| Gepost op woensdag 21 februari 2007 - 01:06 pm: | 
|
|
De werkende mens
“Mogge Monique.”
“Goedemorgen meneer Van Amerongen. Wat komt U doen? U was toch vrij vandaag?”
Zoals altijd was onze Monique weer goed geïnformeerd. Receptionistes zijn dat altijd, maar in ons grote bedrijf is er niemand die beter van de hoed en de rand weet. Onze onvolprezen directrice incluis.
“Jaap belde. Hij is ziek. Of ik voor hem wilde overnemen.”
“Meneer Van Nieuwstraten? Maar eeeeeh.”
Ze aarzelde even.
“Neem me niet kwalijk, maar die doet toch vrouwen?”
Ze was schrander. Ik mocht haar wel, ook al was ze een vrouw. Slim, welopgevoed, goed in haar werk. En ze zag er altijd welverzorgd uit. God weet hoe ik me erger aan slonzigheid, maar zij.....Altijd keurige kleding, mooie kleuren, passend bij elkaar. Niet teveel juwelen. Niet teveel make-up. Frisgewassen haren, nooit langer dan een week geleden geknipt. Frisse, moderne geurtjes, niet van dat smerige, zware spul waar je het benauwd van krijgt.
Maar wat ik nog wel het meest in haar waardeerde was haar voorkeur voor ruimzittende bovenkleding. Waar haar zusters die potsierlijke bulten menen te moeten etaleren hield zij ze liever voor zich. Geen diepe decolleté’s, geen omhooggeduwde uiers, niets van dat alles. Ik weet eigenlijk niet wat ik een weerzinwekkender gezicht vind bij een vrouw: zo’n platte voorkant met een paar grote muggenbulten of een paar van die zwieberende melkfabrieken. Brrrr, geef mij maar een mannentorso. Glimmende spieren, rollend onder de huid. Prachtig.
“Ja, dat doet ie ook, maar er was niemand anders beschikbaar. Ach, het is er maar één, ik sla me er wel doorheen.”
“Even kijken hoor. O, het is mevrouw Franssen, zie ik. Een vaste klante. Daar moet u wel voorzichtig mee zijn hoor. Ze is nogal gevoelig.”
“Ik zal haar niet tot bloedens toe geselen. Goed?”
Ze trok een beetje bleek weg.
“U maakt een grapje, toch? Mevrouw Franssen wordt helemaal niet gegeseld. Ze is het schoolmeisje dat bij haar stiefvader komt. Ze krijgt misschien een paar klappen met de blote hand, maar verder is het vooral veel bekijken en betasten. Meneer van Nieuwstraten heeft u toch wel goed geïnformeerd? Of moet ik het dossier even opzoeken?”
“Hoeft niet Monique. Ik weet ervan. Ik heb niet veel zin in al die nattigheid, maar vooruit, we hebben goede zeep. Niets wat we niet kunnen herstellen.”
“Hoe komt het toch dat u zo’n hekel hebt aan vrouwen? Slechte ervaringen misschien? Moet ik er eens één voor u zoeken die er voor zorgt dat u nooit meer anders wilt?”
Nog zo’n prettige eigenschap van dit meisje. Ze durft zich een dergelijk plagerijtje te permitteren. Ik heb een hekel aan ja-knikkers.
“Ik beloof je, Monique. Als ik zin in een vrouw krijg bel ik je op en nodig ik je uit voor een borrel. Een inleidende borrel. Afgesproken?”
“Nou meneer, U weet een vrouw wel het hoofd op hol te brengen hoor. Ga maar gauw aan het werk, voor ik echt ga blozen. Ze is er al, ze zit in wachtruimte dertien.”
Gelukkig dacht ze er niet aan dat ik hier op mijn verjaardag stond. Toch één moment dat ik een missertje bij haar ontdekte. Eindelijk. En dan uitgerekend één die ik haar niet wilde inwrijven. Verjaardagen... wie dát uitgevonden heeft, die zouden ze moeten castreren.
Door de gang voor het personeel liep ik naar de aangewezen ruimte. Anders dan de gang waar de klanten discreet doorheen lopen en elkaar haast niet kunnen tegenkomen, heeft deze gang ruime ramen naar de behandelkamers. Eénrichtingspiegels natuurlijk.
Het was nu niet druk. We zijn een groot bedrijf waar op de drukke uren heel veel tegelijk gebeurt. We hebben goed geprofiteerd van de groeiende populariteit van deze business. Toch blijft het vreemd dat de klanten geen moeite meer hebben het gebouw binnen te lopen maar nog wel schroom kennen waar het de kans betreft de buurman in de gang tegen het lijf te lopen. Nou ja, dan houden wij daar toch rekening mee? De klant is koning.
Ik opende de deur naar ruimte dertien. Je komt dan terecht in een frisse kamer waar degene die de behandeling verricht zich rustig kan terugtrekken. Daar staat een makkelijke stoel, er is drinken. Ook heeft deze kamer twee doorkijkspiegels. De één toont de wachtruimte van de klant, de ander de behandelkamer. Wij houden van goed zicht.
Mevrouw Franssen zat te wiebelen op de rechte stoel bij de tafel. Ze was veel jonger dan ik had aangenomen. Hooguit vijfentwintig zo te zien. Blond, kort haar met krulletjes. Een gevoelig gezicht. Een wildbedrukt shirt boven een sterk gebleekte jeans. Modieuze schoenen met blokhakken. Daar heb ik ook al zo’n teringhekel aan: het geluid van die hakken op harde vloeren. Het heeft iets dominants: hier ben ik, hier kom ik aan, the place is mine. Jonge, zelfbewuste vrouw nadert u. Jemig, de verbeelding alleen al.
Ze stond op en begon te ijsberen. Gelukkig had ze niet zo’n dikke reet als de meeste vrouwen. Wel bulten waar ze niet horen natuurlijk, maar het bleef binnen de perken. Maar ja, ze zou vast wel die lucht afscheiden die me zoveel weerzin geeft. Sommigen noemen dat een visgeur, maar ik heb er nog nooit een spierinkje in kunnen ontdekken. Het is een volstrekt unieke geur. Er is gewoon maar één ding dat zo ruikt. Dat ding waar ik nog niet voor een miljoen mijn penis in zou steken. Ik krijg al braakneigingen als ik er aan denk. Bah!
Ik besloot maar naar binnen te gaan. Verder uitstellen heeft geen zin, het moet toch. Bovendien mogen we een klant natuurlijk niet onnodig laten wachten. Behalve natuurlijk als ze in de takels hangen en moeten rijpen. Dan wel natuurlijk, maar dan heet het behandeling.
“Een goede morgen mevrouw Franssen. Mijn naam is Van Amerongen. U wist er toch van dat ik zou komen?”
Ik kreeg een slap handje en een neergeslagen blik. Hmm, wel een echt subje.
Ze kleurde zelfs toen ze antwoordde.
“Ja hoor, ik wist ervan hoor. Meneer Van Nieuwstraten heeft vast een goede vervanger voor hemzelf uitgezocht. Weet u welk eeeh spel wij altijd spelen?”
Ze kleurde nu voluit. Heerlijk.
“Ja hoor, ik weet ervan, maar laten we het toch even bespreken.”
We gingen erbij zitten en namen de ruwweg gewenste loop van het spel even door. Zo af en toe keek ze me even aan, maar meestal lukte haar dat niet. Voldoende respect had ze dus wel, of misschien was ze gewoon verlegen. Maar voor zover ik dat kan beoordelen was ze toch echt niet lelijk en moest ze dus aantrekkingskracht op de mannetjes uitoefenen. Al was het alleen al vanwege die behoorlijke eeeeh .... prammen.
Maar vooruit, ik moest ook toegeven dat haar gezichtje er niet verkeerd uit zag. Wipneusje, sproetjes, kuiltjes in de wangen, een bescheiden glimlach. Mooie tanden ook, prachtig mooie tanden.
Aan het eind van haar wensenpakket liep ik tegen een probleem aan. Dat had die stiekeme Jaap nooit in zijn verslagen gezet, maar ze vond het nog het opwindendst als haar stiefvader zich niet kon beheersen en haar tenslotte besteeg. Shit, voorlopig had ik geen idee hoe ik dat zou moeten oplossen. Ik moest toegeven dat ik haar nog niet rook, maar dat zou vast en zeker wel komen als haar broekje uit was en de opwinding steeg.
Heel even overwoog ik toch maar naar de directie te stappen en het probleem bij haar te leggen, maar nee, dat verbood mijn eergevoel als professioneel behandelaar toch ook. Ik zou deze hunkerende dame haar gewenste momenten van genot geven. Geen denken aan dat ik de pijp aan Maarten zou geven.
“Nou, maakt u zich maar klaar dan. U hebt kleding bij u?”
Met een scheef oog keek ik naar de tas die tegen de muur stond.
“Ja, eeeh, ik heb wat kleding bij me. Ik heb niet veel tijd nodig hoor.”
“OK, dan kom ik met ruim vijf minuten naar hiernaast. Doe maar rustig aan, we hebben ruim de tijd hoor.”
Ik vertrok naar mijn kamertje en ging zitten toekijken hoe zij zich uit- en weer aankleedde. Ik vermoed dat veel klanten wel weten dat we door die spiegels toekijken. Ik bedoel, hoe geheim zijn die dingen helemaal? Iedereen ziet dat toch meteen?
Mijn mevrouwtje Franssen gaf echter niet aan er mee te zitten. Ze had een mooi strak lijfje - voor een vrouw dan. Geen vet, behoorlijk gespierd. Haar bulten waren meer dan flink inderdaad en ik merkte ook op dat haar kruis glad geschoren was.
Ik vind het zo’n dom gezicht, dat sneetje, Eigenlijk zie ik liever dat dat bedekt is door wat struikgewas, maar ja, het is tegenwoordig nou één keer modern om dat te kappen. Maar ja, dan is er ook niet veel te zien. Hoeveel mooier is niet zo’n stuiterend vuurrood stuk mannenvlees, barstend uit zijn voegen, smekend om een stevige hand die het vuur weet te blussen? Een besneden penis, de ballen eronder bengelend, ooooh, onweerstaanbaar.
Maar ja, vooruit, ophouden te zeuren, dat had ze nou eenmaal niet. Ik zou haar belachelijk kleine knopje proberen te vinden om haar naar een zinderend hoogtepunt te leiden. Zo zeker als ze voor me stond.
Ik moest mijn best doen niet te hard te schateren toen ze haar tas leegde. Een bloemetjesonderbroekje, een zacht bloemetjes-bhtje, een kort zwart plooirokje, een wit overhemd compleet met zwarte stropdas, witte kniekousen in zwarte lage schoenen. Het was dat ze kort haar had anders had ze dat zeker ook nog in staartjes gedaan. Niet te geloven, een complete schoolmeisjes-outfit. Er moest toch echt iets verkeerd zijn gegaan in haar jeugd. Dat kon niet anders. Ik zou er graag eens met haar uitgebreid over praten.
Haar uitgetrokken kleding liet ze liggen waar het was gevallen en ze ging naar de behandelkamer. Daar ging ze met de handen op haar rug in het midden van de ruimte staan wachten.
“Dag Liesje, nou al terug uit school?”
Ze schrok toen ze mijn stem achter zich hoorde.
“Waarom schrik je zo? Heb je een slecht geweten?”
Ik kuste haar op de wang en gaf haar een tikje tegen de billen. Heel stevig, die billen, dat viel me eigenlijk nog wel mee. Ik had van die halve Maagdenburger bollen meer gedril verwacht.
“O, dag pap, nee niks hoor.....”
Het klonk niet overtuigend.
“Weet je het zeker? Niet naar de jongens gekeken? Geen zondige gedachten gehad? Netjes op tijd wezen plassen? Je gaat altijd te laat he, vandaag toch niet?”
“Neueeh, echt niet hoor. Ik ben een braaf meisje geweest.”
Ik vond het niet overtuigend. Ik ging voor haar staan en pakte haar bij haar kin.
“Kijk me eens aan. KIJK me eens aan!”
Dat deed ze niet. Ze bleef naar beneden kijken.
“Ik krijg een angstig vermoeden, Liesje.”
Ik liep in kringetjes om haar heen en keek haar dreigend aan, elke keer dat ik voor haar stond. Ze werd er steeds zenuwachtiger van.
“Genoeg! Laat me eens kijken. Je draagt tenminste wel een net onderbroekje?”
Ik tilde de achterkant van haar rokje op en hurkte erbij. Terwijl ik met mijn linkerhand het rokje omhoog hield trok ik hier en daar aan haar onderbroekje. Ik trok het elastiek aan de bovenkant naar me toe en bevoelde de dikte van de stof. Ik trok er hier en daar een plooitje uit. Ik trok het wat uit haar bilspleet. Kortom: mijn handen waren overal. Op een plekje waar een meisje alleen de handen van haar vriendje wil. Onder haar rokje, aan haar onderbroekje. Voelend. Vrijpostig. Bezittend. Vanzelfsprekend.
Op één plekje kwam ik niet. Niet alleen omdat ik dat eigenlijk helemaal niet wilde, maar ook omdat ik het wel in het spel vond passen. Dat kwam nog. Het moest gewoon altijd nog erger worden.
“Nou vooruit, dat lijkt wel een keurig onderbroekje. Volgens mij heb ik die zelf nog voor je gekocht. Meisjes dienen degelijke, alles bedekkende, keurige onderbroeken te dragen. Bah, die vunzigheid waar ze tegenwoordig mee durven te lopen, laat ik je er niet mee zien, of er zwaait wat.”
“Nee, pappa.”
“Maar moet je eens luisteren. Ik moet straks weg, heb vanavond een hele belangrijke vergadering. Dat betekent dat jij zelf zult moeten eten en vanavond ook alleen bent. Maar dan heb ik dus geen tijd om je in bad te doen. Dat moet dus nu. Dan kun je wel in je pyjama tv kijken vanavond. Dus, hup hup, naar de badkamer.”
Ik volgde haar naar de aangrenzende badkamer. Ze draaide wel erg met haar heupen vond ik, maar misschien deed ze dat ook wel altijd.
Ik ging zitten toekijken hoe ze zichzelf weer uitkleedde. Ik vond het wel grappig hoe ze speelde dat ze daardoor gegeneerd was. Jazeker speelde ze dat toch zeker, of ging ze zo in haar spel op, haar fantasie, dat ze zich echt dat schoolmeisje voelde dat op het punt stond door haar stiefvader misbruikt te worden? Ik kon het moeilijk inschatten. Mannen zijn niet zo complex, die zijn gewoon ergens geil van en dat is goed te zien. Misschien moest ik toch eens even.....
“Nee, dat broekje hoeft niet in de wasmand nog. Geef mij maar even. Handen op de rug!”
Met enigszins trillende handen gaf ze mij haar broekje aan. Ik spreidde de binnenkant van het kruisje en bestudeerde het. Nou ja, veel studie was er niet nodig. Het kruisje was behoorlijk nat.
“Wat is dit Liesje? Heb je in je broekje geplast? Of nog erger: ben je misschien ..... ik wil er niet eens aan denken!”
Het bleef eerst geruime tijd stil.
“Nee pap, ik heb er niet in geplast. Ik eeeh, nou ja, ik hmmmm, ik was eeeh opgewonden.”
Het laatste woord kwam er heel snel, maar maar al te duidelijk uit.
“Opgewonden? Je bedoelt geil? Zoals een slet? Een sloerie? Een smerige hoer? Kom eens hier!”
Ruw pakte ik haar bij haar arm en trok haar iets naar me toe. Ik bukte en bracht mijn gezicht vlak voor haar spleetje. Vreemd, ik rook haar nog steeds niet. Merkwaardig toch, heel merkwaardig. Eigenlijk rook ik een wel aangename geur, vaag als van bloesen, een vleugje vanille wellicht, moeilijk te omschrijven, maar beslist aangenaam. Een raar idee kwam in me op: het was de geur van de jeugd. Ja, dat was het. Jong, ontluikend, krachtig, vers. Hmmmm...
Maar ik rukte me weer los.
“Ja, ik zie het. Je bent rood en gezwollen. Ik zie zelfs wat vocht glinsteren. Waar heb ik dit toch aan verdiend? Waarom heb ik, uitgerekend ik zo’n smerige stiefdochter? Vertel op, waar werd je opgewonden van? Heb je soms naar jongens gekeken vandaag? Dat had ik je toch al gevraagd? Maar nee, denk eerst eens goed na voordat je wat zegt. Ondertussen zal ik je wassen. Ga maar onder de douche! Of nee, hup, eerst plassen.”
Ze ging op de wc zitten en spreidde haar benen, me daarmee ruim zicht op haar plassertje gunnend. Het duurde niet lang of ik zag het straaltje verschijnen, Ze keek me niet aan, had haar ogen neergeslagen. Ik meende wat kleur op haar wangen waar te nemen. En haar tepels waren hard.
Ze pakte wat papier en depte zich.
“Nee, dat lijkt nergens op! Laat mij maar even.”
Met een flinke prop papier deed ik het werk over. Nu wist ik toch zeker dat ze kleurde. Hmmm, grappig, dat juist dít haar kennelijk het meeste deed.
“En nu douchen. Vlug!”
Ze sprong snel onder de douche en zeepte zich in. Ik wachtte tot ze haar lijf gewassen had en pakte toen de spons. Natuurlijk is het de taak van de stiefvader om het kontje te wassen.
Met een flinke straal zeep erop ging ik haar billen en kutje te lijf. Flink ruw, ik schrobde dat het een lieve lust was. Ondertussen stond ze geduldig gebukt.
Ik moest verdorie aan mezelf toegeven dat ik daar een beetje opgewonden van raakte. Haar zwieberende borsten, haar glimmende rug, haar bereidwillig toegekeerde billen, mijn hand tussen haar benen, ja verdorie, ik kreeg er een erectie van!
Meteen liet ik haar los en gooide de spons op de grond.
“Afspoelen! En goed. Denk eraan!”
Terwijl ik keek hoe ze deed wat haar gezegd was mijmerde ik nog wat door over die erectie. Van een vrouwenkont! Jemig!!
“Meneer Van Amerongen. Ik wil graag even een time-out. Mag dat?”
“Huh? Wat bedoel je? Een time-out? Moet je even naar het toilet of zo? Dat ben je toch net geweest?”
“Nee meneer, maar ik zit met een probleem.”
“En wat is dat dan? Gaat er iets niet goed? Ben ik wat vergeten?”
“Nee meneer, dat is het niet. Alleen eeeeh, mag ik alstublieft helemaal vrijuit spreken?”
“Natuurlijk!”
“Nou eeeh, ik vind dit heel moeilijk om te zeggen, maar ik moet het dan maar gewoon zeggen. Wat we nu doen is echt een grote fantasie van mij. Het heeft me altijd al heel erg opgewonden. Dat je je als meisje echt alles door je stiefvader moet laten welgevallen. Dat hij met je doet met je wil, dat je geen privacy hebt, dat jouw lijf van hem is. Dat hij zich met je ondergoed bemoeit. Dat hij je wast en dat hij je zelfs niet alleen laat als je moet plassen. Nu ik dat zo allemaal zeg word ik alweer schandalig nat, echt waar. Maar weet u, wezenlijk bij die fantasie is dat de stiefvader op me geilt. Dat ie niet van me kan afblijven. Wat voor opvoedkundig sausje hij er ook overheen giet, ik weet dat hij daar met een stijve lul staat en zich maar nauwelijks kan beheersen. En soms beheerst hij zich ook niet meer en dan neemt hij me. O, ik kom nooit heerlijker klaar dan wanneer dat gebeurt. Maar u mijnheer Van Amerongen, ik merk dat u echt uw best doet, maar het doet u niets. Hoe ik mijn kontje ook aan u laat zien. Ik had het al gezien hoor, aan uw manieren. U houdt van mannen. Dat geeft niks, een heel goede vriend van mij is homo. Maar tegen dat we op dit punt in het spel zijn heeft meneer Van Nieuwstraten al heel vaak aan mijn kutje gezeten. Steeds even voelen, u weet wel. Maar u nog niet één keer! En het is best duur en dan wil ik ....”
En ze brak in een zacht huilen uit.
Geruime tijd stond ik beschaamd naast haar. Een klant teleurgesteld. Deze aardige vrouw teleurgesteld.
Na wat wel een uur leek liep ik zachtjes naar haar toe en legde heel voorzichtig een hand op haar schouder. Meteen draaide ze zich naar me toe en begroef haar gezicht in mijn kleding. Ik hoopte maar dat ze er niet teveel snot in zou vegen en trok haar zachtjes tegen me aan.
Pas toen ze helemaal uitgehuild was en weer in staat leek om iets te bevatten vroeg ik haar: “Wilt u stoppen? Ik zal ervoor zorgen dat u uw geld terug krijgt. Het spijt me verschrikkelijk dat het totaal niet aan uw verwachtingen voldeed.”
“Nee, dat wil ik niet. Ik wil eerst dat u eens goed nadenkt over hoe u denkt dat ik verder zou willen gaan. Dan zullen we daarna praten en dán zal ik zeggen wat ik wil.”
En zo gebeurde het dat ik samen met een bloot juffertje, zittend in een badkamer, na een diep beraad tot een vervolgplan kwam. Waar we ons beiden in konden vinden. Voor mij uitvoerbaar en voor haar vernieuwend.
“Kom op! Je gaat hier staan. Benen uit elkaar, ik wil er goed tussen kunnen voelen. Handen in je nek! Snel een beetje!”
Met een plak in mijn hand liep ik om haar heen.
“Je zou me vertellen waarom je plassertje nat was. Vertel!”
“Moet het echt, pappie?”
“Dat zou ik denken. Nu! Snel!”
Een welgemikte, maar nog niet al te harde tik op haar mij toegekeerde linkerbil zette mijn woorden kracht bij.
“Aaauwww!!! Dat doet PIJN! Ik vertel al! Nou, als je het dan toch zo graag weten wil, ik zag Hans en dat is zo’n knappe jongen. Z”n haren zitten altijd leuk en hij is altijd lief tegen me. Mijn vriendinnen hebben het altijd maar over zijn lekkere kontje maar daar doe ik nat.... AUUUUWWWW. Wat doe ik nu weer?”
“Ten eerste ben ik niet gediend van: ‘als je het dan toch zo graag weten wil’. We zijn hier voor jouw bestwil en dat weet je maar al te goed. Ten tweede: als jouw vriendinnen het over zijn kontje hebben, doe dan niet of ik achterlijk ben. Vooruit, geen leugens meer. De derde klap wordt gevolgd door een vierde en nog een paar meer en die zullen ook allemaal harder zijn.”
“Het spijt me pappie, ik zal het niet meer doen. Ja, we kijken vaak naar zijn kontje en ik weet niet hoe het met mijn vriendinnen is, maar ik word daar soms een beetje nat van. Vanochtend gebeurde dat ook en toen ben ik naar het toilet gegaan en toen heb ik, nou ja, u weet wel.”
“Nee, ik weet niet wel. Vooruit, vertellen!”
“Nou, toen heb ik door mijn broekje een beetje over mijn spleetje gewreven en dat was wel lekker.....”
“Dat was wel lekker. Dat was wel LEKKER! Dat WAS WEL LEKKER! Wat ben jij? Een hoer? Zit op school met haar hand tussen haar benen en vindt dat wel lekker! Mijn hémel, waar heb ik dit aan verdiend? StuDEren moet je, niet vingeren. Bukken!”
Ik gaf haar er vijf. Behoorlijk hard. Behoorlijk snel na elkaar, maar wel zoveel mogelijk verspreid. Bij de eerste gaf ze een kreet, maar de vier die daarna kwamen nam ze met een rood hoofd en de lippen stijf op elkaar in ontvangst. Ze imponeerde me, want ik weet hoe een plak voelt en als ze door pure wilskracht erin slaagde stil te blijven was dat een prestatie van jewelste. Ha, mijn jongens maken altijd meer lawaai.
Ik nam uitgebreid de tijd haar gloeiende billen te strelen en haar daardoor wat tijd te geven zich te herstellen.
Plotseling verstijfde ik. Toevallig waren mijn vingers ergens in het midden terecht gekomen en ik voelde nattigheid. Wist ik meteen waar die uitdrukking vandaan komt. Toen ik nog eens wat beter keek en ook wat beter voelde (mijn hand was nu toch vies) zag ik dat ze niet alleen erg nat was, maar ook al behoorlijk op de grond had gelekt.
“Wat is DIT!!!!!!?????? Hoe komt dit? Schiet op, vertel!”
“Het spijt me pappie. Ik kan er niets aan doen. Eerst dacht ik aan Hans, daarna aan wat ik op het toilet deed en toen hoe ik hier voor u sta. Nou en toen werd ik...”
KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS.
“Toen werd je wat?”
“Toen werd ik weer opgewonden pappie. Ik kan er niets aan doen.”
“Opgewonden? Je bedoelt geil? Je bedoelt dat je wel weer zou willen vingeren?”
KLETS. KLETS. KLETS.
Haar billen kleurden prachtig. En ik begreep het zelf niet, maar de combinatie van haar mooie gloeiende billen, haar kwetsbare vrouwelijkheid maar tegelijk vastbesloten vrouwelijkheid, het feit dat ik haar zo hard kon slaan en weet ik wat niet meer, maakte mij ook geil. Meer dan erect maakte het me, nee, ik wilde me ontladen. Ik wist zeker dat als ik haar vaak genoeg zou kunnen slaan ik spontaan zou komen. Die meisjesbillen te teisteren, geen heerlijker taak kon ik mij voorstellen.
Geen moment vroeg ik me af of ik nog wel professioneel bezig kon zijn. Ik wilde ook helemaal niet stoppen, ik wilde haar slaan. Kastijden. Tuchtigen. Pijnigen. Heerlijk. Pure macht, uitgeoefend over een kwetsbaar aan je overgeleverd meisje. Ik....
“En wat is dat voor onzin dat je hier voor me staat? Alsof je iets hebt dat ik niet al duizend keer gezien hebt. Neeee! Zwijg!”
KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS.
KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS.
KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS.
KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS. KLETS.
Ik teisterde haar strakgespannen billen. Vlammend rood waren ze. Gloeiend heet. Het moet vreselijk pijn hebben gedaan, maar ze gaf geen kik. Maar toen ik stopte kwam ze overeind en zag ik tranen over haar wangen biggelen.
Ze pakte haar billen voorzichtig vast en begon in het rondte te springen. Het was meer zo’n huppeltje als mensen maken als ze heeeel nodig moeten plassen.
En dat deed het. Haar tranen, haar rode wangen, haar zwieberende borsten, haar nu zo onbeschermde spleetje en dat huppeltje, dat tegelijk grappig als vertederend als - ik weet ook niet waarom - erotisch was, dat alles brak in één klap door.
Ik rukte mijn broek open en schopte die uit. Mijn onderbroek vloog erachter aan. Ik greep haar bij haar lurven en smeet haar voorover op tafel. Het paste precies, haar kont zat precies op de juiste hoogte.
Ze vroeg nog zachtjes wat ik deed, maar ik schopte haar benen uit elkaar en probeerde uit alle macht in haar kontje te komen. Maar dat lukte niet en ik was zo geil dat ik mijn lul dan maar één gat naar beneden naar binnen ramde.
Ruw ging ik tekeer. Ik wist niet meer wat ik deed. Ik lette niet op haar, ik lette niet op mijn omgeving. Ik ramde alleen nog maar en na minder dan een minuut spoot ik mijn zaad in haar. En pas toen vroeg ik mij af wat mij bezielde. Of ik niet een condoom had moeten....
De deur vloog open en een grote groep mensen kwam binnen. Klappend. Juichend. Joelend.
Het waren mijn collega’s. AL mijn collega's, en dat zijn er heel wat. Wat? Hoe? Hoe lang stonden ze daar al? Wat was er aan de hand?
En kijk nou, dat was Jaap. Jaap? Maar die was toch ziek?
Hij kwam naar voren en beduidde iedereen te stoppen met klappen en stil te zijn.
“Harry, kerel, je hebt me zojuist een hoop geld bezorgd. Er liepen hier al heel wat weddenschappen of jij ooit zou worden ontmaagd - nee man, zoals het hoort, door een dame - en vrijwel iedereen dacht dat jij je snikkel toch echt nooit in een dame zou stoppen. Maar nou kende ik toevallige Liesbeth, inderdaad, deze bloterik hier en ik wist: als het ooit één vrouw zou kunnen lukken, dan zou zij het zijn. Ik kan je vertellen: het is een rasverleidster, Delilah is er niets bij. Nou goed, om een lang verhaal kort te maken: prettige verjaardag kerel, namens ons allemaal!”
En ik was helemaal stil. Ik stond wat te schutteren maar had niets snedigs terug. Ik zag nog dat Liesbeth heel wat handen schudde, knuffels kreeg en zoenen incasseerde. Gek genoeg nam ik haar niets kwalijk. Nee, het was gekker, ik genoot er een beetje van om naar haar naakte lichaam te kijken. Zo sierlijk. Gracieus. Bijna eeeh ... begeerlijk.
Monique kwam naar me toe en knipoogde. Ze boog zich voorover en fluisterde zachtjes in mijn oor: “Toch jammer dat ik de race niet gewonnen heb. U hebt zo’n lekker kontje. Ik wist dat al maar zie het nu echt goed .... Mjammie.”
En zoals alleen vrouwen dat kunnen doen, deed ze iets met mijn wang. Was het een zoen? Voelde ik haar tong? Was het echt zo sensueel als ik dacht of was dat inbeelding? Een afscheid? Een uitnodiging?
O, het is zulk apart volk.
© februari 2007, Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
|
|
    
Verteller
Bevlogen lid
Inlognaam: Verteller_53
Bericht Nummer: 81
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 22 februari 2007 - 04:01 pm: |
|
Loon naar werken |
Beste Janneman,
Wat een prachtverhaal. Ik hou van dit soort surrealisme. Ik hoef niet veel woorden te gebruiken om te vertellen dat ik het F A N T A S T I S C H vind!
Verteller
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 225
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 23 februari 2007 - 09:37 am: |
|
Dank, dank |
Waarde Verteller,
Ik dacht nog: zou het niet een beetje te vreemd zijn?
Nee dus.
Zeker uit jouw mond is het een groot compliment. Dank daarvoor.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
DarkAngel
Actief lid
Inlognaam: Darkangel
Bericht Nummer: 25
Aangemeld: 10-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 23 februari 2007 - 06:42 pm: |
|
dat was een raak verhaal zeg |
bloos, bloos,
Ik heb al veel verhalen van je gelezen, maar nog niet op eentje gereageerd, omdat ik daar niet steeds de tijd ervoor had. Maar deze springt er voor mij echt uit. Ik heb veel fantasieën maar een aantal die ik liever verberg. Awel, ik zou het niet durven geschreven hebben, dit is wel men ultieme fantasie. Vind het heel mooi in elkaar gezet, stilletjes aan opbouwend tot een steeds mooier en spannender verhaal.
Groetjes DarkAngel
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 226
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 23 februari 2007 - 10:57 pm: |
|
Genoegen |
Ha DarkAngel,
Dat is toch een waar genoegen om iemands ultieme fantasie te hebben verwoord.
Je streelt mijn ego....
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Ghostwriter
Actief lid
Inlognaam: Ghostwriter
Bericht Nummer: 21
Aangemeld: 11-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 04 maart 2007 - 02:18 pm: |
|
Aandelen... |
Ik ben een beetje achter met lezen, maar ik moest het toch nog even vragen. Janneman, dat nieuwe bedrijf van jouw, is dat al beursgenoteerd? Zo nee wanneer is de IPO gepland?
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 227
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 04 maart 2007 - 07:03 pm: |
|
Helaas |
Helaas Ghostwriter,
Dat bedrijf is niet van mij, ik was er slechts even in dienst.
De directrice was al een vrouw, maar ook de eigenaars zijn vrouwen. Dit soort ideeën, dit soort aanpak, het waren vier vrouwen die het licht zagen.
Was je er geweest, dan had je het vast gezien. Leuke kleurtjes, veel schoonmaaksters, waar mogelijk een bloemetje op tafel.
Maar ja, dat lokt ook vrouwen als klant. En die heb je toch nodig anders wordt het wel wat saai.
Dus nee, een aandeeltje lukt niet. Maar mag ik je boeken voor een afspraak? En welke fantasie zou je dan graag eens spelen?
Geneer je maar niet hoor, iedereen komt hier. Van de burgemeester tot de putjesschepper. En pssstttt, niet verder vertellen, het is werkelijk onmogelijk een willekeurige fantasie aan een willekeurige klant te koppelen. Het is altijd weer verrassend.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Slavin Eva
Lid
Inlognaam: Eva
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 09 maart 2007 - 12:01 pm: |
|
verslagen |
Hmmm, Janneman, mag ik het telefoonnummer van mevrouw van Straten (Liesje/Liesbeth)?
Daar wil ik bij op les.
Ik heb altijd gedacht, eerlijk waar, dat ik van jullie allemaal het best was in het provoceren van Meesters en dat soort spul. Want wat is er leuker dan zo’n toch bij voorbaat arrogant persoontje (alleen al dat je je zo noemt Meester - met een hoofdletter ook nog) zo te zitten ehhh laten we het netjes houden: plagen dàt ie precies doet wat jij wilt. Gewoon heerlijk: macht hebben over wie de macht hebben (jij weet wat ik bedoel, hè Marny).
Nou ja, ik vond mezelf dus steengoed daarin.
Maar Liesje.... niet alleen een Meester windt ze om haar vingers, t’is ook nog een vrouwenhater èn een volgens mij zelf-verkozen homo. Of zou die echt homofiel zijn ... wat het dus alleen maar erger maakt.
En dan hebben we het maar niet over al dat publiek wat zo eventjes regelt voor het applaus. Voor haar, dat spreekt.
Aaghhhh, ik ben jaloers.
Liesje, vertel het me, hoe doe je dat.
 voor mijn Meesteres 
| |
isa Perla
Nieuw lid
Inlognaam: isaperla
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 16 maart 2007 - 10:53 pm: |
|
Dat wat je oproept. |
Mooi...
Met plezier gelezen !
Het is grappig te merken wat je oproept met dit verhaal... bij een vrouw, bij een sub...
Nou ja... eigenlijk gewoon bij mij :-))
xx.
|
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?