Een voorbeeld van temmen. De cowboy temt echter geen paard maar een cowgirl.
Met een grote arrogante draai zwaait Jane zich weg van Mark en loopt heupwiegend terug naar de bar.
Het was een gedrag dat ze dagelijks vertoonde en waar ze menig man in de Southernmost Saloon het hoofd mee op hol maakte. Er was echter nog nooit één man geweest die haar in de war gebracht had, met andere woorden: er was in de hele stad geen man die aan al haar verwachtingen kon voldoen. Naast dat hij natuurlijk groot, aantrekkelijk, stoer en sterk moest zijn, wilde ze zeker iemand hebben met een sterk karakter, hij moest haar aankunnen.
Ze was een zelfstandige vrouw van 24 jaar die midden in het leven stond, ze kon alles aan en was ook behoorlijk eigenwijs. Ze werkte in de Southernmost Saloon als serveerster en kwam zodoende met ongeveer alle mannen uit de stad in contact en ook met de meeste passanten. Ze was erg aantrekkelijk met haar slanke lijntje en haar lange donkere krullen, de meeste mannen die haar zagen keken langer dan 2 seconden naar haar, ze wist hun blik vast te houden als ze zwierig rondliep en haar weelderige achterste heen en weer liet deinen. Ook als ze de drank rondbracht en zich voorover boog hadden ze een mooi uitzicht op haar ronde vormen, Jane genoot ervan als ze mannen kon ophitsen, maar verder dan dat ging ze nooit.
Haar werkgever had wel eens tegen haar gezegd: “Het wordt tijd dat er eens een man komt die jou in de hand kan houden, kan leiden, niet onderdrukken maar de goede richting in sturen.”
Ze had daar later veel over nagedacht. Wat zou het heerlijk zijn als er eens een man kwam die haar kon temmen. Het klonk raar maar er was niets wat ze liever wilde, ze wilde iemand die haar, als ze zo flirte ,stevig bij haar arm pakte en alleen maar aankeek met een blik van: “en nu is het klaar!” en dat ze het dan niet in haar hoofd zou durven halen om het nog een keer te doen.
Iemand die ervoor zou zorgen dat ze ook niet de behoefte had om nog met andere mannen te flirten omdat hij meer dan voldoende was voor haar. Ze wilde iemand waar ze tegenop kon zien, waar ze respect voor had en waar ze vanzelf zielsveel van hield. Ze droomde ook regelmatig over een man die haar lief maar wel heel stellig vertelde wat wel en niet goed was, niet dat hij haar dwong, maar de overtuigingskracht waarmee hij dingen vertelde en deed zouden haar houvast en rust geven.
Maar tussen alle mannen die ze tot nu toe ontmoet had zat niemand die haar gevoelens kon bevredigen; natuurlijk waren er wel aantrekkelijke mannen bij maar die misten dan weer de andere eigenschappen.
Dus zoals ze nu leefde had ze geaccepteerd en ze genoot van het lol maken en verleiden en feesten.
Er was ooit een keer een man geweest die haar tijdens haar dienst, toen ze weer eens ongelooflijk aan het verleiden was en wegliep toen het haar te heet onder de voeten werd, een flinke tik op haar rok had gegeven en had toegesnauwd: “Er zou eens iemand jou een trip to the woodshed” moeten geven, dat zou je leren om mannen niet zo te pesten met jouw misselijke gedrag!”
Ze had zich omgedraaid en hem katterig geantwoord: “Voel je je geroepen? Waag het niet, want dan ben je nog niet jarig!” - een typische Jane opmerking waarmee ze de man in kwestie de mond snoerde, want natuurlijk zou hij dat niet durven, er waren immers in de bar meer dan genoeg mannen die haar zouden verdedigen. Er werd alom gelachen en de man nam een slok van zijn bier en ging verder met het kaartspel waar hij aan meedeed.
Aan de bar terug gekomen hoorde Jane een verhaal over de nieuwe sheriff die vandaag aangekomen zou zijn. Ze was benieuwd wat voor man het zou zijn, de vorige was een oude grijze slapjanus geweest die door een pokerspeler doodgeschoten was voor de Saloon. Nog in gedachten verzonken hoorde ze de man naast haar zeggen: kijk daar komt hij net binnen lopen. Ze draaide zich om en keek naar de klapdeuren en zag een grote gedaante door de deuren heen komen. Een donkere schim werd langzaam een man toen hij in de verlichting van de bar zichtbaar werd. Het was een robuuste man met een stoppelbaard, brede torso en lange benen. Toen hij dichterbij kwam zag ze zijn diep bruine ogen en vriendelijke glimlach waarmee hij contact maakte met de omstanders.
“Hallo, ik ben Jack, de nieuwe sheriff,” zei hij met een vriendelijke stem tegen de barman. “Heb je voor mij wat druivenwater?”
John schonk een glas in en zette het voor hem neer op de bar en stak zijn hand uit: “John is de naam, welkom sheriff.”
Hij nam plaats aan de bar en ik keek mijn ogen uit, dit was een zeeeer aantrekkelijke man!
Jane liep naar hem toe en stelde zich ook voor: “Hallo, ik ben Jane, de serveerster hier. Ik hoop dat jij weer wat rust in deze stad kan brengen.”
Hij keek haar diep in haar ogen aan en ze voelde een soort van kracht die ze nog nooit in haar leven had meegemaakt. Het leek wel alsof hij in haar ziel keek.
Hij begon te glimlachen.
“Het is zeker mijn doel om deze stad weer vrij te maken van gespuis!” zei hij met een overtuigende stem.
Ze ging weer aan haar werk maar kon niet nalaten regelmatig even terug te kijken naar de bar waar hij zat. Inmiddels waren er enkele mannen bij hem gaan staan en ontstond er een gesprek over de gang van zaken in de stad. Ieder had zijn verhaal en Jack luisterde geduldig.
Jane’s ingeboren roep naar aandacht deed haar beslissen ook nu weer te proberen de blikken naar zich toe te krijgen. Ze liep naar het groepje toe en vroeg of er nog iemand iets wilde drinken en boog verleidelijk naar voren om enkele glazen van de bar te pakken. Uiteraard waren er weer enkele mannen die hier op reageerden maar jack bleef luisteren naar de verhalen en zei alleen even tussendoor dat hij nog wel een druivenwater wilde hebben.
“Niet een lekker biertje?”
Het was er uit voor ze het wist, wat kende ze deze man nu?
Er viel een stilte en Jack keek Jane strak aan.
“Ik geloof dat ik een druivenwater zei,” kwam er streng uit en hij draaide zich weer naar zijn gesprekspartners terug.
“Oh sorry hoor, ik wist niet dat u lange tenen had.”
Jane draaide zich om en liep in haar bekende heupwiegende stijl naar achter de bar en ging de drankjes regelen, wat haar wel op viel was dat er niet luid gelachen werd toen ze wegliep. Enkele minuten later kwam ze terug bij de groep en deelde de drankjes uit en gaf ook het glas druivensap aan Jack die haar hand vast hield toen ze het drankje aangaf. Ze keek verbaasd omhoog en zag een gezicht dat haar duidelijk maakte dat ze zeker nu even beter niets meer kon zeggen en dat de opmerking van net niet echt gewaardeerd was. Normaal gesproken zou ze nu nog iets gezegd hebben maar iets in haar hield haar tegen. Ze glimlachte en draaide zich om en ging verder met serveren.
’s Avonds in bed lag ze te malen over deze nieuwe man en ze ging op zoek naar de reden dat ze zich de mond had laten snoeren.
Haar gedachten dwaalden af naar haar dromen waarin ze haar ideale man tegen kwam, was dit nu een voorbeeld van overtuigingskracht? Langzaam zakte ze weg in een diepe slaap, ze zou het in de nabije toekomst allemaal leren…
De avonden die volgden kwam de sheriff af en toe langs en bleef ze geobsedeerd door zijn voorkomen en zijn uitstraling. Ook de manier waarop hij omging met de ruzies die er af en toe waren in de Saloon sierde hem. Zonder geweld maar met een duidelijke en door iedereen geaccepteerde autoriteit zorgde hij ervoor dat het niet uit de hand liep en er weer rust kwam. Ze begon steeds meer in te zien dat dit de man was waar ze zo lang op had zitten wachten maar hoe moest ze hem dat nu in hemelsnaam duidelijk maken?
Haar gevlij naar andere mannen bleef echter onverminderd doorgaan, dat was iets wat ze niet zo maar afleerde, wat zou ze zonder al die aandacht moeten, dat was toch de lol in het leven! Het op tijd afkappen van verdere avances hield ze natuurlijk wel onverminderd vol. Regelmatig probeerde ze ook indruk te maken op Jack maar die reageerde eerder nors op haar gedrag dan dat hij er nou echt van kon genieten. Ze merkte dat ze beter gewoon met hem kon praten dan haar lichaam te laten praten.
Meer en meer raakte ze er van overtuigd dat ze deze man wilde hebben, nee dat ze bij deze man wilde horen en voor hem wilde zorgen.
Uit zijn reacties merkte ze wel dat hij haar ook zeker wel zag staan maar hoe nu verder?
Op een ochtend trok ze de stoute schoenen aan en liep naar het bureau van de sheriff: ze zou hem gaan proberen duidelijk te maken dat ze meer wilde en dan zou hij vast wel toe happen.
“Goedemorgen Jack,” zei ze enthousiast.
“Morghe,” reageerde hij kortaf vanachter zijn bureau.
Hij zat diep weggezonken in allerlei ordners.
“Ik kwam eens even kijken hoe jij hier werkt,” probeerde ze een gesprek aan te knopen.
Jack keek op en legde zijn pen neer.
“Nu je er toch bent, ik ben wel even aan pauze toe, zullen we even een kop koffie drinken?” stelde hij voor.
Ik knikte ja en hij liep naar het keukentje toe en kwam even later terug met twee heerlijk dampende mokken.
“Alsjeblieft,” zei hij en ging weer zitten.
“Dank je, lekker kan ik ook wel gebruiken om wakker te worden.”
Ze raakten in gesprek over Jack’s werk en de vorderingen die hij al gemaakt had.
Na enige tijd stond Jane op en ging op het bureau zitten en pakte Jack’s hand.
“Jack, ik wil je vragen of je door hebt wat er gebeurt?”
Jack keek Jane verbaasd aan en fronste zijn wenkbrauwen.
“Waar doel je op Jane?” vroeg hij.
“Merk je niet iets tussen ons Jack?”
Jack’s blik werd rustig en diep wederom alsof hij in Jane’s ziel keek.
“Is dat zo Jane, waar moet ik dat aan gemerkt hebben? Aan het versieren van alle andere mannen wat je de hele avond doet? Heb je enig idee hoe dat voor mij voelt, dat je de hele avond bezig bent om aandacht te vragen van andere mannen?”
Zijn blik werd donkerder en Jane schrok.
“Nou kom zeg. Ik ga nooit verder dan een beetje spielerij, alleen maar een beetje aan het dollen en stop altijd op tijd,” zei ze stellig.
“Ja, en dat is nou juist het tweede wat me erg tegen de borst stuit, naast het hoerige gedrag kwets je ook nog eens alle mannen waar je dat mee doet. Ik vind het verschrikkelijk platvloers!” zei hij met verheven stem.
Jane viel even stil om na enkele seconden zich weer te gaan verdedigen.
Maar voor ze verder kon praten pakte jack haar stevig vast bij haar schouders en keek haar diep in haar ogen aan en zei: “Hou je echt van me? Wil je echt zo graag bij mij horen?”
…stilte…
“Ja, natuurlijk wil ik dat! Waarom denk je dat ik anders hier langs kom, ik wil niets liever!”
Nadat ze dit gezegd had legde ze haar armen om Jack’s nek en haar hoofd op zijn schouder in de hoop dat hij haar zou omhelzen, maar dat was niet wat er volgde. Hij trok haar los en pakte haar kaken met beide handen vast en omvatte zo haar gezicht.
“Als dat daadwerkelijk zo is waarom heb je je dan niet zo gedragen? Als je mijn vrouw wilt worden kun je toch niet van me verwachten dat ik dat soort dingen goed vindt? Als je mijn vrouw wilt worden hoor je bij mij en heb je geen behoefte meer aan aandacht van een ander.”
Terwijl hij dit allemaal zei bleef hij Jane diep in haar ogen kijken om nog beter tot haar door te dringen. Jane wist eigenlijk niet zo goed wat ze hierop moest zeggen.
“Ik denk dat ik de aandacht gewoon wil hebben, die geeft mij een heerlijk gevoel. Maar als ik zeker weet dat jij ook van me houdt dan stop ik met alles en zal ik ook niemand meer kwetsen.”
Langzaam kreeg ze tranen in haar ogen toen ze zich realiseerde dat Jack daar toch wel gelijk in had.
“Ja, ik hou van je Jane. Maar voordat we samen een toekomst kunnen hebben zullen we dat hoofdstuk echt moeten afsluiten. Ik vind dat je straf hebt verdiend voor het gedrag dat je naar anderen hebt getoond. Ik vind dat je straf hebt verdiend voor het gedrag dat je naar mij hebt getoond. Ik zal je voor eens en voor altijd afleren dat deze manier van flirten niet de manier is om met mensen om te gaan. Hoe denk je daar zelf over?”
Jane had met grote ogen geluisterd naar Jack’s woorden, vooral de woorden straf. Die had ze niet meer gehoord sinds de lagere school, ze was toch volwassen? Wat bedoelde hij in hemelsnaam?
“Wat bedoel je met straf Jack? Ja ik ben fout geweest, maar wat wil je daar dan mee? Ik geef toch toe dat het niet klopt wat ik gedaan heb en dat ik het zal veranderen?” antwoordde ze.
“Ja, dat heb je, maar is dat genoeg voor je? Ik vind dat je zult moeten boeten voor hetgeen je gedaan hebt en ik weet zeker dat wat ik met je ga doen er ook voor zal zorgen dat je een herinnering hebt die je voor altijd bij blijft ,om anderen niet zo te kwetsen. Ik zal je een pak voor je billen geven zoals je nog nooit gehad hebt en als ik klaar ben mag je bij me uithuilen en zal je jezelf ook vergeven hebben tegenover al die anderen.”
Jane’s ogen gingen nog verder open dan dat ze al waren en ze slaakte een kreet van ongeloof.
“Wat ga je doen, mij als een klein kind afstraffen? Wie denk je wel dat je bent?”
Ze wilde opstaan maar voelde de kracht in Jack’s handen die haar armen vast hielden en optilden.
Hij duwde haar naar een hoek en zei: “Ga hier maar eens een paar minuten nadenken of je dat er voor over hebt om met mij verder te gaan, en om voor jezelf een punt te zetten achter je verachtelijke gedrag.”
Zijn blik en stem deden Jane even tot bedaren komen en ze accepteerde dat ze even na moest denken. In de minuten die volgden sprongen haar gedachten op en neer tussen spijt en woede en gedachten wat er zou gaan gebeuren als ze toegaf. De spijt en het gevoel dat ze zich echt slecht had gedragen kreeg de overhand, maar moest ze daar nu echt zo voor gestraft worden?
Ze werd uit haar gedachten gerukt toen Jack haar stevig in haar nek pakte en omdraaide en haar vragend aan keek.
“Wat is het geworden Jane? Heb je spijt? Ben je bereid om er een punt achter te zetten?” vroeg hij op rustige maar doordringende toon.
“Ja, Jack, ik heb spijt, maar moet ik daar nu echt zo zwaar voor boeten? Begrijp je me dan niet? Hoe moeilijk het voor mij was?”
Jack voelde boosheid opkomen: “Jij het moeilijk? Zullen we het daar maar niet meer over hebben? De komende tien minuten zul jij het moeilijk gaan hebben!”
En met die woorden trok hij Jane mee naar het midden van de kamer en pakte een rechte stoel van voor het bureau, zette die in de open ruimte neer en ging zitten. Hij zette Jane recht voor zich neer en beval haar haar handen boven haar hoofd te houden en zich om te draaien met haar rug naar hem toe. Na enige moeite voldeed ze aan dit bevel, vervolgens begon hij haar rok op te rollen en in haar taille band te stoppen zodat haar ronde billen nog slechts bedekt werden door een dun kanten slipje. Hij keek even naar boven toen Jane reageerde dat dit toch niet zo maar kon.
“Jane, de komende minuten zul je dat wel vaker denken maar het gaat toch gebeuren!”
Jane kreeg draaiende gevoelens in haar maag toen Jack haar zo behandelde, het was voor het eerst in haar leven dat iemand haar zo dicht daar benaderde. Ook was het de eerste keer dat ze zich over moest geven aan een ander en niets te vertellen had, ze duizelde. Haar handen kwamen naar beneden om te voorkomen dat er nog meer kledingstukken zouden verdwijnen ter bescherming van haar blanke achterste. Jack vond dat prima en trok haar aan die handen vervolgens soepel over zijn knie.
“Jane, geef me je rechter hand.”
Ze gehoorzaamde. Niet wetende dat vervolgens met één ruk haar slipje op haar knieën hing en dezelfde hand die daarvoor gezorgd had vol neerkwam op haar rechterbil.
“AU,” gilde ze.
“Goed nadenken, Jane, waarom je hier ligt en waarom je dit krijgt, ik zal je tussendoor pauzes geven.
“Klets, klats, klets, klats. Binnen enkele klappen was het voor de gevoelige billen van Jane al teveel en begon ze te reageren. Jack gaf haar rust om na te denken. De eerste paar pauzes was Jane alleen bezig met de pijn, maar naarmate de straf vorderde kwam ze dichter bij de kern van haar gedachten. Ze wilde dit echt niet meer, ze wilde deze man liefhebben. Ze kwam tot rust ondanks de pijn. Jack gaf haar weer rust.
“Zo Jane, ben je nu klaar voor je echte straf?” zei hij streng.
Echte straf?
“Wat bedoel…AAAUUU,” gilde ze.
Jack sloeg nu met volle kracht op de gevoelige billen van Jane, met zijn vlakke hand bewerkte hij haar beide billen in een systematisch ritme zodat na ieder rondje van 4 klappen haar hele bilpartij weer een tintje roder werd. Tot nu toe had hij slechts zo’n 10 klappen gegeven en haar toen weer rust gegeven, nu sloeg hij in een snel tempo zo’n 100 keer achter elkaar door, Jane wist niet wat ze meemaakte en kon zich absoluut niet meer beheersen en gilde, kneep, en schopte wat ze kon.
Klets, klats, aaauuu, klets, klats, AAUU, klets, klats, klets, OOHHH,klats.
Na deze sessie waren Jane’s billen vuurrood en kon ze amper tot bedaren komen, Jack gaf haar hiervoor wederom de tijd.
“Ohhhhh, Auuu, Jack, Alsjeblieft,stop hiermee,” kermde ze.
Jack liet haar opstaan en keek haar strak aan. Stond op en liep naar zijn bureau en kwam terug met een grote houten paddle.
Jane deinsde achteruit maar Jack maande haar terug te komen. Over haar billen wrijvend kwam ze terug en smeekte jack om te stoppen.
“Lieve Jane, ik zal je hiermee nog 1 maal een sessie geven en daarna is je straf voorbij en mag je bij mij komen voor altijd.”
Met deze woorden trok hij haar nogmaals over zijn knie en voegde er nog aan toe: “Heb je alles goed op een rijtje voor jezelf?”
Voor het eerst hoorde hij berusting in haar stem die zei: “Ja Jack.”
Niet wetende wat een houten paddle doet lag Jane te wachten en verstijfde bij de eerste klap. PATS, AAUUU.
Jack verstevigde zijn greep want Jane begon nu werkelijk te draaien.
PAATSS, OHHHH, hij voelde dat het einde naderde voor Jane.
Hij sloeg in een langzaam tempo bij de eerste 10 klappen en gaf Jane wederom rust. Als afsluiting wilde hij haar over de top tillen voor de ultieme stap die hij Jane wilde geven voor haar verwerking. In hoog tempo gaf hij haar nog 20 klappen die hij met volle kracht deed neerkomen op haar vuurrode billen.
PATS, PATS, PATS.
“AAAAUUUUUU,” gilde Jane.
Toen stopte hij en liet de paddle rusten op Jane’s inmiddels blauw geworden billen. Na enige minuten kwam haar schokkende lichaam tot rust en liet hij haar opstaan en op zijn schoot kruipen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en snikte zachtjes na. Ook hij had eindelijk de vrouw gevonden die hij graag wilde.
En Jane? Die was voor het eerst in haar leven getemd.
Nu op zijn schoot realiseerde ze zich dat haar leven voorgoed anders zou zijn.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?