De couturiers  
Hoofdstuk 3 van 'Het feest van Kim', Meisje's feestjurk wordt aangemeten
Boekonderdeel I: Dat gaat naar Den Bosch toe
10.00 – Antwerpen Centraal – Roosendaal – 10.28
In deze trein heeft Meisje geen aparte coupé, maar van de vierentwintig zitplaatsen die het compartiment volgens het bordje boven de deur telt, zijn er maar vier bezet. En die drie andere mensen zitten zo verspreid dat Meisje toch min of meer alleen zit en niet begluurd wordt. Bovendien lijken de anderen volkomen verdiept in hun krant, boek en muziek.
Meisje is erg benieuwd wat het vrijgezellenfeest van Kim zal gaan inhouden. Ze heeft de afgelopen twee jaar regelmatig gemerkt dat de Van Meterens niet op hun geld zitten en altijd iets bijzonders weten te organiseren.
Zo was er rond dit vrijgezellenfeest bijvoorbeeld de brief van Kasper. Meisje haalt hem uit haar tasje en leest hem nog een keer door:
Lieve Floor, Letty, Meisje en Tess,
Kim vertelt me zojuist dat jullie allemaal positief gereageerd hebben op de uitnodiging voor haar vrijgezellenfeest. Daar ben ik blij om want ik merk dat dit feest en jullie aanwezigheid heel belangrijk voor haar zijn.
Jullie hoeven trouwens niets te regelen, want dat hebben Loes en ik al gedaan. Wij zullen dat weekend niet thuis zijn, en er zijn ook geen werknemers van de firma Van Meteren aanwezig.
We hebben een bedrijf in de arm genomen dat voor jullie een leuk programma in elkaar gezet heeft. Daarover verklap ik nog niets, want dan is de verrassing eraf.
Nu laat dat bedrijf weten dat alle deelnemers persoonlijk hun akkoord moeten geven voor het programma. Dat zou de verrassing alsnog bederven. Ik stuur jullie dus alleen de pagina waarop je moet tekenen en hoop dat jullie mij en Loes voldoende vertrouwen om het formulier getekend terug te sturen zonder de voorgaande pagina’s gelezen te hebben. Mocht je dat niet durven, bel of mail me dan even.
Treinkaartjes en een beschrijving van welke treinen je hoe laat moet hebben op de bewuste zaterdagochtend, heb ik voor ieder van jullie bijgevoegd.
Kim wacht jullie op het station op. Veel plezier alvast!
Kasper van Meteren. Sinds hun eerste uitgebreide spel met z’n drieën, een aantal weken na haar eerste confrontatie met Kasper, vertrouwt Meisje Kim’s ouders volledig. Bovendien kan ze zich niet voorstellen dat de verrassingen op het feest heftiger zullen zijn dan wat Kasper en Loes voor haar verzonnen tijdens die paar keren dat ze de afgelopen twee jaar met elkaar speelden. En als dat wel zo is, Meisje houdt wel van een avontuurtje. Ze heeft dus zonder aarzelen het formulier getekend en teruggestuurd.
Een ander voorbeeld van makkelijk met geld omgaan en iets bijzonders organiseren is Meisje’s kleding voor de bruiloft. Omdat ze één van de getuigen is van Kim, stuurden Kasper en Loes haar een paar weken geleden naar het duo couturiers dat ook de trouwjurk voor Kim ontworpen en gemaakt had.
Meisje’s bezoek aan het atelier van dat tweetal werd een heel bijzondere dag. Ze was al op vrijdagavond naar Den Bosch gegaan en op zaterdag leverde de chauffeur van Kasper haar op het juiste adres af.
Meisje wordt allerhartelijkst ontvangen door twee heren van tussen de veertig en de vijftig die zich voorstellen als Frans en Rutger. Ze nodigen Meisje gelijk uit die namen te gebruiken en ‘je’ en ‘jij’ te zeggen. Zelf zullen ze haar, als ze het niet heel erg vindt, als gewaardeerde klant en relatie van de heer en mevrouw Van Meteren met ‘u’ en ‘mevrouw’ blijven aanspreken.
Frans en Rutger doen geen enkele moeite hun homoseksualiteit en hun relatie met elkaar te verbergen. Eigenlijk meer het tegenovergestelde. Nu heeft Meisje niets tegen dergelijke relaties en in de modewereld is het ook niet heel bijzonder.
Maar voor Meisje wordt het dat wel.
De heren nemen haar mee naar een ruimte van zo’n tien bij tien meter. De helft daarvan is ingericht met werktafels met daarop naaimachines en rollen stof. Er hangen felle lampen boven.
In de andere helft is een ronde verhoging met in een cirkel een zestal grote passpiegels eromheen. Aan de zijwand ziet Meisje een houten bank als in een kleedkamer van een sporthal met een serie kledinghaken erboven.
“Fijn dat u er zo vroeg bent, mevrouw, dan kunnen we mooi op tijd beginnen en u hopelijk aan het einde van de middag met uw kleding weer laten vertrekken”, zegt Rutger, waarop Frans aanvult:
“Als u dan zo vriendelijk wilt zijn zich te ontkleden en op de verhoging tussen de spiegels te gaan staan. Dan kunnen wij heel precies uw maten opnemen. U kunt uw kleren daar aan de haken hangen, zoals u ziet.”
Meisje liet nooit eerder kleren op maat maken en heeft dus geen idee hoe dat in z’n werk gaat, maar ze vindt het niet vreemd dat de heren haar maten niet kunnen nemen over haar trui en spijkerbroek heen. Die trekt ze dus snel uit, zo ook haar laarsjes en sokken. Ze gaat in beha en slip op de verhoging staan en ziet zichzelf in de spiegels, zowel van voren als van achteren, eindeloos, omdat de spiegels ook elkaar weer spiegelen.
Rutger en Frans komen naar haar toe en bekijken haar terwijl ze rond de verhoging lopen. Na afronding van hun cirkelgang stappen ook zij op de verhoging. Frans komt vlak voor Meisje staan en Rutger kiest haar achterzijde.
“U wist het misschien niet mevrouw, maar wij maken voor de feestelijke dag ook uw ondergoed op maat, dus we zullen dit ook maar even uitdoen”, zegt Frans.
En terwijl hij het zegt steekt hij de vingers van beide handen onder het elastiek van haar slip en doet die in één beweging naar beneden. Tegelijkertijd voelt Meisje hoe Rutger zonder terughoudendheid haar beha losmaakt en van haar schouders af helpt glijden.
Het wordt niet gevraagd, het wordt gewoon gedaan, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Misschien is het dat ook wel voor deze heren, die haar lichaam nu beginnen te onderzoeken en te beoordelen. Ze tillen haar armen op en laten hun handen langs haar zijden gaan, ze laten haar borsten op hun handen rusten en bespreken met elkaar welke lift ze daaraan moeten geven om haar er zo mooi mogelijk uit te laten zien. Ze vragen haar om haar buik in te houden en overleggen met elkaar over het resultaat daarvan, en ze voelt ook nog hoe ze haar billen wat optillen en uit elkaar trekken en weer naar elkaar toe duwen. Dat laatste doen ze ook nog even met haar borsten.
Meisje is enerzijds perplex, maar herkent tegenwoordig ook het gevoel van onderdanigheid dat haar er in dit soort situaties van weerhoudt zich te verweren. Tegenwoordig kan ze zich bewust in de onderdanige rol laten glijden en gunt ze zich, als ze zich veilig voelt, soms de vrijheid dit soort dingen met haar te laten gebeuren en ervan te genieten.
Frans en Rutger verrichten hun handelingen alsof die allemaal vanzelfsprekend zijn, maar Meisje voelt zich net een plastic pop. Ze ervaart hun behandeling als nog klinischer dan een inwendig onderzoek en een controle van haar borsten door de gynaecoloog. Artsen weten dat het moeilijk is voor patiënten om naakt en daarmee kwetsbaar op hun onderzoekstafels plaats te nemen. Zij zijn erin getraind daar rekening mee te houden en zij zullen je altijd alleen die lichaamsdelen laten ontbloten die echt onderzocht moeten worden. Ze zullen het onderzoek ook altijd zo kort mogelijk laten duren.
Die houding ontbreekt bij Frans en Rutger ten enenmale. Gewoon helemaal naakt en alles naar believen aanraken, kneden, uitrekken, duwen en wat dies meer zij. En daar rustig de tijd voor nemen. Maar zonder een spoortje van enige erotische lading bij de heren. Zij zijn gewoon bezig een object te verfraaien met hun kledingkunsten.
Meisje merkt dat zij er daarentegen juist heel erg geil van wordt. Het feit dat ze alles ook nog eens onder verschillende hoeken in de spiegels kan zien maakt dat zeker niet minder.
Dan komen de heren met stiften, meetlintjes en opschrijfboekjes. Ze voelt hoe overal op haar lichaam gemeten wordt, hoe er ook overal streepjes op haar lijf gezet worden.
Een heel bizar moment is er als Rutger Meisje vraagt op haar rug op de grond te gaan liggen, haar knieën op te trekken en haar benen te spreiden, waarna hij rustig haar schaamlippen voelt, opmeet en van streepjes voorziet. Het voelt voor Meisje alsof hij in haar binnenste een kraan openzet. Dat merkt Rutger dan toch ook wel en hij zegt tegen Frans:
“Frans, mevrouw lijkt nogal onder de indruk van onze manier van werken. Kun je even een handje helpen.”
Dan komt Frans met een doos tissues en een prullenmandje.
“Geeft niets, hoor mevrouw, het komt vaker voor, dat hebben we zo weer opgelost”.
Rutger trekt Meisje’s schaamlippen open en Frans dept het vocht weg met een tissue, die hij daarna in het prullenmandje gooit. Dan pakt hij een tweede tissue, maakt daar een beetje een prop van en duwt hem zo Meisje’s kutje in. Die verwacht dit niet en kreunt ervan, wat leidt tot dieprode wangen.
Frans trekt de tissue weer uit Meisje’s kutje maar zorgt gelijk voor een vervangende tissue op die plek.
“Ik zal de doos en de prullenmand hier laten staan, mevrouw, dan kunt u zelf ingrijpen als dat weer nodig mocht zijn.”
Als ze alles gemeten hebben, gaat Rutger ogenblikkelijk met stoffen aan de slag op de tafels in het andere deel van de ruimte. Frans haalt eerst nog een stoel voor Meisje. Ook krijgt ze wat te drinken en zijn er wat lekkere hapjes voor haar. Maar geen huisjasje of zo.
“Kan ik me weer aankleden, Frans.”
“Eh, nou, eh, dat mag natuurlijk wel, maar het is wel wat lastig, want we komen steeds met stukjes die we klaar hebben om te passen, dus dan gaat er veel tijd verloren met aan- en uitkleden. Het is gebruikelijk dat dames naakt blijven tot alles klaar is. U heeft het toch niet te koud?”
Nee, ze vroeg het ook niet vanwege de temperatuur, maar naakt tussen die spiegels zitten, terwijl Frans en Rutger aan het werk zijn in het andere deel van de ruimte, blijft ze een vreemde ervaring vinden.
Inderdaad komen de heren steeds met lapjes en eerste proefjes, om op haar lijf te testen of ze op de goede weg zitten. En tegen het einde van de middag is alles klaar. Frans en Rutger hebben een prachtig korset voor haar gemaakt, dat haar figuur uitstekend corrigeert en haar borsten zo steunt dat die prachtig uitkomen in de strapless jurk die er overheen komt. Een beha is overbodig, volgens Rutger zelfs zeer ongewenst.
Het broekje dat de heren voor haar gemaakt hebben zit als gegoten en volgt overal precies haar lijnen. Aan de achterkant tilt een versteviging Meisje’s billen iets omhoog, wat inderdaad mooier is bij de lijn die haar lijf door het korset krijgt.
Als ze alles aan heeft, bewondert ze zichzelf in de spiegels en is heel erg tevreden met wat ze ziet.
“U heeft mooie tepels, mevrouw”, zegt Rutger, “en ze staan makkelijk rechtop. Dat komt mooi uit in de jurk zoals u ziet. Het geeft een prachtige extra vrouwelijke uitstraling.”
Dat was nou eigenlijk net het enige minpuntje dat Meisje bij de nieuwe kledingsstukken kon bedenken. Maar Frans gaat verder:
“Het is zo jammer dat tegenwoordig die T-shirtbeha’s zo populair zijn. Vrouwenborsten verworden zo tot gladde ronde bollen, terwijl het zo prachtig is de verschillende vormen uit te laten komen. En de tepel is zo’n wezenlijk onderdeel van die vorm.
De trouwjurk van mevrouw Van Meteren geeft bij haar gelukkig hetzelfde effect als uw jurk bij u. Prachtig, werkelijk prachtig. Maar als u bang bent dat uw tepels niet de hele dag zo mooi zullen staan, dan hebben we nog een hulpmiddeltje voor u dat we ook aan mevrouw Van Meteren hebben meegegeven.”
Hij heeft een doosje met daarin een aantal tepelkleurige plastic ringetjes en een klein vacuümpompje. Hij doet een ringetje om het glazen buisje van het pompje, terwijl Rutger de rits van Meisje’s jurk losmaakt en zo ruimte maakt bij haar borsten. Dan zet Frans het buisje over één van Meisje’s tepels heen en trekt vacuüm, waardoor de tepel uitgerekt wordt. Hij schuift het ringetje van het glazen buisje af. Dat klemt nu helemaal achterop de tepel. Hij herhaalt deze actie op Meisje’s andere tepel.
“Zo, dan blijven ze de hele dag wel goed in de houding staan, denk ik. Rutger, doe de rits maar weer dicht.
Heel mooi, zeg, werkelijk prachtig.”
De tepels zijn nu wel heel duidelijk zichtbaar. Ze zijn ook nog wat langer dan daarnet, toen ze zonder hulp rechtop moesten staan. Meisje weet niet of ze er de hele dag zo bij wil lopen, maar daar zal ze het met Kim nog wel over hebben. Ze weet wel dat ze blij is dat ze, net voordat ze het nieuwe broekje mocht aantrekken, een nieuwe droge tissue in haar kutje heeft geduwd.
Dan kleden de heren haar op hun klinische manier weer uit en verpakken de kleding in keurige kledingzakken. Ze sluiten de bijzondere dag af met het verwijderen van de streepjes die ze overal op haar lichaam gezet hebben. Ze gaan allebei met een doekje met een niet-ruikend oplosmiddel aan de slag, overal op haar lichaam. Alleen als ze bij Meisjes schaamlippen aankomen geeft ze aan dat ze dat wel zelf zal doen, ’s avonds in de douche. Ze is bang dat ze anders nog zal klaarkomen door hun gepoets en hoewel ze al bijna de hele dag geil is, gaat dat haar toch wat te ver. Ze zal vanavond in bed wel lekker met zichzelf spelen, terugdenkend aan de gebeurtenissen van vandaag. Bizarre gedachte eigenlijk, jezelf een orgasme geven door terug te denken aan twee homo’s, denkt Meisje bij zichzelf.
Tot slot zorgt ze er ook zelf voor dat de tissue uit haar kutje in de prullenmand komt. Ze kleedt zich aan, bedankt de heren en gaat met haar kleding naar buiten, waar de chauffeur van Kasper al op haar staat te wachten.
Als ze bij het huis van de familie Van Meteren aankomen, rent Kim gelijk naar buiten, met een brede lach op haar gezicht.
“Jij wist het, loedertje”, zegt Meisje tegen haar met een even brede lach.
Ze gaan gauw naar de slaapkamer van Kim, die de stem van Frans perfect imiteert:
“Als u dan zo vriendelijk wilt zijn zich geheel te ontkleden, dus ook uw beha en uw broekje, en voorover op het bed te gaan liggen. Dan kan ik u heel precies over uw klit en in uw kutje vingeren. U kunt uw kleren gewoon hier op de grond gooien.”
Ze lachen en Kim laat Meisje geen tijd om zich uit te kleden, ze rukt de kleren haast van haar lijf.
“Ik heb steeds aan je gedacht. Ik wist dat je daar naakt zou zitten. Ik werd de hele dag geiler en geiler door daaraan te denken. En door terug te denken aan de dag dat ik daar zelf zat natuurlijk. Ha, kijk, de ringetjes zitten zelfs nog om je tepels.”
Kim gooit ook haar eigen kleren van zich af. De meiden duiken samen op bed en vingeren elkaar, wat al snel leidt tot heftig en nagenoeg tegelijk klaarkomen op een manier die waarschijnlijk ook buiten de kamer waarneembaar is.
Als ze tot rust gekomen zijn en zich wat opgefrist hebben, trekt Meisje de nieuwe kleding aan en laat die aan Kim en haar ouders zien. Eerst showt ze het korset met het broekje, gezien haar relatie met Kim’s ouders heeft ze daar geen moeite mee, en daarna toont ze de complete outfit door de jurk eraan toe te voegen. Iedereen is vol lof over het resultaat.
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Dan begint de trein vaart te minderen, station Roosendaal komt eraan. Meisje heeft meer dan 20 minuten om van spoor 3B op spoor 1B te komen, dus ze hoeft niet te rennen. Er is ook nog wel tijd om iets te eten en te drinken te kopen. Een cola light en een croissantje gaan er wel in, het ontbijt is alweer drie uur geleden.
© SubAdoration, 02-2011
Klik hier voor de flaptekst.
Lees verder in hoofdstuk 4: Afkoeltraining - Meisje en Kim's ouders werken onderlinge irritaties weg
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
De couturiers 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?