Want studenten van tegenwoordig kunnen niet meer zonder bijverdienste
Ik hoorde Arold praten terwijl hij de vrouwen ontving (het waren er minimaal twee). Eerst leidde hij hen naar de keuken, vervolgens bekeken ze een paar kamers. Vanuit de kamer waarin wij ons bevonden, was niet elk woord te horen, maar het gesprek ging over koetjes en kalfjes, over van alles in het algemeen en niets in het bijzonder.
Toen het gesprek ging over bijverdienen op de basisbeurs wierp Lydia mij een spottende blik toe. Samen met Bart paste ze op mij. Niet dat er een serieuze kans was dat ik de benen kon nemen, want ik was met heel veel touwen heel erg stevig vastgebonden in een keukenstoel. Mijn ooghoeken registreerden die spottende blik. Mijn ogen knipperden even. Vervolgens trok het gevoel dat ik zou gaan huilen weer weg en volhardde ik in zielig voor me uit staren.
Ik herinnerde me het spottende toontje waarop Lydia me had gezegd dat de klant zich wel een goed beeld moest kunnen vormen van de koopwaar en of ik me dus alsjeblieft zou willen uitkleden tot op mijn ondergoed.
"Alsjeblieft?" hoorde ik haar weer vragen, lichtjes spottend, alsof het een verzoek betrof dat ik kon weigeren.
Het mes dat Bart in mijn hals gedrukt hield, sloot weigeren uit. Onder toeziende bleekblauwe ogen trok ik de broek, bloes en sokken weer uit die ik net had aangetrokken. Want ik kwam net onder de douche vandaan. Bij terugkomst op mijn kamer werd ik opgewacht werd door Bart en zijn mes. Ik was te verbouwereerd om iets te doen. Ik verzette me niet toen hij met zijn arm mijn hals omstrengelde en mijn lijf tegen het zijne aantrok. Op dat moment zag ik dat er voorbereidingen getroffen waren om mij ongezien te kunnen overmeesteren. De gordijnen waren dicht. Er was ook opgeruimd, het oud papier en de vuilniszakken waren weggehaald, de kratten met lege flesjes netjes opgestapeld.
Lydia leek zich wel te amuseren met naar me kijken terwijl ik alleen mijn onderbroek droeg, een net nieuwe, bijna dezelfde kleur oranje als haar bloesje met het ene knoopje te veel open. Bart en Arold hadden echter haast. Haast met mij in die stoel te krijgen en weerloos te maken. Lydia keek toe en gaf instructies. Ze zei dat mijn dijen open moesten worden gezet. Ze zei ook dat de zwarte tape gebruikt moest worden om me de mond te snoeren, en niet de oude lichtbruine stropdas van Arold want die vloekte met de kleur van mijn haar. Arold liet daarop een kreun van afkeur horen, want hij had ongeveer dezelfde kleur haar als ik.
"Het staat niet bij lang en krullerig haar," probeerde Lydia de zaak te redden, "Jouw haar is kort en zit altijd strak." Arold en Lydia bleven vitten over de haarkwestie totdat Bart bromde of ze nou eens wilden ophouden. Vervolgens gingen ze toch nog even door. Het was het vaste ritueel. De sociale verhoudingen bleken niet veranderd te zijn nu ik uit de groep geïsoleerd was.
"Ik denk dat het tijd wordt om eens te kijken naar ons aanbod," klonk het pal achter mijn voordeur.
"Aanbod," herhaalde een vrouwenstem, de stem die nogal oud klonk. De andere vrouw die veel jonger klonk, giechelde. Bart maakte zich uit de voeten bij de deur om geen sta-in-de-weg te zijn. Hij verdween naar ergens achter me in de buurt van het raam. Ook Lydia trok zich terug tot achter mij. Zodoende werd ik het middelpunt van mijn eigen schaars gemeubileerde kamer.
Terwijl de deur openging, sloeg ik mijn ogen neer en zag mijn blote dijen rillen, beschenen door het peertje met rood licht dat pal boven me hing, het peertje dat ik er zelf had ingedraaid, voor als ik ooit nog eens geluk zou hebben op een stapavond en met een meisje thuis zou komen. Arolds hand, zijn arm in streepjesoverhemd, wees de dames de weg. De voorste zette rechtstreeks koers in mijn richting. Ze droeg een witte broek met een groenig jasje en bloes erboven, de kleur van haar ogen. Ook haar tasje had die kleur. Haar haren waren grijs, zag ik, toen ik onder druk van haar vorsende blik opkeek naar haar gezicht. Wat was ze oud, dacht ik.
De andere vrouw die helemaal in het bruin gekleed ging, inclusief kralenketting en tasje, drentelde achter haar vriendin aan. Zij was inderdaad een heel stuk jonger, in de veertig vermoedelijk. Haar haren waren blond, haar gezicht rood, haar ogen nogal gulzig. Ik steunde zachtjes toen zij vlakbij me was gekomen. Ik begon een mismoedige worsteling met mijn boeien.
"Hoe heet hij?" wilde de bejaarde vrouw met de kraakstem weten.
"Sven," antwoordde Arold.
"En hoe oud is hij?"
"Hij is 21," zei Arold. "Hij studeert Scheikunde, volgens mij zit hij nu ergens in zijn derde jaar. Wat hem overigens de meest succesvolle student maakt van ons allen."
Lydia en Bart lachten een beetje, en de mevrouw in bruin kirde mee. Zij zei dat ze vroeger ook gestudeerd had en dat ze er op een paar weken na 10 jaar over gedaan had. Bart en Lydia wisselden met de vrouw bekentenissen uit over te veel feestjes, terwijl Arold ernstig en zakelijk keek, en ik van top tot teen opgenomen werd door "oma". Minstens zeventig, dacht ik achter mijn neergeslagen, naar een plek op de vloerbedekking starende ogen.
"Heeft Sven een vriendinnetje?" wilde de oude mevrouw weten. Ze keek naar Lydia. "Ik neem toch niet aan dat jij zijn vr…"
"Oh nee," proestte Lydia. "Nee hoor, mijn vriend is Bart." Ik kon haar en Bart niet zien, maar haar stem klonk trots en verliefd dus ik nam aan dat ze dienovereenkomstig naar elkaar keken.
"Sven heeft geen vriendin," zei Arold.
"Houdt hij van SM, onze Sven?" wilde de jonge vrouw weten. Als zij naar me keek, werd mijn lichaam rillerig en trok er een hete koorts van angstige zenuwen door mijn buik en kruis.
“Ja dat willen Diny en ik natuurlijk weten,” zei de oudere vrouw, haar moeder die een cadeautje aan het uitzoeken was, op een toon die het gezicht van Arold met nog meer tekenen van onrust vulde.
"Dat is een goede vraag," zei Arold. "Maar dat weten we niet. We hebben eerlijk gezegd geen idee."
"We kunnen hem natuurlijk ondervragen," zei Diny. "Als hij het lekker vindt om de duimschroeven aangezet te krijgen, houdt hij vast van SM…" Ze begon te kirren.
"Een novice zou natuurlijk goedkoper moeten zijn," zei de oudere vrouw. "We lopen blijkbaar het risico dat Sven een bange, huilerige en kleinzerige jongen is…"
"Of hij doet het in zijn broek," vulde Diny aan. Ze keek me aan alsof ze het eigenlijk wel lekker zou vinden als ik het in mijn broek van angst zou doen.
"Wij vragen 30 Euro vooruit," zei Arold. "Voor dat bedrag mag u Sven meenemen naar de lege kamer, u weet wel, de niet verhuurde kamer die ik u heb laten zien…"
De dames knikten.
"U mag hem 20 minuten uitproberen. Als hij niet aan uw wensen blijkt te voldoen, dan stoppen we ermee. U bent dan 30 Euro kwijt, maar niet meer dan dat. Een overzichtelijk bedrag, lijkt me."
"En wat vraagt u als we verder met hem willen?" wilde de oude mevrouw weten.
"Als u verder wilt, praten we verder over wat uw wensen zijn," zei Arold. "U heeft dan wellicht ook een beeld hoe ervaren of onervaren Sven is in… in de zaken waarbij u hem zou willen betrekken."
Er verscheen een glimlach op het gezicht van de oude vrouw bij het zien van Arolds formele gezicht en het horen van zijn formele woorden. Ze keek haar vriendin aan.
"Ik vind het wel een schatje," zei Diny.
"Dan wagen we er 30 Euro aan," zei de oude mevrouw en ze trok een heel grote huishoudportemonnee.
"Sla hem," hoorde ik de oude mevrouw zeggen. Ze stond recht voor me, maar ik zag haar niet omdat ik mijn ogen dichthield terwijl ik op haar vinger zoog. Ik bleef dat doen nadat ik van achter me een tik op mijn billen kreeg.
"Harder, Diny," zei de oude mevrouw. Onder de volgende venijnige klap schudden mijn heupen, maar ook kroop tussen mijn benen mijn geslacht de lucht in. Even vielen mijn ogen open. Ze zagen mijn handen gehoorzaam leunen op de armleuning van de stoel waarin ik op mijn knieën zat. Ze zagen de arm vol met rimpels die hoorde bij de vinger waarop ik zoog en bleef zuigen.
Er werd discreet op de kamerdeur geklopt. Het geluid klonk hol, want de kamer was zo goed als leeg. Donkere lappen voor de ramen, koud zeil op de vloer, en behalve harde houten stoel waarop ik opgesteld was als slaaf van de dames, was er nog één andere identieke stoel.
Nadat ik plaatsgenomen had, min of meer gehoorzaam, was mijn kin gepakt en had de oude mevrouw tegen me gezegd dat ze de hele koopwaar wilde keuren en dat mijn onderbroek dus uit moest. Mijn ogen die zich schaamden bekeken haar ogen die genoten terwijl haar vriendin met een minachtend rukje mijn onderbroek naar mijn knieën trok. Twee paar ogen keken toe hoe ik stil bleef zitten onder een strelende hand, bovendien een stijve kreeg.
"Donder op," schreeuwde Diny achter mijn rug, mijn billen die ik achteruit moest blijven steken. Ze bleef me slaan, nu met haar vlakke hand, inmiddels zo hard dat mijn lichaam opveerde onder de pijn en uit mijn mond ingehouden zuchten klonken.
"Wilt u alstublieft weggaan?" riep de oude vrouw achterom. Ze stond tegenover de rugleuning van de stoel. Terwijl ik sabbelde op de vingers van haar linkerhand, hield haar rechterkant met verbazend veel kracht mijn kruin vast.
"De twintig minuten proefperiode zijn voorbij," klonk Arolds stem.
"We houden hem," schreeuwde Diny. "Laat ons nu alsjeblieft met rust."
Arold aan de andere kant van de op slot gedraaide deur protesteerde. Diny had zonder te luisteren haar bezigheden hervat. Steeds luider kletste haar hand op mijn billen, terwijl mijn mond kreunde en steunde en op de vingers zogen die een heel klein beetje naar pepermunt roken. Ik werd geslagen totdat Arold aan de andere kant van de deur niet meer te horen was.
"Oh Diny, ik wil je naakt zien," zuchtte de oude vrouw die voor me stond met verlangen in haar kraakstem. Ze lachte naar mijn beduusd opkijkende ogen.
"Ik wil haar nieuwe borsten die ze van mij op haar verjaardag heeft gekregen, fier zien schudden terwijl ze jou met de karwats die in haar handtasje zit, geeft wat je verdient."
Haar lach werd breder en wreder toen ze merkte dat ik gedwee bleef zitten en gedwee op haar vingers bleef sabbelen.
"Jij verlangt ook om haar naakt te zien, nietwaar?" zei ze. Ik keek op. Ze zei tegen me dat dit niet zou gebeuren.
"Jij zult straks mij zien," zei ze. Ze schoof op, totdat haar dijen en haar kruis de leuning van de stoel aanraakten. Mijn neus raakte haar witte broek aan. Onder de stof bevond zich haar geslacht. Verliefd aaide haar kruis mijn neus.
"Jij zult alleen maar aan mij denken," zei ze en om haar mond verscheen een gelukzalige glimlach. “Aan mij en mijn genot.”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?