvouwt. Het valt haar wel op dat Bas vrij stil ligt en dat het echte neuken meer achterom plaatsvindt. Bij een harde diepe stoot die Claudia nog minder onberoerd laat dan alle vorige is duidelijk te zien dat de stoere smeris klaarkomt. Hij verlaat Claudia’s kontje dan vrij snel en helpt haar van Bas af. Dan laat hij haar voorover knielen, waarop Bas opnieuw in haar komt, maar nu ook via de achteringang. Nu zit hij zeker niet stil, en ook al is hij minder fors geschapen dan zijn partner, aan Claudia is duidelijk te zien dat ook deze activiteit niet ongemerkt aan haar voorbij gaat.
Als ook Bas is klaargekomen en haar verlaten heeft, ziet Meisje hoe Claudia in dezelfde houding blijft zitten en zichzelf begint te vingeren. De beide heren hebben hun kleding inmiddels weer geheel op orde, met uitzondering van hun broekriem. Die gebruiken ze om Claudia zo lang mogelijk van een orgasme af te houden door ermee op haar billen te slaan, de één links en de ander rechts.
Desondanks is op een gegeven moment goed te zien dat Claudia een hoogtepunt bereikt. Haar lichaam verslapt en ze blijft niet op haar knieën zitten, maar rolt zijdelings languit over de vloer. Bas trekt haar ruw overeind en zet haar op haar voeten. Het is duidelijk dat het Claudia moeite kost overeind te blijven.
Ze krijgt nu één voor één haar eigen kledingstukken aangereikt. Eerst haar slip, dan de broek van haar chauffeursuniform, haar sokjes en laarsjes. Ze staat nu topless voor de heren, die elk de inhoud van hun condoom over een borst laten lopen. Claudia verdeelt het met de toppen van haar vingers over haar borsten en likt haar vingers schoon. Dan krijgt ze haar beha aangereikt, gevolgd door haar uniformblouse, maar die laatste pas nadat Bas en Fred hun condooms in de cups van de beha hebben opgeborgen. Nadat ze ook haar jasje weer aan heeft, verdwijnt het drietal uit beeld. Ze komen niet terug in de ruimte waar de cellen zijn, en zijn dus waarschijnlijk via een andere deur vertrokken.
“Zo, die heeft zich naar de vrijheid geneukt”, zegt Carla, “maar het was wel wat heftiger voor haar dan de vorige keer. Ben benieuwd wat ze met haar zullen doen als ze hier nog een keer terechtkomt.”
Meisje voelt hoe de druk van Carla’s lichaam op het hare afneemt en zelfs helemaal verdwijnt. Haar celmaat loopt naar haar bed. Zelf is Meisje nog niet bekomen van wat ze gezien heeft en ook niet van haar eigen geilheid. Ze blijft onveranderlijk tegen het hekwerk gedrukt staan, met haar handen net boven haar hoofd tegen de tralies.
Toch voelt ze ook boosheid en teleurstelling over het feit dat dit in Nederland kennelijk allemaal zo afgehandeld kan worden. Die Hollanders roepen vaak dat er in België met van alles gesjoemeld kan worden, maar dit is toch ook niet mis, vindt ze. Of juist wel dus.
“Kom bij me”, klinkt de stem van Carla. Zacht, maar dwingend.
“Nu!”
© SubAdoration, 04-2011
Klik hier voor de flaptekst.
Lees verder in hoofdstuk 11: Meisje vs. Carla - Een confrontatie tussen celgenoten loopt uit op bijzonder tafelen
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Waterballet en ander theater 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?