| Gepost op maandag 27 december 2010 - 09:10 pm: | 
|
|
Het Safarov fonds - Hoofdstuk IX / Vanja wordt beloond en gestraft tegelijkertijd...
De activiteiten die Vanja’s vaste routine voor de late namiddag zouden worden, begonnen omstreeks half vier, toen ze haar dochter aan de schoolpoort ging ophalen. Margot liep vrolijk kletsend met haar mee langs het Sint-Jakobsplein en door de Brusselsestraat tot op de binnenplaats van het Safarov gebouw op de Leuvense Lei. Daar stond Piotr, druk bezig met een van Marecs auto’s te boenen.
“Marec had mij gevraagd om jullie de keuken te begeleiden,” zei hij op zijn eigen barse manier. Hij probeerde te glimlachen, maar zijn gezicht leende zich daar niet toe en de geforceerde glimlach had zelfs iets angstaanjagends.
Vanja en Margot volgden hem en hij toonde hen waar de keuken was. Vanja had nog nooit zo een mooie, moderne en gezellig ingerichte keuken gezien. En zo gróót, dacht ze.
“Ik heb nog werk,” zei hij verontschuldigend. “Jij moest op het bord kijken, heeft hij gezegd.”
“Op het bord?”
Vanja keek om zich heen en ja, daar hing een zwart bordje. Piotr liep de keuken uit en zij las de tekst op het bordje. Iemand, ongetwijfeld Marec zelf, had er met een wit krijtje en in sierlijk gekrulde letters een aantal instructies op geschreven. Er stond:
Vanja 15.30 – 17.00 u
Vieruurtje voor Margot uit de koelkast halen
Gemakkelijke kleren aantrekken, die hangen klaar in de berging links
Margots agenda checken en samen huiswerk maken
Vanja 17.00 – 18.00 u
Maaltijd bereiden voor drie personen (voor ingrediënten, zie koelkast)
Stipt om vijf uur kwam Marec de keuken binnen. Hij gaf Vanja een zoen op haar mond en Margot kreeg er eentje op haar wang. Daarna ging hij zitten op een van de hoge stoelen van het kookeiland, pal naast Vanja, die er de aardappelen aan het schillen was. Hij gedroeg zich niet anders dan eender welke andere man die ’s avonds thuis komt.
“Wat schaft de pot vandaag, Vanja?”
Ze keek hem verbaasd aan.
“Worst met broccoli en aardappelen. Het eten lag toch klaar in de koelkast?”
Het viel Marec op dat ze niet goed leek te weten hoe ze hem moest aanspreken, nu Margot er bij zat en hen kon horen. Daar had hij niet aan gedacht.
“Perdita doet de boodschappen,” legde hij uit. “Ik zeg haar niet wat te kopen, alleen dat er verse groenten bij moeten zijn.”
“Ach, zo.”
Marec kwam heel dicht achter haar staan en omhelsde haar. Zijn grote handen verstrengelden zich ter hoogte van haar buik.
“Die sportieve kledingstijl gaat je goed af, lekker ding dat je bent,” fluisterde hij, dicht bij haar oor. “O, en als Margot er bij is, mag je me gewoon met Marec aanspreken, hoor! Dat lijkt me het eenvoudigste, oké?”
“Oké, …Marec.”
Hij lachte zachtjes en liet haar los, om haar van op zijn plek gade te slaan.
“Schenk me eens een glas wijn in,” zei hij vragend. “Van die witte die open is.”
Ze wist gewoon dat hij naar haar kont aan het staren was, terwijl ze naar de koelkast liep en zich voorover boog om de fles er uit te halen. Dit alles, hij had dit in scène gezet om Margot het gevoel van een echte thuis te geven, dacht Vanja, maar niet alleen voor Margot, ook om haar dat gevoel te geven.
“Dit is leuk,” zei hij, nippend van zijn glas met het witte wijntje. “Maar om acht uur wordt het nog leuker.”
“O ja?”
Een trage blik. Hij bekeek haar nu zonder gêne, van top tot teen. Ze droeg een sportief topje met diepe halsuitsnijding, het zilveren sleuteltje hing tussen de gleuf van haar borsten. Daaronder een nauwsluitende joggingbroek, zwart met een wit lijntje aan de zijkanten. En sneakers.
“Ja, Herpoels. “ Marec knipoogde. “Nog veel leuker.”
En Vanja kreeg het warm. Wat betekende die knipoog? Ze had hem nog nooit eerder weten knipogen. Maar het maakte niet uit, want ze voelde zich zo gelukkig, woorden schoten te kort.
Om kwart voor acht, verliet Vanja de kamer van haar dochtertje. In de gang trof ze Perdita, de au pair studente die als Margots babysit fungeerde wanneer Vanja niet in de buurt was. Het was een mollig meisje met grote bruine reeogen en jeugdpuistjes op haar kin en wangen. Perdita keek om zich heen, omhelsde Vanja en vroeg in gebrekkig Nederlands.
“Is de griezel er niet?”
“Marec is geen griezel,” antwoordde Vanja, lichtjes gepikeerd.
Perdita keek haar verbijsterd aan.
“Maar nee, joh! Marec is lief! Ik bedoel die stille. Die Kroaat.”
“Piotr?”
“Ja, die.”
Vanja schudde haar hoofd.
“Die heb ik niet meer gezien sinds half vier deze namiddag.”
“Mmmh,” mompelde Perdita. “Ik kom babysitten. Ga je naar Marec nu?”
“Ja,” antwoordde Vanja, die de opwinding niet helemaal uit haar stem kon bannen. “En je hebt gelijk, Perdita.”
“Natuurlijk heb ik gelijk,” reageerde die wijsneuzig. Ze giechelde. “Mmmh… euh… hoezo heb ik gelijk?”
Vanja glimlachte geheimzinnig en zei:
“Over Marec. Je hebt gelijk dat hij lief is.”
Ze bedankte Perdita om op Margot te passen en liep snel door naar de verkleedruimte in Marecs privé gedeelde van het Safarov gebouw. Het was nog geen acht uur, ze was te vroeg. Op de badkamerspiegel hing een post-it. ‘Helemaal uitkleden en op mij wachten’, stond er op geschreven, en dat was dan ook precies wat Vanja deed.
Marec kwam haar ophalen. Hij droeg een kostuumbroek, een effen grijs hemd en blinkende schoenen. Broek en schoenen waren zwart en Vanja vond dat hij er ongelofelijk sexy uitzag. Zijn haren waren nog nat en hij rook naar deodorant. Een verrukkelijke, erg mannelijke geur, die haar zintuigen prikkelde. Alleen al het feit dat hij mooi opgekleed was en zij niets van kleding mocht aantrekken, maakte dat ze zich buitengewoon opgewonden begon te voelen.
“Ben je er klaar voor, Herpoels?”
“Ja, Meester. Voor u ben ik altijd klaar. Ik verheug me al de hele dag op dit moment.”
Hij keek haar vragend aan.
“Is dat zo? Laat maar eens voelen.”
Vanja onderdrukte een glimlach, spreidde haar dijen en kruiste haar armen achter haar rug. De houding die ze aannam, met haar heupen naar voren gedraaid, weerspiegelde haar gevoelens en haar gewillige bereidheid tot alles. Maar ook haar totale overgave aan de man die haar Meester was.
Ze wachtte met ongeduld naar zijn tastende vingers, maar hapte toch naar adem toen ze die opeens tussen haar benen voelde. Marec wreef verkennend over haar schaamlippen en clitoris.
“Jouw geilheid is ongeëvenaard, Herpoels. Je hebt niet overdreven, je bent zo glad en glibberig als een aal!”
Vanja trok haar buik in en stak haar borst naar voren. De tepels op haar zware borsten hadden zich opgericht en vormden twee grote harde speentjes.
“Ja, Meester,” zei ze trots. “Niets maakt mij zo geil als het vooruitzicht om mij aan u te geven en door u gebruikt te worden. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt. Ik herken me zelf niet meer en lijk wel iemand anders soms. Dat komt door u, Meester, door u te leren kennen in Trasimeno.”
Marec wierp haar een lange taxerende blik toe.
“Tegen de tijd dat ik straks met je klaar ben, denk je daar misschien anders over.”
“Hoezo, Meester? Ga je me straffen, Meester? Me pijn doen?”
Hij zei niets, maar haalde het bedeltje met het Romeinse cijfer II tevoorschijn. Het lag op de palm van zijn hand en het zilver blonk.
“Herken je dit, ongehoorzaam sletje?”
Vanja herinnerde zich hun gesprek van die middag. Ze knikte om aan te geven dat ze begreep waarom hij haar zou gaan straffen. Ze zag dat hij het bedeltje opnieuw weg stopte en iets anders uit zijn broekzak tevoorschijn haalde. Het leken wel vier pingpong balletjes aan een touwtje, maar dan iets kleiner en rood van kleur. Toen Marec er mee schudde, maakten ze tingelende, metaalachtige geluidjes.
“Je hebt een van mijn voorschriften overtreden, door me te laten merken dat je jezelf niet goed genoeg vond voor je Meester. Ik vind het helemaal niet leuk als jij mijn goede smaak in twijfel trekt.”
“Nee, Meester.” Ze slikte en bevochtigde haar lippen. “Ik heb er spijt van, ik had zoiets niet mogen denken en het was fout om er tegen u over te liegen. Ik zal elke straf die u mij geeft, graag in ontvangst nemen. Ik verdien die, Meester.”
Marec voelde zijn onderbuik samentrekken. Zijn pik begon zich al te roeren en hij kreeg een tintelend gevoel in zijn kruis.
“Ik geloof je, Herpoels,” zei hij grijnzend. “Maar dat zal je niet redden. Kom hier, want ik wil zien hoe jij deze speciale balletjes in je natte spleet stopt.”
De balletjes tingelden opnieuw toen Vanja ze een voor een in haar vagina naar binnen duwde. Ze tingelden ook terwijl ze liep, spiernaakt en heupwiegend voor Marec uit de trap op. De smalle houten trap naar de zolder waar zij het sleuteltje van rond haar hals droeg.
Marec kneep in het malse vlees van haar heen en weer schommelende billen. Af en toe aaide hij plagerig over haar kletsnatte poesje. Binnen in haar lichaam klikten de balletjes tegen elkaar aan, ze maakten hun typische geluidjes, maar gedempt nu.
Die vreemde dingetjes bezorgden Vanja rillingen van genot, gevoelens die nog versterkt werden door het vooruitzicht van een bestraffing. Nieuwsgierig vroeg ze zich af wat hij met haar van plan was. Hoe zou hij haar straffen? En wat bevond ze zich op die zolder? Achter haar hoorde Ze Marec lachen en iets zeggen over hoe mooi haar kutje kon zingen. Hemelse muziek noemde hij het, haar plaagzieke Meester.
Tien minuten later stond Vanja in het midden van de half verduisterde zolder. Vijf dunne, stalen kettingen aan drie balken zorgden er voor dat al haar ledematen uit elkaar getrokken werden. Haar armen waren gespreid op schouderhoogte, haar benen bij de enkels en rond haar hals zat een ketting die omhoog leidde naar het plafond. Hoewel die kettingen behoorlijk strak waren aangespannen, konden ze Vanja’s opwinding niet temperen. Integendeel. Ze had zich Marecs zolder helemaal anders voorgesteld. In haar gedachten had ze zich een voorstelling gemaakt van een soort van SM zolder vol toestellen en zwepen en dildo’s en zo.
“Vanmiddag had je ook al zo een vreemde weifelende blik in je ogen, Herpoels,” hoorde ze Marec opeens zeggen. “Het lijkt wel alsof je mijn gedrag opnieuw in vraag stelt, of vergis ik mij?”
Snel schudde Vanja haar hoofd. De ketting rond haar hals maakte een zacht rinkelend geluid.
“Nee, Meester! Ik twijfel niet aan u,” zei ze geschrokken. “Ik zou het verschrikkelijk vinden als u dat dacht, want het is niet waar.”
“Waarom kijk je dan zo verbaasd uit je ogen?”
“Ik had een ruimte vol toestellen en zo verwacht, Meester. Daarom was ik nogal verbaasd toen uw zolder leeg bleek te zijn.”
Er verscheen een grijns op Marecs gezicht.
“Mijn zolder is niet leeg, Herpoels,” zei hij. “Jij bent er. Ik heb je hier voor mijn plezier vastgeketend; naakt, wijdbeens en met vier genotballetjes in je natte spleet. En ik weet dat je geil bent, want je schaamteloze kutje lekt zoveel vocht dat je dijen er al van glinsteren.”
Vanja zweeg, maar ze glunderde van voorpret. Haar Meester mocht haar kutje dan wel schaamteloos noemen, de blik in zijn bijna zwarte ogen sprak boekdelen. Hij vond het opwindend dat ze zo op hem geilde.
Marec genoot inderdaad met volle teugen van dit moment en van de aanblik die Vanja hem bood. Hij was al lang geleden gestopt met zijn gevoelens voor haar te ontkennen. Hij hield van deze vrouw. In Trasimeno hadden zijn gasten haar niet aantrekkelijk genoeg bevonden om gebruik van haar te maken. En John had zich ook al laatdunkend over haar uitgelaten, iets wat Marec mateloos geïrriteerd had. Want hij vond Vanja Herpoels wel een prachtvrouw. Soms leek het wel alsof hij de enige was die zo over haar dacht.
“Die zingende balletjes mogen er nu uit,” zei hij, met een schelmse blik tussen haar benen. “Kan je ze er zelf uitduwen?”
Vanja probeerde het, maar ze kon niet genoeg kracht zetten. De bevalling van Margot had haar bekkenbodem spieren verslapt en ze moest eerlijk toegeven dat ze al die postnatale oefeningen nooit echt goed had uitgevoerd.
“Nee, Meester,” antwoordde ze verontschuldigend. “Sorry, Meester.”
“Het is niet erg. Ik zal ze er zelf wel uit halen.”
Vanja voelde haar hartslag versnellen. Ze keek reikhalzend uit naar elke aanraking van Marec. Of hij haar nu streelde of kastijdde, ze vond het allemaal heerlijk. Ze had nooit gedacht dat ze die mix van pijn, vernederingen en genot zo ongelofelijk lekker zou vinden. Het had haar overrompeld, al die lustgevoelens. En hij nog meer, ja, Marec Pavel Safarov had haar overrompeld, dacht ze. Volkomen.
“D… Dank u, Meester,” zei ze, en ze begon zachtjes te kreunen toen Marec de gladde bolletjes één voor één uit haar kutje naar buiten trok. Hij deed dit tergend langzaam en wreef ze telkens een paar keer heen en weer over haar clitoris.
“Oh! O, Meester,” fluisterde ze hees.
Ze voelde een orgasme opwellen vanuit haar binnenste en een warme gloed verspreidde zich van haar tintelende klit naar haar onderbuik. Het kloppende gevoel tussen haar benen werd alsmaar dwingender.
“Oooooh! O Mmmh… mmmmmeester!” Ze hijgde luid, en terwijl ze kwam, trok Vanja de ketenen rond haar enkels en polsen nog strakker. De druk die uitgeoefend werd op haar ledematen en het gevoel van machteloosheid, van totale onderwerping, maakten dat een tweede orgasme zich al aankondigde. En precies op dat ogenblik floepte het laatste natglimmende bolletje uit haar openstaande spleetje. Ze slaakte een kreetje, gevolgd door een snik waarin al haar opgekropte gevoelens zich leken samen te ballen.
Bij het geluid van die intense snik, keek Marec naar haar op.
“Je huilt, Vanja,” zei hij, op een ietwat verbaasde toon. “En dit is nog maar het leuke gedeelte van de avond. Dit is het gedeelte waar ik je beloon voor die fijne wekdienst vanochtend. Ga je ook grienen als ik je straf voor het verliezen van bedeltje nummer twee?”
Vanja richtte haar betraande ogen op hem.
“Het is niet wat u denkt, Meester,” zei ze, nog nahijgend van de genotschokken die door haar onderlichaam raasden.
“O nee? De tranen lopen over je wangen.”
“Die komen vanzelf, Meester. Ik weet niet waarom, misschien omdat mijn hoofd niet kan geloven wat er met mijn lijf gebeurt,” zei ze glimlachend.
Marec schoot in de lach.
“Tranen van geluk?”
“Ja, Meester.”
“Niet melig gaan doen, hé, Herpoels,” reageerde hij plagerig. “Straks ga je nog rijmpjes opzeggen en daar heb ik een hekel aan.”
Vanja zei niets. Ze glimlachte alleen maar en knikte met haar hoofd. Voorzichtig knikte ze, want de ketting rond haar hals zat flink strak aangespannen.
Marec streek een donkere lok uit haar gezicht. Lieve hemel, kijk haar toch eens, dacht hij, met een blik op haar naakte lichaam. Ze zweette en haar buik en borsten gingen op en neer op het ritme van haar versnelde ademhaling. Hij moest moeite doen om zich te beheersen, want hij wilde haar. Maar hij behield de controle, beheerste zich en vroeg:
“Wat zou je nu het liefst willen?”
Vanja fronste en keek hem niet begrijpend aan.
“Hoe bedoelt u, Meester? Ik ben van u om mee te doen wat u wilt en dat is alles wat ik zelf ooit gewild heb.”
Marec lachte door zijn neus. Hij maakte een snuivend geluidje, het klonk een beetje alsof hij haar uitlachte.
“Luister naar me als ik je een vraag stel, Herpoels. Probeer ze te begrijpen,” zei hij. “Kom, vertel me waar je nu op dit moment het meest van al naar verlangt.”
Vanja wierp een steelse blik op het kruis van Marecs broek.
“Mag ik hem zien, Meester? Hij is stijf, dat kan ik zien, maar ik zou hem graag zien. Als dat mag?”
“Hem zien? Is dat alles wat je wilt?”
Vanja gniffelde.
“Nee, Meester. Ik wil hem graag voelen ook. Diep in mij, Meester.”
“Is dat je wens?”
“Ja,” zei ze, terwijl ze voorzichtig knikte. “Het was fantastisch, gisteren in ‘La stanza nera’, Meester, toen u mijn geile spleetje helemaal vulde. Ik had me nog nooit zo één gevoeld met iemand anders. Ik wil niets liever dan mezelf op die manier aan u geven, Meester!”
“Uw wens is mijn plezier, Vanja,” reageerde Marec. Hij lachte en opende de ritssluiting van zijn broek, die hij aan hield. Zijn hand verdween door een opening in zijn boxershort en hij haalde er zijn erectie uit tevoorschijn.
Vanja keek er naar. O, wat is hij mooi, dacht ze. Zo lang en hard en donker. Ze bevochtigde haar lippen en voelde zich helemaal warm en opgewonden worden bij het vooruitzicht van wat Marec er mee zou gaan doen. Ze zag hem dichterbij komen. In haar hoofd begon een stemmetje te schreeuwen. Ja! Ja, neem mij, ik smacht er naar, schreeuwde dat stemmetje. Steek hem in mijn hunkerende spleetje, Meester! O alstublieft, duw hem tussen mijn natte lipjes! Doe het nu!
“Je kwijlt, hitsig teefje van me,” zei Marec. “Je kwijlt uit al je openingen.”
“J… Euh, ja, Meester. Sorry,” antwoordde Vanja, op een schuldige toon, maar haar gezichtsuitdrukking verraadde haar ware gevoelens, en die zeiden hem iets heel anders.
Marec hield zijn stijve lid van onderen vast en kwam heel dicht tegen haar aan staan. Vanja voelde de haartjes op zijn borst langs haar tepels wrijven, maar dat gevoel werd al gauw overschaduwd door het zachte geklop van zijn eikel tegen haar super gevoelige clitoris. Ze begreep meteen wat hij aan het doen was: hij gebruikte zijn erectie als een geïmproviseerde knuppel en zijn lichte tikken tegen haar naar buiten puilende schaamlipjes en lobbige klit dreven haar bijna tot waanzin.
“Hhhggg,” kreunde ze, terwijl ze haar opengesperde dijen probeerde te bewegen. Dat ging moeilijk met al die kettingen.
“Stil blijven staan,” siste Marec, dicht bij haar oor. “Ik weet dat je een geil sletje bent, maar probeer je nu even te beheersen!”
Vanja fluisterde gauw een “Ja, Meester” en hield zich doodstil. Ze durfde bijna niet meer te ademen, zo stil stond ze.
“Dat is beter. Ik zal je moeten leren om wat meer geduld te hebben, Herpoels. Uitgesteld genot is dubbel genot.”
Vanja beet op haar onderlip toen hij langzaam in haar begon te schuiven, maar ze bewoog nog steeds geen millimeter. Ze voelde de gladde harde schacht van zijn penis alsmaar dieper en dieper in haar stuiptrekkende kutje doordringen. O man! O Jeezes, ze kwam alweer! Ze klemde haar kaken op elkaar om het niet uit te schreeuwen van genot. Shit, wat voelde dat lekker!
Marec had zijn handen aan weerszijden op Vanja’s heupen gelegd. Hij greep die nu stevig beet en stootte. Hij voelde dat hij zijn ontlading niet lang zou kunnen bedwingen en hij had daar ook geen zin in. Hij kon straks nog een keer als hij dat wilde. Nadat hij klaar zou zijn met het straffen van dit wellustige teefje. Dan zou het langzamer gaan en beter te controleren zijn. Toch was het ironisch, dacht hij, terwijl hij een brede grijns onderdrukte. Hij had haar net ongeduldig genoemd en nu kon hij zich zelf amper bedwingen…
Zijn handen verplaatsten zich naar haar ferme ronde billen. Ook die greep hij stevig beet en hij kneedde het heerlijke malse vlees er van. Daar ging hij mee door tot hij met een gelukzalige zucht klaarkwam en zijn warme zaad diep in haar opening uitstortte. Opeens was zijn van extatisch genot tintelende pik beginnen schokken. Marec had er niets meer aan te bevelen, vanaf dan was het vanzelf gegaan.
“Oh, Meester,” zei Vanja. Haar stem klonk een beetje anders, vond Marec, ze klonk heel lief. Het geluid van haar stem en haar warme adem zo dicht bij zijn oor, maakte dat er een tweede genotschok door hem heen voer. Ze was fantastisch, die meid. Echt een geweldige vondst, misschien wel dé vondst van zijn leven…
Glimlachend en nagenietend voelde Vanja hoe hij zich uit haar terugtrok, terwijl hij haar een trage tongzoen gaf. Ondertussen betastten zijn zachte handen haar huid, eerst bij haar billen, die hij uitgebreid streelde. Ze kreunde zachtjes, een ingehouden kreun, want hij aaide over haar buik, kneep in haar gevoelige borsten en liet die speels op en neer wippen. Hij trok aan haar naar voren puilende tepels en boog zich voorover om er op te sabbelen en zachtjes in te bijten. Alweer vloeide er warm vocht uit haar spleetje, maar nu had het zich vermengd met een deel van Marecs zaad.
Ze wist niet waar te kruipen van wellust en bewoog haar omhoog gedraaide heupen op en neer, terwijl haar billen zich samenknepen van genot. En dan… Toen hij opnieuw sprak, hadden zijn woorden het zelfde effect als een orgasme op Vanja.
“Ben je klaar om je straf te ontvangen, Herpoels?”
Dat was wat hij zei.
Marec zag zijn geile sub verstijven toen hij opeens over haar straf begon, na zo een intens moment van puur genot. Ze wist immers niet dat hij haar niet veel pijn zou doen, maar enkel wat wilde plagen.
“Ja… Ja, Meester,” hoorde hij haar aarzelend antwoorden. Haar ogen werden groot van verwachting, dat kon hij zien. En de spieren in haar buik, benen en lies spanden zich in afwachting van haar bestraffing. Ze heeft mijn gesel gezien, dacht hij geamuseerd. Maar het ding dat hij in zijn hand hield en wat Vanja voor een zweep of karwats aanzag, was slechts een Afrikaanse paardenstaart. Die werd gebruikt om vliegen en muggen mee weg te slaan.
“Je hebt een van je tien bedeltjes verspeeld,” zei hij op een dreigende toon. “Zoiets kan niet zonder gevolgen blijven, dat begrijp je toch ook, Herpoels?”
Vanja knikte bevestigend.
“Ja, Meester,” antwoordde ze. “Dat begrijp ik, en ik heb er spijt van dat ik aan uw goedheid heb getwijfeld!”
Marec gromde goedkeurend.
“Goed,” fluisterde hij. “Berouw is goed en je straf aanvaarden ook, want een verloren bedeltje krijg je nooit meer terug.”
“Ik zal mijn best doen, Meester!”
Marec grijnsde breed. Hij hield de paardenstaart verborgen achter zijn been en legde zijn grote rechterhand op de venusheuvel. Zijn vingers kromden zich rond haar lipjes, heel even maar, want hij wilde haar nu niet al te veel genot meer schenken. Hah! Kijk haar hier toch eens staan, dacht hij, terwijl hij zijn lippen bevochtigde. Wat een prachtvrouw is het toch! Haar naakte lijf staat zo gespannen als een boog. Hij zag hoe haar ademhaling versnelde en hoe ze zweette, ongetwijfeld van de spanning die ze voelde. Haar spleetje glinsterde van nattigheid. Marec Pavel Safarov keek er naar en genoot met volle teugen van de aanblik van haar fel opgezette schaamlippen en van de dikke lobbige klit er tussenin. Bovenaan, als een klein tongetje puilde die naar buiten, rozig en pulserend.
Hij gebruikte de dikke staart van paardenharen om er tergend langzaam mee over de schaamlippen van zijn geile sletje te aaien. Op en neer gleed de staart, over de hele lengte van haar kutje en tussen haar billen en langsheen haar kontgaatje. En hij zag hoe de dikke paardenharen natter en natter werden van het geil dat uit de wijd openstaande lippen van haar kutje opwelde.
“Dit is niet wat jij denkt dat het is, Herpoels,” zei hij tegen Vanja, waarna hij haar in geuren en kleuren uitlegde waar dat vreemd uitziende ding uit equatoriaal Afrika normaal gezien voor gebruikt werd. Vanja leek een beetje opgelucht, maar die opluchting zou wel eens van korte duur kunnen zijn, dacht Marec.
“Hoewel dit geen zweep is,” zei hij opeens, terwijl hij de ondertussen natglanzende staart omhoog hield. “Ben ik toch zinnens om je geile kutje er eens flink mee te geselen.”
Hij zag hoe ze haar ogen vragend opensperde en zweeg enkele tellen, maar niet lang. Opeens en zonder enige vorm van verwittiging, haalde Marec uit met de staart van paardenharen. Die maakte een zwiepend geluid en landde met een doffe pets tussen Vanja’s benen, recht op haar lipjes en clitoris. Vanja slaakte een geschrokken kreetje. Dit had ze niet verwacht! Het deed bijna geen pijn, integendeel! Shit, dacht ze, dat is lekker! Is dat mijn straf, nee toch? Ze snakte al naar een volgende slag en haar warme kloppende kutje scheidde begon feller te lekken. Het scheidde nu een enorme hoeveelheid vocht uit.
Pets!
Ze kreunde opnieuw en haar heupen veerden omhoog, maar ze kon niet anders dan de houding te behouden waarin haar meester haar lichaam had gepositioneerd. Ze deed geen poging om aan haar ketenen te rukken of om haar heup naar achteren te brengen om zich een beetje te beschermen.
Pets!
Ze kon niet geloven dat haar dit overkwam. Ze stond hier op Marecs zolder, met vastgeketende armen, benen en nek, en haar Meester strafte haar. Hij geselde haar met dat Afrikaanse ding op haar meest gevoelige en kwetsbare plekjes. En zij vond dat opwindend! Hoe kon ze dat opwindend vinden, in vredesnaam! Hoe kon dat? Dat was toch onmogelijk?
Pets!
Vanja kreunde harder. Haar clitoris werd flink geraakt en een tintelend gevoel verspreidde zich door haar onderbuik. Ze voelde dat ze op het punt stond om een hevige climax te bereiken en wachtte vol spanning op de volgende klap met de dikke natte paardenstaart tussen haar opengesperde benen.
Pets! Pets!
“Oh! Ooooh!” Ze kreunde schaamteloos en hardop. “O, meester! Sla mij nog, meester! Gesel mijn kutje, meester! Gesel mij hard en straf mij, want ik ben van u, meester! Helemaal van u!”
Pets! Pets! Pets!
Ze huiverde en rilde van genot. Vanja ondernam geen enkele poging meer om haar orgasme voor hem te verbergen. Ze schokte met haar brede heupen en stak hem haar naakte onderlijf toe, dat zo kwetsbaar en weerloos voor hem open lag.
Bij elke slag van de staart met het ruwe, maar natglanzende paardenhaar, slaakte ze een nieuwe kreet van puur genot.
Pets! Pets! Pets!
Na die drie slagen gooide Marec de geïmproviseerde gesel van paardenhaar opzij en greep Vanja opnieuw bij haar heupen beet. Met kloppend hart en vervuld met een rauwe hunkerende passie, trok hij haar naar zich toe. Haar ketenen maakten een rinkelend geluid. In een vlotte beweging duwde hij zijn harde lid tegen haar openstaande, glinsterende schaamlippen aan. Snel en geluidloos drong hij bij haar naar binnen. Zijn stijve penis gleed bij haar naar binnen, even soepel en vlotjes als mes dat door boter snijdt.
Vanja slorpte hem op, gulzig en gretig. Ja, zonder enige moeite gleed zijn harde pik langs de warme vochtige wanden van haar opening. Marec stootte zo diep als hij maar kon, trok zich terug, liet zijn dikke eikel opnieuw naar buiten floepen en stootte dan nog harder toe. Zwijgend nam hij haar, terwijl hij ondertussen zachtjes in haar nek en schouders beet. De enige geluiden op de zolder waren het rinkelen van Vanja’s kettingen en de zuigende smakkende geluiden van haar schaamlippen die zich voortdurend vastzogen op de lange donkere en ritmisch stotende penis van haar Meester.
“Oh! Ooooh,” hoorde Marec haar hijgen en hij vermoedde dat ze een nieuwe climax ervoer. “Straf of niet, dacht hij, dit ga ik haar niet ontzeggen. Ze was te verrukkelijk. En zoals het was met Vanja, fuck nee, dat was met niets te vergelijken. Werkelijk met niets. Dus in en uit gleed Marecs lid, kloppend en zo hard als ijzer. In en uit haar warme vochtige kut, die nog steeds van die schattige soppende geluidjes maakte elke keer dat hij zijn harde pik er uit terugtrok. Ze snakte naar adem en slaakte een lange zucht van opluchting toen ze eindelijk kwam. Maar ze gingen nog even door, ook daarna. Telkens opnieuw sloten haar schaamlippen zich rond zijn eikel, als een rozerode mond, zuigend en pulserend en hem opslokkend tussen de vleeswanden van haar binnenste. Tot Marec zich in haar ontlaadde. Vanja had een van haar tien voorschriften overtreden en het bedeltje met nummer twee had ze verloren, dat was waar, dacht hij in stilte, maar zijn hart had ze gewonnen.
|
|
    
Lize
Nieuw lid
Inlognaam: lize
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 06-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 09 januari 2011 - 01:11 pm: |
|
Vanja |
ik moet bekennen dat ik toch wel heel graag in de schoenen van Vanja zou willen staan. ik kan me helemaal vinden in haar acties. ik denk dat ik ook bedeltje 2 zou verliezen. Maar met zo'n lieve, geweldige doch rechtvaardige Meester als Marec mag ze echt heel blij zijn.
ik heb alle delen achter elkaar gelezen en kan niet wachten op het volgende deel.
Groetjes,
lize
|
F.A.W. Malach
Productief lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 37
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 10 januari 2011 - 09:29 pm: |
|
Dank je wel, Lize! |
Lieve hemel, Lize! Heb jij echt alle negen delen achter elkaar gelezen? Ongelofelijk motiverend om zoiets te lezen als schrijver en bedenker van het verhaal. Heel erg bedankt voor je toffe reactie en compliment, want zulke reacties inspireren mij om verder te schrijven aan het manuscript over Vanja en Marec. Soms gaan er maanden voorbij voor ik opnieuw aan dit verhaal begin te werken, maar deel 10 is zo goed als af, hoor! (grijns) Dat stuur ik binnenkort wel in, als ik vind dat het perfect is.
Het feit dat je dat schreef over 'in de schoenen willen staan van Vanja' gaf me het gevoel dat de roman in positieve zin verder evolueert en dat de mensen die het lezen zich nog altijd met de personages kunnen identificeren en dat ze meeleven met wat die personages overkomt. Of dat nu leuke dingen zijn, of minder leuke. Het deel over 'bedeltje n° II' is overigens 'based on true events', haha! Ook mijn liefste verloor op die domme manier haar bedeltje, waarmee ik niet wil zeggen dat ik een exentrieke miljardair ben, hoor! Ik denk zoals Marec, ben even oud en zie er ongeveer zo uit, maar hij is een drukke zakenman en ik ben een dromerige fantast en schrijver.
Ik vond geen verhalen van je hier op de site, dus vermoed ik dat je vooral een lezer bent en minder een schrijver van verhalen. En ook daarom beschouw ik je reactie als een enorme opsteker, echt waar! Dus nog n 's bedankt, groetjes en tot schrijfs,
Malach 
|
sanny
Beginnend lid
Inlognaam: sannyke
Bericht Nummer: 9
Aangemeld: 12-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 12 november 2013 - 07:07 pm: |
|
Een rivier van pijn en genot |
In het verhaal zie je de Meester zijn subje met liefde meevoeren in een rivier van pijn en genot samenvloeien tot een mooi geheel.
Ook hier zie ik weer een mooi geheel fijn vervolg dank u.
Ik ben ondertussen iedereen die ik ken dit verhaal en deze schrijver aan het aanbevelen voor mij is dit de moeite waard en ook fijn om sommige mensen het mooie samenzijn van Dom en sub te laten zien .
Lieve groetjes,
sannyke
BDSM Sieraden Sanny
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Bedeltje nummer twee 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?